เล่มที่ 11 เรื่องเล่าจากชาวค่าย

โ ค ร ง ก า ร พั ฒ น า ทั ก ษ ะ ก า ร คิ ด สาํ ห รั บ ผู้ เ รี ย น ใ น ศ ต ว ร ร ษ ที 2 1 ( ภ า ย ใ ต้ โ ค ร ง ก า ร บู ร ณ า ก า ร ย ก ร ะ ดั บ คุ ณ ภ า พ ก า ร ศึ ก ษ า แ ล ะ ก า ร เ รีย น รู้ต ล อ ด ชี วิ ต สาํ ห รับ ก า ร เ รีย น รู้ใ น ศ ต ว ร ร ษ ที 2 1 ) เรอื งเล่าชาวค่าย ณ โ ร ง เ รี ย น เ จ็ ด สี วิ ท ย า ค า ร จั ง ห วั ด บึ ง ก า ฬ คณะครศุ าสตร์ มหาวทิ ยาลัยราชภัฏอุดรธานี



เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ธรี พงษ์ ชนั งาม ...ก้าวแรก          “คงเปนเรอื งทีสนกุ ดี หากไดไ้ ปออกค่ายพรอ้ มกับการเทียวกับเพอื น ๆ ทังหอ้ ง” นเี ปนสงิ ทีผมคิดหลังจากทีอาจารยท์ รรศนยี ไ์ ดม้ าปรกึ ษาพวกเราในขณะเรยี นวชิ าการ ศึกษาแบบเรยี นรวม วา่ คณะอาจารยต์ ้องการคนทีอาสาจะไปรว่ มทําค่ายกับทางคณะ ซงึ ผมเปนแนวเพอื นไปไหนผมไปดว้ ย ซงึ ก็ตามคาดทีเพอื นๆสว่ นมากในหอ้ งตกลงพรอ้ มใจทีจะไปรว่ มออกค่ายในครงั นี สว่ นหนงึ อาจจะเปนเพราะอาจารยเ์ คลมวา่ ค่ายครงั นสี นกุ แนน่ อน เพราะเราจะไดไ้ ปเทียวดว้ ย และนนั อาจจะเปนขอ้ เสนอทีทําใหท้ กุ ๆ คนหผู งึ ไปตาม ๆ กัน (หวั เราะ) หลังจากนนั ก็มกี ารปรกึ ษารว่ มกันเปนระยะ ซงึ ผมเองก็มองภาพไมอ่ อกวา่ ค่ายครงั นจี ะออกมาในรปู แบบไหน แล้วพวกเราจะกินอยูอ่ ยา่ งไร กลัวเหลือเกิน กลัวคําทีอาจารยพ์ ูดจะกลายเปนสงิ ทีเรยี กวา่ “ขายฝน” ใหพ้ วกเราดใี จเก้อแล้วต้องผดิ หวงั ครงั แรกในการเขา้ รบั การอบรมและทํากิจกรรมต่างๆ ก่อนทีเราจะออกไปจดั ค่ายเพอื เปนการเตรยี มความพรอ้ มใหก้ ับผเู้ ขา้ รว่ มค่ายทกุ คน ก็ทําใหผ้ มเรมิ คิดภาพตามพอลาง ๆ ไดว้ า่ กิจกรรมทีเราจะไปมอบใหก้ ับโรงเรยี นจะออกมาในรปู แบบไหน แต่สงิ ทีประทับใจใน ครงั นนั คือ การดแู ลทีเรยี กไดว้ า่ เอาใจใสม่ ากทีสดุ เท่าทีชวี ติ นกั ศึกษาของผมเคยพบเจอมา ทําใหพ้ วกเรายงิ ใหใ้ จ เชอื ใจ และเกรงใจอาจารยท์ กุ ท่านมากขนึ เพราะเมอื เราไดร้ บั การดแู ลทีดี เราต้องตอบแทนดว้ ยความเต็มใจและความเต็มทีในการทําค่ายครงั นมี ากทีสดุ นเี ปนสงิ ทีพวกเราในกลมุ คนทีไปค่ายพูดคยุ กันเสมอ นไี มใ่ ชค่ ่ายแรกทีผมไดไ้ ป เพราะฉะนนั ความตืนเต้นในการไปอยูต่ ่างทีต่างถินจงึ ไมไ่ ดพ้ รงั พลเู ท่าคนอืน ๆ เพราะผมผา่ นความลําบากมาพอสมควรกับการออกค่ายอาสา ดงั นนั จงึ พอทีจะมภี มู คิ ้มุ กันในสว่ นนพี อสมควร อีกอยา่ งหนงึ ทีคิดคือ “มนั คงไมต่ ่างจากค่ายทีผา่ น ๆมามากหรอก” การเตรยี มตัวของผมเปนไปอยา่ งราบรนื

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ...ก้าวสอง          วนั เดนิ ทาง เรานดั รวมตัวกันก่อนเวลาเพอื มาเคลือนยา้ ยอุปกรณต์ ่าง ๆ ในการทํากิจกรรมชว่ ยกัน แต่ก็มคี นมานอ้ ยมากกกกก ทําใหผ้ มเกิดอาการหงุดหงิดเล็กนอ้ ย ซงึ มนั ทําใหเ้ ราเดนิ ทางล่าชา้ กวา่ กําหนดการเล็กนอ้ ย แต่ถึงอยา่ งไร เมอื ถึงจุดหมายเราก็ไมไ่ ดท้ ําอะไรเลย (หวั เราะ)          รถเคลือนออกจากมหาวทิ ยาลัยมุง่ สจู่ ุดหมายเมอื ทกุ คนมาพรอ้ มหนา้ พรอ้ มตากันแล้ว เสน้ ทางทีแปลกไปจากเดมิ ทําใหเ้ ปนการเดนิ ทางทีตืนตาตืนใจทกุ ๆ หลักกิโลเลยก็วา่ ได้ สงิ ทีเราพบผา่ นตลอดสองขา้ งทางนนั เปนทีใหม่ ๆ ทีเราเคยผา่ นเปนครงั แรก เราผา่ นหมูบ่ า้ นหลายสบิ หมูบ่ า้ น ผา่ นอําเภอทีไมเ่ คยไปมาก่อน รถวงิ ไปบนถนนสายแปลก ขา้ มแมน่ าํ ทีสงสยั วา่ คือแมน่ าํ อะไร จนถึงจุดหมายของเราคือ “บงึ กาฬ”          บงึ กาฬสาํ หรบั ผม ครงั นนั ถือเปนครงั แรกทีผมไดไ้ ปเยอื นและสมั ผสั เปนทีทีแปลกใหม่ จงึ ทําใหท้ กุ ยา่ งก้าวนา่ สนใจเสมอ คืนแรกเราไดน้ อนพกั ผอ่ นกันทีโรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร ซงึ เปนสถานทีจดั ค่ายในครงั นี บอกไดเ้ ลยวา่ โรงเรยี นใหก้ ารต้อนรบั ดมี าก ทีพกั ถือวา่ สบายเพราะมเี ครอื งปรบั อากาศ หอ้ งนาํ ก็ไมใ่ ชป่ ญหา  เมอื เก็บสมั ภาระทานขา้ วเสรจ็ พวกเราก็รวมตัวกันอีกครงั เพอื ประชุมและซอ้ มสนั ทนาการเล็กนอ้ ย ก่อนจะแยกยา้ ยกันไปอาบนาํ และรวมตัวอีกครงั เพอื ไปไหวพ้ ระพุทธรปู ประจาํ โรงเรยี น ก่อนเขา้ นอน เชา้ วนั ต่อมาแพลนของพวกเราคือการไปเทียว เพราะวนั นนั จะเปนฟรเี ดยว์ นั เดยี ว เพราะหลังจากนนั จะเปนกิจกรรมและกิจกรรมทังหมด เราทกุ คนจงึ สนกุ สดุ เหวยี งกันทีสดุ รถโรงเรยี นนาํ เราไปสง่ ยงั จุดหมายของวนั คือหาดคําสมบูรณ์ ซงึ เปนสถานทีท่องเทียวพกั ผอ่ นทีอยูใ่ นอําเภอบงึ โขงหลง เราเล่นสนกุ อยูท่ ีนนั จนถึงเวลาบา่ ยโมงครงึ แล้วรถโรงเรยี นก็กลับมารบั พวกเรากลับไปที โรงเรยี นเพอื รอนอ้ งๆ มารบั พวกเราไปพกั ทีบา้ นดว้ ย

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ...ก้าวสอง          ค่ายในครงั นใี ชร้ ะบบการพกั แบบครอบครวั ทีเรยี กวา่ “พอ่ ฮักแมแ่ พง” เปนระบบทีผม ค้นุ เคยเปนอยา่ งดเี นอื งจากผมผา่ นค่ายมาตังแต่ปหนงึ และเขา้ รว่ มทกุ ๆ ป จงึ คิดวา่ ก็คงไมม่ อี ะไรแปลกไปจากเดมิ หรอก แต่ก็ต้องตกใจเล็กนอ้ ย เมอื ดใู นใบรายชอื ทีแบง่ กล่มุ ทีพกั เพราะบา้ นทีพวกเราอยูต่ ่างแยกยอ่ ยออกเปนกล่มุ ละหมูบ่ า้ นบา้ ง คนละตําบลบา้ ง คนละอําเภอบา้ ง ซงึ บา้ นทีผมและกล่มุ ของผมไดไ้ ปพกั คือบา้ นภงู าม อําเภอเมอื ง จงั หวดั บงึ กาฬ ซงึ เปนบา้ นของนอ้ งสายฟา แต่ทีต้องตกใจมากกวา่ นนั เมอื เราไดข้ นึ รถแล้วออกเดนิ ทางไปยงั บา้ นพกั เสน้ ทางทีไมค่ ้นุ เคย ผา่ นหลักกิโลแล้วหลักกิโลเล่าก็ไมถ่ ึงสกั ที จนผา่ นไปประมาณ 20 กวา่ กิโลไดซ้ งึ นนั ทําใหเ้ ราตกใจกันมากๆ เพราะค่ายทีผมเคยผา่ นมาที ใชร้ ะบบพอ่ ฮักแมแ่ พงแบบเดยี วกัน แต่ต่างกันตรงทีเราไมไ่ ดอ้ าศัยอยูใ่ นเขตรอบของ โรงเรยี นทีทําค่าย ในความตกใจก็ยงั มเี รอื งราวดๆี อยู่ เพราะมเี พอื นอีกกล่มุ หนงึ ทีพกั อยูห่ มูบ่ า้ นภงู ามเชน่ เดยี วกับกล่มุ ผม เราเดนิ ทางมาพรอ้ มกัน ดว้ ยรถคนเดยี วกัน เมอื ถึงทีหมายจงึ ไดร้ วู้ า่ นอ้ งทีรบั เรามาอยูด่ ว้ ยเปนญาติกัน ดงั นนั เราสองกล่มุ จงึ ไดพ้ กั ทีเดยี วกัน ทําใหพ้ วกเราไมเ่ หงาเลยแมแ้ ต่นอ้ ย บา้ นทีเราพกั อยูเ่ ปนบา้ นทีอยูท่ ่ามกลางธรรมชาติและอยูต่ ิดภเู ขา ทําใหส้ ญั ญาณโทรศัพท์และอินเทอรเ์ นต็ ใชไ้ มไ่ ด้ แต่โชคดที ีบา้ นหลังนนั มไี วไฟใหเ้ ราใช้ ครอบครวั ของนอ้ งทังสองดแู ลพวกเราดมี าก ทังพอ่ แม่ พแี พน พพี ร นอ้ ง ๆ และคนอืน ๆ ในครอบครวั ใหก้ ารต้อนรบั อยา่ งดที ีสดุ อาหารการกินไมเ่ คยอดแมแ้ ต่มอื เดยี วตังแต่วนั แรกจนถึงวนั สดุ ท้ายเราสมั ผสั ไดถ้ ึงความ อบอุ่นและการดแู ลเอาใจใสจ่ ากทกุ คนเสมอ การทํากิจกรรมค่ายในครงั นเี ปนค่ายทีไมไ่ ด้ เหนอื ยมาก เพราะสงิ ทีพวกเราทําคือเปนผดู้ าํ เนนิ กิจกรรมนนั ทนาการต่าง ๆ และเปนพที ีคอยใหค้ ําแนะนาํ นอ้ ง ๆ ในการทํากิจกรรม ซงึ อาจารยจ์ ะเปนผดู้ าํ เนนิ ในสว่ นของการทํากิจกรรมกรรมต่าง ๆ ในวนั แรกนอ้ ง ๆ ทีเขา้ รว่ มอาจจะยงั ไมก่ ล้าแสดงออกมากนกั เพราะยงั ไมค่ ้นุ ชนิ กับพี ๆ และคณะอาจารย์ ทําใหไ้ มก่ ล้าแสดงความคิดเหน็ มากเท่าทีควร แต่เมอื เวลาผา่ นไปเรอื ยๆ ก็ทําใหเ้ ราไดส้ มั ผสั กับความนา่ รกั ของเดก็ ทกุ คนมากยงิ ขนึ จนจบค่ายครงั ทีหนงึ

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ..ก้าวสาม          หลังจากทีเราหา่ งหายจากค่ายไปรว่ มเดอื น เราไดร้ วมตัวกันอีกครงั เพอื กลับไปทีเดมิ สานต่อการพฒั นาทักษะการคิดใหก้ ับนอ้ ง ๆ โรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร จงั หวดั บงึ กาฬกันอีกครงั ครงั นกี ็แปลกไปจากเดมิ เล็กนอ้ ง เนอื งดว้ ยเพอื นของพวกเราสว่ นหนงึ ก็ไมว่ า่ งทีจะไปรว่ มดว้ ยในครงั นี แต่ก็มกี ําลังเสรมิ ทีนา่ รกั จากนอ้ ง ๆ ปหนงึ สาขาการศึกษาพเิ ศษมารว่ มดว้ ย ค่ายในครงั นจี งึ ทําใหเ้ ราไดม้ ติ รภาพเพมิ ขนึ ดว้ ย          เราออกเดนิ ทางจากจุดเรมิ ต้นเดนิ ไปยงั จุดมุง่ หมายเดมิ ทีเราเคยไป แต่สงิ ทีต่างไปจากเดมิ คือรถทีเราใชเ้ ดนิ ทาง ซงึ ครงั นแี ตกต่างไปจากครงั ก่อนมาก จากรถบสั ปรบั อากาศกลายมาเปนรถโรงเรยี น ทําใหก้ ารเดนิ ทางบนถนนสายเดมิ สนกุ ไปอีกแบบ (หวั เราะแหง้ )           ก่อนจะมุง่ หนา้ สจู่ งั หวดั บงึ กาฬเราก็ไมล่ ืมทีจะซอื เสบยี งจากอุดรไปดว้ ย ซงึ เราไดร้ บั การดแู ลทีดแี ละอบอุ่นเปนกันเองเชน่ เคยจากอาจารยท์ กุ ท่าน อาจารยใ์ หส้ ทิ ธเิ ราเลือกในการซอื อาหารต่าง ๆ ตามใจไมม่ กี ัก ทําใหเ้ ราไดข้ องติดไมต้ ิดมอื ไปกินทีค่ายอยา่ งมากมาย          เชน่ เดมิ หลังจากทีเราถึงโรงเรยี นเราก็แยกยา้ ยเก็บสมั ภาระ แล้วประชุมกันก่อนทีจะกินขา้ ว เพอื วางแผนงานต่าง ๆ จากนนั ก็ซอ้ มสนั ทนาการเล็ก ๆ นอ้ ย ๆ ก่อนทีจะรวมกันไปไหวพ้ ระแล้วอาบนาํ เขา้ พกั ผอ่ น           ในครงั นเี ราไดก้ ลับมาสานต่อความคิดทีค้างคาไวจ้ ากครงั แรก ทีสาํ คัญเรายงั ไดส้ มั ผสั กับความนา่ รกั เปนกันเองของนอ้ ง ๆ ทีมนั เพมิ พูนมากยงิ ขนึ กวา่ ครงั แรกอีกดว้ ย

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ...บทสรปุ ของความทรงจาํ          สาํ หรบั ค่ายทักษะการคิดในครงั นี ถือเปนอีกหนงึ ประสบการทีแปลกใหมแ่ ละสรา้ งความสขุ ใหต้ ัวผมเปนอยา่ งมาก ก่อนอืนผมก็ขอขอบพระคณุ อาจารยท์ กุ ๆ ท่าน ทีใหโ้ อกาสพวกเราสาขาวชิ าภาษาไทย ทีใหค้ วามเชอื มนั แก่พวกเราวา่ พวกเราทําได้ พวกเรามศิ ักยภาพเพยี งพอ และทีสาํ คัญคือ อาจารยท์ กุ ท่านใสใ่ จและดแู ละพวกเราทกุ คนอยา่ งอบอุ่นทีดมี าก ๆ เปนสงิ ทีประทับใจและจะไมม่ วี นั ลืมเปนอันขาด          ขาดไมไ่ ด้ ผมอยากจะขอบคณุ เพอื น ๆ ทกุ ๆ คนทีรว่ มจบั มอื กัน เดนิ มาจนถึงจุดหมายทีเราตังไวด้ ว้ ยกัน ถึงแมอ้ าจจะเหนอื ยบา้ ง แต่เราก็ไดท้ ําหนา้ ทีของเราอยา่ งเต็มทีเต็มกําลัง มคี วามสขุ มากทีไดร้ ว่ ใงานกับทกุ คน และยงั หวงั วา่ จะไดร้ ว่ มกันทําสงิ ดี ๆเชน่ นตี ่อไป          สดุ ท้ายนขี อขอบพระคณุ คณะครโู รงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร สาํ หรบั การดแู ลทีดเี ยยี ม ขอบพระคณุ พอ่ แมพ่ นี อ้ งผปู้ กครองทกุ ท่านทีรกั และดแู ลเอาใจใสท่ กุ อยา่ ง ขอบคณุ นอ้ งๆ ทีสนกุ กับการทํากิจกรรม          และขอบคณุ โชคชะตา ทีนาํ พาใหเ้ ราทกุ คนมาพบกัน                                                                                                                         ...รกั …

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ...ภาพความทรงจาํ แสนประทับใจ ภาพที 1: เรากําลังเดินทางไปเทียว ทีหาดคําสมบูรณ์ โดยรถโรงเรยี น ภาพที 2: เราเล่นนําทีหาด กันอยา่ งสนุกสนาน

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ...ภาพความทรงจาํ แสนประทับใจ ภาพที 3: ครอบครวั พอ่ ฮักแมแ่ พงทีรกั ภาพที 4: ดอกไมบ้ านกันหน่อยมยั จะ๊ ทกุ คน!!!

ความรู้สึกจากค่ ายพัฒนาทั กษะ กระบวนการคิ ดสาํ หรับผู้เรียน ในศตวรรษที 21 อานภุ าพ   รณเรอื งฤทธิ จากทีอาจารยไ์ ดม้ าทาบทามวา่ จะไปค่ายตอนแรกเหน็ เพอื นจะไปหลายคนก็ดใี จ รสู้ กึ ตืนเต้นเล็กนอ้ ย แต่แฝงความเศรา้ เพราะวา่ ผมรชู้ ะตากรรมตัวเองวา่ ถ้ามคี ่ายต้องไดเ้ ปน พธิ กี รอีกแล้ว ผมรสู้ กึ วา่ งานพธิ กี รเปนงานทีเหนอื ยเลยไมอ่ ยากเปนสกั เท่าไหร ่ จากนนั ตอนทีอาจารยน์ ดั ประชุมครงั แรกเราบา่ ยเบยี งวา่ จะไมไ่ ปเพราะยุง่ งานหลายๆ อยา่ ง ทังบายเนยี ร์ และสอบปลายภาค  ยอมรบั วา่ ตอนแรกจะไมไ่ ป และวนั ทีอบรมวนั แรกเรอื ง แผนทีชวี ติ ผมตังใจไมม่ าจะมาวนั ทีสอง พอมาแล้วรสู้ กึ วา่ อาจารยค์ อยซบั พอรต์ ทกุ อยา่ ง เกิดความสงสารอาจารยข์ นึ มาทันทีเพราะอาจารยด์ แู ลเราดมี ากๆ ทําใหต้ ้องกลับมาคิดวา่ จะไมไ่ ปจรงิ หรอื   พอมาถึงชว่ งไปค่ายครงั ที 1 พวกผมเตรยี มตัวดว้ ยการซอ้ มสนั ทนาการ ยอมรบั วา่ ไมจ่ รงิ จงั เท่าไหรเ่ พราะตัวเองคงไดเ้ ปนพธิ กี ร ไมต่ ้องเต้น เลยไปกินเหล้าแล้วมาซอ้ มชา้ (หวั เราะ)  แต่ผมก็ตังใจรอ้ งเพลงใหเ้ พอื นซอ้ มนะ  พอไปค่ายรสู้ กึ นงั รถนานมาก ถึงโรงเรยี นเราก็ตืนเต้นเล็กนอ้ ย แต่ก่อนจะถึงวนั ค่ายคือไดเ้ ทียวกับเพอื นผมสนกุ มากไมเ่ คยไปแบบนเี ลยอะ และพอไปนอนทีบา้ นนอ้ งทําใหเ้ ราต้องปรบั ตัวกับวฒั นธรรมหลาย ๆ อยา่ ง  เพราะผมรสู้ กึ วา่ มนั ไมส่ ะดวกสบายเท่าบา้ นตัวเองเลย  รา้ นค้าอะไรก็ไมม่ ี เซเวน่ ไมม่ ี แต่ผมวา่ ผมปรบั ตัวไดด้ นี ะครบั เราเรมิ เรยี นรวู้ ถิ ีชวี ติ ของคนแถวนนั มนั ทําใหเ้ หน็ วา่ บางทีความเจรญิ รงุ่ เรอื งของสงั คมมนั ก็ ไมส่ วยงามเสมอไป  แต่ความล้าหลังทางสงั คมก็มคี วามสวยงามเชน่ กัน บางครงั การไปนอนทีบา้ นนอ้ งอาจจะเขยี นเปนขอ้ ความไดไ้ มห่ มดแต่คําทีผมใชแ้ ทนนคี ือ ประทับใจ ปรบั ตัว และเปนมติ ร สามคํานจี ะอธบิ ายทกุ อยา่ งทีเกิดขนึ ระหวา่ งค่ายนี   พอถึงวนั ค่ายผมก็ทําหนา้ ทีของตัวเองใหด้ ที ีสดุ แต่รสู้ กึ วา่ นอ้ ง ๆ ไมค่ ่อยใหค้ วามรว่ มมอื เท่าไหรแ่ ต่การคลกุ คลีกับนอ้ งมนั ทําใหม้ คี วามสขุ และมนั ทําใหผ้ มมมี ติ รภาพมากขนึ กับ “กล่มุ บงั ” ของโรงเรยี นนี ขอบคณุ โชคชะตาทีทําใหเ้ รา ไดเ้ จอกันนะเดก็ นอ้ ย          

ความรู้สึกจากค่ ายพัฒนาทั กษะ กระบวนการคิ ดสาํ หรับผู้เรียน ในศตวรรษที 21 ค่ายรอบทีสองรสู้ กึ วา่ เพอื นไมเ่ ตรยี มตัวกันเลย ผมไมพ่ อใจเพราะกลัวทํางานใหอ้ าจารยไ์ ดไ้ มด่ ี แต่มนั ผา่ นไปไดด้ กี วา่ ทีคิด การไปครงั ทีสองเหมอื นเรามจี ุดหมายกวา่ ครงั แรก แต่เกมทีผมมมี นั นอ้ ยมากๆ  กลัวไมม่ อี ะไรเล่นกับนอ้ ง  เหอ้ เศรา้ จงั แต่ขอบคณุ อายนะทีทําใหง้ านนผี า่ นไปไดอ้ ีกครงั การรอบกองไฟครงั แรก การทําอะไรหลายๆอยา่ งครงั แรกถึงมนั จะไมด่ ที ีสดุ แต่ผมขอยกใหเ้ ปนงานทีสมบูรณท์ ีสดุ สาํ หรบั ครงั แรก ขอบคณุ อาจารยท์ กุ ท่านทีดแู ลเราเปนอยา่ งด ี ใหค้ วามเปนกันเอง ใหอ้ ิสระ ใหป้ ระสบการณต์ ่างๆ จากเดก็ นอ้ ยคนนี ขอบใจเพอื น ๆ ทกุ คนทีคอยชว่ ยเหลือ แก้ไขปญหา และสนบั สนนุ กันมาโดยตลอดทําใหค้ ่ายครงั นสี าํ เรจ็ และออกมาไดด้ มี ากๆ  ขอบใจนอ้ ง ๆ กล่มุ “บงั ” ทกุ คนทีทําใหพ้ รี สู้ กึ มคี วามสขุ และสนกุ เมอื ไดไ้ ปค่ายทังสองครงั ขอบคณุ มติ รภาพทีมอบให้ “เจโ้ อม” ของเดก็ ๆ ทกุ คน ขอบใจนอ้ ง ๆ โรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคารทีใหค้ วามรว่ มมอื ดว้ ยด ี พเี ชอื วา่ นอ้ ง ๆ สามารถเปนคนดที ีพฒั นาบา้ นเมอื งเราได้ รกั เสมอนะ...ค่ายเจด็ สี          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย เจษฎากร เถือนแอ้น การไปค่ายทีไมจ่ าํ เจ..... ก่อนไปค่าย.... มคี วามรสู้ กึ สองจติ สองใจตัดสนิ ใจไมถ่ กู วา่ จะลงชอื ไปค่ายดหี รอื ไม่ เพราะทางกังวลในหลายๆเรอื ง ทังกิจกรรมทางสาขา งานของตนเอง รายงานกล่มุ และกลัวเพอื นในกล่มุ จะไมไ่ ปดว้ ย แต่ก็เหมอื นทกุ อยา่ งจะ ลงล็อค ทังวนั ไปค่ายทีจดั ในชว่ งปดเทอม และเพอื นๆในกล่มุ ทีพรอ้ มใจ กันไปค่าย จงึ ไมล่ ังเลทีจะไปค่ายในครงั แรกดว้ ย ในสว่ นของการปูพนื ฐานความรู้ เพอื นาํ ไปใชใ้ นการจดั ค่าย ความรทู้ ีไดร้ บั จาก อาจารยแ์ ต่ละท่านล้วนเปน มุมมองใหมๆ่ ทีทําใหเ้ ขา้ ใจธรรมชาติ ของมนษุ ยแ์ ละนกั เรยี นมากยงิ ขนึ เพราะคนเราทกุ คนมคี วามแตกต่าง และความคิดสรา้ งสรรค์ในตนเอง การตัดสนิ บุคคลรอบขา้ งดว้ ยอคติของตนเองจงึ เปนสงิ ที ทําใหโ้ ลกใบนดี แู คบลง แต่หลังจากการอบรมเรอื งผนู้ าํ 4 ทิศและการวางแผนทีชวี ติ นนั ทําใหเ้ ขา้ ใจวา่ คนรอบขา้ งตัวเรานนั มใี นบางแง่คิดทีนา่ สนใจ และนา่ นาํ มา ปรบั เปนองค์ความรใู้ นชวี ติ ของเรา แต่หลังจากรบั ฟงการอบรมแล้ว ก็ยงั ไมแ่ นใ่ จวา่ จะถ่ายทอดความรทู้ ีไดไ้ ปสนู่ อ้ งๆไดด้ หี รอื ไม่          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย วนั ไปค่าย... ไดร้ บั การดแู ลจากทางคณะคณุ ครู อาจารย์ และนอ้ งๆเปนอยา่ งดี ทังทีอยูท่ ีกิน ทีหลับทีนอน ถึงจะเปนครงั แรกทีไดไ้ ปจงั หวดั บงึ กาฬ และไดไ้ ปจดั ค่ายในสถานที ไกลๆ แต่ก็เปนครงั แรกทีสรา้ งความประทับใจไมร่ เู้ ลือน ดว้ ยภมู ทิ ัศนข์ องโรงเรยี นทีสวยงาม ความมอี ัธยาศัยไมตรี ของคนในหมูบ่ า้ นทีไปพกั อาศัย และนาํ ใจของนอ้ งๆ ในโรงเรยี น ทําใหซ้ มึ ซบั บรรยากาศความสนกุ สนาน และความเปนกันเอง ของคนในค่ายไดเ้ ปนอยา่ งดี ทําใหท้ กุ วนั ทีอยูใ่ นค่ายเปนวนั ทีมคี วาม สขุ และสรา้ งความทรงจาํ ดๆี ไดต้ ลอดเวลา ในสว่ นของกิจกรรมสมั พนั ธช์ ุมชน ก็เปนครงั แรกทีไดม้ โี อกาสไปเก็บ เหด็ ในปา ในความรสู้ กึ มที ังความสนกุ นา่ ตืนเต้นและความ เหนด็ เหนอื ยระคนกันไป แต่ก็ถือเปนประสบการณค์ รงั หนงึ ในชวี ติ ที ไดล้ องทํากิจกรรมอะไรใหมๆ่ ทียงั ไมเ่ คยทํา และรทู้ ักษะของตนเอง วา่ สามารถทําไดด้ ี สว่ นกิจกรรมภายในโรงเรยี น ก็มคี วามสนกุ สนาน พอไดท้ ํางานรว่ มกับเพอื นๆและนอ้ งๆทีมคี วามนา่ รกั สดใส          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย กลับจากค่าย... ยงั รสู้ กึ คิดถึงบรรยากาศทีเราไดท้ ํา กิจกรรมต่างๆรว่ มกันกับเพอื น และสภาพหมูบ่ า้ นทีเราไดไ้ ปอยูอ่ าศัยมา แมจ้ ะเปนชว่ งเวลาเพยี งขณะหนงึ แต่นนั ก็เปนชว่ งเวลา ทีทําใหช้ วี ติ ไดร้ จู้ กั การ ปรบั ตัวต่อสงิ แวดล้อมมากมาย การไดร้ บั นาํ ใจจากคนในค่ายในครงั นนั สรา้ งความประทับใจต่อความทรงจาํ ได้ เปนอยา่ งดี ทกุ ครงั ทีไดย้ นิ คําวา่ บงึ กาฬ ภาพในค่ายยงั ปรากฏเดน่ ชดั ในจติ ใจเสมอ นคี งเปนประสบการณ์ หา่ งจากรวั มหาวทิ ยาลัยไมไ่ ดจ้ รงิ ๆ ต้อง ลงมอื ลงแรง เขา้ ไปสมั ผสั ดว้ ยตนเอง ถึงแมจ้ ะไปเพยี งครงั เดยี ว แต่ความรสู้ กึ ดๆี ก็มมี ากเกินกวา่ ทีจะ บรรยายได.้ ...          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย วลัยลักษณ ์ สมแก้ว ความรสู้ กึ วนั แรกทีรวู้ า่ จะไดไ้ ปทําค่าย หนรู สู้ กึ ตืนเต้น เพราะทีผา่ นมาพวกเราไมเ่ คยไดไ้ ป ค่ายทีต้องนอนค้างคืน และอีกอยา่ งก็มแี ต่ผหู้ ญงิ ดว้ ย แต่หนคู ิดวา่ ถ้าเพอื นไปหนกู ็ไป ถึงแมจ้ ะยงั มองไมอ่ อกก็ตามวา่ ค่ายจะออกมาในรปู แบบไหน แต่แล้วพวกเราก็ตกลงกันไป แมจ้ ะรวู้ า่ จะไมม่ เี วลาไดป้ ดเทอมมากเหมอื นคนอืน และชว่ งทีสองของค่ายก็ตรงกับเปด เทอมเราต้องมงี านเยอะแนๆ่ แต่ตอนนนั คิดเพยี งวา่ หาประสบการณใ์ หก้ ับตัวเอง เพราะเหน็ วา่ อาจารยม์ องเหน็ ศักยภาพของพวกเราใจหนงึ ก็ไมอ่ ยากใหอ้ าจารยผ์ ดิ หวงั วนั แรกทีไดน้ อนโรงเรยี นไมม่ ผี า้ หม่ นอนหนาวมาก ไมไ่ ดเ้ ตรยี มไปเพราะหนถู ามอาจารย์ แล้วอาจารยบ์ อกวา่ เขาเตรยี มให้ 5555  คืนนนั หนไู ดเ้ อาเสอื และชุดนอนมทําเปนผา้ หม่ ขยบั ตัวไมไ่ ดเ้ ลย เปนคืนทีชา่ งยาวนานเหลือเกิน และสญั ญากับตัวเองวา่ มาครงั หนา้ ต้อง เอาผา้ หม่ มาใหไ้ ด้ แล้วหนไู มค่ ิดวา่ การทีไดไ้ ปอยูก่ ับพอ่ ฮักแมแ่ พง คนทีเราไมร่ จู้ กั เขาก็ไมร่ จู้ กั เรา หนจู ะสามารถปรบั ตัวไดม้ ากขนาดนี หนคู ิดวา่ คนเหล่านมี นี าํ ใจมากๆ เขาใหข้ า้ วใหน้ าํ กินเลียงดเู หมอื นลกู หลานมนั นา่ ทึงมาก ๆ ดแู ลใสใ่ จจนเรารสู้ กึ เกรงใจ ผดิ กับตอนแรกทีนอ้ งมารบั กลับบา้ น นอ้ งทําหนา้ บงึ ใสร่ สู้ กึ วา่ เขาไมค่ ่อยเต็มใจเท่าไหรน่ กั นนั แหละหนคู ิดไปเองทังหมด พอไดไ้ ปอยูท่ ีบา้ นแล้วหากเรารจู้ กั เรยี นรแู้ ละปรบั ตัวใหเ้ ขา้ กับคนอืนเราก็จะสามารถอยู่ ทีไหนก็ไดอ้ ยา่ งสบายใจ หนไู มค่ ิดเลยวา่ จะรสู้ กึ ดกี ับบา้ นหลังนนั มาก ๆ หรอื อาจจะเปนโชคดที ีหนไู ดบ้ า้ นหลังนนั ทังทีไมไ่ ดส้ ะดวกสบายมากเกินไปแต่สบายใจทีจะ อยู่ อารมณเ์ หมอื นอยูบ่ า้ นตัวเองจรงิ ๆ จนตอนนหี นกู ็ยงั ติดต่อกับนอ้ งทีบา้ น ค่ายนถี ือวา่ เปนค่ายทีเหนอื ยมากจรงิ ๆ ค่ะหนตู ีกลองจนปวดแขนไปหมด ทํางานตังแต่เชา้ จนถึงดกึ แล้วก็ต้องตืนแต่เชา้ แบบนที กุ วนั หมดพลังไปเยอะมาก แต่เพอื นก็เหนอื ยไปดว้ ยกัน เหนอื ยกายพกั ผอ่ นไมน่ านมนั ก็หาย อ าจารยก์ ็ดแู ลดมี าก รสู้ กึ ดใี จมาก ๆ นะคะทีไดร้ บั โอกาสนี เพราะคิดวา่ อยูป่ สแี ล้วคงไมม่ โี อกาสไดไ้ ปค่ายแบบนกี ับเพอื นอีก ทํางานรว่ มกัน ไดไ้ ปเทียว เล่นนาํ สนกุ มากเลยค่ะ ถือวา่ เปนค่ายทีเปดประสบการณม์ าก ๆ พวกเราไดต้ ัดสนิ ใจเองลงมอื ทําโดยไมต่ ้องมกี รอบใด ๆ ใหเ้ รยี นรดู้ ว้ ยตัวเอง รจู้ กั ความอดทน  ขอบคณุ ค่ายนนี ะคะทีทําใหไ้ ดร้ จู้ กั เรยี นรปู้ รบั ตัวใหเ้ ขา้ กับสถานการณแ์ ละ สงิ แวดล้อมทําใหเ้ รามภี มู คิ ้มุ กันมากขนึ          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย สนุ ติ า  โพธสิ าธิ เราจะมาเล่าความรสู้ กึ จากการไปค่ายใหฟ้ ง...           ในครงั แรกทีไดร้ วู้ า่ จะไดไ้ ปค่ายจากการชวนของ อาจารยท์ รรศนยี ์ ในตอนทีเรยี นวชิ าการศึกษาแบบเรยี นรวม วา่ ทางคณะครศุ าสตรต์ ้องการนกั ศึกษาไปรว่ มทําค่ายดว้ ย ที โรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร จงั หวดั บงึ กาฬ ตอนนนั ยอมรบั วา่ รสู้ กึ ตืนเต้นมากๆเพราะปกติแล้วเอกภาษาไทย ของเราไมค่ ่อยไดม้ กี ิจกรรมออกค่ายแบบนเี ท่าไหร ่ เพอื น ๆ ในหอ้ งจงึ ตกลงทีจะไปดว้ ยกันเกือบทังหมด สว่ นตัวเราคิดวา่ ถ้าไดไ้ ป กับเพอื นๆ คงจะสนกุ นา่ ดู เพราะเพอื นไปไหนเราไปดว้ ย (ขาํ )           ก่อนทีเราทังหมดจะไดเ้ ดนิ ทางไปยงั จงั หวดั บงึ กาฬ  ก็ต้องมกี าร เตรยี มความพรอ้ มสาํ หรบั กิจกรรมต่างๆ ทีจะใชใ้ นการทําค่ายครงั น ี ตังแต่ครงั แรกทีไดเ้ ขา้ รว่ มกิจกรรมรสู้ กึ ประทับใจการดแู ลเอาใจใส่ จากอาจารยม์ ากๆ และกิจกรรมต่าง ๆ ทีไดล้ องปฏิบตั ิจรงิ ๆ สามารถนาํ ไปใชป้ ระโยชนไ์ ดจ้ รงิ และคิดวา่ นา่ จะเปนประโยชนก์ ับนอ้ ง มากเชน่ กัน การเตรยี มตัวและการเตรยี มกิจกรรมต่าง ๆ ผา่ นไปไดด้ ว้ ยด ี ค่ายนไี มใ่ ชค่ ่ายแรกทีเคยไดไ้ ป  เราเลยคิดวา่ คงไมไ่ ดม้ อี ะไรต่างกัน หรอกมงั ...          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ครงั แรก…           วนั แรกของการเดนิ ทางเพอื นทกุ คนดตู ืนเต้นมาก เราเดนิ ทางกันโดยรถบสั เรมิ ออกเดนิ ทางจากมหาวทิ ยาลัยราชภัฏอุดรธานี มุง่ หนา้ สจู่ งั หวดั บงึ กาฬ           การเดนิ ทางผา่ นไปเรอื ย ๆ ในเสน้ ทางทีไมค่ ้นุ เคย ผา่ นหมูบ่ า้ นต่าง ๆ หลายสบิ หมูบ่ า้ น เรารสู้ กึ วา่ ใชเ้ วลานานมาก แต่ถ้าถามวา่ จาํ ทางไดไ้ หม ตอบเลยวา่ ไม่ เพราะหลับตลอดทาง (ขาํ ) การเดนิ ทางไปบงึ กาฬไมใ่ ชค่ รงั แรกของการเดนิ ทางแต่เปนครงั แรกของการมาค่าย           หลังจากการเดนิ ทางอันแสนยาวนาน ในทีสดุ เราก็ถึงจงั หวดั บงึ กาฬ สถานทีแรกทีไปก็คือโรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร เพราะคืนแรกเราจะนอนกันทีนี คณุ ครใู นโรงเรยี นใหก้ ารต้อนรบั ดมี าก หลังจากเก็บของต่าง ๆ เสรจ็ เรยี บรอ้ ยเราก็มกี ารซกั ซอ้ มสนั ทนาการเล็ก ๆ นอ้ ยๆและแยกยา้ ยกันพกั ผอ่ น           เชา้ วนั ต่อมา สถานทีเราจะไปก็คือ หาดคําสมบูรณ์ ซงึ เปนสถานทีท่องเทียวของจงั หวดั บงึ กาฬ เดนิ ทางโดยรถโรงเรยี น บอกเลยวา่ เปนการมาครงั แรกและสนกุ สดุ ๆ ไดเ้ ล่นโซฟากับเพอื น รอ้ งจน คอแทบแตก (ขาํ ) เราอยูท่ ีนนั จนบา่ ยโมงรถโรงเรยี นก็ไดม้ ารบั กลับโรงเรยี น          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย พอมาถึงโรงเรยี นเราทกุ คนก็เตรยี มตัวเก็บขา้ วของเพอื ทีจะรอนอ้ งๆ มารบั ไป อยูบ่ า้ นดว้ ย    ทีเรยี กวา่ “พอ่ ฮักแมแ่ พง” การไปพกั แบบนเี ราเคยพกั มาแล้ว จากการเขา้ ค่าย คงไมต่ ่างกัน แต่ทีแปลกก็คือ บา้ นทีเราจะไปพกั กับเพอื น ๆ ทกุ คนอยูก่ ันคนละหมูบ่ า้ นไมไ่ ดอ้ ยูห่ มูบ่ า้ นเดยี วกันเลย และมรี ะยะทางทีไกลจากโรงเรยี นมาก ๆ เราไดพ้ กั อยูก่ ับเพอื นอีกหนงึ คน ซงึ หมูบ่ า้ นทีเราไดไ้ ปพกั คือบา้ นของนอ้ งเฟรน์ นอ้ งขบั รถมอเตอรไ์ ซนม์ ารบั กับเพอื น ระยะทางจากโรงเรยี นไปบา้ นนอ้ ง หา่ งกันประมาณ 10 กิโล แบบเราตกใจมาก ๆ ไมค่ ิดวา่ จะไกลขนาดนี  พอมาถึงบา้ นนอ้ ง  นอ้ งและพอ่ กับแมใ่ หก้ ารต้อนรบั ดมี าก ถึงแมว้ า่ ตอนแรกจะมปี ญหานดิ หนอ่ ย ก็ตาม แต่หลังจากนนั เราก็ปรบั ตัวและสามารถอยูไ่ ดจ้ นถึงวนั สดุ ท้าย สงิ ทีประทับใจทีสดุ ของการไปพกั บา้ นหลังนี คือ ความมนี าํ ใจ เหน็ ไดช้ ดั เลยวา่ ครอบครวั ของนอ้ งต้อนรบั และดแู ลเรอื งอาหารการกินเปนอยา่ งดที กุ มอื นอ้ งพาไปเทียวทีภทู อกดว้ ย ต้องขอบคณุ นอ้ งเฟรน์ และพอ่ กับแมม่ าก ๆ ทีดแู ลเปนอยา่ งดจี นถึงวนั สดุ ท้าย การไปค่ายในครงั แรกก็มกี ารทํากิจกรรมต่าง ๆ รว่ มกับนอ้ ง ๆ โรงเรยี นเจด็ สี มสี นั ทนาการและทํากิจกรรมรว่ มกันอยา่ งสนกุ สนาน นอ้ ง ๆโรงเรยี นนนี า่ รกั มาก          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ครงั ทีสอง...           หลังจากจบค่ายครงั ทีหนงึ ไปนานพอสมควร เราทกุ คนก็กลับไปทีโรงเรยี นเจด็ สกี ันอีกครงั แต่ครงั นมี เี พอื นหลาย ๆ คนไมไ่ ดไ้ ปดว้ ยเพราะติดภารกิจ แต่ก็มนี อ้ งการศึกษาพเิ ศษมารว่ มดว้ ยเชน่ กัน           การมาค่ายครงั ทีสองนเี ราไมไ่ ดไ้ ปพกั ทีบา้ นพอ่ ฮักแมแ่ พงแล้ว แต่นอนทีโรงเรยี นแทน  พอมาถึงเราก็เก็บของ ประชุมวางแผนและซอ้ ม สนั ทนาการเล็กนอ้ ยจงึ แยกยา้ ยกันพกั ผอ่ น           สงิ ทีพเิ ศษกวา่ การมาครงั ก่อน คือ ครงั นมี กี ิจกรรมรอบกองไฟ ทีทําใหน้ อ้ งๆ และผปู้ กครองมสี ว่ นรว่ มในการทํากิจกรรมและมาสนกุ สนานรว่ ม กัน มกี ารแสดงละครประกวดธดิ าค่าย และมพี ธิ เี ทียน กิจกรรมรอบกองไฟก็ ผา่ นไปดว้ ยรอยยมิ และความประทับใจ           สงิ ทีสมั ผสั ไดจ้ ากการมาค่ายครงั ทีสองนี คือ ความผกู พนั นอ้ งๆดตู ืน เต้นและสนกุ สนานกันมากขนึ  ใหค้ วามรว่ มมอื และเราคิดวา่ นอ้ งๆ ไดร้ บั อะไร หลาย ๆ อยา่ งจากค่ายครงั นกี ลับไปใชไ้ ดอ้ ยา่ งแนน่ อน    บทสรุป...           การไปค่ายในครงั นเี ปนค่ายแรกทีเปดประสบการณต์ ่าง ๆ มากมายและมคี วามรสู้ กึ ทีต่างออกไปจากการไปค่ายในครงั อืน ๆ และสามารถ นาํ ประสบการณท์ กุ อยา่ งทีไดพ้ บเจอไปปรบั ใชใ้ นชวี ติ ไดอ้ ยา่ งแนน่ อน  ต้องขอขอบคณุ อาจารยท์ กุ ท่านทีใหโ้ อกาสและใสใ่ จดแู ลพวกเราในทกุ ๆเรอื ง  ถึงแมว้ า่ เราจะเหนอื ยไปบา้ ง แต่มนั กลับทําใหเ้ ราไดค้ วามทรงจาํ ดี ๆกลับมาเยอะมากเชน่          

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ศิรนิ ทรา ศรภี มู ิ เปดประสบการณแ์ ละมุมมองใหม.่ ... ค่ายครงั แรก... ครงั แรกทีไดย้ นิ อาจารยช์ กั ชวนวา่ อยากใหเ้ อกภาษาไทยไปค่ายทักษะการคิด รว่ มกับอาจารยท์ ีโรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร จงั หวดั บงึ กาฬ ทกุ คนต่างมองหนา้ กับเลิกลักวา่ จะตอบยงั ไงดี เพอื นๆ ก็ต่างเหน็ พอ้ งต้องกันวา่ จะไป และคงคิดวา่ นา่ จะเปนค่ายทัวไปไมน่ า่ มอี ะไรยาก และอยากใหเ้ พอื นๆ ไปดว้ ยกัน หลายๆ คน พอออกเดนิ ทางวนั แรกดฉิ ันและเพอื น ๆ ตืนเต้นมาก เพราะครงี นเี ปนการเดนิ ทางไปบงึ กาฬเปนครงั แรกของดฉิ ัน ซงึ มนั ก็นา่ ตืนตาตืนใจพอสมควรเพราะทีนนั เปนแบบธรรมชาติล้วนๆ อะไรจะมสี วนยางเยอะขนาดนนั มองไปทางไหนก็มแี ต่ปาและภู แต่ไมไ่ ดใ้ หค้ วามรสู้ กึ นา่ กลัวเลย พอไปถึงสถานทีแรก หาดคําสมบูรณ์ ท้องฟาก็ครมึ มาเชยี ว แต่เพอื นหลายคนตังใจมาแต่อุดรแล้ววา่ จะต้องเล่นนาํ ใหไ้ ดไ้ มร่ อชา้ รบี เปลียนเสอื ผา่ ลงเล่นนาํ กัน ฝนก็ไมร่ อชา้ เชน่ กันตกลงมานะ บดั นนั แต่หาใชอ่ ุปสรรคไม่ หลายคนก็เล่นนาํ กันตามปกติ เพอื นบางกล่มุ ก็ไดเ้ ล่นบานานา่ โบท๊ และโซฟากันอยา่ งสนกุ สนาน บางคนติดอกติดใจเล่นไป มนั เปนความสขุ สนกุ สนานทีนานๆ เพอื นๆ จะไดเ้ ล่นไดห้ วั เราะดว้ ยกันอยา่ งนี พอมาถึงโรงเรยี น สงิ ทีทําใหต้ ้องคิดมากก็คือ หอ้ งนาํ จะพอกันมยั และตอนคําๆ มนั มดื นา่ กลัวมาก ไมม่ ใี ครกล้าไปเขา้ หอ้ งนาํ ทีอยูไ่ กลจากหอ้ งผอ. ทําใหเ้ รอื งหอ้ งนาํ เปนอุปสรรคอยูบ่ า้ ง   

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย เรอื งของเด็ก           เดก็ ๆ ทีโรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร ก็แตกต่างจากทีไปค่ายอืนๆ คือใน ชว่ งแรก ๆ เดก็ จะนงิ เงียบมาก ไมค่ ่อยมปี ฏิกิรยิ าตอบสนองต่อกิจกรรมมาก เท่าไหร่ ตอบก็เสยี งเบาๆไมค่ ่อยตืนเต้น แต่ถามวา่ ทําไดไ้ หม ตอบเลยวา่ นอ้ ง ๆ ทําไดด้ มี าก มคี วามคิดสรา้ งสรรค์ทีเปนเลิศ มแี ววดา้ นศิลปะการตกแต่ง ออกแบบ ระบายสตี ่างๆ แต่นอ้ งจะเกียงกันทําเมอื ต้องไดท้ ํางานเปนกล่มุ พตี ้องคอยพูดกระต้นุ ใหน้ อ้ งทกุ คนมสี ว่ นรว่ มในสว่ นของงานทีทําเปนกล่มุ พอนอ้ งชว่ ยเหลือกันทํางานปรากฏวา่ งานออกมาดมี าก นอ้ งมคี วามคิดสรา้ งสรรค์เปนของตนเอง ทํางานออกมาไดด้ ี แสดงออกผา่ น ความคิด ความรสู้ กึ ออกมาเปนอยา่ งดเี ลิศ จนต้องรอ้ งวา้ วเลย และนอ้ งๆ ก็เรอื มปรบั ตัวไดด้ ี และทําไดด้ ขี นึ ในวนั ทีสอง เรมิ ค้นุ เคยกับพๆี มากขนึ กล้าทีจะเล่นดว้ ย กล้าเต้น กล้าแสดงออกมากขนึ ทําใหม้ สี สี นั ขนึ มามากเลยทีเดยี ว

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย พอ่ ฮัก แมแ่ พง           ดฉิ ันและเพอื น ๆ อีก 5 คน รวมแล้วเปนหกคน ไดไ้ ปอยูบ่ า้ นเดยี วกัน อยา่ งงงๆ ทีบา้ นภงู าม นอ้ งทีอยูบ่ า้ นดว้ ยกัน คือนอ้ งเฟรน์ หรอื นางสาวลัก คณา นามมูล และนอ้ งสายฟา หรอื นายฐานวุ ฒั น์ นอ้ งทังสองคนนา่ รกั มาก พอไปถึงบา้ นมแี ต่เรอื งวางแผนเทียว วนั นไี ปทีนนี ะพี วนั หลังไปทีนนั นะ มใี ห้ เลือกเต็มไปหมด แล้วถามต่อวา่ ไดไ้ ปถามทีวางแผนไวม้ ยั ก็ไม่ สดุ ท้ายจบลงดว้ ยการพาพขี นึ รถซาเล้งสองคันแล้วไปภกู ิวกัน ใกล้บา้ นนอ้ งดี และนกี ็เปนการเปดประสบการณก์ ารนงั ซาเล้งทีต้องนงั ไปบนทางลกู รงั ทีมแี ต่ หลมุ ใหญๆ่ และใหญม่ าก แหกปากรอ้ งตังแต่หลมุ แรกยนั หลมุ สดุ ท้าย พคี สดุ คือ ไปไดค้ รงึ ทางนาํ ทันรถดนั หมด นอ้ งต้องขบั ไปเอามาเติมใหม่ เปนการเดนิ ทางทีทลุ ักทเุ ลมาก แต่เต็มไปดว้ ยรอยยมิ และเสยี งหวั เราะ พอไปถึงสญั ญาณโทรศัพท์ก็ไมค่ ่อยมี ยุงเยอะและตัวใหญม่ าก ไล่ใหไ้ ปก็ยาก ต้องตบเท่านนั บนั ไดขนึ ภกู ิวก็มแี ต่กหนอนเต็มไปหมด ซงึ ดฉิ ันเปนคนทีกลัวหนอนมาก กลัวมากจนขนึ สมอง ต้องคอยดดู ๆี แล้วค่อยเดนิ ยอ่ งไปอยา่ งทรมานใจสดุ ๆ ค่ะ พอขนึ ไปถึงมเี สยี งต้อนรบั มา อยา่ งดี มากันเปนฝูงนบั สบิ ตัว ทําอะไรไมไ่ ดน้ อกจากยนื อยูน่ งิ ๆ แล้วหมามนั ก็ขเี กียจเหา่ และเลิกไปเอง จากนนั ก็กลับมาบา้ นอาหารทีบา้ นพอ่ ฮัก แมแ่ พงท่านก็เลียงเปนอยา่ งดี ถามทกุ วนั วา่ จะกินอะไร ทําใหเ้ กรงใจพวกท่าน มาก เปนครอบครวั ใหญท่ ีดสู นกุ สนาน อบอุ่น มเี ดก็ ๆ ทีนา่ รกั อันดา เดก็ ชา่ ง พูด ต้นนาํ และต้นขา้ ว เดก็ แฝดทีหนา้ ตานา่ รกั นา่ เอ็นดู ชกั ชวนไปดวู วั ทีใกล้ ออกลกู และมหี นงึ ในกล่มุ เพอื นทีอยูบ่ า้ นเดยี วกันก็หวงั อยากกินนอ้ งววั เชน่ กัน55555 ----------- ค่ายครงั ทีสอง           ทีเหน็ ไดช้ ดั คือ เดก็ เรมิ สนทิ กับพวกพี ๆ มากขนึ กล้าพูดคยุ มากขนึ และสงิ ทีนา่ ประทับใจสาํ หรบั ดฉิ ัน คือ การทีนอ้ งฝายมาชวนไปอยูก่ ล่มุ ลงชุมชน ดว้ ย ดใี จมากทีนอ้ งคิดถึงเราก่อน แล้วก็ไดเ้ ดนิ ไปลงชุมชนกับนอ้ งกล่มุ หาปลา ไดพ้ ูดคยุ ถามไถ่กันและกัน ไดร้ จู้ กั เดก็ มากขนึ ไดเ้ หน็ มุมมองเขามากขนึ และมคี วามภมู ใิ จมากทีตัวเองไดม้ าเรยี นครู

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย สดุ ท้ายนี....           ต้องขอขอบพระคณุ อาจารยท์ กุ ท่านทีมสี ว่ นเกียวขอ้ งกับค่ายในทังสองครงั นี อาจารยท์ กุ คนเปนกันเอง ใหอ้ ิสระทางความคิด และการแสดงออกอยา่ งเต็มที ทําใหร้ สู้ กึ สบายใจใหก้ ารทํากิจกรรมต่างๆ รสู้ กึ ไมก่ ดดนั อาจารยจ์ ะคอยชมและใหก้ ําลังใจนกั ศึกษาเสมอ แมว้ า่ พวกเราจะไมไ่ ดท้ ําไดด้ อี ะไรขนาดนนั แต่มนั ก็รสู้ กึ ดจี รงิ ๆ ทีอาจารยไ์ วว้ างใจพวกเรา เปนหว่ งเปนใยเรา เราอยากไปเทียวก็ใหไ้ ป อยากขอบคณุ อาจารยท์ กุ ท่านทีเขา้ ใจนกั ศึกษาอยา่ งพวกเราจากใจจรงิ ค่ะ รกั อาจารย์ อาจารยค์ ือเดอะเบสท์ค่ะ55555555555555

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย อภิญญา สมประสงค์ ก่อนไปค่าย...           ตังแต่ครงั แรกทีไดย้ นิ จากคณุ ครทู รรศนยี ว์ า่ ทางอาจารยค์ ณะไดไ้ ว้ วางใจทีจะใหเ้ อกภาษาไทยของเรา ไดจ้ ดั ค่ายทีจงั หวดั บงึ กาฬ ความรสู้ กึ แรก ของดฉิ ันก็คงจะเปนความรสู้ กึ Alert กวา่ ชาวบา้ นเขาทีจะไดล้ องออกไปโลก ใบใหมๆ่ ไดท้ ําในสงิ ทีไมเ่ คยทํา ยงิ อาจารยบ์ อกวา่ จะไดไ้ ปเทียวหนกู ็ถึงกับนบั วนั รอเลยหละค่ะ แต่ก่อนทีเราจะไป ก็ต้องมกี ารอบรมก่อนใชไ่ หมคะ ก็ไดม้ กี ารเตรยี มตัวรบั การอบรม สารภาพเลยค่ะวา่ รจู้ กั ผนู้ าํ สที ิศจากอาจารยเ์ ปนครงั แรกเลย และแนน่ อนวา่ คนสวยแต่ใจรอ้ นแบบหนกู ็คงไมพ่ น้ ธาตไุ ฟ เจา้ กระทิงจอมมุทะลดุ ดุ นั แนน่ อน (ฮา) สงิ แรกทีเจอ....เลียงขา้ ว...เลียงขนม...เลียงชาไขม่ ุก...จนแบบแอบคิดในใจ เลียงพวกหนดู จี งั เลยค่ะเกรงใจมากๆเลย(แต่ชอบนะคะ><) และแอบตืนตันใจเล็กนอ้ ยทีอาจารยจ์ าํ ชอื เล่นหนไู ด้ ทําใหร้ สู้ กึ วา่ ตัวเองมตี ัวตนขนึ มาบา้ ง

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย วนั ไปค่าย             หอบขา้ วของก้าวขาขนึ รถ นงั มองรายทาง หลับๆตืน ลงซอื ขนมทกุ ทีที รถจอด สาํ หรบั หนนู เี ปนการเปดโลกใหมๆ่ ใบเดมิ ใหก้ วา้ งมากยงิ ขนึ เพราะตัวเองเคยอยูแ่ ต่ในโลกแคบๆดว้ ยทางครอบครวั ไมค่ ่อยวา่ งทีจะพาไป ทีไหน ถ้าพูดตรงๆวา่ แค่เหน็ สวนยางเปนทิวแถวทีทอดยาวหนกู ็ตืนเต้นแล้ว ยงิ ไดล้ งพกั ทีหาดคําสมบูรณ์ มองผนื นาํ ทีถกู พระอาทิตยส์ าดแสงลงระบาย จนเกิดสที องแวววามระยบั เปนลอนคลืน ลมเยน็ ๆทีโชยผา่ นหนกู ็มคี วามสขุ แล้ว พกั อยูค่ รงึ ชวั โมงก็เดนิ ทางถึง โรงเรยี น ไดซ้ อ้ มสนั ทนาการกับเพอื นๆ กินขา้ วดว้ ยกัน ไดน้ งั มองหนา้ เพอื นๆ ความสขุ ก็ก่อตัวจนหนตู ้องแอบอมยมิ คนเดยี ว และแล้วก็ถึงวนั ทีทกุ คนรอ คอยในเชา้ วนั รงุ่ ขนึ กับการเดนิ ทางไปเทียวของชาวค่าย! หนรู บี ตืนขนึ มาอาบนาํ แต่งหนา้ พองาม เกล้าผมมวย เก็บกระเปาสะพายหลัง กินขา้ วหมูทอดรอ้ นๆและแอบเก็บยดั ใสก่ ระเปาไปกินทีหาดดว้ ย5555 เราไดร้ ถหกล้อของโรงเรยี นเปนพาหนะขบั ขไี ปเทียวทีบงึ โขงหลงดว้ ยกัน แต่นา่ เสยี ดายทีอาจารยไ์ มไ่ ดไ้ ปกับเราดว้ ย อาจารยจ์ งึ ไมม่ โี อกาสเหน็ ดว้ ยตา ของอาจารยว์ า่ ลกู ศิษยข์ องอาจารยม์ คี วามสขุ มากแค่ไหน แต่กระนนั พวกเราก็ยงั คงสง่ รปู ลงไลนก์ ล่มุ เขา้ ไปอวดอาจารยเ์ รอื ยๆเพอื เปน หลักประกันวา่ พวกเราดแู ลตัวเองเละดแู ลเพอื นๆไดด้ ตี ามทีอาจารยฝ์ ากฝง ซงึ แนน่ อนวา่ สาย Alert อยา่ งหนกู ็รบี เปลียนชุด เล่นบานานา่ โบต๊ 1 ครงั และต่อดว้ ยโซฟาบนิ อีก 4 ครงั ! เงินทีกดมาหายไปกับเครอื งเล่นเกือบครงึ แถมไดข้ องฝากเปนหวั ทีโนจากฝาเท้าของวลัยลักษณป์ ระทับตรงึ ในหวั และใน ใจอีกหนงึ อาทิตยเ์ ต็มๆ พอตอนกลับมาก็ยงั คงตืนตัวไมร่ จู้ กั เหนด็ เหนอื ยยนื เล่มเกมกับอาจารยแ์ ละ รอพอ่ ฮักแมแ่ พงมารบั กลับบา้ น

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย บา้ นพอ่ ฮักแมแ่ พง....มากกวา่ แค่บา้ นทีให้พกั อาศัย... จะเรยี กวา่ พรมลิขติ หรอื สวรรค์บนั ดาลทีทําใหจ้ ากทีเหน็ ชอื หมูบ่ า้ นภงู ามทีตนเอง ต้องไปอยูไ่ กลเพอื นๆคงจะเหงาเดยี วดาย กลับกลายเปนวา่ นอ้ งเฟรน์ กับนอ้ ง สายฟาเปนญาติกันและคนทีเราไดอ้ ยูร่ วมกันเปนหกสาวดาวยวั ก็คือ  ฟา หญงิ เนยโอม นะที และยายนาํ พุ(เจพ๊ มิ พด์ าว)! แนน่ อนค่ะอยูก่ ับตัวแมเ่ อกไทยความ หรรษาก็ไมต่ ้องพูดถึง แหกปากตังแต่ขนึ รถจนถึงบา้ นภงู ามเลยค่ะ เราทังหก คนเขา้ กันไดด้ มี ากเราไดน้ อนรว่ มกัน กินดว้ ยกัน ทํากิจกรรมดว้ ยกัน ทําใหเ้ รา เหน็ อีกมุมของเพอื นต่างกล่มุ นอกจากเนยและหญงิ ทีสนทิ จนรตู้ ับไตไสพ้ ุงกัน หมดวา่ ยายนาํ พุ สาวสวยของเราทีจรงิ แกแขง็ แรงและขบั รถซาเล้งเก่งมากจน กล้ามขนึ พาพวกเราบุกปาฝาดงขนึ เขาลงหว้ ยไดอ้ ยา่ งอยูร่ อดปลอดภัย แมบ้ าง ครงั จะต้องพนมมอื สวดมนต์ไปตามทางบา้ งก็ตาม โอม กะเทยหนา้ หล่อทีเก่งไป ซะทกุ เรอื งตังแต่พธิ กี ร ฝายสนั รวมไปถึงการแอบถ่ายเพอื นทีนอนหลับขนึ อืดเพราะเมาผงชูรส-_- นะที เพอื นหนุ่ หมี หนา้ เสอื แต่ทวา่ ใจกระต่าย(ใจด)ี คนทีเราเคยกลัวกับความหนา้ นงิ จนไมก่ ล้าเขา้ หา กลับเปนคนทีเก่งทกุ อยา่ งตังแต่เผาปลา ถ่ายรปู ขบั ซาเล้ง และเปนคนทีรา่ เรงิ แจม่ ใสจนลบเลือนความนา่ กลัวไปหมดเลย ขอบคณุ ค่ายครงั นที ีชชี อ่ งทางใหเ้ ราเหน็ ในมุมอีกมุมของเพอื น และคนทีไมพ่ ูดถึงไมไ่ ดก้ ็คงจะเปน พพี ร พแี พน เจา้ ของบา้ นทีแสนใจดี ต้อนรบั ขบั สพู้ วกเราเหมอื นลกู เหมอื นหลาน ไมเ่ คยทําใหเ้ ราอึดอัด ขา้ วปลาอาหาร บรบิ ูรณเ์ พยี บพรอ้ มชวนพูดชวนคยุ จดั หาทีหมอนผา้ หม่ ดแู ลจนเราแทบจะไม่ ต้องทําอะไรเลย ใหพ้ วกเราไดเ้ รยี นรสู้ งิ ใหมๆ่ เชน่ การไปดสู วนยาง ไปดนู อ้ งววั ที กําลังจะคลอด และชแี นะใหไ้ ปเอาขนนุ ในสวนทีคนดแู ลพงึ จะเสยี ชวี ติ ไป (พนมมอื แรงมาก) ในระยะเวลาแค่สามวนั ทีเราไดพ้ กั อาศัยดว้ ยนนั กลับสรา้ งสายสมั พนั ธ์ ทีดตี ่อพวกเราจนผกู พนั และยงั คิดถึงแมจ้ ะไมไ่ ดไ้ ปพกั ดว้ ยในตอนทําค่ายครงั ที สองก็ตาม แต่พวกเราก็สง่ แหนมเนอื ง อาหารขนึ ชอื ของอุดรธานไี ปฝากนะคะ^^ เหน็ วา่ อรอ่ ยกันมากๆเลย

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย พที ้องฟา....พคี ่ายสายกระทิง วนั แรกทีไปก็ก่อวรี กรรมดว้ ยการจดั แถวนอ้ งๆดว้ ยเสยี งทีดงั จนนอ้ งๆหลายคน แอบมากระซบิ ทีหลังวา่ ในบรรดาพคี ่ายทังหมดพที ้องฟาเปนคนเดยี วทีแสดง ดา้ นของการเปนกระทิงออกมา ซงึ ขอออกตัวไวก้ ่อนวา่ ดว้ ยความทีตนเองมรี ปู รา่ งทีค่อนขา้ งใหญย่ กั ษ์หรอื เรยี กง่ายๆวา่ โอ่งมงั กรต่อขา (หนดู กั คอสาํ หรบั คน จะแซวไวก้ ่อนค่ะ หนเู ล่นตัวเองแล้ว คนอืนไมแ่ ซวนะคะ5555) และเปนคนทีค่อนขา้ งใจรอ้ น ในครงั แรกทีเจอนอ้ งค่อนขา้ งทีจะชา้ มากและไม่ ค่อยฟงเราทีเอ่ยบอกใหจ้ ดั แถวดว้ ยนาํ เสยี งญาญาเวอรช์ นั กาสะลอง (ในละคร เรอื งกลินกาสะลอง) หนสู งสารอาย สาลินคี นสวยพธิ กี รของเราทีต้องเก็บเสยี ง ไวเ้ พอื ดาํ เนนิ กิจกรรมตลอดค่าย มนั ทําใหห้ นใู จรอ้ นจนต้องลกุ ขนึ มาใชเ้ สยี งสบิ แปดหลอดเพอื เขา้ มาจดั ระเบยี บนอ้ งๆดว้ ยอินเนอรญ์ าญา่ เวอรช์ นั ซอ้ งปป ดว้ ยเสยี งทีดงั เพราะไมม่ ไี มค์ แต่ทีจรงิ หนไู มๆ่ ไดเ้ จอื อารมณก์ รนุ่ โกรธไปดว้ ย เลยนะคะ แต่คงจะเปนเพราะเสยี งทีดงั กับหนุ่ ไซซบ์ กิ ของหนจู งึ ทําใหน้ อ้ งๆกลัว และมองวา่ หนเู ปนกระทิงด5ุ 555555  เพราะฉะนนั ขอออกตัวไวก้ ่อนวา่ หนหู นุ หมแี ต่ใจดที ีสดุ ในสามโลกนะค้าาาา และสงิ ทีประทับใจนอกเหนอื จากการทีไดเ้ ปนพคี ่ายในครงั นแี ละการไดร้ จู้ กั นอ้ งๆ ก็คือ การทีหนไู ดม้ โี อกาสไดอ้ อกไปเล่าถึงมุมของคนอ้วนทีแอบชอบคนๆนงึ และ มอี าจารยท์ กุ คนทีพรอ้ มใจกันแปลงรา่ งเปนพอี ้อยพฉี อดและถือพูเ่ ชยี รใ์ หห้ นู ทําใจกล้าทีจะไปบอกชอบคนทีตัวเองเฝามองเขามาตลอด 4 ป นา่ แปลก คนทีกลัวทกุ ๆอยา่ งแมแ้ ต่การเดนิ ผา่ นเขา พอกลับจากค่ายก็มคี วามกล้าทีทักไป บอกเขาดว้ ยความเรยี งยาวเหยยี ดและผลทีตามมาคือการไดพ้ ูดคยุ กับเขาทกุ วนั แมจ้ ะเปนในฐานะเพอื นก็ตามแต่แนน่ อนวา่ ในครงั นมี นั ก็ดกี วา่ ทีผา่ นมาทีไดเ้ ดนิ ออกจากเงามดื ทีแอบซอ่ นเอาไว้ ขอบคณุ อาจารยท์ กๆคนนะคะโดยเฉพาะ อาจารยพ์ วงทองทีแอบสง่ รางวลั ใหช้ นื ใจ>.<

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ค่ายครงั ทีสอง ค่ายครงั นเี ปนการสานต่อจากค่ายทีแล้วจงึ ไมม่ อี ะไรทีต้องปรบั ตัวและคิดมาก แต่สงิ ทีเพมิ ขนึ เปนพเิ ศษก็คงจะเปนนอ้ งๆทีเราไดร้ จู้ กั กันเพมิ มากขนึ ไดม้ เี พอื นชุดใหมๆ่ ทีไปดว้ ยรวมไปถึงนอ้ งการศึกษาพเิ ศษทีตามไปครงั แรกแต่ก็ ทํางานไดเ้ ปนอยา่ งดี ไดแ้ สดงพลังศักยภาพ ไดท้ ําในสงิ ทีไมเ่ คยทํา ไดเ้ ปนพปี ระจาํ กล่มุ กระทิง พานอ้ งๆกระทิงดทุ ังหลายถล่มอีกสามทิศทีเหลือซะ ยบั เยนิ 5555555 ไดอ้ อกไปสมั พนั ธช์ ุมชนกับการพานอ้ งๆไปหาหมอสขู่ วญั ไดน้ งั เปนต๊กุ ตาหนา้ รถปกอัพแอรเ์ ยน็ ๆ ในขณะทีเพอื นบางคนเดนิ ถนน รอ้ นๆ(โดนตบ!) ไดเ้ ต้นสนั ทนาการ ไดเ้ ต้นเปดงาน ไดเ้ ต้นราํ วง และสงิ ทีอบอุ่นทีสดุ ก็คือการบายศรสี ขู่ วญั ความอบอุ่นทีอาจารยท์ กุ คนอวยพรใหพ้ รอ้ มกับมอื ทีลบู หวั และคําอวยพรวา่ “หวงั สงิ ไหนก็ขอใหส้ มปรารถนากับคนนนั ...” และแนน่ อนวา่ หนกู ็สาธุเอาฤกษ์เอาชยั เต็มพลังเลยค่ะ 55555 และอีกหนงึ พธิ กี ็คือพธิ เี ทียนทีคณุ ประธานตรวี ุฒเพมิ เขา้ มาแบบจกตา แอบชนื ชมเพอื นผชู้ าย (ไมส่ เิ ราเอกหญงิ ล้วน5555) ทีมอี ยูเ่ พยี ง 4 คน ตัดท่านประธานไปครงึ นงึ เพราะมวั แต่ไอโขลกๆแต่ก็พยายามรอ้ ง มนั ทําใหเ้ หน็ วา่ เสยี งใหญๆ่ ทีมเี พยี ง 4 คน ก็สามารถเปนพลังทียงิ ใหญน่ าํ ใหผ้ ู้ หญงิ ทีเหลือทังค่ายรอ้ งเพลงจนจบไดอ้ ยา่ งไพเราะและกินใจมากๆ ชนื ชม เพอื นๆทกุ คนสมกับกับคําวา่ “เอกไทยจกตาเก่งมาก”

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย ค่ายทีสองกับความสยองทีเจด็ ส.ี ... เมอื มกี ารไปต่างถินและนอนในทีๆ ทีนอกเหนอื จากทีเราอาศัย สงิ ลีลับก็คงจะเปน Topic เดน่ ๆทีตามมา ซงึ ต่อไปนกี ็ขอใหผ้ ทู้ ีอ่านไดใ้ ช้ วจิ ารญาณในการอ่านดว้ ยเพราะเปนความเชอื สว่ นบุคคล  ในวนั ทีเราไปถึงค่ายในวนั แรก นนั เราก็มกี ารจดั เตรยี มอุปกรณม์ ากมายชว่ ยกัน บา้ งก็แยกไปซอ้ มราํ ทีจะต้องทําในวนั ทีมี รอบกองไฟ บา้ งก็แยกไปซอ้ มเต้นทีใชใ้ นพธิ เี ปดซงึ ดฉิ ันเปนหนงึ ในสว่ นเต้นนี กล่มุ เต้น แยกออกไปซอ้ มหนั หนา้ เขา้ กระจกสดี าํ มดื ๆในชว่ งหวั คํา เราซอ้ มเต้นกันอยูน่ านเพราะเรา ต้องใสท่ ่าใหก้ ับตัวเองและเพอื นๆ แต่พอดกึ ขนึ เรอื ยๆจากทีเต้นดว้ ยความสนกุ สนานกับเต็มไปดว้ ยความอึดอัดในอกแต่ไม่ กล้าพูดเพราะกลัวเพอื นๆจะกลัวกัน แต่ทวา่ ยงิ ดกึ เรากลับซอ้ มสนั ทนาการชุดใหญ่ มกี าร ใชท้ ังไมค์และกลองแนน่ อนวา่ เดซเิ บลเสยี งก็ต้องคณู ไปอีกเท่าตัวกลายเปนความ สนกุ สนานท่ามกลางความเงียบสงบของหมูบ่ า้ นและความมดื ทีกลืนกลินรอบๆ มเี พยี ง แสงไฟจากหอประชุมและหอ้ งนอนของเราเท่านนั .... ทวา่ ทกุ อยา่ งยงั คงเรยี บรอ้ ยดจี วบจนกระทังเราหยุดพกั ดว้ ยความเหนอื ย ในขณะทีจะเอ่ยปากชวนอาย สาลินี เพอื ถามวา่ จะซอ้ มต่อหรอื เปล่า ลมวูบใหญก่ ็หอบพดั เขา้ มาทังๆทีฝนไมม่ ที ีท่าวา่ จะตังเค้า ดฉิ ันทําไดเ้ พยี งมองหนา้ กับ เพอื นเพราะรบั รไู้ ดถ้ ึงความผดิ ปกติ แต่ก็แกล้งทําเปนวา่ ไมม่ อี ะไรเพราะกลัวเพอื นจะกลัว สดุ ท้ายเราจงึ ตกลงวา่ จะซอ้ มกันอีกรอบโดยครงั นจี ะไมม่ กี ารใชเ้ สยี งกรดี เชน่ เดมิ และตี กลองคลอเบาๆ และในระหวา่ งซอ้ มดฉิ ันก็ไมก่ ล้าทีจะเต้นนกั ไดแ้ ต่เฉไฉวา่ จะขอดเู พอื นๆ ซอ้ ม(ดฉิ ันเปนคนนาํ เต้น) เพราะรบั รไู้ ดว้ า่ ‘ในครงั นมี คี นมานงั มองเราซอ้ มดว้ ย’ แต่สดุ ท้ายทกุ อยา่ งก็จบลงดว้ ยดพี รอ้ มกับลมหอบใหญท่ ีพดั มาลกู หนงึ   พรอ้ มกับการทีทกุ คนชว่ ยกันรบี เก็บของอยา่ งรวดเรว็ และรวมกล่มุ กันไปไหวพ้ ระทีหนา้ โรงเรยี น แต่เพราะเซนสส์ ว่ นตัวทีตัวเองมี มนั ทําใหอ้ ึดอัดจนอยากจะรอ้ งไห้ ในขณะทีทกุ คนก้มหนา้ สวดมนต์ มเี พยี งฉันคนเดยี วทีเงยหนา้ ขนึ สาํ รวจไปรอบๆ และพบวา่ สายลมทีพดั โบกและเสยี งใบไมท้ ีดงั ซดั ซา่ ไปมาเสยี งดงั นนั

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย เปนแค่ต้นโพตรงขา้ มกับฐานพระเพยี งต้นเดียว.... โดยทีต้นไมใ้ บหญา้ รอบๆแทบจะไมก่ ระดิกเลย... แต่ก็นนั แหละค่ะ ดว้ ยทีเจอจนชนิ ถึงไดส้ วดมนต์และอธษิ ฐานในใจวา่ พวกเรามาดนี ะขอขมาทีอาจจะทําอะไรผดิ ไปโดยไมร่ ตู้ ัว ซงึ ทกุ อยา่ งก็ไมม่ อี ะไรเกิดขนึ พวกเราก็กลับหอ้ งอาบนาํ เตรยี มนอน แต่ในวนั นนั ดนิ ฉันเหนอื ยมากกําลังจะหลับ แต่เพอื นๆบางคนก็มกี ารพูดคยุ กันอยูต่ ลอดทังๆที ดกึ แล้ว ดฉิ ันจงึ ลกุ ขนึ มาทังๆทีงัวเงียและพูดกับเพอื นวา่ “มนั ดกึ แล้ว เหมาะสมแก่เวลาทีควรนอนไดแ้ ล้วนะ” โดยทีดฉิ ันเก็บประโยคทีวา่ “เขามาเตือนแล้วครงั นงึ ” ไวใ้ นใจทังๆทีอยากจะพูดแต่ก็กลัวเพอื นจะกลัวกัน ซงึ ก็ขอบคณุ ทีเพอื นๆทกุ คนรบั ฟงและปฏิบตั ิตาม และก็อยากขอโทษทีอาจะใชน้ าํ เสยี งเหวยี งวนี เต่เราก็อยากใหเ้ พอื นเขา้ ใจเรานะคะ วา่ คนมเี ซนส์ คือคนทีรบั รทู้ กุ อยา่ งค่ะ555555(ไหวย้ อ่ ) ซงึ วนั ต่อมาก็คงจะมกี ารทําบายศรแี ละนอ้ งๆมานอน ดว้ ยทีโรงเรยี น ทกุ อยา่ งจงึ คึกคักจนไมม่ อี ะไรนา่ กลัวตลอดคืน แต่สงิ ทีตามมาจากค่ายต่างหาก ทีนา่ กลัว.....ทกุ อยา่ งปกติดจี นวนั ทีเรากลับมาจากค่ายกัน มนั เรมิ ตังแต่ตอนขนึ รถกลับเลยค่ะ ดฉิ ันเมารถจงึ รบี นอนหลับไปตังแต่รถออกจากบงึ กาฬ แต่ในระหวา่ งนนั ดฉิ ันก็ฝนเหน็ วา่ มเี พอื นสองคนชายกับหญงิ จูงมอื เดก็ นอ้ ยคนเดยี วกันขนึ มาบ นรถดว้ ย (คนเดยี วกันแต่จูงขนึ มาตามหลังคล้ายๆแฝด คือเพอื นไมไ่ ดจ้ ูงคนละขา้ ง เขา้ ใจใชไ่ หม คะ?) และนอ้ งก็มาหยุดยนื ยมิ ใหด้ ฉิ ันจนสะดงุ้ ตืนไมก่ ล้าหลับตาอีกเลยจนถึงอุดร แต่ก็พยายาม คิดวา่ ตัวเองฝนไรส้ าระไป และพอกลับมาถึงหอก็รบี ซกั ผา้ อาบนาํ และเอนหลังลงบนทีนอนโดยมี เพอื นรมู เมททําวจิ ยั ต่อ(ยอมใจ-..-) จงึ ตังใจวา่ จะรบี นอนแต่ขอแชทคยุ กับคณุ ความสขุ ก่อน(คน ทีอาจารยช์ ว่ ยนนั แหละค่ะ><) แต่แล้วจูๆ่ ก็มผี ชู้ ายตัวดาํ ดาํ แบบจนเปนเหมอื นเงาเลยค่ะนอนเคียงขา้ งและเอือมแขนมากอดไวแ้ นน่ (ยงั ไมห่ ลับนะคะ) ฉีก ยมิ โชวฟ์ นขาวๆประดจุ ใชย้ าสฟี นคอลเกตใสห่ นา้ ดฉิ ัน เหล่สายตาเพอื นๆทีกําลังวุน่ วายปรนิ งานจะเอ่ยเรยี กเสยี งก็ไมม่ ี สดุ ท้ายก็ทําใจยอมรบั วา่ แพทเทิรน์ ของผอี ําคือขยบั ตัวไมไ่ ด้ เสยี งไมอ่ อก ดว้ ยความโชกโชนจากการอ่านเรอื งผมี าตังแต่เล็กแต่นอ้ ยและโดนจนบอ่ ย (เราเปนผหู้ ญงิ นะ มา นอนกอดสมุ่ สสี มุ่ หา้ ไดย้ งั ไง ไอ้ผไี มร่ จู้ กั ความ เหน็ ไมส่ วยแต่พอ่ หวงนะเวย้ !) กําลังจะแผเ่ มตตา แต่ลืมไปวา่ ถ้าเจอแบบนยี งั ไงก็ไมไ่ ป จงึ ไดแ้ ต่ตะโกนในใจวา่ “กแู ชง่ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” “มา จากไหนบงึ กาฬหรอื ระหวา่ งทาง ไปเลยนะไมง่ ันก็แชง่ อยุแ๋ บบนหี ละ”(ขออภัยค่ะ หยาบเพอื ความ สมจรงิ ) แนน่ อนวา่ เขาไปแต่โดยดี ทิงดฉิ ันใหน้ อนหอบดว้ ยความเหนอื ยล้ากับความงอนเมททีไม่ ชายตามามองดฉิ ันเลย55555555 สดุ ท้ายจงึ ปลอบใจตัวเองวา่ คงจะเหนอื ยจากการทําค่าย รา่ งกายก็เลยมกี ลไกของมนั ตามหลักวทิ ยาศาสตร์ แต่กระนนั ก็เถอะค่ะ ‘รอยยมิ ติดตา’ อภิญญาจนยากทีจะลืม.....

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย จบความประทับใจและสยองใจแต่เพยี งเท่านี   สรุป ค่ายครงั นขี องอาจารยค์ ณะ เปนค่ายทีดฉิ ันพูดไดเ้ ต็มปากวา่ “ไมเ่ คยกดดนั ” แมแ้ ต่ครงั เดยี วเลยทีไดอ้ อกค่าย ดฉิ ันมคี วามมนั ใจเต็มเปยมทีจะอยูใ่ นฐานะพคี ่ายดว้ ยมนั ใจวา่ แมจ้ ะผดิ พลาดแต่ดฉิ ันก็มเี พอื นและอาจารยซ์ พั พอรต์ อยูเ่ คียงขา้ งเสมอ ขอบคณุ ทีมอบประสบการณ์ ความรกั ความอบอุ่น การมตี ัวตนในสายตาของ อาจารย์ ยงั จาํ คําพูดทีอาจารยช์ าครยิ าบอกวา่ “ขอบใจในพลังของฟามากๆนะคะ” มนั ทําใหห้ นแู อบนาํ ซมึ กับการทีมคี นเหน็ คณุ ค่าของหนไู ดด้ ี ขอบคณุ อาจารยข์ มิ ผจู้ ุดประกายใหห้ นไู ดก้ ้าวปานเสต็ปของคนแอบชอบไปอีก ขนั ขอบคณุ อาจารยพ์ วงทองทีใหค้ ําปรกึ ษาและสง่ แรงใจมาทางไลน>์ < ขอบคณุ อาจารยท์ รรศนยี ท์ ีสอนพวกหนแู ละนาํ พาไปสคู่ ่ายดๆี แหง่ นี ขอบคณุ อาจารยท์ กุ คนทีชว่ ยชแี นะ ใหโ้ อกาสพวกหนไู ดท้ ํางานอยา่ งเต็มที สรา้ งสรรค์ความคิดและพลังออกมาโดยไมข่ ดี กรอบปดกัน จนงานออกมาอยา่ งมปี ระสทิ ธภิ าพและสมบูรณท์ ีสดุ ขอบคณุ บงึ กาฬทีพาเราไป เจอนอ้ งๆทีนา่ รกั โรงเรยี นดๆี บรรยากาศหลักล้านในราคาทีไมเ่ สยี ตังแมแ้ ต่ บาทเดยี ว ขอบคณุ ตัวเองทีอดทนและแสดงพลังทีไมเ่ คยสง่ ออกมาไดเ้ กิด ประโยชนอ์ ยา่ งสงู สดุ และสดุ ท้าย ขอบคณุ เพอื นๆเอกภาษาไทยทีเดนิ จบั มอื กัน เขา้ สเู่ สน้ ชยั อยา่ งงดงาม ขอบคณุ จรงิ ๆ ..............รกั ทกุ คนนะคะ

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย จุดเรมิ ต้นของการตัดสนิ ใจไปค่าย คิดวา่ เพอื นไปหลายๆคน นา่ จะสนกุ ดี เพราะปกติเคยไปแต่ค่ายใหญๆ่ ของคณะ ทีต้องไปนอนค้างแรม ก็คาดหวงั วา่ มนั คงเปนค่ายทีนา่ จะสนกุ สนาน หลังจากนนั ก็ไดเ้ รมิ เตรยี มความพรอ้ มใหก้ ับสมาชกิ ทีไปค่าย มกี ารฝกทําแผนที ชวี ติ ผนู้ าํ สที ิศ บอดสี แกน ซงึ บอกตามตรงวา่ ไมเ่ คยรมู้ าก่อนเลยค่ะวา่ มแี บบนี ดว้ ย แอบอึงอยูต่ อนทีอาจารยบ์ อกวา่ ต้องไปสอนนอ้ งทําดว้ ย เพราะทํากิจกรรมละครงั เอง ยงั ไมเ่ ปะเลย จะรอดไหม หลังจากทีเตรยี มความ พรอ้ มไป ก็เงียบหายจนลืมวา่ ต้องไปค่ายวนั ไหน พอไดว้ นั ไปค่ายก็รสู้ กึ ตืนเต้น มาก ไมร่ จู้ ะเตรยี มอะไรไปบา้ ง แล้วก็ไดส้ มั ภาระ 3 กระเปาไปค่ายแบบยวั ๆค่ะ ทกุ อยา่ งคือเตรยี มไปหมด เพราะถือคติเหลือดกี วา่ ขาด พอขนึ รถแล้วก็หลับ ยาวๆไปเลยค่ะ ระยะทางยาวไกลมากจรงิ ๆ เรมิ คิดแล้ววา่ จะรอดไหมเนยี เหนอื ย กับการนงั รถมากจรงิ ๆ พอถึงบงึ กาฬ ก็ต้องไปรอนกั เรยี นเลิกโรงเรยี นอีก เลย มโี อกาสไดแ้ วะไปหาดคําสมบูรณ์ ทีบงึ โขงหลง คือสวยมาก ประทับใจมาก หลังจากนนั ก็เดนิ ทางต่อจนถึงโรงเรยี นเจด็ สวี ทิ ยาคาร พอไปถึงเพอื นๆก็ซอ้ มสนั ทนาการก่อนเลยค่ะ กันพลาด วนั แรกทีไปนอนโรงเรยี นก็ไดค้ ้นพบวา่ ยุงบงึ กาฬตัวใหญม่ ากค่ะ  ตืนเชา้ มาก็ไปลงพนื ทีทีหาดคําสมบูรณก์ ่อนเลยค่ะ เล่นนาํ กันอยา่ งสนกุ สนานมาก ก่อนทีพอ่ ฮักแมแ่ พงจะมารบั ไปทีบา้ น ระหวา่ งทางกลับบา้ นคือโปะมากค่ะ รถขบั ผา่ นภทู อก พวกเราเลยเขา้ ใจวา่ บา้ นอยู่ ภทู อก อัดวดิ โี อไปอวดเพอื นๆในกล่มุ ไลนก์ ันออกนอกหนา้ ทีไหนไดแ้ ค่ไปซอื ปลา // โปะหนงึ ครงั จดจาํ ตลอดไป พอไปถึงก็คือแบบ สดชนื มาก ขา้ งทางเต็มไปดว้ ยต้นไมเ้ ขยี วขจี เปนบรรยากาศทีดมี ากจรงิ ๆ พอ่ ฮักแมแ่ พงก็ทําอาหารใหท้ าน โดยพวกเราชาวค่ายก็ไปเปนลกู มอื ชว่ ยดว้ ย วนั แรกก็จดั ปลาเผา 5 ตัวยวั ๆค่ะ กินจนอิม แล้วก็เขา้ นอนปกติ แต่.... คืนนนั ไฟดบั ค่ะ แถมยุงยงั มาบนิ วนอยูไ่ มถ่ อย ดว้ ยความเหนอื ยจากการเล่นนาํ มาเลยหลับแบบไมส่ นยุงไมแ่ ครไ์ ฟดว้ ยค่ะ

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย พอตืนเชา้ มาก็รบี อาบนาํ แต่งตัวไปตักบาตร ลงชุมชนค่ะ บุญบา้ น หลังจากนนั นอ้ งทีดแู ลเราก็พาไปเลาะโดยซาเล้งค่ะ อาจจะดนู า่ สนกุ ใชม่ ยั คะ แต่พอไปลองนงั จรงิ ๆ หวาดเสยี วมากค่ะ ดว้ ยความทีไมม่ ที ีเกาะและความไมเ่ คย นงั มาก่อนเลยสง่ ผลใหเ้ กิดความกลัวสดุ ๆค่ะ นอ้ งพาไปดสู วนยาง เล่าใหฟ้ งเรอื งการกรดี ยาง หยอดกรด ราคายาง ต่างๆ สว่ นตัวเปนคนชอบถามอยูแ่ ล้วเลยไดเ้ รอื งมาเยอะทีเดยี วค่ะ นอ้ งบอกวา่ นอ้ งขบั ซาเล้งเปนตังแต่ป.2 เพราะต้องชว่ ยพอ่ แมข่ นยาง เปนอาชพี หลักของชาวบา้ นแถวนี คนทีนจี ะตืนไปกรดี ยาง 00:00-05:00  เพราะถ้าอากาศรอ้ นนาํ ยางจะไมไ่ หล การนอนก็ต้องนอนเรว็ เพราะตืนตอนดกึ กรดี 1วนั เวน้ 2 วนั ถ้าวนั ไหนฝนตกก็ไมไดก้ รดี เพราะนาํ จะไปปนกับนาํ ยางแล้วจะ ทําใหเ้ สยี หาย นอ้ งพาไปปนภกู ิวดว้ ยค่ะ ขนึ ไดส้ บายๆเลย แต่ต้องระวงั ยุงดๆี เพราะอยูใ่ นปา ยุงเยอะมากค่ะ วนั ถัดมาก็ไปทําค่ายวนั แรก ตืนเต้นมาก กลัว กังวลหลายอยา่ ง มาก แต่พอกิจกรรมดาํ เนนิ ไปเรอื ย ๆก็รสู้ กึ ผอ่ นคลายขนึ สนกุ กับนอ้ งๆ กิจกรรมทีใหน้ อ้ งๆทํา นอ้ งๆทําไดอ้ ยา่ งดี ตังใจทํา ไมบ่ น่ เลย นา่ รกั มาก ไมเ่ ขา้ ใจอะไรก็ถาม ไดแ้ ลกเปลียนความรกู้ ันในเรอื งต่างๆ มนั เปนประสบการณท์ ีดมี ากค่ะ

เรืองเล่ าจากชาวค่ าย หลังจากทีกิจกรรมดาํ เนนิ ไปเรอื ยๆจนจบค่ายครงั แรก นอ้ งๆก็เรมิ แอดเพอื นในเฟซบุค๊ มา มบี างคนทักมาถาม พๆี จะมาอีกไหมคะ คิดถึงพจี งั คือคําเหล่านมี นั เปนเหมอื นแรงใจใหเ้ ราอยากไปค่ายรอบ2อีก ถึงแมว้ า่ งานจะเยอะแค่ไหนก็ตาม แต่ก็อยากไปจรงิ ๆ พอไปค่ายรอบสองมนี อ้ งๆการศึกษาพเิ ศษไปดว้ ย เราก็พยายามไปคยุ กับนอ้ ง เพอื ลดความหา่ งระหวา่ งชนั ป เพราะหนา้ เดก็ เหมอื นกันอยูเ่ ลยคยุ กันไดด้ ี นอ้ งๆนา่ รกั ไมเ่ ขา้ ใจอะไรก็ถาม นอ้ งๆทีมาค่ายก็นา่ รกั เหมอื นเดมิ การไปค่ายทัง2ครงั ใหอ้ ะไรกับเราเยอะมากจรงิ ๆ ทังพกั ผอ่ นรา่ งกาย จติ ใจ ไดช้ ารจ์ แบตจากธรรมชาติ ไดแ้ รงบนั ดาลใจจากนอ้ งๆ และอาจารยท์ ีดแู ลทกุ ท่าน คือไมค่ ิดวา่ จะไดอ้ ะไรมากมายจากค่ายครงั นี และสดุ ท้ายทีอยากจะบอกก็คือ ขอบคณุ ทกุ สงิ ทกุ อยา่ งทีทําใหเ้ ราไดม้ ารว่ มกัน ทําสงิ ดๆี เพอื คนอืน จรงิ ๆ มอี ีกหลายเรอื งมากทีอยากเล่า แต่เกรงวา่ จะยาวไป ขอบคณุ ประสบการณจ์ ากค่ายการคิด ขอบคณุ อาจารยท์ กุ ท่านทีดแู ลพวกหนอู ยา่ งดี ขอบคณุ เพอื นๆทีผา่ นเรอื งราวต่างๆมาดว้ ยกัน ขอบคณุ นอ้ งๆทีนา่ รกั ไมด่ อื ไมซ่ น หวงั วา่ ปต่อๆไปจะมกี ารจดั ค่ายดๆี แบบนอี ีกค่ะ



โ ค ร ง ก า ร พั ฒ น า ทั ก ษ ะ ก า ร คิ ด สาํ ห รั บ ผู้ เ รี ย น ใ น ศ ต ว ร ร ษ ที 2 1 ( ภ า ย ใ ต้ โ ค ร ง ก า ร บู ร ณ า ก า ร ย ก ร ะ ดั บ คุ ณ ภ า พ ก า ร ศึ ก ษ า แ ล ะ ก า ร เ รีย น รู้ต ล อ ด ชี วิ ต สาํ ห รับ ก า ร เ รีย น รู้ใ น ศ ต ว ร ร ษ ที 2 1 ) คณะครุศาสตร์ มหาวทิ ยาลัยราชภัฏอุดรธานี