Νεύτων

Νεύτων  Ο ΙΣΑΑΚ ΝΕΥΤΩΝ γεννήθηκε το πρωί των Χριστουγέννων του 1642 στο Woolsthorpe κοντά στο χωριό του Colsterworth. Στον ιδιο χρόνο που γεννηθηκε ο Νευτων,ειχε πεθάνει ο Γαλιλαίος ,στις ανακαλύψεις του οποίου έμελλε να στηριχθει αρκετά το επιστημονικό εργο του Νευτωνα. Ο πατερας του, Νευτωνα που ειχε το ιδιο ονομα Ισαακ πεθανε 6 μηνες μετα το γαμο του τον Οκτώβριο του 1642 και άφησε πίσω του τη γυναικα του χήρα εγκυο. τρεις μηνες μετα ,τα Χριστούγεννα του 1642 γεννιέται το παιδί της χήρας Newton και του δίνεται το ιδιο ονομα του πατερα Ισαακ. Ορφανό απο πατερα το μωρό γεννηθηκε πρόωρο και ηταν τόσο μικροκαμωμένο που ολοι περιμεναν οτι δεν θα χούσε. Ο Νευτων ειχε ο ιδιος είχε διηγηθεί …”οτι χωρούσε μεσα σε δοχείο του ¼ γαλονιού” Καθως όλοι περίμεναν να πεθανει το μωρό εσπευσαν και το βαπτισαν την 1 Ιανουαρίου 1643 ,6 ημερες μετα την γεννησή του! Η μητερα Hannah μετα 3 χρόνια παντρευθηκε εναν εφημεριο του North Witham, ονόματι Barnabas Smith ,63 χρόνων και ο τριχρονος Νευτων χάνει τη φροντίδα της μητερας του καθώς ο πατριός του δεν ηθελε τον Νευτωνα στο σπιτι του και ετσι ο Νευτων αναγκαζεται να περάσει τα παιδικά του χρόνια στο σπιτι της γιαγιάς του και του παππου του. Οπως βλέπουμε ο Νευτωνας υπήρξε ενας βασανισμένος ανθρωπος . Ορφανός απο πατερα εμεινς και με τη μητερα του να τον εχει εγκαταλειψει ο Νευτων περασε τα παιδικά του χρόνια στην ουσία μονος του ,γεματος εσωτερικές αγωνίες που συνεβαλαν να αποκτήσει μια εντονη νευρωτική προσωπικότητα. Απο γεννησιμιου του εζησε μια μοναχική ζωή,χωρίς κανένα συνσυγγενικο δεσμό αν και ειχε πολλούς συγγενεις… Οταν πεθανε ο πατριός τοτε επεστρεψε η μητερα του στο σπίτι που εμενε ο Νευτων αλλά και τότε ακόμη ο Νευτων στερηθηκε τη μητρική φροντίδα καθώς με τον πατριό η μεητερα του ειχε αποκτησει 3 παιδιά ,μαλιστα ενα πολύ μικρό …τα οποια μονοπωλησαν την αγαπη της μανας του. Στο σχολειο γνωρισε και εκει τις απορρίψεις απο τους συμμαθητές του,καθως τον ζηλοφθονούσαν ενεκεν κυρίως της πνευματικής του ανωτερότητας, συναισθηματικά αναφερεται μόνο ενα φλερτ με κοριτσι της ηλικίας του και αυτό ηταν η πρωτη και τελαυταια σχεση με γυναίκα στη ζωή του,καθως δεν παντρευθηκε ποτέ. Οι απορριψεις που δεχόταν τον εκαναν δυστροπο και ενοχίκό μάλιστα εγραφε καταλογο στα 1662 με αμαρτήματα οπως “Αρνήθηκα να πάω στον περίβολο κατα την παραγγελία της μητέρας μου”,”Χτύπησα πολλούς”, “Γκρίνια με τη μητέρα μου”, “Με την αδελφή μου”,”εδωσα γροθιά στην αδελφή μου”, “Τσακώθηκα με τους υπηρέτες”, “ Αποκάλεσα την Dorothy Rose βρωμοθήλυκο”. Οπως βλέπουμε ο Νευτων ειχε απο τη στιγμή που γεννηθηκε ολα τα ντεσαβανταζ μια ζωής βασανισμένης …γνωρισε δε σαν τον Ιωσήφ την απορριψη απο τους πλησιον αλλά και απο τους μακράν…όμως όλα αυτά δεν σταθηκαν εμπόδιο στην μοναδική πνευματική του αναπτυξη,καποιοι τον αναγνωρίζουν ως την μεγαλύτερη προσωπικότητα στο χωρο των Επιστημών και βεβαια ηταν ο Θεός που του αποκάλυψε τα μυστήρια των νομων του Συμπαντος καθως ηταν ενας ταπεινός ερευνητής που διέθετε ενα πνευμα ανεξαρτητο και ανησυχο που δεν ειχε προκαταλήψεις γι αυτό και ολα οσα ανακαλυψε προέκυψαν απο συνεχή πειραματα που ο ίδιος επινόησε για να εχει ιδιαν αντιληψη αληθειας. Ενα τετοιο ανησυχο πνευμα δεν ηταν δυνατο να μην συνεπαρει η μεγαλοπρέπεια του Θεού Δημιουργού και για αυτό ασχοληθηκε με ερευνα των κειμενων της αγιας Γραφης αλλά και ολων των αρχαιων πατερικών κειμενων τα οποια ειχε κληρονομήθει απο την βιβλιοθηκη του πατριού του εφημεριου Barnabas. Ο Θεός οχι μονο αναπλήρωσε ολες τους τις ψυχολογικές ανημποριές αλλά τον κατεστησε κοινωνό της ανωθεν ερχομενης σοφίας Του και του αποκαλυψε μεγαλειωδεις αληθειες που κανεις άλλος δεν ειχε. Ηταν αυτός που ανακάλυψε ποιός ειναι ο Αντιχριστος των εσχατων καιρων!

Δεν ξέρω πως μπορεί να με βλέπει ο κόσμος,αλλά,εγώ βλέπω απλώς ένα παιδί να παίζει στην ακρογιαλιά και να χαίρεται κάπου-κάπου βρίσκοντας ένα βότσαλο πιο λείο ή ένα κοχύλι πιο όμορφο απο το συνηθισμένο,τη στιγμή που ο μεγάλος ωκεανός της αλήθειας απλώνεται ανεξερεύνητος μπροστά του.\" Όχι πολύ καιρό πριν απο το θάνατό του κάνει αυτό τον στοχασμό ο Ισαάκ Νεύτων που περιγράφει έναν άνθρωπο αφιερωμένο μιά ζωή στην αναζήτηση της Αλήθειας. Αυτό το συμπέρασμα το πως βλέπει τον εαυτό του ως ένα παιδί να παίζει στην ακρογιαλιά και να βρίσκει πράγματα διαφορετικά απο τα συνηθισμένα ... καταδεικνύει την τεράστια διαφορά της ενδοοπτικής του επίγνωσης με αυτήν που βλέπουν οι απόφοιτοι των εκπαιδευτικών ανωτάτων σχολών του κόσμου τον εαυτό τους ως άντρες ενηλικιώτες προφέσορες παντώς επιστητού! Αναλογισθείτε μόνο ότι ήταν φοιτητής στο κολέγιο Τρινιτυ του Καίμπριτζ και ο ίδιος θεωρούσε και πίστευε ακράδαντα ότι το δόγμα της τριάδας είναι μία αντιχριστιανική δογματική που σκόπιμα ερρίφθη ως ενα κατασκευασμένο κοχύλι στον νερόλακο της κοινής κοσμικής ανθρωποθεολογίας! Ο Ισαάκ Νεύτων, συστηματικός μελετητής της Βίβλου, ασχολήθηκε σε βάθος με το δόγμα της Τριάδας. Στο πρωτοποριακό για τη Βιβλική έρευνα έργο Ιστορική Έκθεση για Δύο Αξιοσημείωτες Παραφθορές της Γραφής (An Historical Account of Two Notable Corruptions of Scripture),το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1754 —27 χρόνια μετά τον θάνατό του—, ο Νεύτων εξέτασε εκτενώς όλα τα κειμενικά στοιχεία που ήταν διαθέσιμα από τις αρχαίες πηγές όσον αφορά το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7. Το Α Ιωάννου 5:7 λέγει: «Διότι τρεις είναι οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα· και ούτοι οι τρεις είναι έν.» Χρησιμοποιώντας τους συγγραφείς της Εκκλησίας των αρχαίων χρόνων, τα Ελληνικά και τα Λατινικά χειρόγραφα και τη μαρτυρία των πρώτων μεταφράσεων της Βίβλου, ο Νεύτων απέδειξε ότι οι λέξεις «εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το Άγιον Πνεύμα· και ούτοι οι τρεις είναι έν» που υποστηρίζουν την δοξασία της Τριάδος, δεν υπήρχαν στις πρωτότυπες Θεόπνευστες Ελληνικές Γραφές. Κατόπιν αναζήτησε να βρη τον τρόπο με τον οποίο εισεχώρησε η νόθος διατύπωσις τόσο στις Λατινικές μεταφράσεις, στην αρχή ως περιθωριακή σημείωσις, και κατόπιν μέσα στο ίδιο το κείμενο. Έδειξε ότι αυτό το εδάφιο εμφανίσθηκε για πρώτη φορά μέσα σ’ ένα Ελληνικό κείμενο του έτους 1515 από τον Καρδινάλιο Ξιμένη με βάσι ένα μεταγενέστερο Ελληνικό χειρόγραφο που είχε διορθωθή από το Λατινικό. Τελικά, ο Νεύτων εξήτασε το νόημα και τα συμφραζόμενα του εδαφίου και συνεπέρανε, «Έτσι η έννοια είναι απλή και φυσική, και το επιχείρημα είναι πλήρες και ισχυρό αλλά αν παρενθέσετε τη μαρτυρία ‘των Τριών εν τω Ουρανώ’ την διακόπτετε και την καταστρέφετε.». An Historical Account of Two Notable Corruptions of Scripture, by Sir Isaac Newton, Edition of 1830, London, p. 60. Σαυτη την διατριβή του Νευτωνος υπάρχει μελέτη του πανω στο εδάφιο 1 Τιμόθεον 3:16, που λέγει τα εξής: (Μετάφραση Βασιλέως Ιακώβου) «Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.» Ο Νεύτων έδειξε πώς με μια μικρή αλλοίωση του Ελληνικού κειμένου, η λέξις «Θεός» παρενεβλήθη για να κάνη τη φράσι να διαβάζεται «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί.» Κατέδειξε ότι οι πρώτοι Εκκλησιαστικοί συγγραφείς όταν ανεφέροντο σ’ αυτό το εδάφιο δεν εγνώριζαν τίποτα γι’ αυτή την αλλοίωση.*

Ο Νεύτων, συνοψίζοντας τα δύο εδάφια, είπε: «Αν οι αρχαίες εκκλησίες, καθώς συζητούσαν και ελάμβαναν αποφάσεις για τα μεγαλύτερα μυστήρια της θρησκείας, δεν εγνώριζαν τίποτα γι’ αυτά τα δύο εδάφια, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εμείς πρέπει να τα συζητάμε τόσο πολύ τώρα που έχουν λήξει οι συζητήσεις.». Ibid., p. 95. Στα διακόσια και πλέον χρόνια αφότου συνετάχθη αυτή η πραγματεία από τον Ισαάκ Νεύτωνα, μόνο λίγες μικρές διορθώσεις εκρίθησαν αναγκαίες για την απόδειξι που αυτός προέβαλε. Εν τούτοις, μόνο στον δέκατον ένατον αιώνα εμφανίσθηκαν Βιβλικές μεταφράσεις που διώρθωσαν αυτά τα εδάφια. (Σημ.**)Ένα μέρος του αρχικού χειρογράφου του Νεύτωνος γραμμένο με το ίδιο του το χέρι παρατίθεται στην επομένη σελίδα κατά ευγενή παραχώρησι της Βιβλιοθήκης Μποντλέιαν της Οξφόρδης της Αγγλίας. (Σημ.**)Έως τα πρόσφατα χρόνια αυτό το εδάφιο επίσης παρετίθετο πολύ για υποστήριξι της διδασκαλίας της Τριάδος, αλλά οι πιο σύγχρονες μεταφράσεις έχουν τώρα αντικαταστήσει, τη λέξι «Θεός» με τη λέξι «Ούτος»· μάλιστα, η Καθολική Βίβλος της Ιερουσαλήμ προσθέτει και μια υποσημείωσι: «Ούτος,» δηλαδή ο Χριστός.» Ο Νεύτων ειχε δηλώσει απερίφραστα : «Το ομοούσιον [η δοξασία ότι ο Υιός είναι της αυτής ουσίας με τον Πατέρα] είναι ακατανόητο. Δεν κατανοήθηκε στη Σύνοδο της Νικαίας, ούτε σε καμιά μεταγενέστερη σύνοδο. Εκείνο που δεν μπορεί να κατανοηθή δεν μπορεί να είναι αντικείμενο πίστεως.» Sir Isaac Newton Theological Manuscripts, p. 17. «Έχουμε εντολή από τον Απόστολο (2 Τιμόθεον 1:13) να εμμένωμε σταθερά στη μορφή των υγιαινόντων λόγων. Η διαμάχη για μια γλώσσα που δεν παραδόθηκε από τους Προφήτας και τους Αποστόλους αποτελεί παράβαση της εντολής και εκείνοι που παραβαίνουν την εντολή είναι επίσης ένοχοι για τις αναστατώσεις και τα σχίσματα που προξενούνται από αυτήν. Δεν είναι αρκετό να λεχθή ότι ένα άρθρο πίστεως μπορεί να εξάγεται από εδάφια της Αγίας Γραφής. Πρέπει να είναι εκπεφρασμένο στην ακριβή μορφή των υγιαινόντων λόγων με τους οποίους παραδόθηκε από τους Αποστόλους.»14 The Religion of Isaac Newton, pp. 54, 55. Yahuda Ms. 15.1.fol.11r. Ο Νεύτων, με βάση την Αγία Γραφή, τη λογική και την αυθεντική διδασκαλία της πρώτης Χριστιανοσύνης, διεπίστωσε ότι δεν μπορούσε να δεχθή τη δοξασία της Τριάδος. Επίστευε ακλόνητα στην υπέρτατη κυριαρχία του Πατρός Θεού, και την κατάλληλη θέση* του Ιησού Χριστού, χωρίς να υποτιμά αυτόν ως τον Υιόν του Θεού ούτε να τον εξυψώνη στη θέση που κατέχεται από τον Πατέρα του.15 15. The Religion of Isaac Newton, p. 61. *(ερμην σημ/ση Φ. Σ καταλληλη θεση=η τιμητική θέση του Υιού στα δεξια του Θεού και Πατρός Του) Με αναφορές στους πρώτους εκκλησιαστικούς συγγραφείς, τα ελληνικά και λατινικά χειρόγραφα και τη μαρτυρία των πρώτων Βιβλικών μεταφράσεων, ο Νεύτων απέδειξε ότι οι επίμαχες λέξεις οι οποίες παρείχαν υποστήριξη στο δόγμα της Τριάδας δεν περιέχονταν στα πρωτότυπα θεόπνευστα κείμενα των Ελληνικών Γραφών. Ο Νεύτων δεν δημοσίευσε αυτό του το έργο εν ζωή καθώς οι συνθήκες θα το καθιστούσαν ιδιαίτερα επικίνδυνο. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και των πρώτων αιώνων που ακολούθησαν, οποιοσδήποτε τολμούσε να γράψει εναντίον του Τριαδικού δόγματος στην Αγγλία γινόταν αντικείμενο σκληρού διωγμού. Μέχρι ακόμη και το 1698 ο Νόμος για την Καταστολή της Βλασφημίας και της Βεβήλωσης (Act for the Suppression of Blasphemy and Profaneness) καθιστούσε αδίκημα από μέρους ενός ατόμου το να αρνηθεί ότι η Τριάδα ήταν ο Θεός. Μάλιστα, τιμωρούνταν με απώλεια του αξιώματος, της εργασίας και του εισοδήματος την πρώτη φορά, και με φυλάκιση την επόμενη, ενώ

καταγράφηκαν περιπτώσεις καταδίκης σε θάνατο. Ο φίλος του Γουίλιαμ Γουίστον (William Whiston) έχασε τη θέση του ως Καθηγητής στο Κέιμπριτζ για τον λόγο αυτό το 1711. (Earl M. Wilbur, Our Unitarian Heritage, Βοστώνη, 1925, σελ. 289-294· Henry W. Clark, History of English Nonconformity, Λονδίνο, 1913, Τόμ. 2, σελ. 157· H. McLachlan, Religious Opinions of Milton, Locke and Newton, Μάντσεστερ, 1941, σελ. 146, 147.) Εκ των πολλών συμβούλων μπορεί κάτι να προκύψει σε θετική κατεύθυνση...στα του Θεού όμως δεν επιτρέπονται σύμβουλοι και δη εθελοθρησκευτικοί παρά μόνο πνευματικοί δόκιμοι εργατες Αληθειας, οι οποίοι δυστυχώς πάντοτε ήσαν ελάχιστοι και δυσφημισμένοι ως αιρετικοί απο το κοσμικό κατεστημενο . Ο δρόμος της μ.Χ πνευματικότητας ήταν πάντοτε στενός και τεθλιμμένος,δυσευρετος απο τους πολλούς και εννοειται απαγορευτέος επι ποινής εσχάτου τιμωρίας δια της πυράς απο όσους λίγους τολμούσαν να αμφισβητήσουν το καθολικό εθελοθρησκευτικό ψευδος που βασίλευε παντού επι της γης. Ο Ισαάκ Νεύτων μπόρεσε με τη βοήθεια του Θεού να ανακαλύψει όχι μόνο την φυσική βαρύτητα που είναι η ελαφρότητα του σαρκικού “είναι” η οποία ειχε φορά πάντοτε προς τα κάτω,... αλλά εκζήτησε την ανωθεν Σοφία και ανακάλυψε την πνευματική-αξιακή βαρύτητα της Αληθείας που όταν την κατενόησε ,ενιωσε πραγματικά να τον απογειώνει ! Όπως είπε και ο Σοπενάουερ τα πολλά βιβλία όχι μόνο άχρηστα είναι αλλά και επικίνδυνα καθόσον παροδηγούν στο ψευδος των ανθρωπινων δογματισμών ή προκαταλήψεων. O Νεύτων όχι μόνο σπούδαζε την επιστήμη της Φυσικής  ...αλλά κυρίως τον ενδιέφερε η πίστη στον Θεό και η ενδελεχής προσωπική  έρευνα και σπουδή σε αρχαία κείμενα με σκοπό να μάθει την Αλήθεια περί της Χριστιανικής πίστης.  Οι απόψεις του Νεύτωνα για μια γενική αποστασία Ο Νεύτων ολοκλήρωσε μια εκτενή πραγματεία για το Βιβλίο της Αποκάλυψης λέγοντας: «τα Αποκαλυπτικά Οράματα, και ιδιαίτερα το οραμα ,με τη φυγή της γυναίκας στην έρημο και τη βασιλεία της πόρνης, της Βαβυλώνας, απεικονίζουν πολύ καθαρά την πραγματικότητα των σημερινών εσχατων καιρων : τα οράματα είναι τόσο ξεκάθαρα σαν να είχε ειπωθεί ρητά ότι η αληθινή Εκκλησία θα παει στη ερημο του περιθωρίου , και στη θέση της μια ειδωλολατρική εκκλησία θα βασιλέψει στον κόσμο». Είναι ενδιαφέρον να γινει η συσχετιση με οτι λέγει ο Κύριος εξηγώντας το νόημα της παραβολής του σιταριού και των ζιζάνιων: Αληθώς, έτσι λέει ο Κύριος σε εσάς, δούλους μου, σχετικά με την παραβολή του σιταριού και των ζιζανίων: Ιδού, αλήθεια λέω, το χωράφι ήταν ο κόσμος, και οι Απόστολοι ήταν οι σπορείς του σπόρου. Και αφού αποκοιμήθηκαν ο μεγάλος διώκτης της εκκλησίας, ο αποστάτης, η πόρνη, η Βαβυλώνα, που κάνει όλα τα έθνη να πιουν από το ποτήρι της, στις καρδιές των οποίων ο εχθρός, ο Σατανάς, κάθεται για να βασιλεύει - ιδού, σπέρνει τα ζιζάνια ; Επομένως, τα ζιζάνια πνίγουν το σιτάρι και οδηγούν την εκκλησία στην έρημο. (Δ&Δ 86:1–3) Ο Νεύτων επέμενε ότι αυτή ήταν μια «γενική Αποστασία» και παραθέτει σχετικά κειμενα απο την Καινή Διαθήκη όπως το Α΄ Τιμόθεο 1 και 2 και βέβαια το Β Θεσσαλονικείς 2:3, το οποίο ο Νεύτων μεταφράζει ως: «Η ημέρα του Κυρίου δεν θα έρθει εαν δεν ελθει πρωτα η Αποστασία και αποκαλυφθεί ο άνθρωπος της αμαρτίας να αποκαλυφθεί ο υιός της απώλειας». Ετσι λοιπόν οι γνησιοι πιστοί του Χριστού που εννοούν τις Γραφές καταλαβαινουν οτι η Καθολική-γενική αποστασία των εσχατων καιρων (των μ.Χ καιρων) εχει ελθει και βεβαια ο Ανομος,υιός της απωλειας εχει ελθει και βασιλευει στον κόσμο.

Ο Νεύτων αντελήφθη : Αν και ο κανόνας της πίστης της αγίας όπως αυτή άπαξ παρεδώθη απο τον Χριστό στους Αποστόλους Του εμενε αναλλοίωτος, πριν από το τέλος του δεύτερου αιώνα μερικές από τις Λατινικές εκκλησίες άρχισαν να προσθέτουν νέα άρθρα δικής τους εφευρεσης. Προσθέτοντας αυθαιρετα άρθρα , δημιούργησαν για τον εαυτό τους μια εξουσία ανθρωπινη η οποία αλλοιωνει την Ιουδαιο-χριστιανική πίστη με μια εθνο-τριαδική δοξασία: άρχισαν να προσθέτουν άρθρα απιστίας αντίθετα με τα αρθρα πίστεως των Αποστόλων και ετσι εγιναν απειθεις στον πρωτόγονο γεγραμμενο στην Καινη Διαθηκη αποστολικό κανόνα της πίστης , και με την απώλεια του Αποστολικού Κανόνα επήλθε καθολική βαβελική αντικανονικότητα ητοι καθολική σύγχυση. (1) πληροφ απο Newton on the Nature of the Godhead-Newton in Historical context Ο Νευτων σ’ ένα τετράδιο καταχώρησε μερικά κεφάλαια που συνόψιζαν τη χριστιανική θεολογία...Θεού γνωρίσματα, Πατήρ, Υιός, Ενσάρκωσις, Χριστού θυσία και Ανθρώπου λύτρωσις, Αγιον Πνευμα... Το κεφάλαιο που είχε υπερκαλύψει τις δύο σελίδες που του ειχαν διατεθεί ήταν \"Υιός\",όπου ο Νευτων συγκέντρωνε χωρία απο τη Βίβλο που προσδιόριζαν τη σχέση του Υιού με τον Πατέρα.   Απο την επιστολή. προς Εβραίους παρέθετε τους στίχους α΄ 8-9,που λένε ότι ο Θεός έβαλε τον Χριστό να καθίσει στα δεξιά Του,οτι τον αποκάλεσε θεό και του είπε ότι επειδή ειχε αγαπήσει δικαιοσύνη\"δια τούτο ο Θεός εχρισε σε,ο Θεός,ο Θεός σου έλαιον αγαλλιάσεως υπέρ τους μετόχους σου. Απέναντι απο τις λέξεις που ειχε υπογραμίσει ο Νευτων προσέθετε σημείωση στο περιθώριο...\"Συνεπώς ο Πατέρας είναι Θεός του Υιού ως θεού\" καθώς ο αναστημένος Χριστός ήτο πλέον θεός δηλ ειχε θείο επουράνιο άφθαρτο σώμα το οποίο βεβαίως του εδωσε ο Θεός με τη δύναμη του πνευματός Του κατά την ανάσταση! {Στο κεφαλαιο \"Πατηρ ειχε ήδη γράψει μισή σελίδα παραπομπές για το ίδιο θέμα ,μεταξύ των οποίων....<εις γαρ Θεός ,εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων άνθρωπος Ιησούς Χριστός> Α΄Τιμ. β΄5. <Παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός...κεφαλή δε Χριστού ο Θεός> Α΄Κορινθ. ια΄3 <Ουτος έσται μέγας και υιός υψίστου κληθήσεται>Λουκ.α΄32 Το \"υψίστου” το υπογράμμιζε ο Νεύτωνας.} σ.197. Όλες αυτές οι σημειώσεις στο τετράδιο εδειχναν ότι ο Νευτων άρχιζε να αμφισβητεί το δόγμα της τριάδος θεών που μάλιστα αυτοί οι θεοί ήσαν ενωμένοι και ίσοι και αυτή η τριαδοθεϊκή εικόνα αποδεικνυόταν ότι ηταν κατασκευασμα ανθρώπων. Αυτό του ενέτεινε το ενδιαφέρον να προχωρήσει με μεγαλύτερο ζήλο σε ερευνα των θεολογικών αναγνωσμάτων ,κύρίως των πρώτων ονομαζομένων πατέρων της Εκκλησίας. Ο Νευτων ειχε εγγράψει στο τέλος του τετραδίου του κεφάλαια όπως «Περι της Τριάδος» «Περί του Αθανασίου»,«περι των Αρειανών και ευνομιανών και Μακεδονιανών», «περι αιρέσεων και αιρετικών» όπου καταχωρούσε σημειώσεις, οι οποίες εως το τέλος της ζωής του τον βοήθησαν να αποκρυσταλλώσει την πεποίθησή του, ότι το τριαδικό δόγμα όντως δεν περιλαμβάνεται στο γράμμα και το πνευμα της θείας Διδαχής του Χριστού και των Αποστόλων Του, τουναντίον ηταν ένα κατασκευασμα ανθρώπων που παραποίησαν την Αγία Γραφή για να υποστηρίξουν την τριαδοθεϊστική τους προκατάληψη! Ο Νευτων εφθασε στο τελικό του συμπέρασμα ,όχι γρήγορα αλλά ύστερα από ενδελεχή μελέτη όλων σχεδόν των πατρολογικών συγγραφέων. Εξ αρχής δεν ειχε καμία προκατάληψη εναντίον των τριαδικών συγγραφέων μάλιστα τον γοήτευε ο ανθρωπος Αθανάσιος και η ιστορία της Εκκλησίας τον 4ο αι. και την διαμάχη που μαινόταν μεταξύ του Αθανασίου και

των οπαδών του ,των θεμελιωτών της τριαδικής ορθοδοξίας από τη μία πλευρά και τον Αρειο και αυτούς που αρνούνταν την τριάδα. Ο Νευτων ήθελε να εχει ιδία γνώμη περι της ορθής πίστης και αυτό έπρεπε να κάμει , διότι έκαστος περι αυτού και της πίστης του θα δώσει λόγον και εννοείται ενας άνθρωπος σαν τον Νευτωνα δεν μπορούσε να άγεται από το πλειοψηφούν ρευμα, ουτε συγχωρούσε στον εαυτό του να γίνεται δούλος ανθρώπινων δοξασιών, ειχε δηλ. ο Νευτων φόβο Θεού και εκζητούσε να μάθει την Αλήθεια του Θεού και όχι τις εθελοθρησκευτικές παραδώσεις των ανθρώπων,ανεξάρτητα της πατερικής φήμης που ειχαν. Το μεγαλύτερο κεφαλαιο ηταν αυτό «περι της τριάδος»με εννεα σελίδες.Το κείμενο αυτό ειχε χαρακτήρα μάθησης και ερευνας όπως ειπαμε και όχι αντιπαράθεσης (σ.198) και γι αυτό ο Νευτωνας στραφηκε να μελετήσει τα εργα των ανθρώπων που ειχαν διατυπώσει το τριαδικό δόγμα, όπως του Αθανασίου, του Γρηγορίου θεολόγου, Ιερωνύμου, Αυγουστίνου και αλλων με σκοπό να ενημερωθεί από τα γραπτά τους. Βλέπουμε στο τετράδιό του γραμμένα αποσπάσματα από τους Ειρηναίο,Τερτυλιανό, Κυπριανό,Ευσέβιο, Ευτυχή, Σουλπίκιο, Σεβήρο, Κλήμη, Ωριγένη, Μ.Βασίλειο, Ιωαννη Χρυσόστομο, Αλέξανδρο Αλεξανδρείας, Επιφάνιο, Ιλάριο, Θεοδώρητο, Γρηγόριο Νύσσης, Κύριλλο Αλεξανδρείας, Λέοντα Α΄, Βικτωρίνο, Ρουφίνο, Μανέθωνα κ.α. Πάντοτε το βλέμμα του ηταν στραμμένο στο μεγάλο θέμα διαμάχης μεταξύ Ιουδαιοχριστιανικού Μονοθεϊσμού και του τριαδοθεϊσμού των εθνικών. Προς το τέλος του 1670 ο Νευτων έγραψε μιά πραγματεία με τιτλο \"παράδοξα ζητήματα σχετικά με το ήθος και τις πράξεις του Αθανασίου και των οπαδών του\" και στην οποία ο Νευτων κυριολεκτικά τον κάθιζε στο σκαμνί και τον κατηγορούσε για μιά ολόκληρη σειρά απο αμαρτήματα...ο Αθανάσιος δεν ήταν  μόνο ο ηθικός αυτουργός της όλης ειδωλολατρείας- δηλ. του τριαδικού δόγματος \"της λατρείας τριών ίσων Θεών\" αλλά και ενας διεφθαρμένος άνθρωπος ετοιμος να χρησιμοποιήσει ακόμη και φόνο για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του (σ. 223 βιβλίο Ισαακ Νευτων) Σύμφωνα με την ερευνα του Νευτωνα ο Αθανάσιος κάλλιστα θα μπορούσε να ονομασθεί «άγιος» της πλαστογραφίας! Γραφει ο Νευτων... σαν συμπέρασμα της παρακάτω αναφερόμενης μελέτης του, «οτι το ετος 381 μ.Χ  ήταν χωρίς καμιά αμφιβολία εκείνο κατα το οποίο η ξένη αυτή θρησκεία (ενν την τριαδοθεϊστική)της Δύσης που εκτοτε επικράτησε , εξαπλώθηκε για πρωτη φορά στον κόσμο, και ετσι η Γη με οσους κατοικούν σε αυτήν άρχισαν να λατρευουν το Θηρίο και την Εικόνα του, δηλ.την εκκλησία της δυτικής αυτοκρατορίας..». Μέχρι τότε η ανατολική εκκλησία  δεν ακολουθούσε το τριαδικό δόγμα ....ΑΠΟ ΤΟ 381 μΧ δια του Θεοδοσίου ορίσθηκε ως επικρατούσα θρησκεία της αυτοκρατορίας  η τριαδική καθολικ-ορθοδοξία . Ο Νευτων τι  είχε ανακάλυψε    Ερευνώντας την ηδη τυποποιημένη προτεσταντική ερμηνεία της Αποκάλυψης ,η οποία ελεγε με εμφατικό τροπο οτι η Ρωμαϊκή εκκλησία-παπική επαιζε μοιραία το ρόλο του Θηρίου …και αποδεχόμενος το γενικό περίγραμμα της προτεσταντικής ερμηνείας, ο Νευτωνας άλλαξε το νόημά της για να το προσαρμόσει στην νεα του αντίληψη...ότι η Μεγαλη Αποστασία δεν ήταν πλέον ο Ρωμαιοκαθολικισμός αλλά ηταν το τριαδικό δόγμα!!!! σ. 205

Στην αποκάλυψη οπως εβλεπε ο Νευτων,το ανοιγμα των πρώτων εξι σφραγίδων,που συμβολίζουν 6 διαδοχ. χρον.στιγμές , εχει σχέση με την ιστορία της εκκλησίας μεχρι την οριστική της εδραίωση εντός των ορίων της αυτοκρατορίας επι Θεοδοσίου.  Η εβδομη σφραγίδα στην οποια περιλαμβάνονται οι 7 σαλπιγγες που επισης συμβολιζαν διαδοχ χρον.περιόδους άρχιζε με το 380. Μεχρι το περας της με το σάλπισμα της 7ης σάλπιγγας απεικονίζει \"μία και την αυτή συνεχή αποστασία..Και μάλιστα τοσο αξιοσημειώτοι ειναι οι καιροί της Αποστασίας αυτής που ολόκληρη η αποκάλυψη απο το 4ο κεφ. μοιάζει να εχει γραφεί χάριν αυτής. \"Εως το ετος (380),τις τριαδικές θεωρίες,αν και διατυπωμένες απο τον Αθανάσιο,τις πρέσβευαν λίγοι μόνο επίσκοποι στη Δύση υπο την καθοδήγηση του Πάπα.  Τότε όμως ο Θεοδόσιος εγινε προστάτης του δόγματος αυτού του (τριαδικού) και συγκάλεσε τη συνοδο του 381 για να επικυρώσει την ξένη προς το Ευαγγελιο τριαδοθεϊστική εθελοθρησκεια της παπικής εκκλησίας της Δύσης και την επεβαλε ως η επικρατουσα θρησκεια και εις την ανατολική εκκλησία. Η σκέψη και μόνο του τριαδικού δόγματος, της \"ψευτικης σατανικής θρησκείας” όπως την χαρακτήριζε ο Νευτων , ηταν αρκετή για να εξοργίσει τον Νευτωνα. Με αυτό ειχε σημάνει η επιστροφή της ειδωλολατρείας σε μια πιο εκφυλισμένη μορφή...δεν ηταν πλεον η μεγαλοπρεπής λατρεία νεκρών βασιλιάδων και ηρώων σε λαμπρούς ναούς αλλά \"η χυδαία λατρευτική εκδήλωση σε μαυσωλεία ,(δήθεν )προς τον χριστιανικό Θεό\"...η λατρεία αθλιων και ποταπών πληβείων στα σάπια λειψανά τους.” ο Νευτων επεισε τον εαυτό του πως μιά καθολική παραποίηση του Χριστιανισμού ακολούθησε την κεντρική αυτή παραποίηση του δόγματος. Η συγκέντρωση της εκκλησιαστικής εξουσίας στα χέρια της ιεραρχίας ειχε αντικαταστήσει την πολιτική διοίκηση της Εκκλησίας. Ο διεστραμμένος θεσμός του μοναχισμού ξεπηδούσε απο την ίδια πηγή. Ο Αντώνιος ήταν προστατευομενος του Αθανασίου...και οι μοναχοί είχαν προωθηθεί στην διοίκηση της εκκλησίας απο τους τριαδικούς -ομοουσιανούς. Τον 4ο αι. το τριαδικό δόγμα μόλυνε κάθε στοιχείο του ονομαζομένου Χριστιανισμού....και προφανώς ο Νευτων καταλαβε, ότι η προτεσταντική μεταρρύθμιση δεν ειχε θίξει την εστία της μόλυνσης. Στο Κέιμπριτζ της δεκαετίας του 1670,το εδαφος δεν ηταν πρόσφορο για μια δική του μεταρρυθμιση...όλα συνέβαλαν στην απομόνωση του με κύριο αιτιο την διαφορετική πίστη του, κόντρα στο τριαδοθεϊστικό κατεστημένο...ηταν ανορθόδοξος σε ενα περιβάλλον ανελαστικής ορθοδοξίας οπως ηταν το Κέιμπριτζ...που δεν εδειχνε ανοχή σε θέματα απόκλισης απο την καθολικορθοδοξη-αγγλικανική θρησκεία.. Καθώς η οποια συζήτηση εμπεριείχε τον κίνδυνο της καταστροφής ...ο Νευτων επέλεξε τη σιωπή. Η αντικαθολική ερμηνεία της αποκάλυψης η μόνη εξαίρεση-η μοναδική απο τις θεολογικές του εργασίες δεν κινούσε υποψίες.  Καμία αλλη θεολογική εργασία δεν ειδε το φως της δημοσιότητας παρα μόνο μετα τον θανατό του. -τις απεκρυψε τοσο αποτελεσματικά που μονο σήμερα εχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα τους Ο Νεύτων πέθανε στις 20 Μαρτίου 1727 και θάφτηκε στο Αβαείο του Γουέστμινστερ στις 4 Απριλίου. Το φέρετρό του μετέφεραν «ο Λόρδος Ύπατος Καγκελάριος, οι Δούκες του Μόντροουζ και του Ρόξμπορο και οι Κόμης του Πέμπροουκ, του Σάσεξ και του

Μάκλεσφιλντ». [49] Άλλοι σπουδαίοι επιστήμονες που θάφτηκαν κοντά του περιλαμβάνουν τον James Clerk Maxwell και τον Michael Faraday. Στο νεκροκρέβατό του, ο Νεύτων αποκάλυψε ανοιχτά την απόρριψή του στον αποστατικό Χριστιανισμό αρνούμενος να δεχτεί τις τελευταίες τελετές της Αγγλικανικής Εκκλησίας. “Ο Ισαάκ Νεύτων ήταν ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες στον κόσμο. Χρησιμοποίησε τη μεγάλη του ιδιοφυΐα και τις δυνάμεις του συλλογισμού για να παράγει τις διάσημες επιστημονικές ανακαλύψεις του, συμπεριλαμβανομένων των νόμων της κίνησης, του νόμου της παγκόσμιας βαρύτητας, των μελετών στην οπτική και της εφεύρεσης του λογισμού. Αλλά ήταν επίσης αφοσιωμένος Χριστιανός, και έφερε αυτή την ίδια πνευματική ιδιοφυΐα στην ανάλυσή του για τον Χριστιανισμό, και στήριξε τις πεποιθήσεις του στις δικές του μελέτες της Βίβλου μαζί με τους πρώτους χριστιανούς συγγραφείς. Με βάση τις μελέτες του απέρριψε το δόγμα της Τριάδας και απέδειξε ότι ήταν αντιβιβλικό. Κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι υπήρξε Αποστασία από την αληθινή Εκκλησία του Χριστού” ! (πληροφ απο αγγλικο κειμενο Newton on the Nature of the Godhead-Newton in Historical context)