คำราชาศัพท์๒

คำรำชำศพั ท์ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

คำรำชำศัพท์ คำรำชำศพั ท์ หมำยถงึ * พระมหำกษตั รยิ แ์ ละพระ บรมวงศำนวุ งศ์ คำสุภำพทใี่ ชใ้ ห้เหมำะสม กบั บคุ คลต่ำงๆ ตำมระดับ * พระภิกษสุ งฆ์ สำมเณร ฐำนะของบุคคล แบง่ เปน็ 3 * สภุ ำพชน กลุม่ ได้แก่ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

หลักกำรใช้คำรำชำศพั ท์ 2 . กำรใช้ “ ทรง “ - ใช้ “ ทรง \" นำหนำ้ กรยิ ำ 1 . คำกรยิ ำทเี่ ปน็ รำชำศพั ท์ บำงคำ เพือ่ ใหเ้ ปน็ กรยิ ำรำช อยู่แล้ว สำมำรถใชไ้ ด้เลย ศพั ท์ เช่น เช่น กรวิ้ ตรัส โปรด ทรง ใช้ ทรง รับ เสวย เสดจ็ ผนวช ทรง ถือ ทรง ยนิ ดี ห้องเรยี นภำษำไทย ครูคำแก้ว

- ใช้ ทรง นำหนำ้ 3. ใช้ พระ นำหนำ้ คำนำม คำนำม สำมญั บำงคำ เพื่อให้ สำมญั ใหเ้ ปน็ รำชำศพั ท์ เป็นกรยิ ำรำชำศพั ท์ เชน่ เช่น พระกร พระหัตถ์ ทรง เรอื ใบ ทรง ม้ำ ทรง ศีล พระเกศำ พระอำจำรย์ - ไม่ใช้ ทรง นำหนำ้ คำที่ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครูคำแกว้ เปน็ กรยิ ำรำชำศพั ทอ์ ยแู่ ล้ว เชน่ โปรด ประทำน บรรทม เสด็จ

4. ใช้ พระ เจำ้ นำหน้ำ 5. ใช้ พระบรม นำหนำ้ คำนำมของไทยทเี่ ปน็ คำเรยี ก คำนำมหรอื กรยิ ำใช้เฉพำะ เครือญำตใิ หเ้ ปน็ รำชำศพั ท์ กบั พระบำทสมเดจ็ พระ เช่น พระเจำ้ พ่ี พระเจำ้ พ่ี เจำ้ อยหู่ วั เทำ่ นั้น เชน่ นำงเธอ พระเจำ้ ลกู ยำเธอ พระบรมรำชโองกำร พระบรมรำชำนุเครำะห์ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

6. ใช้ พระรำช นำหนำ้ 7. คำวำ่ ต้น ทรง หลวง คำนำมหรอื กรยิ ำ พระทนี่ ั่ง ประกอบหลงั คำนำม สำมัญ สำหรบั ใชก้ บั สำมญั เพอื่ ใช้เปน็ คำรำชำ พระบำทสมเดจ็ พระ ศัพท์ เชน่ ชำ้ งตน้ เจำ้ อยหู่ ัว สมเด็จ เคร่อื งหลวง ลูกหลวง พระท่ี พระบรมรำชนิ ีนำถ และ น่งั อปุ รำช เชน่ พระรำชสมภพ พระรำชทำน พระรำชดำเนนิ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครูคำแกว้

หมวดเครือญำติ คำนำมหมวด รำ่ งกำย พระอยั กำ (ปู่ , ตำ ) พระพกั ตร์ (ดวงหนำ้ ) พระอยั ยกิ ำ (ยำ่ , ยำย ) พระปรำง (แกม้ ) พระชนก พระบดิ ำ (พอ่ ) พระนำสกิ (จมกู พระเชษฐำ (พชี่ ำย ) พระเศยี ร (ศีรษะ) พระภคินี (พส่ี ำว ) พระเนตร (ตำ) พระอนุชำ (น้องชำย ) พระกรรณ (หู) พระขนษิ ฐำ (นอ้ งสำว ) พระกร (ปลำยแขน) พระนดั ดำ (หลำน – ลูกของลูก ) พระทนต์ (ฟัน) พระภัสดำ , พระสวำมี ( สำมี ) พระนขำ (เลบ็ ) หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครูคำแกว้

คำนำมหมวด กรยิ ำ คำนำมหมวด เครอ่ื งใช้ นำดว้ ย “ฉลอง” “พระ” พระรำชดำรสั (คำสง่ั ) รบั สงั่ (คำสง่ั ) ฉลองพระบำท (รองเทำ้ ) ตรัสถำม (ถำม ) ฉลองพระองค์ (เสอื้ ) ทรงพระสรวล (หวั เรำะ ) ฉลองพระหตั ถ์สอ้ ม (สอ้ ม ) ถวำยบงั คม ( ไหว้ ) พระแทน่ (เตยี ง ) พระรำชทำน ( ให้ ) พระยี่ภู่ (ท่นี อน ) ประทบั (นง่ั ) พระเขนย (หมอนหนุน) ทรงยืน (ยนื ) พระภษู ำ (ผำ้ นุ่ง ) โปรด (ชอบ ) หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครูคำแก้ว

คำท่ใี ชก้ บั พระภกิ ษสุ งฆ์ สำมเณร เป็นคำท่พี ระสงฆใ์ ชก้ นั ในหมู่ สงฆแ์ ละกล่ำวกบั ฆรำวำสหรอื ฆรำวำสกล่ำวกบั พระสงฆ์ ตวั อย่ำงเชน่ บุรษุ ท่ี 1 พระสงฆ์ (แทน ตนเอง) อำตมำ อำตมภำพ บุรษุ ที่ 2 แทนผทู้ ี่พระสงฆพ์ ดู ด้วย มหำบพิตร โยม ห้องเรยี นภำษำไทย ครูคำแกว้

คำทใ่ี ชก้ บั พระสงฆ์ ภัตตำหำร เชน่ กนิ ฉนั เชญิ นมิ นต์ มอบให้ ถวำย อำหำร ภตั ตำหำร สวดมนต์ เจริญพระพทุ ธมนต์ อำหำร ห้องเรยี นภำษำไทย ครูคำแกว้

คำทใี่ ช้กับพระสงฆ์ ไหว้ นมัสกำร ลขิ ติ จดหมำย อำบนำ้ สรงนำ้ ปว่ ย อำพำธ โกนผม ปลงผม ยำรกั ษำโรค คลิ ำนเภสชั ท่ีนัง่ อำสนะ หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

คำสุภำพสำหรบั สำมัญชนทวั่ ไป หลักกำรสังเกต 3 . ไม่ใชค้ ำทนี่ ยิ มกบั ของ หยำบคำย เช่น ปลำชอ่ น 1 . ไม่ใชค้ ำแขง็ กระดำ้ ง ปลำหำง สำกกระเบอื กระเบอื เช่น คำอุทำน โว้ย! หือ! หำ! 4 . ไมใ่ ชค้ ำผวน (คำที่แปลย้อนกลับ) แลว้ 2 . ไม่ใชค้ ำหยำบคำย หยำบคำย หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

ตวั อย่ำงคำสภุ ำพ ปลาไหล ปลายาว ปลาสลดิ ปลาใบไม้ อเี ล้ิง นางเล้ิง ผักบงุ้ ผัก ทอดยอด ผักกระเฉด ผกั รู้นอน ควาย กระบอื หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้

ตัวอย่างคาํ สภุ าพ กะปิ เยือ่ เคย ลิง วานร ปลารา้ ปลามจั ฉะ กลว้ ยไข่ กลว้ ยเปลือกบาง เห็ดโคน เหด็ ปลวก หอ้ งเรยี นภำษำไทย ครคู ำแกว้