นิทานกระต่ายอัจฉริยะ

กาลครงั้ หน่งึ ในป่าใหญ่ มีสตั วอ์ ย่มู ากมาย ชา้ ง ลิง อฐู กระต่าย เตา่ เสอื จงิ้ จอก และเจา้ ป่าคือสิงโต มนั ก็เคยอยทู่ ่ีน่นั แตร่ าชสีแก่มากแลว้ มนั ไม่ สามารถออกลา่ เหย่ือได้

วนั หนงึ่ ราชสนี ดั สตั วใ์ นป่ามากประชมุ และบอกวา่ “ฟังใหด้ ตี อนนีฉ้ นั แก่ มากแลว้ ฉนั ลา่ สตั วไ์ มไ่ ดแ้ ลว้ มนั คงจะดีกวา่ ถา้ ฉนั ใหห้ มายเลขกบั สตั วท์ กุ ตวั เพ่ือใหพ้ วกเธอมาหาฉนั แลว้ ฉันก็จะกินพวกเธอ อย่าทรยศฉนั เพราะฉนั ยงั มี แรงตามลา่ และสกู้ บั พวกเธอ” เหลา่ สตั วท์ งั้ หลายตา่ งพยกั หนา้ กนั อย่างเกรง กลวั

วนั ตอ่ มาเหล่าสตั วก์ ไ็ ดร้ บั หมายเลข และเร่มิ ไปท่ถี า้ ของราชสตี ามลาดบั ทงั้ เป็ด เตา่ กวาง ววั ป่า ถกู ฆา่ ทงั้ หมด ราชสีมีความสขุ และแขง็ แรงมาก ในตอนนี้

จนวนั หนง่ึ ถงึ ตาของแม่กระต่าย มนั บอกลกู ชายของมนั ว่า “ลกู รกั วนั นี้ ถงึ ตาแม่แลว้ วนั นีแ้ มต่ อ้ งตาย ลกู อย่ตู วั คนเดยี ว ดแู ลตวั เองและตงั้ สตนิ ะ”

ลกู กระต่ายนนั้ มสี ติปัญญา มนั บอกว่า “แมค่ รบั ไม่ตอ้ งหว่ งนะ วนั นีผ้ ม จะไปแทนแมเ่ อง” และยงั พดู ตอ่ ว่า “แม่ครบั ผทเป็นแคก่ ระต่ายนอ้ ยแตม่ นั อยู่ ท่กี ลอบุ าย ผมจะเปล่ียนนิสยั ของราชสีใหด้ ”ู แม่มนั ก็พดู ว่า “ไดล้ กู แตร่ ะวงั นะเคา้ เป็นถึงเจา้ ป่ า” จากนนั้ กระตา่ ยนอ้ ยจงึ ออกเดินทาง

ในระหว่างท่เี ดินทางมนั ก็ไดย้ ินเสยี งลิงรอ้ งอู้ อู้ มนั จงึ บอกว่า “คณุ ลิง ครบั คณุ ลิง คณุ ไม่ไดไ้ รค้ า่ นะ แตร่ าชสีทาใหเ้ ป็นอย่างนนั้ ” ลงิ จงึ ตอบว่า “แลว้ จะใหท้ ายงั ไงละ่ ” กระตา่ ยนอ้ ยตอบว่า “ดผู มสิ ผมเป็นแค่กระตา่ ยนอ้ ย แต่มนั อย่ทู ่กี ล อบุ าย ผมจะเปลี่ยนนสิ ยั ราชสใี หด้ ”ู ลงิ จงึ ตอบวา่ “อย่างนนั้ หรอ เธอมแี ผนหรอื เปลา่ ใหฉ้ นั ช่วยไหม” กระตา่ ยนอ้ ยตอบวา่ “ไม่ครบั ไม่ตอ้ งช่วยผม แคม่ าท่ีสระนา้ ตอนบา่ ย และดวู ่าผมจะทาอะไร”

กระตา่ ยนอ้ ยเดินตอ่ ไป มนั เจอชา้ ง จงึ บอกว่า “คณุ ชา้ ง คณุ ชา้ ง คณุ ตวั ใหญ่จะตาย ดรู าชสสี ิ ทาไมคณุ ไม่กบฏเสียละ่ ชา้ งตอบว่า “ใช่ เธอพดู ถกู แตฉ่ นั จะทาแบบนนั้ คนเดียวไดย้ งั ไง” กระตา่ ยนอ้ ยตอบวา่ “ดผู มสิ ผมเป็นแคก่ ระตา่ ยนอ้ ย แต่มนั อย่ทู ่กี ล อบุ าย ผมจะเปลีย่ นนสิ ยั ราชสีใหด้ ”ู ชา้ งตอบว่า “เธอมีแผนงนั้ หรอ ใหฉ้ นั ช่วยเธอนะ” กระตา่ ยนอ้ ยตอบวา่ “ไม่ครบั ไม่ตอ้ งช่วยผม แคม่ าท่ีสระนา้ ตอนบา่ ย และดวู า่ ผมจะทาอะไร”

พอพดู จบมนั กเ็ ร่มิ เดินตอ่ และไดเ้ จอกบั เสอื “สวสั ดีคณุ เสือ คณุ คาราม เสยี งดงั เทยี บกบั ราชสีละก็คณุ เจ๋งกว่าตงั้ เยอะ” เสอื ตอบ “ใช่ มนั กจ็ ริงนะ” กระตา่ ยนอ้ ยตอบว่า “ดผู มสิ ผมเป็นแค่กระตา่ ยนอ้ ย แตม่ นั อย่ทู ่กี ล อบุ าย ผมจะเปลย่ี นนสิ ยั ราชสีใหด้ ”ู ชา้ งตอบว่า “เธอมแี ผนงนั้ หรอ ใหฉ้ ันช่วยเธอนะ” กระตา่ ยนอ้ ยตอบวา่ “ไมค่ รบั ไม่ตอ้ งช่วยผม แคม่ าท่ีสระนา้ ตอนบา่ ย และดวู า่ ผมจะทาอะไร”

เม่อื กระตา่ ยเจอจิง้ จอกจงึ บอกว่า “คณุ จิง้ จอก คณุ ดนู า่ กลวั มาก เทยี บ กบั ราชสี คณุ เหมือนเครอ่ื งยนตไ์ มเ่ ติมนา้ มนั แต่ว่าผมน่ะเป็นแคก่ ระต่ายนอ้ ย แตม่ นั อย่ทู ่กี ลอบุ าย ผมจะเปลี่ยนนิสยั ราชสีใหด้ ู จงิ้ จอกตอบว่า “โอเ้ ย่ยี ม เธอม่นั ใจมาก อยากใหฉ้ ันช่วยไหม” กระตา่ ยนอ้ ยตอบวา่ “ไมค่ รบั ไม่ตอ้ งช่วยผม แคม่ าท่ีสระนา้ ตอนบา่ ย และดวู า่ ผมจะทาอะไร”

ในท่ีสดุ กระตา่ ยนอ้ ยกม็ าท่ถี า้ แลว้ บอกว่า “ท่านราชสีผยู้ ่งิ ใหญ่ครบั ผม มาแทนแม่ แตผ่ มมาชา้ เพราะมีราชสตี วั อ่ืน เขาขดั ขวางผมแลว้ บอกใหเ้ อา สตั วม์ าใหเ้ คา้ กินทกุ วนั ” ราชสีตอบ “อย่างนนั้ หรอ ฉนั คือราชสี สตั วอ์ ่ืนจะเป็นราชสีไดอ้ ยา่ งไร พาฉนั ไปดหู นอ่ ยซิ ว่ามนั เป็นใคร”

ราชสีกบั กระตา่ ยไปท่สี ระนา้ ขณะสตั วอ์ ่ืนแอบอย่ตู ามตน้ ไม้ เฝา้ ดู เหตกุ ารณ์ กระตา่ ยพดู ว่า “เขากลวั ท่านมากกเ็ ลยแอบอยู่ ดสู ิครบั ดนู ่นั สิ”

ราชสกี ม้ ลงมองและพดู ว่า “โอ้ เคา้ ดเู หมือนฉนั เลยนะ” ราชสีคาราม เสยี งดงั หลงั จากนนั้ สิงโตท่ีอยใู่ นสระก็คารามเช่นกนั จากนนั้ ราชสีก็โกรธมากแลว้ กก็ ระโจนลงไปในนา้ แตใ่ นนา้ นนั้ กลบั ไมม่ ี ใครอยเู่ ลย

นา้ ไหลเขา้ ปากและจมกู ราชสีตะโกนเรียก “ไดโ้ ปรดชว่ ยขา้ ช่วย ช่วยฉนั ที กระตา่ ยบอก “ทาไมผมตอ้ งช่วยในเม่ือคณุ จะฆ่าเรา ดงั นนั้ ดีแลว้ ท่คี ณุ จะ ตายไปเอง

จากนนั้ สตั วต์ วั อ่ืนก็ออกมา กระตา่ ยนอ้ ยจงึ บอกว่า “ตอนนีผ้ มเป็นแค่ กระตา่ ยนอ้ ย แตม่ นั อยทู่ ่ีกลอบุ าย เหน็ หรอื ยงั วา่ ผมเปลี่ยนนิสยั ของราชสไี ด้ อย่างไร”