กระต่ายกับเต่า

นิทานอีสป เร่ือง กระต่ายกบั เต่า

ณ ป่ าใหญ่แหง่ หนึ่ง มีกระตา่ ยตวั หน่งึ ม่นั ใจในความเรว็ ของฝีเทา้ ตวั เองมาก และมกั พดู โมโ้ ออ้ วดวา่ ไมม่ ีใคร เทียบเทียมได้ จนวนั หนง่ึ เจา้ กระตา่ ยไดพ้ บกบั เตา่ ท่ีกาลงั เดินตว้ มเตยี้ มผา่ นมา เม่ือเหน็ ดงั นนั้ เจา้ กระตา่ ยก็หวั เราะเยาะและ พดู ลอ้ เลียนวา่ \"น่ีเจา้ เตา่ มวั แตเ่ ดนิ อืดอาดอยา่ งนี้ แลว้ เม่ือไรจะถงึ บา้ นกนั ละ่ เน่ีย ตอ่ ใหเ้ จา้ เดินนาหนา้ ไปกอ่ นครง่ึ วนั ขา้ ยงั ตาม เจา้ ทนั เลย\"

เจา้ เตา่ ไดย้ นิ ดงั นนั้ ก็เกิดอาการไมพ่ อใจ เลยพดู ตอบกลบั ไปวา่ \"ถงึ ขา้ จะเดนิ ช้า แต่ขา้ ก็กลับถงึ บ้านทกุ วนั ถา้ อยา่ งงนั้ เรามาลองวง่ิ แข่งกันมัย้ ล่ะ แล้วข้าจะเอาชนะเจ้าใหด้ \"ู

ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ ... เจา้ เตา่ กระตา่ ยเหน็ ว่าเจา้ เตา่ ทา้ แข่งอยา่ งนนั้ ก็ตอบตกลงพรอ้ มกบั พดู ไปอย่างขา ๆ วา่ \"ฮ่า ฮ่า ฮา่ โถ... เจา้ เตา่ เช่อื งช้าอยา่ ง เจ้าน่ะเหรอ จะมาชนะกระตา่ ยทร่ี วดเร็วอยา่ งข้าได้ ไม่มที างหรอก\"

เม่ือถึงวนั แขง่ ขนั ......

เจา้ กระตา่ ยไดว้ ่งิ ออกจากจดุ เรม่ิ ตน้ ไปดว้ ยความเรว็ เตม็ ฝีเทา้ แซงหนา้ เจา้ เตา่ ไปไกล และเม่ือ หนั หลงั กลบั ไปดกู ็ไมเ่ ห็นแมแ้ ตเ่ งาของเจา้ เตา่ เลยคิดวา่ คงอีกนานกวา่ เจา้ เตา่ จะเดินมาถงึ

เจา้ กระตา่ ย จงึ นกึ ในใจวา่ \"งนั้ ข้าของบี เอาแรงสักหน่อยดกี ว่า ยังไงกช็ นะอยแู่ ล้ว\" แล้วไมน่ านเจา้ กระตา่ ยกเ็ ผลอหลับไป

ส่วนเจ้าเต่า ก็ยงั คงเดนิ ตว้ มเตยี้ ม ๆ อยา่ งไม่เหนด็ เหน่ือยยอ่ ทอ้ เดินมาเรอ่ื ย ๆ จนเกือบจะถงึ เสน้ ชยั ทางดา้ น กระตา่ ยท่ีนอนอย่แู ถวนนั้ ก็สะดงุ้ ต่นื ขนึ้ เห็นรอยเทา้ เตา่ ท่ีพนื้ ก็รบี ว่งิ ตามไป แตก่ ็ไม่ทนั เสยี แลว้ เพราะเม่ือเจา้ กระตา่ ยว่งิ มาถงึ เสน้ ชยั ก็พบวา่ เจา้ เตา่ ท่ตี นเคยสบประมาทไวน้ นั้ ไดเ้ ดนิ เขา้ เสน้ ชยั เป็นผูช้ นะในการแข่งขนั ครงัั้ นี้

เหตุการณน์ ีท้ าใหเ้ จา้ กระตา่ ยรู้สึกเสยี ใจมากทต่ี อ้ งมาพ่ายแพใ้ หก้ บั เจา้ เตา่ เพยี งเพราะความประมาทของตวั เองน่ันเอง...

นิทานเรื่องนีส้ อนใหร้ ู้ว่า หากเราใชช้ ีวิตอยา่ งประมาท ก็อาจเป็นหนทาง ท่ีนามาสคู่ วามพา่ ยแพไ้ ด้ ดงั เชน่ เจา้ กระตา่ ยตวั นีท้ ่ี ประมาทเลนิ เลอ่ คดิ วา่ ตวั เองว่ิงไดเ้ รว็ กวา่ จงึ ชะลา่ ใจ ไม่ คิดท่ีจะพยายามหรอื ว่ิงแข่งใหส้ าเรจ็ จนสดุ ทา้ ยก็โดนเจา้ เตา่ ว่ิงแซงเขา้ เสน้ ชยั ไปในท่ีสดุ เชน่ เดยี วกนั กบั การเรยี น หากเด็ก ๆ หลงคดิ วา่ ตวั เองเกง่ แลว้ จงึ ไมข่ ยนั ตงั้ ใจอา่ น หนงั สือ เพ่ือนท่ีเขามีความขยนั และมคี วามพยายาม มากกวา่ ก็อาจมผี ลการเรยี นท่ีดกี วา่ เราได้