คำนำ

คำ นำ การนำเอานิทานไปเล่าเรื่องประกอบคำสอนให้เด็ก ๆ ได้ฟั งย่อมจะเป็น เครื่องทำให้เพลิดเพลินและเสริมความรู้ แบ่งเบาภาระที่จะต้องสอน เนื้อหาอย่างเดียว โดยอาศัยบุคลาธิษฐานเป็นตัวอย่างประกอบ นอกจากนี้นิทานแต่ละเรื่องยังให้ข้อเท็จจริงและช่วยในด้านการอ่าน การเขียน การใช้ภาษาที่ถูกต้อง เป็นการเพิ่มทักษะในด้านการเห็น การ ฟั ง และการทำตามเยี่ยงอย่างอันดีนั้นด้วยการศึกษาเรื่องนิทานจึงเป็น ปัจจัยให้ เกิดความรู้ทั้งทางทฤษฎีและแนวปฎิบัติด้วยทั้งสองทาง หาก เกิดความผิดพลาดประการใดก็ขอมา ณ โอกาสนี้ด้วย นางสาว กัญญา หมัดล้ะ ผู้จัดทำ



กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ริมชายหาดสีขาวพาดยาวไปตามท้องทะเลสีคราม มีครอบครัวปู อาศัยอยู่ด้วยกันหลายครอบครัว รวมทั้งยังมีแม่ปูกับลูกปูครอบครัวหนึ่งที่แสนจะอบอุ่น และ ชอบทำกิจกรรมด้วยกันอยู่ตลอดเวลาพักอาศัยอยู่ที่แห่งนั้นด้วย \"วันนี้อากาศดีมากเลยจ้ะแม่ เราออกไปเดินเล่นกันดีไหม\" เสียงลูกปูบอกกล่าวกับแม่ปูด้วยความสดใส \"นั่นสินะ อากาศดีแบบนี้เห็นทีเราต้องออกไปอาบแดดให้ร่างกายได้สดชื่นหน่อยแล้ว\" แม่ปูตอบ รับอย่างเห็นด้วย



\"ถ้าอย่างนั้นเราไปเดินเล่นจนถึงชายหาดฝั่ งนู้นเลยนะจ๊ะแม่ เราไม่ได้เดินไปทางนั้นนานมากแล้ว\" ลูกปูเชิญชวนแม่ปูให้พาไปอีกฝั่ ง \"ได้สิจ๊ะ อากาศดีขนาดนี้ ให้เดินไกลแค่ไหนแม่ก็พร้อมสู้อยู่แล้ว ปะ ไปกันเลยดีกว่า\" ว่าแล้ว แม่ปูกับลูกปูก็ออกเดินทางด้วยกันอย่างร่าเริงแจ่มใส ระหว่างทางที่กำลังเดินไปชายหาดอีกฟาก สองปูแม่ลูกต้องเดินผ่านบ้านของครอบครัวปู อีกหลายหลัง ซึ่งวันนี้แต่ละบ้านก็ออกมาทำกิจกรรมกันอย่างสนุกสนานเช่นเคยเหมือนทุกวัน และ เมื่อเดินใกล้บ้านหลังใด ปูบ้านนั้นก็จะตะโกนทักทายกันตลอดทาง



\"อ้าว แม่ลูกคู่นี้จะไปเที่ยวไหนกันจ๊ะ\" เสียงป้าปูจากบ้านใต้ต้นมะพร้าวตะโกนถาม \"สวัสดีจ้ะ วันนี้ฉันจะพาลูกไปเดินเล่นทางนู้นสักหน่อย เห็นว่าวันนี้อากาศดี\" แม่ปูขานตอบ ห้าสิบยังแจ๋\"ขอบคุณมากจ้า ฉันไปแล้วนะ\" สิ้นคำกล่าวลา สองแม่ลูกก็มุ่งหน้าไปยังจุดหมายทันที ในขณะที่เดินอยู่นั้นแม่ปูก็หันมาพูดคุยกับลูกของเธอด้วยความกังวลใจ เนื่องจากเธอเห็น เหล่าลูกหลานของป้าปูพากันเดินเฉไปเฉมาไม่น่ามองนัก!



\"นี่ลูกแม่ ลูกเห็นไหมว่าเด็ก ๆ บ้านนั้นเขาเดินไม่ค่อยตรงกันสักเท่าไร เดี๋ยวก็เฉไปทาง ซ้ายที มาทางขวาที\" แม่ปูพูดอย่างกังวล! \"เห็นจ้ะ แต่หนูว่าไม่แปลกอะไรเลยนี่จ๊ะ\" ลูกปูตอบด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา \"ไม่นะ แม่ว่ามันดูแปลกมากทีเดียว ไหนลูกลองเดินให้แม่ดูหน่อยสิ\" พอกล่าวจบแม่ปูก็หยุดเดิน เพื่อรอดูว่าลูกของเธอจะก้าวเท้าอย่างไร



แต่ภาพที่เห็นแทบไม่ต่างจากเด็ก ๆ ที่วิ่งเล่นในบ้านของป้าปูเลยสักนิด “อะไรกัน !? ทำไมลูกถึงเดินอย่างนั้น เดินเฉไปเฉมาอย่างกับเด็กบ้านนู้นเลย\" เสียงแม่ ปูพูดอย่างแข็งกร้าว \"เอาอย่างนี้ ดูแม่เป็นตัวอย่างแล้วทำตามนะ\"



จากนั้นแม่ปูจึงออกเดินนำหน้า ส่วนลูกปูก็หยุดยืนดู แต่แม่ปูที่โตเต็มวัยกลับเดินเฉไปเฉมา ไม่ต่างอะไรจากปูตัวน้อยเลยสักนิด



แถมเมื่อหันกลับมาแม่ปูยังเดินสะดุดขาตัวเองล้มครืนไปจนขายหน้า เพราะทำ ตามที่สั่งสอนลูกปูเอาไว้ไม่ได้นั่นเอง และหลังจากวันนั้น แม่ปูจึงไม่กล้าสอนลูก ในสิ่งที่ตนทำไม่ได้อีกเลย



นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : หากต้องการสอนสิ่งใดให้แก่ผู้อื่น เราควร ทำเป็นแบบอย่างที่ดีให้ได้เสียก่อน เพื่อที่คนอื่นจะได้เรียนรู้และปฏิบัติ ตามอย่างถูกวิธีนั่นเอง