นิทานไก่ป่ากับสุนัขจิ้งจอง-นางสาวจินดาพร น้ำสด

นิทานอีสป ไกป ากบั สนุ ขั จิ้งจอก

กาลครั้งหน่ึงนานมาแลว กลางปาใหญอนั อุดมสมบรู ณมีสตั ว 1 นอ ยใหญช นดิ ตา ง ๆ อาศัยอยูดวยกนั มากมาย โดยทุกเชา พวก สัตวเหลานจี้ ะไดรบั การปลกุ ใหต ่นื ข้ึนมาหาอาหารหรอื ว่ิงเลน อยา งสําราญใจโดยเจาไกป า

\"เอก อี้ เอก เอก !\" เสยี งไกปา ขันบนปลายตนไมใ หญ เปนสัญญาณเตอื นวา 2 พระอาทิตยไ ดขึน้ มาสอ งแสงแลว \"เอก อี้ เอก เอก !\" เจาไกป า ขันซ้ํากอ นจะกมลงมองไปดา นลา ง เพ่ือทม่ี นั จะไดอ อกหาอาหารตอไป แตใ ตตนไมวันนีไ้ มเ หมอื นวันทผี่ าน ๆ มา เพราะไกปามอง เหน็ แววตาอนั นา กลวั ของสนุ ขั จ้งิ จอก ทีจ่ องมองมนั ราวกบั หวงั จะไดก ินเหย่อื ใหอม่ิ ทอ ง

\"สวสั ดสี นุ ขั จ้งิ จอก เธอมีธุระอะไรหรือเปลา\" ไกปา เอย 3 ถามดวยน้ําเสียงเรยี บเฉย ทง้ั ๆ ท่ใี นใจของมนั รสู กึ หวาดหวัน่ \"ออ สวสั ดีไกปา ทฉ่ี นั มาในวันน้เี พราะมีขาวดมี าบอก\" สุนัขจ้งิ จอกตอบพรอ มรอยยิม้ เจา เลห 

\"ขา วดอี ะไรหรือ ?\" ตอนนไ้ี กป าถามกลับดว ยความ 4 สงสัยปนไมสบายใจ ดว ยกลวั วาจะมภี ยั มาถึงตวั

\"เธอคงยงั ไมรสู ินะ ทีป่ า ของเราเพง่ิ จะมีขอตกลงวา สตั วทุกตวั จะไมทํารา ย 5 กัน สตั วทกุ ตวั จะกลายเปน พน่ี องกันแลว\" สุนัขจง้ิ จอกกลาว \"พอไดยิน แบบนี้ฉันก็ดใี จมากจรงิ ๆ เอาอยา งนี้ เธอลงมาขา งลางเถอะ ฉนั อยาก สวมกอดเธอสกั ครัง้ ใหส มกับทเ่ี รากลายมาเปนพ่นี อ งกนั ยังไงละ \"

ไดยนิ อยางนั้นแลว ไกปา กลับย่งิ สงสัย แตด วยความฉลาด 6 ของมัน จึงแกลงออกอบุ าย \"โอ ดนู ่นั สิ สงิ โตกําลงั ผา นมา ทางน้ี \" ไกปาแสรง พูดแมว า ตรงบรเิ วณนั้นยงั ไมม สี ิงโตโผลม า ก็ตาม

\"วา ยงั ไงนะ สงิ โตมางั้นเหรอ ?!\" สุนขั จง้ิ จอกอทุ านดวย 7 ความตกใจ

\"ใชแลว ถาอยางน้ันพวกเรารอสิงโตเดินมาทางนี้กอน 8 แลวกนั นะ\" ไกปาทีห่ วาดกลัวในใจยงั ขม อารมณไดอ ยู

\"เออ แตเ หมอื นฉันมธี ุระตอ งทาํ เห็นทคี งอยูตอ ไม 9 ไดแ ลว ขอตวั กอนละกันนะ\" พดู จบแลว สนุ ัขจง้ิ จอกก็ ว่งิ หนีหายไปอยา งรวดเรว็

\"โธ จะรีบไปไหน รอสิงโตพีน่ อ งของเรากอนสิ\" ไกปาตะโกนถาม 10 ดว ยนํ้าเสียงของผชู นะ เพราะมนั รวู าเรื่องทั้งหมดเปน แคคําหลอกลวง ทส่ี นุ ขั จิ้งจอกพูด เพ่ือใหไกป าลงไปเปน เหยื่ออยา งงา ยดายกเ็ ทาน้นั

\"เฮอ ขอฉันนอนพกั กอนสกั นิดแลว กนั นะ เจอเรอ่ื งนา 11 ตืน่ เตน แตเชา เลยเรา\" ไกปา บน พึมพาํ กอนนอนพักอยาง สบายใจ ดว ยรูแนแลว วาสติของมันทาํ ใหร อดเรือ่ งเลว รา ยครั้งนไ้ี ปได

เสนอ อาจารย ดร.ประพรรธ พละชีวะ จดั ทาํ โดย นางสาวจินดาพร น้ําสด รหสั นักศึกษา 63121860030 ชนั้ ปีที่ 2 คณะครุศาสตร สาขาการศึกษาปฐมวัย นิทานเลมนี้เป็นสวนหน่ึงวิชา ETP 206 นวัตกรรมและเทคโนโลยสี ารสนเทศเพ่อื การส่อื สาร การศกึ ษาและการเรียนรู