Taidin_Bonfah_-_one_year_on

one year o-n ใตด้ ิน | บนฟา้ [ พน้ื ท่เี ลก็ ๆ : พนื้ ที่ส�ำหรบั ทางบา้ น ] วาด / เขียน / ถ่ายภาพ : เพื่อนๆ ทางบ้าน { September 2014 - August 2015 }

one year o-n [ one year o-n ] คอื โปรเจกตเ์ ลก็ ๆ ท่ีรวบรวมเน้ือหาแต่ละคอลมั นข์ องนติ ยสาร o-n ในรอบ 1 ปที ผ่ี ่านมาใหม้ าอยู่ในท่แี หง่ เดียวกัน

ใต้ดนิ | บนฟ้า คอื คอลัมนเ์ ปิดรบั ผลงานจากเพอื่ นๆ ทางบา้ น เปน็ พ้ืนทเ่ี ลก็ ๆ ให้เพ่อื นๆ ไดป้ ล่อยของกนั

เวลา ณ ขณะหนงึ่ . ภาพและเรื่อง : P004 moment ฟิ ล์มราลึก กรุงเทพฯ 2014. Magic hour เราเชื่อวา่ หลายคนคงจะมีชว่ งมีเวลาแหง่ การต้องมนต์ของตวั เอง เราเองก็เป็นหนง่ึ ใน นนั้ ในเวลาเร่งรีบ ตา่ งคนตา่ งรีบเร่งเดนิ ทางไปยงั จดุ หมายของตนเอง แตเ่ สยี ้ วเวลาหนงึ่ ท่ีเรามี โอกาสหนั ไปมองท่ีมาของแสงแดดที่สอ่ งมาถงึ ตวั เราเอง เย้! วนั นีเ้ราเจอ Magic Hour! มนั เป็นชว่ั โมงต้องมนต์ที่ทาให้หวั ใจเราเต้นแรงขนึ ้ มา หนง่ึ จงั หวะกนั เลยละ่ มนั คงฟังดเู วอ่ ไปนะ แตน่ น่ั ละ่ มนั ท�ำให้เรารีบเปิ ดกระเป๋ าแล้วหยิบกล้อง ฟิล์มตวั โปรดขนึ ้ มาบนั ทกึ ภาพเก็บไว้แทบไมท่ นั เพราะภาพท่ีเรามองเหน็ ในตอนนนั้ มนั เป็นแสง

ของพระอาทติ ย์สสี ้มอมเหลอื ง สอ่ งสะท้อนออกมาตดั กบั ภาพคนเดนิ ย้อนแสงไปมา มนั เป็นภาพ Silhouette ที่เราชอบมากทีเดียว จ�ำได้ว่าเรายืนมองอย่นู านจนคนที่ก�ำลงั ยืนรอรถไฟฟ้ าเค้า ช�ำเลืองมองมาเลยละ่ แลว้ เสียงลน่ั ชตั เตอร์ดงั แกร็ก! นนั่ ก็เทา่ กบั วา่ อยา่ งน้อยเราก็มีภาพเก็บไว้แทนความรู้สกึ ในวนั นนั้ แล้ว แตถ่ ้าถามวา่ ภาพจากกล้องฟิล์มตวั น้อยที่ได้มนั สวยงามเทา่ ที่สายตาสมั ผสั มยั้ ? เราวา่ …มนั ได้แคป่ ระมาณ 60% จากท่ีเรามองเหน็ ด้วยซ�ำ้ แตเ่ รายงั ดีใจนะที่อยา่ งน้อยเราก็มีภาพเก็บไว้แทนความทรงจ�ำ ในวนั นนั้ ภาพท่ีทาให้รู้วา่ จงั หวะหวั ใจเราเต้นแรงขนึ ้ มาจริงๆ สาหรับเรา Magic Hour มนั คงคล้ายกบั การตกหลมุ รักใครซกั คน ถ้าเราตงั้ ใจรออยา่ ง มีความหวงั มนั ยากมากกวา่ จะได้เจอ แตถ่ ้าวนั ใดที่เราไม่รีบเร่งตามหามนั เรากลบั เจอความ สวยงามอยา่ งไมไ่ ด้ตงั้ ใจ ไมต่ า่ งกนั บางครัง้ …เราอาจจะเจอใครทเี่ ดนิ เข้ามาโดยทเี่ รายงั ไมท่ นั ได้ตงั้ ตวั และทำ� ให้ หวั ใจเราเต้นแรงขนึ ้ มาได้มากกวา่ หนงึ่ จงั หวะเลยกไ็ ด้ ใช!่ เพราะเราตกหลมุ รักเค้าคนนนั้ เข้าอยา่ ง จงั แล้วละ่ แตถ่ ้า หาก Magic Hour มนั จะเกิดขนึ ้ แคเ่ พยี งชว่ งเวลาสนั้ ๆ เรากข็ อให้มนั แคเ่ ป็นเพยี ง แสงของวนั เทา่ นนั้ ละ่ เพราะถา้ มนั หมายถึงการตกหลมุ รกั ใครเขา้ แลว้ และตอ้ งมาจากไปเพียง ช่วงเวลาสน้ั ๆ เราก็ยินดีนะ ยนิ ดที จ่ี ะไม่พบช่ัวโมงต้องมนต์นั้นเลยซะดกี ว่า ... ทีม่ า : O-N issue 04 | จงั หวะชวี ติ ในห้องสมดุ

ทกั ทาย เขียน : มหาศาล “เป็นไงบา้ งมึง…” “…” “…?” “ก็เหนื่อยๆ” “ยงั ไงเราก็ตอ้ งเจอกนั อยู่ทกุ วนั ” “ก็รู้…” ความทกุ ข์… มันเข้ามาทกั ทายผมอยู่ทกุ วัน “ทกุ ครง้ั ทีเ่ จอกู ดูมึงจะคิดถึงความสขุ ข้ึนมาเป็นพิเศษเลยนะ” “…” ผมคดิ อยนู่ าน… วา่ จะหยดุ คยุ กบั มนั เดนิ ผา่ นไปเฉยๆ ยิม้ ให้ หรือจะเดนิ หนีมนั ไปอีก… เหมือนทกุ ครัง้ แตย่ งั ไมท่ นั ได้ตดั สนิ ใจ… มนั ก็พดู ตอ่ “ทีตอนมึงมีความสขุ ไม่เห็นคิดถึงกูบา้ งเลย…” “…” “…” แม้จะรู้จกั กนั มานาน แตเ่ ราก็ไมเ่ คยเปิ ดอกคยุ กนั ซกั ที

“มงึ ทกุ ข์หรอ ถ้ากไู มค่ ดิ ถงึ …” ผมตดั สนิ ใจถามมนั กลบั “ไม่รู้ดิ…” “แล้วมงึ รู้ได้ไง วา่ กไู มค่ ดิ ” “…” “ก็เจอกนั อยทู่ กุ วนั ” (ผมยิม้ ให้) “…” “…” “มึงนีแ่ ม่ง…” (ถอนหายใจ) “เออเด๋ียวกตู ้องไปละ… ต้องไปใช้ชีวติ ” “เออ ไวก้ ูมาหาใหม่” “อือๆ แล้วเจอกนั …” ความทกุ ข์ มนั ก็เข้ามาทกั ทายผมอยทู่ กุ วนั แตน่ ี่คงเป็นครัง้ แรก… ที่เรา ได้ท�ำความรู้จกั กนั อยา่ งจริงจงั ซะที “เห้ยเดี๋ยว… ถามไรอยา่ งด”ิ “…?” “มงึ ไมเ่ บื่อบ้างหรอ มาหากทู กุ วนั …” “ไม่อะ กูแค่ท�ำตามหนา้ ที…่ มึงไม่ตอ้ งคิดมากหรอก” “…” “แค่ทำ� หน้าทข่ี องมงึ ให้ดกี พ็ อ” ท่ีมา : O-N issue 04 | จงั หวะชวี ติ ในหอ้ งสมดุ

มองเมือง ภาพและเรื่อง : palim ท่ีมา : O-N issue 05 | ไปดมี าดี



หมานคร เขียน : ร่ืนเรงิ ใจ เยน็ วนั ศกุ ร์ที่สดุ แสนจะวิเศษของคนท�ำงาน แตม่ นั กลายเป็นวนั ท่ีดใู จร้ายที่สดุ สำ� หรับ คนที่พรุ่งนีเ้ช้ายงั มีภาระอีกมากมายท่ีต้องจดั การ “ถา้ เลือกเกิดได้ หนอู ยากเกิดเป็นอะไร?” แม่ถามขณะท่ีฉันก�ำลงั นง่ั ท�ำหน้าเบื่อโลกอย่ทู ่ีโต๊ะกินข้าว ฉันเหลือบไปมองเจ้าตบู ท่ีนอนกระดกิ หางสบายใจอยใู่ ต้โต๊ะแล้วตอบกลบั ไปวา่ “หมาค่ะ” แนน่ อนค�ำถามที่แมจ่ ะถาม กลบั มา คือ “ท�ำไมละ?”

ฉนั วา่ หลายๆ คนคงเคยมีความคิดเหมือนกนั วา่ เจ้าตบู พวกนี ้ ชีวิตดมู ีความสขุ และ แสนจะสบาย วนั ๆ แคก่ ินกบั นอน เวลาอาหารก็มีคนหามาให้ บางตวั โชคดีหนอ่ ยเจ้านายพาไป ตดั แตง่ ขน ซือ้ เสือ้ ผ้าให้ กลายเป็ นหมาไฮโซเลยก็มี อะไรชีวิตจะมีความสขุ ขนาดนนั้ ชีวิตที่ไม่ ต้องคดิ อะไร ไมม่ ีภาระหน้าที่ หรือความรับผิดชอบ อะไรทงั้ สนิ ้ แคค่ อยกระดกิ หาง เดนิ ตามเจ้า นาย เทา่ นีก้ ็มีชีวิตท่ีสขุ สบายแล้ว เป็นชีวติ ท่ีนา่ อิจฉาเสยี จริงๆ แตค่ วามคดิ ทงั้ หมดกต็ ้องเปลย่ี นสะใหม่เมอื่ เช้าวนั รุ่งขนึ ้ ในขณะทฉ่ี นั กำ� ลงั ยนื รอรถเมล์ หมาตวั หนงึ่ ที่สภาพเหมือนไมไ่ ด้อาบน�ำ้ มาเป็นแรมปี ผิวหนงั ที่เป็นรอยแผลจากการโดนกดั และ ท�ำร้ายจากหมาเจ้าถ่ิน ร่างกายท่ีผอมโทรม เดินมานอนอยใู่ กล้ๆ แล้วท�ำตาหวานเยิม้ ใสล่ กู ชิน้ ในมือของฉนั “โอเค ก็ไดเ้ จ้าตูบ ฉนั สงสารแกหรอกนะ!” หมาจรจดั ตวั นนั้ รับไปกินอยา่ งกล้าๆ กลวั ๆ สงสยั เพราะเคยโดนคนใจร้ายให้กินอะไรท่ีไมด่ ี หรือมีประสบการณ์ที่ไมด่ ีก็เลยไมก่ ล้ากิน มนั เลยี ๆไปสองสามครัง้ และตดั สนิ ใจกินในที่สดุ ฉนั นง่ั มองหน้ามนั อยนู่ านแล้ว แล้วคดิ ในใจวา่ คนื นีม้ นั จะนอนทไ่ี หนนะ? ถ้าฝนตกละ่ ? แล้วถ้าไปเจอหมาเจ้าถิ่นอกี ? ไหนจะอาหารอกี ละ่ ? หมา ข้างถนนพวกนีใ้ ช้ชีวติ โดยท่ีไมร่ ู้อนาคตของตวั เองเลย ใช้ชีวติ แบบเส่ยี งโชค เดนิ ไปเรื่อยๆ โดยท่ี ไมร่ ู้วา่ หนทางข้างหน้าจะต้องเจอกบั อนั ตรายเพียงใด มนั ท�ำให้ฉนั เริ่มมองย้อนกลบั มาท่ีตวั เอง ถ้าการท่ีเราใช้ชีวิตทกุ วนั นีโ้ ดยไมม่ ีจดุ หมาย เดนิ ไปเร่ือยๆ ตามทางของชีวิต ไมส่ ร้างโอกาสหรือ เป้ าหมายให้กบั ตวั เองเราก็คงไม่ตา่ งกบั หมานคร หมาท่ีถึงแม้จะอย่ใู นเมืองหลวงแตก่ ็มีชีวิตท่ี แสนจะโดดเด่ียวและว่างเปลา่ อย่างน้อยๆ เราเกิดเป็ นคน เราสามารถพดู สามารถเรียกร้อง สามารถแสดงความคดิ เหน็ สามารถฝันหรือสร้างโอกาสตา่ งๆ ให้กบั ตวั เองได้ตงั้ มากมาย แล้ว เราจะอิจฉาชีวิตของเจ้าตบู พวกนีท้ �ำไมกนั การท่ีเจอเจ้าตบู ตวั นีท้ �ำให้ฉนั คดิ ได้อีกอยา่ งวา่ สงิ่ มีชีวิตทกุ อยา่ งเลือกเกิดไมไ่ ด้จริงๆ แม้กระทงั่ หมา หมาบางตวั เกิดมาโชคดีมีเจ้านายที่รักและเอน็ ดู บางตวั กลบั โชคร้ายเกิดมาอยู่ ในเมือง แตม่ ีวาสนาเป็ นได้แคห่ มานคร หรือหมาข้างถนน ชีวิตของเราไมส่ ามารถเลือกเกิดได้ จริงๆ แตเ่ ราจะตา่ งจากเจ้าหมาพวกนี ้ก็ตรงที่เรามีความคดิ มีการศกึ ษา ดงั นนั้ ภาระและความ รับผิดชอบทกุ อยา่ งที่เราบน่ ๆ เบ่ือๆ น่ีแหละ คือสงิ่ ที่จะท�ำให้เราหลดุ พ้นและแตกตา่ งจากหมา นคร และเจ้าตบู ไฮโซที่เราอิจฉาๆ กนั เราอยากใช้ชีวิตแบบอ้ฟู ้ หู รูหรานอนสบายๆ อยเู่ ฉยๆ หรือเราจะเป็ นหมานครที่ได้แต่ ใช้ชีวติ อยา่ งไร้จดุ หมาย หรือทส่ี ุดแล้วเราจะน�ำภาระ ความรับผดิ ชอบทเ่ี ราต้องเผชญิ มาส ร้างเป็ นประสบการณ์ชีวติ และพัฒนาตัวเองต่อไป ต้องขอบคณุ เจ้าตบู ตวั นีจ้ ริงๆ ที่ท�ำให้ฉนั ได้ข้อคดิ ตงั้ มากมายโดยแลกกบั ลกู ชิน้ เพียงลกู เดียว ทีม่ า : O-N issue 05 | ไปดีมาดี

ตดั ใจ ภาพ : a tiny z ท่มี า : O-N issue 06 | with love, girl band, you rock!



สงิ่ ทีฉ่ ัน...เปน็ เขยี น : มา้ หมุน ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ตมีสามีภรรยาคู่หน่ึงได้ให้ก�ำเนิดลูกชาย ช่ือว่า ‘ปลายฝน’ ในวยั เดก็ ปลายฝนชอบท่ีจะดกู าร์ตนู วาดรูป ระบายสี มากกวา่ เดก็ ที่ตงั้ ใจเรียนหรือ เดก็ ท่ีตดิ เกมส์ วนั นนั้ เองขณะที่ปลายฝนก�ำลงั วาดภาพอยนู่ นั้ พอ่ เดนิ ไปบอกปลายฝนวา่ “มวั แต่ไร้สาระอย่างนีเ้ มือ่ ไหร่จะสบายเหมือนคนอืน่ เขา” แล้วกไ็ ด้ไลป่ ลายฝนไปอา่ นหนงั สอื ปลายฝนไมใ่ ชเ่ ดก็ ดอื ้ กไ็ ด้ท�ำตามทพี่ อ่ สง่ั และขยนั ตงั้ ใจเรียนจนจบ พอ่ ของปลายฝนเคยบอกตอนเดก็ ๆ วา่ ท่ีพอ่ ต้องมาท�ำงานแบบนีเ้พราะพอ่ ไมไ่ ด้เรียนมา พอ่ ไมม่ ีความรู้ ดงั นนั้ ปลายฝนต้องเรียนสงู ๆ หางานดีๆ ท�ำ ตอนโตจะได้สบาย ปลายฝนกจ็ ำ� คำ� ทพี่ อ่ สอนมาตลอด พอเรียนจบปลายฝนกโ็ ชคดไี ด้สอบตดิ บริษทั ทใ่ี หญ่ โตท่ีสดุ ในละแวกนนั้ ปลายฝนดีใจอยา่ งบอกไมถ่ กู แล้วก็ได้ขยนั ท�ำงานมาโดยตลอด แตน่ บั วนั งานกห็ นกั มากขนึ ้ เร่ือยๆ จนปลายฝนได้ล้มป่ วยลง ขาด ลา มาสายอยบู่ อ่ ยๆ เหตเุ พราะทำ� งาน หนกั จนไมม่ ีเวลาพกั ผอ่ น ในช่วงท่ีป่ วย ปลายฝนก็รู้สกึ เบ่ือๆ ที่ต้องนอนซมอย่แู ต่บนเตียงจึงเดินไปเปิ ดลิน้ ชกั และสงิ่ ที่ปลายฝนเจอ คือ อปุ กรณ์การเขียนระบายสี หรือแม้แตห่ นงั สอื การ์ตนู ในวยั เดก็ ปลาย ฝนเลยหยิบมนั มา เพ่ือเขียนวาดมนั อีกครัง้ รู้สกึ สนกุ จนวาดอยหู่ ลายสบิ รูป บา่ ยวนั นนั้ เองที่ได้เปลีย่ นชีวิตปลายฝน นกั ทอ่ งเท่ียวชาวเยอรมนั คนหนงึ่ ได้เหน็ ภาพ หลายสบิ รูปที่กองอยเู่ กลือ่ นกลาดทางเข้าหน้าบ้านของปลายฝน เขาลองหยิบภาพขนึ ้ มาดแู ล้ว ถามปลายฝนวา่ “ภาพน้ีผมชอบมันมาก ผมขอซ้ือได้หรือป่ าว” ปลายฝนตอบวา่ “ทีจ่ ริงแลว้ ผมไม่ไดว้ าดเพือ่ ขายนะ แต่วาดเพราะผมชอบมนั รกั มนั รู้สึกดีทีไ่ ดท้ �ำจนไม่อยากทีจ่ ะหยดุ ท�ำ แต่ถา้ คณุ ชอบภาพผมจริงผมก็จะขายใหค้ รบั ”

นกั ทอ่ งเที่ยวได้ถามปลายฝนวา่ ราคาเทา่ ไหร่ ปลายฝนบอกวา่ ภาพผมไมม่ ีราคาแต่ มีความสขุ แคน่ นั้ เอง นกั ท่องเท่ียวยิ่งพดู กบั ปลายฝนก็ยิ่งถกู ใจ และได้บอกวา่ ผมขอซือ้ ภาพ ทงั้ หมดของคณุ ในราคาสิบล้านบาท คณุ โอเคหรือป่ าว ปลายฝนยืนนิ่งจนพดู ไม่ออก ก่อนจะ ตะโกนวา่ “รู้แล้ววววว!!” สง่ิ ที่พอ่ ไมเ่ คยบอกปลายฝนเลย คือ . . . “การได้ทำ� งานทเ่ี รารัก น่ันแหละคือสิง่ ทว่ี เิ ศษทส่ี ุด” ทมี่ า : O-N issue 06 | with love, girl band, you rock!

กล่ันตวั เขยี น : จรณ์หมีขาว มวลเมฆสีด�ำผืนหนาปกคลมุ ไปทว่ั ... ผมก�ำลงั นง่ั ทอดสายตามองดปู รากฏการณ์ทางธรรมชาติ ผ่านทางระเบียงในห้อง เลก็ ๆ ท่ีแอบซอ่ นตวั อยทู่ า่ มกลางความวนุ่ วายของเมืองหลวง มมุ เดียวกบั ใครบางคนในบริเวณ นีท้ ่ีอาจก�ำลงั เงยหน้ามองดอู ยเู่ ชน่ เดียวกนั ความมืดที่คอ่ ยๆ กลนื กินท้องฟ้ าและแสงตะวนั กบั ความเงียบภายใต้เสยี งลมคลง่ั นนั้ ท�ำให้เมืองทงั้ เมืองดเู หมือนจะตกอย่ภู ายใต้ความหม่นหมอง บอ่ ยครัง้ ที่สภาพอากาศมีผลต่อ จติ ใจของคนเรา อกี ทงั้ อารมณ์และความคดิ ราวกบั เช่ือมตอ่ กนั ด้วยเทคโนโลยีสอ่ื สารไร้สายของ ผ้ใู ห้บริการรายใหญ่ มนั อาจเป็นเพราะสภาพอากาศมติ า่ งจากอารมณ์ของธรรมชาติ ทแี่ สดงออก มาในห้วงยามท่ีไมส่ ามารถกกั เก็บความรู้สกึ ไว้ภายใน ธรรมชาตยิ ิม้ หวั เราะ ร้องไห้ เกรีย้ วกราด ไมย่ ินดียินร้าย ผา่ นทางท้องฟ้ า สายลม สายน�ำ้ ผืนดนิ ทงุ่ ดอกไม้ และทกุ ๆ สงิ่ ท่ีธรรมชาตสิ ร้าง ขนึ ้ แนน่ อนวา่ มนษุ ย์ก็คือหนงึ่ ในนนั้ หากทวา่ ธรรมชาตกิ ็สร้างมนษุ ย์ให้เป็นสง่ิ ที่ก�ำหนดอารมณ์ และความรู้สกึ ของตนเองได้เชน่ เดยี วกนั จงึ ท�ำให้บางห้วงเวลา อารมณ์และความรู้สกึ ของคนเรา ถกู กระต้นุ โดยอารมณ์และความรู้สกึ ของธรรมชาตทิ ี่สง่ ตอ่ มา หลายครัง้ ชว่ ยให้รอยยมิ ้ และเสยี ง หวั เราะสดใสกวา่ ที่เป็น แตบ่ างครัง้ ก็เพ่ิมความหมน่ หมองให้มืดมิดกวา่ ที่เป็นเชน่ กนั ผมนงั่ มองมวลเมฆบนท้องฟ้ ามืดครึม้ อยสู่ กั พกั หนง่ึ เสยี งฟ้ าร้องคร่�ำครวญคล้ายเสยี ง สะอกึ สะอืน้ คล่นื ใหญ่ก็ชวนให้คดิ ไปวา่ หากเหตผุ ลที่เมฆสขี าวท่ีเราค้นุ เคย แปรเปลี่ยนมาเป็น สีด�ำบดบงั แสงตะวนั อย่างในเวลานี ้ นนั่ เป็ นเพราะมนั ผ่านการสะสมไอน�ำ้ ที่เกิดจากความร้อน ระอขุ องโลก และมลพิษตา่ งๆ ที่ผ้อู าศยั ไมเ่ คยหยดุ ผลติ ให้แก่ชนั้ บรรยากาศมาตงั้ แตเ่ ร่ิมสะกด ค�ำว่า ‘พฒั นา’ ลอยขึน้ มารวมกนั บนท้องฟ้ าต่อเนื่องเป็ นเวลานานหลายวนั บางที่นานหลาย สปั ดาห์ บางท่ีนานเป็ นแรมเดือน จนถึงวนั ที่ท้องฟ้ าแบกรับไว้ไม่ไหว ก้อนเมฆทกุ ก้อนหนกั องึ ้ และเริ่มเปล่ียนสี ก่อนรอคอยการควบแนน่ และกลน่ั ตวั กลายเป็นหยดนำ� ้ ฝนนนั้ เปรียบเทียบกบั ความรู้สกึ ของคนเราที่รับผลกระทบมาจากเร่ืองตา่ งๆ ในชีวติ ไมว่ า่ จะสขุ หรือทกุ ข์ ยนิ ดหี รือเศร้า โศก และไมว่ า่ จะเป็นครัง้ คราวหรือถกู สะสมตอ่ เน่ืองมาเป็นเวลานาน จนถงึ วนั ที่ความรู้สกึ แบก รับไว้ไมไ่ หว ล้นออกมาทางสหี น้าและแววตา ก่อนรอคอยการควบแนน่ ทางอารมณ์และกลนั่ ตวั

กลายเป็นหยดน�ำ้ ตา ก็คงมิตา่ งกนั เทา่ ใดนกั ถงึ กระนนั้ สภาพอากาศก็มีจดุ ที่แตกตา่ งจากความรู้สกึ ของคนเราอยบู่ ้าง ตรงที่สภาพ อากาศแสดงออกอยา่ งเปิดเผย ขณะทคี่ นเรามคี วามเช่ือวา่ การร้องไห้เป็นเรื่องของความออ่ นแอ ซง่ึ ควรปกปิ ด หากไม่จ�ำเป็น ใครเล่าจะอยากแสดงความอ่อนแอใหผ้ ูอ้ ืน่ ไดร้ บั รู้ แตไ่ มว่ า่ จะพยายามซอ่ นเร้นไว้อยา่ งไร คนทกุ คนยอ่ มมีคืนวนั ท่ีออ่ นแอ แม้แตค่ นที่มี จติ ใจเข้มแขง็ ทส่ี ดุ ในโลก กต็ ้องเคยหลงั่ น�ำ้ ตาให้กบั ความเศร้าโศกหรือเจบ็ ปวดในชวี ติ กนั มาแล้ว ทงั้ นนั้ เหตผุ ลทกี่ ล้ายนื ยนั เชน่ นี ้กเ็ พราะตราบใดทจี่ ติ ใจของคนเรายงั เป่ียมไปด้วยความรู้สกึ และ ร่างกายยงั เต็มไปด้วยเลือดเนือ้ นนั่ ก็คือหลกั ฐานที่บง่ ชีว้ า่ เรายงั คงเป็ นสิ่งมีชีวิตท่ียิม้ เป็ นและ ร้องไห้ได้ ซง่ึ ตอ่ ให้ไมม่ ีใครรู้ไมม่ ีใครเหน็ ทวา่ ตวั เราเองนน่ั แหละท่ีรู้และสมั ผสั ได้ดีถงึ ความออ่ น ไหวท่ีสนั่ คลอนอยภู่ ายใน หยดน�ำ้ ตาที่ไหลรินออกมาจากสองตา เม่ือความรู้สกึ ถกู กระทบกระเทือนจากเรื่องใด เร่ืองหนง่ึ ของชีวติ อาจมิใชห่ ยดน�ำ้ ตาแหง่ ความออ่ นแอเสมอไป และถงึ อาจจะใช่ ความออ่ นแอ ก็มิได้เลวร้ายเทา่ ไรนกั เพราะการกลา้ ยอมรบั กบั ตวั เอง ปล่อยใหค้ วามหนกั อึ้งภายในจิตใจได้ ถูกระบายออกอย่างเปิ ดเผย และกลา้ ปล่อยใหห้ ยดน�้ำตาไดท้ �ำหนา้ ทีข่ องตวั มนั เอง ทา้ ยทีส่ ดุ ฟ้ า หลงั ฝนยงั คงสดใสกว่าเวลาฟ้ ามืดครึ้มเสมอ เมื่อน�ำ้ ตาหยดสดุ ท้ายแห้งเหือดไป ความเข็มแข็งที่เคยจางหายก็มกั กลบั มามองเห็น ได้อีกครัง้ อยา่ กลวั ความมืดครึม้ หากมวลเมฆแหง่ ความรู้สกึ ภายในจิตใจหนกั องึ ้ เกินจะรับไหว อยา่ ฝื นแบกหยดน�ำ้ ตาเอาไว้ เมื่อความทกุ ข์ที่สะสมมีมากจนเกินไป เราควรปลอ่ ยให้มนั เป็นไป ตามอยา่ งที่มนั ควรเป็ น ความผิดหวงั และความเสียใจมิใช่เร่ืองแปลกอะไรบนโลกใบนี ้ มนั เป็ น ไปไมไ่ ด้หากจะห้ามไมใ่ ห้ฝนตก และเป็นไปไมไ่ ด้หากจะห้ามน�ำ้ ตาไมใ่ ห้ไหลริน ใช่แล้ว มวลเมฆสีดำ� ผืนหนาปกคลุมไปทั่ว...ท้องฟ้ ากำ� ลังจะร้องไห้ ทม่ี า : O-N issue 07 | ในโลกอีกใบที่ใช้ใจบันดาลแรง

ความหมายของมืออาชพี เขยี น : Ohmsiri Veerakul บา่ ยวนั หนงึ่ ผมกบั ทีมได้เข้าประชมุ ระดมความคดิ ร่วมกบั ที่ปรึกษาอาวโุ สภายนอก ที่ เข้ามาช่วยบรีฟงานและแสดงความคิดเห็นต่อการน�ำเสนองานให้กบั ซพั พลายเออร์ หลงั จาก ประชมุ กนั เสร็จ ท่ีปรึกษาทา่ นนีไ้ ด้ตงั้ ค�ำถามกบั ผมและทีมวา่ “พวกคณุ รู้ไหมว่ามืออาชีพ เขาเรียกกนั ว่าอะไร?” ผมกบั ทีม ตอบเป็นเสียงเดียวกนั วา่ “Professional” “ใช”่ ท่ีปรึกษาตอบ จากนนั้ ท่ีปรึกษาอาวโุ ส ถามตอ่ อีกวา่ “พวกคณุ รู้ไหมว่าค�ำพวกนีม้ าจากไหน?” พวกเราเงียบ ท่ีปรึกษาได้แยกค�ำวา่ “Professional” ออกมาให้พวกเราคดิ ตาม Pro / Profess / Professor / Professional “ค�ำพวกนีม้ ีรากฐานมาจากภาษากรีก แปลวา่ การตกลง การสญั ญา” ที่ปรึกษาตอบ ดงั นนั้ ค�ำวา่ ‘มืออาชีพ’ คือบคุ คลที่สามารถท�ำงานจนเสร็จตามสญั ญาไมว่ า่ ระหวา่ ง ทางจะเจออะไรก็ตาม มืออาชีพต้องท�ำให้เสร็จ จากนนั้ ท่ีปรึกษาถามพวกเราตอ่ วา่ “พวกคณุ รู้ไหมว่า มือสมคั รเล่นเรียกว่าอะไร?”

“Beginner” พวกเราตอบ “Amateur” ท่ีปรึกษาตอบและยงั ถามตอ่ วา่ “พวกคณุ รู้ไหมว่ามนั แปลว่าอะไร?” พวกเราเงียบ “แปลว่า ‘ความสขุ ’ ” ที่ปรึกษาตอบ ผมเริ่มตาสวา่ ง หลงั จากได้ยินค�ำนี ้ ท่ีปรึกษาได้สรุปให้ฟังถงึ การท�ำงานในสถานะที่แตกตา่ งของสองค�ำนีว้ า่ “มือสมคั รเลน่ มกั ท�ำงานเสร็จตามความสขุ ซึ่งแตกตา่ งจากมืออาชีพ ทีไ่ ม่วา่ จะมีความ สขุ หรือมีความทกุ ข์ มืออาชีพตอ้ งท�ำงานใหเ้ สร็จตามสญั ญากบั ผูอ้ ืน่ หรือต่อตนเอง” ที่ปรึกษาอาวโุ สยมิ ้ ให้พวกเราพร้อมกบั กลา่ วคำ� ขอบคณุ ท่ีน�ำเสนองานท่ีเขามอบให้ใน สปั ดาห์ก่อน แถมกลา่ วทิง้ ท้ายไว้วา่ “ค�ำทุกค�ำมีความหมายของมันท่ีแข็งแรงมากๆ จงอย่าใช้ค�ำเหล่าน้ันโดย ปราศจากความหมาย ถ้าเราไม่สามารถทำ� ได้ตามความหมายของมัน” ท่มี า : O-N issue 08 | without words

บา้ นใหม่ ภาพและเรือ่ ง : ซองจดหมายสีฟา้ อ่อน สมยั เดก็ ๆ ยา่ มกั พาฉนั ไปเดินเลน่ ที่ ‘บ้านแดง’ ที่นน่ั เป็นสนามเดก็ เลน่ ของเดก็ หลาย ฅนในซอยนนั้ รวมถงึ ฉนั ด้วย บ้านแดงเป็นลานคอนกรีตกว้าง มีบ้านไม้กงึ่ ปนู อยกู่ ลางสนามคอนกรีต ข้างๆ บ้าน ไม้นนั้ มีต้นแก้วต้นสงู ใหญ่ผลดิ อกอยขู่ ้างๆ เหตทุ ่ีพวกเราเรียกกนั วา่ บ้านแดงเพราะประตรู ัว้ กนั้ ลานเป็ นสีแดง ส�ำหรับพวกผ้ใู หญ่บ้านแดงก็เป็ นเพียงลานใหญ่ๆ ท่ีกนั้ ที่ทางไว้ให้เป็ นท่ีจอดรถของ คนในซอย แตส่ �ำหรับเดก็ ..บ้านแดงเป็นที่รวมตวั เพื่อเลน่ สนกุ กนั ไกลจากบ้านไม้ไปไมก่ ี่ก้าวก็ มีศาลาเลก็ ๆ พร้อมโต๊ะม้าหิน ยา่ มกั ไปนง่ั พกั ตรงนนั้ และพดู คยุ กบั คนที่มานง่ั พกั อยกู่ ่อนหน้า

วนั หนงึ่ ยา่ พาฉนั มาเดนิ เลน่ ในบ้านแดงเหมือนเคย ยา่ ชีใ้ ห้ฉนั ดู ‘บ้าน’ ท่ีอยหู่ า่ งไปไกล ลบิ มนั เป็นบ้านปนู ทรงสเ่ี หลี่ยม หลงั คาก็ไมใ่ ชห่ ลงั คาหน้าจว่ั เหมือนรูปบ้านท่ีฉนั ชอบวาดใน วิชาศิลปะ มนั ดแู ปลกใหม่ในสายตาเด็กอย่างฉนั ย่าอธิบายให้ฟังว่าเขาก�ำลงั สร้างบ้านกนั อยู่ ฉนั ถามยา่ “บ้านของใคร?” ยา่ ตอบ “บ้านของปไู ง” ฉนั ดใี จกระโดดโลดเต้นอยยู่ กใหญ่ เพ้อเจ้อไปเร่ือยวา่ จะท�ำห้องสกั หลายสบิ ห้อง แบง่ ห้องให้ญาตพิ ี่น้องคนไหนบ้าง คนละก่ีห้อง ยา่ ยิม้ แล้วถามมาวา่ “แล้วจะให้ยา่ ไปอยบู่ ้านปไู หม?” “ไป แบง่ ให้ห้องหนง่ึ ” ยา่ หวั เราะ ... ฉนั ไปบ้านแดงทกุ วนั พอกลบั มาก็มอง ’บ้านใหม’่ จากมมุ บ้าน(ยา่ ) เวลาพ่ีๆ คนไหน มาเลน่ ด้วยก็เอาแตโ่ ม้วา่ “นน่ั ไงๆ บา้ นทีอ่ ยู่ไกลลิบๆ เป็นบา้ นใหม่ปนู ะ” ฉนั รอ... เพราะเผลอคิดว่าค�ำพดู ของย่าเป็ นค�ำสญั ญา ฉนั รอจนกระทง่ั ฉนั โตพอจะ เข้าใจ(ด้วยตนเอง) ค�ำวา่ ‘บ้านใหม่’ ไมเ่ คยออกมาจากปากฉนั อีกเลย ฉนั เลกิ ไปเดนิ เลน่ ที่ บ้านแดง แล้วหนั มาเลน่ ต๊กุ ตากระดาษแทน . . . แปลกดีนะ ฉนั ไมโ่ กรธ ไมแ่ ค้นยา่ เลย ไมร่ ู้สกึ แม้แตน่ ิดวา่ ยา่ ผิดสญั ญา อนั ที่จริงฉนั ไม่ได้ตื่นเต้นหรอกท่ีจะมีบ้านใหม่ ฉนั ตื่นเต้นท่ีได้ฝันมากกวา่ ปลายทางของฝันคือสมหวัง หรือผดิ หวงั คอื ความจริงหรือความลวง พอโตมาเราฝากทกุ อย่างไว้ทปี่ ลายทางจนเผลอ หลงลืมความสวยงามระหว่างทาง ทกุ วนั นีฉ้ นั ไมไ่ ด้ไปบ้านยา่ ทกุ วนั แบบเม่ือก่อน บ้านหลงั นนั้ ก็ยงั เป็ นลานจอดรถของ คนในซอยอยเู่ หมือนเดมิ คงมีเดก็ ๆ รุ่นใหมม่ าเป็นเจ้าถิ่นท่ีฉนั เคยเลน่ บ้านท่ีอยไู่ กลลบิ สร้าง เสร็จ(นาน)แล้ว ตอนนีร้ ัว้ บ้านแดงไมไ่ ด้ทาสีแดงเหมือนก่อน แตส่ ำ� หรับฉนั ฉนั ยงั คดิ ถงึ และ เรียกท่ีนน่ั วา่ บ้านแดงเสมอ ความจริงแลว้ ความฝันสวยงามทีส่ ดุ ก็ตอนทีเ่ ราไดฝ้ ันนนั่ แหละ. ที่มา : O-N issue 09 | listen to your freedom

จดุ หมาย วาด : Petch Sukplum ท่มี า : O-N issue 10 | ไมต่ ลก



“ ค�ำทกุ ค�ำมีความหมายของมนั ทีแ่ ข็งแรง มากๆ จงอย่าใชค้ �ำเหล่านน้ั โดยปราศจากความ หมาย ถ้าเราไม่สามารถท�ำได้ตามความหมาย ของมนั ” {จากบทความ : ความหมายของมอื อาชีพ} ,,, - เพอ่ื นๆ ทางบา้ น - [ Columnist : ใตด้ ิน | บนฟ้า ]