การเรียนการสอนสัปดาห์ที่ 7 วิชาภาษาไทย เรื่องวรรณคดี และวรรณกรรม

การเรยี นการสอนสปั ดาหท์ ่ี 7 นางสาวชญาณี ณ ถลาง ครู กศน.ตาบลหาดเจา้ สาราญ ศนู ยก์ ารศกึ ษานอกระบบและการศกึ ษาตามอธั ยาศยั อาเภอเมอื งเพชรบรุ ี

การจัดการเรยี นการสอนสปั ดาห์ที่ 7 ประจาภาคเรยี นท่ี 2 ปกี ารศกึ ษา 2564 กศน.ตาบลหาดเจา้ สาราญ ศนู ย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอาเภอเมอื งเพชรบุรี ******************************************************************************** คาอธบิ าย 1. การจดั การเรียนการสอนประจาสปั ดาห์ที่ 7 เรอื่ งวรรณคดี วรรณกรรม 2. ศกึ ษาคลปิ การสอนเร่ืองวรรณคดี วรรณกรรม ( ตาม QR CODE ด้านลา่ งนี้ ) แสกน QR CODE เพ่ือชมคลิป 3. ทาแบบทดสอบกอ่ นเรียน วิชาภาษาไทย เรือ่ งวรรณคดี วรรณกรรม โดยแสกน QR CODE ดา้ นลา่ งน้ี 4. ศึกษาใบความรเู้ รื่องวรรณคดีและวรรณกรรม และทาแบบฝึกหัดทา้ ยบท ( วิธดี าเนนิ การ : ลอกโจทย์ ลงในสมดุ และถา่ ยภาพช้นิ งานสง่ ครทู าง Line / ทาง FB ) 5. ทาแบบทดสอบหลงั เรยี น วิชาภาษาไทย เรื่องวรรณคดี วรรณกรรม โดยแสกน QR CODE ด้านลา่ งน้ี

การเรียนการสอนสัปดาห์ที่ 7 ใบความรทู้ ี่ 1 วชิ าภาษาไทย เรอ่ื ง วรรณกรรมท้องถนิ่ กศน.ตาบลหาดเจ้าสาราญ ศูนยก์ ารศกึ ษานอกระบบและการศึกษาตามอัธยาศัยอาเภอเมืองเพชรบุรี วรรณกรรมเมอื งเพชรบรุ ี เพชรบุรีเป็นเมืองทีมีความเจริญในด้านศิลปวัฒนธรรมธรรมแขนงต่างๆ และมีการสั่งสมมรดก ทางศิลปวัฒนธรรมสืบทอดมาหลายยคุ หลายสมยั แสดงถงึ ความเจริญรงุ่ เรื่องในอดีต โดยเฉพาะงานวรรณกรรม ที่มีอยู่มากตามพระอารามต่างๆ ช่ึงส่วนใหญ่อยู่ในสภาพชารุด และเป็นคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา เช่น พระ อภธิ รรม พระมาลัย มหาชาติ เนือ้ เรื่อง เพชรบุรีเป็นเมืองทีมีความเจริญในด้านศิลปวัฒธรรมแขนงต่างๆและมีการส่ังสมมรดก ทางศิลปวัฒนธรรมสืบทอดมาหลายยุคหลายสมัยแสดงถึงความเจริญรุ่งเร่ืองในอดีตโดยเฉพาะงานวรรณกรรม ท่ีมีอยู่มากตามพระอารามต่างๆ ช่ึงส่วนใหญ่อยู่ในสภาพชารุดและเป็นคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา เช่น พระ ภิธรรม พระมาลัย มหาชาติ พระปฐมสมโพธิ์คาถาอาคม นิทาน นิราศ กฎหมาย บทละคร วรรณคดี เลข โบราณ ฯลฯ ในการน้ีศูนย์วฒั นธรรมสถาบันราชภัฎเพชรบุรีได้พจิ ารณากาหนดตามตามลักษณะคาประพันธ์ไว้ ดังนี้ กาพย์ กลอนสด เช่น ศรีสวัสดิวัตร พระสุบิน หอยสังข์ ไวยเวษฐ อภัยทัศ พลาลีบุนทนาวงค์ พระศรีพิณ พระยาฉัททันต์ สมุทรโคดม ศุภมิตรา มัคคลีผล ฯลฯกลอน กลอนเพลงยาว และนิราศเช่น เพลงยาวคา พยากรณ์ กรุงศรีอยุธยา เพลงยาวปรารถพระรถนิราศ พาลีสอนน้อง สุภาษิตสอนหญิงปรมัตถ์ คาสอน กากี นริ าศเขาลกู ช้างนิราศเขมร นริ าศลงั กา อนุศาสน์คาสอนฯลฯร่ายเช่น สภุ าษิตตัง นทิ านปกรฌ์ เรอื่ งนกยางเป็น พาล - ร้อยแก้ว ได้แก่ คาทานานฝัน พิชัยสงครามธรรม อรรถปัญหาธรรม พระพุทธโฆษาตาราดาวทศ ชาตชิ าดก ตาราการทานา ฯลฯ - ฉันท์ ได้แก่ นิพพานสูตรคาฉันท์ พระปฐมสมุดพธิคาฉันท์ โลกนิติฉันท์ สุนท์คาฉันท์ นอกจากน้ี ยังมีวรรณกรรมประเภทแบบเรียน เช่น ปฐมมาลา ปฐม ก กา หัดอ่าน ปทานุกรมจินดามณี และศรีสวัสดิวัตร ฯลฯ ปัจจุบันวัดต่างๆ ในเมืองเพชรบุรี เช่น วัดขุนตราวัดเกาะ วัดพระรูป วัดหนองกาทอง วัดนอกต้นสน วัด บางทะลุ วัดโคก วัดศาลาเข่ือน ฯลฯยังคงเก็บรักษางานวรรณกรรมที่ปรากฏอยู่ในใบลานและสมุดข่อยงาน วรรณกรรมที่มีการชาระและเผยแพร่แล้วได้แก่  มหาชาติเมืองเพชรบุรี สานักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติจัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. 2523 จานวน 450 หนา้ อาจารย์สมาน โซะเหม แห่งสถาบันราชภฎั พชรบุรไี ด้ศึกษาต้นฉบับของวัดเกาะและ วัดเพชรพลี พบว่าฉบับของวัดเพชรพลี กัณฑ์จุลพน มีความแตกต่างออกไป ส่วนกันฑ์ทานกัณฑ์มี ความซา้ กบั ฉบับหลวง  วรรณกรรมพริบพลี ศูนย์วัฒนธรรมเพชรบุรีจัดพิมพ์เผยแพร่พ.ศ. 2524 จานวน135 หน้า ประกอบด้วยสมุดไทย ของนางประจวบ สุทธิวนิช เรื่อง ศุภมิตรชาดกแต่งด้วยกาพย์กลอนสวดซ่ึงนา เค้าโครงเรื่องปัญญาสชาดก มาแต่งเป็นกลอนเบ็ดเตล็ดและร่ายยาว เป็นต้นนอกจากน้ี ยังมี วรรณกรรมอีกหลายเร่อื ง เช่นกฤษณาสอนนอ้ งคากลอน เป็นตน้

 ประชุมวรรณกรรมคาสอน ศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเพชรบุรีจัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. 2525 จานวน 79 หน้า ประกอบดว้ ย- ประดนธรรมพ์ ต้นฉบับวัดจนั ทรท์ ราวาส- สวสั ดิรักษา ต้นฉบบั วดั ลาด- เพลงยาว ปรารภ ต้นฉบับวัดจันทรทราวาส- พาลีสอนน้อง ต้นฉบับวัดมหาธาตุวรวิหารและวัดบางแก้ว- ลักษณะเมีย 7 สถาน บุตร 3 จาพวก ต้นฉบับของวัดบางแก้ว- ตาราพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา ฉบับวัด จันทราวาส แต่งเป็นกลอน- ศรีสวัสดิวัตร ต้นฉบับสมุทรไทยวัดจันทราวาส วัดชีว์ประเสริฐและวัด มหาธาตุวรวิหาร เป็นวรรณกรรมก่ึงแบบเรียนกึ่งคาสอนมีเนื้อหาเป็นการส่ังสอนสามเณรและเด็กวัด สะทอ้ นใหเ้ หน็ คา่ นิยมโลกทัศน์และสภาพสังคมสมัยรัตนโกสนิ ทรต์ อนต้น แตง่ ดว้ ยกาพย์รวม 452 บท  อนุศาสน์คาสอน นายเสยย์ เกิดเจริญตรวจสอบชาระจัดพิมพ์เผยแพร่ พ.ศ. 2524 จานวน 44 หน้า จากต้นฉบับสมุทรไทยวัดในบางแก้ว แต่งเป็นกลอน มีสาระในกานดาเนินชีวิต พระมาลัยกลอนสวด ฉบบั เพชรบุรเี ป็นวรรณกรรมทางพระพุทธศาสนา ทาใหค้ นเกรงกลัวต่อบาป ละเว้นการกระทาชั่วเป็น วรรณกรรมทมี่ คี วามไพเราะทางดา้ นวรรณศิลป์  นิราศเขมร ต้นฉบับของวัดโรงเข้เป็นสมุดไทยขาวตัวอักษรหมึกดา ขนาดกว้าง 12 ซม ยาว 37 ซม เขียนหน้าละ 4 บรรทัดเป็นนิราศคากลอนท่ีขึ้นต้นด้วยโครงกระทู้ 2เป็นนิราศท่ีมีความสมบูรณ์ บรรยายถึงสภาพภูมศิ าสตร์ ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม  นิราศลังกา ต้นฉบับของวัดท่าไชยศิริเป็นสมุดไทยขาวอักษรตัวหมึกดา กว้าง 12 ซม ยาว 25 ซม เขยี นหนา้ ละ 4 บรรทดั ตอนกลางหนา้ ละ 5 บรรทดั เป็นนิราศคากลอน ผูแ้ ต่งเป็นภิกษวุ ัดทา่ ไชยศริ ิ  นิราศเขาลูกช้าง ต้นฉบับของนางผจงจิตร์ จันทร์เกตุแห่งบ้านหัวสวน เป็นสมุดไทยพบต้นฉบับเมื่อ พ.ศ. 2523 ผู้แต่งช่ือนายต่วนแต่งข้ึนในโอกาสที่เดินทางไปเตรียมการรับเสด็จฯพระบาทสมเด็จพระ จลุ จอมเกล้าเจ้าอย่หู วั เมอื่ ครั้งเสด็จประพาส ณ เขาลกู ชา้ ง ต.ท่าไม้รวก อ. ท่ายาง จ.เพชรบรุ ี  ลิลิตอณหิสวิชัย ต้นฉบับของวัดบางทะลุและวัดหนองไม้เหลืองเป็นสมุดไทยท่ีแต่งเป็นลิลิต ในสมัย ต้นรัตนโกสินทร์ยกเอาบาลีเป็นคาถานา แสดงให้เห็นโทษของการหลงผดิ มัวเมาอยู่ใต้อานาจกามคุณ จนลืมการปฎิบัติตนในการรักษาศีล  คัมภีร์ตาราดาว เป็นสมุดข่อยขนาดกว้าง 12.5 ซม ยาว 40.3 ซมจานวน 76 หน้า เขียนด้วย อกั ษรไทยหมึกดาประกอบด้วยรูปดาวต่างๆและมแี ผนทีด่ วงดาวขนาดใหญ่สาระของคาภีร์วา่ ดว้ ยเร่ือง ความมั่นคงทางการเมืองเศรษฐกิจ โดยอาศัยดวงดาว ดวงจันทร์ ดาวประจาเมือง ดาวหาง ฯลฯ ทานายฝันของคนทั่วไป  ปรมัตถ์คากลอน ต้นฉบับของวัดโพธ์ิกรุ อ. บ้านลาดเป็นรสมุดข่อยขาว ตัวอักษรดาจากต้นฉบับ ผู้เขยี นระบุว่า แต่งเม่อื พ.ศ. 2597และแตง่ จบในวนั วสิ าขบูชา มสี าระเนน้ การสอนจรยิ ธรรม  กาพย์กลอนสวดเร่ืองพระสุบิน ต้นฉบับของหลวงตาพุดเป็นสมุดข่อยจากบ้านไร่มะตูม อ.บ้านลาด ขณะพบต้นฉบับช่ึงเป็นมรดกตกทอดจากปู่เวลานั้นหลวงตาพุด มีอายุกว่า 70 ปี ต้นฉบับไม่ปรากฏ นามผู้แต่งเอกสารเรื่องนี้น้ีอยู่ในสภาพชารุด นายเสยย์ เกิดเจริญได้ศึกษาค้นคว้าและถอดความเป็น ภาษาไทย สมาคมศิษย์เก่าวิทยาลัยครูเพชรบุรีศูนย์วัฒนธรรมจังหวัดเพชรบุรี และสหวิทยาลัยครู เพชรบุรีร่วมจัดพิมพ์เผยแพร่เม่ือพ.ศ. 2531 นอกจากนี้ยังมีวรรณกรรมที่ค้นพบตามวัดต่างๆ อีกมาก เช่น -วรรณกรรมโลกนติ ิ ฉบับเมืองเพชรบุรี ศกึ ษาและปรวิ รรตโดย นายสมาน โซะเหม -บ่นเพ้อพึมถึง (กระทู้ 56 บท) โดย นายล้อม เพง็ แกว้ -ประถมมาลา ต้นฉบับวดั เขาย้อย ศกึ ษาและปรวิ รรตโดย นาย เสยย์ เกิดเจริญ -บทละครลักษณวงค์ ฉบับวัดพลับพลาชัย ศึกษาและปริวรรตโดย นายเสยย์ เกิด เจริญเร่ืองพระวรวงค์ ต้นฉบับวัดท่าไชย ลักษณะเป็นกลอนสวดศึกษาและปรวิ รรตโดย นายเสยย์เกดิ

เจริญ -วรรณกรรมสมุดขอ่ ย ต้นฉบบั ของวดั โคก เชน่ วรรณกรรมเณรเภา สุธนคู าฉนั ท์ ฯลฯศึกษาและ ปริวรรตโดย นายเสยย์ เกิดเจริญ -ตาราการทานาเป็นสมุดข่อย ศึกษาและปริวรรตโดย ร.ศ. ธนู บณุ ยรัตพนั ธ์ ( ท่ีมา : วัฒนธรรม พัฒนาการทางประวัติศาสตร์ เอกลักษณ์และภูมิปัญญาจังหวัดเพชรบุรี กรุงเทพฯ : กรม ศิลปากร,2544. : 107-111 ) ตัวอยา่ งสาระสาคัญของมรดกภูมปิ ญั ญาทางวัฒนธรรม วรรณกรรมทอ้ งถน่ิ เพชรบรุ ี ท้องถ่ินต่าง ๆ ของจังหวัดเพชรบุรีและพ้ืนท่ีใกล้เคียงมีตานานประจาถิ่นเรื่องหน่ึงเป็นเร่ืองมุขปาฐะเล่า กันอย่างแพร่หลายถึงท่ีมาของชื่อบ้านนามเมือง ซ่ึงถือกาเนิดมาจากเรือลาใหญ่ท่ีชื่อว่า \"มหาเภตรา”ตานาน ประจาถิ่นมหาเภตราบอกเล่าชื่อบ้านนามเมืองในจังหวัดเพชรบุรีได้เป็นอย่างดี ท้ังชาวบ้านรุ่นเก่าของเมือง เพชรก็ยังสามารถเล่าเรื่องมหาเภตราได้บ้างแม้จะไม่ปะติดปะต่อนัก \"มหาเภตรา\" ในเนื้อเร่ืองท่ีสมบูรณ์ เป็นสานวนการรวบรวมข้อมูลของ พระยาปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาละลักษมณ์) มีบันทึกอยู่ในหนังสือ \"สมุด ราชบุร\"ี ตพี มิ พค์ รัง้ แรกเมือ่ ปี พ.ศ.๒๔๖๘ โดยมรี ายละเอียดดงั น้ี \"แต่เม่ือคร้ังดึกดาบรรพ์โพ้น เว้ิงทะเลเพชรบุรี ปรากฏว่ามีแต่น้ากับฟ้านั้น ยังมีมหาเภตราสาเภาใหญ่ มหึมาลาหน่ึง ว่าเป็นเทพนิมิตด้วยฝาหอยกาบซีกหน่ึง อันลอยอยู่ตรงที่ทุกวันน้ีเรียกว่าบ้านพอหอย ทางตะวันออกนนั้ ไดท้ อ่ งเทีย่ วอยู่กลางทะเล กวา้ งยาวใหญ่แต่ละดา้ นนับดว้ ยโยชน์ๆเป็นประมาณ ในลาเภตรา นั้นมีบ้านเรือนเรือกสวนไร่นาแบ่งไว้เป็นแพนกๆ มีสิงสาราสัตว์เนื้อนกต่างๆ เล่ากันว่าลาเภตราน้ันลอยอยู่ใน ทะเลปรากฏราวกับว่าบ้านเรือนท่ีต้งั อยู่บนพ้ืนดินฉะน้ัน สินค้าในลาสาเภานน้ั มีสารพัดทุกอยา่ งเปน็ ที่จาหนา่ ย ขายซอ้ื กนั แต่พวกชาวเขาชาวดอน คร้งั หน่งึ สาเภาเภตรานน้ั ไดแ้ ลน่ ผ่านมาทางน่านน้าเหนอื ภเู ขาลูกหน่งึ ทอ้ ง สาเภาได้กระทบเอายอดเขาหักกระดอน น้าพัดไปตกอยู่ท่ีตาบลหนึ่งซึ่งเรียกว่า เขาพนมขวด ยังปรากฏอยู่ ระหว่างเขามหาสวรรค์กับเขาหลวงทุกวันน้ี และตัวเขาเดิมน้ัน เมื่อยอดหลุดไปเสียแล้ว ตรงกลางก็คอด ลาดยาวไป เลยเรยี กกันว่าเขาก่ิว กลายเป็นเขตแยกเขาพืดเดียวกันนั้นออกเป็นสองลกู เรียกวา่ เขาบนั ไดอิฐลูก หนึ่ง จึงได้พูดกันในภายหลงั ว่าเขากิว่ นั้นเปน็ ทางเรอื หรือทางสาเภาแตน่ ัน้ มา ฝ่ายว่ามหาเภตราน้ัน ต้ังแต่วันที่ได้กระทบยอดเขามาวันน้ันก็ชารุดแล่นไปย่านทะเลตาบลหนึ่ง ได้เอา สมอตงั้ บัดพลีบวงสรวงกัน ตาบลนน้ั ภายหลังจงึ เรียกวา่ \"สมอพลี\" นยั หน่งึ เขาเลา่ วา่ เมื่อบดั พลีสมอน้นั สมอได้ กระดอนปร๋ือเล่ือนลงน้าไป ไขอรรถว่าสมอปร๋ือคือสมอพลีนั่นเอง ชักอุทาหรณ์เทียบกับคาว่าราชบุรีกับราชพ ฤา เพ็ชร์บุรีกับเพ็ชร์พฤา สมอปร๋ือ เปนสมอพลี อย่างนั้นก็ว่า เมื่อสมอลงน้าไปแล้ว สายสมอจดถึงพื้นทะเล เรือได้ลากสมอจนถงึ ย่านทะเลตาบลหน่งึ เกาะอยจู่ นเพรียงกินเรอื จวนผุ สายสมอก็เก่าเสาใบทะลปุ รุไป น้าไหล เข้าลาสาเภาแล่นไป สมอหลุดจากเรือ จึงเรียกที่ตาบลนั้นในภายหลังว่า สมอหลุด คือท่ีบ้านหมอหลกหรือลก ในทุกวนั น้ี แล้วสมอน้ันนา้ พัดไปกบดานอยู่ทพี่ ้ืนอันเกือบจะเป็นหาดทะเลน้นั คร้นั จะถอนกไ็ ม่ขึ้น จึงเรียกท่ีนั้น ในภายหลังว่าสมอดาน คอื สมอกบดานอยูน่ ้ัน ฝ่ายสาเภาใหญ่นั้น เม่ือลอยไปได้สักหน่อยก็ถูกลมตะเภาเปนพายุพัดคล่ืนกระแทกเอาสาเภาทะลุ เพราะเปนทีต่ าบลร้าย น้าเข้าท้องเรือได้ พวกลกู เรอื ไดช้ ว่ ยกันอดุ และวดิ น้า แล้วใช้ใบทวนกลบั มาท่เี รือทะลุน้ัน จึงเรียกว่าบางทะลุต่อมา สาเภามหึมานั้นได้หมุนเคว้งไปถึงย่านทะเลแห่งหนง่ึ ก็จมลง ฝูงคนแลสัตว์พลัดพลาย พากันจมน้าตายมาก ท่ีสาเภาจมนั้น เมื่อน้าเริ่มลดแล้ว เล่าว่ายังแลเห็นเสากระโดงโผล่อยู่ในมหาบึง เรียกกัน วา่ อูต่ ะเภาแตก่ าลนั้นมา บา้ งกเ็ รียกว่าอดุ ตะเภา เพราะอดุ ไมไ่ หวเรือจึงจม ฝ่ายฝูงคนท่ีเหลือตาย ได้พากันว่ายและเกาะกระดานเครื่องเรือต่างๆ ไปข้ึนได้ท่ีเขาตาบลหนึ่ง ตั้ง ชุมนมุ บ้านเรือนอยู่ทีเ่ ขานนั้ ภายหลังนิยมว่า เปน็ ตน้ สกุลแห่งเจ้าลาย ณ เขาเจ้าลายนนั้ ”

นอกเหนือจากตานานประจาถ่ิน มหาเภตรา สานวนของพระยาปริยัติธรรมธาดา (แพ ตาละ ลักษมณ์) ที่ปรากฏในหนังสือสมุดราชบุรีแลว้ ชาวบ้านในท้องถิ่นเพชรบุรีและใกล้เคียงก็มีตานานประจาถ่ินซึ่ง มีแบบเร่ือง และอนภุ าค คล้ายกนั กบั ตานานประจาถนิ่ มหาเภตรา อกี เปน็ จานวนมาก เชน่ ชาวบ้านหันตะเภา อ.ท่ายาง เลา่ ว่า \"สาเภาลาท่ลี อยมาน้ันโดนพายพุ ดั จนหันลากลับ จึงเรียกยา่ นบ้านนัน้ ว่า หนั ตะเภา” ชาวบ้านเพรยี ง อ.เมอื ง เล่าว่า \"เหตทุ ่ชี อื่ ว่าบ้านเพรียงเพราะเปน็ บรเิ วณท่เี พรยี งกัดเรือสาเภาลาใหญน่ ้นั ” ชาวบา้ นเขายสี่ าร อ.อัมพวา จ.สมทุ รสงคราม เลา่ ว่า \"มตี านานเก่ยี วกับเรือสาเภาล่มและผู้คนแยกย้ายลงมาต้งั ถนิ่ ฐานในแถบเขายส่ี าร บ้านแหลม เขาย้อย ว่า มีจีน สามพี่น้อง แล่นสาเภามาถึงในพ้ืนท่ีก้นอ่าว เกิดเหตุสาเภาแตก จีนสามพ่ีน้องว่ายน้าไปเกาะเขาแล้วลงมาตั้ง หลักแหล่งสืบมา จีนขานไปต้ังชุมชนอยู่ท่ีเขายี่สาร (เขตสมุทรสงคราม) จีนเคราไปต้ังชุมชนอยู่ท่ีเขาตะเครา (เขตบา้ นแหลม) จีนกู่ไปตัง้ ชุมชนอยู่ทเี่ ขาอีโก้ (เขตเขาย้อย)” ชาวบ้านเขากระจวิ อ.ทา่ ยาง เลา่ วา่ \"เขากระจวิ มที ่ีมาจากช่ือเจ๊กจิว ทีล่ อยเรือคา้ ขายอยู่ในเว้ิงทะเลแถบนี้ เจ๊กจิวเปน็ จนี หนา้ เลอื ด คา้ ขายของแพง วันหน่ึงเกิดพายุพัดสาเภาของเจ๊กจิวล่มลง เจ๊กจิวจึงลอยไปติดตายอยู่บนเขากระจิวซึ่งขณะนั้นเป็นเกาะกลาง ทะเล บางสานวนเล่าว่า ขณะท่ีสาเภาของเจ๊กจิวกาลังจะล่มนั้น เจ๊กจิวร้องขอให้พระพรหมบนภูเขาแห่งหนึ่ง ช่วย แต่พระพรหมเหน็ วา่ เจ๊กจิวไมป่ ระกอบสมั มาชีพ จงึ ได้แต่ชะแงม้ องเฉยๆ เขาที่พระพรหมประทับอยู่น้ันจึง ชือ่ เขาพรหมชะแง้” ชาวบา้ นหาด อ.บา้ นลาด เลา่ วา่ \"แต่เดิมห้วยโพธิ์กรุเป็นลาน้าขนาดใหญ่ มีเรือสาเภาใหญ่แล่นมา แล้วถูกพายุจมลง ผู้คนหนีตายข้ึนไปอยู่บน เขาแด่น มีหัวหน้าคือปู่แด่น และปู่แด่นได้สถิตอยู่บนเขาแด่นสืบมาจนบัดนี้ บริเวณท่ีสาเภาล่มน้ันภายหลังได้ ตื้นเขินกลายเป็นนา แต่ผู้เล่าคือ นายปฐม เอิบอ่ิม กล่าวว่าเมื่อตอนเป็นเด็กยังได้ทันเห็นเสากระโดงของเรือลา ทล่ี ่มอยู่กลางนานั้น” ชาวบ้านชะอา อ.ชะอา เล่าวา่ \"พ่อปู่เขาใหญ่ เจ้าพ่อเขาใหญ่ และพ่อเจ้าลาย เป็นพี่น้องกัน ท้ังสามเดินทางมาจากเมืองจีนโดยเรือสาเภา แตเ่ รือสาเภามาล่มทชี่ ะอา ทา่ นทง้ั สามจงึ ไดล้ งมาต้ังบา้ นตั้งเรอื นสบื มา” ส่วนอีกเรอื่ งเลา่ วา่ \"มีเรือสาเภาจีนมารับซ้ือน้าตาลอยู่ในแถบชะอา ต่อมาสาเภาลานั้นเกิดล่มลงน้าตาลได้ละลายอยู่ท่ีชายเขาไม้ นวล หนอ่ ไมท้ เ่ี ขาไมน้ วลนั้นจึงมีรสชาติหวานกวา่ หนอ่ ไม้ทีเ่ ขาลูกอน่ื ๆ” ชาวบ้านหนองชมุ พล อ.เขาย้อย เลา่ วา่ \"มีเรือสาเภาจีนแล่นไปชนเขาอีบิด แล้วเอียงไปล่มตรงที่มีช่ือเรียกว่าอู่ตะเภา ตรงเขาหัวจีนมีหินรูปร่างคล้าย หญงิ จนี สวมหมวกเจ๊กอมุ้ ลูกน่ังอยู่ข้างหน้า คอยกเู่ รยี กหาผ้ทู รี่ อดตายจากสาเภาล่ม จงึ เรยี กเขาลูกนั้นว่าเขาจีน กู่ หรือเขาหัวจีน” ชาวบา้ นสามร้อยยอด จ.ประจวบครี ีขันธ์ เล่าว่า \"มสี าเภาลาใหญ่จากเมืองจนี แลน่ มาในอ่าว แลว้ เกิดถูกพายพุ ัดล่มลง คนจนี สามร้อยคนไดล้ งจากเรือว่ายน้าหนี ขึน้ มาบนเขา คนท้ังสามร้อยรอดตาย จงึ ได้เรยี กช่อื แนวเขาน้ันว่า สามร้อยรอด และเพ้ยี นมาเป็น สามรอ้ ยยอด ในท่ีสุด หัวหน้าชาวจีนท่ีเข้ามาในคราวน้ันคือ พ่อปู่สามร้อยยอด ปัจจุบันเป็นอารกั ษ์ที่ชาวสามร้อยยอดนับถอื มาก”

จากข้อมูลท่ียกมาจะเห็นได้ว่า ในพื้นที่ของจังหวัดเพชรบรุ ีและใกล้เคียง มีตานานประจาถ่ินซงึ่ มีแบบ เร่ืองคล้ายกับ ตานานประจาถ่ิน มหาเภตรา โดยมีอนุภาคที่สาคัญ ๓ ประการ คือ เรือสาเภาลาใหญ่ขนผู้คน เดินทาง เรอื ประสบพายหุ รือพดั ไปโดนเขาจนอับปาง ผู้คนบนเรอื ลงมาตั้งถน่ิ ฐานเป็นบรรพบรุ ุษของชมุ ชน ประวัติความเปน็ มา เพชรบุรีก็เช่นกัน มีตานานประจาถ่ินท่ีเคยเล่ากันแพร่หลายอยู่ ๒ เรื่องคือ มหาเภตรา และ ตาม่อง ล่าย โดยเฉพาะมหาเภตราน้ัน เป็นตานานประจาถิน่ บอกตน้ เคา้ ท่ีมาของช่ือบ้านนามเมอื งในถ่ินต่างๆของเมือง เพชรบุรี ที่ยึดโยงมาจากต้นรากเดียวกัน คือเรือลาใหญ่ที่สืบสายการเดินทางมาจากแผ่นดินอื่น ตานานประจา ถ่ินมหาเภตราจะบอกเล่าชื่อบ้านนามเมืองในจังหวัดเพชรบุรีได้เป็นอย่างดี ทั้งชาวบ้านรุ่นเก่าของเมืองเพชรก็ ยังสามารถเล่าเร่อื งมหาเภตราได้ และหลายพื้นท่ีในท้องถิ่นก็ได้เก็บอนุภาคของตานานประจาถิ่นมหาเภตราไว้ ในเร่อื งเลา่ มขุ ปาฐะของชุมชน ( ขอ้ มลู โดย นพิ ทั ธ์พร เพง็ แกว้ )

การเรยี นการสอนสัปดาห์ท่ี 7 ใบงานที่ 1 วชิ าภาษาไทย เรอ่ื ง วรรณคดแี ละวรรณกรรม กศน.ตาบลหาดเจา้ สาราญ ศูนย์การศึกษานอกระบบและการศึกษาตามอธั ยาศัยอาเภอเมืองเพชรบุรี ชอื่ – สกุล .................................................................. ระดบั ชนั้ ............................................... รหัสประจาตัวนกั ศกึ ษา ...................................................... วัน/เดอื น/ปี................................. ************************************************************************* คาอธิบาย : ให้นักศึกษาเรียนรู้จากใบความรู้ หรือศึกษาเรียนรู้เพ่ิมเติมจากแหล่งเรียนรู้อ่ืนท่ีสนใจ และตอบ คาถามในใบงานดังต่อไปนี้ 1.วรรณกรรมทอ้ งถ่ินมคี วามสอดคล้องและสัมพนั ธ์กบั วถิ ีการดาเนินชวี ติ ในอดตี อยา่ งไรบ้าง ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… 2. ใหน้ ักศกึ ษายกตวั อยา่ ง “วรรณกรรมทอ้ งถิ่นในจงั หวัดเพชรบรุ ี” ที่สืบทอดตั้งแต่อดีตมาจนถงึ ปัจจบุ ัน ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………