นิทานอีสป สิงโตกับรอยเท้า

นิทานอีสป เรื่อง สิงโตกับรอยเท้า นิ ผู้ แ ต่ ง : อี ส ป ภ า พ ป ร พ ก อ บ : ก ม ล พ ร บู ร ะ พ า

กาลครั้งหนึ่ง ณ กลางป่าแห่งหนึ่ง มีสิงโตชราหนึ่งตัวอาศัยอยู่ใน ถ้ำเป็นเวลานาน ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะออกไปหาอหาร มันจึงคิดหาวิธี จับสัตว์อื่นเพื่อกินเป็นอาหาร มันจึงแกล้งป่วยเพื่อให้สัตว์ตัวอื่นมา เยี่ยมเยือนในถ้ำและเมื่อสัตว์มาเยี่ยมมันก็จะจับกินเป็นอาหาร โอ้ยๆ เจ็บจัง

มีวันหนึ่งหมาป่าเดินผ่านหน้ำถ้ำและได้ยินเสียงร้องครวญคราง หมาป่าได้หยุดฟังและสังเกตหน้าถ้ำและได้เห็นแต่รอยเท้าอยู่ หน้าของสัตว์หลายชนิดที่มาเยี่ยมเยือนสังโตแก่ และได้เห็นว่ามี แต่รอยเท้าเดินเข้าไปในถ้ำแต่ไม่มีรอยเท้าใดที่เดินกลับออกมา โอ้ยๆ เจ็บจัง เอ๊ะ!!รอยเท้านี่มัน แปลกๆ นะ

หมาป่าจึงได้รู้ทันที่ว่า สัตว์ที่เข้าไปในถ้ำต้องถูกสิงโตชราตัว นั้นจับกิน มันจึงได้เดินหนีไป เราไปดีกว่า

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ฉลาดและรอบคอบย่อมไม่หลงกลและตกเป็นเหยื่อของใครง่ายๆ