เอกภพ

เอกภพ เอกภพ เป็ นท่ีว่างท่ีมีอาณาเขตกวา้ งใหญ่ไพศาลจนไม่สามารถกาหนด ขอบเขตได้ ในเอกภพประกอบไปดว้ ยหลายๆ กลุ่มดาว หรือเรียกวา่ กาแลกซี่ (Galaxy) ภายในกาแลกซี่ประกอบไปดว้ ยดวงดาวมากมายหลายร้อยลา้ น ดวง ท้งั ดาวฤกษ์ ดาวเคราะห์ ฝ่ ุนและกลุ่มเนบิวลา เช่นเดียวกบั กลุ่มดาวท่ีโลก เราอยคู่ ือ กาแลกซ่ีทางชา้ งเผือก (Milky Way)

ทฤษฎบี ๊กิ แบง ทฤษฎบี ก๊ิ แบงระบุวา่ การระเบิดคร้ังยง่ิ ใหญเ่ ม่ือประมาณ 15,000 ลา้ นปี ก่อน เป็ นตน้ กาเนิดของเอกภพและสรรพส่ิงท้งั หมด หลงั การระเบิดเอกภพขยายตวั ออกทุกทิศทางพร้อมกบั อุณหภูมิที่คอ่ ยๆ ลดลง เมื่อเวลาผา่ นไปนบั ลา้ นปี กล่มุ อนุภาคเลน่ อิเลก็ ตรอนและโปรตอนเร่ิมรวมตวั กนั เป็ นกาแลกซ่ีต่อมาฝ่ นุ ภายในกาแลกซ่ีจึงรวมตวั กบั แก๊สไฮโดรเจนและฮีเลียมเกิดเป็ นดาวฤกษซ์ ่ึง เปลง่ แสงไดจ้ ากปฏิกิริยานิวเคลียร์ที่เกิดข้ึนภายใน

ระบบสุริยะจกั รวาล กานิดของระบบสุริยะจกั รวาลสืบเนื่องมาจากการระเบิดของดวงดาวขนาด ใหญ่ (Supernova Explosion) เป็ นสาเหตุทาใหเ้ กิดการรวมตวั เป็ น กลุ่มกอ้ นของฝ่ นุ และกา๊ ซ ส่วนในเป็ นการรวมตวั ของฝ่ นุ และกา๊ ซ เมื่ออุณหภมู ิ ลดลง แรงโนม้ ถว่ งจะดึงดูดใหฝ้ ่ ุนและก๊าซมีการอดั ตวั กนั แน่น เกิดความร้อน และปฏิกริยานิวเคลียร์ท่ีแกนของก๊าซไฮโดรเจนเปลี่ยนเป็ นกา๊ ซฮีเลียมและเกิด เป็ นพลงั งานมหาศาล

ดาวเคราะห์ทส่ี าคัญของ ระบบสรุ ยิ ะจักรวาล 1. ดวงอาทิตย์ (Sun) เป็ นศูนยก์ ลางของระบบสุริยะจกั รวาล อยหู่ ่างจากโลกเป็นระยะทาง ประมาณ 93 ลา้ นไมล์ 2. ดาวพุธ (Mercury)เป็นดาวเคราะห์ท่ีอยใู่ กลก้ บั ดวงอาทิตยม์ ากทีส่ ุด 3. ดาวศกุ ร์ (Venus)สงั เกตเห็นไดด้ ว้ ยตาเปล่า โดยสามารถมองเห็นไดท้ างขอบฟ้าดา้ น ทิศตะวนั ตกในเวลาใกลค้ ่า 4. 4. โลก (Earth)โลกเป็นดาวเคราะห์ดวงเดียวท่ีมีส่ิงมีชีวติ อาศยั อยู่ เนื่องจากมีช้นั บรรยากาศและมีระยะห่าง จากดวงอาทิตยท์ ่ีเหมาะสม 5. ดาวองั คาร (Mars) อยหู่ ่างจากโลกของเราเพียง 35 ลา้ นไมล์ และ 234 ลา้ นไมล์ 6. ดาวพฤหสั บดี (Jupiter) เป็นดาวเคราะห์ที่ใหญ่ท่ีสุดในระบบสุริยะจกั รวาล หมุนรอบ ตวั เอง 1 รอบใชเ้ วลา 9.8 ชว่ั โมง 7. ดาวเสาร์ (Saturn) เป็นดาวเคราะห์ท่ีเราสามารถมองเห็นไดด้ ว้ ยตาเปล่า เป็ นดาวที่ ประกอบไปดว้ ยกา๊ ซ 8. ดาวยเู รนสั (Uranus) หมุนรอบตวั เอง 1 รอบ ใชเ้ วลา 16.8 ชวั่ โมง และโคจรรอบดวง อาทติ ย์ 1 รอบ ใชเ้ วลา 84 ปี

โลก ลกั ษณะรูปทรงของโลก จากการศึกษาของนกั ดาราศาสตร์ ทรงรีที่ข้วั ท้งั สองยบุ ตวั ลง เราเรียกวา่ ทรงรีแห่งการหมนุ เน่ืองมาจากสภาวะของโลกที่หนืด เสน้ ศูนยส์ ูตร ท่ีมีความยาว 12,757 กิโลเมตร (7,927 ไมล)์ หมนุ รอบแกนตวั เองของโลกครบ 1 รอบ โดยใชเ้ วลา 23 ชวั่ โมง 56 นาที 4.09 วนิ าที

ทฤษฎีสนับสนุนบ๊ิกแบง 1. การขยายตวั ของเอกภพ เอ็ดวนิ ฮบั เบิล (Edwin Hubble) นกั ดาราศาสตร์ชาวอเมริกนั คน้ พบวา่ กาแลก็ ซีเคล่ือนทไ่ี กลออกไปดว้ ยความเร็วที่ เพิม่ ข้ึนตามระยะห่าง กาแล็กซีทย่ี ง่ิ อยไู่ กล จะยงิ่ เคล่ือนทห่ี ่างออกไปเร็วกวา่ กาแลก็ ซีท่อี ยใู่ กล้ นน่ั คือ เอกภพกาลงั ขยายตวั ทาให้นกั ดาราศาสตร์สามารถคานวณอายขุ องเอกภพได้ ขอ้ พิสูจน์การขยายตวั ของเอกภพคอื กาแลก็ ซีจานวนมาก กาลงั เคลื่อนท่หี ่างออกไปจากกนั และกนั การสงั เกตจาก โลกซ่ึงเป็นส่วนหน่ึงของกาแลก็ ซี พบวา่ กาแล็กซีอื่นๆ กาลงั เคล่ือนห่างออกไปจากเรา และยง่ิ เคล่ือนที่ห่างออกไป ก็ยงิ่ มีความเร็วเพม่ิ ข้ึน 2. อุณหภูมิพ้ืนหลงั อวกาศ การคน้ พบอุณหภมู ิของเอกภพในปัจจุบนั หรืออุณหภูมิพ้นื หลงั เป็นการคน้ พบโดยบงั เอิญจากนกั วทิ ยาศาสตร์ชาว อเมริกา 2 คนคอื อาร์โน อลั ลนั เพนเซียส (Arno Allan Penzias) และ โรเบิร์ต วูดโรว์ วลิ สนั (Robert Woodrow Wilson) ขณะทก่ี าลงั ทดสอบระบบเครื่องรับสัญญาณของกลอ้ งโทรทรรศน์วทิ ยุ ปรากฏวา่ มี สญั ญาณรบกวนตลอดเวลา ซ่ึงทราบภายหลงั วา่ เป็นสัญญาณทีเ่ หลืออยใู่ นอวกาศ เทียบไดก้ บั พลงั งานของการแผ่ รังสีของวตั ถุดา ท่มี ีอุณหภูมิประมาณ 2.73 เคลวนิ