์Nature

ธรรมชาตขิ องภาษา พลงั ของภาษา และลกั ษณะของภาษา รายวชิ าภาษาไทย 6 ท33102 ช้ันมธั ยมศึกษาปี ท่ี 6

ความหมายของภาษา ความหมายอย่างกว้าง หมายถึง กริ ิยาอาการที่แสดงออกมาแล้ว สามารถทาความเข้าใจกนั ได้ ภาษาสัตว์ คอมพวิ เตอร์ ภาษาใบ้ ความหมายอย่างแคบ หมายถงึ ถ้อยคาเสียงพูดทม่ี นุษย์ใช้ส่ือสาร กนั ภาษามนุษย์

คุณสมบัตริ ่วมกนั ของภาษาต่างๆ มดี งั นี้ ๑. ทุกภาษาประกอบด้วยเสียงและความหมาย ๒. ทุกภาษามพี ลงั ในการสร้างสรรค์ไม่สิ้นสุด ๓. ทุกภาษาเป็ นเรื่องการใช้สัญลกั ษณ์ร่วมกนั ๔. ทุกภาษาใช้ตดิ ต่อส่ือสารกนั โดยไม่จากดั เพศ วยั ๕. ทุกภาษาสามารถใช้พดู ได้ท้งั ในอดตี ปัจจุบัน และอนาคตไม่จากดั เวลา ๖. ทุกภาษาสามารถใช้เคร่ืองมือถ่ายทอดวฒั นธรรมและวชิ าความรู้

ธรรมชาตขิ องภาษา หมายถึง ลกั ษณะทั่วไปของภาษา มดี ังนี้  ภาษาใช้เสียงส่ือความหมาย เพราะมนุษย์ใช้เสียงพูดในการสื่อสาร  ภาษาประกอบด้วยหน่วยเลก็ ซึ่งประกอบกนั เป็ นหน่วยที่ใหญ่ขึน้ เพราะ หน่วยในภาษาเร่ิมจากหน่วยเสียง ประกอบเป็ นพยางค์ จากพยางค์เป็ น คา จากคาประกอบเป็ นกล่มุ คา จากกล่มุ คาเป็ นประโยค จากประโยค เป็ นข้อความ จากข้อความหลายข้อความเป็ นเร่ืองราว และคากส็ ามารถ ประกอบเป็ นคาหลายชนิดและเป็ นประโยคมากขนึ้

ธรรมชาติของภาษา  ภาษามกี ารเปลย่ี นแปลง คือมกี ารเกดิ คือมคี าใหม่ทุกวนั ภาษาแก่ คือ คาโบราณต่างๆ ภาษาเจ็บคือคาทมี่ กี ารกร่อนคา เตมิ คา ตดั คา การเปลย่ี นแปลงความหมายของคา ภาษาตาย คือคาทเี่ ลกิ ใช้แล้ว  ภาษาต่างๆมลี กั ษณะทเ่ี หมือนและต่างกนั

ธรรมชาตขิ องภาษา ลกั ษณะภาษาทต่ี ่างกนั คือเสียงและไวยากรณ์ ด้านเสียง เช่น ภาษาองั กฤษมี เสียง g ,z แต่ภาษาไทยไม่มี ภาษาไทยมเี สียวรรณยกุ ต์ ภาษาองั กฤษไม่มี ภาษาอาจมี คาประเภทหนึ่ง เช่น ภาษาองั กฤษ มี Article แต่ภาษาไทยไม่มี ภาษาไทยและภาษาองั กฤษมคี าบุพบท แต่ภาษาบาลไี ม่มี

ธรรมชาตขิ องภาษา ลกั ษณะภาษาทเี่ หมือนกนั ๑. ใช้เสียงส่ือความหมาย โดยใช้เสียงสระและพยญั ชนะ ๒. มีวิธีการสร้างศัพท์ใหม่หลายวิธี เช่น มีการประสมคา การซ้าคา ๓. มสี านวนเปรียบเทียบใช้ในการเปรียบเทียบเปรียบเปรย ๔. มคี าชนิดต่างๆ เช่น มคี านาม สรรพนาม คากริยา คาขยาย คาเช่ือม ๕. มีวิธีขยายประโยคให้ยาวออกไปเร่ือยๆ ๖. มีวิธีแสดงความคดิ ทคี่ ล้ายๆกนั ได้ ๗. ต้องมีการเปลยี่ นแปลงตามกาลเวลา

พนั ธกจิ ของภาษา พนั ธกจิ ของภาษา หมายถงึ บทบาทหน้าทข่ี องภาษาหรือความสาคญั ของภาษา พนั ธกจิ ของภาษา มดี ังนี้  ภาษาช่วยธารงสังคม เพราะมนุษย์ใช้ภาษาในการส่ือสาร นาเสนอ ความคดิ ทที่ าให้สังคมอยู่อย่างสงบสุข  ภาษาแสดงความเป็ นปัจเจกบุคคล คือแสดงความเป็ นเอกลกั ษณ์ ของบุคคลแต่ละคน

พนั ธกจิ ของภาษา  ภาษาช่วยให้มนุษย์พฒั นา เพราะมนุษย์ใช้ภาษาในการแสวงหาความรู้และและพฒั นา ตนเอง  ภาษาช่วยกาหนดอนาคต เพราะมนุษย์ใช้ภาษาในการเขยี นแผนการ โครงการหรือคดิ วาด ความใฝ่ ฝันโดยใช้ภาษา  ภาษาช่วยจรรโลงใจ เพราะมนุษย์ใช้ภาษาเป็ นเครื่องจรรโลงใจ ทาให้จติ ใจสงบ สบายใจ มี ความสุข เช่น ฟังเพลง นิทาน อ่านนวนิยาย อ่านบทกวี อ่านหนังสือธรรมะ ฯลฯ

พลงั หรืออทิ ธิพลของภาษา คือ ภาษามอี ทิ ธิพลต่อความคดิ ความเชื่อ ความรู้สึก ของมนุษย์  ภาษามพี ลงั มบี ทบาทสาคญั ต่อมนุษย์ ดงั ต่อไปนี้ ๑. ภาษาเป็ นเคร่ืองมือทม่ี นุษย์ใช้ดารงชีวติ ใช้ประกอบอาชีพ ๒. ภาษาช่วยให้มนุษย์รู้จกั คดิ แสดงความคดิ เห็น ๓. ภาษามีพลงั ในการสร้างมิตรภาพ ๔. ภาษามีอทิ ธิพลต่อความรู้สึก ไม่ว่าความรัก ความชัง ความชื่นชอบ ความจงรักภกั ดี

การเปลยี่ นของภาษา  ภาษาต้องมกี ารเปลย่ี นแปลงเพื่อให้สามารถใช้ภาษาสื่อสารให้เหมาะสมกบั การเปล่ียนแปลง ของโลกและทาให้ภาษาไม่ตาย

สาเหตุของการเปลย่ี นแปลงของภาษา  การพดู จาในชีวติ ประจาวนั อาจมีการกลมกลืนเสียง กร่อนเสียง  การเปลยี่ นแปลงของสิ่งแวดล้อม ทาให้เกดิ คาศัพท์ใหม่ เพ่ือใช้เรียกส่ิงใหม่ท่ีเกดิ ขึน้ หรือสิ่ง ทเ่ี คยมีอยู่เดมิ เม่ือเลกิ ใช้อาจทาให้คาทใ่ี ช้เรียกส่ิงน้ันสูญไปจากภาษาด้วย หรือคนรุ่นใหม่ อาจมีรู้จัก

สาเหตุของการเปลย่ี นแปลงของภาษา  การเรียนภาษาของเดก็ ทาให้ภาษาเปลย่ี นแปลง เช่น คาว่า กนิ เม่ือเป็ นภาษาเดก็ ใช้คาว่า หมา่  อทิ ธิพลของภาษาอ่ืน รับภาษาต่างประเทศ ยืมภาษาต่างประเทศ ทาให้เกดิ คาทบั ศัพท์ มีการ ยืมสานวน ประโยคท่รี ับมากจากภาษาองั กฤษ มีการดัดแปลงคาหรือเสียง

ลกั ษณะการเปลยี่ นแปลง มกี ารเปลย่ี นแปลงความหมายจากเดมิ เป็ นความหมายใหม่ มกี ารเปลย่ี นแปลงเสียง รูปศัพท์ กร่อนเสียง กลืนเสียง มีการเปลย่ี นแปลงคา

ผลของการเปลยี่ นแปลงของภาษา ทาให้ภาษามีการเปลย่ี นแปลง มคี าศัพท์ใหม่  ภาษาไม่ ตาย มีการใช้ภาษาทเ่ี หมาะสมกบั การเปลย่ี นแปลงของส่ิงแวดล้อม