ดาวลูกไก่

ณ ชายปาแหง่ หนึง มตี ากบั ยายอาศัยอยูใ่ น กระท่อมหลงั เล็ก ๆ โดยทังคูเ่ ปนชาวสวนทมี ี ฐานะยากจน อาศัยการปลูกผกั ผลไม้ และ เลียงไกย่ งั ชีพไปวนั ๆ ทุกเชา้ ตากบั ยายจะนําข้าวเปลือกมาโปรยให้ แม่ไก่จิกกินอยเู่ สมอ           \"ก๊กุ กุก๊ ก๊กุ มากนิ เร็วลกู เอ๋ย จะไดโ้ ตไว ๆ\" ตาพูดพร้อมโปรยข้าวเปลอื กลงบนพืน

อยมู่ าวนั หนึงยายไดย้ นิ เสยี งแปลก ๆ ดังออก มาจากเล้าไก่ จงึ ชวนตาไปดู เพราะกลวั วา่ จะ เกดิ อันตรายกบั แมไ่ ก ่    \"ฉนั ได้ยินเสียงแปลก ๆ ดงั ออกมาจากเลา้ ไก่ หลังบ้าน ตาไปดกู บั ฉนั หน่อยส\"ิ ยายชกั ชวน ตาใหเ้ ดนิ ไปดดู ้วยกนั ด้วยความกงั วลใจ  \"จรงหรอยาย ไป ๆ เรารบไปดกู นั เถอะ\" ตา กลา่ วพร้อมเดนิ นาํ หนา้

เมอื ตากบั ยายไปถงึ เลา้ ไกก่ ต็ ้องประหลาดใจ เพราะเสยี งทยี ายได้ยนิ นันเปนเสยี งของลกู เจียบตัวจวิ 7 ตวั ทีเพงิ ฟกออกมาจากไข่ หลงั จากนันตากับยายก็ดูแลครอบครัวของ แมไ่ ก่เปนอย่างดี ลูกเจยี บทงั 7 ตัวตดิ แม่ไก่ มาก เดินตามตอ้ ย ๆ ไปทกุ ที            \"ลูก ๆ ของแม่จงจาํ ไวเ้ สมอนะวา่ ตากับยาย เปนผู้มพี ระคุณต่อพวกเรา ดงั นันเราตอ้ งรู้จกั ตอบแทนบุญคณุ ของพวกทา่ นนะลกู \" แม่ไก่ สอนลูกเจยี บทัง 7 ตัว

หลายวนั ตอ่ มา ระหวา่ งทตี ากําลังเดินกลับมา จากสวนก็ไดพ้ บพระธุดงค์รูปหนงึ นงั สมาธิอยู่ ตารบเดนิ เข้าไปกราบทา่ นในทันที เมอื กลบั มาถงึ บา้ นตาจึงเล่าเรองทไี ดพ้ บกบั พระธดุ งคใ์ ห้ยายฟง            \"เมือกตี อนกําลงั เดนิ กลบั บา้ น ฉนั เจอกบั พระธดุ งค์รูปหนงึ จงึ เดนิ เขา้ ไปกราบทา่ น\" ตาเล่าให้ยายฟงดว้ ยความดใี จ           \"จรงหรอตา จะวา่ ไปเรากไ็ มไ่ ด้ทาํ บญุ กนั มา นานแล้วนะ ฉันอยากทาํ บุญกบั ท่านจงั เลย\" ยายกล่าวตัดพอ้            \"งันพรุ่งนีเช้าเราทําอาหารไปถวายท่านกนั ดี ไหมยาย ?\" ตาชักชวนยาย

\"ก็ดีเหมอื นกันนะ แต่เราไม่มขี องดี ๆ ไป ถวายทา่ นเลย และตอนนผี ักของเราก็ยังไม่โต ด้วย เราจะทําอะไรไปถวายท่านดีล่ะตา\" ยาย กลา่ วอย่างหมดหวงั            ในขณะเดยี วกันสายตาของตาก็เหลือบไปเหน็ แม่ไกท่ ีกาํ ลงั จิกกินอาหารอยู่ไมไ่ กล จงึ เกดิ ความคดิ บางอยา่ งขึนมา           \"ตาวา่ เราอาจจะต้องนําแม่ไก่มาทาํ อาหาร ถวายพระดีไหมยาย ?\" ตาถามยาย            \"ฉันเหน็ ด้วยกบั ตานะ งันพรุ่งนเี ชา้ ฉนั จะรบ ตนื มาทําอาหารไปถวายพระเอง\" ยายกล่าว

แมไ่ กไ่ ด้ยินเรองราวทังหมดทตี ากบั ยายคุย กนั ตงั แต่ต้นจนจบ กร็ ู้ชะตากรรมของตวั เอง ทันทวี า่ พรุ่งนีเช้าตนจะตอ้ งจากลูก ๆ ไป อยา่ งไมม่ ีวนั กลบั แต่ดว้ ยความทตี ากับยายเปนผมู้ พี ระคณุ กับ ตนและลกู ๆ แม่ไกจ่ งึ คิดจะตอบแทนบุญคณุ ของทา่ นทังสองดว้ ยชีวตของตนเอง จากนันแม่ไก่กเ็ รยกลกู เจียบทงั 7 ตัวมาเพอื สงั เสยี เปนครังสุดทา้ ย           \"ถ้าแมไ่ ม่อยแู่ ล้ว พวกเจา้ ต้องเปนเดก็ ดีและ รักกันนะลกู \" แมไ่ กส่ ังเสียทังนําตา

เชา้ วนั ตอ่ มา ตาอมุ้ แมไ่ ก่ออกมาจากเล้า โดย มลี ูกเจียบทงั 7 ตัว เดินตามมาเปนขบวน ทันใดนนั เองตาก็โยนแมไ่ ก่เข้าไปในกองไฟ ลกู เจยี บทงั หมดตกใจต่างพากันร้องไห้ และ ไม่นานทงั หมดกก็ ระโดดเขา้ ไปในกองไฟเพอื ตายตามแมไ่ ก่ไป ด้วยความกตญั ใู นครังนจี ึงทาํ ใหล้ ูกไกท่ ัง 7 ตวั กลายเปนดวงดาว 7 ดวงทีส่องแสง ระยบิ ระยับในยามคาํ คนื ซงึ แสดงให้เหน็ ถึงความรักทยี ิงใหญร่ ะหวา่ ง แม่และลูก

นิทานเรองนสี อนใหร้ ู้วา่ แม่ไกม่ ีความกตญั ู จึงรู้จกั ตอบแทนบุญคุณต่อผมู้ พี ระคณุ เชน่ เดียวกนั กบั ลูกเจียบทีมีความรักและกตญั ูต่อแม่ไก่ เหมอื นดังสุภาษติ ทวี า่ \"ความกตัญ ูกตเวที เปนเครองหมาย ของคนดี\" หากใครทมี ีบญุ คุณกับเรา หรอเมือใดทีเราไดร้ ับ การชว่ ยเหลอื จากใคร เช่น พ่อ แม่ ครูอาจารย์ ผ้ใู หญ่ หากมี โอกาสควรทําสิงทีเปนประโยชน์ทดแทนบ้าง ตามสมควรแก่ ความสามารถและโอกาสทีเรามี