เล่มกลอน ยังคงรอยอยู่

1

คำนำ หนงั สืออิเลก็ ทรอนิกส์ (E-book) เรื่องเรียงร้อย ถอ้ ยคำ นำสู่บทกวี เป็ นส่วนหน่ึง ของรำยวิชำกำรอ่ำนและกำรเขียนร้อยกรองเชิงสร้ำงสรรค์ 604-205 ของนักศึกษำคณะ ศึกษำศำสตร์และศิลปะศำสตร์มหำวิทยำลยั หำดใหญ่ จดั ทำข้ึนเพ่ือเรียบเรียงบทประพนั ธ์ ประเภท โครง ฉนั ท์ กำพย์ กลอน และร่ำย ซ่ึงผเู้ ขียนไดร้ วบรวมบทประพนั ธ์ท้งั หมดจำนวน 11 เร่ือง โดยประพนั ธ์งำนเดี่ยวและงำนกลุ่ม ซ่ึงงำนที่ประพนั ธ์ดว้ ยกนั ผูเ้ ขียนไดร้ ะบุช่ือผู้ แต่งไวด้ ำ้ นล่ำงของบทประพนั ธ์ ผเู้ ขียนหวงั วำ่ หนงั สืออิเล็กทรอนิกส์ (E-book)เรื่องเรียงร้อย ถ้อยคำ นำสู่บทกวี จะเป็ นประโยชน์แก่ผูอ้ ่ำนอย่ำงย่ิง หำกมีกำรแนะนำประกำรใด ผูอ้ ่ำนขอน้อมรับคำติชม อยำ่ งเตม็ ใจยง่ิ อำรีฟะ มำหะมะ (ผจู้ ดั ทำ) 2

สำรบญั หน้า เร่ือง 1 2 ยงั คงรอคอย 3 ข้าวยาปักษ์ใต้ 4 เศรษฐกจิ 5 พ่อของแผ่นดนิ 6 สานฝันให้บรรลุ 7 สาวงามเมืองตานี 8 เวลา…คือคาตอบ 9 สาวงามเมืองตานี 10 ฉันชอบและฉันรัก 11 ฉันเกลยี ดและฉันกลวั 12 เตรียมตัวกนั หมาป่ ากบั สิงโต 3

1 กาพย์ยานี ๑๑ ทอ้ งฟ้ำยำมเยน็ เป็นทอ้ งฟ้ำที่สดใสและสวยงำมมำกเพรำะเป็ นแสงตะวนั ท่ีกำลงั จะลบั ฟ้ำไป เรำ มองดว้ ยสำยตำที่สดชื่น สดใส แต่เม่ือเรำมองแสงที่กำลงั จะลบั ฟ้ำไปก็อดใจท่ีจะไม่คิดถึงใครบำงคนที่เรำ รักมำกคนท่ีเรำรอคอยและเฝ้ำรอดูเขำอยตู่ ลอดเวลำ แต่เรำกท็ ำไดแ้ คส่ ่งควำมคิดถึงและคิดถึงกนั ในฐำนะ ควำมทรงจำท่ีดีที่สุด ดงั แสงตะวนั ยำมเยน็ ยงั คงรอคอย ตะวนั ลบั ขอบฟ้ำ ยงั ตรึงตรำเห็นหนำ้ เธอ สกั วนั คงไดเ้ จอ ฉนั ยงั คงรอเชยชม ล่องลอยไปกบั สำยลม ตะวนั พำพดั ใจ เสพสุขสมอำรมณ์ปอง โครจรเป็ นวงกลม 4

2 กลอนคละ ข้าวยาปักษ์ใต้ อำหำรข้ึนชื่อ เล่ืองลือปักษใ์ ต้ ทุกคนสนใจ ฉนั ไปกินมำ ขำยดีอร่อยนกั หนำ ขำ้ วสวยโรยผกั หลำกสี ชื่อวำ่ ขำ้ วยำบูดู เพื่อนเกลอนงั่ กินกนั เป็นหมู่ ซ้ือฝำกลุงป้ำนำ้ อำ ไก่ทอดโปรดรู้เพมิ่ อีกจำน เดินตลำดตอนเชำ้ มกั เจอ บีบมะนำวคลุกเคลำ้ ไมเ่ นน้ หวำน อนุรักษส์ ืบสำนกนั เอำไว้ ขำ้ วยำไข่ตม้ เป็นเซตคู่ กือโป๊ ะน้นั ตอ้ งทอดก่อนถึงทำนได้ ลองไปหำมำกินดูนะเพอ่ื นเอย กลิ่นหอมน้ำบูดูรำดบนขำ้ ว ขำ้ วยำอยกู่ บั เรำมำยำวนำน ของทำนคู่สุดอร่อยชงั่ เขำ้ กนั ทำไม่ยำกแถมเค้ียวเพลินกรอบถึงใจ 5

3 กลอนสักวา เศรษฐกจิ สกั วำวำ่ ดว้ ยเรื่องเศรษฐกิจ มีแต่มิตรมำชวนไปเดินหำ้ ง ระวงั หนำไปแลว้ เด๋ียวทรัพยจ์ ำง เพรำะมีของอนั มำกมำย กำรซ้ือของช่วงน้ีควรประหยดั ตอ้ งจำกดั สิ่งของในกำรจ่ำย มิใช่วำ่ ซ้ือจนทรัพยล์ ะลำย เด่ียวจะกลำยเป็นทุกขห์ มดสขุ เอย 6

4 โคลงส่ีสุภาพ พ่อของแผ่นดิน ทรงงำนหนกั ค่ำเชำ้ ทุกวนั คือพอ่ หลวงของฉนั ม่ำนฟ้ำ ไปทุกแห่งทุกครัน บำกบน่ั ทำเพอ่ื คนไทยให้ แกร่งกลำ้ ทุกคน 7

5 โคลงสามสุภาพ สานฝันให้บรรลุ นกั เรียนทุกทุกคน มำนะตนใฝ่ รู้ มำร่วมเรียนเพียรสู้ เพื่อนพอ้ งฉนั เธอ มีครูบำอำจำรย์ คอยสง่ั สอนแจงช้ี ชำนำญกำรเยยี่ งน้ี ไขวค่ วำ้ จนถึงฝัน 8

6 ฉันท์ สาวงามเมืองตานี สำวงำมจำกตำนี จะมงั่ มีเป๊ ะเร่ืองเรียน เ ป็นสำวท่ีขำวเนียน เพรำะเธอน้นั รักควำมงำม และมีตำดุเกรงขำม เธอน้นั คือพีอำ จะไปไหนมิไดเ้ ชียว ผคู้ นชอบติดตำม 9

7 กลอนเปล่า เวลา…คือคาตอบ พดู ถึง...กำรจำกลำ เช่ือวำ่ หลำย ๆ คนมิค่อยชอบ ใช่...ฉนั เองกเ็ ป็นหน่ึงในน้นั แต่หำรู้ไหมวำ่ กำรจำกลำของฉนั น้นั นำพำควำมสมหวงั อีกคร้ัง กำรจำกลำของฉนั น้นั ...โชคดียงิ่ นกั เป็นกำรจำกลำที่ตำ่ งคนตำ่ งแยกยำ้ ย เพอ่ื ...ทบทวนตวั เองและไปเติบโต เพือ่ ...นำมำพบกนั อีกคร้ังในวนั น้ี เวลำ...อำจเป็นสิ่งท่ีทำใหเ้ รำตอ้ งพรำกจำกกนั แต่เวลำกน็ ำมำซ่ึงคำตอบใหใ้ นวนั น้ี ขอบคุณเวลำ... 10

8 วรรณรูป สาวงามเมืองตานี 11

9 กาพย์ยานี๑๑ ฉันชอบและฉันรัก ฉนั ชอบดอกไมห้ อม ฉนั ชอบดอมดมดอกไม้ ฉนั ชอบดอกไมใ้ หญ่ ฉนั ชอบดอกไมท้ ่ีงำม ฉนั รักอำหำรไทย ฉนั รักในสีสนั ชำม ฉนั รักผลมะขำม ฉนั รักกำรชิมอำหำร ประพนั ธ์โดย นำงสำวอำรีฟะ มำหะมะ นำงสำวรัฐทิกำ หมื่นอำจ นำงสำวซูไฮมี บิตนั และนำงสำวฮำนีนำ เจะ๊ หลง 12

10 กาพย์ฉบงั ๑๖ ฉันเกลยี ดและฉันกลวั ฉนั เกลียดคนที่ไมด่ ี เคำ้ ชอบทำที ที่ชอบกินเหลำ้ วำ่ จริงใจกบั ตวั เรำ ฉนั กลวั คนท่ีข้ีเมำ เพรำะชอบทำร้ำยขำ้ วของ ประพนั ธ์โดย นำงสำวอำรีฟะ มำหะมะ นำงสำวรัฐทิกำ หมื่นอำจ นำงสำวซูไฮมี บิตนั และนำงสำวฮำนีนำ เจะ๊ หลง 13

11 กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ เตรียมตวั กนั เตรียมสรีระ วนั น้ีวนั พระ เขำ้ วดั ตกั บำตร เพื่อไปทำบุญ ใจไมห่ มกมุน่ พระธำตุค้ำจุน เสริมดวงวนั ดี กินเจถือศีล วนั หนำ้ ตรุษจีน สติปัญญำ ผดิ ชอบชวั่ ดี ใชเ้ ลือกวธิ ี รักษำชีวี สวดแผเ่ มตตำ ประพนั ธ์โดย นำงสำวอำรีฟะ มำหะมะ นำงสำวรัฐทิกำ หมื่นอำจ นำงสำวซูไฮมี บิตนั และนำงสำวฮำนีนำ เจะ๊ หลง 14

12 ร่ายโบราณ หมาป่ ากบั สิงโต เน้ือเร่ือง หมำป่ ำตวั หน่ึงขโมยลูกแกะมำไดต้ วั หน่ึง และแบกไปยงั ถ้ำเพื่อจดั กำรเป็ นอำหำร แต่แผนกำรของมนั ตอ้ งเปล่ียนไปอยำ่ งสิ้นเชิง เมื่อมนั เผชิญกบั หนำ้ สิงโต ซ่ึงชิงลูกแกะไปโดยไม่เอ่ยขอโทษสักคำ หมำป่ ำถอยห่ำง ไปอยู่ในระยะปลอดภยั และกล่ำวด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดว่ำ \"ท่ำนไม่มีสิทธิมำแย่งชิงของๆ ขำ้ ไปอย่ำงน้นั นะ\" สิงโตหนั หลบั มำ แต่เจำ้ หมำป่ ำอยูไ่ กลเกินกว่ำสิงโตจะสอนบทเรียนให้โดยไม่ตอ้ งเปลืองแรง มนั จึงกล่ำววำ่ \"ของๆ เจำ้ ง้นั หรือ เจำ้ ซ้ือมำ หรือคนเล้ียงแกะให้เจำ้ มำเป็ นของขวญั ล่ะ เจำ้ ไดม้ นั มำอยำ่ งไรหรือ ไหนช่วยบอก ขำ้ ทีสิ\" นิทำนเร่ืองน้ีสอนใหร้ ู้วำ่ :โกงเขำมำอยำ่ งไร กโ็ ดนโกงกลบั ไปอยำ่ งน้นั ร่ายโบราณ หมำป่ ำขโมยแกะ และแบกลบั ถ้ำไป ใจคิดทำอำหำร แต่ตอ้ งเปล่ียนแผนกำร เม่ือคลำนเจอ สิงโต โอโ้ หรำชสีห์ มีชิงลูกแกะไป ไมข่ อโทษสกั คำ ย้ำจะแยง่ แกะไป ใจคิดตอ้ งถอยไป เพ่ือให้ตวั ปลอดภยั หมำป่ ำกล่ำวทนั ใด วำ่ ไมค่ วรแยง่ ชิง สิงโตหนั กลบั ไป พร้อมพูดใหเ้ ตือนใจ เจำ้ ไดม้ ำอยำ่ งไร ไหนบอกขำ้ ทีสิ นิทำนสอนไวว้ ำ่ ถำ้ โกงมำโกงกลบั อยนู่ ำ ประพนั ธ์โดย นำงสำว อำรีฟะ มำหะมะ และนำงสำว ณฏั ฐชำ กลุ มำตย์ 15

ผจู้ ดั ทำ นำงสำวอำรฟี ะ มำหะมะ รหสั 6206510008 สำขำ ภำษำไทย คณะศกึ ษำศำสตรแ์ ละศลิ ปศำสตร์ มหำวทิ ยำลยั หำดใหญ่ 16

17