นิทานกบกับหนู

กบกบั หนู

กาลคร้ังหนงึ่ นานมาแล้ว กลางป่ าท่ีมสี ัตว์น้อยใหญ่อาศัยอย่กู นั อย่างสงบสุข มีหนู พเนจรตวั หนึ่งกาลงั เดนิ หาอาหารด้วยความโหยหิว มนั เดินไปเร่ือย ๆ จนเจอลาธารขนาด ใหญ่ \"โอ๊ย !! ท้ังเหน่ือยท้ังหวิ ทาไมแถวนไี้ ม่มอี ะไรให้ข้ากนิ บ้างเลย เห็นทีจะต้องข้ามไป ป่ าฝ่ังนู้นเสียแล้ว ว่าแต่ข้าจะข้ามลาธารนไี้ ปได้อย่างไร ในเม่ือข้าว่ายนา้ ไม่เป็ น\" เจ้าหนูนงั่ พกั และกล่าวตดั พ้อกบั ตวั เอง

ในขณะทห่ี นูกาลงั คดิ แผนเพ่ือจะข้ามไปหาอาหารท่ปี ่ าฝ่ังตรงข้ามอย่นู ้ัน สายตาของมันเหลือบ ไปเหน็ กบตวั หนง่ึ กาลงั ว่ายนา้ เล่นอย่ขู ้าง ๆ ลาธาร มันจึงวางแผนคดิ กลอุบายหลอกเจ้ากบให้ พาไปส่งทีป่ ่ าฝ่ังตรงข้าม

\"สวสั ดี เจ้าอย่ใู นลาธารแห่งนีม้ านานแล้วหรือ ?\" เจ้าหนูกล่าวทักทายกบด้วยความเป็ นมิตร \"ใช่ ข้าอย่ใู นลาธารแห่งนีม้ าต้ังแต่เกดิ เลยล่ะ แล้วท่านมาจากทไี่ หนทาไมข้าไม่คุ้นหน้าท่านเลย\" กบถามด้วยความสงสัย \"อ๋อ ข้าเป็ นนักเดนิ ทาง ตอนนีก้ าลงั จะข้ามฝั่งไปหาสมบตั อิ นั ลา้ ค่าทีป่ ่ าฝ่ังตรงข้าม\" เจ้าหนูเริ่มใช้กลอบุ ายเพ่ือหลอกให้กบ ไปส่งอกี ฝ่ังของลาธาร

\"จริงเหรอท่าน ทปี่ ่ าฝั่งตรงข้ามมีสมบตั ิจริง ๆ เหรอ\" เจ้ากบถามด้วยความต่ืนเต้น \"จริงสิ ข้าออกเดนิ ทางตามล่าหาสมบตั มิ าแล้วนบั ไม่ถ้วน ข้าจะโกหกเจ้าทาไม\" เจ้าหนูกล่าว \"ถ้าอย่างน้นั ข้าขอเดินทางไปกบั ท่านได้ไหม ? ข้าอยากเห็นเพชรพลอยเป็ นบุญตาสักคร้ังในชีวติ \" กบขอร้องหนูจอมเจ้าเล่ห์ \"ได้สิ แต่มีข้อแม้ เจ้าต้องพาข้าว่ายน้าข้ามลาธารนไี้ ปให้ได้ ข้าถึงจะนาทางเจ้าไปยงั ขมุ สมบตั ิ\" เจ้าหนูกล่าวต่อรอง

jgjjjkjk \"ง้นั เจ้ากเ็ อาเชือกมาผูกเท้าเจ้าให้ติดกบั เท้าข้าสิ เจ้าจะได้ไม่เหนื่อย\" เจ้าหนูออกความคิดเห็น ท้ังคู่กใ็ ช้เชือกผกู ตดิ ท่เี ท้าของตวั เอง แล้วเจ้ากบจงึ เริ่มว่ายนา้ ไปเรื่อย ๆ จนมาถึงบริเวณกลางลาธาร มนั รู้สึกเหนื่อยล้า ว่ายนา้ ต่อไปไม่ไหว จงึ ขอหยุดพกั สักครู่หนึ่ง แต่ ทว่าไม่มีเสียงตอบรับจากเจ้าหนู มันจึงหันหลงั กลบั ไปดูกพ็ บว่าเจ้าหนูจมน้าตายเสียแล้ว เจ้ากบจึงรีบว่ายนา้ ต่อเพ่ือให้ถึงฝ่ังโดยเร็วท่สี ุด เพราะหากปล่อยไว้แบบนีไ้ ม่ นานร่างของหนูจะยงิ่ ถ่วงให้มันจมลงไปด้วย แต่แล้วร่างของหนูกลบั ค่อย ๆ ลอยขึน้ ในขณะเดยี วกนั มีนกตวั ใหญ่กาลงั หาอาหาร มันเห็นร่างของหนูลอยขึน้ มาเหนือ น้า จงึ บินโฉบร่างของหนูลอยขึน้ ไปบนท้องฟ้าเพื่อเป็ นอาหารเย็น ในขณะเดียวกนั ร่างของเจ้ากบกพ็ ลอยตดิ ร่างแหไปด้วย เพราะท้งั คู่ใช้เชือกผูกติดกนั ไว้ ทาให้มนั ถูก นกจบั กนิ เป็ นอาหารไปด้วย

นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า การทีเ่ จ้าหนูใช้กลอุบายหลอกกบให้พาว่ายนา้ ไปยงั ป่ าฝ่ัง ตรงข้ามด้วยการใช้เชือกผูกเท้าตดิ กนั จากน้ันเจ้าหนูกจ็ มนา้ ตาย เพราะความดื้อร้ัน และความเจ้าเล่ห์ของตัวเอง เร่ืองนีเ้ หมือนดัง่ สุภาษติ ทีว่ ่า “ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์น้ัน ถงึ ตัว” สร้างความเดือดร้อนให้กบั ผู้อื่น ผลสุดท้ายกย็ ้อนมาทาให้ตวั เองเดือดร้อนไป ด้วยนน่ั เอง ขอบคุณข้อมูลจาก : americanliterature.com, bedtimeshortstories.com