นิทานอีสป

นทิ านอสี ป เรอ-ื ง โฉมงามกบั เจา้ ชายอสรู

กาลคร(ังหน-ึง มีพอ่ คา้ ผรู้ -ํารวยอาศยั อยใู่ นเมืองกบั ลูกสาวสามคน วนั หน-ึงพอ่ คา้ ผมู้ ง-ั มีผนู้ (นั ไดส้ ูญเสีย ทรัพยห์ ลวงใหญ่ท-ีเขามีไปกบั เรือสินคา้ ทาํ ใหเ้ ขากบั ลูก ๆ ท(งั สามตอ้ งยา้ ยไปอาศยั อยแู่ ถบชนบท หลงั จาก อยกู่ บั ความลาํ บากมาเป็นปี ๆ พอ่ คา้ กไ็ ดร้ ับข่าวดีวา่ เรือสินคา้ ที-เขาเคยส่งออกขายในอดีต ไดก้ ลบั เขา้ มาสู่ ท่าเรือ ดงั น(นั เขาจึงตดั สินใจจะไปดูในเมืองวา่ เรือน(ียงั มีอะไรเหลือใหเ้ ขาและลูกอยู่ ก่อนที-เขาจะเดินทางไปในเมือง เขาไดถ้ ามลูก ๆ วา่ อยากไดข้ องขวญั อะไรเม-ือเขากลบั มาบา้ ง ลูกสาว คนโตน(นั อยากไดช้ ุดสวยงาม คนที-สองขอสร้อยคอไข่มุก แต่ลูกสาวคนท-ีสามท-ีมีชื-อวา่ “เบลล์” ซ-ึงเป็นลูก สาวคนเลก็ ที-ท(งั สวยและอ่อนหวานที-สุดกล่าววา่ “หนูอยากได้กหุ ลาบสักดอกหน3ึงจากพ่อค่ะ” เมื-อพอ่ คา้ จดั การเร-ืองธุรกิจเสร็จเรียบร้อย เขากต็ รงกลบั บา้ น ระหวา่ งทางน(นั เขาเจอกบั พายลุ ูกใหญ่ กรรโชกแรง แมแ้ ต่มา้ ของเขากแ็ ทบจะทรงตวั ไม่ได้ ดว้ ยความหนาวเหน็บและอ่อนเพลีย พอ่ คา้ เร-ิมสิ(นหวงั ที- จะกลบั ถึงบา้ นใหท้ นั ก่อนฟ้ามืด แต่ทนั ใดน(นั เองเขากส็ งั เกตเห็นแสงไฟส่องสวา่ งจากกลางป่ า และเมื-อเพง็ สายตาดูดี ๆ เขากพ็ บวา่ แสงน(นั มาจากปราสาทหลงั งามนนั- เอง “หวงั ว่าจะทนี3 ั3นจะพอมที พ3ี กั ให้สําหรับคืนนีนB ะ” เขาพดู กบั ตวั เอง และเม-ือถึงประตูปราสาท เขาก็ พบวา่ มนั เปิ ดออกอยา่ งง่ายดาย เขาตะโกนร้องเรียก แต่กไ็ ม่มีใครมาตอ้ นรับเขา เขาจึงรวบรวมความกลา้ เขา้ ไปดา้ นในปราสาท ระหวา่ งที-พยายามส่งเสียงเรียกเจา้ ของปราสาทอยนู่ (นั เขากพ็ บวา่ บนโตะ๊ ใหญ่กลางโถง เตม็ ไปดว้ ยอาหารและเครื-องดื-มพร้อมเสิร์ฟ ในเมื-อไม่มีคนมา พอ่ คา้ ท-ีหิวโหยกอ็ ดใจไม่ไหวท-ีจะลงมือ รับประทานม(ือค-าํ แสนอร่อยเหล่าน(นั จนอ-ิม

หลงั จากน(นั เขากข็ (ึนบนั ไดไปยงั ช(นั บน ทางเดินที-ยาวเหยยี ดนาํ ไปสู่หอ้ งพกั ท-ีมีเตาผงิ พร้อมไฟอนั อบอุ่น คืนน(ีดึกมากแลว้ และพอ่ คา้ กต็ อ้ งการพกั ผอ่ น เขาจึงลม้ ตวั ลงนอนบนเตียงและหลบั ไปอยา่ งรวดเร็ว เม-ือต-ืนข(ึนมาตอนเชา้ เขากพ็ บวา่ มีใครบางคนนาํ แกว้ กาแฟมาวางไวท้ -ีโตะ๊ ขา้ งเตียง หลงั จากรับประทานมือ เชา้ เรียบร้อยแลว้ เขากร็ ีบลงไปช(นั ล่างเพ-ือขอบคุณเจา้ ของปราสาท แต่กลบั พบเพียงความวา่ งเปล่า ไม่มีใคร อยเู่ ลย เขามุ่งหนา้ ออกไปยงั สวนท-ีผกู มา้ เอาไว้ ทนั ใดน(นั เองเขากส็ ะดุดตาเขา้ กบั พมุ่ ดอกกหุ ลาบในสวน พอ่ คา้ จาํ คาํ สญั ญาที-มอบไวก้ บั เบลลไ์ ดด้ ี เขาจึงกม้ ลงจะเดด็ ดอกกหุ ลาบ พริบตาเดียวกป็ รากฏร่างของ อสูรตวั ใหญ่ ขนปกคลุมรุงรัง สวมเส(ือผา้ อาภรณ์งดงาม แต่ดวงตาท-ีดุร้ายท(งั สองจอ้ งมาหาเขา พร้อมคาํ ราม ดว้ ยความโกรธ “ขา้ ท(งั ใหท้ -ีพกั และอาหารกบั เจา้ แต่คาํ ขอบคุณท-ีขา้ ไดร้ ับคือการท-ีเจา้ จะขโมยดอกไมโ้ ปรด ของขา้ ไปอีกง(นั เหรอ ตายเสียเถอะ !” ดว้ ยความกลวั สุดขีด พอ่ คา้ ทรุดตวั ลงและคุกเข่าออ้ นวอนอสูรทนั ที “ใหอ้ ภยั ขา้ เถอะ อยา่ ฆ่าขา้ เลย ขา้ ทาํ ผดิ ไปแลว้ จริง ๆ ขา้ แค่จะนาํ ดอกกหุ ลาบดอกน(ีไปฝากลูกสาวตนเท่า น(นั เอง” อสูรไดย้ นิ ดงั น(นั กล็ ดกรงเลบ็ ลง พร้อมบอกวา่ “ขา้ จะไวช้ ีวติ เจา้ แต่มีขอ้ แมอ้ ยา่ งหน-ึง ใหน้ าํ ตวั ลูก สาวมาแทน หากทาํ ไดข้ า้ กจ็ ะปล่อยเจา้ ไป” เมื-อพอ่ คา้ ไดย้ นิ เช่นน(นั จึงตอบตกลง

เม-ือไปถึงบา้ น พอ่ คา้ กเ็ ล่าเหตุการณ์ท(งั หมดใหล้ ูก ๆ ฟัง ดว้ ยความรักท-ีเบลลม์ ีต่อพอ่ ของเธอ เธอกย็ นิ ดี ที-จะกลบั ไปยงั ปราสาทในทนั ที “อยา่ กงั วลเลยค่ะพอ่ เราจะตอ้ งรักษาสญั ญาและช่วยชีวติ พอ่ ไวใ้ หไ้ ด้ พาหนู ไปยงั ปราสาทเถอะ หนูจะอยทู่ -ีนน-ั เอง” พอ่ คา้ รู้สึกเศร้าเสียใจอยา่ งท-ีสุด แต่กจ็ าํ ยอมเดินทางไปส่งลูกสาว อสูรแปลกใจมากที-หญิงสาวยอมเสียสละเพื-อครอบครัว ในตอนแรกท-ีพบกนั เบลลร์ ู้สึกหวาดกลวั กบั หนา้ ตาและท่าทางที-ดูดุร้ายของอสูร แต่เธอกลบั พบวา่ อสูรไม่ไดท้ าํ ร้ายเธอแต่อยา่ งใด ซ(าํ ยงั จดั หอ้ งหรูหรา ใหเ้ ธอพกั ในปราสาทอีกดว้ ย ในขณะที-เธอนง-ั ปักผา้ อยหู่ นา้ เตาผงิ อสูรกค็ อยจบั ตาดูอยใู่ กล้ ๆ ก่อนท-ีท(งั คู่จะ เริ-มตน้ พดู คุยกนั อยา่ งถูกคอ ซ-ึงทาํ ใหเ้ บลลป์ ระหลาดใจ แต่กแ็ อบประทบั ใจกบั ความอ่อนโยนที-ขดั กบั หนา้ ตาของอสูร เธอยงั ไดร้ ับรู้ถึงความอบอุ่น ใจดี และเป็นคร(ังแรกที-เบลลไ์ ดเ้ ห็นสายตาที-เศร้าหมองของเขา

นบั ต(งั วนั น(นั เบลลไ์ ม่หวาดกลวั เจา้ อสูรอีกต่อไป เธอร่วมโตะ๊ อาหารกบั อสูรทุกวนั จากน(นั กไ็ ปเดินเล่น ในสวนดว้ ยกนั อ่านหนงั สือดว้ ยกนั เตน้ รําดว้ ยกนั ท(งั สองใชช้ ีวติ ร่วมกนั อยา่ งมีความสุข วนั หน-ึงในขณะท-ี กาํ ลงั เตน้ รํากนั อยนู่ (นั เจา้ ชายอสูรถามเบลลว์ า่ “เธอจะใชช้ ีวติ อยทู่ ี-น-ีในฐานะภรรยาของขา้ ไดห้ รือไม่” เบลล์ ตกใจเลก็ นอ้ ย พร้อมนิ-งคิดถึงการแต่งงานกบั ชายผมู้ ีรูปร่างหนา้ ตาน่าเกลียดน่ากลวั เธอยงั คงใหค้ าํ ตอบไม่ได้ เพราะคงจะคิดถึงพอ่ และที-บา้ นมาก เจา้ ชายอสูรมองเธออยา่ งปวดร้าว แต่กเ็ ขา้ ใจความรู้สึกของหญิงสาวดี เขาจึงมอบกระจกวเิ ศษใหก้ บั เบลล์ เม-ือเบลลม์ องที-กระจกจะเห็นครอบครัวของเธอที-อยไู่ กลออกไป เพื-อให้ เธอไม่รู้สึกเหงาและเดียวดาย

วนั หน-ึง เบลลส์ ่องกระจกวเิ ศษดูและพบวา่ พอ่ ของเธอลม้ ป่ วยหนกั มาก เธอจึงขออนุญาตเจา้ ชายอสูรเพื-อ กลบั ไปดูแลพอ่ ก่อนท-ีจะสายเกินไป แต่อสูรส่ายหนา้ “ถ้าเธอกลบั บ้านไปกค็ งจะไม่กลบั มาทป3ี ราสาทแห่งนีB อกี ” แต่ในที-สุด เขากก็ ลบั คาํ “แต่ถ้าเธอสัญญาว่าจะกลบั มาทน3ี 3ีภายใน L วนั ข้าจะยอมให้เธอกลบั มาเยย3ี ม ครอบครัวของเธอ” เบลลร์ ับคาํ สญั ญาทนั ที แทจ้ ริงแลว้ พอ่ คา้ ลม้ ป่ วยลงเพราะความตรอมใจ และคิดวา่ อสูรขงั เธอไวเ้ ป็นนกั โทษ เม-ือสองพอ่ ลูก ไดพ้ บกนั อีกคร(ังและเห็นวา่ เบลลย์ งั อยดู่ ีมีสุข อาการป่ วยของพอ่ กเ็ ร-ิมทุเลาลง เบลลเ์ ล่าใหพ้ อ่ ฟังวา่ อสูรดูแล เธออยา่ งดีและอ่อนโยนกวา่ ที-คิดมาก อีกท(งั ชีวติ ในปราสาทกส็ ุขสบาย เม-ือพอ่ ของเธอเริ-มลุกข(ึนจากเตียงได้ เบลลก์ ไ็ ม่ทนั ไดส้ งั เกตวา่ วนั เวลาผา่ นไปครบ _ วนั แลว้

คืนหน-ึง เบลลฝ์ ันร้ายถึงอสูร เธอเห็นวา่ เขากาํ ลงั จะตายและร้องเรียกเธอดว้ ยความเศร้าสร้อย “กลบั มา หาข้าเถอะ” ฝันน(นั ย(าํ เตือนใหเ้ ธอนึกถึงคาํ สญั ญาท-ีใหไ้ วก้ บั เขา ทนั ทีท-ีเธอตื-นข(ึนกร็ ีบข(ึนไปบนหลงั มา้ พร้อมออกจากบา้ นมุ่งไปยงั ปราสาททนั ที เมื-อเธอมาถึงปราสาท เธอรีบวงิ- ข(ึนบนั ไดและร้องเรียกเจา้ ชายอสูร แต่ไร้เสียงตอบกลบั หวั ใจของเธอ แทบสลาย เบลลว์ ง-ิ เขา้ ไปยงั สวนดอกไมแ้ ละพบร่างของอสูรนอนแน่นิ-งอยบู่ นพ(ืน ดวงตาปิ ดสนิท เบลล์ ประคองร่างน(นั ไวใ้ นออ้ มกอด พร้อมกระซิบบอกวา่ “ได้โปรดอย่าตาย ฉันกลบั มาแล้ว และจะแต่งงานกบั คุณ” สิ(นเสียงของหญิงสาว ปาฏิหาริยก์ เ็ กิดข(ึน อสูรร้ายไดก้ ลายร่างเปล-ียนเป็นเจา้ ชายรูปงาม

“ข้ารอคอยเวลานีมB ายาวนานเหลือเกนิ ” เจา้ ชายพดู กบั เบลล์ “ข้าทุกข์ทนในความเงยี บงนั และไม่อาจ บอกใครให้ล่วงรู้ถงึ ความลบั นีไB ด้ ว่าข้าถูกคาํ สาปเปลยี3 นให้เป็ นสัตว์ร้าย แต่เม3ือใดทพี3 บกบั หญงิ สาวทยี3 อมรับ ในตวั ข้าได้และรักข้าจากข้างในจติ ใจ คาํ สาปนBันกจ็ ะหายไปและทาํ ให้ข้ากลบั มาเป็ นคนดงั เดมิ ” งานแต่งงานของเบลลืกบั เจา้ ชายจดั ข(ึนอยา่ งเรียบง่ายและอบอุ่นหลงั จากน(นั ไม่นาน แลว้ ท(งั คู่กไ็ ดใ้ ช้ ชีวติ อยรู่ ่วมกนั อยา่ งมีความสุขตลอดไป

นิทานเรื(องนีส, อนให้รู้ว่า อย่าตดั สินใครแค่เพยี งรูปลกั ษณ์ เพราะสิ(งทเี( ราเห็นด้วยตาเป็ นแค่เพยี งเปลือกนอก แต่ส(ิงทท(ี าํ ให้ คนงดงามทสี( ุดกค็ ือความดใี นจติ ใจทไี( ม่มวี นั ถูกทาํ ลาย