นารายณ์ปราบนนทก

รามเกียรติ์ ตอน นารายณ์ ปราบนนทก ชนั้ มัธยมศึกษาปีท่ี 2

มาจะกลา่ วบทไป ถงึ นนทกนา้ ใจกลา้ หาญ ต้งั แต่พระสยมภวู ญาณ ประทานใหล้ า้ งเทา้ เทวา นนทกเป็นยกั ษ์ นง่ั ประจาอยู่ทบี่ ันไดของเขาไกลลาส โดยมหี นา้ ท่ลี ้างเท้าใหแ้ ก่เหล่า เทวดาที่มาเขา้ เฝา้ พระอศิ วร

อยูบ่ นั ไดไกรลาสเปน็ นจิ สรุ าฤทธิต์ บหัวแลว้ ลบู หนา้ บา้ งให้ตักน้าล้างบาทา บ้างถอนเส้นเกศาวนุ่ ไป จนผมโกรน๋ โลน้ เกลี้ยงถงึ เพียงหู ดูเงาในน้าแลว้ ร้องไห้ ฮดึ ฮดั ขดั แคน้ แนน่ ใจ ตาแดงดง่ั แสงไฟฟ้า เป็นชายดดู ๋มู าหมนิ่ ชาย มติ ายจะไดม้ าเหน็ หนา้ คิดแลว้ กร็ บี เดนิ มา เฝา้ พระอิศราธบิ ดี ฯ เหล่าเทวดาให้นนทกล้างเท้าให้ แล้วมักแกล้ง หยอกลอ้ นนทกอยู่เปน็ ประจา ด้วยการลบู หัวบา้ ง ถอนผมบ้าง จนกระทั่งหัวของนนทกโล้นทั้ง ศรษี ะ นนทกแคน้ ใจมาก แต่ตนไมม่ กี าลังจะสู้

นนทกรู้สึกเสียใจและแค้นใจมาก เมอื่ ถกู เหลา่ นางฟา้ และเทวดา กลั่นแกลง้ ตนเช่นนปี้ ระจา

เม่ือนนั้ พระอศิ วรบรมรงั สรรค์ เห็นนนทกโศกาจาบัลย์ พระทรงธรรม์ให้คิดเมตตา จง่ึ มเี ทวราชบรรหาร เอ็งต้องการส่ิงไรจงเรง่ วา่ ตัวกูจะใหด้ ั่งจินดา อย่าแสนโศกาอาลยั ฯ บัดน้นั นนทกผ้มู อี ชั ฌาสัย นอ้ มเศยี รบงั คมแลว้ ทลู ไป จะขอพรเจา้ ไตรโลกา ใหน้ ้ิวข้าเปน็ เพชรฤทธี จะชี้ใครจงมว้ ยสงั ขาร์ จะไดร้ องเบ้ืองบาทา ไปกว่าจะส้นิ ชีวี ฯ นนทกจงึ ไปเขา้ เฝา้ พระอิศวรทนั ที แ ล ะ ไ ด ้ ทู ล ข อ พ ร ใ ห ้ พ ร ะ อ ง ค์ ประทานนว้ิ เพชรมฤี ทธิใ์ หก้ บั ตน เม่ือเอาน้วิ ชีผ้ ู้ใด ผูน้ ัน้ จะต้องตาย

เมอื่ นัน้ พระสยมภวู ญาณเรอื งศรี ไดฟ้ งั นนทกพาที ภมู นี งิ่ นกึ ตรกึ ไป ไอ้นม่ี ีชอบมาชา้ นาน จาจะประทานพรให้ คดิ แลว้ กป็ ระสทิ ธพ์ิ รชัย จงได้สาเรจ็ มโนรถ ฯ บดั น้ัน นนทกผ้ใู จสาหส รับพรพระศลุ มี ียศ บงั คมลาแล้วบทจรไป ฯ พระอิศวรจึงประทานพรนิ้วเพชร เพื่อมอบให้เป็น รางวัลให้กับนนทกที่มีความรับผิดชอบในหน้าที่ เสมอมา เมื่อนนทกได้รับพรจากพระอิศวรตามที่ขอ จงึ ลาพระอิศวรกลับไปยงั บนั ไดเขาไกรลาส

ครั้นถึงบนั ไดไกรลาส ขัดสมาธนิ งั่ ย้มิ ริมอ่างใหญ่ คอยหม่เู ทวาสรุ าลัย ดว้ ยใจกาเรบิ อหังการ์ ฯ เมือ่ นั้น เทวาสรุ าฤทธ์ทิ ุกทศิ า สุบรรณคนธรรพว์ ทิ ยา ต่างมาเฝา้ องคพ์ ระศุลี ฯ ครน้ั ถงึ ซึง่ เซงิ ไกรลาส คนธรรพเ์ ทวาราชฤๅษี ก็ชวนกนั ย่างเยอ้ื งจรลี เขา้ ไปยงั ที่อัฒจันทร์ ฯ นนทกก็ล้างเทา้ ให้ เม่อื จะไปกจ็ ับหัวส่นั สัพยอกหยอกเลน่ เหมอื นทุกวนั สรวลสนั ต์เยาะเย้ยเฮฮา ฯ นนทกเมื่อได้นิ้วเพชรแล้ว ก็ยังคงกลับมาทาหน้าที่ล้างเท้า ให้เหล่าเทวดาเหมอื นเชน่ เดิม

บัดน้ัน นนทกน้าใจแกล้วกลา้ กริว้ โกรธร้องประกาศตวาดมา อนิจจาข่มเหงเลน่ ทกุ วัน จนหัวไม่มีผมตดิ ขบฟนั แลว้ ช้ีนว้ิ ไป ฯ ต้องสุบรรณเทวานาคี ดง่ั พษิ อสุนไี ม่ทนได้ ลัมฟาดกลาดเกลอื่ นลงทันใด บรรลัยไมท่ นั พรบิ ตา ฯ เทวดาก็ยังคงรังแกและเข้ามากลั่น แกล้งนนทกอีกเช่นเคย แต่คราว นี้นนทกได้ใช้นิ้วเพชรชี้ใส่เทวดา เข่นฆ่าสังหารเหล่าเทวดา ล้มตาย กระจดั กระจายไป

พ ร ะ อิ น ท ร ์ เ ห็ น น น ท ก ท า อ า น า จ ศักดิ์สิทธิ์ชี้หมู่เทวดาล้มตายเป็น จานวนมาก จงึ นาความไปทลู ขึ้นเฝา้ พระอศิ วร บดั น้นั นนทกน้าใจแกล้วกล้า กริว้ โกรธร้องประกาศตวาดมา อนจิ จาขม่ เหงเล่นทกุ วัน จนหวั ไม่มีผมตดิ ขบฟนั แล้วช้ีน้ิวไป ฯ ตอ้ งสบุ รรณเทวานาคี ด่งั พิษอสุนไี มท่ นได้ ลัมฟาดกลาดเกล่ือนลงทันใด บรรลัยไมท่ นั พรบิ ตา ฯ

ครน้ั ถึงจง่ึ ประณตบทบงส์ุ ทลู องคพ์ ระอิศวรเรอื งศรี วา่ นนทกมนั ทาฤทธี ชี้หมูเ่ ทวานัน้ บรรลัย อันซ่งึ นิ้วเพชรของมนั พระทรงธรรม์ประสิทธิ์หรอื ไฉน จ่ึงทาอาจองทะนงใจ ไม่เกรงใต้เบอื้ งบาทา ฯ

เมอื่ น้นั พระอิศวรบรมนาถา ได้ฟงั องคอ์ มรนิ ทรา จึ่งมบี ญั ชาตอบไป ไอน้ ี่ทาชอบมาชา้ นาน เราจี่งประทานพรให้ มนั กลบั ทรยศกบฏใจ ทาการหยาบใหญถ่ ึงเพยี งน้ี ฯ

พระอิศวรเห็นว่านนทกทาหน้าท่ี ด้วยความสัตย์สุจริตจึงให้พร แต่ นนทกกลับใช้อานาจไปในทางท่ี ผิด พระอิศวรจึงส่งั ใหพ้ ระนารายณ์ ไปปราบนนทก ตรัสแล้วจึ่งมบี ัญชา ดรู าพระนารายณเ์ รอื งศรี ตัวเจ้าผู้มฤี ทธี เป็นทพี่ ่งึ แก่หมูเ่ ทวญั จงช่วยระงบั ดบั เข็ญ ใหเ้ ยน็ ทว่ั พภิ พสรวงสวรรค์ เชญิ ไปสังหารอา้ ยอาธรรม์ ใหม้ นั ส้นิ ชพี ชวี า ฯ

เม่ือนนั้ องค์นารายณน์ าถา รับสงั่ ถวายบงั คมลา ออกมาแปลงกายดว้ ยฤทธี ฯ เปน็ โฉมนางเทพอปั สร อ้อนแอ้นอรชรเฉลิมศรี กรายกรยา่ งเยอ้ื งจรลี ไปสู่ทนี่ นทกจะเดนิ มา ฯ พระนารายณ์จงึ เดนิ ทางมายงั เขาไกรลาส และคิดหาวิธีปราบนนทกโดยจาแลงเป็น นางเทพอัปสร รูปร่างหน้าตางดงาม เขา้ ไปพูดจาลอ่ ลวงยั่วยวนนนทก

บัดน้ัน นนทกผู้ใจแกล้วกล้า สน้ิ เวลาเฝา้ เจา้ โลกา สาราญกายาแลว้ เดนิ มา ฯ เหลอื บเหน็ สตรวี ไิ ลลกั ษณ์ พศิ พักตร์ผ่องเพียงแขไข งามโอษฐ์งามแกม้ งามจุไร งามนยั นเ์ นตรงามกร งามถันงามกรรณงามขนง งามองคย์ งิ่ เทพอปั สร งามจรติ กริ ิยางามงอน งามเอวงามออ่ นทัง้ กายา ถงึ โฉมองค์อัครลักษมี พระสุรัสวดเี สนห่ า สนิ้ ทงั้ ไตรภพจบโลกา จะเอามาเปรยี บไม่เทยี บทัน ดูไหนกเ็ พลนิ จาเรญิ รกั ในองคเ์ ยาวลกั ษณส์ าวสวรรค์ ย่ิงพศิ ยง่ิ คดิ ผูกพนั กเ็ ดนิ กระชั้นเขา้ ไป ฯ นนทกเสร็จสิ้นจากการปฏิบัติหน้าที่ล้าง เท้าให้เหล่าเทวดาแล้ว ก็รู้สึกสบายใจ นนทกได้เห็นนางอัปสรที่มีรูปโฉมงาม ก็ ห ล ง รั ก ห ล ง ช อ บ น า ง อั ป ส ร ทั น ที นนทกจงึ คิดเข้าเกย้ี วนางอัปสร

สดุ เอยสุดสวาท โฉมประหลาดลา้ เทพอปั สร ทั้งวาจาจริตกง็ ามงอน อันซึง่ ธุระของเจ้า ควรเป็นนางฟอ้ นวิไลลกั ษณ์ ถ้าวาสนาเราเคยบารุงรัก ตวั พ่ีมไิ ด้ลวนลาม หนกั เบาจงแจ้งใหป้ ระจกั ษ์ สาวสรรคข์ วญั ฟา้ ยาใจ กจ็ ะเป็นภกั ด์ิผลสืบไป เม่อื น้นั ค้อนแลว้ จ่งึ ตอบวาที จะถอื ความสิ่งนนี้ ี่ไมไ่ ด้ นนทกไม่รู้ว่าพระนารายณ์ อันซึ่งฝากไมตรีขา้ อันซ่ึงจะฝากไมตรีข้า พ่ีไร้คจู่ ะพง่ึ แต่ไมตรี ฯ แ ป ล ง ก า ย เ ป ็ น น า ง อั ป ส ร เราเป็นนางราระบาใน ในการนกั เลงเพลงฟ้อน นนทกรู้สึกหลงรักนางอัปสร ราได้ก็มาราตามกนั นางเทพนิมติ โฉมศรี เป็นอยา่ งมาก วา่ น้ีไพเราะเปน็ พน้ ไป ข้อนน้ั ไพเราะเปน็ พน้ ไป ข้อนน้ั อย่าว่าหารู้ไม่ จะมมี ิตรที่ใจผูกพัน จึ่งจะผ่อนด้วยความเกษมสันต์ นัน่ แหละจะสมดง่ั จนิ ดา ฯ

เมอื่ น้ัน พระนารายณ์ทรงสวัสดริ์ ศั มี เหน็ นนทกหลงกลก็ยินดี ทาทีเยื้องกรายให้ยวนยนิ ฯ เทพนมปฐมพรหมสี่หน้า สอดสร้อยมาลาเฉิดฉิน ทัง้ กวางเดินหงส์บนิ กินรนิ เลียบถา้ อาไพ พระนารายณ์ที่แปลงกายเป็นนางอัปสร ร่ายราในท่าต่างๆ

อกี ชา้ นางนอนภมรเคลา้ ทั้งแขกเตา้ ผาลาเพยี งไหล่ เมขลาโยนแก้วแววไว มยเุ รศฟ้อนในอัมพร ลมพดั ยอดตองพรหมนมิ ติ ทั้งพิสมยั เรียงหมอน ยา้ ยท่ามจั ฉาชมสาคร พระสก่ี รขว้างจักรฤทธริ งค์ ถึงท่านาคาม้วนหางวง ด้วยฤทธิ์เดชนิ้ว เพชรของนนทก ทาให้นนทกขาหัก และลม้ ลงทนั ที

ฝา่ ยนนทกก็ราตาม ด้วยความพิสมัยใหลหลง ถงึ ท่านาคามว้ นหางวง ชีต้ รงถกู เพลาทันใด ฯ ด้วยเดชนิว้ เพชรสทิ ธิศักดิ์ ขาหักลม้ ลงไม่ทนได้ นางกลายเป็นองค์นารายณ์ไป เหยียบไวจ้ ะสงั หารราญรอน ฯ ทันใดน้ันนางเทพอัปสร ก็กลายเป็นองค์พระนารายณ์ นนทกเห็นนางอัปสรแปลงกายเป็นพระนารายณ์ นนทกก็รู้ว่าตนโดนลวงเพื่อที่จะฆ่า จึงถามนนทกว่า ตนทาผดิ อะไร

บดั นนั้ นนทกผู้ใจแกลว้ หาญ ไดฟ้ งั จึ่งตอบพจมาน ซง่ึ พระองคจ์ ะผลาญชวี ี พระนารายณ์จึงตอบไปว่าเป็น เพราะกรรมของนนทกเอง เหตุใดมิทาซง่ึ หน้า มารยาเป็นหญิงไม่บัดสี นน ทกจึงต อบว่าที่ต นแพ้ เพราะมีแค่สองมือ หรือจะสู้ หรอื ว่ากลัวนวิ้ เพชรนี้ จะชี้พระองคใ์ หบ้ รรลยั พระนารายณท์ มี่ ีสมี่ ือได้ ตวั ข้ามมี อื แต่สองมือ หรอื จะสู้ทง้ั สีก่ รได้ แมน้ สมี่ ือเหมอื นพระองคท์ รงชยั ทไ่ี หนจะทาไดด้ ่งั นี้ ฯ เม่อื นั้น พระนารายณ์ทรงสวสั ดิร์ ัศมี ได้ฟงั จึ่งตอบวาที กูนีแ้ ปลงเป็นสตรมี า เพราะมงึ จะถึงแกค่ วามตาย ฉบิ หายดว้ ยหลงเสนห่ า ใชว่ ่ากลัวฤทธา ศกั ดานว้ิ เพชรนน้ั เมื่อไร

ชาตนิ ้ีมงึ มีแตส่ องหตั ถ์ จงไปอุบัติเอาชาติใหม่ ให้สบิ เศียรสิบพกั ตรเ์ กรียงไกร เหาะเหนิ เดนิ ได้ในอัมพร มีมือยี่สิบซา้ ยขวา ถือคทาอาวธุ ธนูศร กจู ะเปน็ มนุษย์แตส่ องกร ตามไปราญรอนชีวี ให้สนิ้ วงศม์ ึงอนั ศักดา ประจักษแ์ กเ่ ทวาทุกราศี ว่าแล้วกวัดแกว่งพระแสงตรี ภูมตี ดั เศียรกระเด็นไป ฯ พระนารายณ์จึงสาปให้ชาติหน้านนทกเกิดมามีสิบหัว สิบหน้า ยี่สิบมือและอาวุธพร้อมสรรพ ส่วนพระองค์ จะเกิดไปเปน็ มนุษย์มเี พยี งสองมือ จะไดส้ กู้ ันอกี คร้ัง ให้รู้แพ้ร้ชู นะ จากน้นั พระนารายณ์ก็ตัดหัวของนนทก จนกระเดน็ ไป