หน่วยการเรียนรู้ที่ 5 นาฏศิลป์ในวัฒนธรรมต่างๆ

หน่วยการเรียนรู้ที่ 5 นาฏศิลป์ในวัฒนธรรมต่างๆ นาฏศิลป์พื้นบ้าน แต่ละภาค ชั้นเรียนครูรชฏ & ครูบริพัตร์

จุดประสงค์การเรียนรู้ ๑.อธิบายที่มาและความแตกต่างของการแสดง นาฏศิลป์แต่ละภูมิภาค ๒.วิเคราะห์ที่มาของการแสดงนาฏศิลป์แต่ละ ภูมิภาคพร้อมทั้งจัดกลุ่มชุดการแสดงแต่ละภาคได้ อย่างถูกต้อง ๓.รักในการอ่านและตระหนักถึงความสำคัญของ ชุดการแสดงชุดต่างๆในแต่ละภาค

การแสดงนาฏศิลป์ไทยพื้นเมือง การแสดงนาฏศิลป์พื้นเมืองเป็นการแสดงที่สะท้อนให้เห็น ถึงวิถีชีวิตความเป็นอยู่ วัฒนธรรมและประเพณีของคนในท้อง ถิ่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละท้องถิ่น การแสดงนาฏศิลป์ พื้นเมืองแต่ละภูมิภาค จึงมีลักษณะแตกต่างกัน แบ่งออกเป็นสี่ ภูมิภาค ดังนี้

การแสดงพื้นเมือง ภาคเหนือ การแสดงพื้นเมืองภาคเหนือเป็นการ แสดงที่สะท้อนวิถีชีวิตของคนภาคเหนือที่ พูดจาอ่อนหวานไพเราะนุ่มนวลการแสดงจึง อ่อนช้อยงดงาม เช่น ฟ้อนเล็บ ฟ้อนเทียน ฟ้อนสาวไหม เป็นต้น

ฟ้อนสาวไหม ฟ้อนเทียน เป็นการฟ้อนที่เลียนแบบขั้นตอน เป็นการฟ้อนให้เห็นถึง การสาวไหมทอผ้าของชาวบ้าน ความสวยงามของแสงเทียน

การแสดงพื้นเมือง ภาคอีสาน การแสดงพื้นเมืองภาคอีสาน เน้น ความเรียบง่ายสนุกสนาน มีท่วงทำนอง เร่งเร้า สะท้อนถึงวิถีชีวิตและความเชื่อ ต่างๆ เช่น เซิ้งบั้งไฟ เซิ้งโปงลาง เป็นต้น

เซิ้งแหย่ไข่มดแดง เซิ้งสวิง เป็นเซิ้งที่จำลอง การเสาะหาไข่มดแดง เป็นเซิ้งที่จำลอง การเสาะหาสัตว์น้ำ เพื่อมาประกอบอาหาร เพื่อมาประกอบอาหาร

การแสดงพื้นเมือง ภาคใต้ การแสดงพื้นเมืองภาคใต้ ภาคใต้เป็นภาคที่มี วัฒนธรรม ปละประเพณีที่หลากหลาย การแสดงส่วน ใหญ่จะเน้นความสนุกสนาน คึกคัก เร้าใจ และใช้เครื่อง ดนตรีประเภทตี และเป่าเป็นหลัก เช่น รำมโนราห์ ระบำ รองเง็ง

ระบำตารีกีปัส ระบำร่อนแร่ เป็นการระบำที่ใช้พัดในการแสดง เป็นการระบำประกอบท่าทางการ มีดนตรีที่ไพเราะ สนุกสนาน ร่อนแร่ เพื่อหาแร่

การแสดงพื้นเมือง ภาคกลาง การแสดงพื้นเมืองภาคกลาง แสดงถึงวิถีชีวิต ความเป็นอยู่ของชาวบ้านทั่วไป ชอบความรื่นเริง รูปแบบการแสดงเป็นการละเล่นที่สนุกสนานตาม ฤดูกาล เช่น รำกลองยาว เต้นกำรำเคียว รำแม่ศรี เป็นต้น

รำกลองยาว เต้นกำรำเคียว เป็นการรำที่มีความสนุกสนาน เป็นการละเล่นที่เกี่ยวกับอาชีพทำนา ตามจังหวะกลองยาว และหยอกล้อกันระหว่างหญิงชาย