หนูน้อยหมวกแดง

กาลครงั้ หนึง่ ณ หม่บู ้านทแ่ี สนอบอุ่น มีเด็กหญิงหนา้ ตานา่ รักนง่ั เล่นดคู ุณแมท่ าอาหารอยูใ่ นครวั เพอ่ื นบ้านทุกคนตา่ งพากันเรียกเธอวา่ \"หนนู ้อยหมวกแดง\" ตามสขี อง หมวกทีเ่ ธอใส่เปน็ ประจา และวันนเ้ี ธอกไ็ ดร้ ับคาสัง่ จากคุณแม่ ใหน้ าอาหารและขนมไปเย่ยี มคณุ ยายซ่งึ อาศยั อยู่ในหมู่บา้ นข้าง ๆ \"เอาตะกร้านไี้ ปสง่ ให้ถงึ มอื คณุ ยายนะจะ๊ แลว้ ก็รีบไปรีบกลบั อยา่ ไปเทย่ี วเล่น เถลไถลที่ไหนไกล อย่าพูดคยุ กับคนแปลกหน้าดว้ ยล่ะ เข้าใจไหม ?\" คณุ แมค่ นสวย กาชับดว้ ยความเป็นห่วง ลกู สาวตวั น้อยก็ตอบรับและสัญญา แล้วออกจากบา้ นไปอย่างร่าเรงิ

ระหวา่ งทางไปบ้านคุณยาย บงั เอญิ มีหมาปา่ เจ้าเล่หเ์ ดินมาพบกับหนูนอ้ ยหมวกแดง จงึ เขา้ ไปทกั ทายหวงั จับเด็กหญิงทาเปน็ อาหารมอื้ เยน็ \"สวัสดจี ะ้ สาวนอ้ ย มาทาอะไรในปา่ ตรงนค้ี นเดยี วเหรอจ๊ะ ?\" \"หนูกาลงั ไปเย่ียมคุณยายทีห่ ม่บู ้านใกล้ ๆ นี้เองค่ะ\" หนูนอ้ ยหมวกแดงตอบอย่างเปน็ มติ ร แต่กลบั ทาให้เจา้ หมาป่าคิดอบุ ายหลอกล่อ หวังจบั คณุ ยายของเธอมาเป็นเหย่ือดว้ ยอีกคน

\"แต่วา่ สาวนอ้ ย.. เอาตะกรา้ เล็ก ๆ ไปแคน่ ้ี คณุ ยายเสยี ใจแย่เลย ฉนั วา่ เราไปเก็บดอกไม้สวย ๆ มาเปน็ ของขวญั เพม่ิ กนั เถอะ\" หมาป่าชักชวนใหห้ นนู ้อยหมวกแดง ออกนอกเสน้ ทาง มนั จะไดร้ ีบตรงไปจับคุณยายกนิ กอ่ น แลว้ ดักรอหนนู ้อยหมวกแดงทบ่ี า้ นนัน้ เลย โชคไม่ดีทหี่ นนู อ้ ยหมวกแดงหลงเชอ่ื คาชวน แล้วหนั ไปเกบ็ ดอกไม้ และเดนิ เลน่ อย่างเพลิดเพลินจนลมื ท้งั เวลา ทัง้ คาตักเตอื นของคุณแมไ่ ปหมดสนิ้ กระท่งั เจ้าหมาป่า เดินทางไปถงึ หม่บู า้ นขา้ ง ๆ แล้วจับตัวคณุ ยายซ่อนเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเสือ้ ผา้ มาใส่ เพือ่ ปลอมตัวเป็นคณุ ยายนอนป่วยอยู่บนเตยี ง รอใหห้ นนู ้อยหมวกแดงมาถึงแล้วจบั กนิ ท้ัง ยายทง้ั หลานพร้อมกนั ทีเดียว

เมือ่ หนนู ้อยหมวกแดงรูต้ วั วา่ ทาผดิ คาสง่ั คุณแม่ ก็รีบว่ิงไปหาคุณยายท่ีบ้านทันที แต่กลับพบวา่ คุณยายของเธอนัน้ มที ่าทางและหนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดมิ

\"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายตอ้ งนอนคลมุ โปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนนู ้อยถามด้วยความสงสัย \"ยายเป็นไขไ้ มส่ บาย ยายเลยหนาวจ้ะหลาน\" หมาป่าดัดเสียงตอบ \"คุณยายคะ ทาไมเสียงของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนูน้อยถามอีกครั้ง \"ยายเจบ็ คอ ไอหนักมาก เสยี งเลยเพ้ียนไปหนอ่ ยจะ้ หลาน\" หมาปา่ ตอบพรอ้ มแกลง้ ทาเปน็ ไอค่อกแค่ก ทาใหห้ นูน้อยหมวกแดงสังเกตเห็นเขี้ยวแหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายถงึ มีเขยี้ วยาวขนาดนนั้ ละ่ คะ ?\" หนนู อ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดนิ ถอยออกมา เพราะเรมิ่ รู้สึกไมป่ ลอดภยั

\"กเ็ พราะยายมเี ขี้ยวไวจ้ บั หลานกินไงล่ะ เจา้ หนนู ้อย !!\" คราวนี้หมาป่าไมแ่ สร้งทาตวั ใจดอี กี ตอ่ ไป พร้อมกระโจนมาตะครบุ ตัวหนูน้อยหมวกแดงอยา่ งเกร้ยี วกราด แตโ่ ชค ดีที่เสยี งกรด๊ี ของหนนู อ้ ยดงั ไปถึงนายพรานหนมุ่ สองคนทผ่ี ่านมาพอดี

ปงั ปัง ปัง !!! เสียงปืนดงั ข้ึนสามนัด พรอ้ มกบั รา่ งของหมาป่าดน้ิ รนอยา่ งเจ็บปวด นายพรานหนมุ่ บกุ เขา้ มาช่วยชวี ิตหนนู อ้ ยหมวกแดง และพาคณุ ยายออกจากตู้เส้อื ผ้าได้ อยา่ งปลอดภัย หนูน้อยหมวกแดงสารภาพความผิด และขอโทษคณุ ยายทต่ี ัวเองเถลไถลจนได้รบั อันตรายกันทง้ั คู่ \"ยายไมโ่ กรธอะไรหรอกจะ้ แคห่ นไู มเ่ ป็นอะไรก็พอแล้ว แตต่ ้องสัญญากบั ยายก่อนนะวา่ จะไมเ่ ช่อื ฟงั คนแปลกหน้า ไมเ่ ล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวนี้อกี \" หนนู ้อยหมวก แดงพยกั หน้ารบั คา พอคุณยายเห็นดังนน้ั ก็ยิ้มรับ แลว้ เลีย้ งอาหารมื้ออรอ่ ยให้นายพรานแทนคาขอบคณุ ก่อนทงั้ สองจะพาหนนู อ้ ยหมวกแดงกลับสูอ่ อ้ มกอดของคณุ แมท่ ่ี บ้านโดยสวัสดิภาพ..

นทิ านเรื่องนีส้ อนใหร้ ู้วา่ เดก็ ๆ ควรมวี นิ ยั ในตนเอง และเชื่อฟังคาสง่ั สอน รวมถงึ คาแนะนาของคณุ พ่อคุณแม่ ถา้ ไดร้ ับอนญุ าตใหอ้ อกไปข้างนอกแลว้ กไ็ ม่ควรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดคา่ และ ควรกลับบ้านใหต้ รงเวลาทีก่ าหนด ทีส่ าคญั ตอ้ งพยายามหลกี เล่ียง ไม่พูดคุย หรือรบั ของจากคนแปลกหน้าโดยเดด็ ขาด เพราะพวกเขาอาจเปน็ คนไม่ดีที่หวังขโมยทรพั ย์สิน เงินทอง หรอื ทารา้ ยร่างกายแลว้ เปน็ อนั ตรายต่อชวี ิต เหมือนกับหมาป่าจอมเจา้ เลห่ ์ ทคี่ ิดวางแผนกนิ หนูนอ้ ยหมวกแดงเปน็ อาหาร แตถ่ ้าเผลอทาตัวผดิ ไป ก็ตอ้ งรจู้ ักขอโทษ ขอโพย เอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรยี น แลว้ อยา่ กลับไปทาผิดซ้าสองอีกนะคะ