samphanbok1

คำนำหนงั สอื อเิ ลก็ ทรอนกิ สเ์ ลม่ น้ี เป็นสว่ นหน่งึ ของรำยวชิ ำคอมพวิ เตอรเ์ พอ่ื ให้ศึกษำหำควำมรูใ้ น เร่อื งสำมพนั โบก และไดศ้ ึกษำอย่ำงเขำ้ ใจเพอ่ื เป็น ประโยชนแ์ ก่กำรเรยี นผูจ้ ดั ทำหวงั วำ่ หนงั สอื อเิ ลก็ ทรอนกิ ส์เลม่ น้จี ะเป็นประโยชนก์ บั ผูอ้ ่ำน หำกมีขอ้ ผดิ พลำดประกำรใดผูจ้ ดั ทำขอนอ้ ม รบั ไวแ้ ละขออภยั มำ ณ ทน่ี ้ีดว้ ย

สำรบญัเน้ือเร่ือง หนา้ประวตั สิ ำมพนั โบก 4-7เปิดตำนำนสำมพนั โบก 8

ในปี พ.ศ.2555 แหลง่ ท่องเทย่ี วยอดฮติ ตดิ อนั ดบั ของเมอื งไทย ไม่มใี ครไม่รูจ้ กั “สำมพนั โบก” แลว้ ครบั นกั ท่องเทย่ี วหลำยท่ำน หลำยกลมุ่ เมอ่ื มำเยอื นจงั หวดั อบุ ลรำชธำนีแลว้ กม็ กั จะขอปรบั รำยกำรท่องเท่ียวใหไ้ ดไ้ ปสำมพนั โบกดว้ ย ถงึ ขนำดทว่ี ่ำ แมม้ เี วลำไมพ่ อทจ่ี ะเทย่ี วสำมพนั โบก ก็ขอใหไ้ ดไ้ ปถงึ จอดรถถ่ำยรูปสกั 10 นำทกี ็ยงั ดี หลำยครง้ั ท่ผี มในฐำนะทท่ี ำเวบ็ ไซตไ์ กดอ์ บุ ล (www.guideubon.com) กย็ งั ตอ้ งคอยรบั โทรศพั ทต์ อบคำถำมอยู่เสมอวำ่ สำมพนั โบกเทย่ี วไดห้ รอื ยงั มเี วลำเทย่ี วอบุ ลเท่ำนนั้ เท่ำน้ีวนั อยำกไปเทย่ี วสำมพนั โบกดว้ ยตอ้ งทำอย่ำงไรอ่ำนมำถงึ ตอนน้ี ผูอ้ ่ำนคงสงสยั ว่ำ สำมพนั โบก มที ม่ี ำอย่ำงไร ยอ้ นหลงักลบั ไปสกั ประมำณ 10 ปี ทำไมไมม่ ใี ครรูจ้ กั บำงท่ำนเกิดท่อี บุ ลฯ โตท่ีอบุ ลฯ ตอนน้ีทำงำนอยู่กรงุ เทพฯ ก็เพง่ิ จะเคยไดย้ นิ น่แี หละว่ำ แหลง่ท่องเทย่ี วยอดนิยมแห่งใหม่ สำมพนั โบก ตงั้ อยู่ในจงั หวดั อบุ ลรำชธำนีบำ้ นเกิดของตวั เองแทๆ้

ยอ้ นหลงั กลบั ไป ช่วงประมำณ พ.ศ.2546-2548 กำรท่องเทย่ี วแห่งประเทศไทย สำนกั งำนภำคตะวนั ออกเฉียงเหนือ เขต 2 (ปจั จบุ นัเปลย่ี นช่อื เป็น กำรท่องเทย่ี วแห่งประเทศไทยสำนกั งำนอุบลรำชธำนี)ไดจ้ ดั รำยกำรส่งเสรมิ กำรท่องเทย่ี วเชงิ เกษตรใชช้ อ่ื วำ่ “อร่อยทกุ ไร่ ชมิไปทกุ สวน” พำนกั ท่องเทย่ี วไปเทย่ี วชมสวนเกษตรในจงั หวดั อบุ ลฯและศรสี ะเกษ หน่ึงในรำยกำรนนั้ คือ สวนเกษตรรมิ ฝงั่ โขง ชมและชมิลำไย-มะขำม จำกสวนเกษตรเขยี วสด อ.โพธ์ิไทร และพำเทย่ี วชมแหลง่ ท่องเทย่ี วในบรเิ วณนนั้ จงึ เป็นทม่ี ำของไกดอ์ บุ ลทไ่ี ดร้ ูจ้ กั อำจำรย์เรอื งประทนิ เขยี วสด ครูโรงเรยี นบำ้ นสองคอน ในฐำนะเจำ้ ของสวนเกษตรเขยี วสด และในฐำนะผูน้ ำชมุ ชนส่งเสรมิ กำรท่องเทย่ี วแห่งบำ้ นโป่ งเป้ ำ

สามพนั โบกกอ่ นเผยตวั สูส่ าธารณชน วนั แรงงำนแห่งชำติ 1 พฤษภำคม 2549 ไกดอ์ บุ ลพำครอบครวั ไปเทย่ี ว บำ้ นสองคอน อ.โพธ์ิไทร อกี ครงั้ นดั พบกบั อำจำรย์เรอื งประทนิ เพอ่ื ใหพ้ ำเทย่ี วชมสวนมะขำม และแหลง่ ท่องเท่ียวรมิ โขงไดแ้ ก่ ปำกบอ้ ง (จดุ ทแ่ี คบทส่ี ุดของแมน่ ำ้ โขง) หนิ หวั พะเนียง หนิ ผำศิลำเลข ฯลฯ ยงั ไม่ชอ่ื “สำมพนั โบก” อยู่ในรำยกำร และตอนนน้ั ก็ยงั ไมม่ ีใครเอ่ยถงึ สำมพนั โบกดว้ ยครบั ในวนั น้ีเองทอ่ี ำจำรยเ์ รอื งประทนิ พำพวกเรำออกนอกเสน้ ทำงเพอ่ื พำไปชมสถำนทแ่ี ห่งใหม่ มคี วำมสวยงำมแต่ตอ้ งลอ่ งเรอื ไปครบั จำไดว้ ำ่ อำจำรยเ์ รอื งประทนิ บอกว่ำ จะพำไปดู“โบก“ ซง่ึ เป็นภำษำอสี ำนแปลว่ำ หลมุ หรอื แอ่ง และรอชมพระอำทติ ย์ลบั ฟ้ำทห่ี ำดหงส์ เอำแลว้ สิ ไดย้ นิ ช่อื แหลง่ ท่องเทย่ี วแห่งใหมแ่ ลว้ ช่อืหำดหงสก์ ็งดงำมจนตอ้ งมนตส์ ะกดตำมอำจำรยเ์ รอื งประทนิ ไป

คำว่ำ “โบก” หรอื หลมุ หรอื แอ่ง น้ี อำจำรยเ์ รอื งประทนิ เล่ำว่ำสนั นิษฐำนว่ำน่ำจะเกิดจำกกำรหมนุ วนของนำ้ กลำ่ วคอื ผนื แผ่นดนิ รมิฝงั่ โขงน้ี เมอ่ื สมยั ก่อนน่ำจะเป็นทอ้ งนำ้ อนั กวำ้ งใหญ่ ใตผ้ นื นำ้ น้ีเอง มีแรงนำ้ วน ทำใหเ้ศษหนิ เศษทรำยหมนุ วนอยู่ใตน้ ำ้ กดั เซำะชน้ั หนิ ใตท้ อ้ งนำ้ เป็นเวลำนำนหลำยพนั ปี จนทำใหเ้กดิ หลมุ ต่อมำเปลอื กโลกมกี ำรยกตวั แผ่นดนิ อสี ำนกลำยเป็นทร่ี ำบสูง ผนื ดนิ ทเ่ี คยอยู่ใตน้ ำ้ ก็ข้นึ มำกลำยเป็นบก ทำใหเ้รำเหน็ หลมุ มำกมำยบรเิ วณรมิ ฝงั่ แม่นำ้ โขง ชำวบำ้ นเรยี กหลมุ น้ีเป็นภำษำทอ้ งถน่ิ ว่ำ “โบก” ครบั หลงั จำกไดช้ มโบกพรอ้ มกบั ขอ้ สนั นิษฐำนกำรเกดิ โบกแลว้เป็นเวลำเยน็ พอดี ไปรอชมพระอำทติ ยต์ กทห่ี ำดหงส์ แหลง่ ท่องเทย่ี วแห่งใหมท่ ไ่ี กดอ์ บุ ลเพง่ิ เคยไดย้ นิ เรำลอ่ งเรอื ไปจอดท่ีเนินทรำยอนั กวำ้ งใหญ่ ไดส้ มั ผสั เมด็ ทรำยละเอยี ดยบิ นุ่มเทำ้ ควำมประทบั ใจทงั้ โบกและ หำดหงส์ ทำใหไ้ กดอ์ บุ ลคดิ ว่ำ ตอ้ งมำเทย่ี วใหม่อกี ครงั้ มเี วลำมำกๆ สำหรบั กำรเทย่ี วชม แต่น่ำเสยี ดำยเมอ่ื ทรำบจำกอำจำรยเ์ รอื งประทนิ ว่ำ หลงั จำกน้ี (เดอื นพฤษภำคม) จะเขำ้ หนำ้ ฝน ฤดูนำ้ หลำกแม่นำ้ โขงจะสูงข้นึ จนท่วมปิดโบก ปิดหำดทรำยทเ่ี รำเหน็ จนหมด จะเทย่ี วไดอ้ กี ครง้ั ตอ้ งรอหลงั นำ้ ลดประมำณเดอื นธนั วำคม

เปิดตานานสามพนั โบก ระหวำ่ งกำรเดนิ ทำงท่องเทย่ี วไปยงั จดุ ต่ำงๆ ของสำมพนั โบกขณะนงั่ พกั เหน่ือย ยงั ไดฟ้ งั ตำนำน หรอื ควำมเช่อื ของชำวบำ้ นทเ่ี ลำ่ ต่อๆกนั มำ จำกอำจำรยเ์ รอื งประทนิ เช่น ตานานหนิ หวั สุนขั ทำงเขำ้ ของแกรนดแ์ คนยอนแม่นำ้โขง มหี นิ สวยงำมลกั ษณะคลำ้ ยหวั สุนขั ซง่ึ มตี ำนำนเลำ่ ขำนกนั ต่ำงๆนำนำ บำ้ งกว็ ำ่ แต่ก่อนมเี จำ้ เมอื งเป็นผูเ้รอื งอำนำจประทบั ใจควำมงำมของสำมพนั โบก จงึ ไดส้ ่งเสนำมำศึกษำเพม่ิ เตมิ เมอ่ื มำแลว้ พบขมุ ทรพั ยเ์ ป็นทองคำ จงึ ใหส้ ุนขั เฝ้ำทำงเขำ้ จนกว่ำเจำ้ เมอื งจะออกมำ เมอ่ื เจำ้ เมอื งได้เหน็ สมบตั เิ กิดควำมโลภ กลวั เสนำจะไดส้ ว่ นแบง่ จงึ ไดอ้ อกไปทำงอน่ื สุนขั ผูภ้ กั ดกี เ็ ฝ้ำรออยู่ตรงนนั้ จนตำยในทส่ี ุด บำงตำนำนก็ว่ำลูกพญำนำคในลำนำ้ โขงเป็นผูข้ ดุ เพอ่ื ใหเ้กดิ ลำนำ้ อกี สำยหน่ึงและไดม้ อบหมำยใหส้ ุนขั เป็นผูเ้ฝ้ำทำงระหว่ำงกำรขดุ จนกระทงั่ สุนขั ไดต้ ำยลงกลำยเป็นหนิรูปสุนขั ในทส่ี ุด

จดั ทำโดยนำงสำว ไพลนิ สดี ำแกว้ เลขท่2ี 5นำงสำว วนั ใส พนั ธุยำ เลขท3่ี 1นำงสำว ศศิธร พมิ พเ์ สน เลขท3่ี 2นำงสำว สุดำรตั น์ เขยี วทูน เลขท3่ี 3นำงสำว สธุ ำรณิ ีย์ ไชยพนั โท เลขท3่ี 4นำงสำว จริ ำภรณ์ จติ ธรรม เลขท3่ี 6