สำนวนไทยน่ารู้_ครูโกศล

สำนวน สภุ ำษิต และคำพังเพย โรงเรยี นชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชมุ พลบุรี จ.สรุ นิ ทร์ | ๑ เอกสารประกอบการเรยี นการสอน วชิ าภาษาไทย เรอ่ื ง สานวน สภุ าษติ และคาพงั เพย รวบรวมโดย นายโกศล วงษส์ นุ ทร กศ.บ. (ภาษาไทย), ศษ.ม. (การสอนภาษาไทย) กลุ่มสาระการเรียนรูภ้ าษาไทย โรงเรยี นชมุ พลวทิ ยาสรรค์ อาเภอชมุ พลบรุ ี จังหวัดสรุ ินทร์ สานักงานเขตพืน้ ท่ีการศึกษามัธยมศกึ ษา เขต ๓๓

สำนวน สุภำษติ และคำพังเพย โรงเรียนชุมพลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบรุ ี จ.สรุ นิ ทร์ | ๒  สำนวน – โวหำร – ภำษิต – สภุ ำษิต – พงั เพย    พ.ศ. ๒๔๙๓ พ.ศ. ๒๕๒๕ พ.ศ. ๒๕๔๒ พ.ศ. ๒๕๕๔ ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ความหมายของคาศพั ทจ์ ากพจนานกุ รม  สำนวน น. ถอ้ ยคำทเ่ี รยี บเรยี ง, โวหำร, บำงทกี ใ็ ชว้ ำ่ สำนวนโวหำร เชน่ สำรคดเี รอ่ื งน้ี สำนวนโวหำรดี ควำมเรยี งเร่อื งน้สี ำนวนโวหำรลุ่มๆ ดอนๆ ; คดี เชน่ ปิดสำนวน ; ถ้อยคำ หรือข้อควำมที่กล่ำวสืบต่อกนั มำช้ำนำนแล้ว มีควำมหมำยไม่ตรงตำมตวั หรือมี ควำมหมำยอ่ืนแฝงอยู่ เช่น สอนจระเข้ให้ว่ำยน้ำ รำไม่ดีโทษปี่ โทษกลอง, ถอ้ ยคำทแ่ี สดง ออกมำเป็นขอ้ ควำมพเิ ศษ เฉพำะภำษำหน่งึ ๆ เชน่ สำนวนฝรงั่ สำนวนบำล,ี ชนั้ เชงิ หรอื ทว่ งทำนองในกำรแตง่ หนงั สอื หรอื พดู เช่น สำนวนเจำ้ พระยำพระคลงั (หน) สำนวนยำขอบ สำนวนไม้ เมอื งเดมิ ; ลกั ษณนำมใชเ้ รยี กขอ้ ควำมหรอื บทประพนั ธร์ ำยหน่งึ ๆ เชน่ อเิ หนำมี หลำยสำนวน บทควำม ๒ สำนวน. (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ หน้า ๑๒๒๗)  โวหำร น. ชนั้ เชงิ หรอื สำนวนแตง่ หนงั สอื หรอื พดู เชน่ มโี วหำรด,ี ถอ้ ยคำทเ่ี ลน่ เป็น สำบดั สำนวน เชน่ อยำ่ มำตโี วหำร เขำชอบเล่นโวหำร. (ป.) (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ หน้า ๑๑๓๔)  ภำษิต น. ถอ้ ยคำหรอื ขอ้ ควำมทก่ี ล่ำวสบื ตอ่ กนั มำชำ้ นำนแลว้ มคี วำมหมำยเป็นคติ เชน่ กงเกวยี นกำเกวยี น. (ส.) (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ หน้า ๘๗๐)  สภุ ำษิต น. ถอ้ ยคำหรอื ขอ้ ควำมทก่ี ลำ่ วสบื ตอ่ กนั มำชำ้ นำนแลว้ มคี วำมหมำยเป็นคติ สอนใจ เชน่ รกั ยำวใหบ้ นั่ รกั สนั้ ใหต้ อ่ น้ำเชย่ี วอยำ่ ขวำงเรอื . (ส. ; ป. สุภำสติ วำ่ ถอ้ ยคำท่ี กลำ่ วดแี ลว้ ) (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ หน้า ๑๒๔๕)  พงั เพย น. ถอ้ ยคำหรอื ขอ้ ควำมทก่ี ล่ำวสบื ตอ่ กนั มำชำ้ นำนแลว้ โดยกล่ำวเป็นกลำงๆ เพ่อื ใหต้ คี วำมเขำ้ กบั เร่อื ง เชน่ กระตำ่ ยต่นื ตมู (พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ หน้า ๘๒๗)

สำนวน สุภำษติ และคำพงั เพย โรงเรยี นชุมพลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบรุ ี จ.สุรนิ ทร์ | ๓ สำนวนไทยน่ำรู้ จบั แพะชนแกะ ร้ไู ว้ใช่ว่ำใส่บำ่ แบกหำม ก. ทำอยำ่ งขอไปที ไมไ่ ดอ้ ย่ำงน้กี เ็ อำอยำ่ งนนั้ ก. เรยี นรไู้ วไ้ มห่ นกั เรย่ี วหนกั แรง เขำ้ แทนเพอ่ื ใหล้ ุลว่ งไป หรอื เสยี หำยอะไร รำไม่ดีโทษปี่ โทษกลอง เรอื ล่มเม่อื จอด ตำบอดเมอ่ื แก่ ก. ทำไมด่ หี รอื ทำผดิ แลว้ ไม่รบั ผดิ กลบั โทษผอู้ น่ื , น. คนทที่ ำตนเป็นคนดมี ำตลอด แต่มำเสยี คนเมอ่ื แก่ รำชวั่ โทษพำกย์ กว็ ำ่ ก. มอี ปุ สรรคเมอ่ื ใกลจ้ ะสำเรจ็ ขนทรำยเข้ำวดั เหน็ ช้ำงขี้ ขตี้ ำมช้ำง ก. ทำบญุ กศุ ลโดยวธิ นี ำหรอื ขนทรำยไปกอ่ พระเจดยี ์ ก. ทำเลยี นแบบคนใหญ่คนโตหรอื คนมงั่ มที งั้ ๆ ทรำยเป็นตน้ ทวี่ ดั , หำประโยชน์ใหส้ ว่ นรวม ทต่ี นไมม่ กี ำลงั ทรพั ยห์ รอื ควำมสำมำรถพอ น้ำร้อนปลำเป็น น้ำเยน็ ปลำตำย ย้อมแมวขำย น. คำพดู ทต่ี รงไปตรงมำฟังไมไ่ พเรำะ เป็นกำรเตอื นให้ ก. ตกแตง่ คนหรอื ของทไ่ี ม่ดโี ดยมเี จตนำ ระวงั ตวั แต่ไมเ่ ป็นพษิ เป็นภยั สว่ นคำพดู ทไี่ พเรำะ จะหลอกลวงใหผ้ อู้ น่ื เชอ่ื วำ่ ดี ออ่ นหวำนทำใหต้ ำยใจ อำจเป็นโทษเป็นภยั ได้

สำนวน สภุ ำษิต และคำพงั เพย โรงเรียนชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบุรี จ.สุรนิ ทร์ | ๔ สำนวนไทยน่ำรู้ เตี้ยอ้มุ ค่อม เขยี นด้วยมอื ลบด้วยตีน * น. คนทม่ี ฐี านะต่าตอ้ ยหรอื ยากจน ก. ยกยอ่ งแลว้ กลบั ทาลายในภายหลงั แต่รบั ภาระเลย้ี งดูคนทม่ี ฐี านะเชน่ ตนอกี (* พจนานุกรม ฉบบั ราชบณั ฑติ ยสถาน พ.ศ.๒๕๕๔ เขยี นอยา่ งน้ี ) หงุ ข้ำวประชดหมำ ปิ้ งปลำประชดแมว มอื ไมพ่ ำย เอำตีนรำน้ำ, มอื ไมพ่ ำย เอำเท้ำรำน้ำ ก. ทาประชดหรอื แดกดนั ซง่ึ รงั แตจ่ ะเสยี ประโยชน์ ก. ไม่ชว่ ยทาแลว้ ยงั ขดั ขวางการทางานของผอู้ น่ื รกั ดีหำมจวั่ รกั ชวั่ หำมเสำ ช้ำงตำยทงั้ ตวั เอำใบบวั มำปิ ด ก. ใฝ่ดจี ะมคี วามสขุ ความเจรญิ น.ความชวั่ หรอื ความผดิ รา้ ยแรงทค่ี นรทู้ วั่ กนั แลว้ ใฝ่ชวั่ จะไดร้ บั ความลาบาก จะปิดอย่างไรกไ็ มม่ ดิ กินบนเรือนขีบ้ นหลงั คำ กระต่ำยหมำยจนั ทร์ ก. เนรคณุ น. ผชู้ ายหมายปองผหู้ ญงิ ทม่ี ฐี านะดกี วา่

สำนวน สุภำษติ และคำพงั เพย โรงเรียนชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบุรี จ.สุรนิ ทร์ | ๕ สำนวนไทยน่ำรู้ หนำมยอกเอำหนำมบง่ น้ำมำปลำกินมด น้ำลดมดกินปลำ ก. ตอบโตห้ รอื แกด้ ว้ ยวธิ กี ารทานองเดยี วกนั ทใี ครทมี นั พบไม้งำมเมือ่ ยำมขวำนบ่ิน น้ำขนึ้ ให้รบี ตกั ก. พบหญงิ สาวทต่ี อ้ งใจเมอ่ื แก่ มโี อกาสดคี วรรบี ทา กระต่ำยตื่นตมู หมูเขำจะหำมเอำคำนเข้ำไปสอด น. ใชเ้ ปรยี บเทยี บคนทแ่ี สดงอาการต่นื ตกใจง่ายโดย น. คนทเ่ี ขา้ ไปขดั ขวางขณะทผ่ี อู้ น่ื ไม่ทนั สารวจใหถ้ อ่ งแทก้ ่อน ทาสงิ่ ใดสงิ่ หน่งึ กาลงั จะสาเรจ็ ววั สนั หลงั หวะ, ววั สนั หลงั ขำด บวั ไม่ให้ชำ้ น้ำไม่ให้ข่นุ น. คนทม่ี คี วามผดิ ตดิ ตวั ทาใหค้ อยหวาดระแวง ก. รจู้ กั ผอ่ นปรนเขา้ หากนั มใิ หก้ ระทบกระเทอื น ใจกนั , รจู้ กั ถนอมน้าใจไมใ่ หข้ นุ่ เคอื งกนั

สำนวน สุภำษิต และคำพังเพย โรงเรยี นชมุ พลวทิ ยำสรรค์ อ.ชุมพลบรุ ี จ.สุรนิ ทร์ | ๖ สำนวนไทยน่ำรู้ ปลำหมอตำยเพรำะปำก ฝนทงั่ ให้เป็นเขม็ น. คนทพ่ี ดู พลอ่ ยจนไดร้ บั อนั ตรำย เพยี รพยำยำมสดุ ควำมสำมำรถจนกวำ่ จะสำเรจ็ ผล สีซอให้ควำยฟัง ทบุ หม้อขำ้ ว ก. สงั่ สอนแนะนำคนโง่มกั ไมไ่ ดผ้ ล เสยี เวลำเปล่ำ ก. ตดั อำชพี , ทำลำยหนทำงทำมำหำกนิ เขน็ ครกขนึ้ เขำ, เขน็ ครกขนึ้ ภเู ขำ กว่ำถวั ่ จะสกุ งำกไ็ หม้ ก. ทำงำนทยี่ ำกลำบำกอยำ่ งยง่ิ โดยตอ้ งใชค้ วำมเพยี ร ว. ลกั ษณะของกำรทำงำนทมี่ คี วำมลงั เลใจ ทำให้ พยำยำมและอดทนอยำ่ งมำก หรอื บำงทกี เ็ กนิ กำลงั แกไ้ ขปัญหำไดไ้ มท่ นั ทว่ งที เมอ่ื ไดอ้ ย่ำงหนงึ่ แต่ ควำมสำมำรถหรอื สตปิ ัญญำของตน ตอ้ งเสยี อกี อยำ่ งหนงึ่ ไป ดุจเอำถวั่ กบั งำมำควั่ พรอ้ ม กนั กวำ่ จะควั่ จนถวั่ สกุ งำกจ็ ะไหมห้ มดไปกอ่ น ไกเ่ หน็ ตีนงู งเู หน็ นมไก่ ทำนำบนหลงั คน ว. ต่ำงฝ่ำยตำ่ งรคู้ วำมลบั ของกนั และกนั ก. หำผลประโยชน์ใส่ตนโดยขดู รดี ผอู้ น่ื

สำนวน สุภำษิต และคำพงั เพย โรงเรียนชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบุรี จ.สุรนิ ทร์ | ๗ สำนวนไทยน่ำรู้ ปิ ดทองหลงั พระ กินน้ำใต้ศอก ก. ทำควำมดแี ตไ่ มไ่ ดร้ บั กำรยกย่อง ก. จำตอ้ งยอมเป็นรองเขำ, ไมเ่ ทยี มหนำ้ เทยี มตำเทำ่ , เพรำะไมม่ ใี ครเหน็ คุณค่ำ (มกั หมำยถงึ เมยี นอ้ ยทตี่ อ้ งยอมลงใหแ้ กเ่ มยี หลวง) เกบ็ เบยี้ ใต้ถนุ ร้ำน แกว่งตีนหำเสี้ยน, แกว่งเท้ำหำเสีย้ น ก. รนหำเรอ่ื งเดอื ดรอ้ น ก. เกบ็ เลก็ ผสมน้อย, ทำอะไรทป่ี ระกอบดว้ ย ส่วนเลก็ ส่วนนอ้ ย โน่นบำ้ ง น่บี ำ้ ง จนสำเรจ็ เป็นรปู เป็นรำ่ งขน้ึ มำ ขี่ช้ำงจบั ตกั๊ แตน คนรกั เท่ำผนื หนัง คนชงั เท่ำผนื เส่ือ ก. ลงทนุ มำกแตไ่ ดผ้ ลนดิ หน่อย น. คนรกั มนี ้อย คนชงั มมี ำก เขียนเสือให้ววั กลวั ฆ่ำช้ำงเอำงำ ก. ทำอยำ่ งใดอย่ำงหน่งึ เพ่อื ใหอ้ กี ฝ่ำยหน่งึ ก. ทำลำยของใหญ่เพอ่ื ใหไ้ ดข้ องเลก็ นอ้ ย เสยี ขวญั หรอื เกรงขำม ซง่ึ ไมค่ มุ้ ค่ำกนั

สำนวน สุภำษิต และคำพงั เพย โรงเรยี นชมุ พลวทิ ยำสรรค์ อ.ชุมพลบุรี จ.สรุ นิ ทร์ | ๘ สำนวนไทยน่ำรู้ ดชู ้ำงให้ดหู ำง ดนู ำงให้ดแู ม,่ รำชสีหส์ องตวั อยูถ่ ำ้ เดียวกนั ไมไ่ ด้, ดวู วั ให้ดหู ำง ดนู ำงให้ดแู ม่ เสือสองตวั อย่ถู ำ้ เดียวกนั ไมไ่ ด,้ จระเขส้ องตวั อยู่ถำ้ เดียวกนั ไมไ่ ด้ ก. ใหร้ จู้ กั พจิ ำรณำผหู้ ญงิ ทจี่ ะเลอื กเป็นคคู่ รอง น. คนทม่ี อี ำนำจหรอื อทิ ธพิ ลพอๆ กนั อยูร่ วมกนั ไมไ่ ด้ โดยดูจำกนสิ ยั ใจคอและควำมประพฤตขิ องมำรดำ จบั เสือมอื เปล่ำ ตกกระไดพลอยโจน ก. แสวงหำประโยชน์โดยตวั เองไม่ตอ้ งลงทุน เมอ่ื พลำดไปแลว้ กย็ อมเลยตำมเลย เพอ่ื ไมใ่ หเ้ สยี เชงิ ตีงใู ห้หลงั หกั ตีววั กระทบครำด ก. กระทำกำรสงิ่ ใดแก่ศตั รโู ดยไม่เดด็ ขำดจรงิ จงั ก. โกรธคนหน่งึ แต่ทำอะไรเขำไม่ได้ ไพลไ่ ปรงั ควำน ย่อมจะไดร้ บั ผลรำ้ ยในภำยหลงั อกี คนหน่งึ ทเ่ี กย่ี วขอ้ งและตนสำมำรถทำได้ ตำบอดได้แว่น ตกั น้ำใส่กะโหลก ชะโงกดเู งำ น. ผทู้ ไ่ี ดส้ ง่ิ ซง่ึ ไมเ่ ป็นประโยชน์แก่ตน ก. ใหร้ จู้ กั ฐำนะของตนและเจยี มตวั

สำนวน สุภำษติ และคำพงั เพย โรงเรยี นชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชมุ พลบุรี จ.สรุ นิ ทร์ | ๙ สำนวนไทยน่ำรู้ เจ้ำไมม่ ศี ำล สมภำรไม่มวี ดั น้ำลดตอผดุ น. ผไู้ ม่มที อ่ี ย่เู ป็นหลกั แหลง่ เมอ่ื หมดอำนำจควำมชวั่ ทท่ี ำไวก้ ป็ รำกฏ ใส่ตะกร้ำล้ำงน้ำ จดุ ไต้ตำตอ ก. ทำใหห้ มดรำค,ี ทำใหห้ มดมลทนิ , ก. พดู หรอื ทำสง่ิ ใดสงิ่ หน่งึ บงั เอญิ ไปโดนเอำเจำ้ ตวั (ใชแ้ กผ่ หู้ ญงิ ทม่ี รี ำคคี ำว) เชน่ หญงิ ทม่ี รี ำคแี ลว้ หรอื ผทู้ เ่ี ป็นเจำ้ ของเรอ่ื งนนั้ เขำ้ โดยผพู้ ดู หรอื ผทู้ ำไม่รตู้ วั ถงึ จะใสต่ ะกรำ้ ลำ้ งน้ำกไ็ มห่ มดรำคคี ำว จบั ปลำสองมอื เดด็ บวั ไมไ่ วใ้ ย, เดด็ ปลีไมม่ ีใย, เดด็ ดอกไมไ่ วข้ วั้ ก. หมำยจะเอำใหไ้ ดท้ งั้ ๒ อย่ำง, เสย่ี งทำกำร ก. ตดั ขำด, ตดั ญำตขิ ำดมติ รกนั ๒ อยำ่ งพรอ้ มๆ กนั ซ่งึ อำจไม่สำเรจ็ ทงั้ ๒ อย่ำง ตกั น้ำรดหวั ตอ ถ่มน้ำลำยรดฟ้ ำ ก. แนะนำพร่ำสอนเท่ำไรกไ็ มไ่ ดผ้ ล . ประทษุ รำ้ ยต่อสงิ่ ทส่ี งู กว่ำตน ตวั เองยอ่ มไดร้ บั ผลรำ้ ย

สำนวน สุภำษติ และคำพงั เพย โรงเรยี นชมุ พลวิทยำสรรค์ อ.ชุมพลบรุ ี จ.สุรนิ ทร์ | ๑๐ สำนวนไทยน่ำรู้ น้ำน้อยแพไ้ ฟ ปัน้ น้ำเป็นตวั น. ฝ่ำยขำ้ งน้อยย่อมแพฝ้ ่ำยขำ้ งมำก ก. สรำ้ งเร่อื งเทจ็ ใหเ้ หน็ เป็นจรงิ เป็นจงั ขน้ึ มำ น้ำพึ่งเรือเสือพง่ึ ป่ ำ ไมม่ มี ลู ฝอยหมำไม่ขี้ น. กำรพง่ึ พำอำศยั กนั ก. ไมม่ เี หตุยอ่ มไม่มผี ล มะกอกสำมตะกรำ้ ปำไม่ถกู ปลกู เรอื นคร่อมตอ ก. พดู จำตลบตะแลงพลกิ แพลงไปมำ ก. กระทำสงิ่ ซง่ึ ลว่ งล้ำ กำ้ วกำ่ ย หรอื ทบั สทิ ธิ จนจบั คำพูดไม่ทนั , น. คนกลบั กลอก ของผอู้ ่นื จะโดยรเู้ ทำ่ ถงึ กำรณ์หรอื ไมก่ ต็ ำม ปลำใหญ่กินปลำเลก็ เอำไม้ซีกไปงดั ไมซ้ งุ น. ประเทศหรอื คนทม่ี อี ำนำจหรอื ผใู้ หญ่ ก. คดั คำ้ นผู้ใหญ่ ผมู้ ฐี ำนะสงู กวำ่ หรอื ผมู้ อี ำนำจมำกกว่ำ ทก่ี ดขข่ี ม่ เหงผอู้ ่อนแอหรอื ผนู้ ้อย ยอ่ มไม่สำเรจ็ และอำจไดร้ บั ผลรำ้ ยแกต่ วั อกี ดว้ ย

สำนวน สุภำษติ และคำพังเพย โรงเรียนชุมพลวิทยำสรรค์ อ.ชมุ พลบรุ ี จ.สรุ นิ ทร์ | ๑๑ สำนวนไทยน่ำรู้ รดี เลือดกบั ป,ู หำเลือดกบั ป,ู เอำเลือดกบั ปู ลูกไกอ่ ย่ใู นกำมอื ก. เคย่ี วเขญ็ หรอื บบี บงั คบั เอำกบั ผทู้ ไ่ี มม่ จี ะให้ น. ผทู้ ต่ี กอยภู่ ำยใตอ้ ำนำจ ไมม่ ที ำงหนีหรอื ทำงต่อสู้ ย่นื แกว้ ให้วำนร ตำน้ำพริกละลำยแมน่ ้ำ ก. เอำของมคี ่ำใหแ้ กค่ นทไ่ี มร่ จู้ กั คำ่ ของสงิ่ นนั้ ลงทนุ ไปโดยไดผ้ ลประโยชน์ไมค่ มุ้ ทนุ , วำนรได้แก้ว, ลิงได้แก้ว ใชจ้ ่ำยทรพั ยใ์ นทำงทไ่ี ม่เกดิ ประโยชน์, เสยี ทรพั ยไ์ ปโดยไมไ่ ดป้ ระโยชน์อะไร น. ผทู้ ไ่ี ม่รคู้ ณุ คำ่ ของสงิ่ มคี ำ่ ทไ่ี ดม้ ำหรอื ทม่ี อี ยู่ ล้วงคองเู ห่ำ อ้อยเข้ำปำกช้ำง น. สง่ิ หรอื ประโยชน์ทต่ี กอยู่ในมอื แลว้ ไม่ยอมคนื ก. บงั อำจลกั ขโมยหรอื ล่อลวงเอำทรพั ยส์ นิ เป็นตน้ จำกผทู้ น่ี ่ำเกรงขำม โคแก่ชอบกินหญ้ำอ่อน กรวดน้ำควำ่ ขนั , กรวดน้ำควำ่ กะลำ น. ชำยสูงอำยทุ ช่ี อบผหู้ ญงิ รนุ่ สำว ก. ตดั ขำดไมข่ อเกย่ี วขอ้ งดว้ ย

สำนวน สุภำษติ และคำพังเพย โรงเรยี นชมุ พลวทิ ยำสรรค์ อ.ชมุ พลบุรี จ.สุรนิ ทร์ | ๑๒ สำนวนไทยน่ำรู้ หกั ด้ำมพร้ำด้วยเขำ่ เหน็ กงจกั รเป็นดอกบวั ก. หกั โหมเอำดว้ ยกำลงั , ใชอ้ ำนำจบงั คบั เอำ ก. เหน็ สงิ่ ทไ่ี มถ่ กู ตอ้ งวำ่ เป็นสงิ่ ทถ่ี ูกตอ้ ง, เหน็ ผดิ เป็นชอบ กว็ ำ่ หมำกดั อย่ำกดั ตอบ สำวไส้ให้กำกิน ก. อย่ำลดตวั ลงไปต่อสหู้ รอื ตอ่ ปำกต่อคำกบั คนพำล ก. นำควำมลบั ของฝ่ำยตนไปเปิดเผยใหค้ นอน่ื รู้ หรอื คนทม่ี ศี กั ดติ ์ ่ำกว่ำ เป็นกำรประจำนตนหรอื พรรคพวกของตน หมำกดั ไม่เห่ำ น. คนทต่ี อ่ สหู้ รอื ตอบโตโ้ ดยไมเ่ ตอื นลว่ งหน้ำ หมำเห่ำไม่กดั น. คนทด่ี แี ต่สง่ เสยี งเอะอะอวดเก่งแต่ไมย่ อม ตอ่ สหู้ รอื ตอบโต้ หมำเห่ำใบตองแห้ง สอนจระเขใ้ ห้วำ่ ยน้ำ น. คนทช่ี อบพดู เอะอะแสดงวำ่ เกง่ แตไ่ มก่ ลำ้ จรงิ ก. สอนสง่ิ ทเ่ี ขำรดู้ หี รอื ทเ่ี ขำถนดั อยูแ่ ลว้ เล่นกบั หมำ หมำเลียปำก เล่นกบั สำก สำกต่อยหวั ววั หำยล้อมคอก ก. ลดตวั ลงไปหรอื วำงตวั ไม่เหมำะสมจงึ ถกู ลำมปำม น. ของหำยแลว้ จงึ จะเรม่ิ ป้องกนั , เร่อื งเกดิ ขน้ึ แลว้ จงึ คดิ แกไ้ ข

สำนวน สภุ ำษติ และคำพงั เพย โรงเรยี นชมุ พลวทิ ยำสรรค์ อ.ชมุ พลบรุ ี จ.สรุ นิ ทร์ | ๑๓