รวมบทประพันธ์

เ ด็ ก น้ อ ย ห มั่ น พ า ก เ พี ย ร

เ ด็ ก น้ อ ย ห มั่ น พ า ก เ พี ย ร

คำนำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เรื่อง เด็กน้อยหมั่นพากเพียร เป็นส่วนหนึ่งของรายวิชา การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชิง สร้างสรรค์ ๖๐๔-๒๐๕ ของนักศึกษาคณะศึกษาศาตร์และศิลป ศาตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ จัดทำขึ้นเพื่อเรียบเรียงบท ประพันธ์ประเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งผู้ ประพันธ์ได้รวบรวมบทประพันธ์ไว้ทั้งหมด จำนวน ๘ เรื่อง โดย มีการประพันธ์ทั้งงานเดี่ยวและงานกลุ่มซึ่งงานที่ประพันธ์ร่วม กันนั้นมีจำนวน ๒ เรื่อง รวมทั้งหมดเป็นจำนวน ๑๐ เรื่อง ผู้ ประพันธ์ได้ระบุชื่อผู้แต่งไว้ด้านล่างของบทประพันธ์ ผู้ประพันธ์ขอขอบคุณอาจารย์ประจำรายวิชา ผศ.พิชญา สุวรรณโน และ นางสาวบุษรา เพชรแดง ผู้ให้ความรู้และความ ช่วยเหลือ ผู้จัดทำหวังว่าหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ฉบับนี้จะเป็น ประโยชน์แก่ผู้อ่านไม่มากก็น้อย จารุวรรณ อยู่เย็น ๑๒/๑๑/๒๕๖๔

สารบัญ หน้า ชื่อเรื่อง ๑ ๒ เด็กน้อยหมั่นพากเพียร ๓-๔ สายฝนกับความเหงา ๕ ราชาผลไม้ ๖ พิษร้าย ๗ พ่อของเรา ๘ กระจกเงา ๙-๑๐ คนข้างหลัง ๑๑-๑๒ แตงโม แตงโม่ แตงโม ๑๓ กระต่ายกับเต่า ๑๔ ฉันชอบ ฉันรัก ๑๕ ฉันเกลียด ฉันกลัว ๑๖ วันนี้อาจสุข วันหน้าฟ้าใหม่ ผู้ประพันธ์

๑ โคลงสามสุภาพ เด็กน้อยหมั่นพากเพียร เด็กเด็กรักการเรียน อ่านเขียนกันทั่วหน้า จงเร่งรีบไขว่คว้า เพื่อให้สมหวัง จึงบันดลต่อสู้ ความคิดบังเกิดผล มุ่งเน้นพากเพียร จักเก่งยามเรียนรู้

๒ กาพย์ยานี ๑๑ สายฝนกับความเหงา ฝนตกมาอีกแล้ว ฉันไม่แคล้วนั่งหงอยเหงา ที่ตรงนี้มีแต่เรา เลยนั่งเศร้าอยู่คนเดียว ฟ้าร้องนานจนเปล่าเปลี่ยว ฟ้าร้องเสียงกังวาน ทั้งโดดเดี่ยวและเดียวดาย อ้างว้างอยู่คนเดียว

๓ กลอนคละ ราชาผลไม้ ทุเรียนของดี มากมีเหลือล้น กินได้ทุกคน กินจนหมดเลย ทุเรียนของดีมีมาก เห็นแล้วไม่อยากอยู่เฉย อยากกินให้หมดไปเลย สุขเอยมากมีหลายหลาก ทุเรียนมีมากหลากหลายสายพันธุ์ หอมมันหวานกรอบเนื้อนุ่มมาก หมอนทองก้านยาวล้วนหลายหลาก ของดีมาจากประเทศไทย

๔ กลอนคละ ราชาผลไม้ พวงมณีชะนีเนื้อเหลืองนวล กลิ่นเย้ายวนชวนกินมาแต่ไกล มีผลใหญ่น้อยบ้างสลับไป กินครั้งใดติดใจตลอดเลย ทุเรียนไทยเป็นราชาผลไม้ รสชาติละมุนละไมให้ชมเชย กินคราใดหาไม่สิ่งเปรียบเปรย เอาไว้เย้ยว่าไทยเรามีของดี

๕ กลอนดอกสร้อย พิษร้าย โคเอ๋ยโควิด โรคร้ายคร่าชีวิตมนุษย์หนา ทำให้คนหลายคนสิ้นชีวา ชีวิตไม่หรรษาดั่งแต่ก่อน คุณหมอพยาบาลต้องเหนื่อยหนัก ไม่ได้พักจิตใจต้องบั่นทอน เอาใจช่วยทุกผู้ดวงอมร ขออ้อนวอนให้โรคภัยสิ้นเอย

๖ โคลงสี่สุภาพ พ่อของเรา หลายโครงการที่สร้าง และสอน ทรงห่วงประชากร ทั่วหล้า ยามตอนที่อาวร มิหวั่น เราจึ่งมองบนฟ้า เพื่อสู้พอเพียง

๗ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ กระจกเงา ชื่อจารุวรรณนี้ เสนาะดีมิมีทุกข์ ชื่อเล่นน่ะชื่อฟลุ๊ค ประพฤติตัวสราญใจ มิยุ่งเกี่ยวกะใครใคร ตัวฉันบุตรคนเดียว หฤทัยเจริญงาม หน้าตาก็แจ่มใส

๘ กลอนเปล่า คนข้างหลัง เราอยากสำเร็จในชีวิต เพียงเพราะพ่อกับแม่ เพียงเพราะทั้งสองที่เราแคร์ เราจึงต้องทำให้ดีที่สุด ถึงแม้บางครั้งเราจะท้อ แต่เราก็ขอให้ตัวเองฮึดสู้ อนาคตที่ดีรอเราอยู่ ท่านทั้งคู่จะได้ภูมิใจ

๙ วรรณรูป แตงโม แตงโม่ แตงโม

๑๐ วรรณรูป แตงโม แตงโม่ แตงโม ลูกอ้วนเนื้อแดง นั่นแตงโมไง ได้กินทีไร จิตใจเบิกบาน เลือกสรรให้เหมาะ ต้องเคาะก่อนทาน เมล็ดนำหว่าน ใส่จานพร้อมกิน (กลอนสี่)

๑๑ ร่ายยาว นิทานอีสป กระต่ายกับเต่า กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง มีกระต่าย น้อยตัวหนึ่ง วิ่งเล่นอยู่ในป่าอย่างสบายใจ มันชอบดูถูกสัตว์อื่นว่า เชื่องช้า ไม่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนกับตัวมัน จนมันหลงตัวเองว่า ไม่มีใครวิ่งชนะตนได้อย่างแน่นอนวันหนึ่งกระต่ายเห็นเต่าคลาน ต้วมเตี้ยม กระต่ายจึงหัวเราเยาะเย้ยว่า\"มัวแต่คลานต้วมเตี้ยมอยู่ แบบนี้เมื่อไหร่จะถึงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า\"เต่ารู้สึกไม่พอใจที่กระต่ายพูดจา แบบนั้นใส่ตน จึงพูดขึ้นว่า\"เจ้ากระต่ายหลงตัวเองอย่างเจ้า ไม่เห็น ว่าจะเก่งตรงไหน ดีแต่โม้ไปวันๆ\"กระต่ายผู้ทะนงในตนเองเห็น เต่าพูดจาอย่างนั้น จึงท้าวิ่งแข่งกับเต่าเมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้น กระต่ายวิ่งด้วยความเร็วสุดฝีเท้านำเต่าไปก่อน พอถึงกลางทางหัน กลับไปมองข้างหลัง ไม่เห็นแม้จะเงาของกระต่ายเจ้ากระต่ายจึงนั่ง พักที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างทางจนเผลอหลับไป ส่วนเจ้าเต่ายังคงคลาน ต้วมเตี้ยม อย่างไม่ย่อท้อเจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีเมื่อเจ้า กระต่ายคลานจะถึงเส้นชัยแล้ว มันรีบวิ่งไปข้างหน้อย่างรวมเร็วหวัง จะไล่ให้ทัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว เพราะเต่าสามารถเอาชนะ กระต่ายได้ในการวิ่งแข่งขัน

๑๒ ร่ายยาว นิทานอีสป กระต่ายกับเต่า กระต่ายกับเต่าท้าสู้การวิ่งแข่ง ใครวิ่งแซงแรงชนะ จะมีเกียรติ เต่ามิเบียดเพราะกระต่ายพลังว่องไว แต่หัวใจ นั้นอยากสู้จึงน้อมรับ กำชับถึงวันที่อยากแข่งแย่งชิงดี ออกตัวที่กระต่ายนำแสนไกลโข เต่าที่โหล่ต้วมเตี้ยมช้า มากมาย แต่กระต่ายนั้นประมาทจึงนอนรอ เต่ามิท้อเร่ง คลานถึงเส้นชัย และอาศัยกระต่ายนอนหลับจึงชนะไป ทำให้กระต่ายนั้นรู้สึกอับอาย จากวันนั้นกระต่ายได้ เปลี่ยนแปลงตัวเอง จะเห็นได้ว่าถ้าเรามีความพยายาม ย่อมไม่หวั่นเกรงต่อความพ่ายแพ้ นั้นแล ณัฐธิกา กามะ จารุวรรณ อยู่เย็น

๑๓ กาพย์ยานี ๑๑ ฉันชอบ ฉันรัก ฉันชอบจัดดอกไม้ ฉันชอบให้คนรักฉัน ฉันชอบวันสำคัญ ฉันชอบมันพิเศษดี ฉันรักการบรรเลง ฉันรักเพลงของมัดหมี่ ฉันรักคนหุ่นหมี ฉันรักพี่ที่สุดเลย ณัฐธิกา กามะ จารุวรรณ อยู่เย็น

๑๔ กาพย์ฉบัง ๑๖ ฉันเกลียด ฉันกลัว ฉันเกลียดความเลวความชั่ว ที่มีกันทั่ว สมควรแก่การแก้ไข ฉันกลัวอำนาจบาตรใหญ่ หยามผู้คนได้ ไม่สนเส้นทางความดี ณัฐธิกา กามะ จารุวรรณ อยู่เย็น

๑๕ กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘ วันนี้อาจสุข วันหน้าฟ้าใหม่ จิตใจคลายทุกข์ วันนี้อาจสุข วันนี้แม้ยาก เมื่อรู้จักตน หนทางผ่านพ้น ลำบากเหลือล้น ด้วยตัวเราเอง เส้นทางสดใส วันหน้าฟ้าใหม่ ชีวิตต้องสู้ อย่าได้กลัวเกรง งดงามดั่งเพลง ก้าวข้ามบรรเลง ทุกข์สุขคู่กัน ณัฐธิกา กามะ จารุวรรณ อยู่เย็น

๑๖ ผู้ประพันธ์ นางสาวจารุวรรณ อยู่เย็น (ฟลุ๊ค) ศึกษาอยู่ระดับปริญญาตรี สาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัย หาดใหญ่

ขอขอบคุณ ผศ.พิชญา สุวรรณโน •เด็กน้อยหมั่นพากเพียร•

ขอขอบคุณ ผศ.พิชญา สุวรรณโน •เด็กน้อยหมั่นพากเพียร•