47 Για λίγα λεπτά της ώρας τα παιδιά δεν μπορούσα να βγάλουν μιλιά βλέποντας με δέος όλα αυτά που συνέβαιναν. Η Μεγαλοπρεπής Αίθουσα με τους Αξιωματούχους, οι ιππότες, οι παραστάσεις στους τοίχους... Λες και βλέπανε κανένα όνειρο, η λες και είχαν μεταφερθεί με μαγικό τρόπο στην Εποχή Των Ιπποτών. Ένας αξιωματικός προχώρησε και έδωσε στα παιδιά από ένα μικρό κουτί στα χέρια τους, ως δώρο, τους έκανε μάλιστα νεύμα να σκύψουν στο πάτωμα όλοι τους σε στάση βαθιάς υπόκλισης. Το λόγο είχε τώρα ο Αυτοκράτορας ο οποίος κρατώντας στα χέρια του ένα ξίφος πλησίασε προς το μέρος τους και με αργές κινήσεις ακουμπούσε την άκρη του σπαθιού στο κεφάλι των παιδιών και είπε τα εξής: - Σας χρίζω Ιππότες της Αυτοκρατορίας Λι, γιατί με την τόλμη σας το θάρρος σας, την εξυπνάδα σας καταφέρατε να φέρετε εις πέρας την
48 μεγάλη αυτή αποστολή, να συλλέξετε τα ιερά αντικείμενα με κίνδυνο της ζωής σας και να νικήσετε τον κακό Μάγιστρο Λάσα. Σας ευχαριστούμε πολύ για το κατόρθωμα σας και σας συμβουλεύω τα εξής: Να είστε πάντα έτσι ενωμένοι, φίλοι δεμένοι, για πάντα να παλεύετε για το καθετί, να μη φοβάστε, να είστε γενναίοι σε κάθε στιγμή της ζωής σας, να μην κάνετε πίσω, να έχετε πείσμα και ηρωισμό στις καθημερινές σας πράξεις. Άλλωστε είστε νέοι και η νεότητα είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα, να έχετε πίστη στην καρδιά σας, να μην απογοητεύεστε έστω και αν χάσατε μία μάχη. Η ζωή έχει χιλιάδες μάχες και αν χάσετε μία αρκεί η προσπάθεια, θα νικήσετε στις επόμενες. Θάρρος, ελπίδα και αγώνας. Όλοι όσοι παρευρίσκονταν στην αίθουσα ξέσπασαν σε δυνατά χειροκρο- τήματα. Και στην παρέα έδειχναν τώρα τόσο συγκινημένοι που βούρκωσαν τα μάτια τους από χαρά για την τιμή που τους έγινε.
49 Τα κεριά σιγά-σιγά άρχισαν να σβήνουν, οι βροντές και οι κεραυνοί συνεχίστηκαν, επικράτησε σκοτάδι για λίγα λεπτά της ώρας. Όταν ξανά επανήλθε το φως στην αίθουσα, δεν υπήρχε κανείς, είχαν μείνει μόνο η παρέα, οι θρόνοι άδειοι, οι ιππότες, ο Βασιλιάς πουθενά… - Παιδιά - παιδιά κοιτάξτε εκεί πάνω, είπε η Νίνα… Τα βλέμματα όλων στράφηκαν πάνω στην παλιά παράσταση - τοιχογραφία που είχε στο ταβάνι. Στην σκηνή της Στέψης του Αυτοκράτορα, παρατηρώντας αναλυτικά, είχε κάτι καινούργιο που χαροποίησε όλους. Σε μία σκηνή αυτής της υπέροχης τοιχογραφίας ανάμεσα στους Ιππότες ήταν οι δικές τους φιγούρες που κρατούσαν στα χέρια τους τα μικρά δώρα που τους έδωσε Αυτοκράτορας. - Πω πω, φίλοι μου μπήκαμε και εμείς στο κάδρο της Ιστορίας, είπε χαρούμενος ο Στέλιος, και ο Βασίλης χωρίς να χάσει χρόνο έβγαλε από ένα μικρό τσαντάκι που είχε στον ώμο του μία φωτογραφική μηχανή Kodak και τράβηξε 5-6 φωτογραφίες της μεγάλης παράστασης η οποία περιείχε και όλη την παρέα. Ο Βασίλης Κοίταξε το ρολόι του, είχε πάει 5 το πρωί , ξημέρωνε μία νέα ημέρα. Ο Χουάν, άναψε ένα κερί όπως και οι υπόλοιποι, και πήραν σιγά σιγά τον δρόμο για την παλιά αποθήκη. Περπατώντας αργά ένας πίσω στον άλλον βγήκαν από την Αίθουσα του Θρόνου, και σε λίγη ώρα βγήκαν από το κάστρο. Την ώρα που βγήκε και το τελευταίο παιδί από τη μεγάλη ξύλινη πόρτα του παλατιού, με τρόπο μαγικό αυτή έκλεισε και πάνω της αρχίσαν να πλέκουν τα κλωναράκια τους κισσοί αναρριχώμενοι που τύλιξαν την είσοδο. Όση ώρα ετοίμαζαν τα άλογα και φόρτωναν το κάρο με τις αποσκευές, η Νίνα είχε φτιάξει έναν δυνατό καφέ για όλους. Σε όλη τη διάρκεια του πρωινού καφέ, που κράτησε μία ώρα, η συζήτηση περιπλανιόταν πάνω σε όλη αυτή την μεγάλη περιπέτεια, ο Γιώργος κάποια στιγμή πήρε το λόγο: - Φίλοι μου αγαπημένοι, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής. Η περιπέτεια αυτή στέφθηκε με επιτυχία χάρη στη μέγιστη συνεργασία και την προσπάθεια όλων μας. Και υπάρχει κάτι που πρέπει να ειπωθεί και να το θυμόμαστε για πάντα…
50 Η φιλία και η αγάπη, που μάθαμε από μικρά παιδιά, μπορεί να κάνει θαύματα και ιδού το αποτέλεσμα. Είθε τούτη η φιλία να μας έχει ενωμένους για μία ολόκληρη ζωή. Είμαι περήφανος που είμαι φίλος σας. Σας ευχαριστώ για όλα. Τα μάτια όλων βούρκωσαν και όλοι σαν μία γροθιά ένωσαν τα χέρια τους και φώναξαν: - Ένας για όλους και όλοι για έναν. Η παρέα των έξι παιδιών επέστρεψε στο μικρό χωριό όπου και διέμεινε άλλες 5 ημέρες. Αφού ευχαρίστησαν τη μαμά του Χουάν, την κυρία Τζιάο, τον παππού του τον κύριο Τσανγκ και ιδιαιτέρως τον Χουάν για την φιλοξενία τους, ανέβηκαν στο αεροπλάνο και επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη όπου τους περίμενε ο πατέρας του Βασίλη στο αεροδρόμιο για να τους υποδεχτεί. Η τελική επιστροφή στη μικρή κωμόπολη του Λαγκαδά ήταν γεγονός, οι αγκαλιές των γονιών όλων των παιδιών περίμεναν ανοιχτές και η χαρά τους ήταν απερίγραπτη αντικρίζοντας τους μικρούς αυτούς ήρωες. Η ξεκούραση προείχε μετά από αυτό το μεγάλο ταξίδι.
51 Η Νίνα επέστρεψε στη δουλειά της και πάλι, στο καφέ που εργάζονταν, ο Βασίλης και ο Περικλής το ίδιο, ο Γιώργος ολοκλήρωνε τις διακοπές του, κοντά στους γονείς του, προσμένοντας να επιστρέψει στις σπουδές του στην Κρήτη. Ο Χουάν θα επέστρεφε και αυτός στην Κρήτη για την εργασία του. Όμως η έκπληξη ήταν του Στέλιου... είχαν βγει τα αποτελέσματα και είχε περάσει στην Ιατρική Αθηνών. Ο αγώνας του τον βρήκε δικαιωμένο και έπρεπε να ταξιδέψει για Αθήνα για τις σπουδές του. Φυσικά και η παρέα έπρεπε να κάνει μία γιορτή αφιερωμένη στον Στέλιο, στο γνωστό μαγαζί «ΕΨΙΛΟΝ» για να γιορτάσουν το γεγονός αυτό. Το βράδυ εκείνο ήταν αξέχαστο ανάμεσα στην όμορφη παρέα των φίλων, οι οποίοι όλοι τους ήταν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, που όλοι μαζί σαν μία γροθιά κατάφεραν το ακατόρθωτο. Αυτό όμως που ευχόταν όλοι τους ήταν να ξανασμίξουν και πάλι μαζί και να βρούνε πάλι μία καινούργια περιπέτειά και μία νέα αναζήτηση στο μέλλον. ΤΕΛΟΣ
52 Θα ήθελα να εκφράσω τις ευχαριστίες μου, στον Ιωάννη Πασχαλιά, για την ευγενική προσφορά του (στην δημιουργία του εξωφύλλου). Έργα μου: ΣΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - 2001 https://www.ebooks4greeks.gr/sthn-geitonia-twn-aggelwn ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ - 2003 https://www.ebooks4greeks.gr/kalh-antamwsh Οι φωτογραφίες του βιβλίου προέρχονται από το διαδίκτυο.
Search
