นิทานเรื่อง กระต่ายหมายจันทร์ver.นายพิชเญศ

นทิ านเร่อื ง กระตา่ ยหมายจันทร์ จดั ทาโดย นายพชิ เญศ ยวงคา 62128102049 ครุศาสตร์ภาษาองั กฤษ

มกี ระต่ายตวั หน่งึ อยู่ตวั เดียวในปา่ ลกึ มนั เหงาและโดดเดยี ว

ในคนื หนง่ึ มนั เดินไปเจอกบั บางสิ่งบางอยา่ งที่สวยสดเกนิ กวา่ สงิ่ ที่มันเคยเจอนั้นกค็ อื พระจนั ทร์ แต่ทว่าสิง่ นน้ั อยู่บนฟา้ กระตา่ ยอยากข้นึ ไปหาส่งิ นั้นเหลือเกนิ

ทนั ใดนน้ั สายตาของมันกไ็ ด้ไปเห็นกบั ปราสาทของแมม่ ดตัวหน่งึ ยอดของปราสาทสูงเสยี ดฟา้

เจา้ กระตา่ ยเหน็ ดังน้นั จงึ ไม่รอชา้ รีบวง่ิ เขา้ ไปในประสาทหมายจะขึ้นไปหาส่งิ ที่สวยงามท่ขี ้างบน

ระหวา่ งทางท่มี นั วงิ่ นั้น มนั เจอทั้งกบั ดักและภยั อันตรายตา่ งๆ แตม่ นั ยังไม่ละความพยายาม จนมนั ได้มาเจอ กบั แมม่ ดเจา้ ของปราสาท

แมม่ ดถามมันวา่ ”เจ้ามาท่นี ่ีมเี ร่อื งอนั ใด” กระต่ายได้ตอบไปวา่ ”ข้าแค่มาขอใชเ้ ส้นทางของท่านในการปีนขึ้นไปด้านบนน้ัน”

แมม่ ดไมไ่ ด้พดู อะไร แล้วเปิดทางให้เจา้ กระตา่ ยได้วิง่ ตอ่ มนั วง่ิ ไปสักพักใหญ่มันมนั มองไมเ่ ห็นปลายทาง ใจ ของมนั ก็เร่มิ ท้อ และรา่ งกายก็เรม่ิ ไม่มแี รง จนในท่สี ดุ มนั กต็ ายลงเพราะความเหน่ือยล้า

เมื่อแมม่ ดไดเ้ ห็นถึงความพยายามของกระต่าย จงึ เสกใหก้ ระตา่ ยได้ไปอย่กู ับพระจนั ทร์

นบั ต้งั แตต่ อนนั้นพวกเราก็เหน็ กระตา่ ยอยู่บนดวงจันทรม์ าโดยตลอด...