นิทานอีสปเรื่องหมาในรางหญ้า

หมาตัวหนึ่ง มันชอบแอบเข้าไปงีบหลับอยู่ในรางหญ้าของนาอยู่เสมอ มันได้กระโดด เข้าไปในรางหญ้าของวัวแล้วกข็ ดตวั ลงบนฟางในรางนั้น แตไ่ ม่นานเทา่ ไหร่วัว กก็ ลับมาจากการทางานในตอนบา่ ยกไ็ ดเ้ ข้ามาทรี่ างหญ้าเพอ่ื ตอ้ งการกนิ ฟางขา้ ว z z

เจา้ หมาสะดุง้ ตน่ื มันรู้สึกโกรธเดอื ดดาลเป็ นอยา่ งมาก มันยนื เหา่ วัว และเมอื่ วัวเข้าใกล้มันกท็ าทา่ จะกัด ลุกขนึ้ แยกเขยี้ วเหา่ ไล่วัว ไม่ใหก้ ินหญ้า

วัวจงึ พดู ดว้ ยความอดกลัน้ ว่า “เจ้าหมาเกเร แม้แตห่ ญ้าทเ่ี จา้ ไม่กนิ เจ้ากย็ ังขัดขวางไม่ใหข้ ้ากนิ อีกรึ” สุดทา้ ยวัวจงึ เดนิ ออกไปจากทต่ี รงนั้นแล้วไปกนิ ฟางข้าวในรางอนื่ รอบๆโรงนาแทน

นิทานเร่ืองนีส้ อนใหร้ ู้ว่า “คนนิสัยพาล…มักขัดขวางใหผ้ ู้อน่ื เดอื ดร้อนเสมอ” A bully… always hinders others from getting in trouble.