นิทาน เรื่องเจ้าชายคำเดียว

เจา้ ชายนโู นเป็นเจา้ ชายองคน์ อ้ ยท่ีออ่ นนอ้ มท่สี ดุ ใน บรรดาเจา้ ชายองคน์ อ้ ยทงั้ หลายในโลกใบนี้ พระองค์ มกั จะเดนิ คอ้ มตวั ทกุ ครงั้ ท่ีตอ้ งเดนิ ผา่ นผูใ้ หญ่ พระองค์ มกั จะใชถ้ อ้ ยคาท่แี สนสภุ าพเวลาท่ีตอ้ งสนทนากบั ผทู้ ่ีมี อาวโุ สสงู กวา่ และพระองคไ์ มเ่ คยท่ีจะลมื พดู คาลงทา้ ย วา่ “ครบั ” ไมเ่ วน้ แมก้ ระท่งั การพดู คยุ กบั เด็ก ๆ ท่ีมีอายุ รุน่ ราวคราวเดยี วกนั และสิ่งเหลา่ นีเ้ องท่ีเป็นคณุ สมบตั ิ แสนวิเศษท่ีทาใหใ้ ครตอ่ ใครพากนั หลงรกั เจา้ ชายอยา่ ง ทมุ่ เทชีวิตจิตใจให้

ครนั้ เม่ือเจา้ ชายมีอายไุ ด้ 12 พรรษา ขา้ ราชการ ทหารและประชาชนตา่ งก็พรอ้ มใจกนั จดั งาน เฉลมิ ฉลองครงั้ ย่ิงใหญ่ใหแ้ กเ่ จา้ ชายท่ีพวกเขารกั กองดรุ ยิ างคช์ ว่ ยกนั ประโคมบรรเลงเพลงเฉลิม ฉลอง ประชาชนพากนั โหร่ อ้ งและจดุ ดอกไมไ้ ฟ กนั ตลอดทงั้ คืน แสงและเสียงจงึ เจิดจรสั และดงั สน่นั หว่นั ไหวไปท่วั ทกุ สารทิศ

พอ่ มดท่ีเพ่ิงสญู เสยี ภรรยาผเู้ ป็นท่ีรกั ไปรูส้ กึ ไม่พอใจตอ่ ส่ิงท่ีเกิดขนึ้ เป็นอนั มาก ในขณะท่ีเขากาลงั เศรา้ โศก พวกชาวเมืองกลบั จดั งานเฉลิมฉลองกนั อย่างอกึ ทึก ครกึ โครม พอ่ มดอยากแกแ้ คน้ ชาวเมือง

ดงั นนั้ พ่อมดจึงรา่ ยคาถาสาปใหบ้ คุ คลท่ีชาวเมืองรกั มากท่ีสดุ กลายเป็นคนท่ีพดู ไมไ่ ดแ้ ละไมส่ ามารถ ถา่ ยทอดความคดิ ใด ๆ ผ่านการเขียนหนงั สอื ดว้ ยเหตุ นี้ เจา้ ชายนโู นจงึ กลายเป็นคนรบั เคราะหโ์ ดยท่ีตวั เอง ไม่รูอ้ โี หน่อเี หนเ่ ลยแมแ้ ตน่ ิดเดียว

นางฟา้ ประจาตวั ของเจา้ ชายนโู นเป็นนางฟา้ องคน์ อ้ ยท่ี รกั เจา้ ชายย่งิ ชีวิต ทนั ทที ่ีนางฟา้ รูว้ า่ เจา้ ชายถกู พอ่ มด สาป นางฟา้ องคน์ อ้ ยก็เท่ียวบนิ ไปขอความช่วยเหลือ จากนางฟา้ องคอ์ ่นื ๆ จนท่วั ไปหมด นางฟา้ องคน์ อ้ ย อยากใหเ้ จา้ ชายกลบั มาพดู ไดอ้ กี ครงั้ แตอ่ ทิ ธิฤทธิ์ของ นางฟา้ ทกุ ๆ พระองคเ์ ม่ือนามารวมกนั แลว้ ก็ยงั ไม่ สามารถแกค้ าสาปของพอ่ มดได้ ดงั นนั้ พรเพียง ประการเดียวท่นี างฟา้ พอจะมอบใหแ้ กเ่ จา้ ชายไดก้ ค็ อื การทาใหเ้ จา้ ชาย แตเ่ จา้ ชายจะพดู ไดเ้ พียงแค่คาคา เดียวเทา่ นนั้ ซง่ึ เจา้ ชายจะตอ้ งคิดและตดั สินใจดว้ ย ตนเอง

และกอ่ นท่ีเจา้ ชายจะเลือกพดู คาใดคาหน่งึ ออกมา เหตกุ ารณค์ บั ขนั ก็เกิดขนึ้ ประเทศเพ่ือนบา้ นซง่ึ ตอ้ งทน หนวกหกู บั งานเฉลมิ ฉลองของเจา้ ชายนโู น ตา่ งพรอ้ ม ใจกนั ยกกองทพั มาปิดลอ้ มเมืองของเจา้ ชายนโู นเอาไว้ พระราชาและเจา้ ชายจากเมืองตา่ ง ๆ ประกาศขอให้ เจา้ ชายนโู นออกมาเป็นผเู้ จรจาและชีแ้ จงเหตกุ ารณ์ ทงั้ หมดใหท้ กุ ๆ คนไดฟ้ ัง ซง่ึ หากเจา้ ชายนโู นบา่ ยเบย่ี ง กองทพั ท่ีปิดลอ้ มอยทู่ งั้ หมดก็จะบกุ เขา้ ส่เู มืองของ เจา้ ชายนโู นทนั ที

เจา้ ชายนโู นจาเป็นตอ้ งไปเผชิญหนา้ กบั กองทพั ของ ประเทศเพ่ือนบา้ นอยา่ งหลกี เล่ียงไมไ่ ด้ แตม่ นั เป็นเรอ่ื ง ท่นี า่ หนกั ใจท่สี ดุ ท่ีเจา้ ชายซง่ึ พดู ไดเ้ พียงคาเดียว จาเป็นตอ้ งออกไปอธิบายเรอ่ื งราวตา่ ง ๆ ใหท้ กุ ๆ คน เขา้ ใจ เจา้ ชายนโู นพยายามใชค้ วามคิดท่ีจะหาคาพดู ท่ี ดที ่สี ดุ ท่ีสามารถคลีค่ ลายเรอ่ื งราวทงั้ หมดไดด้ ว้ ยคา เพียงคาเดยี ว และหลงั จากท่ีเจา้ ชายครุน่ คดิ อยคู่ รูห่ น่งึ ในท่ีสดุ เจา้ ชายก็ไดค้ าพดู ท่ีเหมาะสม

เจา้ ชายนโู นยนื รบั ฟังคาตเิ ตยี นของพระราชาและ เจา้ ชายจากเมืองตา่ ง ๆอยา่ งสงบโดยไมไ่ ดป้ รปิ าก แมแ้ ตน่ ิดเดยี ว และเม่ือทกุ ๆ คนพดู จบ เจา้ ชายนโู นก็ คอ่ ย ๆ คานบั เหลา่ บรรดาพระราชาและเจา้ ชายจาก เมืองตา่ ง ๆ อย่างนอบนอ้ ม จากนนั้ พระองคจ์ ึงคอ่ ย ๆ เอย่ คาพดู เพียงคาเดยี วท่ีพระองคท์ รงพดู ไดใ้ หท้ กุ ๆ คน ไดฟ้ ัง คาพดู คาเดียวท่ีเจา้ ชายทรงเลอื กท่ีจะพดู นนั้ เป็น คาพดู สนั้ ๆ ท่ีทาใหค้ วามขนุ่ เคืองใจหายไปเป็นปลดิ ทงิ้ และแลว้ เม่ือพระราชาและเจา้ ชายจากเมืองตา่ ง ๆ ได้ ฟังคาพดู คานนั้ ทกุ ๆ คนตา่ งก็พากนั ยกทพั กลบั ไป โดยไมม่ ีความขนุ่ ขอ้ งหมองใจหลงเหลอื อยเู่ ลย

เม่ือเจา้ ชายนโู นคน้ พบวา่ คาพดู ท่ีแสนมหศั จรรยซ์ ง่ึ พระองคท์ รงพดู ไดเ้ พียงคาเดยี วนนั้ เป็นคาพูดท่ี สามารถเปลี่ยนเรอ่ื งรา้ ยใหก้ ลายเป็นดไี ด้ พระองคจ์ งึ ตดั สินใจท่ีจะเดนิ ทางไปหาพอ่ มดเพ่ือขอรอ้ งใหพ้ อ่ มด ถอนคาสาปใหแ้ กพ่ ระองค์

เจา้ ชายนโู นออกเดนิ ทางตามลาพงั เขา้ ในป่าอย่างกลา้ หาญ ทา่ มกลางความมืดในป่าทบึ เจา้ ชายคอ่ ย ๆ กา้ ว อยา่ งชา้ ๆ เพ่ือมงุ่ หนา้ ไปยงั ปราสาทของพอ่ มด และ ก่อนท่ีเจา้ ชายจะทนั รูต้ วั เจา้ ชายกเ็ ดินพลาดไปเหยียบ เขา้ กบั หางของราชสีห์ เจา้ ป่าท่กี าลงั นอนหลบั อยู่

ราชสหี ส์ ง่ เสยี งคารามล่นั ดว้ ยความโกรธ มนั กระโจนขนึ้ ครอ่ มตวั ของเจา้ ชายองค์ นอ้ ยและพรอ้ มท่ีจะขยา้ เจา้ ชายดว้ ยสญั ชาตญาณของสตั วป์ ่า แตก่ ่อนท่ีราชสีหจ์ ะ ตะปบกรงเลบ็ เขา้ ท่ีตวั ของเจา้ ชายนโู นเพียงช่วั เสยี้ ววนิ าทีเดียว เจา้ ชายนโู นก็เอ่ย คาคาเดียวท่ีพระองคท์ รงพดู ไดใ้ หร้ าชสหี ฟ์ ัง นา้ เสียงท่ีนา่ สงสารประกอบกบั ถอ้ ยคาท่ีแสนมหศั จรรยท์ าใหค้ วามขนุ่ เคอื งของราชสีหม์ ลายหายไปจนสนิ้ และ แลว้ ราชสีหจ์ งึ ปลอ่ ยใหเ้ จา้ ชายเดนิ ทางตอ่ ไปโดยไมไ่ ดแ้ ตะตอ้ งเจา้ ชายแมแ้ ต่ ปลายเลบ็ เม่ือเจา้ ชายนโู นเดินทางมาถึงปราสาทของพอ่ มด พอ่ มดไดอ้ กมายืนรอเจา้ ชาย พรอ้ มกบั เตรยี มคาถาบทใหมเ่ อาไวต้ อ้ นรบั ผบู้ กุ รุก พอ่ มดไม่รูเ้ ลยว่า เดก็ นอ้ ยผนู้ า่ สงสารซง่ึ เดนิ ทางมายงั ปราสาทของเขาคอื เจา้ ชายนโู นผโู้ ชครา้ ยท่ีตอ้ งรบั คาสาป ของพอ่ มดไปทงั้ ๆ ท่ีตวั ของเขาเองนนั้ อะไรเลยแมแ้ ตไ่ ม่ไดร้ ูเ้ รอ่ื งนอ้ ย

ทนั ทีท่ีเจา้ ชายนโู นเห็นพอ่ มด ส่งิ แรกท่ีเจา้ ชายทาก็คอื การโคง้ คานบั คกุ เขา่ ลงกบั พนื้ ดว้ ยความนอบนอ้ ม พอ่ มดรูส้ กึ แปลก ใจตอ่ การกระทาของเจา้ ชายเป็นอยา่ งย่งิ และเขาก็ย่ิงแปลก ใจมากขนึ้ ไปอีก เม่ือเขาไดย้ ินเจา้ ชายเอย่ ถอ้ ยคาท่ีแสน มหศั จรรยอ์ อกมา

นางฟา้ ปรากฏตวั ขนึ้ แลว้ เลา่ เรอ่ื งราวทงั้ หมดใหพ้ ่อมดฟัง พอ่ มดรูส้ กึ ผิดมากท่ีคาสาปของเขาทาใหเ้ จา้ ชายท่ีแสนนา่ รกั ตอ้ ง รบั เคราะหไ์ ปโดยไมร่ ูอ้ ีโหน่อีเหน่ พอ่ มดรบี ถอนคาสาปใหแ้ ก่ เจา้ ชายทนั ที จากนนั้ ยกั ษก์ ็จดั งานเลยี้ งเพ่ือปลอบขวญั ใหแ้ ก่ เจา้ ชายองคน์ อ้ ย

ในเวลาตอ่ มา เม่ือเจา้ ชายองคน์ อ้ ยเดินทางกลบั มาถงึ เมืองของเขาโดยสวสั ดิภาพ ผคู้ นทงั้ หลายตา่ งก็พากนั ซกั ถามเจา้ ชายวา่ คาพดู มหศั จรรยท์ ่ีช่วยใหเ้ จา้ ชาย คลค่ี ลายปัญหาตา่ ง ๆ ไดน้ นั้ คือคาวา่ อะไร

เจา้ ชายนโู นไดแ้ ตย่ ิม้ อย่างถอ่ มตวั ก่อนท่ีจะตอบใหท้ กุ ๆ คนไดร้ บั ความกระจ่างวา่ คาพดู คาเดียวท่ีพระองค์ ทรงพดู กบั ทกุ ๆ คนนนั้ เป็นคาพดู สนั้ ๆ ท่ีใคร ๆ ก็ สามารถพดู ไดเ้ หมอื น ๆ กนั และคาพดู มหศั จรรยท์ ่ี ช่วยใหค้ วามขนุ่ ขอ้ งหมองใจหายไปเป็นปลดิ ทิง้ กค็ อื คา วา่ “ขอโทษครบั ” ท่เี จา้ ชายพดู จนติดปาก และช่วยให้ เหตกุ ารณท์ งั้ หมด…จบลงไดด้ ว้ ยดี

ด.ช.ธนภรณ์ แจม่ มี ม.2/2 เลขท่ี5