เล่มบทร้อยกรอง

มารู้จักนามของฉัน นิศารัตน์ สามารถ

คำนำ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เรื่อง มารู้นามของฉัน เป็นส่วนหนึ่งของ รายวิชา การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ ๖๐๔-๒๐๕ ของนักศึกษาคณะศึกษาศาตร์และ ศิลปะศาตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ จัดทำขึ้นเพื่อเรียบเรียงบทประพันธ์ประเภทโคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งผู้ประพันธ์ได้รวบรวมบทประพันธ์ไว้ทั้งหมด จำนวน ๑๒ เรื่อง โดยมีการประพันธ์ทั้งงานเดี่ยวและงานกลุ่มซึ่งงานที่ประพันธ์ร่วม กันนั้น ผู้ประพันธ์ ได้ระบุชื่อผู้แต่งไว้ด้านล่างของบทประพันธ์ ผู้ประพันธ์ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เรื่อง มารู้จักนามของฉัน จะ เป็นประโยชน์แก่ผู้อ่านอย่างยิ่ง หากมีข้อแนะนำหรือข้อเสนอแนะ ประการใด ผู้เขียนขอน้อมรับคำติชมอย่างเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง นิศารัตน์ สามารถ ผู้จัดทำ

สารบัญ เรื่อง หน้า กาพย์ยานี ๑๑ เรื่อง ยามเย็นที่บ้านฉัน ๑ กลอนคละ เรื่อง สายหมอกพักใจ ๒-๓ กลอนดอกสร้อย เรื่อง รักเอ๋ยรักษา ๔ โคลงสี่สุภาพ เรื่อง ระลึกพ่อไว้ในใจ ๕ โคลงสามสุภาพ เรื่อง ห้องเรียนเด็กดี ๖ อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ เรื่อง มารู้จักนามของฉัน ๗ กลอนเปล่า เรื่อง ขออยู่เป็นกำลังใจ ๘ วรรณรูป เรื่อง มารู้จักนามของฉัน ๙ กาพย์ยานี ๑๑ เรื่อง ฉันชอบฉันรัก ๑๐ กาพย์ยานี ๑๖ เรื่อง ฉันเกลียดฉันกลัว ๑๑ กาพย์ยาสุรางคนางค์ ๒๘ เรื่อง วันนี้วันดี ๑๑-๑๒ ร่ายยาว เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับเม่น ๑๓

๑ ยามเย็นที่บ้านฉัน (กาพย์ยานี 11) ท้องฟ้าที่สดใส มีไม้ใหญ่เป็นร่มเงา ยามเย็นที่บ้านเรา อยู่ด้วยกันก็อุ่นใจ ลมเย็นพลิ้วไสว ยิ่งมองไปชื่นฤทัย ต้นไม้ทั้งน้อยใหญ่ ช่างอบอุ่นดีเหลือเกิน

๒ สายหมอกพักใจ (กลอนคละ 5 บท) หมอกเช้าสดใส ทั้งใจชื่นบาน มีลมพัดผ่าน สะท้านในใจ (กลอน ๔ ) กลิ่นอายเช้านี้อบอวล ยิ่งชวนเริ่มเช้าวันใหม่ ที่มาพร้อมความห่วงใย ที่ใจฉันปรารถนา (กลอน ๖) ความหนาวนี้พาใจคิดถึง เธอจึงเข้าในความคิดมา หวนนึกคิดเรื่องราววันหน้า ที่พากันมาเที่ยวภูเขา (กลอน ๗)

๓ ถึงคราวนี้ไม่ได้มาด้วยกัน แต่หากวันหน้ามาคงไม่เหงา หากได้เจอใจฉันคงบางเบา ถ้าเธอไปกับเขาเราคงเศร้า (กลอน ๘) เปรียบความรักไม่สิ้นสุดดุจน้ำค้าง แม้ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปเหมือนใจเขา และใจฉันกลับกลายเป็นเมฆสีเทา ที่เหี่ยวเฉารอวันฝืนคืนกลับมา (กลอน ๙)

๔ เชื้อโรคใกล้ตัว (กลอนดอกสร้อย) รักเอ๋ยรักษา ชักนำวัคซีนมาช่วยคนไทย แม้ว่าเราจะเลือกชนิดไหน ยิ่งช่วยให้เพิ่มภูมิคุ้มกันเรา แต่มีทั้งผลดีและผลเสีย อาจจะเพลียจากฉีดวัคซีนเอา ป้องกันโรคระบาดให้ทุเลา ช่วยตัวเราให้ผ่านพ้นไปเอย

๕ ระลึกพ่อไว้ในใจ (โคลงสี่สุภาพ) ปวงประชาร่ำไห้ เสียใจ ถึงยี่สิบหกไป กลับฟ้า ระลึกพ่อหทัย พูนเพิ่ม พลังเอย ไทยทั่วในเขตหล้า นบน้อมพระองค์

๖ ห้องเรียนเด็กดี (โคลงสาม) ครูยืนสอนนักเรียน ทบทวนเขียนอ่านได้ ขยันหมั่นเพียรไว้ เก่งกล้าสมหวัง ฝึกพูดฟังตามมา ครูบายังช่วยชี้ จนคล่องมาเพียงนี้ เด่นด้วยวิชา

๗ มารู้จักนามของฉัน (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) นามฉันนิศารัตน์ เสนาะชัดระรื่นหู ความหมายก็เลิศหรู ปิตุมาตุตั้งให้ ชื่อเล่นน่ะชื่อเกศ ยุพเรศสราญใจ หน้าตาก็สวยใส หฤทัยเจริญจริง

๘ ขออยู่เป็นกำลังใจ (กลอนเปล่า) ขอยืนมองเธออยู่ที่ตรงนี้ อยู่ตรงที่เธอหันมาเมื่อไรก็ได้เจอ แม้ว่าเธอจะเดินจากไปแสนไกล แต่เมื่อไรที่คิดถึงฉันพร้อมจะไปหา ถึงเรื่องราวจะผ่านไปนานสักแค่ไหน แต่ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับเธอ ขอแค่เวลาเธอทุกข์ใจ “เป็นฉันได้ไหม…” ที่มอบความสุขให้แก่เธอ

๙ วรรณรูป

๑๐ บทกวีในวรรณรูป มารู้จักนามของฉัน (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑) นามฉันนิศารัตน์ เสนาะชัดระรื่นหู ความหมายก็เลิศหรู ปิตุมาตุตั้งให้ ชื่อเล่นน่ะชื่อเกศ ยุพเรศสราญใจ หน้าตาก็สวยใส หฤทัยเจริญจริง

๑๑ บทกวีที่แต่งร่วมกับเพ่ื่อน ฉันชอบข้าวมันไก่ ฉันชอบไปซื้อส้มตำ ฉันชอบกินข้าวยำ ฉันชอบทำไข่เยี่ยวม้า ฉันรักธรรมชาติ ฉันรักหาดสมิหลา ฉันรักคนตกปลา ฉันรักป่าหิมพานต์ ฉันเกลียดคนที่เสแสร้ง พูดจาร้ายแรง เพราะเป็นคนตีสองหน้า บางครั้งเลิกรา ฉันกลัวใจนี้แหละหนา ความรักล้วนอนิจจัง วันที่มั่งมี วันนี้วันดี มีไม่ขาดสาย เงินทองไหลมา และฝันถึงม้า ได้โชคเพราะปลา เอาเลขซื้อหวย เก็บเงินซื้อบ๊วย วันหน้าฉันรวย ไว้แต่งเติมสวย เอาให้อาหมวย อวดดีจนป่วย แล้วหาคนอวย สุดท้ายเป็นบ้า

๑๒ สมาชิกในกลุ่ม นางสาวกนกรดา ช่วยธรรม 6206510037 นางสาวบุษศรา เพชรแดง 6206510039 นางสาวนิศารัตน์ สามารถ 6206510049 นางสาวจุฑาทิพย์ ไชยแก้ว 6206510055

๑๓ บทกวีที่แต่งร่วมกับเพ่ื่อน สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งกำลังว่ายน้ำข้ามลำธาร แต่ต้านแรงกระแสน้ำเชี่ยวไม่ ไหว จึงเสียหลักถูกน้ำซัดไปติดอยู่ที่ซอกโขดหินกลางลำธาร สุนัขจิ้งจอกพยายาม ดิ้นรนจนหมดแรงแต่ก็ดิ้นไม่หลุดฝูงเหลือบ จึงพากันบินมาตอมดูดเลือดอย่าง หิวโหย เม่นตัวหนึ่งเดินมาดื่มน้ำที่ลำธาร เห็นฝูงเหลือบรุมกัดหมาจิ้งจอกก็สงสาร เจ้าคงจะเจ็บปวดมาก ข้าจะไล่เหลือบพวกนี้ให้นะ สุนัขจิ้งจอกรีบห้าม ไม่ต้อง หรอก เพราะเหลือบฝูงนี้ดูดเลือดข้าจนอิ่มแปล้แล้วล่ะ จึงแค่บินตอมเฉยๆ ขืนเจ้า ไล่เหลือบฝูงนี้ไป เหลือบฝูงใหม่ก็จะแห่มาดูดเลือดข้าอีก คราวนี้ข้าคงไม่มีทางรอด แน่ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การหลีกหนีจากความทุกข์ตรงหน้า อาจได้พบความ ทุกข์ที่ใหญ่หลวงกว่า เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับเม่น สุนัขจิ้งจอกกำลังว่ายน้ำ ข้ามลำธารแต่ต้านแรงน้ำไม่ไหว เสียหลักถูกน้ำซัดไปติด อยู่ที่ซอกโขดหิน แม้พยายามดิ้นรนจนหมดแรง เหมือนโชคแกล้งดันเจอกับฝูง เหลือบ พากันบินมาเกือบดูดเลือดหมดตัว เม่นมัวแต่เดินมาดื่มน้ำที่ลำธาร มอง เห็นจิ้งจอกก็สงสารโดนฝูงเหลือบรุมกัด เม่นจึงจะช่วยจัดการไล่ฝูงเหลือบให้ จิ้งจอกบอกเม่นไม่ต้องช่วยหรอก เดี๋ยวเหลือบก็ออกไปเพราะดูดเลือดจนอิ่มแล้ว ก็ ไม่แคล้วเหลือบฝูงใหม่เข้ามาอีก คราวนี้คงหลีกไม่รอดแน่ ท้ายที่สุดแม้การหนีจาก ความทุกข์ตรงหน้า อาจได้คว้าความทุกข์ที่ใหญ่หลวงกว่านี้แล

การอ่านและการเขียนร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ ประวัติผู้แต่ง นางสาวนิศารัตน์ สามารถ กำลังศึกษาอยู่ สาขาภาษาไทย ชั้นปีที่ ๓ คณะศึกษาศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่

มารู้จักนามของฉัน ผศ.พิชญา สุวรรณโน อาจารย์ผู้สอน