ปริศนา (4)

ชายชุดดําทีมาจากอีกมติ ินงึ :) หรอื มนั อาจเปนแค่ความฝน? ปริศนา ของอกี โลก แต่งโดย ปามมี

คํานํา รายงานฉบบั นี้เป็นสว นหน่ึงในวิชาภาษาไทย โดยมจี ุด ประสงคเพ่ือใหผ จู ัดทําไดมคี วามรูดานการเขียน การแตง เร่อื งสนั้ ซ่ึงสามารถนําไปใชประกอบการเรยี นวิชาภาษา ไทย ผูจัดทําหวงั วา ผอู า นรายงานฉบบั นี้ จะมคี วามเพลดิ เพลิน และไดรบั ความรู ขอบคุณคะ

เรอื ง ปรศิ นาของอีกโลก ณ บา้ นของแพร ธญิ า “เย้ ถึงซะที” แพร “มาละเหรอ เขา้ มาเล่นในบา้ นก่อน ส”ิ พชี และธญิ าเดินเขา้ ไปในบา้ นของแพร พชี “ไปดหู นังกัน “ แพร “ไปดู กันก่อนเลย แมเ่ ค้าโทรมา ฮัลโหลค่ะ อ๋อ ได้เลยค่ะ” แพร “แมเ่ ค้าให้ไปซอื ของทีตลาดอ่ะ เดียวเค้าไปก่อนนะ” ธญิ า “เห้ย!! ไปด้วยดิ” พชี “เค้าไปเปน เพอื นก็ได้”ทังสามคนเดินไปตลาดหน้าบา้ นด้วยกัน ระหวา่ งทางกลับทังสาม คนได้เจอกับกิลด์ กิลด์เปนเด็กผู้ชายทีอยูใ่ นระดับชนั เดียวกับทังสามคน เรา รูจ้ กั กิลด์ได้เพราะกิลด์เปนญาติห่างๆของแพร “อ้าว กิลด์นีนา มาทําอะไรทีนี เหรอ?”แพรพูดกับกิลด์ กิลด์ “แวะมาเดินเล่นเฉยๆ อ่ะนี เอาไป” กิลด์ยนื ลกู อมให้ทังสามคน คนละหนึงเมด็ และกิลด์ก็เดินจากไป ในใจแพร”เอ๊ะ กิลด์อยูภ่ เู ก็ตแต่เราอยู่ ชลบุรี ถ้ากิลด์มาชลบุรจี รงิ ๆก็คงจะไปเทียวทีอืนแล้วทําไมกิลด์ถึงมาอยูใ่ น ถนนทีเปยวๆแบบนีด้วยนะ” พชี “เอ่อ รบี กลับกันเถอะ ทีนีตอนกลางคืน โคตรน่ากลัวเลย”ทังสามเดินกลับจนถึงบา้ นของแพร สองชวั โมงผ่านไป พชี “วนั นีตอนสามท่มุ มรี ายการเล่าเรอื งผีด้วยแหละ ห้ามพลาดเลยนะ!!! วา่ แต่ไปดเู ปนเพอื นหน่อยดิ เค้ากลัวอ่ะ”แพร “อ่ะเคร” ธญิ า “อืม ก็ได้”เวลา สามท่มุ ทังสามไปรวมตัวกันในห้องนังเล่นชนั สองของบา้ นแพรและเรมิ ดู รายการเล่าเรอื งผี ธญิ ากับพชี หยบิ ลกู อมทีกิลด์ให้มากินแต่แพรยงั ไมไ่ ด้กิน ทังสามคนดรู ายการเล่าเรอื งผีจนถึงเทียงคืน แพร “เค้าไปนอนก่อนนะ ตอนนีเค้าง่วงมากเลย” ธญิ ากับพชี “เค” แพรเดินเขา้ ห้องนอนไป วนั ถัดมา แพรตืนขนึ มาตอนเทียงก็พบวา่ ธญิ ากับพชี หายตัวไปแล้วในใจแพร “ธญิ า กับพชี คงกลับไปตังแต่ตอนเชา้ แล้วล่ะมงั เพราะวนั นีเราตืนตังตอนเทียง” แพรเดินไปเปดทีวเี พอื ดขู า่ วตอนเทียงแพรตกใจมากเพราะวา่ ในขา่ วมนั ออก ประกาศตามหาเด็กหายสองคนชอื วา่ ธญิ าและพชี แพรกังวลมากจงึ หยบิ ลกู อมทีกิลด์ให้มากินแต่ก่อนทีแพรจะกินแพรสงั เกตเห็นภาษาอะไรสกั อยา่ งซงึ ดไู มเ่ หมอื นกับภาษาของมนุษยแ์ ต่แพรก็ไมไ่ ด้สนใจอะไรมากแพรเลยกิน ลกู อมเขา้ ไป ชวั โมงต่อมาแพรพยายามหาสาเหตทุ ีธญิ าและพชี หายตัวไป สกั พกั แพรก็วูบสลบไป พอแพรทีขนึ มาอยูใ่ นทีทีมดื จนมองเห็นทกุ อยา่ งเปนสี ดําและมนั ดกู วา้ งมากๆ แพรพูดกับตัวเองวา่ “นีเราอยูท่ ีไหนเนีย?” หลังจาก นันแพรก็เรมิ เดินสาํ รวจไปเรอื ยๆแต่ก็พบวา่ มนั อาจจะไมม่ ที างออกด้วยซาํ แพรเรมิ กลัวขนึ มากๆจนวงิ หาทางออกและแล้วแพรก็วงิ ไปสะดดุ กับอะไรก็ ไมร่ ู้ แพรเลยหันกลับไปดวู า่ แพรสะดดุ อะไรกันแน่ แพรก็พูดขนึ วา่ “นีมนั เสอื กันหนาวของพชี นีนา!!!แสดงวา่ พชี ต้องอยูท่ ีนีแน่ๆเลย”แพรเรมิ เดินตามหา พชี จนเจอเขา้ กับพชี ทีสภาพมอมแมมไปหมด พชี “ชว่ ยเราด้วย!” แพร “เกิดอะไรขนึ ?” พชี “ เราตืนมาอยูท่ ีกับธญิ า ละก็เจอตัวอะไรก็ไมร่ ูม้ นั น่า กลัวมากๆเค้ากับธญิ าตกใจเลยวงิ หนีไปคนละทาง

เรอื ง ปรศิ นาของอีกโลก ณ บา้ นของแพร ธญิ า “เย้ ถึงซะที” แพร “มาละเหรอ เขา้ มาเล่นในบา้ นก่อน ส”ิ พชี และธญิ าเดินเขา้ ไปในบา้ นของแพร พชี “ไปดหู นังกัน “ แพร “ไปดู กันก่อนเลย แมเ่ ค้าโทรมา ฮัลโหลค่ะ อ๋อ ได้เลยค่ะ” แพร “แมเ่ ค้าให้ไปซอื ของทีตลาดอ่ะ เดียวเค้าไปก่อนนะ” ธญิ า “เห้ย!! ไปด้วยดิ” พชี “เค้าไปเปน เพอื นก็ได้”ทังสามคนเดินไปตลาดหน้าบา้ นด้วยกัน ระหวา่ งทางกลับทังสาม คนได้เจอกับกิลด์ กิลด์เปนเด็กผู้ชายทีอยูใ่ นระดับชนั เดียวกับทังสามคน เรา รูจ้ กั กิลด์ได้เพราะกิลด์เปนญาติห่างๆของแพร “อ้าว กิลด์นีนา มาทําอะไรทีนี เหรอ?”แพรพูดกับกิลด์ กิลด์ “แวะมาเดินเล่นเฉยๆ อ่ะนี เอาไป” กิลด์ยนื ลกู อมให้ทังสามคน คนละหนึงเมด็ และกิลด์ก็เดินจากไป ในใจแพร”เอ๊ะ กิลด์อยูภ่ เู ก็ตแต่เราอยู่ ชลบุรี ถ้ากิลด์มาชลบุรจี รงิ ๆก็คงจะไปเทียวทีอืนแล้วทําไมกิลด์ถึงมาอยูใ่ น ถนนทีเปยวๆแบบนีด้วยนะ” พชี “เอ่อ รบี กลับกันเถอะ ทีนีตอนกลางคืน โคตรน่ากลัวเลย”ทังสามเดินกลับจนถึงบา้ นของแพร สองชวั โมงผ่านไป พชี “วนั นีตอนสามท่มุ มรี ายการเล่าเรอื งผีด้วยแหละ ห้ามพลาดเลยนะ!!! วา่ แต่ไปดเู ปนเพอื นหน่อยดิ เค้ากลัวอ่ะ”แพร “อ่ะเคร” ธญิ า “อืม ก็ได้”เวลา สามท่มุ ทังสามไปรวมตัวกันในห้องนังเล่นชนั สองของบา้ นแพรและเรมิ ดู รายการเล่าเรอื งผี ธญิ ากับพชี หยบิ ลกู อมทีกิลด์ให้มากินแต่แพรยงั ไมไ่ ด้กิน ทังสามคนดรู ายการเล่าเรอื งผีจนถึงเทียงคืน แพร “เค้าไปนอนก่อนนะ ตอนนีเค้าง่วงมากเลย” ธญิ ากับพชี “เค” แพรเดินเขา้ ห้องนอนไป วนั ถัดมา แพรตืนขนึ มาตอนเทียงก็พบวา่ ธญิ ากับพชี หายตัวไปแล้วในใจแพร “ธญิ า กับพชี คงกลับไปตังแต่ตอนเชา้ แล้วล่ะมงั เพราะวนั นีเราตืนตังตอนเทียง” แพรเดินไปเปดทีวเี พอื ดขู า่ วตอนเทียงแพรตกใจมากเพราะวา่ ในขา่ วมนั ออก ประกาศตามหาเด็กหายสองคนชอื วา่ ธญิ าและพชี แพรกังวลมากจงึ หยบิ ลกู อมทีกิลด์ให้มากินแต่ก่อนทีแพรจะกินแพรสงั เกตเห็นภาษาอะไรสกั อยา่ งซงึ ดไู มเ่ หมอื นกับภาษาของมนุษยแ์ ต่แพรก็ไมไ่ ด้สนใจอะไรมากแพรเลยกิน ลกู อมเขา้ ไป ชวั โมงต่อมาแพรพยายามหาสาเหตทุ ีธญิ าและพชี หายตัวไป สกั พกั แพรก็วูบสลบไป พอแพรทีขนึ มาอยูใ่ นทีทีมดื จนมองเห็นทกุ อยา่ งเปนสี ดําและมนั ดกู วา้ งมากๆ แพรพูดกับตัวเองวา่ “นีเราอยูท่ ีไหนเนีย?” หลังจาก นันแพรก็เรมิ เดินสาํ รวจไปเรอื ยๆแต่ก็พบวา่ มนั อาจจะไมม่ ที างออกด้วยซาํ แพรเรมิ กลัวขนึ มากๆจนวงิ หาทางออกและแล้วแพรก็วงิ ไปสะดดุ กับอะไรก็ ไมร่ ู้ แพรเลยหันกลับไปดวู า่ แพรสะดดุ อะไรกันแน่ แพรก็พูดขนึ วา่ “นีมนั เสอื กันหนาวของพชี นีนา!!!แสดงวา่ พชี ต้องอยูท่ ีนีแน่ๆเลย”แพรเรมิ เดินตามหา พชี จนเจอเขา้ กับพชี ทีสภาพมอมแมมไปหมด พชี “ชว่ ยเราด้วย!” แพร “เกิดอะไรขนึ ?” พชี “ เราตืนมาอยูท่ ีกับธญิ า ละก็เจอตัวอะไรก็ไมร่ ูม้ นั น่า กลัวมากๆเค้ากับธญิ าตกใจเลยวงิ หนีไปคนละทาง

สุดท้ายเราก็หลงกันจนได้” แพร “ใจเย็นๆก่อนนะ เอางีดีกว่าเดียวเรารีบ ช่วยกันหาธิญาให้เจอแล้วหาทางออกไปจากทีนีกันเถอะ” พีช “ได้สิ” แพรกับพีชเลยเดินหาธิญาจนทัวและก็มีเสียงกรีดดังขึน พีช “นันมัน เหมือนเสียงของธิญาเลยหนิ” แพร “เราตามเสียงนันไปดีกว่า” แพรกับ พีชเดินตามเสียงนันไปแล้วพบกับธิทีกําลังนอนอยู่เฉยๆด้วยความกลัว แล้วกีกิลด์ทียืนหันหลังให้แพรกับพีช พีชพูดขึนว่า “นันคือกิลด์หนิ”และ พีชกําลังเดินเข้าไปหากิลด์ แพร “พีชอย่าเดินเข้าไปนะ!!! เค้าว่านันไม่ใช่ กิลด์\"พีช “ถ้าไม่ใช่กิลด์แล้วจะเปนใครล่ะ?”กิลด์ “ใช่สิ เราคือกิลด์เอง” กิลด์หันหน้ามาหาแพรและพีชพร้อมกับยิมให้บนใบหน้าของกิลด์มีคราบ เลือดเต็มไปหมด แพรพีชและธิญาตัวแข็งจนไม่สามรถทําอะไรได้เลย จู่ๆ ก็มีแสงสาดมาด้านหน้าของพวกเธอและก็มีผู้ชายใส่เสือคลุมสีดําใส่ผ้า ปดตาและมีผมสีขาว ใช้หมัดต่อยไปทีตัวของกิลด์จนมือทีต่อยไปนันไป ทะลุตัวของกิลด์จนกิลด์ตาย ธิญา “คุณคือใครอ่ะ?” ผู้ชายเสือคลุมดํา “ผมน่ะเหรอ มาจากทีทีหนึงน่ะ อย่าไปสนใจมันเลย ผมชือว่า โดโกะ เปน คนทีใช้ไสยศาสตร์ในทางทีดีนะ ผมทํางานโดยการปกปองคนทีกําลังจะ โดนมนต์ดําจากคนชัวร้าย คนนทีเล่นมนต์ดําสามารถใช้วิญญาณให้ไป ปลอมตัวเปนใครก็ได้ ในกรณีทีพวกเธอโดนคือการทีเธอไปรับลูกอมทีมี มนต์อยู่ในนัน ถ้าเรากินลูกอมนันไปอีกไม่กีชัวโมงต่อมาเราจะหลับไปเลย และก็หายไปในโลกแห่งความจริงแล้วมาติดอยู่ทีนีเนียแหละ การทีเราจะ ออกไปจากทีนีได้เราจะต้องฆ่าวิญญาณตนนันให้ได้ก่อนและอีกสักพักเรา ก็จะกลับไปอยู่ทีเดิมเอง งันเราไปกันดีกว่าเนอะ”กลับมาอยู่ทีบ้านแพรทัง สามคนเลย แล้วผู้ชายคนนันก็หายไปทันทีหลังจากทีเขาดีดมือ พีชถาม แพรกับธิญาว่า “เมือกีมันคือเรืองจริงใช่มัยหรือเราแค่ฝน?” ธิญา “เค้า ไม่รู้อะไรทังนัน ตอนนีเค้างงไปหมดแล้วเนีย!!” แพร”เดียวเค้าจะสรุปให้ ฟงคือเราโดนกิลด์ตัวปลอมให้ลูกอมมาแล้วเราก็เผลอกินเข้าไปแล้วและ มาติดอยู่ในทีนันแหละ เราได้เจอกับคนทีปลอมตัวเปนกิลด์แล้วก็มีผู้ชาย คนนึงเขามาช่วยเราประมาณนันมัง อันนีคือความคิดเห็นส่วนตัวของเค้า นะ เค้าว่าวันนีพวกเธอนอนอยู่ทีนีก่อนละกันและอย่าลืมไปโทรหาพ่อแม่ ด้วยนะเดียวเขาจะเปนห่วงละก็ทีเค้าให้พวกเธอนอนทีนีวันนีก่อนเพราะว่า วันนีเค้าจะพาไปห้องสมุด อาจจะเจอข้อมูลหรือหลักฐานอะไรสักอย่าง” ธิญา “นันก็เปนความคิดทีดีเหมือนกันนะ” พีช “จ่ะ” หลังจากนันทังสาม ก็ปนจักรยานไปทีห้องสมุดทีโรงเรียนจนถึงห้องสมุดทังสามคนก็ไม่รอ ช้ารีบเข้าไปหาข้อมูลให้ได้มากทีสุด ธิญา “นีไง เค้าเจอแล้ว” พีช”หน้า ปกมันเขียนว่าอะไรอ่ะ” ธิญา “มันเขียนว่า สิงทีคุณอาจจะยังไม่รู้เกียว กับลูกอมปริศนา เค้าเห็นมันแปลกดีอ่ะ ลองเปดดูเลยละกัน” แพร “อ่าน ให้ดูหน่อยดิ” ธิญา “มันเขียนไว้ในนีน่าคุณรู้หรือไม่ว่าลูกอมปริศนานีก็ เปนลูกอมทีกินเข้าไปแล้วจะไปโผล่อยู่ในทีทีมืดมากและไม่สามารถหา ทางออกจากทีนันได้เลย อืมมันหมดแล้วอ่ะ” แพร “ ห้ะ มีแค่นันเองเห รอ”ธิญา “ใช่ หนังสือเล่มนีดูเก่ามากๆเลยนะ ดูจากสภาพแบบนีไม่น่าตํา กว่า100ปอ่ะ”พีช “เราไปถามพนักงานดีมัยว่าหนังสือเล่มนีพีเค้าเอามา จากไหนและก็มีหนังสือเล่มนีมากีปแล้ว” แพรกับธิญา “อ่ะเค” ทังสาม เดินไปหาพีพนักงาน ธิญา “พีคะ พีพอจะรู้มัยว่าหนังสือเล่มนีพีเจอทีไหน และมีหนังสือเล่มนีกีปแล้ว” พีพนักงาน “หนังสือเล่มนีเราเจอตอนทีเรา ขุดดินเพือก่อสร้างทีนีค่ะ แต่ทางเราไม่ทราบว่ามีหนังสือเล่มนีมากีป แล้ว”

ทังสามคน “อ๋อ ขอบคุณสาํ หรับข้อมูลนะคะ” แพร “คิดว่าเรือง ทีเราเจออ่ะน่าจะเปนเรืองจริงนะเพราะตอนทีเราออกมาจากที นันได้ทันที เราก็เห็นว่าเสือกันหนาวของพีชอ่ะไม่ได้อยู่กับตัว ของพีชแล้ว ส่วนธิอะตอนออกมาก็มีคราบเลือดติดออกมาด้วย ซึงมันเปนเลือดของกิลด์ทีกระเด็นมาโดนธิ” โดโกะหรือผู้ชาย ทีมาช่วยทังสามไว้นันเองกําลังจ้องมองแพรทีโดนแอบติด กล้องไว้บนเสือของแพร กล้องตัวนันสามารถบันทึกได้ทังภาพ และเสียง โดโกะพูดในใจ “เด็กสามคนนันอ่ะเปนผู้หญิงแท้ๆแต่ ก็มีความกล้าหาญและไหวพริบทีดีมาก” แพรทีเริมรู้สึกเปนห่วง กิลด์เลยลองโทรไปหากิลด์ แพร “กิลด์ สบายดีมัยอ่ะ?” กิลด์ “สบายดี^^” แพรเลยหายปนห่วงกิลด์ แพร “วันนีอ่ะ เรา เหนือยกันมามากพอแล้วแถมยังเจอเรืองแปลกๆอีกเอาเปนว่า วันนีเรามาหาอะไรทําสนุกๆด้วยกันดีว่าจะได้หายเครียดกัน และ เรืองทีผ่านมาในวันนีก็ถือว่าเปนประสบการณ์ทีคนส่วนใหญ่ไม่ ค่อยได้เจอใช่มัยล่ะ แสดงว่าเราเปนคนส่วนน้อยทีจะได้เจอ ประสบการณ์แบบนี” แพรพยายามพูดในแง่บวกมันก็สามารถ บรรเทาอาการหวาดกลัวและกังวลของเพือนๆได้อยู่เยอะ แพร “อ่อ เริมจากไหนดีนะ นีเลยละกันวันนีเราไปว่ายนํากันมัย” พีช “แล้วเราจะไปทีไหนดีล่ะ?” แพร “เดินตามมาสิ” พีชและธิญา เดินตามแพรไป แพร “ถึงละ”ทังสามว่ายนําด้วยกันอย่าง สนุกสนาน ส่วนผู้ชายทีชือว่าโดโกะก็ทําหน้าทีของตนเองต่อไป ตัวละคร:แพร ธิญา พีช แม่แพร กิลด์ โดโกะ พนักงาน ฉาก: 1.บ้านของแพร 2.ตลาดหน้าหมู่บ้าน 3.ถนนซอยเปยวๆในบางแสน 4.ทีทีมืดมากๆและไม่มีทางออก 5.ห้องสมุดของโรงเรียน 6.สระว่านนาํ ในหมู่บ้านของแพร สุดท้าย : แพร พีช และธิญาได้กลับมาเจอกันอีก โดโกะกลับไปทําหน้าทีของ ตนเอง แนวคิด : ผู้ทีกระทําผิดย่อมได้รับผลกรรม , อันตรา

ประวัตผิ ู้แตง่ วันเกิด 6 ธันวาคม 2552 ชือ ปาลิตา วิทิตวุฒิปรีดา ชือเล่น ปาล์มมี ก า ร ศึ ก ษ า อนุบาล-ประถม โรงเรียนสาธิตพิบูลบาํ เพ็ญ

สง่ิ ที่คุณอาจจะยงั ไมรูเ ก่ยี วกับผูชายปริศนาที่มชี ่อื วา โดโกะ โดโกะเป็นผชู ายปรศิ นาทมี่ าชว ยแพร พชี และธญิ าให ปลอดภยั จากคนชวั่ รา ย เขาเป็นผูช ายอายุ 25 ปี เขา ใสเส้อื คลุมสีดาํ มีผา ปิดตาเอาไว ตัวสูง มสี ีผมสขี าว มีตาสฟี  า เขามีความสามารถในการตอสู เขาสามารถ ตอยคนตายไดภ ายในครงั้ เดยี ว แตไ มม ีใครระบุไดวา เขามาจากท่ไี หน โรงเรียน สาธติ พิบูลบําเพ็ญ มหาวทิ ยาลยั บูรพา 73 ถ.บางแสนลา่ ง ต.แสนสุข อ.เมือง จ.ชลบุรี 20131