เทเพารักษ์กับคนตัดไม้

กาลครงั้ หนง่ึ มีชาย คนหนง่ึ กาลงั ตดั ตน้ ไมร้ มิ แม่นา้ วนั หนง่ึ เขาบงั เอญิ ทาขวาน หลน่ ลงไปในแม่นา้ เขารา่ ไหก้ บั การสญู เสยี ไม่รูจ้ ะทาอยา่ งไรดี เพราะถา้ ไมม่ ีขวานเขาก็ เลีย้ งตวั เองไม่ได้ ทนั ใดนนั้ ก็มเี ทพารกั ษป์ รากฏตวั ขนึ้ จากนา้ และแสดงขวานทองคา เงางามใหเ้ ขาดู

เทพารกั ษ์ ถาม “น่ีคอื ขวานของคณุ ใช่ไหม” ชายคนนนั้ ตอบวา่ “ไม…่ ไมใ่ ช่ของฉนั มนั ดี เกินไป”

จากนนั้ เทพารกั ษก์ ย็ ่ืนขวานเงินใหเ้ ขาดแู ละถามวา่ เทพารกั ษ์ “หรอื วา่ ขวานเงนิ นี”้ ชายคนนนั้ “ไม่ ของฉนั ไมส่ วยขนาดนนั้ ”

เทพารกั ษ์ “อนั นีใ้ ชไ่ หม” เทพารกั ษถ์ าม พรอ้ มแสดงขวานท่สี กปรกและทรุดโทรม

ชายคนนนั้ “ใช่ อนั นี้ ฉนั ดีใจมากท่คี ณุ หามนั มาใหฉ้ นั ”

เทพารกั ษ์ “คณุ เป็นคนซ่ือสตั ย”์ เทพารกั ษป์ ระทบั ใจในความซ่อื สตั ยข์ องเขามาก จงึ มอบทงั้ ขวาน ทองคาและเงินใหเ้ ขา

เม่อื ชายคนนีก้ ลบั บา้ น จงึ เลา่ เรือ่ งนใี้ หเ้ พ่อื นฟังดว้ ยทา่ ทางดีใจมาก เพ่อื นของเขากอ็ จิ ฉามาก เพ่อื นของเขาเดนิ ตรงไปท่แี ม่นา้ ดว้ ยขวานสกปรกของตวั เอง

เพ่อื นของเขาเดนิ ตรงไปท่แี มน่ า้ ดว้ ยขวานสกปรกของตวั เอง เม่อื เขามาถึงท่ีน่นั เขาโยนขวานของเขาลงในนา้

เทพารกั ษถ์ าม “น่ีคือขวานของคณุ เหรอ” เขาตอบวา่ “ใช่ ขวานทองคาน่นั เป็นของฉนั ฉนั บงั เอญิ ทา หลน่ ลงไปในนา้ ”

เทพารกั ษเ์ หลอื บมองชายคนนนั้ ดว้ ยความข่นุ เคืองและตะโกนวา่ คณุ เป็นคนโกหกท่โี ลภมาก เทพารกั ษจ์ งึ กลบั ลงไปในนา้

คตสิ อนใจ เรอ่ื ง เทพารกั ษก์ บั คนตดั ไม้ พระเจา้ จะดตี อ่ คณุ ถา้ คณุ เป็นคนซ่อื สตั ย์ แต่พระองคจ์ ะลงโทษคณุ ถา้ คณุ เป็นคนโกหก หากคณุ เป็นคนโลภและโกหก คณุ จะสญู เสยี สิง่ ท่คี ณุ มไี ป