หน่วยที่ 2

ขอ้ กาหนด จรรยาบรรณ (จ) ขอ้ กาหนดจรรยาบรรณดา้ นความรบั ผิดชอบต่อผูถ้ อื หนุ้ ผเู้ ป็นหนุ้ สว่ น ของผูป้ ระกอบวชิ าชีพ หรอื บคุ คลหรอื นิตบิ คุ คลท่ผี ูป้ ระกอบวชิ าชีพบญั ชีปฏบิ ตั ิหนา้ ท่ใี หป้ ระกอบดว้ ย บญั ชี (4) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งเปิดเผยความสมั พนั ธก์ บั องคก์ ร สถาบนั ธุรกจิ ภายนอก หรอื ความสมั พนั ธท์ างเครอื ญาติ เพอ่ื ความขดั แยง้ ทางผลประโยชน์ (5) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไม่กระทาการใด ๆ ทส่ี ง่ ผลกระทบต่อช่อื เสยี ง และการดาเนินการขององคก์ รทต่ี นสงั กดั (6) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งใชว้ จิ ารณญาณอย่างรอบคอบ มเี หตผุ ลในการ ปฏบิ ตั งิ านทง้ั น้ี เพอ่ื ประโยชนส์ ูงสุดต่อองคก์ รทต่ี นสงั กดั รวมถงึ นายหา้ ง (ผูถ้ อื หุน้ ผูเ้ป็นหุน้ สว่ น เจา้ ของ) ของผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชี

ขอ้ กาหนด จรรยาบรรณ (ฉ) ขอ้ กาหนดจรรยาบรรณดา้ นความรบั ผิดชอบต่อเพอ่ื นรว่ มวชิ าชพี และ ของผูป้ ระกอบวชิ าชีพ จรรยาบรรณทวั่ ไป บญั ชี (1) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไมแ่ ย่งงานวชิ าชพี บญั ชี จากผปู้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชดี า้ นเดยี วกบั รายอน่ื (2) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไมป่ ฏบิ ตั งิ านทางวชิ าชพี เกนิ กวา่ ทร่ี บั มอบหมาย จากผูป้ ระกอบวชิ าชพี รายอน่ื (3) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไมใ่ หข้ อ้ มลู เก่ยี วกบั งานของตนเกินความเป็น จรงิ ไม่โออ้ วดหรอื เปรยี บเทยี บตน องคก์ รทต่ี นสงั กดั อยู่กบั ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชดี า้ นเดยี วกนั รายอน่ื หรอื องคก์ รทผ่ี ูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชดี า้ นเดยี วกนั ราย อน่ื สงั กดั อยู่

ขอ้ กาหนด จรรยาบรรณ (ฉ) ขอ้ กาหนดจรรยาบรรณดา้ นความรบั ผดิ ชอบตอ่ เพอ่ื นรว่ มวชิ าชีพ และ ของผูป้ ระกอบวชิ าชีพ จรรยาบรรณทวั่ ไป บญั ชี (4) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งมาใหห้ รอื รบั วา่ จะใหท้ รพั ยส์ นิ หรอื ประโยชนใ์ ด ๆ เพอ่ื เป็นการจูงใจใหบ้ คุ คลอน่ื แนะนาหรอื จดั หางานวชิ าชพี บญั ชมี าใหต้ น (5) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไม่เรยี กหรอื รบั ทรพั ยส์ นิ หรอื ประโยชนจ์ ากบคุ คลใด เมอ่ื บคุ คลนน้ั ไดร้ บั งานจากการแนะนาหรอื การจดั หางานของตนในฐานะทเ่ี ป็นผูป้ ระกอบ วชิ าชพี บญั ชขี ององคก์ รนน้ั (6) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งไม่กาหนดค่าธรรมเนียมหรอื ค่าตอบแทนในการบรกิ าร วชิ าชพี บญั ชโี ดยมไิ ดค้ านึงถงึ ลกั ษณะความเสย่ี ง ความซบั ซอ้ นและปริมาณของงานทต่ี น ใหบ้ รกิ ารหรอื มสี ่วนร่วมในการใหบ้ รกิ ารวชิ าชพี บญั ชี (7) ผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชตี อ้ งประพฤตปิ ฏบิ ตั ติ นในทางทถ่ี กู ทค่ี วร สานึกในหนา้ ทแ่ี ละ ไม่ปฏบิ ตั ติ นในลกั ษณะทท่ี าใหเ้กดิ ความเสอ่ื มเสยี เกยี รตศิ กั ด์แิ หง่ วชิ าชพี บญั ชี

บทลงโทษการไม่ปฏบิ ตั ิ  หากผูป้ ระกอบวชิ าชพี บญั ชไี มป่ ฏบิ ตั ติ ามจรรยาบรรณน้แี ลว้ กฎหมายจะถอื ว่าเป็น ตามจรรยาบรรณ ผูป้ ระพฤตผิ ดิ จรรยาบรรณและมกี ารกาหนดโทษการประพฤตผิ ดิ จรรยาบรรณ แบง่ เป็น 4 ระดบั คอื 1. ตกั เตอื นเป็นหนงั สอื 2. ภาคทณั ฑ์ 3. พกั ใชใ้ บอนุญาต พกั การข้นึ ทะเบยี น หรอื หา้ มการประกอบวชิ าชพี ดา้ นทป่ี ระพฤตผิ ดิ จรรยาบรรณ โดยมกี าหนดเวลาแต่ไม่เกนิ 3 ปี 4. เพกิ ถอนใบอนุญาต เพกิ ถอนการข้นึ ทะเบยี น หรอื สงั่ ใหพ้ น้ จากการเป็นสมาชกิ สภาวชิ าชพี บญั ชี

วชิ าชพี สอบบญั ชมี พี ฒั นาการมาอย่างต่อเน่ืองตามลาดบั เวลา วตั ถปุ ระสงคข์ องการ สอบบญั ชเี ปลย่ี นมาเป็นการตรวจสอบเพอ่ื แสดงความเหน็ ต่องบการเงนิ วา่ ถูกตอ้ ง ตามทค่ี วร ตามมาตรฐานการรายงานทางการเงนิ ผูส้ อบบญั ชไี ดพ้ ฒั นาการวธิ ีการตรวจ ใหม่ ๆ มาใชใ้ นการสอบบญั ชรี วมทง้ั เสนอบรกิ ารประเภทต่าง ๆ มากยง่ิ ข้นึ กฎหมาย ทเ่ี กย่ี วขอ้ งกบั การสอบบญั ชใี นทางราชการหรอื ภาครฐั ฉบบั แรกของประเทศไทยคอื พระราชบญั ญตั สิ าหรบั กรมพระคลงั มหาสมบตั ลิ ะวา่ ดว้ ยกรมต่าง ๆ ซง่ึ จะเบกิ เงนิ สรปุ ส่งในปี พ.ศ. 0418 ต่อมาไดม้ กี ารประกาศใชพ้ ระราชบญั ญตั ผิ ูส้ อบบญั ชี พ.ศ. 2505 ซง่ึ ถอื เป็นกฎหมายฉบบั แรกทม่ี กี ารกาหนดใหม้ คี ณะกรรมการควบคุมการประกอบ วชิ าชพี (ก.บช.) เพอ่ื ทาหนา้ ทค่ี วบคุมการประกอบวชิ าชพี ต่อมาไดม้ กี ารยกเลกิ พระราชบญั ญตั ผิ ูส้ อบบญั ชี พ.ศ. 2505 เน่อื งจากเหน็ วา่ ไม่เหมาะสมและไม่สอดคลอ้ ง กบั วชิ าชพี ทไ่ี ดพ้ ฒั นาและกา้ วหนา้ ไปอย่างมาก จงึ ไดม้ กี ารประกาศใชพ้ ระราชบญั ญตั ิ วชิ าชพี บญั ชี พ.ศ. 2547 ทาใหเ้กดิ องคก์ รภาคเอกชน คอื สภาวชิ าชพี เป็นองคก์ รทต่ี งั้ ข้นึ มาเพอ่ื พฒั นามาตรฐานวชิ าชพี กากบั ดแุ ลจรรยาบรรณของสมาชกิ ในการปฏบิ ตั งิ าน ผูส้ อบบญั ชตี อ้ งยดึ ถอื จรรยาบรรณแห่งวชิ าชพี เพอ่ื ใหผ้ ลงานการสอบบญั ชเี ป็นท่ี น่าเชอ่ื ถอื และไดร้ บั การยอมรบั จากสาธารณชนทวั่ ไป