บทที่1

บทที่ 1 บทนา1.1 ทีม่ าและความสาคญั เศษผา้ ทีเ่ หลือจากการตัดผ้าหลายคร้ัง เม่ือนามารวมกัน ให้มีจานวนมาก ผ้าแต่ละขนาดแตล่ ะชน้ิ สีสันมีความโดดเด่น แม้กระท้ังผิวสัมผัส ท่ีแข็งแรงอ่อนนุ่ม เศษผ้าเหล่าน้ีคงเหลือมาจาก การตัดเย็บเบาะทั่วไป ซึ่งเป็นหน่ึงในปัจจัยส่ี ท่ีจาเป็นต่อมนุษย์ทุกคน โดยเฉพาะร้านตัดเย็บเส้ือผ้าสาหรับสภุ าพสตรี จะมเี ศษผา้ เหลือจาการตดั ออกไปแล้ว เปน็ จานวนมาก เพราะต้องสวมใสเสื้อผ้าในแต่ละโอกาสท่ีแตกต่างกัน เช่น ทางานออกงานสาคัญหรือแม้แต่ชุดอยู่บ้านหรือ ชุดนอน ผ้าจะมีสีสันสวยงาม หรือแม้แต่ ในการเย็บผา้ ในโรงงานอุตสาหกรรมก็เช่นเดียวกัน เศษผ้าดังกล่าวหากถูกทอดทิ้งให้เปล่าประโยชน์นานวนั กจ็ ะเสอ่ื มสภาพ ไม่เกดิ ประโยชน์และคุณค่า จะกลายเป็นขยะและเกิดภาวะโลกร้อน จากผิวสัมผัสและสีสันของเศษผ้าชิ้นใหญ่บ้าง เล็กบ้างน้ีแหละทาให้กลุ่มผู้ประดิษฐ์เกิดแรงบันดาลใจ กระตุ้นจินตนาการ เกิดการออกแบบ ส่ิงประดิษฐ์ เช่นนาเศษผ้าหลาย ๆ สีมาตัดแล้วเย็บต่อกันจนเป็นผื่นผ้า ผืนใหญ่ จากน้ันทดลองทาแบบตัด (Pattern) เป็นเบาะนั่งที่สามารถเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ใช้งานได้จริง ในชีวิตประจาวัน จนกลายเป็นผลิตภัณฑ์ ท่ีมีคุณภาพ และยังสามารถเพ่ิมมูลค่า ได้จากการแปรรูป จาหน่ายได้เกิดธุรกิจผู้ประกอบการใหม่ หรือนาความรู้ออกสู่ชุมชน สร้างงาน สร้างรายได้ ลดปัญหาการว่างงาน จึงเปน็ ทมี่ าของเศษผ้าทาเบาะนง่ั หรอื การแปรรูป สิ่งประดิษฐ์จากเศษผา้ เพ่ือลดภาวะโลกร้อน1.2 วัตถปุ ระสงค์ 1. เพ่อื ศึกษากระบวนการพฒั นาและแปรรูป จากเศษผ้าท่เี หลือใช้กลบั มาใช้ใหม่ ผ่านการออกแบบตกแตง่ เบาะน่งั 2. เพื่อประเมินความพึงพอใจ การตกแต่ง ผลติ ภณั ฑ์จากเศษผา้ การสร้างสรรค์ ส่ิงประดิษฐ์ เพ่ือการใชง้ านไดจ้ ริง จนเรยี กว่า “เบาะนั่งจากเศษผา้ ” 3. เพือ่ ศึกษาแนวทางการพฒั นา ใหเ้ กดิ รปู แบบผลิตภณั ฑ์ใหม่ ทีใ่ ชง้ านไดจ้ รงิ ในชวี ิตประจาวนั อย่างมปี ระสทิ ธภิ าพ และเปน็ ผลิตภัณฑ์ เกิดธรุ กิจในเชงิ พาณิชย์1.3 สมมุติฐาน เศษผ้าขนาดตา่ งๆ จะกลายเป็นขยะทนั ที หากไมน่ ากลบั มาใชใ้ ห้เกดิ ประโยชน์ เพอื่ นามาออกแบบตกแตง่ ประยุกต์ใชเบาะนงั่ จากเศษผา้ ได้ผลติ ภัณฑ์ใหม่ทีม่ ีคุณภาพ และสามารถเพ่ิมมูลค่าใหแ้ กผ่ ลิตภัณฑน์ ั้นใช้งานได้จริงในชวี ติ ประจาวนั ไม่เกิดปัญหาภายหลงั ตรงกันข้ามกับความเชื่อ ทั่วไปทคี่ ิดว่า ผลิตภณั ฑจ์ ากเศษผา้ มกั จะเกิดรอยปะติด ระหวา่ งผ้าตดั ได้ ผลติ ภณั ฑท์ ไี่ ด้ไม่สวยงาม เท่าท่คี วร ขาดคณุ ภาพหรือทาให้มูลค่าตา่ไม่คุ้มคา่ กับเวลาท่ีเสยี ไป และไมเ่ ป็นท่นี ิยมใช้ในท้องตลาดหรอื ท่วั ไป

1.4 ขอบเขต การวิจยั การวจิ ยั เป็นเชงิ สารวจดว้ ยการใช้แบบสอบถาม ความพึงพอใจของกลุ่มตัวอย่างท่ีมีต่อการแปรรูปผลิตภัณฑ์จากเบาะน่ังจากเศษผ้า จากกลุ่มแม่บ้านตัวอย่าง หมู่ที่ 4 ตาบทจันเสน อาเภอตาคลีจังหวัดนครสวรรค์ จานวน 30 คน ระยะเวลาใช้จากการสารวจ ใช้แบบสอบถาม 30 คน ที่ไม่ใช่กลุ่มตัวอย่าง 15 วัน รวบรวมข้อมูลทง้ั หมด ทาการวิเคราะห์แบบสอบถาม ดว้ ยหลกั สถิติ โดยใช้โปรแกรม คอมพิวเตอรส์ าเร็จรูปคาจากดั ความทใ่ี ชในการวจิ ัย นิยามศพั ท์ เศษผา คือ ผ้าท่ีเหลือจากกระบวนการตัดเย็บเส้ือผ้า ของนักศึกษาแต่ละคนที่เหลือ จากการศึกษาภาคปฏบิ ัติ ของแตล่ ะรายวิชา มลี ักษณะเปน็ ชนิ้ มีขนาดแตกตา่ งกันออกไป นามารวมกนั มีหลายหลากสี การแปรรูปผลิตภัณฑ์ คอื การนาวัตถุดิบชนดิ หนึ่งไปเปลี่ยนสภาพด้วยวิธีการต่างๆ ให้เป็นผลิตภัณฑ์ที่มรี ูปรา่ งลกั ษณะเปลี่ยนแปลงไป โดยผลิตภัณฑ์ใหม่ยังคงมีคุณค่าของวัตถุดิบท่ีนามาใช้ หรืออาจให้คุณค่าท่ีดีกวา่ เดิมการเพมิ่ มูลค่าผลติ ภัณฑ์ ความพึงพอใจ หมายถึง ความพึงพอใจกลุ่มตัวอย่าง กลุ่มสนใจ ต่อผลิตภัณฑ์ ท่ีผ่านกระบวนการออกแบบตกแต่งจนเปน็ ผลติ ภณั ฑใ์ หม่ ทปี่ ระดษิ ฐจ์ ากเศษผา้ ของนักศึกษา ปวส.1 สาขาวิชาคอมพิวเตอร์ธุรกิจวทิ ยาลยั เทคนิคลพบุรี กลมุ่ ตวั อย่าง หมายถงึ ผู้ท่ีตอบแบบสอบถาม หลังจากชมและรองน่ังมีความสนใจ ชอบ ต่อผลิตภัณฑ์ของนกั ศกึ ษา ปวส.1 สาขาวิชาคอมพวิ เตอร์ธุรกิจ วทิ ยาลยั เทคนิคลพบุรีผลทค่ี าดว่าจะไดรับ 1. ไดส้ ่ิงประดษิ ฐใ์ หม่ ๆ จากวสั ดเุ หลอื ใช้ และใช้งานในชีวิตประจาวนั ไดจ้ รงิ 2. ช่วยลดขยะ ลดภาวะโลกรอ้ น ได้อยา่ งจรงิ จัง 3. ประหยดั วัตถุดบิ ชว่ ยอนรุ กั ษท์ รัพยากรธรรมชาติและรักษาส่งิ แวดล้อม 4. เกดิ ความภาคภูมใิ จผลงานตนเอง เม่ือแปลงเศษผา้ ให้เป็นทรพั ย์อย่างมีคุณค่า 5. ใช้เวลาวา่ งใหเ้ กดิ ประโยชน์ เกดิ ความสามัคคีในหมู่คณะ 6. สรา้ งผปู้ ระกอบการใหมเ่ กิดนกั ธรุ กิจใหม่