ศาสนาคริสต์

คำนำ หนังสือเล่มนี้ เป็นส่วนหนึ่งของรำยวิชำ ESO0123 ศำสนศึกษำ โดยมีจุดประสงค์เพ่ือนำเสนอข้อมูลเกี่ยวกับ ศำสนำคริสต์ ซึ่งหนังสือเล่มนี้แบ่งเป็น 10 ตอนดังนี้ ประวัตศิ ำสนำ ประวัติพระศำสดำ คมั ภรี ใ์ นศำสนำ หลักคำสอนที่สำคัญ นิกำยในศำสนำคริสต์ นักบวชและ ผู้ สื บ ท อ ด พิ ธี ก ร ร ม ส ำ คั ญ วิ ถี ชี วิ ต แ ล ะ วั ฒ น ธ ร ร ม ศำสนสถำน และสญั ลกั ษณ์ ทำงผู้จัดทำหวังเป็นอย่ำงยิ่งว่ำรำยงำนเล่มนี้จะมี ประโยชน์ต่อผู้ท่ีได้ศึกษำ และหำกรำยงำนเล่มน้ีผิดพลำด ประกำรใด ก็ขออภยั ไว้ ณ โอกำสนี้ด้วย ผู้จดั ทำ

สำรบัญ หนำ้ 1 เร่อื ง 4 ประวัตศิ ำสนำ 8 ประวตั พิ ระศำสดำ 12 คมั ภีรใ์ นศำสนำ 14 หลักคำสอนทส่ี ำคญั 17 นิกำยในศำสนำคริสต์ 19 นักบวชและผสู้ บื ทอด 22 พธิ ีกรรมสำคัญ 26 วิถชี ีวติ และวฒั นธรรม 31 ศำสนสถำน 33 สญั ลักษณ์ ผ้จู ัดทำ



ศำสนำคริสต์เป็นศำสนำ ผู้ เ ป็ น ศ ำ ส ด ำ ข อ ง ศ ำ ส น ำ นี้ หน่ึงในบรรดำ 3 ศำสนำ ศำสนำคริสต์เป็นศำสนำท่ีมี หลกั ของโลก ซ่งึ เป็นศำสนำ วิ วั ฒ น ำ ก ำ ร ม ำ จ ำ ก ศ ำ ส น ำ - ประเภทเอกเทวนิยม ยูดำ เพรำะศำสนำคริสต์ก็ นับถือพระเจ้ำ เพยี งองคเ์ ดียว นับถือพระเจ้ำ นำมว่ำ พระยะโฮวำห์ โดยมี องคเ์ ดียวกับ พระเยซูเป็นศำสดำ คำว่ำ นับถือพระเจ้ำองค์เดียวกับ Christ มำจำกภำษำโรมันว่ำ ศำสนำยูดำ คือ พระยะโฮ Christius และคำน้ีก็มำจำก วำห์ อีกท้ังได้รับคัมภีร์โต ภำษำกรกี อีกต่อหน่ึงคือคำว่ำ ร ำ ห์ ซ่ึ ง เ ป็ น คั ม ภี ร์ ข อ ง Christos ซึ่งแปลมำจำกคำว่ำ ศำสนำยูดำ มำเป็นคัมภีร์ เมสสิอำห์ ในภำษำฮบิ รู ศำสนำของตนด้วย เพียงแต่ เปลี่ยนชื่อเสียใหม่ว่ำ คัมภีร์ ศำส นำ ค ริส ต์ เกิด ใ น พันธสัญญำเดิม ปำเลสไตน์ เมื่อ พ.ศ. 543 โดยคิดตำมเกดิ ของพระเยซู

คำว่ำศำสนำคริสต์เพ่ิงเกิดขึ้นและนำมำใช้ หลังจำกพระเยซูส้ินชีพแล้ว และได้ฟังข่ำว อภินิหำรของพระเยซูคืนชีพ ทำให้เกิดศรัทธำจึง พำกันเรยี กกำรนบั ถือพระเยซวู ่ำเปน็ ศำสนำใหม่ แยกตัวออกจำกศำสนำยูดำ และต้ังช่ือ ศำสนำใหม่ว่ำ “ศำสนำคริสต์” โดย เซน็ ตป์ อล



ในสมัยที่แคว้นยูเดีย (อิสรำเอล) โยเซฟ ช่ำงไม้แห่งเมืองนำซำเรธได้ แต่งงำนกับมำรี แต่ทั้งๆท่ีพระแม่มำรียัง รักษำพรหมจรรย์อยู่ ก็เกิดต้ังครรภ์ ขน้ึ มำ ขณะนั้นมีดำวดวงใหญ่ปรำกฏข้ึน เหนือเมืองเบธเลเฮม ท่ีโยเชฟกับมำรีย้ำย มำอยู่ มีพระโหรำจำรย์ 3 คนทำนำยว่ำ มีผู้ท่ี จ ะ เป็น ก ษัต ริย์ แ ห่ งยิ ว ทั้ ง ม ว ล กำเนดิ ข้นึ 3 พระโหรำจำรย์เดินทำงมำถึง เยรูซำเล็มและเบธเลเฮม ในคืนท่ีพระเยซู ประสูติในคอกม้ำพอดี จึงได้มอบทองคำ กำยำน และยอมมอบให้

กษัตริย์เฮโรด ผู้นำแควันยูเดีย กลัวคำทำนำยของ 3 พระโหรำจำรย์จึง สงั่ ฆำ่ เดก็ ที่เกดิ ในชว่ งนั้น โยเซฟและมำรี จึงพำครอบครวั หนีไปอย่อู ียิปตห์ ลำยปี เมื่อพระ เยซูมี พร ะชนม์ รำ ว 30 พรรษำ ก็เสด็จสู่แคว้นยูเดีย ทรงรับกำร ล้ำงบำปในแม่น้ำจอร์แดนจำกนักบุญ จอห์นผู้ลงบำป ตำมประเพณียิว จำกน้ัน ทรงเร่ิมกำรเทศนำส่ังสอนผู้คน โดย เนอ้ื หำของคำสอนคอื ควำมรัก กำรใหอ้ ภยั ผู้ศรัทธำว่ำทรงเป็นพระเมสสิอำห์ผู้ไถ่ บำป เป็นพระบุตรของพระเจ้ำ ทำให้ นักบวชยิวโกรธเคืองและโจมตีพระเยซูว่ำ แอบอ้ำง ในท่ีสุดจึงเรียกร้องให้ข้ำหลวง ชำวโรมนั สอบสวน และประหำรพระเยซู

ปอนติอัส ปิลำด ข้ำหลวงโรมัน เห็นว่ำไม่ควร ประหำร แต่เม่ือกระแสชำวยิวกดดันหนัก จึงตัดสิน ให้นำพระเยซูไปตรึงกำงเขนเพื่อประหำรชีวิตเม่ือพระ ชนม์ได้ 33 พรรษำ หลังกำรสิ้นพระชนม์ 3 วันก็ ทรงฟ้ืนคืนชีพแสดงปฏิหำริย์เสด็จกลับสู่สวรรค์ (จงึ ฉลองเปน็ วันอีสเตอร์)



ศำสนำคริสต์ได้วิวัฒนำกำรมำจำกศำสนำยูดำ ดังน้ันคัมภีร์ของศำสนำคริสต์จึงมีทั้งคัมภีร์ศำสนำ ยูดำและของศำสนำคริสต์เอง กล่ำวคือ ศำสนำ คริสต์ได้รับคัมภีร์โตรำห์ ซึ่งเป็นคัมภีร์ของศำสนำยู ดำมำเป็นคัมภีร์ของตน เพียงแต่เปลี่ยนช่ือเป็นพันธ สัญญำเดิม และเรียกคัมภีร์เฉพำะของศำสนำคริสต์ เองว่ำ พันธสัญญำและเม่ือรวมทั้งคัมภีร์พันธสัญญำ เดิมและพันธสัญญำใหม่ เรียกว่ำพระคริสต์ธรรม คัมภีร์หรือพระคัมภีร์ไบเบิลอันศักด์ิสิทธ์ิ พระคัมภีร์ ไบเบลิ สำมำรถแบ่งออกไดเ้ ป็น 2 ภำค

เป็น คัม ภีร์ เก่ ำ 1. ห้ำมนับถือพระเจ้ำอ่ืนใดนอกจำก ข อ ง ศ ำ ส น ำ ยู ด ำ พระยะโฮวำห์ เ กิ ด ขึ้ น ก่ อ น ส มั ย 2. ห้ำมบูชำรูปเคำรพใดๆ ค ริ ส ต ก ำ ล มี 3. ห้ำมเอ่ยนำมพระผู้เป็นเจ้ำโดยขำด จำนวนท้ังหมด 39 ควำมเคำรพ เล่ม โดยชำวยิวเรียก 4. ทำงำนให้เสร็จใน 6 วัน เว้นวัน คัมภีร์ของตนเองว่ำ อำทิตย์ “ตำนัก” 5. เคำรพนับถือบิดำและมำรดำ 6. หำ้ มฆ่ำมนุษย์ 7. หำ้ มประพฤติผดิ ในกำม 8. ห้ำมลกั ทรัพยข์ องผู้อ่ืน 9. หำ้ มเป็นพยำนเทจ็ 10. หำ้ มโลภเอำสิ่งของของผ้อู ืน่

เป็นคัมภีร์ใหม่ รวบรวม ตอนที่ 2 ว่ำด้วยกำเนิด ขึ้นโดยสำวกรุ่นแรกและรุ่น คริสตจักรและงำนของพระ หลังของพระเยซู เน้ือหำ อัครส ำวก เป็ นห นังสื อ ภำยในประกอบด้วยประวัติ 1 เล่ม เขียนโดยนักบุญลูกำ คำ สอ น แ ละ เห ตุ ก ำ ร ณ์ ท่ี ตอนท่ี 3 เป็นคำสอนใน เกิดข้ึนในสมัยที่พระเยซูยัง ลั ก ษ ณ ะ ข อ ง จ ด ห ม ำ ย ห รื อ ดำรงพระชนมช์ พี อยู่จนสิ้น สำสน์ ถงึ ชำวคริสต์ของอคั ร พระชนม์ คัมภรี ์ ในภำคทสี่ องนี้ สำวก มีจำนวน ต้นฉบบั เดมิ เขียน ทั้ ง ห ม ด 2 1 ด้วยภำษำกรีก ฉบับ มี 27 เลม่ แบง่ ออกเป็น 4 ตอน ต อ น ที่ 4 ว่ ำ ตอนที่ 1 ว่ำดว้ ย ด้ว ย “ วิ วร ณ์ ” ประวัติและกำรแสดง ส ำ ร ะ ส ำ คั ญ ธรรมของพระเยซู กล่ำวถึงเร่ืองรำว เรยี กวำ่ “วำรสำร” ท่ีจะ เกิ ดข้ึนแ ก่ ม นุ ษ ย ช ำ ติ ใ น อนำคต



หลักตรเี อกำนุภำพ หลกั ควำมรัก อำณำจักรพระเจ้ำ หมำยถึง พระเจ้ำ เป็นหัวใจสำคัญที่ คือ อำณำจักร อ ง ค์ เ ดี ย ว แ ต่ อ ง ค์ พ ร ะ เ ย ซู ส อ น ไ ว้ แห่งควำมรัก หรือ พระองค์มีส่ิงที่เป็น ในปัจฉิมโอวำทก่อน อ ำ ณ ำ จั ก ร แ ห่ ง สำรัตถะ ถึง 3 ส้ินพระชนม์พระองค์ จิตใจเป็นหลักกำร อย่ำง คื อ พร ะ ทรงสอนให้ รักพระ ดำเนินชีวิตที่แทรก บิ ด ำ พ ร ะ บุ ต ร เจ้ำ รกั ครอบครัว รัก ซึมเข้ำไปในจิตใจ และพระจิตร เป็น เพ่ือนบ้ำน รักเพื่อน และช่วยยกระดับ อันเดยี วกนั มนุษย์ แล้วมนุษย์ก็จะ จิตของผู้ยอมรับคำ ได้รับควำมรักจำกโลก สอน และปฏิบัติ เปน็ สิ่งตอบแทน ตำมให้สูงข้ึน



เหตุผลข้อที่ 1 เหตผุ ลข้อท่ี 2 สื บ เ นื่ อ ง ม ำ จ ำ ก ก ำ ร ค ว ำ ม เ จ ริ ญ ใ น ท ำ ง ประพฤตขิ องนักบวชในสมัยน้ัน วชิ ำกำรมีมำกขนึ้ ที่ ไ ม่ เ ป็ น ไ ป ต ำ ม ค ำ ส อ น ใ น คัมภีร์ไบเบลิ เหตุผลข้อท่ี 4 เหตุผลขอ้ ที่ 3 กำรตีควำมหลักคำ สอนท่แี ตกต่ำงกนั ควำมรู้สึกเป็น ชำตนิ ยิ ม เม่ือศำสนำได้เผยแพร่ไปยังภูมิภำคต่ำงๆ ท่ัวโลก ซึ่งมี พ้นื ฐำนทำงวฒั นธรรมเดิมที่หลำกหลำยและแตกต่ำง ทำให้ เกิดกำรปรับตัวของหลักคำสอนและหลักปฏิบัติในทำง ศำสนำ เพ่ือให้สอดคล้องกับวิถีชีวิตและวัฒนธรรมใน ท้องถนิ่ ซึง่ นำไปสู่สง่ิ ทีเ่ รียกวำ่ “แยกนกิ ำย

นกิ ำยโรมนั คำทอลกิ นิกำยออรท์ อดอกซ์ นิกำยโปรเตสแตนต์ ตั้ ง อ ยู่ ณ กำเนิดมำจำกควำม นิ ก ำ ย นี้ อ ำ ณ ำ จั ก ร โ ร มั น เ กิ ด ข้ึ น เ พ ร ำ ะ คิดเห็นท่ีแตกแยกกัน ถือเอำกรุงโรมเป็น ค ว ำ ม ขั ด แ ย้ ง ในเร่ืองควำมเชื่อและ ศู น ย์ ก ล ำ ง ข อ ง ระหว่ำงสถำบัน ชีวิต คริสตชน โดย ศำสนำ เป็นนิกำยท่ี ปกครองและ เ รี ย ก พ ว ก ที่ ไ ม่ ใ ช่ มีคนนับถือมำกที่สุด ศำสนำ คำทอลิก หรือออร์ทอ ใ น โ ล ก มี พ ร ะ ดอกซว์ ่ำ “โปรเตส- สั น ต ะ ป ำ ป ำ เ ป็ น แตนต์” ป ร ะ มุ ข ข อ ง ศ ำ ส น ำ นิ กำยน้ี ถือ ว่ ำ เป็ น กลุ่มท่ีถือปฏิบัติตำม ระเบียบประเพณีเดิม หรืออำจกล่ำวว่ำเป็น พวกอนุรักษน์ ยิ ม



นกั บวชนกิ ำยโรมันคำทอลกิ นักบวชของนิกำยคำทอลิกไม่ว่ำจะเป็นเพศ ช ำ ย ห รื อ ห ญิ ง จ ะ มี ก ฎ ป ฏิ บั ติ อ ยู่ ห ล ำ ย ข้ อ โดยทั่วไปแล้วจะมีกฎอยู่ 3 ข้อท่ีไม่ว่ำคณะไหน นกั บวชชำยหรอื หญิงต้องปฏิบตั ิ นักบวชนกิ ำยยออร์โธดอกซ์ นักบวชชำยและหญิงของนิกำยออร์โธดอกซ์ ไม่บังคับในเร่ืองกำรถือโสดของนักบวช แต่ถ้ำ เป็นนักบวชที่ มีตำแหน่งสมณะสูงๆ หรือจะข้ึน สูต่ ำแหน่งสงู ๆ จะต้องเป็นโสด นักบวชนิกำยโปรเตสแตนท์ ไม่มนี ักบวช ทงั้ นักบวชชำย และนักบวชหญิง มีตำแหน่งผูท้ ส่ี อนคำสอนศำสนำในโบสถ์



พิ ธี ก ร ร ม ที่ ส ำ คั ญ ข อ ง ศ ำ ส น ำ ค ริ ส ต์ เรียกว่ำ ศีลศักด์ิสิทธ์ิ 7 ประกำรเพื่อเป็นเคร่ืองมือ ชว่ ยใหม้ นษุ ย์ไปสู่ควำมหลดุ พนั จำกควำมทุกข์ ผนู้ บั ถือศำสนำครสิ ต์ทกุ คนจะต้องผ่ำนพธิ ีน้กี อ่ น จงึ จะได้ชื่อวำ่ เปน็ ชำวคริสต์โดยสมบรู ณ์ เป็นพิธีต่อจำกศีลจุ่ม เพื่อเป็นกำรย้ำหรือแสดง ควำมม่นั คงของจติ ใจท่ีมีต่อศำสนำ เป็นกำรยืนยันว่ำจะนับถือ พระเจ้ำอยำ่ งแทจ้ ริง เป็นพิธีกรรมที่ชำวคริสต์พำกันไปทำพิธีในโบสถ์ วันอำทิตย์ เพื่อน้อมจิตระลึกถึงกำรสิ้นพระชนม์ของพระเยซู กอ่ นเขำ้ พิธตี ้องมีกำรสวดมนต์

เปน็ พิธบี อกควำมผดิ หรือ เป็นพิธกี รรมทบี่ ำทหลวง บำปของตนแกบ่ ำทหลวง ทำ เพ่อื ใหผ้ ้กู ำลงั จะสน้ิ ใจ เพอื่ บำทหลวงจะ ได้ยกโทษหรอื อภยั ให้ หรือผปู้ ่วยไดร้ ะลกึ ถงึ พระเจำ้ ถือเป็น กำรเจมิ ครัง้ สดุ ท้ำยจำก บำปของผูก้ ำลงั จะสน้ิ ใจ เป็นพิธีกรรมของชำว เป็นพิธีกรรมท่ีรวมชำย คริสต์ ยอมรับในกำรเข้ำ หญิง 2 คน ให้เป็นสำมี มำเป็นนักบวช หรือเป็น ภ ร ร ย ำ ส ร้ ำ ง ส ร ร ค์ สมำชกิ ของคณะสงฆ์ ครอบครัวที่สมบูรณต์ ่อไป



กำรภำวนำ สำหรับคริสต์ศำสนิกชน จึงเป็นสิ่งที่มนุษย์แสดงออกถึงควำมสัมพันธ์ ดังกล่ำว โดยมีบทภำวนำท่ีทุกคนสำมำรถ อธิษฐำนภำวนำร่วมกันได้ เป็นบทภำวนำที่ใช้ ในกำร อธิษฐำนสำธำรณะ เพื่อแสดงควำม เป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน เป็นบทภำวนำจำก คมั ภรี ์ไบเบลิ พธิ ีมสิ ซำ เป็นพธิ ีบชู ำขอบพระคุณ พระเป็นเจ้ำ เป็นกำรแสดงออกซ่ึงควำม เป็นหนึ่งเดียวกันของคริสต์ศำสนิกชน โดยมีองค์พระเยซูเจ้ำเป็นเคร่ืองบูชำเพื่อ ไถ่บำปมนุษย์ อำศัยพระกำยและพระ กำรทำบุญให้ทำน เป็น โลหิตที่พระองค์ทรงยอมสละและพลชี วี ติ กิ จ ก ำ ร ท่ี ค ริ ส ต์ ศ ำ ส นิ ก ช น แสดงออกซ่ึงควำมรัก ที่มีต่อ พระเจ้ำ ดว้ ยกำรชว่ ยเหลือเพ่ือนมนุษย์ท่ี พระเป็นเจ้ำทรงสร้ำงมำตำมพระฉำยำ ลักษณข์ องพระองค์

กำรพลีกรรม คือ กำรยอมรับควำม ทุกข์ยำกลำบำก ควำมเจ็บปวด หรือกำร ปฏิเสธตนเองที่จะ ละเว้นกิจกรรมท่ีนำ ควำมสุขหรือควำมสนุกส่วนตัว หรือตั้งใจ ลด-ละ-เลิก กิจกำรท่ีไม่ดี เป็นกำรกระทำ ท่ีเกิดขึ้นจำกควำมตั้งใจ ควำมจริงใจ และ ด้วยใจเสรี กำรแต่งกำย คริสต์ศำสนำปรับ ต น เ อ ง ใ ห้ เ ข้ ำ กั บ แ ต่ ล ะ วั ฒ น ธ ร ร ม โ ด ย คริสต์ศำสนิกชนสำมำรถแต่งกำยได้ตำม จำรีตประเพณี มีเพียงกำรแต่งกำยใน พิธีกรรมเท่ำน้ัน ที่ยังคงรักษำเอกลักษณ์ กำรทกั ทำย เรำมักจะได้ ตำมจำรตี ประเพณีของแตล่ ะนิกำย พบกำรทักทำยหรอื คำบอกลำที่ แสดงถึงควำมเปค็ ริสต์ศำสนกิ ชน อยู่บอ่ ยๆ ทั้งในภำพยนตร์หรือในกำร เข้ำสังคม อำทิ “ขอพระเจ้ำสถิตกับ ท่ำน” “รักในพระคริสต์” “สุขสันต์ วันครสิ ตม์ ำส”

อำหำรกำรกิน คริสต์ศำสนิกชนนิกำยโรมันคำทอลิก จะ อดเน้ือในวันศุกร์ทุกสัปดำห์ตลอดท้ังปี เพรำะถือว่ำเป็นวันพลี กรรมท่ัวไป แต่ในเทศกำลมหำพรต (ระยะเวลำประมำณ 40 วัน ก่อนวันระลึกถึงพระมหำทรมำนของพระเยซูเจ้ำ) หรือวัน ศุกร์ศักดิ์สิทธิ์ (Good Friday) คริสต์ศำสนิกชนจะอดอำหำร ในวันพุธรับเถ้ำ (วันแรกของเทศกำลมหำพรต) และวันศุกร์ ศักดิ์สิทธิ์ (วันทีร่ ะลึกถึงกำรสิน้ พระชนม์ของพระเยซเู จ้ำ)



นิกำยคำทอลิก ในไทย นิกำยโปรเตสแตนท์ ใน มักเรียกศำสนสถำน หรอื ตวั ไ ท ย มั ก เ รี ย ก ศ ำ ส น ส ถ ำ น อำคำร วำ่ โบสถ์ หรอื วัด หรือตัวอำคำร ว่ำ “โบสถ์” 1) วัด (โบสถ)์ ท่วั ๆไป เป็นสถำนที่ที่ผู้ศรัทธำรวมตัว 2) วดั (โบสถ)์ ที่เปน็ กันในกำรประกอบกิจทำง ทตี่ ัง้ ของทีน่ ัง่ ของผู้เปน็ ประมุข ศำสนำ ในวันสำคัญทำง ของสงั ฆมณฑล เรียกวดั ศำสนำและวนั อำทิตย์ นน้ั วำ่ อำสนวิหำร

อำรำม คือ ทอ่ี ยขู่ อง แ อ บ บี ย์ คื อ อ ำ ร ำ ม นกั บวชทเ่ี ปน็ เขตพรต คือ หรือ คอนแวนต์ ในนิกำย เป็น บริเวณที่ถอื เป็นเขตพรต โรมนั คำทอลกิ ทีอ่ ยภู่ ำยใต้กำร ท่ที ่นี กั บวช ใชเ้ ป็นที่อยู่อำศยั ปกครองของอธิกำรอำรำม และ ใชช้ ีวิตอยใู่ นบริเวณนนั้ หรือ อธิกำริณีอำรำม ซึ่งทำ โดย ทม่ี ีท้งั อำรำมของนักบวช หน้ำท่ีเป็นพ่อหรือแม่ฝ่ำยจิต หญงิ และ อำรำมของ วิญญำณของเหล่ำนักพรตที่ นักบวชชำย อำศัยในแอบบีย์

อำสนวิหำร คือ คริสต์ คอนแวนต์ คือ ชุมชน ศำสนสถำนหรือโบสถป์ ระเภท ข อ ง นั ก บ ว ช ช ำ ย ห รื อ หนึ่งที่คริสต์ศำสนิกชนใช้ทำ นั ก บ ว ช ห ญิ ง ห รื อ อ ำ จ กำรนมัสกำรพระเจ้ำและใช้ ห ม ำ ย ถึ ง ตั ว อ ำ ค ำ ร ท่ี ชุ ม ช น ประกอบศำสนกิจทำงศำสนำ นั ก บ ว ช เ ห ล่ ำ นี้ ใ ช้ พั ก อ ำ ศั ย เหมือนโบสถ์ท่ัวๆไป เป็นกำร พ บ ไ ด้ ท้ั ง ใ น ค ริ ส ต จั ก ร บ่งบอกควำมสำคัญของโบสถ์ โ ร มั น ค ำ ท อ ลิ ก แ ล ะ นิ ก ำ ย ในสถำนะในเชิงกำรปกครอง แองกลิคนั คริสตจกั ร

มหำวิหำร คือ โบสถ์ อัครมหำวิหำรนักบุญ ขนำดใหญ่ท่ีมีควำมสำคัญและ ยอห์น ลำเตรัน ในพระ ได้รับกำรยกสถำนะให้เป็น สันตะปำปำ หรือ รู้จักกัน “ ม ห ำ วิ ห ำ ร ” โ ด ย พ ร ะ ท่ัวไปในชื่อ มหำวิหำรนักบุญ สันตะปำปำ ดังน้ันคำว่ำ ยอห์น ลำเตรัน ในกรุงโรม “ ม ห ำ วิ ห ำ ร ” จึ ง มี ทั้ ง อติ ำลี หรอื เรียกอย่ำงส้ันว่ำ ควำมหมำยในทำงลักษณะ มหำวิหำรลำเตรัน ทำงสถำปัตยกรรมและเป็น มห ำ วิห ำ ร ใ น ค ริ ส ต จั ก ร โรมนั คำทอลิก



ไม่ยกย่องบูชำ เปน็ นิกำยที่ไม่ สัญลักษณ์คือ รูปเ ค ำรพ ใ ด ๆ นิยมบูชำรูปสลัก ไม้กำงเขนที่มีรูป ท้ังส้ิน นอกจำก พระเยซู ตลอด พระเยซถู กู ตรงึ ไม้กำงเขนที่ไม่มีรูป ท้ั ง ไ ม้ ก ำ ง เ ข น พร ะ เ ย ซูถู ก ต รึ ง หรือทำบุญใด ๆ 47.62% เปน็ สัญลักษณ์ แต่ให้ควำมเคำรพ ใ น ภ ำ พ เ ขี ย น 23.81% เ ก่ี ย ว กั บ อ ง ค์ พระเยซู 13.43%

ผู้จัดทำ นำยปยิ ะวฒั น์ จนั ทร์แก้ว รหสั นกั ศกึ ษำ 5915107001114 นำยอภสิ ิทธิ์ สุขยงิ่ รหสั นกั ศกึ ษำ 5915107001127 นำงสำวโสรยำ ไสยสคุ นธ์ รหัสนกั ศกึ ษำ 5915107001132 กลุ่มเรยี น 59013.151 คณะครศุ ำสตร์ หลกั สูตรสำขำวชิ ำสงั คมศึกษำ มหำวิทยำลัยรำชภัฏสุรำษฎรธ์ ำนี