งานวิจัย วิ่ง

งานวิจยั ในช้ันเรยี น เร่อื งศึกษาพฤติกรรมการเรียนกรฑี าและการพฒั นาการออกสตารท ในระดบั ช้ันมธั ยมศึกษาปท่ี 2 โรงเรียนราชประชานุเคราะห 31 ผูวจิ ัย นายภมู ิพฒั น รตั นเรงิ วทิ ยก ลุ ระดับชั้นมธั ยมศกึ ษาปท่ี 2 ภาคเรยี นท่ี 1 ปก ารศกึ ษา 2560

งานวิจยั ในช้ันเรยี น เร่อื งศึกษาพฤติกรรมการเรียนกรฑี าและการพฒั นาการออกสตารท ในระดบั ช้ันมธั ยมศึกษาปท่ี 2 โรงเรียนราชประชานุเคราะห 31 ผูวจิ ัย นายภมู ิพฒั น รตั นเรงิ วทิ ยก ลุ ระดับชั้นมธั ยมศกึ ษาปท่ี 2 ภาคเรยี นท่ี 1 ปก ารศกึ ษา 2560

ประกาศคณุ ปู การ งานวิจัยในช้ันเรยี นฉบบั นี้สาํ เร็จลลุ วงไดด ว ยดี ดวยความมานะของผูว จิ ยั ทีไ่ ดคนควาและหาขอมลู ตางๆและกลุมวจิ ยั ไดใหคําแนะนําและตรวจเน้ือหาใหสมบรู ณ ผูวิจยั รูส ึกซาบซึ้งในความกรณุ าและขอขอบพระคุณเปน อยางสูงไว ณ ทนี่ ้ี ขอขอบพระคุณทานประธานงานวจิ ัย นางวลิ าวลั ย ปาลี ผูอาํ นวยการโรงเรยี นราชประชานุเคราะห 31 ไดใหโ อกาสและสนบั สนนุ ใหงานวจิ ัยในช้นั เรียนไดส าํ เร็จลุลวงไดดว ยดีและขอขอบคุณอีกหลายทา นทมี่ ีสวนรว มในการทาํ วิจัยในชัน้ เรยี นคร้งั นท้ี ม่ี ิไดกลาวนามในที่นแี้ ตม สี วนชวยในการวิจัยฉบบั น้สี มบูรณดวยดี นายภูมพิ ัฒน รตั นเริงวิทยก ุล ผวู ิจัย

ชอ่ื งานวจิ ัย การศึกษาพฤตกิ รรมการเรยี นกรีฑาและการพัฒนาการออกสตารทในระดบั ชนั้ มธั ยมศกึ ษาปที่ 2ชือ่ ผูวิจยั นายภูมิพฒั น รัตนเรงิ วิทยก ุล บทคดั ยอ งานวจิ ยั ในครัง้ น้ีมจี ุดมุง หมายเพ่อื ฝกพ้นื ฐานการเรยี นกรฑี าใหถกู วิธีและมปี ระสทิ ธภิ าพพรอ มฝกทักษะตา งๆในการพฒั นา รางกาย จติ ใจ อารมณ สังคม และสตปิ ญ ญา ตามแผนการจัดประสบการณโ ดยผา นกระบวนการฝกปฏิบัตจิ ากสาระการเรยี นรูโ ดยเนนผเู รียนเปนสาํ คญั จากแผนการจัดประสบการณหลกั สตู รสถานศึกษา / หลักสูตรการจัดการศกึ ษาของโรงเรียนราชประชานุเคราะห 31

ชือ่ งานวจิ ัย การศึกษาพฤติกรรมการลงเรียนกรีฑาในระดบั ชัน้ มัธยมศึกษาปท่ี 2 และการพัฒนาการออกสตารทของนกั เรยี นที่ปฏิบตั ิไดดีใหมที กั ษะดีขนึ้ช่อื ผูวิจัย นายภมู พิ ัฒน รัตนเริงวทิ ยกลุกลุมสาระการเรยี นรูเคาโครงการทําวจิ ัยในชั้นเรียน ο มี ο ไมม ีที่มาความสาํ คัญของการวจิ ยั ο มี ο ไมม ีออกแบบเก็บขอมลู ο มี ο ไมม ีเก็บขอมลู เรียบรอย ο มี ο ไมม ีแปรผลและอธบิ ายผล ο มี ο ไมมีสรปุ เปน รปู เลม ο มี ο ไมมี นายภมู พิ ัฒน รตั นเริงวทิ ยก ุล ผวู ิจัย

เรอ่ื ง ศกึ ษาพฤตกิ รรมการลงเรียนกรีฑาในระดับชั้นมธั ยมศึกษาปที่ 2 และการพัฒนาการออกสตารทของนักเรียนทป่ี ฏบิ ตั ิไดดีใหมีทักษะดีขึน้ความสําคญั จากการสังเกตของผวู จิ ยั ในการลงเรยี นกรีฑาของนักเรยี นชนั้ ม.2 นักเรียนในระดับชนั้ มัธยมศึกษาปท ่ี2 ประมาณรอ ยละ 5 ออกสตารทไมถกู วธิ ีและรอยละ 95 มกี ารพัฒนาดขี น้ึ จากปญ หาที่พบครูผูสอนจึงไดปรับกจิ กรรมการสอนของนักเรยี นกลุม น้โี ดยเนนการปฏบิ ัติแบบฝกอยางงายๆ และคอยๆปฏิบัติแบบยากเนนความปลอดภัยของนักเรยี นเปนสําคญั ถึงขนั้ ทดสอบปฏบิ ตั เิ พ่ือใหเ ทาเทยี มกับเพื่อนนกั เรยี นรว มกนัจดุ มุงหมายของการวจิ ัย เพอ่ื เพ่ิมประสทิ ธิภาพในการออกสตารท กรีฑาของนกั เรยี นทอ่ี อกสตารท ไมถกู ตองในระดับชน้ัมธั ยมศึกษาปท ี่ 2 และเปน การสง เสริมพฒั นาการทางดา นรางกาย อารมณ จติ ใจ สงั คม และสติปญญานวตั กรรมทใ่ี ช ชอื่ นวัตกรรม แผนการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนวิชากรีฑาในระดับชั้นมัธยมศกึ ษาปท่ี 2 เหตทุ ่ีเลือกใชน วตั กรรม นักเรยี นทกุ คนชอบออกกําลงั กายและเปน ส่ิงสําคญั ในการดํารงชวี ิตเพราะการเลนกีฬาทําใหนักเรยี นไดร บั ความสนุกสนาน ความเพลดิ เพลิน และรูจกั ใชเวลาวา งใหเ กดิ ประโยชนแ ละมคี วามมน่ั ใจในตัวเองแลรจู กั การระมัดระวงั การออกกําลังกาย นักเรียนทร่ี จู ักการแกปญ หาดวยตนเองจะไดรับความรู การพัฒนา การปฏบิ ตั ิกจิ กรรมตางๆเพิ่มเติม ในทกั ษะตางๆเพม่ิ มากข้นึ นกั เรยี นท่ียงั ขาดทักษะการปฏบิ ตั กิ ารออกสตารท กรฑี าท่ถี ูกตอ ง ครูผวู จิ ยั ไดใ หน ักเรยี นกลมุนปี้ ฏบิ ตั ทิ าํ ซ้ําบอยๆ อยา งชาๆ แบบคอ ยๆปฏบิ ตั ิสว นประกอบของนวัตกรรรม เทคนคิ วิธกี ารสอนโดยใหน กั เรยี นเปน ศนู ยก ลางโดยเนน การฝกปฏิบัตขิ องนักเรยี น อธิบายกฎ กตกิ ามารยาท การแขง ขันเทคนิคใหมๆ และใหต รงกบั ความสามารถ และความสนใจของนกั เรียน โดยมีสว นประกอบของแผนการจดั กิจกรรมดังนี้

1. จุดประสงค เพ่ือเพ่ิมประสิทธิภาพในการออกสตารท กรีฑาของนกั เรยี น และเปน การพฒั นานกั เรยี นที่ปฏบิ ตั ิไดดี 2. การจดั กจิ กรรมดําเนนิ การตามข้นั ตอน 5 ขน้ั ตอนดงั น้ี 2.1 ขน้ั เตรยี มหรอื การอบอุน รางกาย สํารวจรายชอ่ื นกั เรียนตรวจสขุ ภาพนกั เรียนความเรยี บรอยการอบอนุ รางกายโดยใหน กั เรียน เปน ผูนาํ เพือ่ ฝกการเปนผูนาํ ของนักเรยี นไดฝ กทุกคน เชน การกระโดดตบ , การยืดกลา มเนอ้ื แขน ขา ไหล ขอเทา ลําตวั , กมแตะสลบั ,กระโดดขาคไู ป-กลับ ฯลฯ 2.2 ขนั้ สอนหรือขนั้ อธิบายและสาธติ ครอู ธิบายและสาธติ การปฏิบัตกิ ิจกรรมตางๆ - การจัดวางตําแหนงของเทาท่ี 1 โดยใหนกั เรยี นฝกการวางตาํ แหนงของเทา โดยการแยก ขาออกเทากบั ชว งไหลของตนเอง - การจดั วางตาํ แหนงของเทาที่ 2 โดยใหนักเรยี นฝก การวางตําแหนง ของเทาโดยการยก ขาขวาขน้ึ แลวเอานว้ิ ชีท้ าํ จดุ มารคตรงสน เทา ซาย ตอจากน้นั นําปลายเทา ซา ยมาไวหลงั จดุ มารคที่มารค ไวขา งตนแลว นําฝาเทา มาวางชิดเทา ซายลาํ ดบั ตอ ไปแยกเทาขวาเฉียงไป ดานหลัง 45 องศา ระยะหางของเทา ทงั้ 2 ขางเทา กบั ชวงไหลข องตนเอง - การจัดวางตาํ แหนงของนวิ้ โดยใหน กั เรียนฝก การวางตาํ แหนงของนิ้วโดยการโนม ตัวไป ขางหนานวิ้ ทง้ั 5 อยูห ลังเสน ออกสตารทในลักษณะโดยน้ิวหวั แมม ือท้ังสองขางแยก ออกจากนิว้ ทัง้ 4 ในทศิ ทางตรงขา มกนั - การวางตาํ แหนงของหวั เขาพรอมออกสตารท ระยะทาง 20-25 เมตร โดยการให นกั เรยี นวางหวั เขาดานท่ีถนัดหลงั เสน ออกสตารท เมื่อไดท า ทางการออกสตารท ท่ีถกู ตอ ง ไมวาจะเปนการวางตาํ แหนงของเทา นิ้ว และหัวเขาใหน ักเรยี นอยูในทา ถกู ตองรอฟง สัญญาณจากครูผสู อนเมื่อไดย ินสญั ญาณใหเ ริม่ ออกสตารท 2.3 ขน้ั ปฏบิ ัติ - นกั เรยี นไดปฏิบตั ิจริงจากสงิ่ ที่ครสู อน - นกั เรียนที่ปฏบิ ัติไมไ ดใหปฏิบตั ิทบทวนบอ ยๆ จากสงิ่ ที่ปฏิบตั งิ ายๆไปหายาก - นักเรียนท่ปี ฏิบัติไดดีแลว ครผู วู จิ ยั จะฝก ขน้ั สูงตอไปเพอ่ื เปนการพัฒนาทกั ษะของนักเรยี น ใหมากขน้ึ 2.4 ข้ันนาํ ไปใช - แบบท่ี1 คือจัดการแขงขนั ตามทกั ษะตางๆ กลมุ นักเรียนที่ปฏบิ ัตไิ ดด ี – กลมุ ปฏบิ ัติไม คอยได จะแยกการแขงขัน - แบบที่ 2คือการทดสอบทกั ษะท่นี ักเรียนไดปฏบิ ตั ิ ถา กลมุ ที่ปฏิบัติไมไ ดปฏิบตั ิไดด ีขึ้นครู ผูวิจัยจะพฒั นาทักษะทย่ี ากข้ึนตามลาํ ดับ - แบบท่ี 3คือการออกสตารท กรีฑาโดยใชความเร็ว / เวลา เปนตวั กําหนด 2.5 ขัน้ สรุปและสขุ ปฏิบตั ิ - นกั เรยี นและครรู ว มกันสรปุ บทเรียนท่เี รียนมาในแตล ะคร้งั หรอื จะมีการทบทวนเนอื้ หา เดิม ในสัปดาหที่ผานมา และจะพูดถึงบทเรียนคร้ังตอไป

- สขุ ปฏิบัตติ า งๆความปลอดภัย การรกั ษาความสะอาด และการเปล่ยี นเครือ่ งแตงกาย การสวมใสร องเทา ความเปนระเบยี บเรียบรอย การเดนิ แถวกลบั หองเรยี น 2. สื่อในการจัดกิจกรรม - นกหวีด - เปใสอ ุปกรณ ,ผาเช็ดหนา - สอ่ื รูปภาพ - ส่ือ VDO. - แบบสาธติ จากครู เพ่ือนนกั เรียนทีป่ ฏิบัตไิ ดด ี - ถุงเทา ,รองเทา ผาใบ 6. การวัดและประเมินผล วธิ ีการ - สงั เกต - ซกั ถาม - สนทนา เคร่ืองมอื ท่ีใช - แบบสังเกตพฤติกรรม - แบบประเมินจากการปฏิบตั ิจริงข้นั ตอนในการสรา งและพัฒนานวตั กรรม 1. วิเคราะหห ลกั สูตรระดบั มัธยมศกึ ษาตอนตน 2. วิเคราะหผเู รยี นโดยสังเกตพฤตกิ รรมท่เี ปนปญหา และประเมนิ ความพรอมของผูเรยี นในระหวา ง เดือน พฤษภาคม 2560- กันยายน2560 3. ศึกษาการจดั กจิ กรรมการสอนเทคนิคแบบใหมๆ งายๆ การใชแ ผนการจดั ประสบการณของแตล ะ คร้งั จํานวน 10 แผน 4. นําแผนการจัดประสบการณไปทดลองสอนเพ่ือจัดส่ือประกอบกิจกรรม และนาํ แผนทีท่ ดลองใช มาปรับปรุงใหเหมาะสมกับสภาพของนักเรยี นในแตละระดับเครื่องมือทใ่ี ชใ นการทําวิจัย - แบบประเมินการทาํ วิจยั ในสาเหตุของนักเรยี นท่ีออกสตารทกรฑี าไมถ ูกตอง - เกณฑการประเมนิ ในการตรวจเชค็ นกั เรยี นรายบุคคล - แบบบันทกึ ผลการสังเกต โดยสรุปพฤติกรรมทีแ่ สดงออกเปนระดับคุณภาพ ดีมาก ดี ปานกลาง พอใชปรบั ปรงุข้ันตอนการสรางเคร่อื งมือ

- ศกึ ษาแบบพฤตกิ รรมการพัฒนาการของนกั เรยี น - ออกแบบบันทึกผลการสงั เกตกาํ หนดเปน ตารางเพ่ือสะดวกตอ การบันทึกผล1. การดาํ เนนิ การระหวา งการทดสอบปฏิบตั ิจริง - สงั เกตและบันทกึ การปฏิบัติของนักเรียนในแตล ะช่วั โมงตามตารางสอนของนักเรยี น สปั ดาหท ่ี 1-2 , 5-6 , 9-10 ,13-14 ,17-18 - สงั เกตและบนั ทึกผลการพัฒนาการปฏบิ ตั ขิ องนักเรยี นในแตละชว่ั โมงตามตารางสอน ของนักเรียนสัปดาหท ี่ 3-4 ,7-8 ,11-12 ,15-16 ,19-202. ผลการวิเคราะหพ ฤติกรรมกอนสอน - นกั เรียนสว นใหญม พี ฒั นาการทดี่ ีควรมีการเสริมบทเรียนและเทคนิคใหม ากข้ึน - นกั เรยี นบางสวนประมาณ 5% ท่ีตองมีการพฒั นา และทบทวนอยสู มํ่าเสมอ3. ผลการวิเคราะหพ ฤติกรรมหลังสอน - นกั เรียนทปี่ ฏบิ ตั ิไดดีมีพัฒนาการมากขึน้ - นกั เรียนท่ีออกสตารทไมถ ูกตองก็มกี ารพัฒนาทีด่ ีขน้ึตารางแสดงผลการสงั เกตพฤตกิ รรมกอนสอน และหลังสอนครัง้ ที่ กอ นสอน หลังสอน1 ดา นความรู (รา งกาย-สติปญ ญา ) ดานความรู ( รา งกาย-สติปญ ญา )- ความรูยังมีนอย ขาดทกั ษะบางอยาง - มีความรูมากขึน้ ทักษะหลายๆอยางดีขนึ้- การปฏบิ ัติยังมีการเกร็งของรา งกาย - รางกายปรับสภาพไดดีขนึ้ กลามเนอื้ ไดผ อ น คลาย- การวางตาํ แหนงของเทา ไมถกู ตองยงั มีอยู - มกี ารวางตําแหนงของเทา ถูกตอ งมากขนึ้- ออกสตารทไมได - มกี ารออกสตารทไดดีขนึ้2 ดานสังคม ( จติ ใจ – อารมณ ) ดา นสังคม ( จติ ใจ- อารมณ ) - การนาํ ไปใชใ นการปฏิบัติยังมนี อย - นักเรยี นท่ฝี กแลว พัฒนาในเวลาวา งมาใชบริการ มากขึ้น จากตาราง แสดงใหเ ห็นวา มกี ารพัฒนาของนกั เรียนดีข้ึนมีทั้งการพฒั นาทางรา งกาย จติ ใจ อารมณสติปญญา ควรมีการสงเสรมิ นักเรยี นใหมากขึ้นและควรปฏิบัติอยางตอเนอ่ื ง

ภาคผนวก1. แบบฟอรมรายงานการวจิ ัยชั้นเรียนปก ารศึกษา 25602. ตารางการทําวิจัยในชัน้ เรยี น3. แบบบนั ทึกสําหรับครูผสู อน

เครอื่ งมอื ทใ่ี ชในการทําวิจัยการออกสตารท กรีฑา - การแยกเทาทัง้ 2 ขางออกจากกนั เทา กับชวงไหลของตนเอง - การวางตําแหนงของนว้ิ และแขนท้งั 2 ขา ง - การทําจุดเชค็ มารค หลงั สนเทาขางที่ไมถนัด - การนําเทาท่ีไมถนัดลงมาไวหลังจุดเช็คมารค แลว นาํ เทา ขา งทีถ่ นดั มาไวชิดกัน - การแยกเทา ขางที่ถนดั ไวดานหลังในลักษณะเฉยี ง 45 องศาระยะหา งเทากบั ชว งไหล - การออกสตารทและเร่ิมวิง่ ระยะทาง 20 เมตรส่ือการจัดกิจกรรม - นกหวดี - เปใ สอ ุปกรณ ,ผา เชด็ หนา - สนามกรีฑา - สอื่ รูปภาพ - ส่ือ VDO. - แบบสาธิต จากครู เพ่ือนนกั เรียนที่ปฏบิ ัตไิ ดดี

เกณฑก ารประเมินแบบวิจัยการเรียนกรีฑาในระดบั ช้นั มัธยมศกึ ษาปที่ 2การแยกเทา ทงั้ 2 ขางระดบั 3 ปฏิบัตกิ ารแยกขาไดดปี ลายเทา และสนเทา ตรงกันระยะหางของเทา ทง้ั 2 ขางถูกตําแหนงระดบั 2 มีการแยกเทาทั้ง 2 ขา งออกจากกันปลายเทาและสน เทา ตรงกนั และระยะหางของเทา 2 ขาง ยงั ไมถูกตองระดับ 1 การแยกเทา ท้งั 2 ขางปลายเทา และสน เทา ไมตรงกนั และระยะหา งของเทาทง้ั 2 ขา งไม ถกู ตองการวางตําแหนง ของนิ้วและแขนระดบั 3 การวางตําแหนงของนวิ้ และแขนถกู ตองตามแบบทกุ ประการระดับ 2 การวางตาํ แหนงของน้วิ ถูกตองแตต ําแหนง ของแขนระยะหางยังไมถกู ตองระดับ 1 ตําแหนง ของนิ้วและแขนไมถ ูกตอ งการทาํ จดุ เชค็ มารค ของสน เทาระดับ 3 การทาํ จุดเชค็ มารคในตําแหนงที่ถกู ตอ งระดบั 2 การทาํ จดุ เช็คมารคถูกตองแตการวางตําแหนงของเทายังไมถกู ตองระดบั 1 การทาํ จุดเชค็ มารค ไมถ ูกตองการนาํ เทา ท่ีไมถนัดมาไวห ลังจุดเชค็ มารคและนําเทาขางท่ถี นดั มาไวชดิ กันระดบั 3 การนาํ เทา มาวางไวใ นตาํ แหนงทถี่ กู ตองท้ังขางทถี่ นัดและไมถนดัระดับ 2 เทา ขางทีไ่ มถนดั วางในตําแหนง ทถ่ี กู ตองแตเ ทาขา งท่ีถนัดวางไมช ิดกับเทา ขางท่ีไมถ นัดระดบั 1 ตาํ แหนง ของเทาทงั้ 2 ขางวางไมถูกตองและเปน อุปสรรคของการออกสตารทการแยกเทาเฉียงไปดา นหลังระดับ 3 การแยกเทาขางทถ่ี นัดไปดานหลังในลักษณะเฉยี ง 45 องศาตาํ แหนงและทิศทางถูกตอ งระดบั 2 การแยกเทา ขา งที่ถนัดไปดา นหลงั ในลกั ษณะเฉียง 45 องศา ตาํ แหนง ถูกตองแตระยะหาง ของเทาทัง้ 2 ขา งไมถ ูกตอ งระดับ 1 ตาํ แหนงของเทาขา งทไ่ี มถนดั แยกไปดานหลังไมถูกตองการเริ่มออกสตารทระดบั 3 การออกสตารทพรอมสญั ญาณนกหวดีระดบั 2 ออกสตารทหลงั สัญญาณนกหวีดระยะหางจากสัญญาณนกหวดี 2 วนิ าทีระดบั 1 ออกสตารท กอนสัญญาณนกหวีด