กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ พงหญ้ารกข้างเมืองใหญ่ มีสุนัขจรจัดตัวหนึ่งกำลังนอนหมดแรง เพราะไม่มี

กาลครังหนงึ นานมาแลว้ ณ พงหญ้ารกข้างเมอื งใหญ่ มีสนุ ัขจรจัดตัวหนึงกําลงั นอนหมดแรง เพราะไมม่ ี อะไรตกถึงทอ้ งมานานหลายวนั มนั จงึ วางแผนเขา้ ไปขโมยอาหารในตลาดสดมากินประทงั ชีวต และโชคดีทีได้เนือชนิ โตมาโดย ไมม่ ีใครจบั ได้

ในระหวา่ งทเี จา้ สนุ ขั กาํ ลังกลบั ไปยังทพี ัก มนั ได้เดินผ่านสะพานขา้ มลาํ ธารเลก็ ๆ แหง่ หนึง แลว้ เหลือบไป เหน็ เงาสะทอ้ นของตวั เองในนํา ก็เขา้ ใจผิดคิดวา่ เปนสุนัขอกี ตัวทีออกหาอาหารเหมือนมัน แต่สุนัขตัวนนั กลบั มีเนอื ทีชินใหญ่ โตและดูน่ากินกวา่ ของตวั เอง

\"ทาํ ไมหมาตัวนันถึงไดก้ นิ อาหารทีดีกวา่ ของขา้ ? ขา้ ไมย่ อม ข้าขโมยเนอื มาจากตลาดได้ ข้าก็ต้องขโมยเนือ จากมันมาไดเ้ หมือนกนั !\" เมือเจา้ สุนขั คดิ ได้ดงั นัน มนั กอ็ า้ ปากเหา่ เงาของตวั เองอย่างดุดัน และนนั ก็ทาํ ใหเ้ นือทีมันคาบเอาไว้ ร่วงตกลงไปในลาํ ธารแล้วจมหายไป

\"อะไรกนั !? หมาตัวนันหายไปไหน แลว้ เนอื ของขา้ ละ่ ! เนอื ของข้า !\" เจา้ สุนัขร้องอทุ านเสียงดัง ก่อนจะรบ วงตามหาชนิ เนอื ทหี ายไป ระหวา่ งนัน เมอื เจา้ สนุ ขั ไดม้ องไปยังลําธารอีกครัง มันกไ็ ดค้ น้ พบวา่ สนุ ขั อีกตัวทีเหน็ ก่อนหน้านคี ือ ตวั ของมันเอง สุดทา้ ยเจา้ สนุ ขั ก็ไดแ้ ตเ่ ดนิ กลบั ทีพักไปดว้ ยความสินหวงั และหวิ โซเช่นเดิม

นทิ านเรองนสี อนใหร้ ู้วา่ สิงของทเี ปนของซอื ของขายตามร้านค้านัน ถ้าอยากไดต้ อ้ งรู้จักเกบ็ ออมเงนิ ไปซอื อยา่ งถกู ตอ้ ง ไม่ใช่ลักขโมยมาโดยไม่ได้รับอนุญาต ไมอ่ ย่างนนั ชวี ตจะพบกับจุดจบทเี ลวร้าย ยิงเกิดความโลภ มาก อยากได้ของคนอนื มาครอบครองทัง ๆ ทีตัวเองกม็ อี ย่แู ลว้ ยิงเปนสิงทไี ม่ดี เพราะสดุ ทา้ ย แลว้ ตวั เราเองจะไมเ่ หลืออะไรเลย เหมือนกบั เจา้ สนุ ขั ในนิทานเรองนี