นิทานอีสป มดกับตั๊กแตน

ในช่วงฤดูร้อนที่ผลผลิตพืชพรรณงอกงาม ออกรวงมากมาย สมาชิกบ้านมดทั้งหลาย ต่างขยันขันแข็งเก็บเกี่ยวพืชเหล่านั้นมาตุนไว้ สำหรับหน้าหนาว ส่วนเจ้าตั๊กแตนกลับ เอาแต่เล่นดนตรีอย่างเพลิดเพลิน และแปลก ใจว่าทำไมฝูงมดต้องขยันถึงเพียงนี้ เมื่อเห็น เช่นนั้นตั๊กแตนจึงแวะไปสอบถาม

\"ฝูงมดตัวน้อยเอ๋ย พวกเธอจะเร่งทำงานเก็บพืชพรรณไปทำไมกัน มากมาย\" ตั๊กแตนเอ่ย \"ก็เก็บไว้กินตลอดฤดูหนาวน่ะสิ\" เสียงของมดซึ่งเป็นหัวหน้า ตอบกลับพลางเก็บเกี่ยวพืชพรรณไปด้วย \"โห ! ฤดูหนาวเลยหรือ อีกนานเลยนะ เพราะนี่ก็เพิ่งจะเข้าหน้าร้อนเอง\" เจ้าตั๊กแตนพูดด้วยน้ำเสียงแปลกใจ \"ก็เราเก็บเกี่ยวตอนนี้ ฤดูหนาวจะได้มีอาหารกินอย่างอุดมสมบูรณ์ แถมได้พักผ่อนแบบเต็มที่ไงล่ะ\" หัวหน้ามดอธิบาย \"แต่เที่ยวเล่นพักผ่อนในฤดูร้อนก็สนุกไปอีกแบบนะ ทำไมจะต้อง รอถึงหน้าหนาวด้วย\" เสียงตั๊กแตนโต้กลับ \"เอาเถอะ ฉันขอกลับบ้าน ไปเล่นดนตรี เต้นรำ ก่อนแล้วกันนะ\"

“เวลาหน้าร้อนเพิ่งจะเริ่มต้น ค่อย นึกถึงฤดูหนาวตอนใกล้จะถึง” หลังจากนั้น ตั๊กแตนก็เริ่มกลับมาร้อง เพลงอีกครั้ง

ไม่นานฤดูร้อนก็จางหายไป เปลี่ยนเป็นฤดูใบไม้ร่วง ตั๊กแตนร้องเพลงร่าเริงกว่าเก่า ในขณะที่มดทำงานหนักเพื่อ ลำเลียงอาหารไปที่บ้าน

ในที่สุดฤดูหนาวอันหนาวเหน็บก็มา ถึงทุ่งหญ้าหายไปหมด และไม่มีเศษ อาหารให้ตั๊กแตนกิน “อ่า…ฉันหิว ดู เหมือนว่าฉันจะมีปัญหาแล้ว ฉันต้องหาอะไรกิน…แต่จะไปไหนดี? คิดก่อนนะ…โอ้นี่ไง ฉันจำได้ว่าพวก มดทำงานหนักเพื่อกักตุนอาหาร ใช่ แล้ว ฉันจะไปหาพวกมดและขอ อาหาร”

ตั๊กแตนรีบวิ่งไปหาพวกมด มดตอบออก มาจากในบ้านว่า “ฉันบอกให้เธอประหยัด อาหารในช่วงฤดูร้อนตอนที่มีอาหาร มากมาย อาหารที่ฉันมีเป็นอาหารสำหรับ ครอบครัวของฉันเท่านั้น ฉันขอโทษ แต่ ฉันไม่มีแบ่งให้เธอ” เขาพูดกับตั๊กแตนโดย ไม่ได้ออกมาจากบ้าน ตั๊กแตนผิดหวังและตัวสั่นกลางหิมะที่ กำลังตกลงมา

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราควรจะรู้จักหน้าที่ของตัวเอง เวลาไหนควรทำงาน เวลา ไหนควรเล่น หากมัวแต่เล่นไม่ยอมทำงานเลย สักวันหนึ่งชีวิต อาจเจอเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจจนหันไปพึ่งใครไม่ได้ เพราะเราไม่ ยอมทำงานเพื่อหาเลี้ยงและยืนบนลำแข้งของตนนั่นเอง นางสาวเพชรรัตน์ เตชะธนกังวาล 63121490023 คณะครุศาสตร์ สาขาชีววิทยาและวิทยาศาสตร์ทั่วไป