บทที่ 4 ตัวพิมพ์และการพิสูจน์อักษร

บทที 4 ตัวพิ มพ์ และการพิ สูจน์อักษร วิ ช า ก า ร ผ ลิ ต สื อ สิ ง พิ ม พ์ ค รู อ ริ น ท ย า ใ จ เ อ แ ผ น ก วิ ช า ก า ร จั ด ก า ร สํา นั ก ง า น วิ ท ย า ลั ย อ า ชี ว ศึ ก ษ า เ ชี ย ง ใ ห ม่

ตัวพิ มพ์ เปนเครืองมือทีทําให้การพิ มพ์ แพร่หลาย ช่วยนาํ \"สาร\" ไปยังผู้อ่าน โดยมีจุดเริมต้นสาํ คัญ เมือ โยฮันน์ กูเทนเบิร์ก ประดิษฐ์แปนพิ มพ์ และตัวพิ มพ์ ทีหล่อด้วยโลหะ ส่วนตัวพิ มพ์ อักษรไทยถูกสร้างขึนใน พม่า โดยนางแอนน์ จัดสัน ภรรยาของบาทหลวง ชาวอเมริกัน และถูกนําเข้ามายังดินแดนสยามในสมัย รัชกาลที 3 โดยหมอบรัดเลย์ เปนผลให้การพิ มพ์ แพร่ หลาย และเกิดการประดิษฐ์ตัวพิ มพ์ ไทยขึนใช้เอง

ความเปนมาของตัวพิ มพ์ หากย้อนอดีตการก่อเกิดของตัวอักษร กล่าวได้ว่า ชาวสุเมเรียนเปนชนกลุ่มแรกทีประดิษฐ์ตัวอักษรได้ ตังแต่ 3,500 ปก่อนคริสตกาล เรียกว่า \"อักษร คูนิฟอร์ม\" Cuneiform ตามมาด้วย \"อักษรฮีโร กลิฟกส์\" Hieroglyphics ของอียิปต์ และ \"อักษรจีน\" ในภาษาจีน จุดเปลียนสาํ คัญเกิดขึนเมือ 2,500 ปก่อน คริสตกาล เมือชาวอียิปต์ค้นพบการทํากระดาษ จากต้นปาปรุส และใช้ต้นกกหรืออ้อทาํ เปนปากกา เปนผลให้เกิดการบันทึกข้อมูลต่าง ๆ จนกลายเปน หลักฐานทางประวัติศาสตร์มาถึงทุกวันนี

เมือ โยฮันน์ กูเทนเบิร์ก ประดิษฐ์แท่นพิ มพ์ ตัวพิ มพ์ ทีใช้มีลักษณะ เหมือนตัวอักษรทีใช้มือเขียน จนเมือการพิ มพ์ ขยายตัวไปทัวยุโรป จึงมีการพั ฒนาตัวพิ มพ์ และประดิษฐ์ตัวพิ มพ์ ให้มีรูปแบบทีหลากหลาย มากขึนตามความนิยมในแต่ละประเทศ ซึงต่อเนืองมาถึงในปจจุบัน ส่วนความเปนมาของการประดิษฐ์อักษรไทย เริมต้นในสมัยสุโขทัย พ.ศ. 1826 โดยพ่ อขุนรามคําแหงมหาราช ทรงดัดแปลงอักษรขอมและ อักษรมอญโบราณมาเปน \"ลายสือไทย\" ตัวอักษรไทยในยุคแรกออกแบบ ให้ทังพยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ เขียนเรียงกันในบรรทัดเดียว ต่อมาจึงมีการเปลียนแปลงดังทีใช้กันในปจจุบัน

สาํ หรับตัวพิ มพ์ อักษรไทย ปรากฎ หลักฐานสร้างขึนในประเทศพม่า โดย Ann Hazeltine Judson ภรรยาของ บาทหลวงชาวอเมริกัน ได้ศึกษาภาษา ไทยจากเชลยชาวไทยทีถูกกวาดต้อน เมือครังเสียกรุงครังที 2 นางจัดสัน ร่วมกับช่างพิ มพ์ สร้างตัวพิ มพ์ อักษร ไทยและหล่อได้สาํ เร็จในป พ.ศ. 2360 มีการพิ มพ์ หนังสือเปนอักษรไทยเปน ครังแรก แต่ไม่มีหลักฐานว่าเปน หนังสืออะไร

ต่อมามีการย้ายแท่นพิ มพ์ พร้อมตัวพิ มพ์ อักษรไทยไปยังเมืองกัลกัตตา ประเทศอินเดีย มีการพิ มพ์ หนังสือคําสอนทางศาสนาคริสต์ ซึงเปน คาํ แปลทีนางจัดสันได้แแปลเปนภาษาไทย จนถึง พศ. 2371 จึงมีการ พิ มพ์ หนังสือ ตาํ ราไวยากรณ์ไทยชือ \"A Grammar of Thai or Siamese Language\" ตีพิ มพ์ เปนภาษาอังกฤษ จากนันมีผู้ซือตัวพิ มพ์ อักษรไทยเข้ามาทีสิงคโปร์ เพื อจัดพิ มพ์ หนังสือให้มิชชันนารีทีเข้ามา เผยแผ่คริสตศาสนาในประเทศไทย พ.ศ. 2378 Dan Beach Bradley มิชชันนารีอเมริกัน หรือ \"หมอบรัดเลย์\" ได้นําแท่นพิ มพ์ พร้อมตัวพิ มพ์ อักษรไทยจากสิงคโปร์ เข้ามายังกรุงเทพฯ เพื อดาํ เนินการจัดพิ มพ์ หนังสือเอง เล่มแรกคือ \"บัญญัติ 10 ประการ\" เมือวันที 3 มิ.ย. พ.ศ. 2379 จึงถือว่า วันนีของ ทุกปเปนวันการพิ มพ์ ไทย

ลักษณะของตัวพิ มพ์ การออกแบบตัวพิ มพ์ ยุคแรกมีลักษณะเลียนลายมือเขียน ต่อมามี การออกแบบให้หลากหลายขึน และเมือเทคโนโลยีเข้าสู่ยุคคอมพิ วเตอร์ ทําให้กระบวนการพิ มพ์ ลดขันตอนการเรียงพิ มพ์ ลง ผู้สือข่าวหรือ นักเขียนสามารถพิ มพ์ งานในคอมพิ วเตอร์ได้ทันที จึงเรียกแบบ ตัวพิ มพ์ นีว่า font 1.รูปลักษณ์อักษร หมายถึง ลักษณะรูปร่างหน้าตาของฟอนต์หรือ ตัวพิ มพ์ แต่ละชุด มีอักษระในแต่ละฟอนต์ถูกออกแบบให้มีหน้าตา ต่างกัน โดยมีชือฟอนต์เปนชือเรียกแต่ละชุด มีทังตัวปกติ (normal) ตัวเอน (Italic) ตัวหนา (bold) ตัวหนาเอน (italic bold) ตัวบาง (light) ตัวบางพิ เศษ (extra light) เพื อให้เลือกใช้เหมาะกับงานพิ มพ์

ตัวพิ มพ์ อักษรไทยยุคทียังเรียงพิ มพ์ ด้วยตัวหล่อโลหะทีละตัวนัน มีให้เลือกใช้ไม่มากแบบนัก ได้แก่ ตัวธรรมดา เปนตัวพิ มพ์ ทีมีเส้นสมาํ เสมอเท่ากันตลอดทังตัวอักษร ตัวเหลียม เปนตัวพิ มพ์ ทีมีเส้นบนหักเปนเหลียม ตัวฝรังเศส เปนตัวพิ มพ์ ทีมีเส้นหนาเส้นบาง เส้นหนักเส้นเบาในตัว หนังสือ ซึงก็คือ ฟอนต์อังศณา ในโปรแกรมประมวลผลคํานันเอง ส่วนตัวพิ มพ์ ภาษาอังกฤษนัน แบ่งเปน 2 กลุ่มหลัก ได้แก่ ตัวพิ มพ์ Serif เปนตัวพิ มพ์ ด้งเดิมทีใช้มาถึงปจจุบัน มีลักษณะ ตวัดหางทีต้นและปลายตัวอักษร เลียนแบบจากการเขียนด้วย ปากกาขนนก ตัวพิ มพ์ Sans-serif ตัวพิ มพ์ มีขนาดเส้นเสมอกันทังหมด ไม่มี เส้นหนาเส้นบางในตัวหนังสือ



นอกจากนียังมีการออกแบบตัวพิ มพ์ ให้ตอบสนองการใช้งานที ต้องการความแปลกใหม่ หรือสร้างความรู้สึกพิ เศษต่าง ๆ เช่น ตัวพิ มพ์ ทีมีรูปแบบคล้ายลายมือเขียน (Script) ตัวพิ มพ์ ทีออกแบบพิ เศษ (display) เพื อใช้ในงานโฆษณา โปสเตอร์ โปสการ์ด เปนต้น ตัวพิ มพ์ เนือเรือง ตัวพิ มพ์ ตกแต่ง เปนตัวพิ มพ์ ทีใช้พิ มพ์ เปนตัวพิ มพ์ ทีมีลักษณะพิ เศษต่าง เนือหา หรือเนือเรืองที จากตัวพิ มพ์ ปกติ เปนการประดิษฐ์ให้ มีข้อความจาํ นวนมาก สวยงามแปลกตา เหมาะกับการทาํ มักเปนตัวอักษรทีมีหัว พาดหัว ทําตัวโปรย หรือเน้นข้อความ กลมโปร่ง สวยงามและ สัน ๆ เพื อตกแต่งจัดหน้า หรือเพื อใช้ อ่านง่าย งานพิ มพ์ พิ เศษต่าง ๆ เช่น การ์ด โปสเตอร์ เปนต้น

หน่วยวัดของตัวพิ มพ์ เรียกว่า \"Point\" 2. ขนาดตัวพิ มพ์ ขนาดพอยต์วัดกันทีความสูงรวมของตัว อักษรทังชุดในการพิ มพ์ เอกสารงานทัวไป มักใช้ขนาด 16 พอยต์ ซึงต่างกับการสัง ขนาดตัวพิ มพ์ ของหนังสือพิ มพ์ นิตยสาร หรือหนังสือต่าง ๆ เนืองจากแต่ละประเภท มีวัตถุประสงค์และการเข้าถึงกลุ่มเปาหมาย ต่างกัน การเลือกขนาดพอยต์ต้องคํานึงถึง การอ่านง่ายเปนหลัก ควรพิ จารณาถึงกลุ่ม ผู้อ่านว่ามีกลุ่มอายุระดับใด เช่น ผู้สูงอายุ หรือเด็ก อาจต้องเลือกขนาดตัวพิ มพ์ ให้มี ขนาดใหญ่กว่าปกติ

ตวั พมิ พท์ มี ชี อ่ งไฟแคบ 3. ความกว้างของตัวพิ มพ์ ตั ว พิ ม พ์ ที มี ช่ อ ง ไ ฟ ห่ า ง หรือเรียกว่า \"ช่องไฟ\" เปนส่วนที ตัวพิ มพ์ ทีมีช่องไฟพอดี ต้องพิ จารณาความกว้างของตัวพิ มพ์ หรือระยะห่างของแต่ละตัวอักษร หาก เลือกใช้ฟอนตฺ์ทีช่องไฟน้อยจะทําให้ เนือหาดูแน่น อึดอัด และอ่านยาก ในทางตรงกันข้าม ฟอนต์ทีมีความ กว้าง ตัวอักษรแต่ละตัวจะห่างกว่า ปกติ ทาํ ให้เนือหาดูโล่ง ไม่น่าอ่าน

4. ระยะบรรทัดของตัวพิ มพ์ ระยะบรรทัดของตัวพิ มพ์ จะมีระยะห่างเท่ากับขนาดของตัวพิ มพ์ เสมอ เช่น ตัวพิ มพ์ ขนาด 16 พอยต์ จะมีระยะห่างระหว่างบรรทัด 16 พอยต์เท่ากัน ในคอมพิ วเตอร์สามารถกาํ หนดระยะบรรทัดโดยเลือกสังค่าระยะ บรรทัด (Leading) หากต้องการให้เนือหาโปร่งตาควรตังค่าเปนบวก สําหรับงานพาดหัวข่าวทีต้องการระยะชิดติดกัน หรืองานพิ มพ์ ที ต้องการพื นทีพิ มพ์ มากกว่าปกติ ก็ตังค่าลบได้ตามต้องการ การกาํ หนดระยะบรรทัดให้ชิดหรือห่างกันมากน้อยเพี ยงใดนัน ไม่ควรดูเฉพาะหน้าตาความสวยงามอย่างเดียว แต่ควรคาํ นึงถึง การอ่านง่ายเปนหลัก

ทําฟใหอ้ไนมต่น์ต่าอัว่าพนิ มพเพ์ ทรีมาีระดะยูแะนบ่นรไรมท่สัดวแยคงบาม ฟอนต์ตัวพิ มพ์ ทีมีระยะบรรทัดห่าง ทาํ ให้ไม่น่าอ่าน เพราะดูโล่ง เปลืองพื นที ฟอนต์ตัวพิ มพ์ ทีมีระยะบรรทัดพอดี ทําให้อ่านง่าย และมีระยะสวยงาม S C R S | แ น ว ท า ง ข อ ง แ บ ร น ด์

ความสาํ คัญของตัวพิ มพ์ ตัวพิ มพ์ นอกจากเปนเครืองมือทีช่วยสือสารความหมายของ คนในสังคม ยังเปนเสมือนวัฒนธรรมทีชนแต่ละชาติได้สร้างขึน เพื อแสดงความเปนตัวตนของกลุ่มตน สามารถจาํ แนกเปน ข้อย่อย ๆ ได้ ดังนี 1. เปนเครืองมือทาํ ให้ภาษาดาํ รงคงอยู่ 2. เปนสิงดึงดูดสายตาผู้อ่าน 3. ช่วยสร้างเอกลักษณ์หรือบุคลิกเฉพาะให้กับสิงพิ มพ์ 4. ช่วยในการจัดหน้าหนังสือ 5. ช่วยจัดลําดับความสําคัญของเนือหา

1. เปนเครืองมือทําให้ภาษาดํารงคงอยู่ การพิ มพ์ เปนมรดกทางสังคมทีถ่ายทอดความรู้และ บอกเล่า เรืองราวแก่คนในสังคมจากรุ่นหนึงสู่อีกรุ่น หนึง ตัวพิ มพ์ จึงเปนเครืองมือสําคัญทีทาํ ให้เกิดการ ถ่ายทอดภาษา สืบทอด ตัวตนของชนชาติ จากอดีต ถึงปจจุบันและอนาคต ตัวพิ มพ์ จึงเปนเครืองแสดง วัฒนธรรมทางภาษาทีเปนเอกลักษณ์ ของมนุษยชาติ ทาํ ให้ภาษาดํารงอยู่ได้

2. เปนสิงดึงดูดสายตาผู้อ่าน การออกแบบตัวพิ มพ์ ให้สวยงามน่าอ่านจะยิงสร้าง ความน่าสนใจให้กับสิงพิ มพ์ หรือเรืองราวเนือหาทีนาํ เสนอ ซึงเห็นได้ชัดในสิงพิ มพ์ ทีเปนสือโฆษณา มักใช้ ตัวพิ มพ์ การออกแบบเปนพิ เศษ เพื อดึงดูดความสนใจ ของผู้อ่าน

3. ช่วยสร้างเอกลักษณ์หรือบุคลิกเฉพาะให้กับสิงพิ มพ์ เนืองจากตัวพิ มพ์ แต่ละแบบมีบุคลิกหรือสร้างความรู้สึก บางอย่างให้ผู้อ่านรับรู้ได้ เช่น ความทันสมัย ความเปน ทางการ ความโลดโผน ความร่าเริง ความเรียบร้อย ความเปนกันเอง ดังนัน การเลือกตัวพิ มพ์ ใด ๆ ในงานพิ มพ์ จึงเท่ากับ การใช้ตัวพิ มพ์ นัน ๆ สร้างบุคลิกเฉพาะให้กับสิงพิ มพ์ นัน เช่น ชือหัวนิตยสารหรือหนังสือพิ มพ์ จะถูกออกแบบให้ แตกต่างกันไปตามบุคลิกทีหนังสือต้องการสือความหมาย และจะใช้รูปแบบตัวพิ มพ์ นันตลอดไป เพื อให้ผู้อ่านจดจาํ เปน เอกลักษณ์เฉพาะของตน

4. ช่วยในการจัดหน้าหนังสือ การใช้ตัวพิ มพ์ หลายขนาด หลายรูปแบบ ทังตัวหนา ตัวเอียง ฯลฯ ช่วยทาํ ให้หน้าตาของสิงพิ มพ์ นันดูเด่น ไม่น่าเบือ จึงเปนศิลปะของการจัดหน้าทีผู้มีหน้าที รับผิดชอบ จะต้องมีความรู้ความเข้าใจเพื อให้สอดคล้อง กับประเภทของสิงพิ มพ์ คล้องจองกับเนือหาเรืองราว และถูกต้องตรงกับรสนิยมการผ่านของผู้อ่านกลุ่ม เปาหมาย

5. ช่วยจัดลําดับความสําคัญของเนือหา นอกจากการใช้ตัวพิ มพ์ ต่างขนาดและต่างรูปแบบ เพื อทาํ ให้หนังสือสวยงามน่าอ่านแล้ว ยังเปนการช่วย แยกแยะและจัดลําดับความสําคัญของเนือหาทีนาํ เสนอ อีกด้วย ทาํ ให้ผู้อ่านรับรู้ระดับความสําคัญของเนือหา แต่ละส่วนว่า ส่วนใดสําคัญทีสุด ส่วนใดสําคัญรอง ลงมา เช่น พาดหัวข่าวใน นสพ. หรือหัวเรืองในหนังสือ เล่ม มักจะมีขนาดใหญ่ ส่วนเนือเรืองหรือรายละเอียด ก็จะใช้ตัวพิ มพ์ ขนาดเล็กลง

การเลือกตัวพิ มพ์ ข้อพิ จารณาเบืองต้นในการเลือกตัวพิ มพ์ นโยบายสิงพิ มพ์ เปนจุดเริมต้นของการเลือกใช้ สิงพิ มพ์ ให้สอดคล้องตรงกับแนวเนือหา หรือนโยบาย ของสิงพิ มพ์ นัน เช่น หนังสือพิ มพ์ หรือข่าว ควรเลือก ตัวพิ มพ์ ทีอ่านง่าย มีหัว เส้นขอบชัดเจน ขณะที หนังสือสาํ หรับวัยรุ่นอาจใช้ตัวพิ มพ์ ทีมีลักษณะ เล่นลวดลายตวัดปลายหาง ดูทันสมัย และสร้าง ความรู้สึกสนุกสนาน เร้าใจเปนหลัก ผู้อ่าน เปนสิงสาํ คัญลาํ ดับแรกทีต้องวิเคราะห์ว่า กลุ่มผู้อ่านเปนใคร มีลักษณะอย่างไร เพื อนาํ มาเปน ตัวกําหนดรูปแบบตัวอักษร

การเลือกตัวพิ มพ์ ข้อพิ จารณาเบืองต้นในการเลือกตัวพิ มพ์ ขนาดสิงพิ มพ์ ควรเลือกตัวพิ มพ์ ให้เหมาะสมกับขนาด รูปเล่มของสิงพิ มพ์ ด้วย เช่น หนังเรียนทีมีขนาดใหญ่ อาจใช้ตัวพิ มพ์ ทีมีขนาดโตกว่าปกติ แต่หลักการข้อนี ยกเว้นสําหรับหนังสือพิ มพ์ เนืองจาก นสพ. มุ่งเสนอ ข่าวสารเปนหลัก การเลือกใช้ตัวพิ มพ์ ขนาดเล็กทาํ ให้ สามารถเสนอข่าวสารได้จํานวนมากกว่า ประเภทเนือหา การเลือกตัวพิ มพ์ ต้องพิ จารณาเนือหา และส่วนประกอบของเนือหาทีนําเสนอในสิงพิ มพ์ แต่ละ ประเภท เช่น นสพ. จะมีพาดหัวข่าว ความนํา เนือข่าว ส่วนบทความหรือสารคดี มีชือบทความ และเนือเรือง เปนต้น ดังนันจึงมีจุดเด่น จุดเน้น หรือประเด็นทีต้อง ให้ความสําคัญมากน้อยต่าง ๆ กันไป

หลักการเลือกตัวพิ มพ์ เนืองจากสือสิงพิ มพ์ ใช้ข้อความทีพิ มพ์ เปน ลายลักษณ์อักษร ซึงผู้รับสารต้องมีความสามารถ ในการอ่าน จึงจะทําให้การสือสารเกิดผลสัมฤทธิ ดังนัน ตัวพิ มพ์ ทีใช้พิ มพ์ ข้อความต่าง ๆ ในสิงพิ มพ์ ทุกประเภท จึงมีความสําคัญต่อกระบวนการสือสาร ในฐานะเปนเครืองมือช่วยสือความหมาย สร้างความรู้ สือสารความคิดระหว่างคนในสังคม เนือหาทุกเรืองในสือสิงพิ มพ์ ไม่ว่าจะเปน นสพ. นิตยสาร หรือหนังสือเล่ม จะพบว่าประกอบด้วย ตัวพิ มพ์ 2 ลักษณะ คือ ตัวพิ มพ์ เนือเรือง และ ตัวพิ มพ์ หัวข่าว/หัวเรือง ซึงมีหลักการเลือกใช้ ดังนี

ตัวพิ มพ์ เนือเรือง หรือ \"ตัวพื น\" เปนตัวพิ มพ์ ทีใช้สําหรับการพิ มพ์ เนือเรืองทีมีข้อความจํานวนมาก ได้มาตรฐาน การสะกดและตําแหน่งทีตังของพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์ ควรอยู่ในทีทีถูกต้องตามอักขรวิธีไทย ถูกหลัก มาตรฐาน มีขนาด ความกว้าง และระยะบรรทัดทีเปนมาตรฐาน สากล อ่านง่าย มักเปนตัวพิ มพ์ ทีมีหัวกลมโปร่ง สบายตา ใช้สะดวก ควรเลือกรูปแบบชุดตัวพิ มพ์ ทีมีครบถ้วน เช่น มีทังภาษา ไทย-อังกฤษ มีการเน้นอักษรตัวหนา ตัวเอน ตัวบาง เส้นใต้ ฯลฯ มีความจุของพื นที ควรพิ จารณาประเภทของสิงพิ มพ์ ประกอบด้วย ว่า ต้องการให้พิ มพ์ เนือหาได้มากน้อยเพี ยงใด เพราะตัวพิ มพ์ แต่ละชุดมีความจุของพื นทีไม่เท่ากัน มีความสวยงาม ช่วยดึงดูดความสนใจให้อยากอ่าน สร้างความ สบายตาและเพลิดเพลินกับการอ่านได้นาน

ตัวพิ มพ์ หัวข่าว/หัวเรือง หรือ \"ตัวพิ มพ์ ตกแต่ง\" เปนตัวพิ มพ์ ทีมีลักษณะพิ เศษ เหมาะกับการพิ มพ์ ข้อความ จํานวนน้อย เปนชือเรือง ชือบทความ สารคดี หรือตัวโปรย เพื อเน้น ข้อความสําคัญในเนือเรือง อาจใช้ชุดตัวพิ มพ์ เดียวกับตัวพื นก็ได้ หรือใช้ตัวพิ มพ์ ประดิษฐ์ทีออกแบบมาโดยเฉพาะ เน้นให้เด่นสะดุดตา ด้วยขนาดทีใหญ่ขึน หรือตัวหนา/ตัวเอน มีบุคลิกชัดเจน โดยหากเปนตัวพิ มพ์ ประดิษฐ์หรือตัวพิ มพ์ ทีมีการ ออกแบบเฉพาะ ยิงทําให้สร้างความจดจําและจําแนกได้ง่าย สือสารความรู้สึกได้ตรงกับเนือหา ขึนอยู่กับเนือหาทีนาํ เสนอ เช่น ตัวพิ มพ์ ทีเลียนแบบลายมือเขียนของเด็กสาํ หรับนิทานเด็ก ตัว พิ มพ์ ทีมีรูปแบบการเขียนคล้ายตัวอักษรจีนสําหรับสารคดีเกียว กับประเทศจีน เปนต้น

ตัวพิ มพ์ ทีเลือกจะเปนสิงทีใช้อย่างต่อเนืองยาวนานจนเปนมาตรฐาน ของสิงพิ มพ์ ต่าง ๆ เช่น นสพ. เปนสือทีเน้นข่าวสาร ข้อเท็จจริง ต้อง คาํ นึงถึงความเอาการเอางาน น่าเชือถือ การเปลียนตัวพิ มพ์ บ่อย ๆ ทาํ ให้เสียบุคลิกส่วนนีไปได้ แตกต่างจากนิตยสารทีมีการใช้ตัวพิ มพ์ ทีมี ความหลากหลาย เลือกใช้ตัวพิ มพ์ รูปแบบใหม่ ๆ ได้ตลอดเวลา เพื อ สร้างความรู้สึกของความไม่จาํ เจซาํ ซาก

การพิ สูจน์อักษร มาจากคาํ ในภาษาอังกฤษว่า Proofreading หรือเรียกสัน ๆ ว่า \"การปรู๊ฟ\" หมายถึง การตรวจแก้คาํ ผิดในการพิ มพ์ หนังสือ เปน กระบวนการต่อเนืองจากการบรรณาธิกร (ทีได้ตรวจแก้ เนือหาต้นฉบับจนถูกต้องสมบูรณ์ทุกประเด็น) โดยมีกรอบงานคือการอ่านเพื อตรวจสอบ การเขียนให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ เปนการอ่านเพื อตรวจแก้โดยยึดเอา ต้นฉบับเปนหลัก

ความแตกต่างระหว่างงานบรรณาธิกร (Editing) และ การพิ สูจน์อักษร (Proofreading) คือ งานบรรณาธิกร ให้ความสาํ คัญต่อการตรวจแก้ความหมายของเนือหาที ต้องการสือถึงผู้อ่าน ผู้ตรวจแก้สามารถปรับปรุงต้นฉบับ เพิ มเติมโดยนําเนือหาบางส่วนมาเขียนขึนใหม่เพื อให้เกิด ความกระชับ ชัดเจนมากขึนได้ ในขณะทีงานพิ สูจน์อักษร มุ่งตรวจแก้ความผิดพลาด ของการเขียนและการพิ มพ์ ให้ถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ ผู้พิ สูจน์อักษรไม่สามารถเข้าไปปรับแต่งเพิ มเติมหรือเขียน เนือหาขึนใหม่ได้

ความสําคัญของการพิ สูจน์อักษร 1. ทาํ ให้เนือหามีความถูกต้องสมบูรณ์ เปนขันตอน สุดท้ายทีช่วยตรวจสอบและแก้ไขข้อผิดพลาดของต้นฉบับ อันเกิดจากการพิ มพ์ ผิด สะกดผิด การใช้เครืองหมาย ต่าง ๆ ทีไม่ถูกต้องตามหลักภาษา ทาํ ให้สิงพิ มพ์ นันเกิด คุณภาพด้านเนือหา ผู้อ่านได้รับรสภาษาทีถูกต้อง และเข้า ถึงความหมายของ \"สาร\" ทีครบถ้วนสมบูรณ์

2. ทาํ ให้สิงพิ มพ์ มีคุณภาพน่าเชือถือ การจะทาํ ให้ ผู้รับสารตระหนักถึงคุณภาพและความน่าเชือถือ ย่อมมา จากเนือหาทีไม่มีคําผิด หรือมีคาํ ทีสะกดผิดมากมาย ส่งผลให้ผู้อ่านรู้สึกหงุดหงิด ไม่อยากอ่านสิงพิ มพ์ นัน ต่อไป เพราะเกิดความรู้สึกว่าสิงพิ มพ์ นันไร้คุณภาพ เนืองจากผู้ผลิตละเลย ไม่ใส่ใจ ความผิดพลาดเช่นนีมิใช่ เรืองเล็กน้อย เพราะมีผลบันทอนความน่าเชือถือของ ผู้อ่านต่อสิงพิ มพ์ ได้

3. สืบทอดหลักการ \"ความถูกต้อง\" ของภาษา การพิ สูจน์อักษรช่วยรักษามาตรฐานของการใช้ภาษา เขียนให้เกิดความถูกต้อง เพราะภาษาเปนเครืองมือ สือสารของมนุษย์ จึงเปนสิงสําคัญทีสุดทีจะต้อง ตระหนักและรักษาให้เกิดการสืบทอดทีดี มีรสนิยม และ ถูกต้องตามแบบแผนหลักไวยากรณ์ของภาษานัน ๆ

ขันตอนและวิธีการพิ สูจน์อักษร งานพิ สูจน์อักษรอาจดูเหมือนงานทีง่าย เนืองจากใช้ ทักษะการอ่าน แต่แท้ทีจริงแล้วต้องใช้ความละเอียด อดทน ช่างสังเกต ความประณีตในการตรวจสอบและแก้ไขเนือหา ให้ถูกต้อง ผู้พิ สูจน์อักษร จึงควรมีความรู้ด้านภาษา รักการอ่าน การค้นคว้า และมีความสามารถในการใช้ภาษาเพื อการ ตรวจแก้ไขคําหรือประโยคทีผิดความหมายให้ถูกต้องได้

ขันตอนเบืองต้นในการพิ สูจน์อักษร (ตรวจปรู๊ฟจากแผ่นกระดาษ) 1.จัดวางเอกสารแผ่นทีต้องการปรู๊ฟกับเอกสารต้นฉบับ เคียงกัน 2. ใช้อุปกรณ์ช่วยการอ่าน เช่น ไม้บรรทัด กระดาษการ์ด แผ่นกระดาษ วางใต้ข้อความทีตรวจอ่านในแต่ละบรรทัด เพื อเทียบเคียงเนือหาโดยไม่อ่านข้ามบรรทัด หากพบคาํ ผิด ก็แก้ไขลงในแผ่นปรู๊ฟ 3. อ่านช้า ๆ และควรออกเสียง เพื อไม่ข้ามคําหรือ ข้อความใด

4. ให้ความสนใจกับศัพท์เทคนิค ศัพท์เฉพาะทาง ราชาศัพท์ ศัพท์ยาก ตัวเลข คาํ ทีคนส่วนใหญ่เขียนผิด ศัพท์ใหม่ ๆ คําแปลก ๆ คาํ ทีเขียนทับศัพท์ต่างประเทศ 5. เมือปรู๊ฟเสร็จแล้ว ให้นาํ แผ่นปรู๊ฟและต้นฉบับมาวาง เทียบให้ชิดกัน และเริมพิ สูจน์อักษรใหม่อีกครัง

การพิ สูจน์อักษรจากหน้าจอคอมพิ วเตอร์ 1.ควรตรวจปรู๊ฟ 2 รอบ รอบแรกเปนการหาข้อผิดพลาด จากการพิ มพ์ ส่วนรอบสองเปนการตรวจแก้เนือหา ดูความหมายของคํา ประโยค ความถูกต้องของหลักภาษา และการสือความหมาย 2. สังเกตคาํ ผิดจากเส้นหยักใต้คําทีปรากฏบนจอ ซึงแสดง ความหมายว่าคาํ ดังกล่าวนันผิดไปจากหลักการสะกด คาํ และควรตรวจสอบจากแหล่งข้อมูลทีเชือถือได้ เช่น พจนานุกรม

3. ควรใช้เคอร์เซอร์ เปนเครืองมือในการตรวจทีละบรรทัด พร้อมกันนันควรอ่านออกเสียง 4. ตรวจสอบคาํ ทีเปนศัพท์เฉพาะทางเทคนิค หรือคาํ ทีมัก เขียนผิดบ่อย ๆ 5. สังเกตคาํ สุดท้ายของแต่ละบรรทัด ว่ามีการแยกคาํ ตัดคาํ ถูกต้องหรือไม่ เนืองจากคอมพิ วเตอร์มีระบบการตัดคํา อัตโนมัติ 6. เมือตรวจปรู๊ฟหน้าจอเสร็จแล้ว ควรสังพิ มพ์ เพื อนํามา ปรู๊ฟบนแผ่นกระดาษอีกครัง โดยใช้วิธีเบืองต้นทีกล่าว มาแล้ว

วิธีการพิ สูจน์อักษร 1. การสะกดคํา เปนข้อผิดพลาดทีพบบ่อยทีสุดใน ต้นฉบับ 2. การใช้เครืองหมายวรรคตอน 3. การใช้ตัวเลข 4. การใช้ตัวย่อ 5. การใช้ตัวนาํ -ตัวตาม (ในภาษาอังกฤษ)













CREATE BY ARINTAYA JAIAYE