หมาป่ากับลูกเเกะ

เนอื้ เรื่องยอ กาลครั้งหนึง่ นานมาแลวมีหมาปาตวั หนง่ึ มนั เดนิ ผา นหนองน้าํ เลก็ ๆ แลวมันก็เหลอื บไปเหน็ ลกู แกะทก่ี ําลงั กนิ น้าํ อยู ในขณะนั้นมันรสู กึ หวิ พอดีจงึ คิดวางแผนจบั ลูกแกะกิน แตว า มันไมอยากจะถูกตราหนาวา เปนหมาปาทด่ี ุราย จงึ ไมฆา ลกู แกะตวั น้นั ทนั ที แลว มนั ก็เดนิ เขาไปหา ลกู แกะทีก่ ําลงั กินน้ําอยูแลว ก็พูดจาใสราย หาเรื่องลูกแกะแตวา ลกู แกะก็ไมย อมรบั สิ่งทีห่ มาปา พดู ไป หมาปาโมโหจงึ กระโจนเขาหาลกู แกะ แตกม็ ีสิงโตเจาปาเขา มาหา มไวทัน แลวพดู ตอวาหมาปาและเจาหมาปา กว็ ง่ิ หนไี ปแลวไมก ลับมาระรานลกู แกะอีกตอ ไป

กาลคร้งั หน่ึงนานมาแลวหมาปา ตัวหนึ่งมนั เดนิ ผาน หนองน้ําเลก็ ๆใกลท่อี ยูอาศัยของมนั

มนั เหลอื บไปเหน็ ลูกแกะตวั หนึ่งกาํ ลงั กินนา้ํ อยา งมีความสขุ

ในขณะนน้ั มันรูส กึ หิวพอดี จึงคิดวางแผนจับลกู แกะ กินเปน อาหาร

ไมไ ดๆ แตว า มันไมอยากจะถกู ตราหนาวา “เปนหมาปาอนั ธพาล ดุรา ย” จงึ ไมฆ าลูกแกะตวั นัน้ ทนั ที

เจา หมาปา เดนิ เขาไปหาลูกแกะที่กาํ ลังกนิ น้ําอยู

หมาปา จึงพดู วา “อะไรกันน่ี เจา ลกู แกะเกเร กลาดียงั ไงจึงทําใหน ํ้าขุน เปนโคลน จนขากนิ ไมไ ด” !?

ลกู แกะจึงตอบมาอยางใสซ่อื วา “ฉันเสยี ใจ แตฉันคดิ วา ฉนั ไม สามารถทําใหน ํ้าน้ันขุนจน ทา นกินไมได เพราะฉนั อยู ปลายนํ้า จะไปทาํ ใหนา้ํ ขุน จนถงึ ท่ีที่ทานยืนอยไู ดย ังไง”

หมาปา ตั้งใจจะหาเร่อื งกับลกู แกะใหไ ดจ ึงพดู วา HEY!!! เจาลกู แกะ

“บางทมี นั กอ็ าจจะเปนไปได แตเ มอื่ 6เดอื น กอน เจาคนพาลจา ไดดา ขาลบั หลงั ”

“มันจะเปน ไปไดอ ยางไร” ลูกแกะ ตอบในเม่ือตอนน้นั ฉันยังไมเ กดิ

หมาปาพดู อยา งโมโหวา “ อะไรกนั เจา ชั่งไมม คี วาม ละอายครอบครัวของเจา เกลยี ดครอบครัวของขา ถา ไมใชเ จา เปน คนดา ก็คง เปนพอเจา ”

พอสน้ิ คําพูดของหมาปามันก็ กระโจนเขาใสล กู แกะ

หยุดนะ ทวามสี ิงโตเจาปาตัวหนึ่งเขามาหามไวท ัน จงึ ทําใหล กู แกะไมโดนเจาหมาปากนิ

แลว เจาสิงโตกพ็ ดู วา “เจา นะ มันเปน พวกคนพาล หารือ่ ง ใสร ายคนอ่ืน รังแกผทู ก่ี ําลังนอยกวาตวั เอง”

555 แลว หมากว็ ่ิงหนีไปแลว ไมก ลบั มาระรานลกู อีกตอ ไป

นทิ านเร่อื งนี้สอนใหร วู า “คนช่วั มกั หาขอ แกต ัว ใหก ับการกระทาํ ของตวั เองไดส มอ”

สมาชิก 1.ด.ญ.กรสริ ิ รอดฮนิ ชัน้ ม.3/1 เลขที่ 1 2.ด.ญ.ฑิฆมั ภรณ ทับเณร ชั้น ม.3/1เลขที่ 10 3.ด.ญ.พจิ ติ รา รองวัง ชัน้ ม.3/1 เลขที่ 18