กากับเหยือกนำ้

กากบั เหยอื กนาํ ้

ณ ปา แหงหนงึ่ ในฤดรู อ นท่มี ีอากาศรอนอบอา ว ทําใหแมน า้ํ ลําธารแหง ขอด ไมมนี าํ้ แมแตห ยดเดยี ว ในขณะเดียวกันกม็ ี กาตัวหน่งึ บินหานํา้ ดืม่ ดวยความหวิ กระหาย แตห าเทา ไรก็ หาไมเจอ จนมันเรมิ่ เหน่ือยและหมดแรงลงเรอื่ ย ๆ

ทนั ใดน้นั เองสายตาของเจากาก็เหลือบไปเห็นเหยอื กนาํ้ ขนาดใหญใบ หนึ่งตั้งอยทู ห่ี นา บา นของชาวนา มันจึงรบี บินไปดดู วยความดีใจ แลว คอ ย ๆ ใชตาขางหนึ่งสอ งลงไปดูผานปากเหยือก แตทวามีน้ําเหลอื เพยี งกน เหยือกเทานั้น ทาํ ใหเ จา กาไมส ามารถเอาจะงอยปากของมันลง ไปกนิ นาํ ไ้ ด

ในระหวางท่เี จา กากาํ ลังคิดหาวิธีทจ่ี ะกนิ นํ้าในเหยอื กอยนู ั้น สายตาของมันกห็ นั ไปเหน็ กอ นหนิ เล็ก ๆ ท่ีอยตู ามพืน้ จงึ ทาํ ใหเ จากาคิดแผนการดี ๆ ขึน้ มาได

\"ขา้ คิดออกแลว้ ลองคาบก้อนหินเล็ก ๆ พวกนีใส่ ลงในเหยือกดีกวา่ เผือระดับนําจะสงู ขึนมาจนขา้ สามารถ กินนําทอี ยู่ก้นเหยือกได้\" เจ้ากาคดิ แผนการในใจ

จากนันมันจึงเรมใชป้ ากคาบกอ้ นหนิ เล็ก ๆ มาใสล่ งไปในเหยอื ก นาํ อย่างใจเย็น ยงิ เจ้ากาใสห่ นิ มากเทา่ ไรนําในเหยือกก็ค่อย ๆ สูงขนึ เรอย ๆ จนในทสี ดุ ระดบั นําก็สูงขึนมาถึงปากเหยือก ทาํ ให้เจา้ กาสามารถใช้จะงอยปากดืมนาํ ไดอ้ ย่างง่ายดาย

นิทานเรองนสี อนให้รู้วา่ : จงแกไ้ ขปญหาดว้ ยความพยายาม และปญญาอนั ชาญฉลาด แล้วจะคน้ พบหนทางแห่งความ สาํ เร็จ ดังสุภาษิตไทยทีวา่ \"ความพยายามอยู่ทไี หน ความสาํ เร็จอยู่ทนี นั \"