กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่หมูกับลูกหมูสามตัว อาศัยอยู่ในป่าแห่งหนึ่ง

ลูกหมูสาม0 ตวั

1

2 “พวกลูกๆโตเกินกวา่ จะอยูใ่ นบา้ นหลงั นอ้ ยของแมแ่ ล้ว ถึงเวลาที่ลกู ๆจะตอ้ งมีบา้ นเปน็ ของตวั เองได้แล้วละ่ จะ้ ” “เราจะสรา้ งบา้ นแบบไหน แลว้ จะเอาอะไรมาสรา้ งเป็น บ้านดีนะ” “ไม่ไดน้ ่ะ ลูกโตแลว้ ตอ้ งร้จู ักดแู ลตวั เองไดแ้ ลว้ จะมวั ทา ตัวข้ีเกยี จตอ่ ไปไมไ่ ดน้ ะ”

3

4 “ทาไมเจ้าโงอ่ ย่างนี้ กว่าจะแบกไปกว่าจะสรา้ งบา้ นเสรจ็ ก็ใช้เวลานาน” น้องเลก็ จงึ พูดวา่ “แตถ่ ้าเราใช้อิฐสร้างบ้าน มนั ก็ จะแขง็ แรงและทนทานกวา่ พีๆ่ ใชฟ้ างกับเศษไม้มนั ไม่ ปลอดภยั นะพี่”

5

6

7

8

9

10 “พหี่ มูรบี ไปจุดไฟท่ีเตาผงิ เร็วเขา้ !”

11

12 นิทานเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ ู้ว่า “การเกยี จคร้านไม่ได้ทาใหเ้ ราสบายไดจ้ รงิ …แตจ่ ะนาทกุ ข์ ภัยมาสตู่ น… เราจงึ ควรอยา่ งยงิ่ ที่จะเปน็ คนขยัน…”

13