แม่น้ำที่ไม่เคยหยุดนิ่ง

ส า ร ค ดี แม่น้ำที่ไม่เคยหยุดนิ่ง 2 มกราคม 2565 โขงเจียม เ รื่ อ ง แ ล ะ ภ า พ : ฑิ ต ย า บุ ญ วิ ท ย์ ชั ย กุ ล

ไม่ใช่ทุกการจากลาจะพาเรามาเจอกันอีก ถ้าการปรากฎตัวของใครบางคนหรือการเกิดขึ้นของบางสิ่งใน ชีวิตคือของขวัญ ความทรงจำที่ยังคงอยู่กับเราตอนนี้ ก็คงเป็น ของขวัญที่พิเศษ “ไว้เจอกันนะ” ประโยคที่แฝงไปด้วยความหวัง และทำให้คนฟังรู้สึกดี แม้จะไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะมีโอกาสได้เจอกัน อีกไหมก็ตาม ไม่ว่าเราจะตั้งคำถามว่าทำไมมันถึงเจ็บปวด หรือว่า เราจะมีความสุขอีกนานหรือเปล่า คำตอบก็ออกจะคล้ายๆกัน คือ “สักวันมันจะจบลง”

เวลา09.00เป็นเวลาที่ฉันอยู่ที่วัดเพื่อ ทำธุระก่อนจะออกเดินทางไปโขงเจียม

เวลา 10.00 ของวันที่ 2 มกราคม 2565 คือการเริ่มต้นของการเดิน ทางไปโขงเจียม ระหว่างการเดินทางที่แสนจะยาวนานฉันนั่งฟังเพลง และมองวิวข้างทางเพื่อค่าเวลาจนหลับและตื่นขึ้นมาใหม่เป็นอย่างนี้ อยู่หลายรอบกว่าจะถึงปลายทาง ก็แน่ละเวลาที่ใช้ในการเดินทางครั้งนี้ คือ1ชั่วโมง54นาทีเกือบจะ2ชั่วโมง

วัดโขงเจียมคือที่จุดแรกของวันนี้สิ่งแรกที่ฉันทำเมื่อมาถึงคือการลง ไปนั่งเรือเพื่อลอยอังคารจุดประสงค์ของการมาโขงเจียมครั้งนี้ไม่ใช่ การมาเที่ยวพักผ่อนหรืออย่างไร แต่เป็นการมาส่งความรักและความ คิดถึงของครอบครัวสู่บ้านหลังใหม่

ในระหว่างการนั่งเรือเพื่อไปลอยอังคาร คนขับเรือพาฉันมาดูแม่น้ำสอง สี แม่น้ำที่มีสีของน้ำที่แบ่งได้เป็นสองสี กล่าวคือเป็นสีของน้ำในแม่น้ำ มูลและแม่น้ำโขง ซึ่งไหลมาบรรจบกันบริเวณดอนด่านหรือปากมูล ทำให้น้ำบริเวณนั้นมีสีแตกต่างกันและจะผสมกลมกลืนเป็นสีเดียวกัน ไหลตามลำน้ำโขงลงสู่ประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

หลังจากลอยอังคารเสร็จแล้ว คนขับเรือพาฉันเข้าไปใกล้ฝั่ งประเทศ ลาว พ่อบอกฉันว่ามันเคยมีตลาดที่คนลาวขายของอยู่จึงอยากให้ฉันได้ เห็น เมื่อคนขับเรือได้ยินเขาจึงบอกว่าปัจจุบันยังมีอยู่แต่ช่วงนี้ตลาดไม่ เปิดเพราะโควิคระบาดจึงไม่สามารถขึ้นไปดูตลาดได้

เมื่อกลับถึงฝั่ ง ครอบครัวของฉันพาฉันไปกินมื้อเที่ยงที่ร้าน อาหารแห่งหนึ่ง พวกเราไปกับเยอะมาก จึงต้องนั่งหลายโต๊ะ ร้านอาหารร้านนี้มีจุดเด่นที่แตกต่างจากร้านอาหารทั่วไปคือ ร้านนี้มีลักษณะเป็นแพ ลอยอยู่ในน้ำ กว่าจะเดินลงมาถึงร้าน ต้องเดินลงบันไดมา รสชาติของอาหารก็ถือว่าอยู่ในระดับปาน กลาง

นี้คือหนึ่งในอาหารของวันนี้ กุ้งเผาที่น่าอร่อยแต่ราคากับจำนวนที่ ได้สวนทางกันอย่างสิ้นเชิง รสชาติอยู่ในระดับที่โอเคเลย หลังจาก กินข้าวกันเสร็จพวกเราก็ขับรถชมวิวอยู่แถวนั้นสักพัก จึงเดินทางกลับบ้านในที่สุด

ขอบคุณที่เข้ามาพบ ขอบคุณที่ทำให้ผูกพัน ขอบคุณทุกความทรงจำ ขอบคุณทุกการจากลา ขอบคุณที่เข้ามารักกัน ขอบคุณนะคะ