ΠΥΡΟΒΑΣΙΕΣ

Βασίλης Τσερέλης πυροβασίες ποιήματα

Βασίλης Τσερέλης ΠΥΡΟΒΑΣΙΕΣ Ποιήματα © 2019 Βασίλης Τσερέλης ISBN 978-960-644-000-7 Κεντρική διάθεση: 25ης Μαρτίου 51, 564 29 Ν. Ευκαρπία, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310649251, 2310277113 www.malliaris.gr e-mail: [email protected] Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλ- λευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής του έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων 2121/1993 και 100/1975, χωρίς τη γραπτή άδεια του εκδότη.

Θέλω να ευχαριστήσω το λογοτέχνη και καλό μου φίλο Θανάση Παμπόρη για την εμψύχωση, την παρότρυνση και την επιμονή του να εκδώσω αυτή την ποιητική μου συλλογή!

Τα ποιήματα του Βασίλη Τσερέλη είναι παλίρροια συναισθημάτων στο τόξο του χρόνου. Η μνήμη ξεφυλλίζει το παρελθόν και το συναίσθημα ξεχειλίζει δρασκελίζοντας το παρόν. Ποίηση ζεστή, ερωτική, στοχαστική, ουμανιστική, με βαθιά ευαισθησία. Λέξεις καρφιά -που θα έλεγε και ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης- για να αντέχουν στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Φώς! Σμιλεμένες διαμαντόπετρες στο οικοδόμημα της σύγχρονης ποίησης τα έργα σου φίλε Βασίλη! Θανάσης Παμπόρης

Στα παιδιά μου Γιάννη και Ανδρέα



Πυροβασίες 11 Το ιερό μανουάλι του έρωτα Ξημερώνει ποτάμι η νύχτα χύνεται και χάνεται στη θάλασσα του φωτός και ’σύ στις εκβολές της νύχτας ανάβεις το ιερό μανουάλι του έρωτα χτυπάς το μεγάλο ξύλινο σήμαντρο στο μοναστήρι της καρδιάς σου και με καλείς να βαπτισθώ στα αγιασμένα νερά σου να εξαγνισθώ στη θεία μετάληψη του φιλιού σου!

12 Βασίλης Τσερέλης Άνοιξη Ανοιξιάτικος ήλιος Χαϊδεύει το δέρμα σου Αναγέννηση Ανθίζει το σώμα σου Πανδαισία Μυρωδιές και χρώματα Μαζεύω τα πολύτιμα άνθη σου Θα τα βάλω στο βάζο μου Θα τα ποτίζω με τους ήχους Του έρωτα Του πάθους Της έκστασης Θα τα κρατήσω ζωντανά Ως τον επόμενο χειμώνα Ως το θάνατο!

Πυροβασίες 13 Να θυμάσαι τούτο ΄Οταν θα τρέχεις στους δρόμους - περίπατο το λες – Θα ΄μαι οι πλάκες στο πεζοδρόμιο, κάτω απ΄τα πόδια σου. Οι ήχοι στη φλογέρα του ζητιάνου. Η χαλασμένη λάμπα στην κολόνα, που αναβοσβήνει. Το τραγικό γέλιο της πόλης που σε καταπίνει. ΄Οταν θα γέρνεις στο κρεβάτι σου Θα είμαι τα μακρινά κορναρίσματα από τ’ αυτοκίνητα. Ο ήχος απ΄τις παντόφλες στο ταβάνι σου. Τα τραγούδια στο γλέντι των γειτόνων σου. Και όταν θα σβήνεις το φως – να μη με βλέπεις – Θα ΄μαι το ίδιο το σκοτάδι. Μα να θυμάσαι τούτο: το καναρίνι που σου ΄φυγε έχει φτιάξει τη φωλιά του μέσα μου.

14 Βασίλης Τσερέλης Κορνίζα Ανοίγεις τα μάτια το γαλάζιο ξεχειλίζει και βάφει ανεξίτηλα τον κόσμο μου. Μιλάς μελωδίες ξεχύνονται στο ναό της καρδιάς μου και ανεβαίνουν στον τρούλο της ύπαρξής μου. Γελάς ένα γέλιο ήλιος που με φωτίζει και με ζεσταίνει κρεμώ το γέλιο σου στον τοίχο μου με κορνίζα την ψυχή μου!

Πυροβασίες 15 Ένα μικρό σου ποίημα Καρφιτσώνω τα στιχάκια μου στον πίνακα ανακοινώσεων ίσως πέσει το βλέμμα σου και με γνωρίσεις όπως σε γνώρισα κι εγώ στην αγγελία της εφημερίδας «στιχάκια ζητούν ποιητή»! Ήταν ένα Κυριακάτικο πρωί που ένα μικρό σου ποίημα μου χτύπησε την πόρτα εγώ του άνοιξα την καρδιά μου και φώλιασε…

16 Βασίλης Τσερέλης Αποβληθέντες δια παντός Χορεύω στους δρόμους με τα “καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα” ξεσκίζοντας τις σάρκες της ματαιοδοξίας μου φοράω τις φτερούγες της φυγής για να πετάξω από τη γη που τρέμει κάτω απ’τα πόδια μου να προσγειωθώ στα στέρεα σύννεφα των ονείρων μου στη χώρα των τρελών ποιητών εκεί που ζουν οι εξόριστοι απ’ τη χώρα των δογμάτων αυτοί που αποβλήθηκαν απ’ τη σχολή “ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ” δια παντός.

Πυροβασίες 17 Μας φτάνει Σβήσε τα κεριά γύρω απ’ το στρώμα μας φτάνει το φως των φλεγομένων σωμάτων που βάφει ευλαβικά το λίκνο της έκστασης. Βγάλε το δίσκο απ’ το πικ απ μας φτάνει η μελωδία των ήχων του έρωτα που εναρμονίζει ανάσες, κινήσεις, κραυγές. Σβήσε τα καρβουνάκια με τ’αρώματα μας φτάνουν οι οσμές του έρωτα που πλημμυρίζουν την κάμαρα στις κορυφές της ηδονής!

18 Βασίλης Τσερέλης Το κλουβί Γέλιο απόχη το γέλιο σου θηλιά από μέλι η θηλιά σου. Βελόνια τα χέρια σου με κόκκινη κλωστή κεντούν στο σώμα μου αρχαία σημάδια. Μην ανοίξεις το κλουβί δε θέλω να πετάξω…