นิทานE-Book

คำนำ นิทำนเรอื่ งนีส้ ร้ำงขนึ้ เพอ่ื ควำมบนั เทงิ ควำม สนุกสนำน เพลดิ เพลิน ไดค้ ตสิ อนใจและได้ควำมรู้ใน กำรนำไปใช้ในชวี ติ ประจำวัน เพรำะสมัยนีเ้ งนิ เป็ นส่ิง สำคัญในกำรดำรงชีวิตแต่ก็ไมใ่ ช่ทกุ อย่ำงมนุษยท์ ุกคน ต้องมคี วำมเออื้ เฟื้ อเผ่อื แผ่ชว่ ยเหลือซงึ่ กนั และกนั อย่ำง เตม็ ใจโดยไมห่ วังผมตอบแทนและมนุษยท์ กุ คนต้องรู้จัก ใชเ้ งนิ อยำ่ งประหยัดไม่ฟุ้มเฟื อยใช้เงนิ ใหพ้ อดกี บั รำยรับ ทเ่ี รำไดร้ บั มำเพรำะถำ้ ใช้เงนิ เกนิ ตัวหรือใชเ้ งนิ ฟุ้มเฟื อยก็ จะส่งผลกระทบต่อตัวเรำเอง

ณ.หมูบ่ ำ้ นอนั หำ่ งไกลแหง่ หนึ่ง มีผู้ชำยคนหน่ึงชอ่ื มกิ เขำ จับปลำทกุ วันและขำยได้ทุกวนั แต่ก็ไม่มเี งนิ เกบ็ เพรำะใช้เงนิ ฟ่ ุมเฟื อย มีวันหนึ่งมิกไดไ้ ปหลงรักลูกคุณหนูไฮโซเขำอยำก พชิ ติ ใจเธอโดยกำรทำเป็ นว่ำตนเองเป็ นคนร่ำรวยเขำเลยไปกู้ เงนิ มำจำกหลำยๆเจำ้ แล้วนำเงนิ ทกี่ ูม้ ำไปซือ้ บำ้ นจ้ำงคนรับใช้ ทำใหม้ ิกมีรำยจำ่ ยทมี่ ำกขนึ้ แลว้ คุณหนูไฮโซกป็ ลืม้ ใจทมี่ ี เศรษฐมี ำจบี แตม่ กิ เขำเครยี ดทหี่ มุนเงนิ ไมท่ นั

เขำเลยแก้ปัญหำด้วยกำรกู้เงนิ นำยทนุ เจำ้ ใหมไ่ ปจำ่ ยให้ เจำ้ หนีค้ นเกำ่ นำนๆวนั หนีส้ ินกเ็ พมิ่ พูนขนึ้ จนจำ่ ยไมไ่ หวมิกจงึ โดนขู่ทำร้ำยระหวำ่ งทม่ี ิกกำลังเครียดอยูน่ ั้นกไ็ ดน้ ึกถงึ เรน เพอื่ นในอดตี ทเ่ี ป็ นเจำ้ ของบอ่ เลยี้ งปลำมิกเลยคิดวำ่ ถำ้ เรน ร่ำรวยขนำดนั้นถ้ำไปอ้อนวอนขอควำมเหน็ ใจเรนตอ้ งช่วยเรำ แน่ๆ มิกเลยไปหำเรนแล้วก็เล่ำเหตกุ ำรณท์ งั้ หมดใหฟ้ ัง

เรนตอบว่ำ “ไม่ ข้ำจะไมช่ ว่ ยนำยเดด็ ขำด” มกิ ถำมว่ำ “ทำไม” เรนตอบว่ำ “ถำ้ ขำ้ ใหน้ ำยตำมทข่ี อนำยขอนำยกจ็ ะ สร้ำงหนีส้ ินก้อนใหมเ่ พมิ่ ถ้ำนำยสร้ำงปัญหำนีข้ ึน้ มำนำยกต็ ้อง แกไ้ ขปัญหำนีด้ ว้ ยตัวเอง แต่ถ้ำนำยอยำกได้งำนเพมิ่ ข้ำยนิ ดที ี่ จะใหค้ วำมชว่ ยเหลอื ” มกิ ได้ยนิ แบบนีม้ ิกกโ็ มโหและแคน้ เลย ว่ำกล่ำวเรนไปวำ่ “แล้งนำ้ ใจ เหน็ แกต่ ัว”

หลำยเดอื นต่อมำมิกก็ออกไปจบั ปลำทงั้ วนั ทงั้ คนื แตก่ ็ไม่ มีเงนิ มำกพอทจ่ี ะใชห้ นี้ อยดู่ ดี กี ม็ ีพอ่ คำ้ มำหำมิกทบี่ ำ้ นพร้อม บอกวำ่ “จะเหมำปลำจำกมิกทงั้ หมดและยนิ ดที ำสัญญำซอื้ ขำยร่วงหน้ำเพอื่ แรกกบั กำรทมี่ ิกทำงำนหนักเพอ่ื จับปลำมำ ขำย”พอมิกเหน็ เงนิ ทพี่ อ่ คำ้ จะใหม้ กิ กต็ กใจเพรำะมนั มำก พอทจ่ี ะทำใหเ้ ขำปลดหนีไ้ ด้ทงั้ หมดและยงั ไดแ้ ตง่ งำนกับลูก คุณหนูไฮโซในวนั แตง่ งำนของมิก เรนกไ็ ดเ้ ดนิ มำหำมิกเพอื่ แสดงควำมยนิ ดแี ต่มิกก็ไมต่ อ้ นรับ

แล้วในทส่ี ุดมิกกไ็ ด้รวยเป็ นเศรษฐีแล้วจะไดไ้ ปเหยยี บยำ่ เรนถงึ ควำมแลง้ นำ้ ใจ มิกจงึ เดนิ ทำงทบี่ ำ้ นเรนระหวำ่ งทำงมิก ไดเ้ จอกบั พ่อค้ำเลยเขำ้ ไปขอบคุณพ่อค้ำ แล้วพอ่ คำ้ ถำมมิกว่ำ “จะเดนิ ทำงไปไหน” มิกตอบวำ่ “กำลังไปหำเรน” พ่อคำ้ เลย ตอบว่ำ “อ๋อเจำ้ จะไปขอบคุณทำ่ นเรนหรอ” มกิ งง.? มิกเลยถำมหำเหตผุ ลวำ่ “ทำไมตอ้ งไปขอบคณุ เรน”

พอ่ ค้ำจงึ เล่ำใหม้ ิกฟังมกิ จงึ ไดร้ ู้ควำมจริงวำ่ ในหมบู่ ำ้ น ของเจำ้ มชี ำวประมงตัง้ มำกมำยแตท่ ำไมขำ้ ถงึ เดนิ ทำงไปหำ เจ้ำนั้นกเ็ พรำะวำ่ ทำ่ นเรนไงหละทำ่ นเรนเป็ นคนใหข้ ้ำไปซือ้ ปลำจำกเจ้ำโดยทำ่ นเรนเอำชอ่ื เสยี งของตนเป็ นประกนั ว่ำเจำ้ จบั ปลำเกำ่ ทส่ี ุดมกิ ได้ยนิ แบบนั้นแล้วกร็ ู้สึกผิดมำกๆมกิ เลย ไปหำเรนทบี่ ้ำนแล้วคุกเขำ่ รอ้ งไห้ สำรภำพผิดและขอโทษเรน

เรนจงึ อธิบำยเหตุผลว่ำ “ถำ้ ตอนนั้นข้ำช่วยนำย นำยกค็ ง จะไมส่ ำมำรถแกไ้ ขปัญหำไดเ้ พรำะปัญหำจริงๆไม่ได้อยู่ทเ่ี งนิ มันอยทู่ พี่ ฤตกิ รรมของนำยและถ้ำข้ำใหน้ ำยยมื เงนิ นำยกจ็ ะ ขอเงนิ ข้ำไปเลยๆไม่จบไมส่ นิ้ อำจำรยข์ องข้ำสอนเสมอว่ำ ยำมมคี นเดอื ดร้อนมำขอยมื เงนิ จงยน่ื มือ อย่ำยน่ื เงนิ ถ้ำเรำ ยนื่ เงนิ แล้วเรำอำจจะเสยี ทงั้ เงนิ ทงั้ เพอื่ นและทข่ี ำ้ ไมใ่ หย้ มื เงนิ กเ็ พรำะขำ้ กลัวจะเสียเพอื่ นไปดว้ ย”แล้วนี่คือจุดเรม่ิ ต้น มิตรภำพดๆี ทมี่ ใี หแ้ กก่ นั ในสถำนะทเ่ี ทำ่ เทยี มกบั ตลอดไป