กชกร ธรรมอักษร

ณ หมบู่ า้ นแห่งหน่ึง มีเด็กเล้ียงแกะคนหน่ึงทาหนา้ ท่ีตอ้ นฝงู แกะออกไปกินหญา้ ที่เนินเขา เป็นประจาทกุ วนั และเขาก็ตอ้ งนง่ั เฝ้าเหลา่ ฝงู แกะ พร้อมคอยปกป้องดูแลไมใ่ หห้ มาป่ าเขา้ มาทา ร้ายแกะของเขาได้ จนวนั หน่ึงเดก็ ชายรู้สึกเบื่อหน่ายที่ตอ้ งนงั่ เฝ้าฝงู แกะเป็นเวลานาน ๆ จึงไดค้ ิดหาเรื่อง สนุก ๆ ทาเพ่ือคลายเครียด เขาจึงไดแ้ กลง้ ร้องตะโกนออกไปวา่ \"ช่วยดว้ ยจา้ ช่วยดว้ ยจา้ หมาป่ า มากินแกะของผมแลว้ \" พร้อมกบั วิ่งหนีอยา่ งตื่นตระหนกเขา้ ไปในหมบู่ า้ น

พวกชาวบา้ นไดย้ นิ วา่ มีหมาป่ ามากินแกะ กพ็ ากนั ละทิ้งงานการท่ีทาอยู่ และรีบหยิบอาวธุ ต่าง ๆ ท้งั จอบ มีด และขวานเพอื่ ออกมาช่วยไล่หมาป่ า แตเ่ มื่อพวกเขาวิ่งไปท่ีเนินเขา ก็พบวา่ ฝงู แกะกาลงั กินหญา้ อยา่ งสบายใจ และไม่เห็นวา่ จะมีหมาป่ าออกมากินแกะสักตวั เจา้ เดก็ เล้ียงแกะเห็นเหล่าชาวบา้ นว่ิงกระหืดกระหอบมาท่ีเนินเขา กห็ วั เราะเยาะและพดู วา่ \"ฮ่า ๆ ๆ ได้ แกลง้ หลอกคนนี่มนั สนุกจริง ๆ\" แต่พวกชาวบา้ นที่โดนหลอกต่างรู้สึกโมโหเป็นอยา่ งมาก และดว้ ยความ สนุกสนานคึกคะนอง เดก็ เล้ียงแกะจึงยงั แกลง้ หลอกแบบเดิมอีกหลายคร้ัง และพวกชาวบา้ นก็วงิ่ ออกมาช่วย ทกุ คร้ัง แต่กพ็ บวา่ เป็นเพยี งแผนของเด็กเล้ียงแกะเท่าน้นั

จนมาวนั หน่ึงไดม้ ีหมาป่ าออกมาทาร้ายและไล่กินฝงู แกะของเขาจริง ๆ เดก็ เล้ียงแกะตกใจมาก รีบว่ิง ออกไปตามชาวบา้ นพร้อมกบั ร้องตะโกนวา่ \"ช่วยดว้ ยจา้ ช่วยดว้ ยจา้ หมาป่ ากาลงั กินแกะของผม\" เขา ร้องตะโกนใหค้ นมาช่วยจนเสียงแหบเสียงแหง้ แต่ก็ไม่มีชาวบา้ นคนไหนยอมออกไปช่วยเด็กเล้ียงแกะ เลยสกั คน ท้งั ยงั ตอบเขากลบั ไปวา่ \"คราวน้ีเจา้ หลอกพวกขา้ ไม่ไดอ้ ีกแลว้ ล่ะ ไม่มีใครเช่ือเจา้ อีกต่อไป แลว้ \"

เดก็ เล้ียงแกะรู้สึกเสียใจมากท่ีไม่มีใครเช่ือเขาเลย ทาใหฝ้ งู แกะของเขาถกู หมาป่ ากินจนหมดฝงู เด็กชาย ร้องไหส้ ะอึกสะอ้ืนพร้อมกบั พดู วา่ \"เพราะขา้ ไมด่ ีเอง ขา้ ชอบพูดโกหก แกลง้ หลอกคนอ่ืนเพราะเห็นวา่ เป็นเรื่องสนุก แตส่ ุดทา้ ยการพูดโกหกของขา้ กลบั ทาใหข้ า้ เดือดร้อนเสียเอง\"

:: นิทานเรอ่ื งนีส้ อนให้รู้วา่ :: ไมม่ ีใครเชื่อถือคนโกหกในยามทเ่ี ขาพดู ความจรงิ