หนูน้อยหมวกแดง

หนูนอ้ ยหมวกแดง กาลคร้ังหน่ึง ณ หมู่บา้ นท่ีแสนอบอุ่น มีเดก็ หญิงหนา้ ตาน่ารักนง่ั เล่นดูคุณแม่ทาอาหารอยใู่ นครัว เพอื่ นบา้ น ทุกคนต่างพากนั เรียกเธอวา่ \"หนูนอ้ ยหมวกแดง\" ตามสีของหมวกที่เธอใส่เป็นประจา และวนั น้ีเธอกไ็ ดร้ ับ คาสงั่ จากคุณแม่ ใหน้ าอาหารและขนมไปเยย่ี มคุณยายซ่ึงอาศยั อยใู่ นหมู่บา้ นขา้ ง ๆ \"เอาตะกร้าน้ีไปส่งใหถ้ ึงมือคุณยายนะจะ๊ แลว้ กร็ ีบไปรีบกลบั อยา่ ไปเที่ยวเล่น เถลไถลท่ีไหนไกล อยา่ พดู คุยกบั คนแปลกหนา้ ดว้ ยล่ะ เขา้ ใจไหม ?\" คุณแม่คนสวยกาชบั ดว้ ยความเป็นห่วง ลกู สาวตวั นอ้ ยกต็ อบ รับและสญั ญา แลว้ ออกจากบา้ นไปอยา่ งร่าเริง ระหวา่ งทางไปบา้ นคุณยาย บงั เอิญมีหมาป่ าเจา้ เล่ห์เดินมาพบกบั หนูนอ้ ยหมวกแดง จึงเขา้ ไปทกั ทายหวงั จบั เดก็ หญิงทาเป็นอาหารม้ือเยน็ \"สวสั ดีจะ้ สาวนอ้ ย มาทาอะไรในป่ าตรงน้ีคนเดียวเหรอจ๊ะ ?\"

\"หนูกาลงั ไปเยยี่ มคุณยายที่หมู่บา้ นใกล้ ๆ น้ีเองค่ะ\" หนูนอ้ ยหมวกแดงตอบอยา่ งเป็นมิตร แต่กลบั ทาใหเ้ จา้ หมาป่ าคิดอุบายหลอกล่อ หวงั จบั คุณยายของเธอมาเป็นเหยอื่ ดว้ ยอีกคน \"แต่วา่ สาวนอ้ ย.. เอาตะกร้าเลก็ ๆ ไปแค่น้ี คุณยายเสียใจแยเ่ ลย ฉนั วา่ เราไปเกบ็ ดอกไมส้ วย ๆ มาเป็น ของขวญั เพิม่ กนั เถอะ\" หมาป่ าชกั ชวนใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงออกนอกเสน้ ทาง มนั จะไดร้ ีบตรงไปจบั คุณยาย กินก่อน แลว้ ดกั รอหนูนอ้ ยหมวกแดงที่บา้ นน้นั เลย โชคไม่ดีที่หนูนอ้ ยหมวกแดงหลงเชื่อคาชวน แลว้ หนั ไปเกบ็ ดอกไม้ และเดินเล่นอยา่ งเพลิดเพลินจนลืมท้งั เวลา ท้งั คาตกั เตือนของคุณแม่ไปหมดสิ้น กระทง่ั เจา้ หมาป่ าเดินทางไปถึงหมู่บา้ นขา้ ง ๆ แลว้ จบั ตวั คุณยาย ซ่อนเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเส้ือผา้ มาใส่ เพือ่ ปลอมตวั เป็นคุณยายนอนป่ วยอยบู่ นเตียง รอใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดง มาถึงแลว้ จบั กินท้งั ยายท้งั หลานพร้อมกนั ทีเดียว เมื่อหนูนอ้ ยหมวกแดงรู้ตวั วา่ ทาผดิ คาสงั่ คุณแม่ กร็ ีบวงิ่ ไปหาคุณยายท่ีบา้ นทนั ที แต่กลบั พบวา่ คุณยายของ เธอน้นั มีท่าทางและหนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดิม

\"คุณยายคะ ทาไมคุณยายตอ้ งนอนคลุมโปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนูนอ้ ยถามดว้ ยความสงสยั \"ยายเป็นไขไ้ ม่สบาย ยายเลยหนาวจะ้ หลาน\" หมาป่ าดดั เสียงตอบ \"คุณยายคะ ทาไมเสียงของคุณยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูนอ้ ยถามอีกคร้ัง \"ยายเจบ็ คอ ไอหนกั มาก เสียงเลยเพ้ยี นไปหน่อยจะ้ หลาน\" หมาป่ าตอบพร้อมแกลง้ ทาเป็นไอคอ่ กแค่ก ทาให้ หนูนอ้ ยหมวกแดงสงั เกตเห็นเข้ียวแหลมในปาก \"คุณยายคะ ทาไมคุณยายถึงมีเข้ียวยาวขนาดน้นั ล่ะคะ ?\" หนูนอ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเร่ิมรู้สึกไม่ปลอดภยั \"กเ็ พราะยายมีเข้ียวไวจ้ บั หลานกินไงล่ะ เจา้ หนูนอ้ ย !!\" คราวน้ีหมาป่ าไม่แสร้งทาตวั ใจดีอีกต่อไป พร้อม กระโจนมาตะครุบตวั หนูนอ้ ยหมวกแดงอยา่ งเกร้ียวกราด แต่โชคดีที่เสียงกรี๊ดของหนูนอ้ ยดงั ไปถึง นายพรานหนุ่มสองคนท่ีผา่ นมาพอดี ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปื นดงั ข้ึนสามนดั พร้อมกบั ร่างของหมาป่ าดิ้นรนอยา่ งเจบ็ ปวด นายพรานหนุ่มบุกเขา้ มา ช่วยชีวิตหนูนอ้ ยหมวกแดง และพาคุณยายออกจากตูเ้ ส้ือผา้ ไดอ้ ยา่ งปลอดภยั หนูนอ้ ยหมวกแดงสารภาพ ความผดิ และขอโทษคุณยายที่ตวั เองเถลไถลจนไดร้ ับอนั ตรายกนั ท้งั คู่ \"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจะ้ แคห่ นูไมเ่ ป็นอะไรกพ็ อแลว้ แต่ตอ้ งสญั ญากบั ยายก่อนนะวา่ จะไม่เช่ือฟังคน แปลกหนา้ ไมเ่ ล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวน้ีอีก\" หนูนอ้ ยหมวกแดงพยกั หนา้ รับคา พอคุณยายเห็นดงั น้นั ก็ ยมิ้ รับ แลว้ เล้ียงอาหารม้ืออร่อยใหน้ ายพรานแทนคาขอบคุณ ก่อนท้งั สองจะพาหนูนอ้ ยหมวกแดงกลบั สู่ ออ้ มกอดของคุณแม่ที่บา้ นโดยสวสั ดิภาพ

นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้วา่ เดก็ ๆ ควรมวี ินยั ในตนเอง และเช่ือฟังคาสง่ั สอน รวมถงึ คาแนะนาของคณุ พอ่ คณุ แม่ ถ้าได้รับอนญุ าตให้ออกไปข้างนอก แล้ว ก็ไมค่ วรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดค่า และควรกลบั บ้านให้ตรงเวลาท่ีกาหนด ท่ีสาคญั ต้องพยายามหลกี เลยี่ ง ไมพ่ ดู คยุ หรือรับของจากคนแปลกหน้าโดยเด็ดขาด เพราะพวกเขาอาจเป็นคนไมด่ ีที่หวงั ขโมยทรัพย์สินเงินทอง หรือทาร้ายร่างกาย แล้วเป็นอนั ตรายตอ่ ชีวิต เหมอื นกบั หมาป่าจอมเจ้าเลห่ ์ ท่ีคดิ วางแผนกินหนนู ้อยหมวกแดงเป็นอาหาร แตถ่ ้าเผลอทาตวั ผิด ไป ก็ต้องรู้จกั ขอโทษขอโพย เอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน แล้วอยา่ กลบั ไปทาผดิ ซา้ สองอีกนะคะ