คำที่ใช้บัน บรร รร

ขอบคณุ ส่อื การสอนโครงการ OTPC

คาํ ทใ่ี ชบ ัน บรร รร ชั้นประถมศึกษาปที่ ๓

แผนผงั การเรียนรู คาํ ท่ใี ชบ นั คาํ ทใ่ี ชบ รร คําทีใ่ ชรร (ร หนั )

บทกลอนคําท่ีใชบ ัน บนั ทกึ ระลกึ ไว บันดาลใหใจรื่นเริง สขุ สันตร วมบนั เทงิ บันลอื เลอ่ื งเรื่องมายา บันไดไตร ะวงั หากพลาดพลง้ั อาจเจบ็ ขา เขยี นบนั ตา งบรรดา อกี บญั ชาควรระวัง

๐๑ คําที่ใชบ นั

คําทใี่ ชบนั ปจ จุบนั มีทงั้ หมด ๕ คํา คือ บนั ดาล หมายถงึ ใหเกดิ มขี น้ึ เปน ข้นึ ดวยแรงอาํ นาจ ของสง่ิ ใดส่ิงหน่งึ บันได หมายถงึ สงิ่ ท่ที ําเปน ขน้ั ๆสําหรบั กา วขึ้นลง บันทกึ หมายถึง จดขอความเพ่อื ชวยความทรงจํา หรอื เปน หลักฐาน บันเทงิ หมายถงึ เบกิ บาน ร่ืนเรงิ ทําใหรสู กึ สนกุ บนั ลือ หมายถงึ เปลงเสยี งดังกองโดง ดัง เลือ่ งลือ

นักเรยี นฝกอานคําท่ีใชบ ัน บนั ดาลลงบันได บนั ทึกใหด จู งดี รื่นเรงิ บันเทงิ มี เสยี งบนั ลือสนัน่ ดงั

๐๒ คาํ ทใ่ี ช บรร

คําทใ่ี ช บรร คาํ ทใ่ี ช บรร จะออกเสยี งเหมอื นประสมเสยี ง อะ และมี ตัวสะกดในมาตร แมกน เชน บรรจง หมายถงึ ทําอยา งต้ังใจ ทาํ โดยระมัดระวัง (อานวา บัน-จง) บรรดา หมายถึง ทงั้ หมด, ทั้งหลาย,ท้ังปวง,ทงั้ มวล (อา นวา บนั -ดา) บรรทกุ หมายถึง ใสหรือบรรจลุ งบนยานพาหนะเพ่ือขนยายไปคราวละมาก ๆ (อา นวา บนั -ทุก) บรรลยั หมายถงึ ยอ ยยบั , วอดวาย, มอดมวย, ปน ป, สูญหมด (อา นวา บนั -ไล) บรรหาร หมายถงึ เฉลย, กลาว, ตรัสสั่ง (อานวา บัน-หาน)

นักเรียนฝกอา นคาํ ทใ่ี ช บรร บรรจบ บรรเจิด บรรณารกั ษ บรรเทา บรรจง บรรยาย บรรดา บรรเลง บรรทกุ บรรทม บรรลุ บรรจถรณ บรรณนาการ บรรดาศกั ด์ิ บรรยากาศ บรรทัด

๐๓ คาํ ที่ใช รร (ร หนั )

คําทีใ่ ช รร (ร หัน) คําที่ใช รร ไมมตี วั สะกด คาํ ท่ใี ช รร ที่มตี วั สะกด

คําที่ใช รร ไมมตี วั สะกด คําทใ่ี ช รร ไมม ตี วั สะกด อา นออกเสียง อะ และมีเสียงตัวสะกดใน มาตราแมก น เชน มรรยาท หมายถงึ กิริยาวาจาที่สุภาพเรยี บรอยถูกกาลเทศะ (อานวา มนั -ยาด) จรรยา หมายถึง ความประพฤต,ิ กริ ิยาที่ควรประพฤตใิ นหมคู ณะ (อานวา จัน-ยา) ขรรค หมายถงึ อาวธุ สาํ หรบั ฟนแทงชนิดหนึง่ รปู รา งคลายใบหอกแตเรียวแหลม กวา มีคมเปนสนั ทัง้ ๒ ดา น ดา มสน้ั ทาํ ดวยไม หรอื งาชา ง (อา นวา ขนั ) สวรรค หมายถึง โลกของเทวดา, เมืองฟา (อานวา สะ-หวนั ) สรรพากร หมายถงึ อากรท่ีเก็บจากสิ่งท่ีเปนเอง หรอื มบี อ เกดิ เปนรายได (อานวา สนั -พา-กอน)

นกั เรียนฝกอา นคาํ ที่ใช รร ท่ีไมม ีตัวสะกด กรรโชก กรรณิการ กรรแสง ตัง้ ครรภ ครรลอง จรรโลง ฉกรรจ พรรษา มรรค ยรรยง สรรหา สรรคส ราง มหศั จรรย อรรณพ ดึกดาํ บรรพ สรรเสรญิ

คําทใี่ ช รร มตี ัวสะกด คาํ ที่ใช รร มตี วั สะกด อานออกเสยี งเหมอื นประสมเสยี งอะ และมี เสียวตวั สะกดตามมาตราตัวสะกดของคําน้ันเชน กรรมการ หมายถงึ บุคคลทไ่ี ดร บั เลือก หรอื ไดรบั แตงตั้งใหเปนหนึง่ ใน ธรรมดา คณะทาํ งาน (อา นวา กาํ -มะ-กาน) อุปสรรค ผวิ พรรณ หมายถึง อาการหรือความเปนไปแหงธรรมชาติ เชน การกนิ การสบื พันธุ การเส่อื ม (อานวา ทํา-มะ-ดา) หมายถึง เคร่ืองขัดของ, ความขัดขอ ง, ส่ิงขดั ขวาง (อานวา อุ-ปะ-สัก) หมายถึง เนื้อ, สีเนือ้ (อา นวา ผวิ -พัน)

นกั เรียนฝกอานคาํ ที่ใช รร ท่ีมตี ัวสะกด กรรมการ กรรมพนั ธุ กรรมวิธี กรรมสทิ ธ์ิ มรรคนายก วรรคตอน วรรณกรรม วรรณคดี วรรณยุกต สรรพนาม สุพรรณบรุ ี นิทรรศการ

สรปุ ความรู คําที่ใช รร ไมมตี วั สะกด จะออกเสยี ง อะ และมีเสียง ตวั สะกดเปนเสียงในมาตราแมก น สว นคาํ ทใ่ี ช รร มี ตวั สะกดจะออกเสยี ง อะ และมเี สยี งตวั สะกดตามมาตรา ตวั สะกดของคําน้ัน สว นคําทใ่ี ช บนั บรร เปน การเขียนเฉพาะของแตละคํา

ขอบคณุ เดก็ ๆนะคะท่ตี ้งั ใจเรยี น