เล่มวิจัยปี 2563

รายงานการวจิ ยั เรื่อง การพฒั นาทักษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใช้แบบฝึ กและกระบวนการปฏิบัติจริง ของนักเรียนในรายวชิ าศิลปะพืน้ ฐาน 6 โรงเรียนวัดจนั ทราวาส (ศุขประสารราษฎร์) จงั หวัดเพชรบุรี โดย นายพฤทธิพงษ์ ทรัพย์มงคล ตาํ แหน่ง ครู โรงเรียนวดั จันทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) สํานกั งานเขตพืน้ ท่ีการศึกษามธั ยมศึกษาเพชรบุรี ภาคเรียนที่ 2 ปี การศึกษา 2563

รายงานการวจิ ยั เร่ือง การพฒั นาทกั ษะการรอ้ งเพลงชาติไทย โดยใชแ้ บบฝึกและกระบวนการปฏิบตั จิ ริง ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้นื ฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส (ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบรุ ี โดย นายพฤทธิพงษ์ ทรัพยม์ งคล ตาํ แหน่ง ครู โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) สาํ นกั งานเขตพ้นื ที่การศึกษามธั ยมศึกษาเพชรบรุ ี ภาคเรียนท่ี 2 ปี การศึกษา 2563

ข กติ ตกิ รรมประกาศ รายงานวิจยั ในช้นั เรียนฉบบั น้ี สาํ เร็จไดด้ ว้ ยความร่วมมือจากคณะครูและบุคลากรโรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) ท่ีไดใ้ หค้ วามช่วยเหลือ ดา้ นความรู้ ความคิด คาํ แนะนาํ คาํ ปรึกษา ตลอดจน การตรวจแก้ไขข้อบกพร่องต่าง ๆ เป็ นอย่างดี จนรายงานวิจัยในช้ันเรียนฉบับน้ีเสร็จสมบูรณ์ ผูว้ ิจัย ขอขอบคุณเป็นอยา่ งสูงไว้ ณ ที่น้ี ขอขอบคุณนายสาโรช ระหว่างบา้ น ผอู้ าํ นวยการโรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) ท่ีให้ ความอนุเคราะห์ สนบั สนุน และอาํ นวยความสะดวกในการทาํ รายงานวจิ ยั ในช้นั เรียนฉบบั น้ีเป็นอยา่ งดี และ ขอขอบใจนกั เรียนช้นั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 6 ของ โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) ท่ีใหค้ วามร่วมมือ เป็ นอยา่ งดีในการทาํ วิจยั และเก็บขอ้ มูลท่ีใชใ้ นรายงานวิจยั ในช้นั เรียนฉบบั น้ี จนกระทง่ั รายงานวิจยั ในช้นั เรียนฉบบั น้ีเสร็จสมบูรณ์ พฤทธิพงษ์ ทรัพยม์ งคล ผูวิจัย

ชื่อเรื่อง ค ชื่อผู้วจิ ยั การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใชแ้ บบฝึกและกระบวนการปฏิบตั ิจริง ช่ือสถานที่ ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้นื ฐาน5โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) ปี การศึกษา นายพฤทธิพงษ์ ทรัพยม์ งคล โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี 2563 บทคดั ย่อ งานวจิ ยั คร้ังน้ีมีวตั ถุประสงค์ เพ่ือพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะ พ้ืนฐาน 5 ช้นั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จาํ นวน 12 คน โดยใชแ้ บบฝึ ก และกระบวนการปฏิบตั ิจริง เพื่อช่วยในการจดั การเรียนการสอนหน่วยการเรียนรู้การปฏิบตั ิดนตรี ให้มี ประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 70 / 70 และเพื่อเปรียบเทียบผลสมั ฤทธ์ิทางการเรียนก่อนเรียนและหลงั เรียนดว้ ย แบบฝึกทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย เคร่ืองมือที่ใชใ้ นงานวิจยั คร้ังน้ี คือ แบบฝึ กทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย ที่ผวู้ ิจยั ไดส้ ร้างข้ึน ในเคร่ืองมือน้นั ประกอบไปดว้ ย1.เน้ือเพลงชาติไทยสาํ หรับใหน้ กั เรียนฝึ กอ่าน 2.แบบฝึ กการอ่านคาํ ที่มี ร, ล เป็นพยญั ชนะตน้ 3.แบบฝึกการอ่านคาํ ควบกล้าํ 4.แบบฝึกการออกเสียง จากการวเิ คราะห์คาํ ในเพลงชาติไทย 5.แบบฝึ กการเคราะห์จงั หวะตามหอ้ งเพลง 6.แบบฝึ กการร้องเพลงชาติไทยใหถ้ ูกทาํ นองดว้ ยโนต้ เพลงชาติ ไทย 7.แผนการจดั การเรียนรู้เรื่องการฝึ กร้องเพลงชาติไทย สถิติท่ีใชใ้ นการวิเคราะห์ขอ้ มูล ไดแ้ ก่ ค่าร้อยละ และค่าเฉลี่ยประชากรที่ใชใ้ นงานวจิ ยั คร้ังน้ีคือ นกั เรียนนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 5 ช้นั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) ภาคเรียนที่ 1 / 2563 จาํ นวน 12 คน ผลการวจิ ยั พบว่า 1.แบบฝึ กทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 5 โรงเรียนวดั จนั ทรา วาส(ศุขประสารราษฎร์) จาํ นวน 12 คน ท่ีผวู้ จิ ยั สร้างข้ึนมีประสิทธิภาพ 77.38 / 84.16 ซ่ึงเป็นไปตามเกณฑ์ มาตรฐาน 70 / 70 2.ผลสมั ฤทธ์ิทางการเรียนก่อนเรียนและหลงั นกั เรียนในรายวชิ าศิลปะพ้ืนฐาน 5 โรงเรียนวดั จนั ทรา วาส(ศุขประสารราษฎร์) สูงข้ึนร้อยละ 84.16 ซ่ึงเป็นไปตามเกณฑ์ 70 / 70

ง สารบัญ หนา้ กติ ติกรรมประกาศ.........................................................................................................................................ข บทคดั ย่อ.........................................................................................................................................................ค สารบัญ...........................................................................................................................................................ง สารบัญ (ต่อ)...................................................................................................................................................จ บทท่ี 1 บทนํา..................................................................................................................................................1 ความเป็นมาและความสาํ คญั ของปัญหา............................................................................................1 วตั ถุประสงคข์ องการวจิ ยั ..................................................................................................................3 สมมติฐานคาํ ถามของการวิจยั ...........................................................................................................4 ขอบเขตของการวิจยั ........................................................................................................................ .4 นิยามศพั ทเ์ ฉพาะ...............................................................................................................................4 ประโยชน์ของการวิจยั .......................................................................................................................5 บทท่ี 2 เอกสารและงานวจิ ัยทเ่ี กย่ี วข้อง...........................................................................................................6 เพลงชาติไทย.....................................................................................................................................6 ความหมายของแบบฝึกทกั ษะ..........................................................................................................12 องคป์ ระกอบของแบบฝึกทกั ษะ.......................................................................................................13 หลกั ในการขบั ร้องและสอนขบั ร้อง.................................................................................................20 งานวจิ ยั ที่เกี่ยวขอ้ ง...........................................................................................................................27 บทที่ 3 วธิ ีดาํ เนินงานวจิ ยั ..............................................................................................................................29 ประชากรและกลุ่มตวั อยา่ ง..............................................................................................................29 ตวั แปรในการศึกษา.........................................................................................................................29 เครื่องมือ/นวตั กรรมที่ใชใ้ นการวจิ ยั ...............................................................................................30 การเกบ็ รวบรวมขอ้ มูลวิธีดาํ เนินการวิจยั .........................................................................................30 การวเิ คราะห์ขอ้ มูล..........................................................................................................................30 สถิติท่ีใชใ้ นการวเิ คราะห์ขอ้ มูล.......................................................................................................31

จ สารบัญ (ต่อ) หนา้ บทที่ 4 ผลการดาํ เนินงานวจิ ัย......................................................................................................................32 สญั ลกั ษณ์ที่ใชน้ าํ เสนอผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูล.................................................................................32 ข้นั ตอนนาํ เสนอผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูล............................................................................................32 ผลการวิเคราะห์ขอ้ มูล......................................................................................................................32 บทท่ี 5 สรุป อภปิ รายผล และข้อเสนอแนะ...................................................................................................35 วตั ถุประสงคข์ องการวิจยั .................................................................................................................35 สมมติฐาน........................................................................................................................................35 ขอบเขตของการวจิ ยั ........................................................................................................................35 เคร่ืองมือ/นวตั กรรมท่ีใชใ้ นการวจิ ยั ................................................................................................36 สรุปผลการวิจยั ...............................................................................................................................37 การอภิปรายผล................................................................................................................................37 ขอ้ เสนอแนะ....................................................................................................................................37 บรรณานุกรม.................................................................................................................................................38 ภาคผนวก......................................................................................................................................................40 นวตั กรรม........................................................................................................................................41 แผนการจดั การเรียนรู้ 1......................................................................................................42 แผนการจดั การเรียนรู้ 2......................................................................................................43 แผนการจดั การเรียนรู้ 3......................................................................................................44 เกณฑก์ ารประเมิน..............................................................................................................45 เน้ือเพลง เพลงชาติไทย......................................................................................................46 แบบฝึกออกเสียง ร,ล และคาํ ควบกล้าํ ................................................................................47 การวิเคราะห์คาํ เพลงชาติไทย............................................................................................48 โนต้ เพลง ชาติไทย.............................................................................................................51 ประวตั ิย่อผู้ทาํ วจิ ยั ในช้ันเรียน.......................................................................................................................52

1 บทท่ี 1 บทนํา ความสําคญั และทมี่ าของปัญหา ทุกประเทศในโลกต่างก็มีเอกลกั ษณ์ความเป็นชาติของตนท่ีแตกต่างกนั ออกไป ตามสภาพ ภูมิประเทศ เผ่าพนั ธุ์ ภาษาพูด ขนบธรรมเนียม ประเพณี ศิลปวฒั นธรรม แต่สิ่งหน่ึงท่ีทุกประเทศตอ้ งมี เหมือนกนั คือ สัญลกั ษณ์ที่แสดงให้ชาวโลกเห็นว่าตนเป็ นชนชาติใด อยใู่ นประเทศอะไร สิ่งน้นั คือ ธงชาติ และเพลงชาติ ซ่ึงเป็ นเครื่องหมายท่ีประชาคมโลกไดร้ ่วมกนั กาํ หนดไว้ เพื่อแสดงความเป็ นเอกลกั ษณ์ ประจาํ ชาติ เพลงชาติเป็ นสัญลกั ษณ์ของความเป็ นเอกราชท่ีไม่ถือว่าเป็ นเมืองข้ึนแก่ใคร เพลงชาติยงั เป็ นเพลงที่หล่อหลอมจิตใจคนในชาติให้เป็ นอนั หน่ึงอนั เดียวกนั เพื่อให้เกิดความรักชาติมีความเป็ นพ่ีนอ้ ง กนั ในการแข่งกีฬาระหว่างชาติแต่ละคร้ัง นอกจากจะมีการเชิญธงชาติไปประดบั แลว้ ยงั มีการร้องเพลงชาติ น้นั ๆเม่ือทาํ การแข่งขนั หรือเมื่อไดร้ ับเหรียญทอง ซ่ึงเป็ นการเคารพต่อชาตินักกีฬาผูน้ ้นั สาํ หรับผทู้ ่ีไดย้ ิน เพลงชาติ บา้ งก็ยืนตรง บา้ งก็ร้องเพลงชาติตามตน้ เสียงท่ีไดย้ ิน บา้ งก็เอามือขวาจบั หนา้ อกตรงหัวใจ เพื่อ แสดงความภกั ดีต่อชาตินนั่ เอง (สุกรี เจริญสุข, 2534 : 4) ประเทศไทยก็เช่นเดียวกนั มีธงชาติและเพลงชาติไทย ท่ีทุกคนในชาติรู้จกั และร้องได้ ถา้ นึกทบทวนดูในวยั เดก็ เมื่อผใู้ หญ่เปิ ดวทิ ยหุ รือโทรทศั น์ ในเวลา 08.00 น. และ 18.00 น. ไดย้ นิ เพลงชาติไทย แต่เป็นการไดย้ นิ ไดฟ้ ังเพียงผา่ นหู ไม่ไดฟ้ ังอยา่ งต้งั ใจ (ณรุทธ์ สุทธจิตต,์ 2535 : 1-3) และเมื่อไปโรงเรียน ก่อนเขา้ หอ้ งเรียนจะตอ้ งเขา้ แถวและยนื ตรงเคารพธงชาติ พร้อมท้งั ร้องเพลงชาติในขณะที่มีการเชิญธงชาติ ข้ึนสู่ยอดเสา จากประสบการณ์ในการสอนวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 5 เร่ืองการปฏิบตั ิขบั ร้องสากล ผวู้ ิจยั ไดท้ าํ การสอนนักเรียน พบว่าเป็ นช่วงอายุที่มีความสําคญั ต่อการเรียนดนตรีและการร้องเพลงเป็ นอย่างมาก เด็กสมควรเริ่มสะสมความรู้ทางดนตรีอยา่ งถูกตอ้ ง เนื่องจากวยั น้ีเร่ิมมีความสนใจการอ่านมากข้ึนรู้จกั การ แกไ้ ขปัญหาของตวั เองได้ มีความสนใจในเร่ืองที่ยากและซบั ซอ้ นมากข้ึน เร่ิมมีความเขา้ ใจสื่อต่างๆรอบตวั มากข้ึน พฤติกรรมที่กล่าวมาน้ีมีความสอดคลอ้ งกบั พฒั นาการทว่ั ไปของผเู้ รียนที่อยใู่ นวยั รุ่น ฌอง พีอาเจตน์ ( Jean Piaget ) 1896 - 1980 นกั จิตวิทยาพฒั นาการชาวสวิส เรียกวยั น้ีวา่ Concrete Operational Stage เป็นวยั ที่กาํ ลงั เจริญเติบโต วยั แห่งการจดจาํ หากไดร้ ับการเรียนรู้ท่ีไม่ถูกตอ้ งยอ่ มไดร้ ับสิ่งผดิ ๆเหล่าน้นั ดว้ ย มีขอ้ สังเกตจากโครงการไทยสามคั คีไทยเขม้ แข็ง ซ่ึงไดจ้ ดั ให้มีข้ึนในระหว่างวนั ท่ี 18 กนั ยายน 2552 ถึงวนั ท่ี 5 ธันวาคม 2552 โดยรัฐบาลในสมยั นายอภิสิทธ์ิ เวชชาชีวะ ดาํ รงตาํ แหน่ง นายกรัฐมนตรี ไดม้ ีความคิดท่ีจะสร้างแนวทางการรวมพลงั สร้างความสามคั คีของคนไทยท้งั ชาติ จึงจดั ให้ ทุกจงั หวดั จดั การแสดงท่ีเก่ียวกบั เอกลกั ษณ์ของชาติโดยนาํ เสนอประวตั ิศาสตร์ในแต่ละจงั หวดั โดยสังเขป

2 และทาํ พิธีเคารพธงชาติและร้องเพลงชาติอย่างพร้อมเพรียงกนั โดยการรวบรวมกลุ่มขา้ ราชการ นักเรียน พอ่ คา้ และประชาชนของจงั หวดั มารวมตวั กนั ในเวลา 18.00 น. ของทุกวนั ต้งั แต่วนั ท่ี 18 กนั ยายน ถึงวนั ท่ี 5 ธนั วาคม 2552 โดยจะเรียงชื่อจงั หวดั ตามลาํ ดบั ตวั อกั ษรจนครบทุกจงั หวดั และใหจ้ งั หวดั กรุงเทพมหานคร เป็นจงั หวดั สุดทา้ ยในวนั ท่ี 5 ธนั วาคม 2552 จากท่ีผวู้ ิจยั ไดฟ้ ังการร้องเพลงชาติตามโครงการดงั กล่าว พบวา่ ยงั มีคนไทยอีกเป็ นจาํ นวนมากที่ยงั ร้องเพลงชาติไม่ถูกตอ้ ง ท้ังในด้านเน้ือร้อง การออกเสียงอักขระ พยญั ชนะ คาํ ควบกล้าํ ทาํ นอง และจงั หวะ เน่ืองจากยงั ไม่มีการเรียนการสอนอยา่ งจริงจงั ในโรงเรียน และ ขาดความเอาใจใส่ที่จะฝึ กร้องใหถ้ ูกตอ้ ง ขาดการอบรมส่ังสอนให้เกิดความรู้สึกซาบซ้ึงในความหมายของ เน้ือร้องเพลงชาติ “ แมว้ า่ เพลงชาติน้ีจะร้องกนั มานานแต่นกั เรียนกย็ งั ร้องไม่ค่อยถูก ถึงแมผ้ ใู้ หญ่ก็เช่นกนั ใน 10 คน จะร้องถูกไม่ถึง 5 คน” ( เอ้ือ มณีรัตน์ 2552 : 83 ) นอกจากน้ียงั มีขอ้ สังเกตจากสถาบนั ระดบั อุดมศึกษาท่ีไม่มีการร้องเพลงชาติในเวลา 08.00 น. และไม่มีการยืนตรงเคารพธงชาติ หรือถา้ มีก็ กระทาํ โดยไม่พร้อมเพรียงกนั บางคนไดย้ ินเพลงชาติก็จะยืนตรงเคารพธงชาติ แต่บางคนก็เดินไป - มา ตามปกติไม่หยดุ ยนื ตรงเคารพธงชาติ ท้งั ๆที่ทุกคนก็เคยไดย้ ินคาํ ท่ีกล่าวก่อนเปิ ดเพลงชาติว่า “ ธงชาติและ เพลงชาติไทย เป็นสญั ลกั ษณ์ของความเป็นไทย เราจงร่วมใจยนื ตรงเคารพธงชาติ ดว้ ยความภาคภูมิใจในเอก ราช และความเสียสละของบรรพบุรุษไทย ” ซ่ึ ง ส า เ ห ตุ ที่ ท ํา ใ ห้ ค น ไ ท ย ร้ อ ง เ พ ล ง ช า ติ ไ ท ย ไ ม่ ถู ก ต้อ ง แ ล ะ ไ ม่ ไ พ เ ร า ะ อ า จ ม า จ า ก (วิศิษฎ์ ดวงสงค์ 2532 : 95) 1) การถ่ายทอดเพลงชาติไทยจากครูไปสู่นกั เรียนยงั ดอ้ ยคุณภาพอยมู่ าก ส่วนใหญ่ถ่ายทอด ด้วยวิธีการสอนแบบบอกเล่า หรือแบบปากเปล่า ถ้าผูถ้ ่ายทอดร้องเพลงชาติไม่ถูกตอ้ งตามแบบฉบบั นกั เรียนผรู้ ับกร็ ้องเพลงชาติแบบไม่ถูกตอ้ งดว้ ย 2) โรงเรียนส่วนใหญ่สอนอยใู่ นชนบทยงั ขาดอุปกรณ์การเรียนการสอนเพลงชาติ เช่น เทป บนั ทึกเสียงจากตน้ แบบฉบบั โนต้ เพลง เป็นตน้ 3) โอกาสที่นกั เรียนจะไดฝ้ ึ กฝนร้องเพลงชาติอย่างถูกตอ้ งมีนอ้ ยมากวนั หน่ึงมีโอกาสร้อง เพลงชาติ (แบบผดิ ๆ ถูกๆ) ในพิธีเชิญธงชาติข้ึนสู่ยอดเสาตอนเชา้ ก่อนเขา้ หอ้ งเรียนเท่าน้นั แมจ้ ะมีกิจกรรม ลูกเสือ เนตรนารี ซ่ึงกต็ อ้ งร้องเพลงชาติเพื่อเชิญธงชาติข้ึนสู่ยอดเสากเ็ ป็นเพียงกิจกรรมของนกั เรียนบางกลุ่ม ไม่ทว่ั ถึงกนั จึงส่งผลใหน้ กั เรียนส่วนมากดอ้ ยทกั ษะในการร้องเพลงชาติไดอ้ ยา่ งถูกตอ้ ง 4) ผใู้ หญ่ยงั ไม่เขา้ ใจถึงความสาํ คญั ของเพลงชาติไม่พยายามท่ีจะฝึ กฝนตวั เองใหร้ ้องเพลง ชาติไดอ้ ย่างถูกตอ้ งเพ่ือเป็ นแบบฉบบั ท่ีดีของนกั เรียนในสถานศึกษาซ่ึงนอ้ ยนกั ท่ีจะไดเ้ ห็นครู-อาจารยท์ ุก คนร่วมร้องเพลงชาติไปกบั นกั เรียน ในพิธีเชิญธงชาติข้ึนสู่ยอดเสาตอนเชา้ ผวู้ ิจยั ไดเ้ ก็บขอ้ มูลและเห็นว่าเด็กนกั เรียนร้องเพลงชาติในลกั ษณะของการฟังไม่ไดศ้ พั ท์ แล้วจับเอามาร้อง ยกตัวอย่างเช่น เด็กเล็กๆหลายๆคนมักจะร้องเพลงชาติ ในประโยคแรกว่า “ ประ เทศ ป ไท ลวม มะ เล้ือ ชาติเช้ือไทย ” แลว้ ท่อนที่ร้องว่า “ ด้วยไทยลว้ นหมาย ” มกั จะร้องว่า “ ดว้ ย ดี ดว้ น มา้ ย ” ซ่ึงเด็กทุกๆคนมกั จะร้องเช่นน้ีจนกระทง่ั เม่ืออ่านหนงั สือไดแ้ ลว้ มาอ่านเน้ือเพลงชาติ

3 จึงไดร้ ู้ว่าเน้ือร้องท่ีแทจ้ ริงคืออะไร หรือถา้ โรงเรียนใดมีครูที่เขม้ งวดเรื่องการร้องเพลงชาติก็จะจดั การสอน ใหน้ กั เรียนร้องเพลงชาติไดอ้ ยา่ งถูกตอ้ ง ตามทาํ นอง เน้ือร้อง จงั หวะและอารมณ์เพลง ซ่ึงจะทาํ ให้สามารถ ร้องไดอ้ ยา่ งไพเราะ ผวู้ ิจยั ไดไ้ ปเก็บขอ้ มูลในชวั่ โมงการสอนและตอนเชา้ โดยหมุนเวียนสลบั เปลี่ยนวนั ท่ีมี ดนตรีบรรเลงและไม่มีดนตรีบรรเลง พบว่า การร้องเพลงชาติได้ไพเราะ พร้อมเพรียงกัน มีดนตรี ประกอบการขบั ร้อง ตอ้ งอาศยั เปิ ดเพลงชาติท่ีมีเสียงร้องพร้อมเสียงดนตรีแลว้ ให้นกั เรียนร้องเพลงชาติไป พร้อมๆกนั และมีบางวนั นักเรียนร้องปากเปล่า โดยมีนักเรียนที่มีเสียงไพเราะ เป็ นตน้ เสียงร้องนําและ นกั เรียนท้งั โรงเรียนร้องตาม การร้องแบบน้ีจะพบว่า นกั เรียนท้งั โรงเรียนจะร้องระดบั เสียงและจงั หวะไม่ ตรงกนั ไม่มีการต้งั ระดบั เสียงท่ีแน่นอน ข้ึนอยู่กบั ผูร้ ้องนาํ บางวนั อาจข้ึนตน้ ดว้ ยเสียงสูง บางวนั อาจจะ เริ่มตน้ ดว้ ยเสียงต่าํ และนกั เรียนบางคนมีจงั หวะไม่แน่นอน เร่ิมตน้ ประโยคก่อนจงั หวะ หรือ ทีหลงั จงั หวะ บางคนร้องดว้ ยจงั หวะไม่สม่าํ เสมอชา้ ไปบา้ งเร็วไปบา้ ง บางคนจบก่อนบางคนจบทีหลงั จากสาเหตุดงั กล่าวคิดว่าน่าจะไดม้ ีการพิจารณาถึงปัจจยั สาํ คญั ท่ีจะช่วยใหก้ ารสอนขบั ร้อง เพลงชาติประสพความสาํ เร็จนนั่ คือ 1) การปรับปรุงเทคนิคและวิธีการสอนขบั ร้องเพลงชาติไทยใหม้ ีคุณภาพดีข้ึนกว่าที่เป็นอยู่ ในขณะน้ีและดาํ เนินการอยา่ งต่อเน่ืองและสม่าํ เสมอ 2) ใหบ้ ุคลากรทุกๆคนในโรงเรียนร้องเพลงชาติอยา่ งถูกตอ้ งและร่วมร้องเพลงชาติในขณะ เชิญธงข้ึนสู่ยอดเสาพร้อมๆกบั นกั เรียนเป็นประจาํ ทุกวนั 3) บรรจุเพลงชาติเป็ นเพลงบงั คบั ในหลกั สูตร วิชาดนตรี เรื่องการขบั ร้อง ท้งั ในระดบั ประถมศึกษา มธั ยมศึกษารวมท้งั วิทยาลยั และมหาวทิ ยาลยั ดว้ ย เพื่อช่วยให้เด็กไทยสามารถร้องเพลงชาติไดอ้ ยา่ งถูกตอ้ ง ผวู้ ิจยั จึงได้ สร้างแบบฝึ กทกั ษะ การร้องเพลงชาติไทยข้ึนสาํ หรับใชใ้ นการสอนรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสาร ราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน ผวู้ ิจยั หวงั ว่า แบบฝึ กทกั ษะชุดน้ีจะช่วยพฒั นาความรู้ ความเขา้ ใจ และพฒั นาทกั ษะให้กบั ผเู้ รียนให้ร้องเพลงชาติไทยไดอ้ ย่างถูกตอ้ ง ท้งั เน้ือร้อง ทาํ นอง จงั หวะ และร้องได้ ดว้ ยความไพเราะ รวมท้งั ยงั เป็ นการปลูกจิตสาํ นึกให้รักชาติบา้ นเมือง เกิดความภาคภูมิใจในความเป็ นชาติ ไทย วตั ถุประสงค์ของการวจิ ยั 1. เพือ่ ฝึกใหน้ กั เรียนอ่านเน้ือเพลงชาติใหถ้ ูกตอ้ ง 2. เพือ่ ฝึกการอ่านและออกเสียงคาํ ที่เป็นคาํ ควบกล้าํ อกั ษรนาํ ร , ล 3. เพอ่ื ฝึกวิเคราะห์คาํ ในเพลงชาติไทย 4. เพือ่ ฝึกใหน้ กั เรียนรู้จงั หวะและทาํ นองเพลงชาติไทย 5. เพือ่ ใหน้ กั เรียนสามารถนาํ ความรู้ไปใชใ้ นชีวิตประจาํ วนั ได้

4 สมมตฐิ านของการวจิ ยั การวจิ ยั คร้ังน้ีมีสมมติฐานดงั น้ี ผลสมั ฤทธ์ิทางการฝึกปฏิบตั ิการร้องเพลงชาติไทยของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 หลงั การ เรียน สูงกวา่ ก่อนการฝึกปฏิบตั ิ ขอบเขตการวจิ ยั 1. แบบฝึกทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย 2. ประชากร ของการวิจยั คร้ังน้ี คือนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้นื ฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุข ประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน ตวั แปรทศ่ี ึกษา 1 ตวั แปรต้น 1.1 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทย 2 ตัวแปรตาม 2.1 ความสามารถในการร้องเพลงชาติ ของ นกั เรียนคือนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้นื ฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน สามารถร้องเพลงชาติไทยได้ ถูกตอ้ ง นิยามศัพท์เฉพาะในการวจิ ยั เพลงชาตไิ ทย หมายถึง เพลงประจาํ ชาติไทยเป็นเพลงเกียรติยศที่ใชส้ าํ หรับทาํ ความเคารพ แบบฝึ กทกั ษะ หมายถึง งานหรือกิจกรรมที่ครูผสู้ อนมอบหมายใหผ้ เู้ รียนกระทาํ เพื่อฝึ กทกั ษะและ ทบทวนความรู้ที่ไดเ้ รียนไปแลว้ ให้เกิดความชาํ นาญ ถูกตอ้ ง คล่องแคล่ว จนสามารถนาํ ความรู้ไปแกป้ ัญหา ไดโ้ ดยอตั โนมตั ิ แผนการจัดการเรียนรู้ หมายถึง แผนการจดั การเรียนรู้วิชาดนตรี - นาฏศิลป์ เกี่ยวกบั เรื่อง การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย ของนกั เรียนกลุ่มสนใจกิจกรรมพฒั นาผเู้ รียนดนตรี-นาฏศิลป์ โดยใช้ แบบฝึกทกั ษะ ที่ผวู้ ิจยั สร้างข้ึน

5 นักเรียนในรายวชิ าศิลปะพืน้ ฐาน 6 หมายถึง นกั เรียนช้นั มธั ยมศึกษาปี ที่ 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส (ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี ผลสัมฤทธ์ิทางการเรียน หมายถึง คะแนนที่นกั เรียนทาํ ไดจ้ ากแบบทดสอบวดั ผลสมั ฤทธ์ิทางการ เรียนที่ผวู้ จิ ยั สร้างข้ึน ประสิทธิภาพของชุดฝึ กทกั ษะ ผศู้ ึกษาไดก้ าํ หนดไวท้ ่ี 70 / 70 70 ตวั แรก หมายถึง คะแนนเฉล่ียร้อยละตามเกณฑ์ของโรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุข ประสารราษฎร์) 70 ตวั หลงั หมายถึง คะแนนเฉลี่ยร้อยละของการทดสอบหลงั เรียน ประโยชน์ทคี่ าดว่าจะได้รับ ผลของการวิจยั คร้ังน้ี นอกจากนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุข ประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน จะสามารถร้องเพลงชาติไทยไดถ้ ูกตอ้ ง นกั เรียนยงั สามารถ นาํ ผลสมั ฤทธ์ิของการนาํ วิจยั ไปพฒั นาการเรียนในระดบั ต่อไป รวมถึงการใชใ้ นชีวิตประจาํ วนั ดว้ ย

6 บทท่ี 2 เอกสารและงานวจิ ัยทเี่ กยี่ วข้อง ในการศึกษาเอกสารงานวิจยั ท่ีเก่ียวขอ้ งกบั การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใชแ้ บบฝึ ก และกระบวนการปฏิบตั ิจริง ของนักเรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสาร ราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี ผูว้ ิจยั ไดค้ น้ ควา้ เอกสารงานวิจยั ท่ีเก่ียวขอ้ ง โดยลาํ ดบั เน้ือหาที่เป็ นสาระสาํ คญั ดงั ต่อไปน้ี 2.1 เพลงชาติ 2.2 ความหมายของแบบฝึกทกั ษะ 2.3 องคป์ ระกอบของแบบฝึกทกั ษะ 2.4 หลกั ในการขบั ร้องและสอนขบั ร้อง 2.5 งานวจิ ยั ที่เก่ียวขอ้ ง 2.1 เพลงชาตไิ ทย เพลงชาติไทย เป็ นชื่อเพลงชาติสยามและประเทศไทย ประพนั ธ์ทาํ นองโดย พระเจนดุริยางค์ ในช่วงหลงั การเปลี่ยนแปลงการปกครอง เมื่อปี พ.ศ. 2475 คาํ ร้องฉบบั แรกสุดโดยขนุ วิจิตรมาตรา ซ่ึงแต่ง ข้ึนภายหลงั ในปี เดียวกนั ต่อมาไดม้ ีการแกไ้ ขเพ่ิมเติมเน้ือร้องอีกหลายคร้ังและไดเ้ ปลี่ยนมาใชเ้ น้ือร้องฉบบั ปัจจุบนั เมื่อ พ.ศ. 2482 2.1.1 ประวตั เิ พลงชาตไิ ทย ในสมยั สมบูรณาญาสิทธิราชย์ ไดม้ ีการใชเ้ พลงสรรเสริญพระบารมีเป็ นเพลงถวายความ เคารพพระมหากษตั ริยต์ ่างชาติที่เสด็จเยีย่ มประเทศสยามตามธรรมเนียมสากล แมเ้ พลงดงั กล่าวไม่ใช่เพลง ชาติของประเทศสยามอยา่ งเป็ นทางการก็ตาม แต่ก็ถืออนุโลมว่าเป็นเพลงชาติโดยพฤตินยั ตามหลกั ดงั กล่าว เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ใน พ.ศ. 2475 คณะราษฎรไดป้ ระกาศใชเ้ พลงชาติ มหาชยั ซ่ึงประพนั ธเ์ น้ือร้องโดย เจา้ พระยาธรรมศกั ด์ิมนตรี (สนน่ั เทพหสั ดิน ณ อยธุ ยา) เป็นเพลงชาติอยู่ 7 วนั (ใชช้ วั่ คราว ระหว่างรอพระเจนดุริยางคแ์ ต่งเพลงชาติใหม่) แต่ไม่ไดร้ ับความนิยมจากประชาชน ต่อมา

7 จึงไดเ้ ปล่ียนมาเป็ นเพลงชาติฉบบั ที่แต่งทาํ นองโดยพระเจนดุริยางค์ เป็ นเพลงชาติอย่างเป็ นทางการแทน เพลงสรรเสริญพระบารมี ที่มาของทาํ นองเพลงชาติปัจจุบนั น้นั จากบนั ทึกความทรงจาํ ของพระเจนดุริยางค์ ไดเ้ ล่าไว้ ว่า ราวปลายปี พ.ศ. 2474 เพื่อนนายทหารเรือช้นั ผใู้ หญ่คนหน่ึงของท่าน คือ หลวงเทศกลกิจ (กลาง โรจน เสนา) (สุกรี เจริญสุข, 2532 : 15) ไดข้ อให้ท่านแต่งเพลงสาํ หรับชาติข้ึนเพลงหน่ึง ในลกั ษณะของเพลง ลามาร์แซแยส ซ่ึงพระเจนดุริยางคไ์ ดบ้ อกปฏิเสธ เพราะถือวา่ เพลงสรรเสริญพระบารมีเป็นเพลงชาติอยแู่ ลว้ ท้งั การจะใหแ้ ต่งเพลงน้ีกย็ งั ไม่ใช่คาํ สงั่ ของทางราชการดว้ ย แมภ้ ายหลงั หลวงนิเทศกลกิจจะมาติดต่อใหแ้ ต่ง เพลงน้ีอีกหลายคร้ังก็ตาม พระเจนดุริยางคก์ ็หาทางบ่ายเบ่ียงมาตลอด เพราะท่านสงสัยวา่ การขอร้องให้แต่ง เพลงน้ีเก่ียวขอ้ งกบั การเมือง ประกอบกบั ในเวลาน้นั กม็ ีขา่ วลือเร่ืองการปฏิวตั ิอยา่ งหนาหูดว้ ย หลงั การเปล่ียนแปลงการปกครอง ในวนั ท่ี 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ผา่ นไปไดป้ ระมาณ 5 วนั แลว้ หลวงเทศกลกิจ ซ่ึงพระเจนดุริยางคร์ ู้ภายหลงั วา่ เป็น 1 ในสมาชิกคณะราษฎรดว้ ย ไดก้ ลบั มาขอร้อง ใหท้ ่านช่วยแต่งเพลงชาติอีกคร้ัง โดยอา้ งว่าเป็นความตอ้ งการของคณะผกู้ ่อการ ท่านเห็นวา่ คราวน้ีหมดทาง ท่ีจะบ่ายเบี่ยง เนื่องจากสถานการณ์ทางการเมืองในเวลาน้นั อยใู่ นระยะหวั เล้ียวหวั ต่อ จึงขอเวลาแต่งเพลงน้ี 7 วนั และแต่งสาํ เร็จในวนั จนั ทร์ท่ี 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2475 ซ่ึงเป็นวนั สุดทา้ ยท่ีตนไดก้ าํ หนดนดั แต่งเพลง ชาติไว้ ขณะที่นง่ั บนรถรางสายบางขนุ พรหม - ท่าเตียน เพื่อไปปฏิบตั ิราชการท่ีสวนมิสกวนั จากน้นั จึงได้ เรียบเรียงเสียงประสานสาํ หรับใหว้ งดุริยางคท์ หารเรือบรรเลง และมอบโนต้ เพลงน้ีใหห้ ลวงเทศกลกิจนาํ ไป บรรเลง ในการบรรเลงดนตรีประจาํ สัปดาห์ที่พระที่นงั่ อนนั ตสมาคมในวนั พฤหสั บดีถดั มา พร้อมท้งั กาํ ชบั วา่ ใหป้ ิ ดบงั ช่ือผแู้ ต่งเพลงเอาไวด้ ว้ ย อยา่ งไรก็ตาม หนงั สือพิมพศ์ รีกรุงก็ไดล้ งข่าวเรื่องการประพนั ธ์เพลงชาติใหม่โดยเปิ ดเผย ว่า พระเจนดุริยางคเ์ ป็ นผูแ้ ต่งทาํ นองเพลงน้ี ทาํ ให้พระเจนดุริยางคถ์ ูกเจา้ พระยาวรพงศพ์ ิพฒั น์ เสนาบดี กระทรวงวงั ตาํ หนิอยา่ งรุนแรงในเร่ืองน้ี แมภ้ ายหลงั พระยามโนปกรณ์นิติธาดา นายกรัฐมนตรี จะไดช้ ้ีแจง ว่าท่านและสมาชิกสภาผแู้ ทนราษฎรเป็ นผคู้ ิดการแต่งเพลงน้ี และเพลงน้ีก็ยงั ไม่ไดร้ ับรองว่าเป็ นเพลงชาติ เน่ืองจากยงั อยใู่ นระหว่างการทดลองก็ตาม แต่พระเจนดุริยางคก์ ็ไดร้ ับคาํ ส่ังปลดจากทางราชการให้รับเบ้ีย บาํ นาญ ฐานรับราชการครบ 30 ปี และหกั เงินเดือนคร่ึงหน่ึงเป็นบาํ นาญ อีกคร่ึงท่ีเหลือเป็นเงินเดือน โดยให้ รับราชการต่อไปในอตั ราเงินเดือนใหม่น้ี ในเดือนตุลาคมปี เดียวกนั น้นั เอง (พระเจนดุริยางค,์ 2511 : 20-21) ส่วนเน้ือร้องเพลงชาติน้ัน คณะผูก้ ่อการไดท้ าบทามให้ขุนวิจิตรมาตรา (สง่า กาญจนาค พนั ธ์) เป็ นผูป้ ระพนั ธ์ โดยคาํ ร้องที่แต่งข้ึนน้นั มีความยาว 2 บท สันนิษฐานว่าเสร็จอย่างชา้ ก่อนวนั ที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2475 เนื่องจากมีการคน้ พบโนต้ เพลงพร้อมเน้ือร้องซ่ึงตีพิมพโ์ ดยโรงพิมพศ์ รีกรุง ซ่ึงลงวนั ที่

8 ตีพิมพใ์ นวนั ดงั กล่าว ถึงแมเ้ พลงน้ีจะเป็ นเพลงที่ไดร้ ับความนิยมจากประชาชนทว่ั ไปก็ตาม แต่เพลงน้ีก็ยงั ไม่ไดม้ ีการประกาศอย่างเป็ นทางการว่าเป็ นเพลงชาติ และมีการจดจาํ ต่อๆกนั ไปเร่ือยๆ โดยไม่มีใครรู้ที่มา ชดั เจน ดงั ปรากฏวา่ มีการคดั ลอกเน้ือเพลงชาติของขนุ วจิ ิตรมาตราส่งเขา้ ประกวดเน้ือเพลงชาติฉบบั ราชการ เมื่อ พ.ศ. 2476 โดยอา้ งวา่ ตนเองเป็นผแู้ ต่งดว้ ย เน้ือร้องท่ีขนุ วจิ ิตรมาตราประพนั ธ์เร่ิมแรกสุด ก่อนท่ีจะมีการแกไ้ ขเม่ือมีการประกวดเน้ือ เพลงชาติฉบบั ราชการ ใน พ.ศ. 2476 มีดงั น้ี แผน่ ดินสยามนามประเทืองวา่ เมืองทอง ไทยเขา้ ครองต้งั ประเทศเขตตแ์ ดนสง่า สืบชาติไทยดึกดาํ บรรพบ์ ุราณลงมา ร่วมรักษาเอกราษฎร์ชนชาติไทย บางสมยั ศตั รูจู่มารบ ไทยสมทบสวนทพั เขา้ ขบั ไล่ ตะลุยเลือดหมายมุ่งผดุงผะไท สยามสมยั บุราณรอดตลอดมา อนั ดินแดนสยามคือวา่ เน้ือของเช้ือไทย น้าํ รินไหลคือวา่ เลือดของเช้ือขา้ เอกราษฎร์คือกระดูกที่เราบูชา เราจะสามคั คีร่วมมีใจ ยดึ อาํ นาจกมุ สิทธ์ิอิสสระเสรี ใครยา่ํ ยเี ราจะไม่ละให้ เอาเลือดลา้ งใหส้ ิ้นแผน่ ดินของไทย สถาปนาสยามใหเ้ ทิดชยั ไชโย ในปี พ.ศ. 2477 รัฐบาลไดจ้ ดั ประกวดเน้ือร้องเพลงชาติใหม่ ผลปรากฏว่าเน้ือร้องของขนุ วิจิตรมาตรายงั คงไดร้ ับการรับรองใหใ้ ชอ้ ีกต่อไป แต่มีการเพ่ิมเน้ือร้องของนายฉนั ท์ ขาํ วิไล เขา้ ต่อทา้ ยอีก 2 บท (แต่ละบทมีความยาว 8 วรรค) ทาํ ให้เน้ือร้องเพลงชาติยาวมาก เพราะเน้ือร้องของเดิมของขุนวิจิตร มาตรามีความยาวถึง 2 บท (16 วรรค) อยแู่ ลว้ เมื่อรวมกบั เน้ือร้องของนายฉนั ท์ ดว้ ยแลว้ เน้ือนอ้ งเพลงชาติ ท้งั หมดจะมีความยาวถึง 32 วรรค หากจะร้องเพลงชาติให้ครบท้งั สี่บท จะตอ้ งใชเ้ วลาร้องถึง 3 นาที 52 วินาที (เฉลี่ยแต่ละท่อนรวมดนตรีนาํ ดว้ ยท้งั เพลงตกท่ีท่อนละ 35 วินาที) ในสมยั น้นั คนไทยส่วนใหญ่จึง นิยมร้องแต่เฉพาะบทร้องของขนุ วิจิตรมาตรา และต่อมาภายหลงั จึงไม่มีการขบั ร้อง คงเหลือแต่เพียงทาํ นอง เพลงบรรเลงเท่าน้นั ในปี พ.ศ. 2478 รัฐบาลของพระยาพหลพลพยุหเสนาไดอ้ อกระเบียบการบรรเลงเพลง สรรเสริญพระบารมีและเพลงชาติ ลงวนั ที่ 4 กมุ ภาพนั ธ์ พ.ศ. 2478 (มีผลบงั คบั ใชใ้ นวนั ที่ 15 กุมภาพนั ธ์ ปี เดียวกนั ) ระเบียบดงั กล่าวน้ีไดม้ ีการกาํ หนดให้แบ่งการบรรเลงเพลงสรรเสริญพระบารมีและเพลงชาติ ออกเป็ น 2 แบบ คือ การบรรเลงแบบพิสดาร (บรรเลงตามความยาวปกติเต็มเพลง) และการบรรเลงแบบ สังเขป ในกรณีของเพลงชาติน้ัน ได้กาํ หนดให้บรรเลงเพลงชาติฉบบั สังเขปในการพิธีท่ีเก่ียวขอ้ งกับ

9 ประชาชน สโมสรสันนิบาต โดยเฉพาะอยา่ งยงิ่ ในพิธีปกติ ส่วนการบรรเลงแบบเต็มเพลงน้นั ให้ใชใ้ นงาน พิธีใหญ่เท่าน้นั ท่อนของเพลงชาติท่ีตดั มาใชบ้ รรเลงแบบสังเขปน้ัน คือท่อนข้ึนตน้ (Introduction) ของ เพลงชาติ (เทียบกบั เน้ือร้องฉบบั เพลงชาติปัจจุบนั ก็คือต้งั แต่ท่อน สละเลือดทุกหยาดเป็ นชาติพลี จนจบ เพลง) ความยาวประมาณ 10 วนิ าที ไม่มีการขบั ร้องใดๆประกอบ (สุกรี เจริญสุข, 2532 : 27-28) ในปี พ.ศ. 2482 “ ประเทศสยาม ” ไดเ้ ปลี่ยนช่ือเป็ น “ ประเทศไทย ” รัฐบาลจึงไดจ้ ดั ประกวดเน้ือร้องเพลงชาติไทยใหม่เพ่ือให้สอดคลอ้ งกบั การเปลี่ยนแปลงชื่อประเทศ โดยกาํ หนดเงื่อนไข ยงั คงใชท้ าํ นองของพระเจนดุริยางคอ์ ยเู่ ช่นเดิม แต่กาํ หนดให้มีเน้ือร้องความยาวเพียง 8 วรรคเท่าน้นั และ ปรากฏคาํ วา่ “ ไทย ” ซ่ึงเป็นช่ือประเทศอยใู่ นเพลงดว้ ย ผลการประกวดปรากฏวา่ เน้ือร้องของพนั เอกหลวง สารานุประพนั ธ์ ซ่ึงส่งประกวดในนามกองทพั บกไดร้ ับรางวลั ชนะเลิศ รัฐบาลไทยจึงไดป้ ระกาศรับรองให้ ใชเ้ ป็นเน้ือร้องเพลงชาติไทย โดยแกไ้ ขคาํ ร้องจากตน้ ฉบบั ที่ส่งประกวดเลก็ นอ้ ย เม่ือวนั ที่ 10 ธนั วาคม พ.ศ. 2482 และใชเ้ รื่อยมาจนถึงปัจจุบนั เน้ือร้องของหลวงสารานุประพนั ธ์ (นวล ปาจิณพยคั ฆ)์ ซ่ึงส่งประกวดในนามกองทพั บก ไทยก่อนแกไ้ ขเป็นฉบบั ทางการ ประเทศไทยรวมเลือดเน้ือชาติเช้ือไทย เป็นประชาธิปไตยของไทยทกุ ส่วน อยยู่ นื ยงดาํ รงไวไ้ ดท้ ้งั มวล ดว้ ยไทยลว้ นหมายรักสามคั คี ไทยน้ีรักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด เอกราชจะไม่ใหใ้ ครขม่ ขี่ สละเลือดทุกหยาดเป็ นชาติพลี เถลิงประเทศชาติไทยทวีมีชยั ชโย การประกวดเพลงชาติคร้ังน้ีไดป้ รากฏหลกั ฐานว่ามีกวีและผมู้ ีช่ือเสียงในทางการประพนั ธ์ เพลงหลายท่าน เช่น เจา้ พระยาธรรมศกั ด์ิมนตรี , แกว้ อจั ฉริยะกุล , ชิต บุรทตั เป็นตน้ ซ่ึงรวมถึงผปู้ ระพนั ธ์ เน้ือเพลงชาติสองฉบบั แรก (ขนุ วิจิตรมาตรา และฉนั ท์ ขาํ วไิ ล) ไดส้ ่งเน้ือร้องของตนเองเขา้ ประกวดดว้ ย แต่ ปรากฏว่าไม่ผ่านการตดั สินคร้ังน้ัน เฉพาะเน้ือร้องท่ีขุนวิจิตรมาตราแต่งใหม่น้ัน ปรากฏว่ามีการใชค้ าํ ว่า “ ไทย ” ถึง 12 คร้ัง

10 เน้ือเพลง เพลงชาติไทย ทาํ นอง : พระเจนดุริยางค์ (ปิ ติ วาทยะกร) คาํ ร้อง : พนั เอก หลวงสารานุประพนั ธ์ (นวล ปาจิณพยคั ฆ)์ ในนามกองทพั บก ประเทศไทยรวมเลือดเน้ือชาติเช้ือไทย เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน อยดู่ าํ รงคงไวไ้ ดท้ ้งั มวล ดว้ ยไทยลว้ นหมาย รักสามคั คี ไทยน้ีรักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด เอกราชจะไม่ใหใ้ ครขม่ ขี่ สละเลือดทุกหยาดเป็ นชาติพลี เถลิงประเทศชาติไทยทวี มีชยั ชโย 2.1.2 การบรรเลงเพลงชาตไิ ทย เพลงชาติใชบ้ รรเลงเป็ นสัญญาณเทียบเวลาและสัญญาณการเชิญธงชาติข้ึนสู่ยอดเสาใน เวลา 08.00 น. และเชิญธงลงในเวลา 18.00 น. เป็ นประจาํ ทุกวนั ผา่ นทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่ง ประเทศไทย 2.1.3 โน้ตเพลงชาตไิ ทย โน้ตเพลงชาติไทย ฉบับเผยแพร่ โดยคณะกรรมการเอกลักษณ์ของชาติ สํานัก นายกรัฐมนตรี ตามมติคณะรัฐมนตรีลงวนั ที่ 30 ธนั วาคม พ.ศ. 2546

11

12 2.2 ความหมายของแบบฝึ กทกั ษะ พจนานุกรมฉบบั ราชบณั ฑิตยสถาน 2525 (2525. 2526 : 483) ไดใ้ ห้ความหมายของแบบ ฝึกไวว้ า่ แบบฝึกหมายถึง แบบตวั อยา่ ง ปัญหา หรือคาํ สงั่ ท่ีต้งั ข้ึนเพ่อื ใหน้ กั เรียนฝึกตอบ สุนนั ทา สุนทรประเสริฐ (2543 : 2) กล่าววา่ “ เมื่อครูไดส้ อนเน้ือหา แนวคิด หรือหลกั การเรื่องใดเร่ืองหน่ึง ให้กบั นักเรียน และนักเรียนมีความรู้ความเขา้ ใจในเรื่องน้ันแลว้ ข้นั ต่อไปครูจาํ เป็ นตอ้ งจดั กิจกรรมให้ นักเรียนไดฝ้ ึ กฝน เพื่อให้เกิดความชาํ นาญ คล่องแคล่ว ถูกตอ้ งแม่นยาํ และรวดเร็ว หรือท่ีเรียกว่าฝึ กฝน เพอื่ ใหเ้ กิดทกั ษะ ” สาํ นกั งานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ (2543 : 190) กล่าวว่า “ แบบฝึ กหัด เป็ นส่ือการเรียนประเภทหน่ึงสาํ หรับให้นกั เรียนฝึ กปฏิบตั ิเพ่ือให้เกิดความรู้ความเขา้ ใจและทกั ษะเพ่ิมข้ึน ส่วนใหญ่หนงั สือเรียนจะมีแบบฝึ กหดั อยทู่ า้ ยบทเรียน แบบฝึ กหัดส่วนใหญ่จะจดั ทาํ ในรูปของแบบฝึ กหัด หรือชุดฝึ กซ่ึงนกั เรียนจะฝึ กหัดเรียนดว้ ยตนเอง และจดั ทาํ เป็ นชุดเน้นพฒั นา หรือเสริมทกั ษะเรื่องใดเร่ือง หน่ึง” สุนนั ทา สุนทรประเสริฐ (2543 : 2) กล่าวว่า “ ความสาํ คญั ของแบบฝึ ก หรือแบบฝึ กหัด พอสรุปได้ว่า แบบฝึ กหรือแบบฝึ กหัด คือส่ือการเรียนการสอนชนิดหน่ึง ที่ใช้ฝึ กทกั ษะให้กับผูเ้ รียน หลงั จากเรียนจบเน้ือหาในช่วงหน่ึงๆ เพื่อฝึ กฝนให้เกิดความรู้ความเขา้ ใจ รวมท้งั เกิดความชาํ นาญในเร่ือง น้นั ๆอยา่ งกวา้ งขวางมากข้ึน” จากที่กล่าวมาขา้ งตน้ พอสรุปไดว้ า่ แบบฝึ ก หมายถึง สื่อการสอนชนิดหน่ึงที่สร้างข้ึนเพ่ือ เป็นแนวทางในการฝึกทกั ษะใหแ้ ก่ผเู้ รียน จะมีแบบฝึกหดั เป็นกิจกรรมใหน้ กั เรียนไดฝ้ ึกฝนและกิจกรรมควร มีรูปแบบที่หลากหลายดงั น้นั แบบฝึกหดั จึงมีความสาํ คญั ต่อผเู้ รียนเป็นอยา่ งมากในการช่วยเสริมสร้างทกั ษะ ใหก้ บั ผเู้ รียนไดเ้ กิดการเรียนรู้และเขา้ ใจไดร้ วดเร็วข้ึน ชดั เจนข้ึน กวา้ งขวางข้ึน ทาํ ใหก้ ารสอนของครูและ การเรียนของนกั เรียนประสบผลสาํ เร็จอยา่ งมีประสิทธิภาพ ดงั น้ันแบบฝึ กจึงมีความสําคญั ต่อผูเ้ รียนไม่น้อย ในการที่จะช่วยเสริมสร้างทกั ษะให้กบั ผเู้ รียนไดเ้ กิดการเรียนรู้และเขา้ ใจไดเ้ ร็วข้ึน ชดั เจนข้ึน กวา้ งขวางข้ึน ทาํ ให้การสอนของครู และการเรียน ของนกั เรียนประสบผลสาํ เร็จอยา่ งมีประสิทธิภาพ

13 2.3 องค์ประกอบของแบบฝึ กทกั ษะ ในการสร้างแบบฝึ กมีองคป์ ระกอบหลายประการ ซ่ึงนกั การศึกษาหลายท่านไดใ้ ห้ขอ้ เสนอแนะ เก่ียวกบั องคป์ ระกอบของแบบฝึกไวด้ งั น้ี ฉลองชยั สุรวฒั นบูรณ์ (2528 : 130) ไดก้ ล่าววา่ แบบฝึกควรมีองคป์ ระกอบดงั น้ี 1. คาํ ช้ีแจงการใชค้ ูม่ ือ 2. สาระที่เรียน ปัญหา หรือคาํ ถาม แบบฝึกหดั และกิจกรรมท่ีตอ้ งการใหผ้ เู้ รียนคิดและทาํ 3. ท่ีวา่ งสาํ หรับใหผ้ เู้ รียนเขียนคาํ ถาม 4. เฉลยคาํ ตอบหรือแนวทางในการตอบ 5. คาํ แนะนาํ และแหล่งขอ้ มูลที่ผเู้ รียนสามารถไปศึกษาคน้ ควา้ เพม่ิ เติม จากแนวคิดขา้ งตน้ แบบฝึกควรมีองคป์ ระกอบดงั น้ี 1. คาํ ช้ีแจง 2. แบบฝึก 3. จุดประสงค์ 4. เน้ือหา นิตยา ฤทธิโยธี (2520, 40 - 41) กล่าวถึงลกั ษณะของแบบฝึ กไวว้ ่า การเขียนแบบฝึ กตอ้ งแน่ใจใน ภาษาท่ีใชใ้ หเ้ หมาะสมกบั นกั เรียนและสร้างโดยใชห้ ลกั จิตวิทยาในการเร้าและตอบสนอง ดงั น้ี 1. ใชแ้ บบฝึกหลายๆ ชนิดเพื่อเร้าใหน้ กั เรียนเกิดความสนใจ 2. แบบฝึ กที่ทาํ ข้ึนน้นั ตอ้ งใหน้ กั เรียนสามารถแยกออกมาพิจารณาไดว้ ่าแต่ละแบบ แต่ละ ขอ้ ตอ้ งการใหท้ าํ อะไร 3. ใหน้ กั เรียนไดฝ้ ึกการตอบแบบฝึกแต่ละชนิดแต่ละรูปแบบวา่ มีวธิ ีการตอบอยา่ งไร 4. ใหน้ กั เรียนไดม้ ีโอกาสตอบสนองส่ิงเร้าดงั กล่าวดว้ ยการแสดงออกทางความสามารถ และความเขา้ ใจลงในแบบฝึก 5. นกั เรียนไดน้ าํ ส่ิงท่ีเรียนรู้จากการเรียนมาตอบในแบบฝึกใหต้ รงเป้าหมายท่ีสุด นิตยา ฤทธิโยธี ยงั ไดก้ ล่าวว่า “ แบบฝึ กท่ีดีควรมีขอ้ แนะนาํ การใชท้ ่ีชดั เจน ควรใหม้ ีการเลือกตอบ ท้งั แบบตอบจาํ กดั และแบบตอบอยา่ งเสรี คาํ ส่ังหรือตวั อยา่ งที่ยกมาน้นั ไม่ควรยาวเกินไป และยากแก่การ

14 เขา้ ใจ ถา้ ตอ้ งการให้ศึกษาดว้ ยตนเอง แบบฝึ กน้นั ควรมีหลายรูปแบบ และมีความหมายแก่ผทู้ าํ ” และยงั กล่าววา่ ลกั ษณะของแบบฝึกท่ีดี คือ 1. เก่ียวขอ้ งกบั บทเรียนที่เรียนมาแลว้ 2. เหมาะสมกบั ระดบั วยั หรือความสามารถของเดก็ 3. มีคาํ ช้ีแจงส้นั ๆ ที่ทาํ ใหเ้ ดก็ เขา้ ใจวิธีทาํ ไดง้ ่าย 4. ใชเ้ วลาเหมาะสม คือไม่ใชเ้ วลานานหรือเร็วเกินไป 5. เป็นสิ่งท่ีน่าสนใจและทา้ ทายใหแ้ สดงความสามารถ ไพรัตน์ สุวรรณแสน (จิรพา จนั ทะเวียง. 2542 : 43 ; อา้ งอิงจากไพรัตน์ สุวรรณแสน ม.ป.ป.) กล่าวถึงลกั ษณะของแบบฝึกที่ดี ดงั น้ี 1. เกี่ยวขอ้ งกบั บทเรียนท่ีเรียนมาแลว้ 2. เหมาะสมกบั ระดบั วยั หรือความสามารถของเดก็ 3. มีคาํ ช้ีแจงส้นั ๆ ท่ีจะทาํ ใหเ้ ดก็ เขา้ ใจ คาํ ช้ีแจงหรือคาํ สง่ั ตอ้ งกระทดั รัด 4. ใชเ้ วลาเหมาะสม คือไม่ใชเ้ วลานานหรือเร็วเกินไป 5. เป็นสิ่งท่ีน่าสนใจและทา้ ทายใหแ้ สดงความสามารถ ศศิธร สุทธิแพทย์ (2517) ไดก้ ล่าวถึงลกั ษณะของแบบฝึกไว้ ดงั น้ี 1. ใชห้ ลกั จิตวทิ ยา 2. สาํ นวนภาษาไทย 3. ใหค้ วามหมายต่อชีวติ 4. คิดไดเ้ ร็วและสนุก 5. ปลุกความสนใจ 6. เหมาะสมกบั วยั และความสามารถ 7. อาจศึกษาไดด้ ว้ ยตนเอง วรสุดา บุญไวโรจน์ (2536 : 37) (อา้ งถึงใน สุนนั ทา สุนทรประเสริฐ2543 : 9-10) กล่าวแนะนาํ ให้ ผสู้ ร้างแบบฝึกไดย้ ดึ ลกั ษณะของแบบฝึกที่ดีไวด้ งั น้ี 1. แบบฝึกท่ีดีควรชดั เจนท้งั คาํ ส่ังและวิธีทาํ ตวั อยา่ งแสดงวิธีทาํ ไม่ควรยาวเกินไป เพราะ จะทาํ ใหเ้ ขา้ ใจยาก ควรปรับปรุงใหง้ ่ายเหมาะสมกบั ผเู้ รียน 2. แบบฝึกหดั ท่ีดีควรมีความหมายต่อผเู้ รียนและตรงตามจุดประสงคข์ องการฝึก ลงทุนนอ้ ย ใชไ้ ดน้ านทนั สมยั อยเู่ สมอ

15 3. ภาษาและภาพที่ใชใ้ นแบบฝึ กหัดควรเหมาะสมกบั วยั และพ้ืนฐานความรู้ของผูเ้ รียน แบบฝึ กหดั ท่ีดีควรแยกฝึ กเป็นเร่ืองๆ แต่ละเรื่องไม่ควรยาวเกินไป แต่ควรมีกิจกรรมหลายรูปแบบ เพ่ือเร้า ใหน้ กั เรียนเกิดความสนใจ ไม่เบื่อหน่ายในการทาํ และเพอื่ ฝึกทกั ษะใดทกั ษะหน่ึงจนเกิดความชาํ นาญ 4. แบบฝึ กหดั ที่ดีควรมีท้งั แบบกาํ หนดคาํ ตอบให้ ใหต้ อบโดยเสรี การเลือกใชค้ าํ ขอ้ ความ หรือรูปภาพในแบบฝึกหดั ควรเป็นสิ่งท่ีคุน้ เคยตรงกบั ความในใจของนกั เรียน เพ่ือวา่ แบบฝึ กหดั ท่ีสร้างข้ึน จะไดก้ ่อใหเ้ กิดความเพลิดเพลินและพอใจแก่ผใู้ ช้ ซ่ึงตรงกบั หลกั การเรียนรู้ที่ว่าเด็กมกั จะเรียนรู้ไดเ้ ร็ว ใน การกระทาํ ที่ก่อใหเ้ กิดความพึงพอใจ 5. แบบฝึ กหดั ท่ีดีควรเปิ ดโอกาสให้ผเู้ รียนไดศ้ ึกษาดว้ ยตนเอง รู้จกั คน้ ควา้ รวบรวมส่ิงท่ี พบเห็นบ่อยๆ จะทาํ ใหน้ กั เรียนเขา้ ใจเร่ืองน้นั ๆมากยงิ่ ข้ึน และรู้จกั นาํ ความรู้ไปใชใ้ นชีวิตประจาํ วนั ไดอ้ ยา่ ง ถูกตอ้ ง มีหลกั เกณฑ์ และมองเห็นวา่ ส่ิงท่ีเขาไดฝ้ ึกน้นั มีความหมายต่อเขาตลอดไป 6.แบบฝึ กหัดที่ดีควรตอบสนองความแตกต่างระหว่างบุคคล ผูเ้ รียนแต่ละคนมีความ แตกต่างกนั ในหลายๆดา้ น เช่น ความตอ้ งการ ความสนใจ ความพร้อม ระดบั สติปัญญา ประสบการณ์ ฉะน้นั การทาํ แบบฝึ กหดั แต่ละเร่ืองควรจดั ทาํ ใหม้ ากพอ มีทุกระดบั ต้งั แต่ง่ายปานกลาง จนถึงค่อนขา้ งยาก เพื่อให้ท้ังเด็กเก่ง ปานกลาง และอ่อน จะได้เลือกทาํ ตามความสามารถ เพ่ือให้เด็กทุกคนประสบ ความสาํ เร็จในการทาํ แบบฝึกหดั 7. แบบฝึกหดั ที่ดีควรเร้าใจต้งั แต่ปกไปจนถึงหนา้ สุดทา้ ย 8. แบบฝึ กหัดท่ีดีควรปรับปรุงควบคู่ไปกบั หนังสือเรียน ควรใชไ้ ดด้ ีท้งั ในและนอก หอ้ งเรียน 9. แบบฝึกหดั ที่ดีควรเป็นแบบฝึกหดั ที่สามารถประเมิน และจาํ แนกความเจริญงอกงามของ เดก็ ไดด้ ว้ ย จากท่ีกล่าวมาขา้ งตน้ แบบฝึกที่ดีควรมีหลายแบบหลายชนิดใหน้ กั เรียนไดท้ าํ เพ่ือไม่ให้ นกั เรียนเกิดความเบื่อหน่ายในการเรียน การใชถ้ อ้ ยคาํ ควรเลือกใหเ้ หมาะสมกบั วยั ของนกั เรียน นอกจากน้ี ควรสร้างให้มีลกั ษณะยว่ั ยุ ทา้ ทายความรู้ความสามารถของนกั เรียนเพ่ือฝึ กให้นกั เรียนรู้จกั แกป้ ัญหาและ ก่อให้เกิดความคิดสร้างสรรคอ์ ีกดว้ ย จากเอกสารท่ีเกี่ยวขอ้ งกบั แบบฝึ กดงั กล่าว สรุปไดว้ ่าแบบฝึ กเป็ น เคร่ืองมือที่จาํ เป็ นต่อการฝึ กทกั ษะทางภาษาของนักเรียน เป็ นส่วนช่วยเพ่ิมเติมในการเรียนทกั ษะ เป็ น อุปกรณ์การสอนท่ีช่วยลดภาระของครูไดม้ าก เพราะแบบฝึ กเป็ นส่ิงท่ีถูกจดั ทาํ ข้ึนอย่างมีระบบ ช่วยเสริม ทกั ษะการใชภ้ าษาให้ดียิ่งข้ึน แต่ตอ้ งอาศยั ความเอาใจใส่จากครูดว้ ย แบบฝึ กช่วยในเร่ืองความแตกต่าง

16 ระหวา่ งบุคคล เหมาะกบั ความสามารถของเดก็ จะทาํ ใหเ้ กิดผลดีทางดา้ นจิตใจ ช่วยเสริมทกั ษะทางภาษาให้ คงทน เพราะเด็กฝึ กทาํ ซ้าํ ๆ หลายคร้ังในเร่ืองที่ตนบกพร่อง แบบฝึ กยงั ใชเ้ ป็ นเครื่องมือวดั ผลทางการเรียน หลงั จากจบบทเรียนแลว้ ช่วยให้ครูเห็นปัญหาของเด็กไดอ้ ย่างชัดเจน ทาํ ให้ครูได้แกป้ ัญหาของเด็กได้ ทนั ท่วงที ตวั เด็กก็สามารถเก็บแบบฝึ กไวใ้ ชเ้ ป็ นเครื่องมือในการทบทวนความรู้ได้ นอกจากน้ี แบบฝึ กยงั ช่ ว ย ใ ห้ ค รู แ ล ะ นัก เ รี ย น ป ร ะ ห ยัด เ ว ล า แ ร ง ง า น แ ล ะ ค่ า ใ ช้จ่ า ย ใ น ก า ร ฝึ ก ฝ น แ ต่ ล ะ ค ร้ั ง คู่มือการใช้แบบฝึ ก เป็ นเอกสารสําคญั ประกอบการใชแ้ บบฝึ กว่าใชเ้ พื่ออะไร และมีวิธีการใชอ้ ย่างไร เช่น ใช้ เป็นงานฝึกทา้ ยบทเรียน ใชเ้ ป็นการบา้ น หรือใชส้ อนซ่อมเสริม ควรประกอบดว้ ย - ส่วนประกอบของแบบฝึ ก จะระบุว่าในแบบฝึ กชุดน้ี มีแบบฝึ กท้งั หมดกี่ชุด อะไรบา้ ง และมีส่วนประกอบอื่น ๆ หรือไม่ เช่น แบบทดสอบ หรือแบบบนั ทึกผลการประเมิน - สิ่งที่ครูหรือนกั เรียนตอ้ งเตรียม (ถา้ มี) จะเป็ นการบอกให้ครูหรือนกั เรียนเตรียมตวั ให้ พร้อมล่วงหนา้ ก่อนเรียน - จุดประสงคใ์ นการใชแ้ บบฝึก - ข้นั ตอนในการใช้ บอกข้นั ตอนตามลาํ ดบั การใช้ และอาจเขียนในรูปของแนวการสอน หรือแผนการสอน จะชดั เจนยงิ่ ข้ึน - เฉลยแบบฝึกในแต่ละชุด แบบฝึ ก เป็ นสื่อท่ีสร้างข้ึนเพื่อให้ผูเ้ รียนฝึ กทกั ษะ เพื่อให้เกิดการเรียนรู้ท่ีถาวร ควรมีองคป์ ระกอบ ดงั น้ี - ช่ือชุดฝึกในแต่ละชุดยอ่ ย - จุดประสงค์ - คาํ สง่ั - ตวั อยา่ ง - ชุดฝึก - ภาพประกอบ - ขอ้ ทดสอบก่อนและหลงั เรียน - แบบประเมินบนั ทึกผลการใช้

17 รูปแบบของการสร้างแบบฝึ ก การสร้างแบบฝึ ก รูปแบบก็เป็ นสิ่งสาํ คญั ในการที่จะจูงใจใหผ้ เู้ รียนไดท้ ดลองปฏิบตั ิ แบบ ฝึ กจึงควรมีรูปแบบท่ีหลากหลาย มิใช่ใชแ้ บบเดียวจะเกิดความจาํ เจ น่าเบื่อหน่ายไม่ทา้ ทายให้อยากรู้อยาก ลอง จึงขอเสนอรูปแบบของแบบฝึ กที่เป็ นหลกั ใหญ่ไวก้ ่อน ส่วนผูส้ ร้างจะนาํ ไปประยุกตใ์ ชป้ รับเปล่ียน รูปแบบอ่ืน ๆ กแ็ ลว้ แต่เทคนิคของแต่ละคน ซ่ึงจะเรียงลาํ ดบั จากง่ายไปหายาก ดงั น้ี 1. แบบถูกผดิ 2. แบบจบั คู่ 3. แบบเติมคาํ หรือขอ้ ความ 4.แบบหลายตวั เลือก ข้ันตอนการสร้างแบบฝึ กเสริมทกั ษะ สาํ นกั งานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ (2538) กล่าวถึงข้นั ตอนการสร้างแบบ ฝึกเสริมทกั ษะ ดงั น้ี 1. ศึกษาปัญหาและความตอ้ งการ โดยศึกษาจากการผ่านจุดประสงค์ การเรียนรู้และ ผลสมั ฤทธ์ิทางการเรียน หากเป็นไปได้ ควรศึกษาความต่อเนื่องของปัญหาในทุกระดบั ช้นั 2. วเิ คราะห์เน้ือหาหรือทกั ษะที่เป็นปัญหา ออกเป็นเน้ือหาหรือทกั ษะยอ่ ย ๆ เพื่อใชใ้ นการ สร้างแบบทดสอบและแบบฝึ กหดั 3. พิจารณาวตั ถุประสงค์ รูปแบบ และข้นั ตอนการใชแ้ บบฝึ ก เช่น จะนาํ แบบฝึ กไปใช้ อยา่ งไร ในแต่ละชุดจะประกอบไปดว้ ยอะไรบา้ ง 4. สร้างแบบทดสอบ ซ่ึงอาจมีแบบทดสอบเชิงสํารวจ แบบทดสอบเพื่อวินิจฉัย ขอ้ บกพร่อง แบบทดสอบความกา้ วหนา้ เฉพาะเร่ือง เฉพาะตอน แบบทดสอบท่ีสร้างจะตอ้ งสอดคลอ้ งกบั เน้ือหาหรือทกั ษะท่ีวิเคราะห์ไวใ้ น ขอ้ ท่ี 2 5. สร้างแบบฝึ กหดั เพ่ือใชพ้ ฒั นาทกั ษะยอ่ ยแต่ละทกั ษะ แต่ละบตั รจะมีคาํ ถามยอ่ ยให้ นกั เรียน การกาํ หนดรูปแบบ ขนาดของบตั ร พจิ ารณาตามความเหมาะสม 6. สร้างแบบอา้ งอิง เพื่อใชอ้ ธิบายคาํ ตอบหรือแนวทางการตอบแต่ละเร่ือง การสร้างบตั ร อา้ งอิงน้ี อาจทาํ เพม่ิ เติมเม่ือไดน้ าํ บตั รฝึกหดั ไปทดลองใชแ้ ลว้ 7. สร้างแบบบนั ทึกความกา้ วหนา้ เพื่อใชบ้ นั ทึกผลการทดสอบหรือผลการเรียน โดยจดั ทาํ เป็นตอน เป็นเร่ือง เพ่ือใหเ้ ห็นความเจริญกา้ วหนา้ เป็นระยะ ๆ สอดคลอ้ งกบั แบบทดสอบความกา้ วหนา้

18 แบบทดสอบ 8. นาํ แบบฝึ กไปทดลองใช้ เพ่ือหาขอ้ บกพร่องคุณภาพแบบฝึ ก และคุณภาพของ 9. ปรับปรุงแกไ้ ข 10. รวบรวมเป็นชุด จดั ทาํ คาํ ช้ีแจง คูม่ ือการใช้ และสารบญั เพื่อใชป้ ระโยชนต์ ่อไป ข้นั ตอนการสร้างแบบฝึ ก จะคลา้ ยคลึงกบั การสร้างนวตั กรรมทางการศึกษาประเภทอื่น ๆ ซ่ึงมี รายละเอียด ดงั น้ี 1. วเิ คราะห์ปัญหาและสาเหตุจากการจดั กิจกรรมการเรียนการสอน เช่น - ปัญหาที่เกิดข้ึนในขณะทาํ การสอน - ปัญหาการผา่ นจุดประสงคข์ องนกั เรียน - ผลจากการสงั เกตพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ - ผลสมั ฤทธ์ิทางการเรียน 2. ศึกษารายละเอียดในหลกั สูตร เพอ่ื วิเคราะห์เน้ือหา จุดประสงคแ์ ต่ละกิจกรรม 3. พจิ ารณาแนวทางแกป้ ัญหาท่ีเกิดข้ึนจากขอ้ 1 โดยการสร้างแบบฝึก และเลือกเน้ือหาในส่วนท่ี จะสร้างแบบฝึกน้นั วา่ จะทาํ เร่ืองใดบา้ ง กาํ หนดเป็นโครงเรื่องไว้ 4. ศึกษารูปแบบของการสร้างแบบฝึกจากเอกสารตวั อยา่ ง 5. ออกแบบชุดฝึกแต่ละชุดใหม้ ีรูปแบบท่ีหลากหลาย น่าสนใจ 6. ลงมือสร้างแบบฝึ กในแต่ละชุด พร้อมท้งั ขอ้ ทดสอบก่อนและหลงั เรียนให้สอดคลอ้ งกบั เน้ือหา และจุดประสงคก์ ารเรียนรู้ 7. ส่งใหผ้ เู้ ช่ียวชาญตรวจสอบ 8. ทาํ ไปทดลองใช้ แลว้ บนั ทึกผลเพอ่ื นาํ มาปรับปรุงแกไ้ ขส่วนที่บกพร่อง 9. ปรับปรุงจนมีประสิทธิภาพตามเกณฑท์ ี่ต้งั ไว้ 10. นาํ ไปใชจ้ ริงและเผยแพร่ต่อไป ข้อเสนอแนะในการสร้างแบบฝึ ก การสร้างแบบฝึ กเพ่ือใชป้ ระกอบในการจดั การเรียนการสอน ในวิชาต่าง ๆ น้นั จะเนน้ ส่ือ การสอนในลกั ษณะเอกสารแบบฝึ กหดั เป็นส่วนสาํ คญั ดงั น้นั การสร้างจึงควรใหม้ ีความสมบูรณ์ที่สุด ท้งั ใน ดา้ นเน้ือหา รูปแบบ และกลวิธีในการนาํ ไปใช้ ซ่ึงควรเป็นเทคนิคของแต่ละคน ในที่น้ีจะขอเสนอแนะ ดงั น้ี

19 1. พงึ ระลึกเสมอวา่ ตอ้ งใหผ้ เู้ รียนศึกษาเน้ือหาก่อนใชแ้ บบฝึก 2. ในแต่ละแบบฝึ ก อาจมีเน้ือหาสรุปยอ่ หรือเป็นหลกั เกณฑไ์ วใ้ หผ้ เู้ รียนไดศ้ ึกษาทบทวน ก่อนกไ็ ด้ 3. ควรสร้างแบบฝึ กให้ครอบคลุมเน้ือหา และจุดประสงคท์ ี่ตอ้ งการและไม่ยากหรือง่าย จนเกินไป 4. คาํ นึงถึงหลกั จิตวิทยาการเรียนรู้ของเด็ก ตอ้ งใหเ้ หมาะสมกบั วุฒิภาวะและความแตกต่าง ของผเู้ รียน 5. ควรศึกษาแนวทางการสร้างแบบฝึ กให้เขา้ ใจก่อนปฏิบตั ิการสร้าง อาจนาํ หลกั การของ ผูอ้ ่ืน หรือทฤษฎีการเรียนรู้ของนักการศึกษาหรือนักจิตวิทยามาประยุกตใ์ ชใ้ ห้เหมาะสมกบั เน้ือหา และ สภาพการณ์ได้ 6. ควรมีคู่มือการใชแ้ บบฝึ กเพ่ือใหผ้ สู้ อนคนอื่นนาํ ไปใชไ้ ดอ้ ยา่ งกวา้ งขวาง หากไม่มีคู่มือ ตอ้ งมีคาํ ช้ีแจงข้นั ตอนการใชท้ ่ีชดั เจนแนบไปในแบบฝึกหดั ดว้ ย 7. การสร้างแบบฝึ ก ควรพิจารณารูปแบบใหเ้ หมาะสมกบั ธรรมชาติของแต่ละเน้ือหาวิชา รูปแบบจึงควรแตกต่างกนั ตามสภาพการณ์ 8. การออกแบบชุดฝึกควรมีความหลากหลาย ไม่ซ้าํ ซาก ไม่ใชร้ ูปแบบเดียว เพราะจะทาํ ให้ ผูเ้ รียนเกิดความเบื่อหน่าย ควรมีแบบฝึ กหลาย ๆ แบบ เพ่ือฝึ กให้ผูเ้ รียนไดฝ้ ึ กทกั ษะอย่างกวา้ งขวาง และ ส่งเสริมความคิดสร้างสรรคอ์ ีกดว้ ย 9. การใชภ้ าพประกอบเป็ นสิ่งสาํ คญั ที่จะช่วยให้แบบฝึ กน้นั น่าสนใจและยงั เป็ นการพกั สายตาใหก้ บั ผเู้ รียนอีกดว้ ย 10. การสร้างแบบฝึ ก หากตอ้ งการให้สมบูรณ์ครบถว้ น ควรสร้างในลกั ษณะของเอกสาร ประกอบการสอน ( ศึกษารายละเอียดจากคู่มือ การฝึ กอบรมการปฏิบตั ิการ “ การผลิตเอกสารประกอบการ สอน ” )แต่จะเนน้ ความหลากหลายของแบบฝึกมากกวา่ และเน้ือหาที่สรุปไวจ้ ะมีเพียงยอ่ ๆ 11. แบบฝึ กตอ้ งมีความถูกตอ้ ง อยา่ ให้มีขอ้ ผิดพลาดเด็ดขาด เพราะเหมือนกบั ยื่นยาพิษ ใหก้ บั ลูกศิษยโ์ ดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เขาจะจาํ ในส่ิงที่ผดิ ๆ ตลอดไป 12. คาํ ส่ังในแบบฝึ กเป็นสิ่งสาํ คญั ที่มิควรมองขา้ มไป เพราะคาํ สั่งคือประตูบานใหญ่ที่จะ ไขความรู้ ความเขา้ ใจของผเู้ รียนที่จะนาํ ไปสู่ความสาํ เร็จ คาํ ส่ังจึงตอ้ งส้ันกะทดั รัด และเขา้ ใจง่าย ไม่ทาํ ให้ ผเู้ รียนสบั สน

20 ของผเู้ รียน 13. การกาํ หนดเวลาในการใชแ้ บบฝึ ก แต่ละชุดควรใหเ้ หมาะสมกบั เน้ือหาและความสนใจ ง่ายจนเกินไป 14. กระดาษท่ีใช้ ควรมีคุณภาพเหมาะสม มีความเหนียวและทนทาน ไม่เปราะบางหรือขาด 2.4 หลกั ในการขบั ร้องและสอนขบั ร้อง 2.4.1 ความหมายของการขบั ร้อง การร้องเพลงคือการแสดงออกอยา่ งมีศิลปะในการใชเ้ สียง เพื่อแสดงความรู้สึกของมนุษย์ ท้งั ภายนอกและภายในซ่ึงแสดงออกมาพร้อมกนั (ดุษฎี พนมยงค์ บุญทศั นกลุ 2547 : 5) การร้องเพลงเป็นสิ่ง บนั เทิงใกลต้ วั ที่สุด ประหยดั ที่สุด เพราะเคร่ืองดนตรีคือเส้นเสียงซ่ึงอยภู่ ายในตวั เองไม่ตอ้ งไปหาซ้ือมาจาก ไหนเม่ือเรามีความสุขเราก็อยากร้องเพลง เสียงเพลงมาจากส่วนลึกในจิตใจของเรา ร่างกายก็จะมีความสด ช่ืนเพราะปอดและหวั ใจไดท้ าํ งานอยา่ งเตม็ ที่ การเรียนการสอนร้องเพลง แบ่งเน้ือหาออกเป็น 2 ส่วน ส่วนที่ 1 ประกอบดว้ ย การเตรียมความพร้อมของร่างกายก่อนร้องเพลง การหายใจเพื่อร้อง เพลง การเปล่งเสียง การสร้างพลงั เสียง และเทคนิคในการร้องเพลง ส่วนที่ 2 การร้องเพลง การนาํ เทคนิคมาประยกุ ตใ์ ชใ้ นการร้องเพลง การตีความหมายบท เพลง การแสดงบนเวที ดุษฎี พนมยงค์ (2547) ได้เขียนเน้ือหาในการสอนร้องเพลงสามารถสรุปได้ดังน้ี คือ สรีรศาสตร์ในการร้องเพลง แบ่งเป็น 3 ส่วนคือ อวยั วะที่ใชห้ ายใจ, อวยั วะท่ีใชใ้ นการเปล่งเสียง และอวยั วะ ในการสร้างเสียงสะทอ้ น - พ้ืนฐานการหายใจและการควบคุมลมหายใจ - การเปล่งเสียง และการสร้างเสียงสะทอ้ น - ทฤษฎีดนตรี : ศึกษาเคร่ืองหมายกาํ หนดคีย์ (Key Signature) ,สเกล (Scale) - การออกเสียงใหถ้ ูกตอ้ งตามอกั ขระวิธีและรูปปาก - ทาํ นองและจงั หวะ ประกอบดว้ ย ระดบั เสียง การอ่านโนต้ ในระดบั เสียงต่างๆ การอ่าน จงั หวะต่างๆ ท้งั ความเร็วจงั หวะ (Tempo) อตั ราจงั หวะ (Meter) และ จงั หวะตามทาํ นอง (Rhythm) - การเลือกเพลงท่ีเหมาะสมกบั เสียง - การวิเคราะห์เน้ือหาของเพลง

21 - การฝึ กอ่าน (ร้อง) ทาํ นองเพลงในทนั ทีที่เห็นโนต้ เพลง ถือเป็นความรู้ท่ีจาํ เป็ นสาํ หรับคน ร้องเพลง - การฟัง และการจดจาํ บนั ไดเสียงต่างๆท้งั เจด็ เสียง และการจดจาํ เสียงคอร์ดมีความจาํ เป็ น อยา่ งยงิ่ - การทาํ ความเขา้ ใจกบั เน้ือเพลง - ร้องใหม้ ีลีลาตามลกั ษณะของบทเพลง - เทคนิคการร้องเพลง เช่น ความดงั เบา, การวางน้าํ หนกั คาํ ในแต่ละประโยค - การผอ่ นคลายร่างกาย ดวงใจ อมาตยกุล (2542) กล่าวว่า การเรียนการสอนขบั ร้องควรประกอบดว้ ย การยืน การ วางท่าทาง การหายใจและการควบคุมระบบการหายใจเพื่อเปล่งเสียง การควบคุมเสียง การเปล่งเสียงขบั ร้อง ดา้ นทาํ นอง จงั หวะ รวมท้งั การเปล่งเสียงพยญั ชนะและสระ การใชเ้ ทคนิคต่างๆเพ่ือถ่ายทอดความหมายและ อารมณ์เพลงสู่ผฟู้ ัง กระบวนการในการร้องเพลง ประกอบดว้ ย - การหายใจและกาบริหารลมหายใจ - การเปล่งเสียง - สรีรศาสตร์ - ท่าทางท่ีถูกตอ้ งในการร้องเพลง - โทนเสียงต่างๆ - การเปิ ดคอ - การเชื่อมเสียงในช่วง Chest Tone Head และ Mix Tone - อกั ขระ - การตีความเพลง - การแสดงท่าทางบนเวที - เทคนิคการใชไ้ มโครโฟน นอกจากน้ียงั ไดเ้ สนออีกวา่ ในการศึกษาเพลงใหม่ๆน้นั มีหลกั ในการเรียน 7 ข้นั ดงั น้ี 1. ศึกษาจงั หวะ (Rhythm) ของเพลง โดยการตบจงั หวะ โดยการใชเ้ มโทรนอมควบคู่ไป ดว้ ย จะทาํ ใหจ้ งั หวะคงที่ ถึงแมว้ า่ จะรู้จกั เพลงอยแู่ ลว้ กไ็ ม่ควรขา้ มข้นั ตอนน้ีไป เนื่องจากในการร้องเพลงทาํ

22 การตีความเพลงและออกแบบการร้องมาแลว้ ควรจะศึกษาจากโนต้ วา่ ผปู้ ระพนั ธ์เพลงตอ้ งการส่ืออะไร แลว้ นาํ มาตีความเอง 2. ศึกษาทาํ นองเพลง (Melody) ศึกษาทาํ นองโดยเล่นผา่ นเปี ยโน หรือ คียบ์ อร์ด เพื่อดูข้นั คู่ เสียงต่างๆในเพลง ในช่วงน้ีอาจยงั ไม่ตอ้ งกงั วลเรื่องจงั หวะมาก ท้งั ยงั ดูว่าคียเ์ พลงดงั กล่าวเหมาะสมกบั Range เสียงเราหรือไม่ถา้ ไม่เหมาะกท็ าํ การ Transpose คีย์ 3. ศึกษาจงั หวะและทาํ นองเพลง ร้องทาํ นองเพลงท่ีถูกจงั หวะโดยยงั ไม่สนใจเน้ือเพลง โดย ดูที่ประโยคของเพลง, กาํ หนดจุดหายใจ, ความดงั /เบา 4. ร้องทาํ นองเพลงดว้ ยเสียงอะไรกไ็ ด้ โดยยงั ไม่ร้องเน้ือเพลง พร้อมท้งั กดคอร์ด หรือเล่น ดนตรีประกอบ 5. ศึกษาเน้ือเพลง พร้อมท้งั ตีความเพลง ฟังเพลงท่ีศิลปิ นร้องเพื่อหา Concept และวิธีการ เลือกใชเ้ สียง 6. ตีความเพลงในแบบของตนเอง และออกแบบวิธีการร้อง การส่ือสารของตนเองและยงั กล่าวอีกวา่ การซอ้ มร้องเพลงไม่ควรซอ้ มร้องเพลงเกิน 1 ชว่ั โมง ซ่ึงจะมีการแตกต่างในการซอ้ มต่างจากการ ซอ้ มเคร่ืองดนตรี เพราะเสน้ เสียงของคนเราลา้ ไดง้ ่าย โดยเฉพาะผทู้ ่ีหดั ร้องเพลงใหม่ๆยงั ไม่มีประสบการณ์ 7. การแบ่งเวลาในการซอ้ มประกอบดว้ ย 4 ส่วน ดงั น้ี - การวอร์มร่างกาย และการวอร์มเสียง 5-8 นาที - การฝึกดา้ นเทคนิค 10-20 นาที - ร้องเพลงและศึกษาเพลง 15-20 นาที - Cool down 2-5 นาที ณรุทธ์ สุทธจิตต์ ( 2537 : 8-10 ) กล่าวถึงทกั ษะการร้องสรุปว่า การร้องเพลงเป็นกิจกรรมท่ี คนทวั่ ไปกระทาํ อยู่เสมอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพสังคมปัจจุบนั ซ่ึงเป็ นเพลงยอดนิยม เป็ นเพลงร้อง (Vocal Music) เพลงที่นิยมหรือเพลงท่ีติดอนั ดบั มกั เป็ นเพลงที่คนทว่ั ไปนาํ มาร้องเล่นกนั อยเู่ สมอๆ จึงเห็น ไดว้ า่ การร้องเพลงเป็นทกั ษะทางดนตรี ที่กล่าวไดว้ า่ มีอยใู่ นคนทุกคน อยา่ งไรกต็ ามการร้องเพลงเป็นทกั ษะ ทางดนตรีที่ตอ้ งได้รับการฝึ กฝนเช่นเดียวกบั ทกั ษะอ่ืนๆทางดนตรี ท้งั น้ี เนื่องจากการร้องเพลงมีหลาย ลกั ษณะดว้ ยกนั และเทคนิคต่างๆในการร้องเพลงก็มีมากมายผูท้ ่ีมีทกั ษะการร้องเพลงเขา้ ใจหลกั การ มี พ้ืนฐานการร้องเพลงย่อมร้องเพลงไดไ้ พเราะน่าฟัง การร้องเพลงเป็ นทกั ษะที่ผูศ้ ึกษาดนตรีแสดงออก ไม่ เหมือนกบั การฟังเป็ นทกั ษะของการรับเขา้ ไป จึงเห็นไดว้ ่าการร้องเพลงเป็ นกิจกรรมทางดนตรีท่ีให้ความ สนุกสนาน และสร้างความสนใจกบั ผศู้ ึกษาดนตรีไดเ้ ป็ นอยา่ งดีการเรียนการสอนระดบั อนุบาล หรือระดบั

23 ประถมศึกษา จึงควรมีกิจกรรมการร้องเพลงเป็นกิจกรรมแกนท่ีสาํ คญั การร้องเพลงมีหลายลกั ษณะ ในการ เรียนการสอนดนตรีผเู้ รียนควรมีโอกาสไดร้ ้องเพลงลกั ษณะต่างๆเช่นการร้องเดียว ร้องหมู่ การร้องประสาน เสียง รวมไปถึงการร้องเพลงประกอบการแสดงอีกดว้ ย 2.4.2 เทคนิคและวธิ ีการสอนขบั ร้องเพลง สุรพนั ธ์ ตนั ศรีวงษ์ ( 2538 : 47 ) กล่าวถึงวิธีสอนแบบแบร์ฮาร์ต ไวด้ งั น้ี แนวคิดของแบร์ฮาร์ตเชื่อว่า การเรี ยนรู้ในเรื่ องใหม่ๆน้ัน จะมีความสัมพันธ์กับ ประสบการณ์เดิมอยู่ ดงั น้นั ในการสอน ครูจึงควรกระตุน้ ใหเ้ ด็กเกิดความสนใจก่อนท่ีจะใหเ้ น้ือหาสาระใน วชิ าน้นั ๆ จากน้นั กใ็ หเ้ น้ือหาเป็นลาํ ดบั ต่อไป ซ่ึงจดั ไดเ้ ป็น 5 ข้นั ตอน 1. ข้นั เตรียมการหรือนาํ เขา้ สู่บทเรียน (Preparation) เป็ นการเตรียมผเู้ รียนให้พร้อมท่ีจะ เรียนดว้ ยการเร้าความสนใจดว้ ยวิธีต่างๆ เช่น การนาํ สาระแปลกๆที่เก่ียวกบั เน้ือเรื่องมาสร้างปัญหาท่ีน่าคิด เพ่อื ใหผ้ เู้ รียนคอยติดตามบทเรียนต่อไป 2. ข้นั การเสนอเน้ือหาสาระ (Presentation) ข้นั ตอนการนาํ เน้ือหาที่ตอ้ งการสอน เสนอกบั ผเู้ รียน 3. ข้นั ประสารสมั พนั ธ์ (Association) เป็นข้นั ตอนที่ครูตอ้ งแจงรายละเอียดและนาํ ผเู้ รียนให้ เห็นถึงความสัมพนั ธ์ระหว่างความรู้เดิมกบั ความรู้ใหม่ ท้งั น้ีเพ่ือให้ผเู้ รียนไดเ้ กิดความเชื่อมโยงความรู้ เพ่ือ เกิดความเขา้ ใจในเน้ือหาบทเรียน 4. ข้นั สรุป (Generalization) เป็ นข้นั ที่ครูจะนาํ นกั เรียนให้เห็นถึงความสาํ คญั ของเน้ือหา สาระในบางตอนบางช่วง เพื่อที่นกั เรียนจะไดจ้ บั ความ เอามโนคติข้นั ตอนกระทาํ เมื่อจบการบรรยายเน้ือหา ไดโ้ ดยถูกตอ้ ง 5. การนาํ ไปใช้ (Application) เป็นข้นั ตอนของการนาํ ความรู้ที่ไดศ้ ึกษามาใชเ้ พื่อแกป้ ัญหา กบั งานจริงๆ ข้นั น้ีครูอาจใหง้ านทาํ ในช้นั เป็นตน้ ว่าแบบฝึ กหดั การปฏิบตั ิงาน หรืออาจใหท้ าํ นอกช้นั เช่น ทาํ เป็นการบา้ น สุกรี เจริญสุข (2544) ไดก้ ล่าวถึง ทฤษฎีการสอนดนตรีไวด้ งั น้ี ทฤษฎีความเหมือนโดย สามารถแบ่งเป็ นทฤษฎียอ่ ย 2 ทฤษฎี ทฤษฎีการเลียนแบบ เป็ นการเรียนรู้ทางสุนทรียภาพของนกั เรียน ที่ ตอ้ งอาศยั ตน้ แบบท่ีดี คือ การท่ีครูปฏิบตั ิใหน้ กั เรียนดู และฟัง จนนกั เรียนเกิดความประทบั ใจ และจดจาํ เพื่อ นาํ ไปเป็นแบบอยา่ งปฏิบตั ิตามให้เหมือน หรือใกลเ้ คียงกบั ส่ิงท่ีไดร้ ับรู้มา เช่น การร้องเพลง การเล่นดนตรี และการทาํ ท่าประกอบ

24 ทฤษฎีการทาํ ซ้าํ เป็ นการย้าํ ทกั ษะเพื่อให้เกิดความแม่นยาํ ความชาํ นาญ ทาํ ให้ควบคุม กาํ กบั และจดั การไดอ้ ย่างมีประสิทธิภาพ โดยตอ้ งอาศยั การปฏิบตั ิเครื่องดนตรีซ้าํ ๆหลายๆคร้ัง จนข้ึนใจ และเกิดความชาํ นาญ ทฤษฎีความแตกต่าง เป็นการตอ้ งการแสวงหาความแตกต่าง ความตอ้ งการใหเ้ กิดสิ่งใหม่ๆ สามารถแบ่งไดเ้ ป็นทฤษฎียอ่ ย 2 ทฤษฎีคือ - 1. ทฤษฎีการแหกคอก คือ ทฤษฎีที่เกิดจากการสร้างผลงานเก่าใหแ้ ตกต่างไปจากเดิมโดย อาศยั ความรู้เดิมเป็ นพ้ืนฐาน และสร้างแนวทางข้ึนใหม่เพ่ือแสดงออกถึงความเป็ นตวั เอง เช่น การแต่ง ทาํ นองข้ึนใหม่โดยใชค้ อร์ดเดิม - 2. ทฤษฎีทางเทวดา คือ การสร้างผลงานท่ีมีลกั ษณะสมบูรณ์ มีความถูกตอ้ งแม่นยาํ เป็นตวั ของตวั เองโดยการสร้างผลงานใหม่ ทฤษฎีความเป็ นฉัน เป็ นวิธีการเรียนรู้สุนทรียภาพโดยแสวงหาตวั เองอยู่บนพ้ืนฐานของ วฒั นธรรม แบ่งออกเป็ น 2 แบบ คือ วฒั นธรรมที่เป็ นสันดารภายในเป็ นความรู้ที่ครูสะสมอยภู่ ายใน นาํ ออกมาถ่ายทอดเป็นงานศิลปะ และวฒั นธรรมที่เป็นสงั คมภายนอก คือ การที่ครูศิลปะสร้างผลงานที่เป็นตน ยากต่อการเลียนแบบ ดุษฎี พนมยงค์ (2547 : 8) กล่าวว่า หัวใจของการสอนร้องเพลง คือ ครูคนน้นั ๆตอ้ งมี ความสามารถในการแยกแยะปัญหาในการเปล่งเสียงของศิษยไ์ ดด้ ีและคน้ หาวิธีการปรับปรุงเสียงให้มี คุณภาพ เช่นเดียวกบั แพทยร์ ักษาโรคท่ีสามารถตรวจวิเคราะห์และวินิจฉัยโรคพร้อมกาํ หนดวิธีรักษาได้ ถูกตอ้ ง ดวงใจ อมาตยกุล (2545) กล่าวว่า ครูสอนขบั ร้องแต่ละคนจะมีวิธีการสอนที่แตกต่างกนั หรือเลือกวิธีการสอนท่ีแตกต่างกนั มาใชใ้ นการสอน ท้งั น้ีในการสอนลูกศิษยแ์ ต่ละคนอาจจะตอ้ งใชเ้ ทคนิค ในการสอนที่แตกต่างกนั เพ่ือแกไ้ ขและปรับปรุงการร้องเพลงของลูกศิษยแ์ ต่ละคนเป็นรายบุคคล เน่ืองจาก ปัญหาของผเู้ รียนแต่ละคนจะแตกต่างกนั ครูจะเป็นผฟู้ ังเสียงของนกั เรียนเพ่อื เสริมส่วนที่ดี และแกไ้ ขส่วนที่ บกพร่องเพราะปัหาของลูกศิษยแ์ ต่ละคนจะแตกต่างกนั ครูมีส่วนสาํ คญั ในการใชป้ ระสบการณ์เพื่อแกไ้ ข ปัญหาต่างๆและส่งเสริมส่วนที่ดีใหด้ ียง่ิ ข้ึนไปจนกว่าผเู้ รียนจะไดร้ ับการฝึ กฝนใหร้ ู้จกั การแกไ้ ขปัญหาดว้ ย ตนเองให้ไดม้ ากข้ึน จนสามารถพ่ึงพาตนเองไดแ้ ละพ่ึงพาครูนอ้ ยลงเป็ นลาํ ดบั ในการสอนขบั ร้องเบ้ืองตน้ ไม่ควรใหน้ กั เรียนใชก้ ารนึกคิดเร็วเกินไป ควรเร่ิมส่วนการทาํ งานของสรีระก่อน เพ่ือใหเ้ กิดความเขา้ ใจถ่อง แทถ้ ึงการทาํ งานของกลา้ มเน้ือต่างๆ ที่เป็นรูปธรรมก่อนที่จะเขา้ สู่หลกั การที่เป็นนามธรรมภายหลงั

25 ครูผสู้ อนมีหนา้ ที่ดูแลใหก้ ารขบั ร้องของนกั เรียนเป็ นอิสระ ครูตอ้ งสามารถปฏิบตั ิตวั อยา่ ง ที่ดีให้ลูกศิษยด์ ูได้ กระบวนการเลียนแบบก็เป็ นวิธีการสอนวิธีหน่ึงที่นาํ มาใชบ้ า้ งในบางกรณี แต่เม่ือผ่าน ข้นั ตอนและเม่ือเขา้ ใจแลว้ ใหใ้ ชว้ ธิ ีการประยกุ ต์ เพือ่ ใหเ้ ป็นตวั ของตวั เอง ซ่ึงนบั เป็นข้นั ตอนของการพฒั นา การใชด้ า้ นเทคนิคอยา่ งเดียวน้นั ไม่พอที่จะทาํ ใหร้ ้องเพลงเพราะ เพราะนกั เรียนควรศึกษา หลกั การท่ีเป็นนามธรรม 4 หวั ขอ้ ควบคูไ่ ปดว้ ย คือ 1. การมีความเป็ นนกั ดนตรี (Musicianship) ไม่ใช่เพียงร้องถูกโนต้ ถูกจงั หวะเพียงเท่าน้นั การจะสร้างศิลปะอนั ละเอียดอ่อนน้นั ตอ้ งศึกษารายละเอียดของเพลงใหล้ ึกลงไปถึงรูปร่างของประโยคเพลง (Phrase Shaping) ทิศทางของประโยคเพลง (Phrase Direction) การเนน้ คาํ (Accent) การร้องระดบั เสียง (Dynamics) การใหส้ ีสนั กบั เสียง (Vocal Cloration) และในขณะเดียวกนั ใหค้ งรักษาความเป็นธรรมชาติของ เสียงตนเองไวใ้ หม้ ากที่สุด 2. การพิจารณากระบวนแบบหรือสไตล์ (Style) ของเพลงน้ันตอ้ งอาศยั ความรู้และ การศึกษาดา้ นประวตั ิศาสตร์ดนตรี และในการน้ีตอ้ งทาํ ตวั เป็ นนกั วิชาการ หาแหล่งขอ้ มูลและให้เวลากบั การคน้ ควา้ เพ่ือใหร้ ู้จริง 3. การศึกษาวรรณกรรมท่ีมาจากชาติต่างๆท้งั จากเพลง Lied เพลง Melodie หรือ Art Song คือ การศึกษาและการทาํ ความเขา้ ใจกบั โครงสร้างของจงั หวะของภาษาที่มีรากฐานแตกต่างกนั เพลงร้องน้นั เป็ นศาสตร์ท่ีละเอียดอ่อนเน่ืองมาจากเป็ นศิลปะที่ประกอบดว้ ยวรรณกรรมกบั ทาํ นองเพลง การสอนดา้ นน้ี นบั เป็นส่ิงทา้ ทายสาํ หรับครู ครูสอนร้องเพลงควนเขา้ ใจ International Phonetic Alphabet 4. ทกั ษะการส่ือสารน้ีเป็นทกั ษะที่สาํ คญั พอๆกบั การใชเ้ ทคนิคการขบั ร้อง เพราะหากเปล่ง เสียงร้องเพลงท่ีไม่ส่ือความหมายก็จะไม่มีคุณค่าใดๆ การส่ือสารน้ีจะเกิดผลหากนกั ร้องมีประสบการณ์เพ่ิม มากข้ึนโดยลาํ ดบั ครูจะตอ้ งสังเกตนกั เรียนที่กาํ ลงั จะใชเ้ สียงอยา่ งผิดวิธี เนื่องมาจากการกลวั อาการกลวั จะ เกิดข้ึนเมื่อตอ้ งร้องเพลงท่ีมีเสียงสูงหรือสูงกว่าที่เคยร้อง นกั เรียนจะเริ่มทาํ สีหนา้ ต่างๆเกร็งคอ ตาแขง็ ย่ืน คาง เกร็งลิ้น ซ่ึงอาการต่างๆเหล่าน้ีทาํ ใหเ้ สียงเกร็งไม่น่าฟัง ใหแ้ กไ้ ขโดยวธิ ีการบอกดว้ ยจิตวิทยาวา่ ใหค้ ิดวา่ เสียงสูงก็คือเสียงเสียงหน่ึง ใหค้ ิดต่าํ ลงเมื่อจะร้องเสียงสูง และยงิ่ ตอ้ งปล่อยคางลงไม่ใหเ้ กร็งเลย เพิ่มลมให้ ถูกจุด ปล่อยเสียงมาจากขา้ งบน และย้าํ ว่าหากยิ่งฝื นตวั เองและยง่ิ บงั คบั ก็จะย่งิ ร้องไม่ได้ จะตอ้ งผอ่ นคลาย ใหม้ ากท่ีสุดเมื่อจะร้องโนต้ สูง และสิ่งสาํ คญั คือ ตอ้ งไม่กลวั หลกั การสาํ คญั ของหน่ึงของการร้องเพลง คือ การปฏิบตั ิทุกอยา่ งให้เป็ นธรรมชาติ เพราะ ธรรมชาติคือหลกั สาํ คญั ในการขบั ร้อง นกั ร้องควรศึกษาวา่ ธรรมชาติใหอ้ ะไรกบั มนุษย์ การประยกุ ตด์ ว้ ยการ

26 นาํ ธรรมชาติมาเป็ นเครื่องมือศึกษาน้ันเป็ นสิ่งที่ละเอียดอ่อน ตอ้ งคอยระวงั และสังเกตการณ์ใชง้ านอย่าง ถูกตอ้ ง เพื่อไม่ให้เป็ นอนั ตรายต่อกล่องเสียงและเส้นเสียง หากใชผ้ ดิ ลกั ษณะเสียงท่ีมีอยจู่ ะถูกทาํ ลาย ทาํ ให้ เสียงแหบ น้าํ เสียงแตกพร่าและเสียงหายไปในท่ีสุด การศึกษาถึงหลกั ธรรมชาติน้ีเป็ นการใชส้ มาธิพิจารณา เรียนรู้ตนเองวา่ กาํ ลงั ทาํ อะไรอยแู่ ละทาํ อยา่ งไร การนึกคิดดา้ นเทคนิคการขบั ร้องน้ันจะเกิดข้ึนในทุกขณะของการขบั ร้อง ท้งั ในระหว่าง การฝึ กซอ้ มและในระหวา่ งการแสดง นกั ร้องบางคนคิดให้เสียงออกมาจากศีรษะส่วนกลางดา้ นหนา้ คลา้ ยมี ตาท่ี 3 บางคนคิดถึงสายริบบิ้นที่มาวนรอบแกนพลิ้วอยดู่ า้ นหนา้ ท้งั น้ีเพ่ือเป็ นการสร้างจินตนาการข้ึนดว้ ย ตนเอง เป็ นการนึกคิดส่วนตวั กล่าวคือ เป็นสัญลกั ษณ์ที่ส่ือความหมายอยา่ งมีเหตุผลซ่ึงเมื่อคิดแบบน้นั แลว้ ตนเองสามารถปฏิบตั ิไดด้ ี การใชค้ วามนึกคิดเป็นเครื่องมือในการสร้างเทคนิคการขบั ร้องน้นั เป็นการใชป้ ระสบการณ์ ของแต่ละคน โดยอาจเป็ นประสบการณ์ร่วมที่ผูอ้ ่ืนเขา้ ใจได้ดว้ ย ดังน้ัน ไม่ควรนาํ การสอนดว้ ยการใช้ ความคิดมาใชใ้ นการสอนขบั ร้องเบ้ืองตน้ เพราะจะทาํ ให้สับสน ครูกบั นกั เรียนควรรู้จกั กนั ให้มากพอเสีย ก่อนท่ีจะใชค้ วามนึกคิดร่วมกนั ให้ไดค้ วามเขา้ ใจที่ตรงกนั เน่ืองจากการสัมผสั กบั สิ่งที่เป็ นนามธรรมน้ัน ไม่ใช่เรื่องง่าย ดา้ นความรู้สึก (Sensation) ของแต่ละบุคคลน้นั ครูไม่สามารถเขา้ ไปกาํ กบั ให้ลูกศิษยร์ ู้สึก ดงั เช่นท่ีตนเองรู้สึกหรือกาํ กบั อารมณ์ของลูกศิษยไ์ ด้ นกั เรียนตอ้ งหาวิธีเรียนรู้ทกั ษะน้ีดว้ ยตนเองตามคาํ บอก เล่าของครู นกั เรียนมีหนา้ ที่ศึกษาตนเองว่าขณะท่ีร้องเสียงท่ีออกจากตนน้นั ใชร้ ่างกายและกลา้ มเน้ือต่างๆ อยา่ งไรที่จะรวมหลกั การท้งั 3 หลกั การ คือ การฟัง การเห็น และการรู้สึกเขา้ ไวด้ ว้ ยกนั เพื่อปฏิบตั ิในขณะ ขบั ร้อง สรุป ผวู้ ิจยั ไดศ้ ึกษาหลกั การและแนวความคิด จากหนงั สือ เอกสาร และงานวิจยั ที่เก่ียวขอ้ ง สิ่งที่ ผวู้ ิจยั ไดน้ าํ มา สามารถนาํ มาใชเ้ พอ่ื เป็นแนวทางในการวิจยั โดยนาํ สาระสาํ คญั ต่างๆของแต่ละหวั ขอ้ มาเรียบ เรียง และลาํ ดับข้นั ตอนในการสร้างเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ ใบความรู้ และแบบทดสอบ เพื่อให้ เครื่องมือท่ีใชใ้ นงานวจิ ยั มีประสิทธิภาพสูงสุด

27 2.5งานวจิ ยั ทเี่ กย่ี วข้อง ปิ ยมาภรณ์ สบายแท้ (2545 : บทคดั ยอ่ ) ไดท้ าํ การวิจยั เพ่ือหาประสิทธิภาพของชุดการสอน ทฤษฎีดนตรีสากลพ้ืนฐานในรายวิชา ศ 203 ศิลปะกบั ชีวิตระดบั มธั ยมศึกษาปี ท่ี 2 โดยผา่ นทกั ษะขบั ร้อง ประสานเสียง และเพื่อศึกษาความเป็ นไปได้ในการจัดการเรี ยนการสอนดนตรี ตามหลักสูตรของ กระทรวงศึกษาธิการ ผลการวิจัยพบว่า ชุดการสอนเร่ื องทฤษฎีดนตรี สากลพ้ืนฐาน ที่สร้างข้ึนมี ประสิทธิภาพ 92.41/93.66 สูงกวา่ เกณฑม์ าตรฐานที่ต้งั ไว้ 80/80 โดยนกั เรียนมีความรู้ความเขา้ ใจเร่ืองทฤษฎี ดนตรีสากลพ้ืนฐานท่ีผวู้ ิจยั กาํ หนด และมีผลการเรียนหลงั เรียนสูงกว่าก่อนเรียน อยา่ งมีนยั สาํ คญั ทางสถิติท่ี ระดบั .01 และมีคะแนนรวมของทกั ษะการร้องโดยเฉลี่ยร้อยละ 83.27 และจากการทดลองใชช้ ุดการสอน พบวา่ มีความเป็นไปไดใ้ นการจดั การเรียนการสอนดนตรีตามหลกั สูตรของกระทรวงศึกษาธิการโดยการใช้ ชุดการสอนน้ี พรพรรณ แก่นอาํ พรพนั ธ์ (2550 : บทคดั ยอ่ ) ทาํ การวจิ ยั เรื่อง ชุดการสอนวชิ าดนตรีสาํ หรับ เด็กปฐมวยั เรื่องระดบั เสียง (Pitch) และจงั หวะ (Beat) มีวตั ถุประสงคเ์ พื่อสร้างและประเมินประสิทธิภาพ ของชุดการสอนวิชาดนตรีสําหรับเด็กปฐมวยั เรื่องระดบั เสียง (Pitch) และจงั หวะ (Beat) ให้เป็ นไปตาม สมมติฐานที่ต้งั ไว้ 80/80 กลุ่มตวั อยา่ งที่ใชใ้ นการวิจยั น้ี คือ นกั เรียนช้นั อนุบาล 1 จาํ นวน 30 คน ซ่ึง ผลการวิจยั พบว่า ชุดการสอนน้ีมีประสิทธิภาพ 80.08/85.33 ผ่านเกณฑ์ 80/80 และการศึกษาเจตคติของ นกั เรียนต่อชุดการสอนพบวา่ นกั เรียน ร้อยละ 80 มีเจตคติที่ดีต่อชุดการสอน วรนาถ คลายนาทร (2551 : บทคดั ยอ่ ) ทาํ วิจยั เร่ืองชุดการสอนซ่อมเสริมเรื่องจงั หวะเคาะ (Beat) สําหรับนักเรี ยนเปี ยโนระดับช้ันต้นการศึกษาคร้ังน้ี มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้าง และประเมิน ประสิทธิภาพของชุดการสอนซ่อมเสริมเรื่องจงั หวะเคาะ (Beat) สําหรับนักเรียนเปี ยโนระดบช้นั ตน้ ให้ เป็นไปตามสมมติฐานที่กาํ หนดไว้ คือ 80/80 กลุ่มตวั อยา่ ง ไดแ้ ก่ นกั เรียนอายุ 6-8 ปี ท่ีเรียนวิชาเปี ยดนระดบั ช้นั ตน้ ของโรงเรียนดนตรีป่ิ นนคร ผลการวิจยั คร้ังน้ีพบว่า ชุดการสอนซ่อมเสริม เรื่องจงั หวะเคาะ (Beat) สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนระดบั ช้นั ตน้ มีประสิทธิภาพระหว่างเรียนดา้ นจิตพิสัยมีคะแนนเฉลี่ยร้อยละ 92.50 ดา้ นทกั ษะมีคะแนนเฉล่ียร้อยละ 90.75 และผลการประเมินการปฏิบตั ิบทเพลงระหว่างเรียนมีคะแนนเฉลี่ย ร้อยละ 84 / ผลการประเมินหลงั สิ้นสุดการใชช้ ุดการสอนมีคะแนนเฉล่ียร้อยละ 94 แสดงวา่ ชุดการสอนที่ สร้างข้ึนน้ีมีประสิทธิภาพสูงกวา่ เกณฑท์ ่ีต้งั ไว้ คือ 80/80 และผลการศึกษาเจตคติของนกั เรียนหลงั จากการใช้ ชุดการสอนพบว่ามีคะแนนเฉลี่ยเท่ากบั 4.55 อยู่ในระดบั ท่ีดีมาก ซ่ึงสูงกว่าสมมติฐานท่ีต้งั ไว้ และผล การศึกษาความคิดเห็นสําหรับครูท่ีมีต่อเน้ือหาและกิจกรรมการเรียนการสอนของชุดการสอนพบว่า มี คะแนนเฉลี่ยเท่ากบั 4.58 อยใู่ นระดบั ท่ีดีมาก ซ่ึงสูงกวา่ สมมติฐานที่ต้งั ไว้

28 จีรรัตน์ เอ่ียมเจริญ (2551 : บทคดั ยอ่ ) ชุดการสอนการใชเ้ พเดิล สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ งานวิจยั ในคร้ังน้ีเป็ นงานวิจยั เชิงทดลอง มีวตั ถุประสงคเ์ พื่อสร้างชุดการสอนการใชเ้ พเดิล สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ โดยมีการหาประสิทธิภาพและศึกษาเจตคติของนกั เรียนที่มีต่อชุด การสอนการใชเ้ พเดิล สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ ประชากรที่ใชใ้ นการวิจยั คือ นกั เรียนเปี ยโน ช้นั กลางตอนตน้ ใชเ้ วลาเรียนในชวั่ โมงปกติ สัปดาห์ละ 1 คร้ัง คร้ังละ 20 นาที รวมจาํ นวน 12 คร้ัง เป็ น ระยะเวลา 3 เดือน ผลการวิจยั พบว่า นักเรียนสามารถทาํ คะแนนในแบบทดสอบระหว่างเรียน คิดเป็ น คะแนนเฉลี่ยร้อยละ 80.00 และนกั เรียนสามารถทาํ คะแนนในแบบทดสอบหลงั เรียน คิดเป็ นคะแนนเฉล่ีย ร้อยละ 84.73 ดงั น้นั สรุปไดว้ า่ ชุดการสอนการใชเ้ พเดิลสาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ ท่ีผวู้ ิจยั สร้าง ข้ึนมีประสิทธิภาพเท่ากบั 80/84.73 ซ่ึงสูงกวา่ เกณฑท์ ่ีกาํ หนดไว้ 80/80 และการศึกษาเจตคติของนกั เรียนต่อ การเรียนดว้ ยชุดการสอนการใชเ้ พเดิลสาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ ดว้ ยการใชแ้ บบสอบถาม มี คะแนนเฉลี่ย 4.32 หรือคิดเป็นร้อยละ 86.4 แสดงว่า นกั เรียนเห็นดว้ ยอยา่ งยงิ่ กบั ชุดการสอนการใชเ้ พเดิล สรุป งานวิจยั ท่ีเกี่ยวขอ้ งท้งั หมดน้ี มีความสอดคลอ้ งกบั งานวิจยั เรื่อง การพฒั นาทกั ษะการร้อง เพลงชาติไทย โดยใชแ้ บบฝึกและกระบวนการปฏิบตั ิจริง ของนกั เรียนช้นั ประถมศึกษาปี ท่ี 5 โรงเรียนบา้ น บ่อโพง เพราะเป็นงานวิจยั ท่ีเก่ียวขอ้ งกบั ชุดการสอนและแบบฝึกทกั ษะ ซ่ึงในรายละเอียดของงานวจิ ยั ท่ีได้ นาํ มาเป็นงานวจิ ยั ท่ีเกี่ยวขอ้ ง มีการหาประสิทธิภาพของเครื่องมือ มีการวดั ผล ประเมินผลของการเรียนการ สอน และในงานวิจยั ทุกเรื่องเป็นเร่ืองที่เกี่ยวขอ้ งกบั การสอนดนตรี สาํ หรับเดก็ ท่ีเริ่มต้งั แต่ ปฐมวยั ไปจนถึง มธั ยมศึกษาตอนตน้ ทางผวู้ จิ ยั ไดเ้ ลง็ เห็นความสาํ คญั ของงานวจิ ยั เหล่าน้ี จึงไดน้ าํ เสนอผลงานการวิจยั ของ ผวู้ ิจยั ท่านอ่ืนๆมาเป็นงานวจิ ยั ท่ีเกี่ยวขอ้ ง

29 บทท่ี 3 วธิ ีดาํ เนินงานวจิ ัย วิธีดาํ เนินการวิจยั เร่ือง การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใช้แบบฝึ กและ กระบวนการปฏิบตั ิจริง ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี ผศู้ ึกษาไดด้ าํ เนินการศึกษาคน้ ควา้ โดยลาํ ดบั ดงั น้ี 1. ประชากรและกลุ่มตวั อยา่ ง 2. ตวั แปรในการศึกษา 3. เครื่องมือ/นวตั กรรมท่ีใชใ้ นการศึกษา 4. การเกบ็ รวบรวมขอ้ มูล 5. การวิเคราะห์ขอ้ มูล 6. สถิติที่ใชใ้ นการวิเคราะห์ขอ้ มูล 1. ประชากรและกล่มุ ตวั อย่าง ประชากร ที่ใชใ้ นการวิจยั ในเร่ืองน้ี ไดแ้ ก่ นกั เรียนนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียน วดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน ในภาคเรียนที่ 2 ปี การศึกษา 2563 2. ตวั แปรในการศึกษา 2.1 ตวั แปรต้น 2.1.1 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทย 2.2 ตวั แปรตาม 2.2.1 ความสามารถในการร้องเพลงชาติ ของ นกั เรียนนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรีจาํ นวน 12 คน สามารถร้องเพลงชาติไทยได้ ถูกตอ้ ง

30 3. เคร่ืองมือ/นวตั กรรมทใี่ ช้ในการวจิ ยั 3.1 นวตั กรรม 3.1.1 เน้ือเพลงชาติสาํ หรับใหน้ กั เรียนฝึกอา่ น 3.1.2 แบบฝึกการอ่านคาํ ท่ีมี ร , ล เป็นพยญั ชนะตน้ 3.1.3 แบบฝึกการอ่านคาํ ควบกล้าํ 3.1.4 แบบฝึกการออกเสียง จากการวเิ คราะห์คาํ ในเพลงชาติไทย 3.1.5 แบบฝึกการเคาะจงั หวะตามหอ้ งเพลง 3.1.6 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทยใหถ้ ูกทาํ นองดว้ ยโนต้ เพลงชาติไทย 3.1.7 แผนการจดั การเรียนรู้เร่ืองการร้องเพลงชาติไทย 3.2 การทดสอบปฏบิ ตั กิ ารร้องเพลงชาตไิ ทย 4. การเกบ็ รวบรวมข้อมูล ผวู้ จิ ยั ไดด้ าํ เนินการเกบ็ รวบรวมขอ้ มูล ดงั น้ี 4.1 ช้ีแจงวตั ถุประสงค์ 4.2 ทดสอบก่อนเรียน โดยให้นักเรียนร้องเพลงชาติไทย เพื่อดูทกั ษะในการร้องเพลง ของนกั เรียนวา่ มีมากนอ้ ยเพยี งใด 4.3 เร่ิมดาํ เนินการสอน โดยใชแ้ ผนการจดั การเรียนรู้และแบบฝึ กทกั ษะท่ีสร้างข้ึน ใชเ้ วลา ท้งั หมดจาํ นวน 8 ชวั่ โมง โดยใชแ้ บบฝึกทกั ษะท้งั หมดจาํ นวน 6 ชุด, แผนการจดั การเรียนรู้ 3 แผน 4.4 เมื่อทดลองใชแ้ บบฝึกทกั ษะจนครบท้งั 6 ชุดฝึกแลว้ กท็ ดสอบหลงั เรียนโดยใหน้ กั เรียน ร้องเพลงชาติไทยอีกคร้ัง เพื่อดูพฒั นาการของนกั เรียนและเปรียบเทียบความแตกต่างระหวา่ งก่อนและหลงั การทดลอง 5. การวเิ คราะห์ข้อมูล 2.1 เปรียบเทียบความแตกต่างระหวา่ งก่อนฝึกและหลงั ฝึก 2.2 วิเคราะห์คะแนนความสามารถในการร้องเพลงชาติดว้ ยค่าสถิติพ้ืนฐาน คือ X

31 6. สถติ ทิ ใี่ ช้ในการวเิ คราะห์ข้อมูล สถิติท่ีใช้ 1.หาคา่ คะแนนเฉลี่ย = เม่ือ แทน คะแนนเฉลี่ย  X แทน ผลรวมของคะแนนท้งั หมด n แทน จาํ นวนขอ้ มูลท้งั หมด

32 บทท่ี 4 ผลการดาํ เนินงานวจิ ยั ในการวิจยั คร้ังน้ี ผูว้ ิจยั ได้สร้างแบบฝึ กทกั ษะทางการเรียนสําหรับนักเรียนในรายวิชา ศิลปะพ้ืนฐาน 5 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี ไดว้ ิเคราะห์ขอ้ มูลและเสนอผล การวิเคราะห์ขอ้ มูลตามลาํ ดบั ดงั น้ี 1. สญั ลกั ษณ์ที่ใชน้ าํ เสนอผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูล 2. ข้นั ตอนนาํ เสนอผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูล 3. ผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูล 1. สัญลกั ษณ์ทใ่ี ช้ในการนําเสนอผลการวเิ คราะห์ข้อมูล เพ่ือใหก้ ารนาํ เสนอผลการวิเคราะห์ขอ้ มูลเป็นท่ีเขา้ ใจตรงกนั ไดก้ าํ หนดความหมายของสญั ลกั ษณ์ท่ี ใชน้ าํ เสนอผลการวเิ คราะห์ขอ้ มูลดงั น้ี N แทน คะแนนรวม X แทน คะแนนเฉล่ีย 2. ข้นั ตอนการนําเสนอผลการวเิ คราะห์ข้อมูล 2.1 เปรียบเทียบความแตกต่างระหวา่ งก่อนฝึกและหลงั ฝึก 2.2 วิเคราะห์คะแนนความสามารถในการร้องเพลงชาติดว้ ยค่าสถิติพ้นื ฐาน คือ X 3. ผลการวเิ คราะห์ข้อมูล ตารางท่ี 1 แสดงคา่ ความสามารถในการร้องเพลงชาติ 2 คร้ัง ก่อนสอนและหลงั สอน รายการ N X ทดสอบก่อนฝึ กปฏบิ ตั ิ 72 ทดสอบหลงั ฝึ กปฏิบัติ 101 6.00 8.41 จากตารางพบวา่ คะแนนการร้องเพลงชาติหลงั ไดร้ ับการฝึกปฏิบตั ิคะแนนสูงกวา่ แสดงวา่ นกั เรียนมี การพฒั นาในการร้องเพลงชาติ

33 ตารางเปรียบเทยี บความสามารถในการร้องเพลง เลขที่ ชื่อ - สกลุ ช้ัน คะแนนก่อนฝึ ก คะแนนหลงั ฝึ ก ความก้าวหน้า 1 นายธนวฒั น์ ทบั ทอง ม.6 5 7 2 2 นายธชั ภูมิ ดิษยบุตร ม.6 6 8 2 3 นายธีรทศั น์ ฮวบฮิน ม.6 6 8 2 4 นายธีรภทั ร มีวาสนา ม.6 7 9 2 5 นายนิธิกร หลกั แหลม ม.6 5 7 2 6 นายปานวฒั น์ พลูเพ่มิ ม.6 7 10 3 7 นายพงศกร เอ่ียมเพชร ม.6 7 10 3 8 เดก็ ชายธีรพงศ์ ทองอ่อน ม.6 6 9 3 9 นายพรี ศกั ด์ิ แจง้ สวา่ ง ม.6 5 83 10 นายภากร นุชพงษ์ ม.6 6 9 3 11 นางสาวใกลร้ ุ่ง ทศั นี ม.6 6 8 2 12 นางสาวสุภาพร ศรีโสภา ม.6 6 8 2 คะแนนรวม 72 101 29 คะแนนเฉลย่ี 6.00 8.41 2.41 จากตาราง พบวา่ คะแนนเฉล่ียก่อนใชแ้ บบฝึกปฏิบตั ิ = 6.00 คะแนนเฉลี่ยหลงั ใชแ้ บบฝึกปฏิบตั ิ = 8.41 ดงั น้นั นกั เรียนมีคะแนนเพมิ่ ข้ึนโดยเฉล่ีย = 2.41 หมายถึง ภายหลงั จากการใชน้ วตั กรรมฝึกปฏิบตั ิในการร้องเพลงชาตินกั เรียนมีความสามารถ ในการร้องเพลงชาติสูงข้ึน

34 แบบประเมนิ พฤตกิ รรมของนักเรียน ความสนใจ ความถูกต้อง ความถูกต้อง เลขที่ พฤติกรรม ในการเรียน ของเนื้อหาและ ของทาํ นองเพลง การออกเสียง และจงั หวะ ชื่อ - สกลุ ช้ัน 3 2 1 3 2 1 3 2 1 1 นายธนวฒั น์ ทบั ทอง ม.6          2 นายธชั ภูมิ ดิษยบุตร ม.6          3 นายธีรทศั น์ ฮวบฮิน ม.6          4 นายธีรภทั ร มีวาสนา ม.6          5 นายนิธิกร หลกั แหลม ม.6          6 นายปานวฒั น์ พลูเพม่ิ ม.6          7 นายพงศกร เอี่ยมเพชร ม.6          8 เดก็ ชายธีรพงศ์ ทองอ่อน ม.6          9 นายพรี ศกั ด์ิ แจง้ สวา่ ง ม.6          10 นายภากร นุชพงษ์ ม.6          11 นางสาวใกลร้ ุ่ง ทศั นี ม.6          12 นางสาวสุภาพร ศรีโสภา ม.6         

35 บทท่ี 5 สรุป อภปิ รายผล และข้อเสนอแนะ การวิจยั คร้ังน้ีเป็ นการวิจยั เกี่ยวกบั การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใชแ้ บบฝึ กและ กระบวนการปฏิบตั ิจริง ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้นื ฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส (ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี สรุปไดด้ งั น้ี วตั ถุประสงค์ของการวจิ ยั 1. เพ่อื ฝึกใหน้ กั เรียนอ่านเน้ือเพลงชาติใหถ้ ูกตอ้ ง 2. เพือ่ ฝึกการอ่านและออกเสียงคาํ ท่ีเป็นคาํ ควบกล้าํ อกั ษรนาํ ร , ล 3. เพื่อวิเคราะห์คาํ เพลงชาติไทย 4. เพื่อฝึกใหน้ กั เรียนรู้จงั หวะและทาํ นองเพลงชาติไทย 5. เพอื่ ใหน้ กั เรียนสามารถนาํ ความรู้ไปใชใ้ นชีวิตประจาํ วนั ได้ สมมตฐิ านการวจิ ยั การวิจยั คร้ังน้ีมีสมมติฐานดงั น้ี ผลสมั ฤทธ์ิทางการฝึกปฏิบตั ิการร้องเพลงชาติไทยของนกั เรียนในรายวชิ าศิลปะพ้นื ฐาน 6 หลงั การ สอนสูงกวา่ ก่อนการฝึกปฏิบตั ิ ขอบเขตของการวจิ ยั 1. เนื้อหาทใ่ี ช้ในงานวจิ ัย ผูว้ ิจยั กาํ หนดขอบเขตในการศึกษา การพฒั นาทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย โดยใช้แบบฝึ กและ กระบวนการปฏิบตั ิจริง ของนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี โดยใช้ แบบฝึกทกั ษะการร้องเพลงชาติไทย ประกอบดว้ ย 1.1 เน้ือเพลงชาติสาํ หรับใหน้ กั เรียนฝึกอ่าน 1.2 แบบฝึกการอ่านคาํ ที่มี ร , ล เป็นพยญั ชนะตน้ 1.3 แบบฝึกการอ่านคาํ ควบกล้าํ 1.4 แบบฝึกการออกเสียง จากการวเิ คราะห์คาํ ในเพลงชาติไทย

36 1.5 แบบฝึกการเคาะจงั หวะตามหอ้ งเพลง 1.6 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทยใหถ้ ูกทาํ นองดว้ ยโนต้ เพลงชาติไทย 2.ประชากร/กล่มุ ตวั อย่าง 2.1 ประชากร ของการวิจยั คร้ังน้ี คือนกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทรา วาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน 3. ตัวแปรทศ่ี ึกษา 3.1 ตวั แปรต้น 3.1.1 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทย 3.2 ตวั แปรตาม 3.2.1 ความสามารถในการร้องเพลงชาติ ของ นกั เรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 5 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสารราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน สามารถร้องเพลงชาติไทยได้ ถูกตอ้ ง เครื่องมือ/นวตั กรรมทใ่ี ช้ในการวจิ ยั 1.1 นวตั กรรม 1.1.1 เน้ือเพลงชาติสาํ หรับใหน้ กั เรียนฝึกอา่ น 1.1.2 แบบฝึกการอ่านคาํ ท่ีมี ร , ล เป็นพยญั ชนะตน้ 1.1.3 แบบฝึกการอ่านคาํ ควบกล้าํ 1.1.4 แบบฝึกการออกเสียง จากการวิเคราะห์คาํ ในเพลงชาติไทย 1.1.5 แบบฝึกการเคาะจงั หวะตามหอ้ งเพลง 1.1.6 แบบฝึกการร้องเพลงชาติไทยใหถ้ ูกทาํ นองดว้ ยโนต้ เพลงชาติไทย 1.1.7 แผนการจดั การเรียนรู้เร่ืองการร้องเพลงชาติไทย 1.2 การทดสอบปฏิบตั กิ ารร้องเพลงชาตไิ ทย

37 สรุปผลการวจิ ยั หลังจากมีการฝึ กปฏิบัติเพื่อให้เกิดทักษะในการร้องเพลงชาติ โดยใช้แบบฝึ กทักษะการจัด กระบวนการเรียนรู้ปรากฏว่า นักเรียนในรายวิชาศิลปะพ้ืนฐาน 6 โรงเรียนวดั จนั ทราวาส(ศุขประสาร ราษฎร์) จงั หวดั เพชรบุรี จาํ นวน 12 คน มีความสามารถในการร้องเพลงไดถ้ ูกตอ้ งดีมากข้ึน การอภปิ รายผล ผลการใชน้ วตั กรรมในการฝึ กการร้องเพลงชาติ ผลปรากฏว่านักเรียนมีความสามารถในการร้อง เพลงชาติไดด้ ี เพราะนวตั กรรมแบบฝึ กการร้องเพลงชาติเป็นนวตั กรรมท่ีพฒั นาผเู้ รียนและเป็นกระบวนการ ท่ีเหมาะสม ซ่ึงแสดงใหเ้ ห็นว่ากิจกรรมและนวตั กรรมท่ีพฒั นาข้ึนช่วยใหผ้ เู้ รียน เรียนรู้ไดด้ ว้ ยตนเองโดยยดึ ผเู้ รียนเป็นสาํ คญั เรียนรู้ดว้ ยการปฏิบตั ิจริง เรียนรู้ดว้ ยตนเอง และประเมินผลปรับปรุงตนเองได้ ข้อเสนอแนะ 1. ควรนาํ แนวทางในการพฒั นาไปแกป้ ัญหาการร้องเพลงชาติในช้นั อื่น ๆ ดว้ ย 2. ควรใหเ้ วลาในการฝึกฝนนกั เรียนใหม้ ากข้ึน

38 บรรณานุกรม จีรรัตน์ เอ่ียมเจริญ. (2551). ชุดการสอนการใชเ้ พเดิล สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนช้นั กลางตอนตน้ . วทิ ยานิพนธ์ตามหลกั สูตร ศิลปศาสตรมหาบณั ฑิตสาขาวชิ าดนตรี มหาวิทยาลยั มหิดล. เจนดุริยางค,์ พระ. (2511). บนั ทึกความทรงจาํ ของพระเจนดุริยางค์ (ปิ ติ วาทยากร) ชีวประวตั ิของขา้ พเจา้ . พระนคร: สถาบนั วฒั นธรรมเยอรมนั , หนา้ 20 - 21. ฉลองชยั สุรวฒั นบูรณ์. (2528). องคป์ ระกอบของแบบฝึก. ไม่ปรากฏโรงพมิ พ,์ หนา้ 130. ณรุทธ์ สุทธจิตต.์ (2537). กิจกรรมดนตรีสาํ หรับครูดนตรี. กรุงเทพมหานคร: สาํ นกั พิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวทิ ยาลยั . หนา้ 8 - 10. ดุษฎี พนมยงค์ บุญทศั นกลุ . (2547). สานฝันดว้ ยเสียงเพลง: มาฝึกร้องเพลงกนั เถิด. พมิ พค์ ร้ังท่ี 3. กรุงเทพฯ : บา้ นเพลง. ดวงใจ อมาตยกลุ . (2542). เอกสารคาํ สอน วชิ า การสอนขบั ร้อง. ภาควิชาดุริยางคศิลป์ คณะศิลปะศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลยั . __________. (2545). การขบั ร้องประสานเสียง. พมิ พค์ ร้ังที่ 2. กรุงเทพฯ: สาํ นกั พมิ พแ์ ห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวทิ ยาลยั . นิตยา ฤทธิโยธี. (2520). ลกั ษณะของแบบฝึก. ไม่ปรากฏโรงพิมพ,์ หนา้ 40 - 41. ปิ ยมาภรณ์ สบายแท.้ (2545). การศึกษาประสิทธิภาพของชุดการสอนเรื่องทฤษฎีดนตรีสากลพ้นื ฐาน ผา่ นทกั ษะขบั ร้องประสานเสียง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบณั ฑิต มหาวิทยาลยั มหิดล. พรพรรณ แก่นอาํ พรพนั ธ์. (2550). ชุดการสอนวิชาดนตรี สาํ หรับเดด็ ปฐมวยั เร่ือง ระดบั เสียง และ จงั หวะ. วทิ ยานิพนธศ์ ิลปศาสตรมหาบณั ฑิต มหาวิทยาลยั มหิดล. ไพรัตน์ สุวรรณแสน. ลกั ษณะของแบบฝึ กท่ีดี. (จิรพา จนั ทะเวียง. 2542 : 43 ; อา้ งอิงจาก ไพรัตน์ สุวรรณแสน.ม.ป.ป.). ราชบณั ฑิตสถาน. (2535). พจนานุกรมฉบบั ราชบณั ฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ:สาํ นกั พิมพอ์ กั ษรเจริญทศั น์. วรนาถ คลายนาทร. (2551). ชุดการสอนซ่อมเสริมเรื่องจงั หวะเคาะ(Beat)สาํ หรับนกั เรียนเปี ยโนระดบั ช้นั ตน้ . วิทยานิพนธ์ตามหลกั สูตร ศิลปศาสตรมหาบณั ฑิตสาขาวชิ าดนตรี มหาวทิ ยาลยั มหิดล. วรสุดา บุญไวโรจน.์ (อา้ งถึงใน สุนนั ทา สุนทรประเสริฐ. 2543 : 9-10), ลกั ษณะของแบบฝึกที่ดี. ไม่ปรากฏโรงพมิ พ,์ 2536 : หนา้ 37. สุกิจ ลดั ดากลาง. (2554). ชุดการสอนขบั ร้องเพลงชาติไทย สาํ หรับนกั เรียนช้นั ประถมศึกษาปี ท่ี 5. วิทยานิพนธต์ ามหลกั สูตร ศิลปศาสตรมหาบณั ฑิตสาขาวิชาดนตรี มหาวิทยาลยั มหิดล.

39 สุกรี เจริญสุข. (2532). เพลงชาติ. พมิ พค์ ร้ังที่ 1. กรุงเทพมหานคร: เรือนแกว้ การพมิ พ.์ __________. (2544). ทฤษฎีการเรียนรู้เพอื่ พฒั นาสุนทรียภาพและลกั ษณะนิสยั . วิทยาลยั ดุริยางคศิลป์ มหาวิทยาลยั มหิดล. สุนนั ทา สุนทรประเสริฐ. (2544). การผลิตปฏิรูปการเรียนรู้ ปฏิรูปการศึกษา. ไม่ปรากฏโรงพมิ พ.์ สุรพนั ธ์ ตนั ศรีวงษ.์ (2538). วธิ ีการสอน. กรุงเทพมหานครฯ: สาํ นกั พมิ พส์ กายบุค๊ ส์ จาํ กดั .

40 7 28 ภาคผนวก 7

41 28 นวตั กรรม

42 แผนการจดั การเรียนรู้ท่ี 1 วชิ าศิลปะพืน้ ฐาน 6 ช้ันมัธยมศึกษาปี ท่ี 6 ภาคเรียนท่ี 1 ปี การศึกษา 2563 ช่ือแผน การร้องเพลงชาติ เวลา 2 ชั่วโมง 1. จุดประสงค์ 1.1 เพือ่ ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการอ่านเน้ือเพลงชาติ 1.2 เพ่ือใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการอ่านคาํ ที่มี ร,ล เป็นพยญั ชนะตน้ และคาํ ควบกล้าํ 1.3 เพื่อใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการเคาะจงั หวะใหถ้ ูกตอ้ ง 2. สาระการเรียนรู้ 2.1 การอ่านเน้ือเพลงชาติ 2.2 การอ่านคาํ ที่มี ร,ล เป็นพยญั ชนะตน้ 2.3 การอ่านคาํ ควบกล้าํ 2.4 การปฏิบตั ิเคร่ืองจงั หวะ 3. กระบวนการจดั การเรียนรู้ 3.1 บอกใหน้ กั เรียนทราบถึงจุดประสงคท์ ่ีจะเรียนในชวั่ โมงและความสาํ คญั ของ การร้องเพลงชาติ 3.2 นาํ เน้ือเพลงชาติใหน้ กั เรียนอ่านโดยเนน้ การอ่านออกเสียงตวั ร,ล คาํ ควบกล้าํ ใหถ้ ูกตอ้ ง 3.3 ใหน้ กั เรียนเขียนเน้ือเพลงชาติลงในสมุด วาดรูปธงชาติ บอกความหมาย 3.4 ฝึกร้องเพลงชาติพร้อมเคาะจงั หวะ 4. ส่ือและอุปกรณ์ 4.1 เน้ือเพลงชาติ 4.2 แบบฝึกอ่านคาํ ท่ีมี ร,ล เป็นพยญั ชนะตน้ 4.3 แบบฝึกอ่านคาํ ควบกล้าํ 4.4 กระดาษ 4.5 สี 5. กระบวนการวดั และประเมินผล 5.1 สงั เกตพฤติกรรมในการต้งั ใจปฏิบตั ิกิจกรรม 5.2 ความถูกตอ้ งในการอ่านเน้ือเพลง 5.3 ความถูกตอ้ งในการอ่าคาํ ที่มี ร,ล เป็นพยญั ชนะตน้ 5.4 ความถูกตอ้ งในการอ่านคาํ ควบกล้าํ

43 แผนการจดั การเรียนรู้ท่ี 2 วชิ าศิลปะพืน้ ฐาน 6 ช้ันมธั ยมศึกษาปี ท่ี 6 ภาคเรียนท่ี 1 ปี การศึกษา 2563 ช่ือแผน การร้องเพลงชาติ เวลา 3 ชั่วโมง 1. จุดประสงค์ 1.1 เพือ่ ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการฟัง 1.2 เพื่อใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการออกเสียงตามคาํ ร้องใหถ้ ูกตอ้ ง 1.3 เพอื่ ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการเคาะจงั หวะใหถ้ ูกตอ้ ง 2. สาระการเรียนรู้ 2.1 การฝึกร้องเพลงชาติจากการวิเคราะห์คาํ 2.2 การปฏิบตั ิเคร่ืองจงั หวะ 2.3 การร้องโนต้ เพลงชาติ 3. กระบวนการจัดการเรียนรู้ 3.1 บอกใหน้ กั เรียนทราบถึงจุดประสงคท์ ี่จะเรียนในชวั่ โมงและทบทวนส่ิงที่ นกั เรียนไดเ้ รียนไปแลว้ 3.2 นกั เรียนฝึกการออกเสียงตามการวิเคราะห์คาํ โดยเนน้ การออกเสียงที่ถูกตอ้ ง โดยมีครูเป็นผใู้ หค้ าํ แนะนาํ และนกั เรียนต้งั ใจฝึกปฏิบตั ิตาม 3.3 ใหน้ กั เรียนฝึกปฏิบตั ิใหเ้ กิดเป็นทกั ษะในการออกเสียง 3.4 ฝึกร้องเพลงชาติพร้อมเคาะจงั หวะตามหอ้ งเพลงเพอื่ ใหน้ กั เรียนร้องเพลง ใหถ้ ูกตอ้ งตามจงั หวะและไม่คอ่ มหอ้ งเพลง 3.5 ฝึกใหน้ กั เรียนร้องโนต้ เพลงชาติเพือ่ ใหท้ ราบจงั หวะและทาํ นองเพลง ความสูง - ต่าํ ของเสียงดนตรี และร้องเพลงใหต้ รงกบั ระดบั ของคียเ์ พลง 4. สื่อและอุปกรณ์ 4.1 วิเคราะห์คาํ เน้ือเพลงชาติ 4.2 โนต้ เพลงชาติ 4.3 กลอง 5. กระบวนการวดั และประเมนิ ผล 5.1 สงั เกตพฤติกรรมในการต้งั ใจปฏิบตั ิกิจกรรม 5.2 ความถูกตอ้ งในการอ่านออกเสียงร้องเพลงตามการวเิ คราะห์คาํ 5.3 ความถูกตอ้ งในการเคาะจงั หวะ 5.4 ความถูกตอ้ งในการร้องโนต้ เพลง

44 แผนการจดั การเรียนรู้ที่ 3 วชิ าศิลปะพืน้ ฐาน 6 ช้ันมัธยมศึกษาปี ท่ี 6 ภาคเรียนท่ี 1 ปี การศึกษา 2563 ช่ือแผน การร้องเพลงชาติ เวลา 3 ช่ัวโมง 1. จุดประสงค์ 1.1 เพ่อื ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการฟังจงั หวะ และทาํ นองเพลงจากขลุ่ย 1.2 เพอ่ื ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการร้องและการเปล่งเสียงใหถ้ ูกตอ้ ง 1.3 เพือ่ ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการเคาะจงั หวะใหถ้ ูกตอ้ ง 1.4 เพอ่ื ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการร้องเพลงใหต้ รงกบั คียเ์ พลง 1.5 เพือ่ ใหน้ กั เรียนมีทกั ษะในการเล่นดนตรี 1.6 เพื่อใหน้ กั เรียนร้องเพลงชาติไดไ้ พเราะ 2. สาระการเรียนรู้ 2.1 การร้องเพลงชาติประกอบจงั หวะกลอง 2.2 การร้องเพลงชาติร่วมกบั การบรรเลงเพลงชาติโดยเครื่องดนตรี 3. กระบวนการจัดการเรียนรู้ 3.1 บอกใหน้ กั เรียนทราบถึงจุดประสงคท์ ่ีจะเรียนในชว่ั โมง 3.2 ทดสอบความสามารถในการร้องเพลงชาติของนกั เรียนพร้อมกนั ท้งั หอ้ ง 3.3 ทดสอบความสามารถในการร้องเพลงชาติของนกั เรียนทีละคน 3.4 ฝึกใหน้ กั เรียนอ่านเน้ือเพลงชาติใหถ้ ูกตอ้ ง โดยเนน้ อกั ขระ 3.5 ฝึกร้องเพลงชาติพร้อมเคาะจงั หวะ 4. ส่ือและอุปกรณ์ 4.1 เน้ือเพลงชาติ 4.2 โนต้ เพลงชาติ 4.3 ขลุ่ยเพยี งออ 5. กระบวนการวดั และประเมนิ ผล 5.1 สงั เกตพฤติกรรมในการต้งั ใจปฏิบตั ิกิจกรรม 5.2 ความถูกตอ้ งในการอ่านร้องเพลงประกอบการบรรเลงของขลุ่ย 5.3 ความถูกตอ้ งในการเคาะจงั หวะ 5.4 ความถูกตอ้ งในการร้องโนต้ เพลง