1642067526610_ความสัมพันธ์ระหว่างวรรณคดีกับประติมากรรม

ความสัมพนั ธ์ระหว่างวรรณคดกี บั ประตมิ ากรรม ประตมิ ากรรมไทย หมายถงึ ผลงานศลิ ปะทแ่ี สดงออกโดยกรรมวธิ ี การปัน้ การแกะสลกั การ หลอ่ หรือการประกอบเข้าเป็นรูปทรง 3 มติ ิ ซึง่ มีแบบอยา่ งเป็นของไทยโดยเฉพาะ วสั ดทุ ี่ใช้ในการสร้าง มกั จะเป็น ดิน ปนู หนิ อฐิ โลหะ ไม้ งาช้าง เขาสตั ว์กระดกู ฯลฯ เป็นต้น ผลงานประตมิ ากรรมไทย มีทงั้ แบบ นูนตา่ นูนสงู และลอยตวั งานรมนูนตา่ และนนู สงู มกั ทาเป็นลวดลาย ประกอบกบั สถาปัตยกรรม เชน่ ลวดลายปนู ปัน้ ลวดลายแกะสลกั ประดบั ตามอาคาร บ้านเรือน โบสถ์ วหิ าร พระราชวงั ฯลฯ นอกจากนี ้ยงั อาจเป็นลวดลายตกแตง่ งานประติมากรรมแบบ ลอยตวั ด้วย สาหรบั งานประติมากรรมแบบลอยตวั มกั ทาเป็นพระพทุ ธรูป เทวรูป รูปเคารพต่างๆ (ศลิ ปะประเภทนจี ้ ะ เรียกว่า ปฏมิ ากรรม) ต๊กุ ตาภาชนะดินเผา ตลอดจนถงึ เคร่ืองใช้ต่างๆ ซ่ึงมีลกั ษณะท่ีแตกต่างกันออกไป ตามสกลุ ช่างของแตล่ ะท้องถ่ิน หรือแตกต่างกันไปตามคตินยิ มในแต่ละยุคสมยั โดยทวั่ ไปแล้วเรามกั ศกึ ษา ลกั ษณะของสกุลชา่ งทเี่ ป็นรูปแบบของศลิ ปะสมยั ต่างๆ ในประเทศไทยจากลกั ษณะของพระพุทธรูป เน่ืองจากเป็นงานทีม่ ีววิ ฒั นาการมาอยา่ งตอ่ เน่ืองยาวนาน จัดสร้างอยา่ งประณตี บรรจง ผู้สร้างมกั เป็น ชา่ งฝีมอื ทเ่ี ช่ียวชาญท่ีสดุ ในท้องถิน่ หรือยุคสมยั นนั้ และเป็นประติมากรรมที่มวี ิธีการจดั สร้างอยา่ ง ศกั ดส์ิ ิทธิ์เปี่ยมศรทั ธา ลกั ษณะของประตมิ ากรรมของไทยในสมยั ตา่ งๆ การศึกษาความสมั พนั ธร์ ะหวา่ งวรรณคดีกบั ศลิ ปะแขนงอืน่ ๆ เป็นแนวทางหน่ึงของ การศกึ ษา วรรณคดี โดยใชว้ ธิ ีเปรียบเทียบหรือศึกษาในเชิงขา้ มศลิ ป์ และมีจดุ ม่งุ หมายเพื่อสร้างความเขา้ ใจวรรณคดี ในมุมมองทลี่ กึ ซ้ึงมากย่ิงข้นึ นบั แตส่ มยั ศตวรรษที่ 19 นกั คดิ และนกั วิจารณด์ า้ นศิลปะตา่ งเหน็ สอดคลอ้ ง กนั ว่า ศลิ ปะแขนงต่างๆ ในฐานะท่ีเป็นงานสร้างสรรคข์ องมนุษยใ์ นสมยั หน่ึงๆ ยอ่ มมคี วามสมั พนั ธซ์ ่ึงกนั และกนั แมว้ ่าศิลปะแตล่ ะแขนงแต่ละประเภทจะอาศยั วสั ดุตา่ งกนั หรือมเี ทคนิคกลวธิ ีในการสรา้ งสรรคผ์ ดิ แผกออกไป แตศ่ ิลปะก็เป็นเครื่องสะทอ้ นสังคม มีความเกย่ี วเน่ืองเชื่อมโยง มรี ูปแบบและเน้ือหาทีแ่ สดง ลกั ษณะร่วม และมีความคดิ ทปี่ ระทบั เป็นร่องรอยไวเ้ ช่นเดยี วกบั ท่จี ะพบไดใ้ นองคป์ ระกอบต่างๆ ท่รี วม เรียกว่าอารยธรรมของมนุษย์ ดว้ ยเหตุน้ี เราจึงไม่มขี อ้ สงสยั ว่าวรรณคดีมคี วามสัมพนั ธ์กบั ศลิ ปะอ่นื หรือไม่ เพราะวา่ ผศู้ กึ ษารุ่นเกา่ ไดเ้ ผชิญปัญหาไวใ้ หแ้ ลว้ 1.

แนวทางการอนุรักษ์ศลิ ปะไทย ศลิ ปะเป็นผลผลติ ของชาตทิ ่มี ีคณุ ค่าในตวั เองจงึ ควรที่จะมีการบารุงรักษามใิ ห้เส่อื มสลายและสบื ทอดให้คง อยู่เป็นมรดกทางวฒั นธรรมแก่ชนรุ่นหลงั เป็นการอนรุ ักษ์ประวตั ศิ าสตร์ของชาติไว้ให้คนรุ่นหลงั จึงมี แนวทางในการอนุรักษ์ศิลปะท่ีพงึ ปฏิบตั ดิ งั นี ้ - การออกกฎหมายค้มุ ครอง ศลิ ปกรรมและโบราณวตั ถสุ ถาน อนั เป็นมรดกทาง วฒั นธรรมของชาติ จงึ ควร มกี ฎหมายค้มุ ครอง - การตงั้ หน่วยงานทม่ี ีผู้เชยี่ วชาญเฉพาะสาขา เนอ่ื งจากงานศลิ ปกรรมแตล่ ะประเภท นนั้ มคี วามแตกตา่ ง กันการดแู ลรกั ษาจึงต้องเลือกใช้วิธีการท่ถี ูกต้อง - การสงวนรกั ษาและซอ่ มบารุง โดยการรกั ษาของเก่าไว้ให้ได้มากทีส่ ดุ ไม่ใชก่ าร ทาขนึ ้ ใหม่ - การจาลองแบบ ในกรณีท่ีศิลปกรรมนนั้ อาจถูกทาลายหรือสญู สลายโดยทีไ่ ม่สามารถ ป้องกนั ได้กค็ วรจะ เก็บข้อมลู ด้วยการบนั ทึก การถา่ ยภาพ รวมทงั้ การจาลองแบบขนึ ้ ให้มคี วามใกล้เคยี ง กบั ของเดิมมากทส่ี ดุ - การการจดั ตงั้ พพิ ิธภณั ฑสถาน เพื่อเป็นทรี่ วบรวมตวั อย่างศลิ ปกรรมทีม่ คี ณุ ค่าเพ่อื การศกึ ษาเปรียบเทียบ และเผยแพร่คณุ คา่ ของศิลปกรรม - การจดั ทาเป็นแหลง่ ท่องเทย่ี วและพกั ผอ่ น เป็นการสร้างความสาคญั ทาให้ผ้คู นใน ท้องถน่ิ เห็นคณุ ค่าและ ให้ความสาคญั ท่จี ะอนุรักษ์โบราณสถาน - การการเผยแพร่ความรู้ สร้างความเข้าใจ และตระหนกั ในคณุ คา่ ของศิลปกรรม แก่ประชาชนเพือ่ ให้เกิด ความซาบซงึ ้ เหน็ ความสาคญั ในการอนรุ กั ษ์ศิลปกรรมของชาติ เบญจพร ม.4/6 เลขท่ี15