รูปเล่มสามก๊ก

นำเสนอ ก๊ก ครชู มยั พร แก้วปานกัน คณะผู้ ัจดทำ น.ส.กวนิ นาถ ฉิมวยั เลขที่ ๒ เลขท่ี ๓ น.ส.กญั ญาณฐั ฉา่ มณี เลขท่ี ๗ เลขที่ ๘ น.ส.ชลธชิ า เล็กถิน เลขที่ ๑๒ เลขที่ ๑๓ น.ส.ชาลิสา ชยั จันดี เลขที่ ๑๔ เลขที่ ๑๙ น.ส.ณฐั ชญา สรรพมงค์ เลขที่ ๒๓ น.ส.ณัฐฐา สังวาลทรัพย์ เลขท่ี ๒๔ เลขท่ี ๒๖ น.ส.ณฐั ธดิ า เเสงทอง เลขท่ี ๓๐ เลขท่ี ๓๒ น.ส.ประชาภรณ์ เพช็ รรตั น์ เลขที่ ๓๘ เลขท่ี ๔๔ น.ส.พัชราภา หอมจนั ทร์ น.ส.พชิ ชาภสั ส์ เชี่ยวสกลุ วฒั นา น.ส.พิมพพ์ ร ยางงาม น.ส.ภัคจิรา มิตรสมั พนั ธ์ น.ส.ภทั รสดุ า ผิวเขยี ว น.ส.สลารตั น์ เชยชม นายนัฐพงศ์ วงชารี ชั้นมธั ยมศกึ ษาปีท่ี ๖/๙ วำรสำรเลม่ นี้เปน็ สว่ นหนึ่งของรำยวชิ ำ ภำษำไทย (ท๓๓๑๐๑) ภำคเรียนท่ี ๑ ปกี ำรศกึ ษำ ๒๕๖๔ โรงเรียนสงวนหญิง

วารสารเลม่ นี้จัดทาขึ้นเพ่ือเป็นส่วนหน่ึงของวิชา ภาษาไทยรหัสวชิ า ท๓๑๑๐๑ ช้ันมัธยมศึกษาปีที่ ๖ โดยมี จุดประสงคเ์ พ่อื การศึกษาความรู้ท่ีได้จากวรรณกรรม เรื่องสามกก๊ ซ่งึ วารสารนี้มีเน้ือหาเก่ียวกับความเป็นมา ประวัติผู้แต่ง ลักษณะคาประพันธ์ เน้ือเร่ือง และการ วิเคราะหค์ ณุ ค่าของวรรณกรรมเรื่องสามก๊ก ใ น ก า ร จั ด ท า ว า ร ส า ร เ ล่ ม นี้ ค ณ ะ ผู้ จั ด ท า ขอข อบ พระคุณ ครูชมัยพร แก้วปานกัน ผู้ให้ความรู้ แนวทางการศึกษาตลอดก ารทางานและคณ ะผู้จัดทา หวังวา่ วารสารเล่มนี้จะให้ความรู้และเป็นประโยชน์แก่ ผู้อา่ นทุกๆทา่ น คณะผู้จัดทา วนั ที่ ๘ กรกฎาคม ๒๕๖๔

สารบัญ คานา สารบัญ สารบัญ ความเปน็ มา ประวัติผแู้ ตง่ ประวัติผู้แปล ลกั ษณะคาประพันธ์ เน้อื เร่อื งเต็มแบบยอ่ เนอ้ื เรื่องเตม็ เฉพาะตอนท่เี รยี น วเิ คราะหค์ ณุ ค่า ๑.ด้านเนื้อหา ๒.ด้านวรรณศลิ ป์ ๓.ดา้ นสงั คม บรรณานุกรม

เจ้าพระยาพระคลงั (หน) เปน็ แม่ ประวตั ิ กองในการแปล สามก๊กฉบบั ภาษาไทย ความเป็นมา ไดร้ ับยกยอ่ งวา่ เปน็ หนงั สอื ที่ยอดเย่ยี มใน กระบวนหนังสอื รอ้ ยแกว้ ท้ังปวง และ มักจะยกมาเป็นตัวอยา่ งเรียงความทด่ี ีอยู่ ทกุ ยคุ ทุกสมยั ในสมัยรัชกาลท่ี ๑ มีการแปล หนงั สอื เรอ่ื งสามกก๊ โดยการร่วมมอื ของ บคุ คลหลายฝ่ายท้งั ผู้รูภ้ าษาจีน ผ้รู ู้ ภาษาไทยและผรู้ ้ทู ั้งภาษาไทยและภาษาจีน เมอ่ื หมอบลัดเลย์ มชิ ชนั นารชี าวอเมริกา ต้งั โรงพิมพ์ข้ึนในประเทศไทย ได้พิมพเ์ รอ่ื ง สามก๊กข้นึ เมื่อ พ.ศ.๒๔๐๘ ได้รบั ยกย่อง อยา่ งแพร่หลาย สมเด็จกรมพระยาดารง ราชานุภาพไดท้ รงชาระหนังสือเรอื่ งนใี้ นปี พ.ศ.๒๔๗๐ และทรงนิพนธ์ตานานเรือ่ ง สามกก๊ เพือ่ ขยายความและชว่ ยใน การศึกษาให้ชดั เจนย่ิงข้นึ

ประวัตผิ ้แู ต่ง หลัวกว้ำนจง หรือ ล่อกวนตง เป็นนกั ประพนั ธ์สมยั ปลำยรำชวงศ์หยวน(หงวน) ตอ่ ตน้ รำชวงศ์หมิง(เหมง็ ) ซึ่งมชี วี ิตอยู่ในชว่ งปี ค.ศ. ๑๓๓๐ - ๑๔๐๐ แต่มปี ระวตั บิ นั ทึกไว้ไมช่ ัดเจนนัก

ประวตั ิผู้แต่ง กล่ำวกนั ว่ำ หลวั กว้ำนจง ที่ประพันธ์ข้ึนต้ังแต่สมัยรำชวงศ์จ๋ิ น ต ะ วั น ต ก แล ะ จ ำ ก ห นั ง สื อ นิ ท ำ น เรื่ อ ง เป็นศิษยเ์ อกของท่ำนซือไน่อำน ผู้แต่ง สำ ม ก๊ ก ที่ บั น ทึก เรื่ องรำ ว เกี่ ย ว กั บ นยิ ำยเอกของจนี เร่ือง สุยหู่จ้วน หรือ สำมกก๊ ในสมยั รำชวงศ์ซ่ง (ซ้อง) และ ท่แี ปลเป็นไทยในชอื่ \"ซอ้ งกงั๋ \" รำชวงศ์หยวน(หงวน) เช่น ซำนก๋อจื้อ ผิ ง ฮ ว่ ำ ม ำ เป็ น โ ค ร ง เรื่ อ ง ใ น ก ำ ร นิย ำย อิ งป ระวั ติศ ำส ต ร์จี น ท่ี ประพันธ์และแต่ ง เติ ม จิ น ต น ำ ก ำ ร ขอ ง หลัว กว้ำ นจ งประพั นธ์มี หล ำยเร่ือ ง ตนให้เกิดควำมสนุกมำกขึ้น ไดแ้ ก่ ซำนกว๋อทงสูเหยี่ยนอี้ , ซุยถัง, หงอโต้ว เป็นตน้ เรื่ อ ง ส ำ ม ก๊ ก ฉ บั บ เ ดิ ม ข อ ง หลวั กว้ำนจง มี ๒๔ ม้วน แต่งข้ึน ในสมัยรำชวงศ์หมิง โดยอำศัยบันทึก เหตกุ ำรณ์ที่ปรำกฎอยู่ในซำนกว๋อจ้ือ ซ่ึงเปน็ บนั ทกึ หรือจดหมำยเหตุเกี่ยวกับ ประวตั ศิ ำสตร์ของสำมก๊ก (สำมก๊กจี่) ของเฉินโซว่

ประวัติ เจำ้ พระยำพระคลัง (หน) หรือหลวง ผ้แู ปล สรวิชติ ในรัชสมัยพระเจำ้ กรุงธนบุรี เปน็ บุตร เจ้ำพระยำสุรบดนิ ทร์สุรนิ ทรฤๅชัย(บุญมี) และทำ่ นผูห้ ญงิ เจริญ ต้นตระกลู สบื สำยมำ ทำงจนี ไมม่ หี ลักฐำนแนช่ ดั ว่ำเกดิ เมือ่ ใดถึงแก่ อสัญกรรมเมอ่ื พ.ศ.๒๓๔๘ ซงึ่ อยใู่ นสมัย รัชกำลที่ ๑ ทำ่ นเป็นต้นตระกูล บุญ-หลง ทง้ั ยงั ไดร้ บั ยกย่องให้เป็นยอดเยย่ี มในบรรดำกวีทงั้ ปวง ในสมยั ธนบรุ แี ละรชั กำลที่ ๑ ด้วย มคี วำมสำมำรถเด่นในกำรแตง่ คำประพนั ธ์ ทกุ ประเภท งำนวรรณคดที ี่เป็นช้นิ สำคัญ ทส่ี ุดของทำ่ นคือ งำนแปลพงศำวดำรจีนและ พงศำวดำรมอญ งำนนพิ นธ์ นอกจำกลลิ ิต เพชรพวง ซ่งึ แต่งในครั้งกรุงธนบุรีแล้ว ยงั มี ’สำมกก๊ ’ รำชำธริ ำช อเิ หนำคำฉนั ท์ บทมโหรี เรอ่ื งกำกี มหำเวสสนั ดรชำดก กณั ฑก์ ุมำรกับ กณั ฑ์มัทรี











เนอ้ื เรอื่ งเตม็ (เฉพาะตอนทเี่ รยี น) ตอนที่ ๒๒ กวนอไู ปรบั ราชการกบั โจโฉ โจโ ฉต้องการยกทัพไปปราบเล่าปี่ที่ เมืองชจี วิ๋ เมือ่ เล่าป่ีรู้จงึ เขียนจดหมาย ขอ ความชว่ ยเหลือไปยงั อ้วนเสี้ยวเพื่อนรัก แต่ อว้ นเสย้ี วปฏเิ สธการออกรบ โดยอ้างว่ายัง ไมพ่ ร้อม แต่ยินดชี ว่ ยเหลือในทางอื่น ๆ เล่า ปี่กังวล ใจม าก เ พราะหาก ออก รบ ตอน นี้ ก า ลั ง พ ล ข อ ง ต น เ อ ง ต้ อ ง ไ ม่ เพียงพอ อย่างแน่น อน เล่าป่ีจึงปรึกษา เตยี วหยุ ทหารผู้ทส่ี าบานตนเป็นพ่ีน้องกับ เล่าป่ีแล ะกวนอู เตียวหุยเลยอาส าออกไป ปล้นคา่ ยของฝ่งั โจโฉ เพ่อื ให้ฝา่ ยน้ันมีเสบียง ไม่เพยี งพอและยุตกิ ารออกรบ

ระหว่างท่ีโ จโฉ เ ดินทัพม า ได้เ กิดเ หตุการณ์ลม พายุพัดธงชัยบ น เ กวียน หัก โจโฉใจคอไม่ดเี ลยไปปรึกษาโหรคใู่ จซึ่งทานายไวว้ ่า “ธงหกั แบบนีต้ อ้ งระวัง การถูก ปลน้ ค่ายนะ!” โจโฉไดย้ ินดงั น้ันจึงไมน่ ิง่ นอนใจ รีบวางแผนรับมือไว้ก่อน โดยแบ่ง ทหารออกเป็น 11 กอง ทหาร 8 กองแรกให้ไปล้อมรอบค่ายทั้ง 8 ทิศ ส่วนอีก 1 กองให้อยู่ในคา่ ยตามเดิม และอีก 2 กองให้ไปดักเมืองของข้าศึกท่ีเมืองแห้ฝือ กบั เมืองชีจว๋ิ เม่ือแบง่ ทหารท้ัง 11 กองเรยี บรอ้ ยแล้ว เ ตี ย ว หุ ย ก็ เ ดิ น ท า ง มาถึงคา่ ยของโจโฉ แต่แทนท่ี จ ะ ไ ด้ บุ ก ป ล้ น ค่ า ย ต า ม ที่ มุ่งหมายไวต้ งั้ แต่แรกเขาก็ดัน ถกู ทหารที่แอบซุ้มอยู่ล้อมไว้ ทงั้ 8 ทิศ เมื่อเตียวหุยเริ่มรู้ ว่าตัวเองหลงกลอุบายของ ฝัง่ โจโฉ เตียวหุยเลยสู้สุดใจ ตีฝ่ า ว ง ล้ อ ม หนี ข้ึ น เ ข า ไ ป ส่วนเ ล่าปี่ที่ข่ีม้าตามมานั้ น ก็ต้องตีฝ่ าวงล้อ มออกไ ป จากกองทั พ ข อ งโ จ โ ฉ เ ช่ น กั น แ ต่ เ ข า ไ ด้ ห นี ไ ป อ ยู่ กั บ อ้วนเสยี้ วเพ่ือนรกั แทน

เมื่อโจโฉยึดเมือง เคยรจู้ ักกับกวนอูมาก่อน น่าจะช่วย เจรจาได้ไม่ยากนกั แต่ปัญหาคือจะทา เส่ียวพา่ ยกบั เมอื งชจี ๋ิวได้ ยัง ไ ง ใ ห้ ก วน อู อ อ ก ม าจ า ก เ มื อ ง เทยี หยกจงึ เสนอว่าให้จ้างทหารของ แล้ว ก็คิดจะยึดเมอื งแห้ฝือต่อ แต่ เล่าปี่ที่ จั บ ได้ ไป เ ป็ น ไส้ ศึ ก ใ น เ มื อ งข อ ง กวนอู พรอ้ มกับส่งทหารอกี กองหนึ่ง เ ส น าธิก าร ท หา รไ ด้เ ตื อน โ จโ ฉว่ า ไปยืนอยทู่ ่หี นา้ เมอื ง ที่เ มืองแห้ ฝือมีกวนอูปกครองอยู่ และคอยดูแลภรรยาของเล่าป่ีทั้งสอง เมื่อโจโฉไดย้ นิ ดังน้นั กพ็ ยักหน้า คน (นางกาฮหู ยิน และนางบิฮู-หยิน) เหน็ ดว้ ย รีบสง่ ทหารท่จี ับมาส่วนหนึ่ง ซ่ึงมีศกั ดิ์เป็นพ่สี ะใภข้ องกวนอู อีกท้ัง ไปเปน็ ไส้ศึก ส่วนทหารอีกกองหนึ่งให้ ก ว น อูยัง เ ป็น ที่ยา เ ก ร งข อ งผู้ค น ไปยืนหนา้ ประตเู มืองคอยดา่ ทอกวนอู มากมาย เพราะเก่งกาจทั้งเรื่องการ จนกวนอูทนไม่ไหว พาทหารออกมา ส ง ค ร าม แ ล ะ มี ไห วพ ริบ เ ป็ นเ ลิ ศ รบ ห น้ า เ มื อ ง เ มื่ อ ก ว น อู อ อ ก ม า เส น าธิก ารบ างคนจึงเส นอว่าให้ไป ปรากฏว่าโดนทหารจากฝา่ ยของโจโฉ เก ล้ียก ล่อม กวนอูมาเ ป็นพวกแทน ลอ้ มไว้เรียบร้อย กวนอูตกใจ จะหนี จะดีกว่า แต่บางคนกลับไม่เห็นด้วย กลับเขา้ ไปในเมืองก็ไม่ได้ เลยต้องหนี เพราะ คิ ด ว่ าก ว น อู ต้ อ งไม่ ย อ ม อ ย่ าง ขนึ้ เขาไป ทาให้โจโฉยึดเมืองแห้ฝือได้ แน่นอน ระหว่างการถกเถียงของ สาเร็จ เหลา่ เสนาธิการ เตียวเล้ียวทหารคู่ใจ ข องโ จ โ ฉ ได้ข ออาส าไปเ จ รจากั บ ก ว น อู ด้ ว ย ต น เ อ ง เ พราะเ ตียว เ ลี้ย ว

ส่ว น เ ตี ยว เ ล้ี ย วเ อง ก็ มีโ อก า ส ไ ด้ไ ป เ จ รจ า กับ กว น อูที่ อยู่ บ นเ ข า ซึ่งการเจรจาครง้ั น้ี กวนอเู สนอเงอ่ื นไข ๓ ขอ้ ได้แก่ ๑.ขอเป็นข้าขึน้ ต่อ พระเจา้ เหย้ี นเต้เทา่ นน้ั ๒.ขอปฏบิ ตั ดิ แู ลพ่สี ะใภ้ และขอเบ้ยี หวดั ของเลา่ ป่ี มอบให้แก่พีส่ ะใภท้ ้ังสอง ๓.ถา้ รวู้ า่ เลา่ ป่อี ยูท่ ่ใี ด จะไปหาในทันที

ตอ น แ รก โ จ โ ฉ ไม่ ยอ ม รั บ เงื่อนไข ๓ ข้อ แต่เ ตียวเ ล้ียวได้ เกลย้ี กล่อมโจโฉด้วยนิทานโบราณ ท่ีชื่ อว่ า ‘ นิ ท า น อิเ ยีย ง ’ ซึ่ ง มี เ ร่ื อ ง ร า ว ดั ง น้ี อิ เ ยี ย ง เ ป็ น มือ สั งห า ร มา ก ค วา ม ส าม า ร ถ รับราชการ อย่กู ับคิเปก๊ ผสู้ นับสนุน และดูแลอิเยียงอย่างดีม าต ลอด ทาให้อิเยียงภักดีต่อคิเป๊กเสมอมา จนกระท่ังคิเป๊กถูกเซียงจูฆ่าตาย อิ เ ยีย งผู้ภั ก ดีจึ งแก้แ ค้น ด้ว ย ก า ร พ ย า ย า ม ล อ บ สั ง ห า ร เ ซี ย ง จู ซึ่ ง ก า ร ล อ บ สั ง ห า ร ค รั้ ง แ ร ก ไมส่ าเรจ็

แตเ่ ซียงจกู ็ยอมปล่อยอิเยียงไปเพราะ รสู้ ึกนบั ถอื ในความกตัญญูของอิเยียง ต่ อ ม า เ พ่ื อ น ข อ ง อิ เ ยี ย ง แ น ะ น า ใ ห้ เ ข า แ ฝ ง ตั ว เ ข้ า ไ ป รั บ ใ ช้ เ ซี ย ง จู เพื่อล อบ สังหารอีก ครั้ง แต่เข าก ลับ ปฏิเส ธ เ พราะคิดว่าการรับ ใช้เ ซียงจู นบั เปน็ การทรยศหักหลังคิเป๊กเช่นกัน ตอ่ มาอเิ ยียงได้พยายามสังหารเซียงจู แบบซ่ึงหน้าอีกครั้ง แต่ก็ถูกจับได้และ ยอมให้เซียงจูสงั หารตน โดยให้เหตผุ ลว่าเซยี งจูก็มีบุญคุณท่ียอม ปล่อยเขาไปครง้ั ก่อนเชน่ กัน แต่ก่อนตาย อิเยียงขอเ สื้อของเซียงจูมาฟันให้ขาด เ พ่ือ แส ดง ถึงค วา มซื่ อสัต ย์แ ล ะ กา ร แก้แคน้ ให้คิเป๊ก เมือ่ เขาฟันเส้ือของเซียงจู เ รียบ ร้อ ยก็ชัก ก ระ บ่ีม าเ ชือ ดค อ ต น เ อ ง ตาย ทาให้เซียง จูและเหล่าทหารที่เ ห็น เหตุการณ์รู้สึกเศร้าสลดใจ แต่ก็นับถือ ความซ่ือสตั ย์กตญั ญขู องอิเยียงในเวลา เดียวกัน

เตียว เล้ียวเ ล่านิท านเ รื่องน้ี หรือตอ น ท่ีโ จ โ ฉ ให้ ม้าเ ซ็ ก เ ธา ว์ โดยหวั งว่ าห าก โ จ โ ฉ ชุ บ เ ลี้ ย งก ว น อู แก่กวนอู ก วนอูก็ดีใจมากเ พราะ อยา่ งดีแล้วโจโฉจะไดเ้ ป็นดังคิเป๊กผู้มี เ มื่ อรู้ ว่า เ ล่ าปี่ อยู่ ท่ีไ หน จะ ได้ ใ ช้ พระคุณ ส่ว น ก ว น อูจะได้เ ป็น ดั่ ง มา้ พละกาลังมากตัวน้ีข่ีไปหาเล่าปี่ อิเยียงผู้ซื่อสัตย์กตัญญู เมื่อโจโฉ ใหไ้ ด้เร็วท่ีสดุ ซ่ึงเหตุการณ์เหล่าน้ี ได้ฟังดงั นัน้ ก็ยอมรับเง่ือนไขท้ังสาม ทาใหโ้ จโฉน้อยใจเป็นอยา่ งมาก ข้อ ส่วนกวนอูก็ยอมมาอยู่กับโจโฉ ต าม ข้อ ต ก ล ง ร ะห ว่า งนั้ น โ จโ ฉ พยายามซื้อใจกวนอูด้วยวิธีต่าง ๆ แต่กวนอูก็ยังคงหนักแน่นและภักดี ต่อเล่าป่ี เ พราะได้ส าบ าน ตน กัน ไว้ แลว้ อย่างเหตุก ารณ์ที่โ จโ ฉ ชวน กวนอมู ากนิ โตะ๊ (การกินเลีย้ งบนโต๊ะ ดว้ ยอาหารอยา่ งด)ี โจโฉสังเกตเห็น วา่ เส้ือผ้าของกวนอูท้ังเก่าและขาด จึงมอบ เส้ือใหม่ให้ก วนอู แต่กวน อู กลบั ใส่เสอื้ ตัวใหมไ่ วข้ ้างใน ตัวเก่าไว้ ข้างนอก โ ดยให้เ หตุ ผล ว่าอยา ก จะใสเ่ สอ้ื เกา่ ทเี่ ล่าปใี่ ห้ไว้ข้างนอกเพ่ือ ดตู า่ งหนา้ และไม่อยากให้ผู้คนครหา วา่ ไดห้ น้าแล้วลมื หลงั

แต่กวนอูก็ได้ให้เ หตุผล ว่า แม้โ จโ ฉจะมี บุญคุณ กับตนมาก แต่เล่าป่ีมีบุญคุณกับตนมา ก่อนและกวนอูก็ได้สาบานตนเป็นพ่ีน้องกับเล่าป่ี ไปแล้ว เ ม่ือรู้ว่าซื้อใจกวนอูไม่ได้ ซุน ฮก จึ ง เสนอโจโฉว่าให้เล้ียงกวนอไู ว้ และไม่ต้องให้กวนอู ทาอะไร กวนอูจะได้ไม่ต้องแทนคุณ แก่โ จโ ฉ และอยู่กบั โจโฉต่อไปได้โดยไม่เกดิ ความขดั แย้งกนั

คณุ คา่ ดา้ นเนอื้ หา ๑) รูป แบ บ สามก๊กเป็นยอดวรรณคดี ความเ รียงเ ร่ืองนิทาน เป็นว รรณค ดี ร้ อ ย แ ก้ ว แ ป ล จ า ก ภ า ษ า จี น ม า เ ป็ น ภ า ษา ไท ย แ ล้ว เ รีย บ เ รีย ง ให ม่ด้ ว ย ถอ้ ยคาทส่ี ละสลวย เขา้ ใจง่าย มีสานวน โว หารเ ปรียบ เทียบ ลึก ซึ้งคม คายแล ะ มคี ติธรรม

๒) องคป์ ระกอบของเรอื่ ง ๒.๑ สาระ เร่อื งสามก๊กตอนกวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ กล่าวถึงโจโฉตงั้ ตัวเป็นมหาอุปราช ในสมยั พระเจ้าเห้ียนเต้องการกาจัดเล่าปี่ ซึ่งครองเมืองซีจิ๋ว แล ะเ ข้ายึดเมืองได้ สาเรจ็ เล่าปีห่ นไี ปเมืองกจิ ิ๋ว จากนั้นโจโฉก็ ยก ก องทัพไป ตีเ มืองแห้ ฝือ ของกวนอู เมอ่ื โจโฉจับกวนอไู ด้และให้เตียวเลี้ยวเกล้ีย กล่อม กว นอูให้ม าอยู่ด้วย ก วน อูยอม จานนและขอสัญญา ๓ ข้อ โจโฉยอมรบั เงื่อนไขของกวนอู โจโฉ ทาตามสัญญาของกวนอูท้ัง ๓ ข้อ เอาใจ กวนอูและพี่สะใภ้ของกวนอูอย่างดี แต่ ก ว น อูก็ ไม่ไ ด้มี น้าใ จต อบ โ จโ ฉ ยั งค ง ซือ่ สัตย์และจงรักภักดีต่อเล่าปี่อย่างแนบ แน่น โ จโ ฉ คิดน้อยใจแต่ก็เ ช่ือใน ค วาม กตญั ญขู องกวนอวู า่ คงจะไมห่ นไี ปจนกว่า จะไดต้ อบแทนบญุ คณุ “ ความซ่ือสัตย์กตัญญแู ละการ ใช้กลอบุ ายเจรจาโนม้ นา้ วใจเปน็ ส่งิ สาคัญของเรือ่ งในตอนนี้ “

โครงเร่ือง ๒.๒ โครงเรื่อง โจโฉมีทหารเอกคอยให้คาปรึกษาและ การลาดับเหตุการณ์ต่างๆ แต่ วางกล อุบายในการศึก จนส ามารถ เอาชนะเล่าป่ีและเกล้ียกล่อมให้กวนอู ละขนั้ ตอนในเรื่องสอดคล้องสัมพันธ์ เข้ามาอยู่ฝ่ายตน แต่ในที่สุดโจโฉก็ไม่ กัน จน แส ดงให้เ ห็น ถึงแน วคิดท่ีก วี สามารถชนะใจกวนอผู มู้ คี วามซ่ือสัตย์ ต้อ ง ก า ร ส่ือ อ อก ม า อย่ า งชั ด เ จ น ใ น จงรักภักดีตอ่ เล่าปไ่ี ด้ เรอื่ งความซ่ือสัตย์ของกวนอู ซึ่งสาม ก๊กในตอนท่ีเรียนเป็นการทาสงคราม ของโจโฉกบั เลา่ ปแ่ี ละกวนอู

๒.๓ ฉาก เร่ืองสามกก๊ สมัยพระเจ้าเห้ียนเต้เกิดความแตกแยก และ แยง่ ชงิ อานาจกนั ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉเป็น ช่วงท่ีโจโฉมีอานาจตั้งตัวเป็นมหาอุปราชแล ะเ ป็น ผู้ส าเร็จราชการแทนพระเ จ้าแผ่นดิน โ จโ ฉข ยาย บรรยากาศ อิทธิพลยกทพั ไปปราบหัวเมอื งต่างๆ

๒.๔ ตัวละคร มีตวั ละครท่ีมบี ทบาทสาคัญ ดงั นี้ กวนอู เป็นชาวเมอื งฮอตั้งไก่เหลียง ลกั ษณะนสิ ัยและพฤตกิ รรมทเี่ ด่นชัดที่ ปรากฏในเน้อื เรอื่ งตอนนี้ ดังนี้ เ ป็น พ่ีน้ อง ร่ว ม ส าบ าน กับ เ ล่ าป่ี แล ะ ๑.๑ เป็นผมู้ ีความซอ่ื สตั ยแ์ ละกตัญญูตอ่ เ ตี ย ว หุ ย มี ง้ า ว ย า ว สิ บ เ อ็ ด ศ อ ก ผูม้ ีบญุ คุณทกุ คน หนักแปดสบิ สองชัง่ เป็นอาวุธประจากาย ๑.๒ เปน็ ผ้มู ีความชานาญในการรบ กวนอู เปน็ บรุ ุษผมู้ ีหนวดงามและรูปงาม เป็นผู้ทม่ี คี วามกลา้ หาญ เดด็ เดี่ยว

โจโ ฉ เป็นชาวเมืองตันสิว และอยู่ใน ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมข องโ จโ ฉ ที่เด่นชดั ดังนี้ ตร ะ กูล ขุ น น า งม า ก่อ น โ จ โ ฉ เ ป็น ผู้ มี ๒.๑ เปน็ ผทู้ ี่ชานาญในการวางกลอุบายศึก สติปัญญาเฉลียวฉลาดแล ะมีความเป็น ๒.๒ เปน็ ผูท้ ่ีมวี าจาสตั ย์ ผู้นา แต่ใน ขณ ะเ ดียวกันก็เป็นผู้ท่ีมีเล่ห์ ๒.๓ เป็นผทู้ ชี่ ่ืนชอบผทู้ ่ีมีความซ่ือสัตย์ เหลีย่ มกลอบุ าย

๒.๕ กลวิธีการแต่ง กวใี ช้กลวิธีบรรยายเล่าเรื่องอย่างละเอียด บางตอนให้ตัวละครเป็นผู้เล่าด้วยการใช้บท สนทนานา ซ่ึงจากบทสนทนานี้ทาให้ผู้อ่านได้ ทร า บเ ร่ื อง ร าว ค ว าม เ ป็น ม าข อ งเ รื่ อ ง ตล อ ดจ น ทร า บลั ก ษณ ะ นิสั ย ใจ ค อแ ล ะ อารมณข์ องตวั ละครได้

๑) การสรรคา สามก๊กเป็นวรรณคดี ดังน้ี ที่ได้รับ การยกย่องว่าเป็นยอดของ ความเรยี งประเภทนิทานเพราะแต่งดี ๑.๑ การเลอื กใชค้ าได้ถูกต้องตรงตาม ทั้งเนอื้ เรื่องและสานวนท่ีแปลเป็นไทย ความหมายทตี่ ้องการ กวีใช้คาได้ตรง ด้ว ยก าร เ ลื อก ใ ช้ถ้ อย คา ได้ อย่ า ง ความหมายและถอ้ ยคาที่ใช้ก็ไม่ใช่ศัพท์ ไพเราะ ยาก อ่านแล้วจะเข้าใจสถานการณ์ได้ ทันที มีความไพเราะ สละสลวยเรียบ คุณคา่ ดา้ น งา่ ย เชน่ วรรณศลิ ป์ “..กวนอไู ดฟ้ ังดังน้ันก็โกรธ จึง วา่ แกเ่ ตยี วเลย้ี วว่า เดิมเราถามตัวว่า จะเกลีย้ กลอ่ มหรือ ตัวว่าหามิได้ แล ตัวมากล่าวดงั นี้ จะวา่ ไม่เกล้ียกล่อม นัน้ ตวั จะประสงคส์ ่ิงใดเล่า แล้วว่าเรา อยใู่ นทนี่ ก้ี เ็ ปน็ ที่คับขนั อยู่ ซง่ึ เราจะเข้า ดว้ ยผู้ใดนอกจากเล่าป่ีนั้นอย่าสงสัย เลย...”

๑.๒ ก ารเลือกใช้คาที่เหม าะแก่เนื้อ ๑.๓ ก ารเลือกใช้ค าได้เหม าะแก่ เร่ืองและฐานะของบุคคลในเรื่อง เช่น ลกั ษระคาประพันธ์ เร่อื งสามก๊ก ตอน ตอนที่กวนอูไปเข้าเฝ้ าพระเ จ้ าเ หี้ ย น เ ต้ กวน อูไปรับราชการกับโจโ ฉ กวีใช้ ซึ่งเ ป็น ก ษัต ริย์ ก วีเ ลือก ใช้คาราชา ภาษาคว าม เรียงนิท าน ประเภท ร้อย ศัพท์ได้ถูกต้องเหมาะสมแก่เนื้อเรื่อง แก้ว การใช้ถ้อยคาแล ะเ รียงค ว าม และฐานะของบคุ คลในเร่ืองเช่น เรยี บรอ้ ยสม่าเสมอ อ่านเข้าใจง่าย ไม่ มศี ัพทย์ ากภาษาไม่ซับซอ้ น ดังความว่า “...ค รั้น เ วล าเช้าก วน อู เ ข้าไป เฝา้ พระเจา้ เหย้ี นเต้ทอดพระเนตรเห็น “...ฝ่ายทหารเล่าป่ีซึ่งเข้าไปหา กวนอูใสถุงหนวดดังน้ันจึงตรัสถาม กวนอูนั้น คร้ันเวล าพลบค่ามิได้เห็น วา่ ถงุ ใส่สิ่งใดแขวนอยู่ที่คอนั้น กวน กวนอูกลับเ ข้าเ มืองก็ ชวนกันเ ปิ ด อจู ึงทลู วา่ ถงุ นี้มหาอปุ ราชให้ข้าพเจ้า ประตอู อกมาหวงั จะรับโจโฉ ม้าใช้เห็น สาหรบั ใส่หนวดไว้ แล้วกวนอูก็ถอด ดงั น้นั ก็เอาเนือ้ ความมาบอกโจโฉ โจโฉ ถว า ยใ ห้ ท อด พ ระ เ น ตร พ ระ เ จ้ า มีความยินดีก็คุมทหารเ ข้าเ มืองแห้ เหย้ี นเต้เหน็ หนวดกวนอยู าวถึงอกเส้น ฝือ แลว้ ให้เอาเพลงิ เผาเมืองขึ้น หวัง ล ะ เ อี ย ด ง า ม เ ส ม อ กั น แ ล้ ว ต รั ส จะให้กวนอูเสียนา้ ใจ ...” สรรเสริญว่ากวนอูน้ีหนวดงาม จึง พ ร ะ ร า ช ท า น ช่ื อ ว่ า บี เ ยี ย งก๋ ง แป ล ภ าษ า ไท ย ว่ าเ จ้ าห น ว ด งาม แลว้ กเ็ สด็จข้นึ ...”

๒) การใชโ้ วหาร กวเี ลือกใช้ถ้อยคาในการบรรยายไดอ้ ยา่ งเหมาะสมกับเน้ือเรื่องทาให้ผู้อ่าน มองเห็นภาพชัดเจน ดังน้ี ๒.๑ อุปมาโวหาร เปน็ โวหารท่ีปรากฏในเรอื่ งสามกก๊ ตอนกวนอูไปรับราชการโจโฉ เปน็ ความเปรยี บทเ่ี ข้าใจง่ายทาให้เกดิ ภาพทชี่ ัดเจนขน้ึ ตอน โจโ ฉคิดหาหนทางกาจัดเ ล่าป่ี เ ม่ื อ ก ว น อู ป ฏิ เ ส ธ ท่ี จ ะ ไป รั บ ราชก า ร และกล่าวเปรยี บเลา่ ป่ีวา่ เหมือนลูกนก กับ โ จ โ ฉ เ ตีย ว เ ลี้ ยว พย าย าม ห า ดังความวา่ เหตุผลโ น้มน้าวใจกวนอู โดยกล่าว เ ป รียบ ค ว าม ล าบ าก ที่ก ว น อู ต้อ ง “ . . . เ ล่ า ป่ี น้ั น เ ป็ น ค น มี เผ ชิญว่าเหมือนก ารลุยไฟแล ะก าร สติปัญญา ถ้าล ะไว้ช้าก็จะมีกาลัง ขา้ มมหาสมทุ รท่ีกว้างใหญ่ หากทาได้ มาก ขึ้น อุป มาเ หมือน ลูกน กอันข น ก็จะเป็นที่รู้จักสรรเสริญในภายภาค ปีก ยงั ไม่ขนึ้ พรอ้ ม แม้เราจะน่ิงไว้ให้ หนา้ ดังความวา่ อยู่ในรังฉะนี้ ถ้าขนข้ึนพร้อมแล้วก็ จะบินไปทางไกลได้ ซ่ึงจะจับตัวนั้น “...เหตใุ ดท่านจงึ ไม่รกั ษาชีวิตไว้ จะได้ความขดั สน ...” คอยท่าเล่าป่ี จะได้ช่วยกันคิด การ ท า นุ บ ารุ ง แ ผ่น ดิ น ให้ อ ยู่ เ ย็ น เ ป็ น สุข ถึงม าตรว่าท่าน จะได้รับค วาม ลาบากก็อุปมาเหมือนหนง่ึ ลยุ เพลิงอัน ลุกแล ข้ามพระมหาส มุทรอันกว้าง ใหญ่ ก็จะลือชาปรากฏช่ือเสียงท่าน ไปภายหนา้ ...”

จากตวั อยา่ งความเปรียบทย่ี กมานนั้ จะเห็นได้วา่ เปน็ ความเปรียบ แบบอุปมา คอื ส่งิ หรอื ขอ้ ความทยี่ กมาเปรยี บเทียบกบั ส่ิงที่เรา กล่าวถงึ เพอื่ ทาให้ผู้อ่านเขา้ ใจสิง่ ทก่ี าลงั กล่าวถึงไดอ้ ยา่ งชดั เจน และลกึ ซง้ึ ยิง่ ขึน้

๒.๒ การใชส้ านวนโวหาร การท่ีค น ไทย เ ป็นคนเ จ้าบทเ จ้ากล อนชอบพูดจาให้เ ป็นส านวนต่างๆ จึงปรากฏในเร่ืองสามกก๊ ตอนน้ี ได้แก่ ตตี วั ตายก่อนไข้ ซ่งึ ปัจจบุ ันไม่ใช้แต่ใช้ “คนทั้งปวงก็ลือชาปรากฏว่าท่าน สานว นว่า ตีตนไปก่อนไข้ ดังป ราก ฏ เ ป็ น ใ ห ญ่ อ ยู่ ใ น หั ว เ มื อ ง ฝ่ า ย ตอนท่ีอ้วนเสี้ยวแกลง้ ทาเปน็ ทกุ ข์ เตียน เหนือ เหตุใดท่านมาคิดย่อท้อจะ หอ้ งจึงกล่าวกับอว้ นเสยี้ วว่า มาตตี วั ตายกอ่ นไขน้ ัน้ ไมค่ วร” ไดใ้ หม่แลว้ ลมื เกา่ ดังตอนทก่ี วนอูกลา่ ว “กวนอูจึงว่าเสื้อเก่าน้ีข องเล่าปี่ กับโจโฉว่าเหตุทีเ่ อาเสอ้ื ใหม่ท่ีโจโฉให้ใส่ไว้ ใ ห้ บั ด น้ี จ ะ ไ ป อ ยู่ ท่ี ใ ด มิ ไ ด้ ช้ันใน แลว้ เอาเสือ้ เกา่ ใส่ชนั้ นอกวา่ แจ้ง ข้าพเ จ้าจึงเ อาเ สื้อผืน นี้ใส่ ช้ัน น อก หวัง จะ ดูต่ างห น้า เ ล่ า ป่ี ค ร้ั น จ ะ เ อ า เ ส้ื อ ใ ห ม่ ใ ส่ ชน้ั นอก คนท้ังปวงจะครหานินทา วา่ ไดใ้ หมแ่ ลว้ ลมื เก่า ”

คณุ คา่ ดา้ นสงั คม ๑) สะท้อนแนวคดิ เกยี่ วกบั การทาสงครามของคนจีน ๑.๑ การทาสงครามน้ันมิใช่ใช้กาลังทหารเพียงอย่าง เดียว การทาสงคราม นอกจากการใช้กาลังทหารยัง ต้องอาศยั สตปิ ญั ญาและเล่หเ์ หลย่ี มกลอุบายเป็นสาคัญ จึงจะสามารถเอาชนะขา้ ศึกศตั รูได้ ดงั เช่น ตอนที่เทียหยกวางกลอุบายลอ่ ลวงให้กวนอูออก จากเมอื งแห้ฝือ เพอื่ ให้ทหารโจโฉเข้ายึดเมืองแห้ฝือ และ กท็ าได้สาเร็จ “ม้าเทง้ ไปอยู่เมืองเสเหลียงนั้นมีทหารเป็นอันมาก ถ้า ท่าน จะย ก ทั พไป ตีเ อ า บั ดนี้เ มือง เ ร าก็เ ป็นกั งว ล อยู่ ขอให้ทา่ นเรง่ แต่งผมู้ สี ตปิ ญั ญาไปเกล้ียกล่อมหาตัว มา้ เทง้ กลับเขา้ มา อยา่ ใหท้ นั ม้าเท้งรวู้ ่าท่านจับตังสินกับ พวกเพ่ือนฆ่าเสีย ข้าพเจ้าเห็นว่าเท้งไม่แจ้งเนื้อความ ทั้งนกี้ จ็ ะเข้ามา จงึ จับฆ่าเสียก็จะได้โดยง่าย ”

๑.๒ บคุ ลกิ ภาพผนู้ า ผู้นาที่จะย่ิงใหญ่และประสบความสาเร็จ นอกจาก จะตอ้ งมีสตปิ ัญญาเฉลียวฉลาด เขียวชาญในการรบแล้ว ควรมคี วามพยายามและความอดทนในการทาการที่มุ่งหวัง ดังเช่น ตอน ที่โ จโ ฉ ใช้ค วาม เ พียรพยายาม อดท น แล ะใช้ จติ วทิ ยาเปน็ อย่างมากในการผูกมัดใจกวนอูให้เกิดความ จงรักภกั ดตี ่อตนเอง ซ่งึ โจโฉก็ทาได้สาเร็จขั้นหน่ึง แม้กวน อจู ะยังคงความซือ่ สตั ยต์ ่อเลา่ ป่ีไม่คลาย แต่ก็รู้สึกสานึกใน บุ ญ คุ ณ ข อ ง โ จ โ ฉ แล ะ พ ร้ อ ม ที่ จ ะ ต อ บ แท น บุ ญ คุ ณ ใ น ภ าย หนา้ “ โจโฉจงึ ถามเทียหยกวา่ ท่านจะคิดล่อลวงประการ ใด เทยี หยกจึงวา่ ทา่ นจับทหารเลา่ ปไี่ วไ้ ด้เปน็ อนั มาก จงให้ บาเ หน็จรางวัล ให้ถึงข นาด แล้วสั่งให้ทาตาม คาเราจึง ปลอ่ ยเข้าไปในเมืองใหบ้ อกว่าหนกี ลบั มาได้ ถ้าเราจะทาการ ก็ให้เป็นไส้ศึกอยู่ในเมือง แล้วให้แต่ง ทหารไปรบล่อ ถ้า กวนอูไล่ออกมาน อกเมืองแล้ว จึงให้ทหารซ่ึงซุ่มอยู่ท้ัง สองขา้ งล้อมไว้ จึงแต่งใหผ้ ู้มีสติไปเกล้ียกล่อมกวนอูเห็น จะไดโ้ ดยง่าย”

๑.๓ ความสาคัญของนักการทูต นัก ก ารทูตมีค วาม สาคัญ ใน ก ารช่วยราชก า ร บ้านเมอื ง แมก้ ระทัง่ ในยามศกึ สงคราม ผทู้ ่ที าหน้าที่ ทางการทตู ตอ้ งเป็นผู้ที่มีสติปัญญาเฉลียวฉลาด มีโวหารทางการพูดเป็นเลศิ ดังเชน่ เตียวเล้ยี วทสี่ ามารถโนม้ น้าวใจให้กวนอยู อมรับราชการกับโจโฉเป็น ผลสาเร็จ “เตยี วเล้ยี วจงึ ตอบว่า เดมิ ท่านเล่าปี่ เตียวหุยได้สาบานไว้ต่อกัน วา่ เปน็ พน่ี ้องร่วมสุขแลทกุ ขเ์ ป็นชีวิตอันเดียวกัน.... เม่ือท่านตาย แล้ว เล่าป่ี เตยี วหยุ กจ็ ะตายด้วย ซง่ึ ทา่ นสาบานไว้ต่อหน้ากันก็จะ มิเสยี ความสตั ย์ไปหรอื คนทั้งปวงก็จะล่วงนินทาว่าความคิดท่าน น้อย...เตียวเล้ียวจึงวา่ มหาอปุ ราชให้ทหารล้อมไว้เป็นอันมาก ถ้า ท่านมสิ มคั รเข้าด้วยเห็นชีวิตท่านจะถึงแก่ความตายหาประโยชน์ มิได้ ขอให้ท่านอยู่กับมหาอุปราชก่อนเถิด จะได้มีประโยชน์สาม ประการ”

๑.๔ พลังของความสามคั คี ช่วยให้บ้านเมอื งอยรู่ อดปลอดภัยจาก ขา้ ศึกศัตรู ในการทาสงครามถ้ามีความเป็นน้าหนึ่ง ใจเ ดียวกัน ย่อม เ กิดพลังใน ก ารต่อสู้ ข้าศกึ แต่หากขาดซึ่งความสามัคคีแล้ว ย่อมเสียทีแก่ข้าศึกโ ดยง่าย เ ช่น การที่ อ้วนเสี้ยวไม่ส่งทหารไป ช่วยเล่าปี่ เป็น เหตุหนึ่งท่ีทาให้เล่าปี่ปราชัย หรือการที่ บติ ก๊ บิฮอง กันหยง ท้ิงเมืองเพราะคิด ว่าจะสู้โจโ ฉมิได้ และตันเ ต๋งก ลับเ ปิด ประตูรบั โจโฉเป็นเหตุให้โจโฉยึดเมืองชี จิ๋วไดง้ า่ ย

๒. สะท้อนค่านิยมในการประพฤติปฏิบัติของคนในสังคม ๒.๑ ค่านิยมเรอื่ งความซ่ือสตั ย์ จากเรื่องสามกก๊ ตอนกวนอูไปรับราชการกับโจโฉ สะท้อน ให้เหน็ คา่ นิยมดา้ นความซ่ือสตั ย์ได้แน่ชดั ทส่ี ดุ ดงั ความว่า “โ จโ ฉรู้ดังนั้นก็เ กรงใจกวนอูว่ามีความสัตย์แล กตัญญูต่อเ ล่าป่ี โ จโ ฉจึงให้กวนอูกับภรรยาเ ล่าป่ีไป อยู่ ณ ตึกสองหลังมีชานกลาง กวนอูจึงให้พ่ีสะใภ้ทั้ง สองคนนั้นอย่ตู ึกหน่ึง แล้วให้ทหารท่ีแก่ราชการอยู่รักษา ประมาณสิบคน ตัวนั้นอยู่ตึกหนึ่งระวังรักษาพี่สะใภ้ท้ัง สอง” กวนอถู ือเปน็ ตัวละครสาคัญท่ีสะท้อนค่านิยมเร่ือง ความซ่ือสัตย์ บทบาทและพฤติกรรมขงกวนอู ไม่ว่าจะ แสดงออกต่อภ รรย าข อ งเ ล่ าป่ี ห รื อ โ จ โ ฉ ก็ ล้ ว น ส นั บ ส นุ น ค่านิยมเรื่องความซื่อสัตย์ทงั้ สิน้

ค่านยิ มความจงรักภักดี ๒.๒ ตอ่ พระมหากษตั รยิ ์ เช่น การที่โจโฉสง่ ทหารไปล่อให้กวนอูตามออกมานอกเมือง และล้อมจบั ตัวกวนอไู ว้ เตียวเล้ียวทหารฝ่ายโจโฉซึ่งกวนอู เคยช่วยชีวิตไว้เปน็ ผู้เขา้ ไปเกล้ียกล่อมกวนอูให้ไปอยู่กับโจโฉ กวนอูยอมจาน น แต่ ข อ เ งื่ อ น ไข เ ป็ น สั ญ ญ าคื อ ข อ ใ ห้ ได้ เ ป็ น ข้ า ของพระเจา้ เห้ยี นเต้ “ กวนอูจงึ ว่า เดมิ เราไดส้ าบานกันไว้กับเล่าป่ี เตียวหุย ว่าจะช่วยทานุบารงุ พระเจา้ เห้ียนเต้แลอาณาประชาราษฎรให้ อยู่เย็นเป็นสุข ซ่ึงเราจะสมัครเข้าด้วยน้ัน เราจะขอเป็นข้า พระเจา้ เห้ยี นเต้ประการหนงึ่ ” ค่านยิ มความกตญั ญูรู้คุณ ๒.๓ เช่น ตอน ท่ี เ ตียวเ ลี้ยวกล่าวถึงลักษณะนิสัยของกวนอู ดงั ความว่า “อันน้าใจกวนอูนั้น ถ้าผู้ใดมีแล้วเห็นจะเป็นเหมือนอิ เยียง อนั เลา่ ป่ีกบั กวนอนู ้นั มิไดเ้ หน็ พีน่ อ้ งกนั ซ่งึ มคี วามรักกัน นน้ั เพราะได้สาบานต่อกนั เลา่ ปเี่ ป็นแต่ผู้น้อย เลี้ยงกวนอูไม่ ถงึ ขนาด กวนอยู งั มนี า้ ใจกตัญญูต่อเล่าปี่ จึงคิดจะติดตาม มิได้ท้งิ เสีย

๓) สะทอ้ นเรอ่ื งความเชอ่ื ของคนในสงั คม ๓.๑ ความเชอื่ ในโชคลาง แมโ้ จโฉจะเปน็ แม่ทัพที่มีความสามารถในการรบเม่ือ ยกทัพมาเกิดลมพายุพดั ธงชยั หัก ก็ต้องพึ่งคาทานาย ทายทัก จะเ ห็น ได้ว่าเป็น เรื่องส าคัญข องก ารรบ โบราณทต่ี ้องถือฤกษย์ ามและโชคลาง ดังความว่า “ฝ่ายโจโฉยกกองทพั มาใกล้จะถึงเมอื งเสียวพ่าย พอเกิดลมพายุใหญ่พัดหนัก ธงชัยซึ่งปักมาบนเกวยี นน้ันหักทบั ลง โจโฉเห็นวิปริตดังนั้นก็ให้ทหารหยุดต้ัง คา่ ยม่นั ไวแ้ ลว้ ถามทีป่ รกึ ษาวา่ ซ่ึงลมพายุพดั มาถกู ธงชัยเราหักลงท้ังน้ี จะเห็น ดแี ลร้ายประการใด ซุนฮกจงึ ว่าซ่ึงเกิดพายุใหญ่พัดธงชัยหักทับลงมานั้นเป็น ลม ตะวัน ออก เ วล าค่าวัน นี้ดีร้ายเ ล่าป่ีจะยก ทัพออกม าปล้นค่ายเราเ ป็น ม่นั คง พอมอกายเขา้ มาวา่ แก่โจโฉว่า ลมตะวันออกพดั มาถูกธงหักน้นั ข้าพเจ้า เห็นว่ากลางคนื วนั น้ีจะมผี ู้มาปล้นค่าย”

๓.๒ ความเช่ือในเรื่องความฝนั เมื่อนางบิฮูหยินและกาฮูหยินเล่าค วามฝันของนางที่ เกี่ยวกับเล่าป่ใี หก้ วนอูฟัง กวนอกู ็เกิดวติ ก “...นางกาฮหู ยนิ จึงตอบวา่ คืนนพ้ี ่ีฝันเห็นเล่าปี่ ดงั ตกหลมุ ลงคร้นั ตน่ื ขน้ึ มาก็ตกใจจึงแก้ฝันนาง ความ บิฮหู ยิน เห็นพร้อมกันว่าเล่าปี่ตายแล้วพ่ีจึง รอ้ งไหร้ ัก กวนอูไดฟ้ ังดังนั้น พิเคราะห์ดูเห็น ว่า ฝันผิดป ระหล าด สาคัญว่าเล่าปี่เป็นตายก็ รอ้ งไหด้ ้วย ”

๓.๓ ความเชอ่ื เร่ืองบญุ กรรมทีต่ นไดก้ ระทาไว้ สามก๊ก ตอนกวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉแสดงให้เหน็ ความเชอื่ เรอ่ื งบุญกรรมทีไ่ ด้ทามา เช่น “แลว้ วา่ บัดนขี้ ้าพเจ้าเข้ามาปรึกษาดว้ ย พี่ท้งั สองจะเห็น ประการใด นางกาฮูหยินจึงวา่ เวลาคนื นีโ้ จโฉเขา้ ในเมืองได้ พน่ี ี้เกรงอยูว่ า่ จะเป็นอันตรายตา่ งๆเป็นเดชะบุญของเรา ”

๔) สะทอ้ นเกยี่ วกบั ขนบธรรมเนยี ม ประเพณตี า่ งๆของสงั คมจนี ๔.๑ การจดั เลยี้ ง การจัดเลี้ย ง เ ป็ น เ อ ก ลั ก ษ ณ์ ข อ ง คนจีน ใน สังค มจีนไ ม่ว่า จะใ น โอกาสแสดงคว ามยินดี ต้อนรับ หรือข อบ คุณ มัก จ ะจัดอ าหา ร เลยี้ งกันเป็นประจาจนกลายเป็น ประเพณีไปโดยปรยิ าย ดังความว่า “...อ้ว นถาได้ฟังดังน้ันก็มีความ การให้ของกานัลเป็นสงิ่ ท่ีชาวจีนนิยม สงสารเป็นอันมาก ก็ให้แต่งโต๊ะ ทากนั ในเกอื บทกุ โอกาส จากเร่ืองจะเห็นได้ เ ลี้ยงแล้ว จัดแจงท่ีอ ยู่ให้เ ล่า ป่ี วา่ โจโฉให้เครื่องเงิน เคร่ืองทองเสื้อผ้าดีๆ อาศัย จึงแต่งหนังสือบอกไปถึง และใหผ้ ้าแพรขาวอยา่ งดีแก่กวนอูเพ่ือทาถุง บิดาตามคาเล่าป่ีใหม้ า้ ใช้ถือไปก่อน ใส่หนวด การให้ของกานัลเช่นน้ีเป็นกลวิธี ...” หน่ึงที่ชาวจีน นิยมก ระทาเพื่อเ ป็น เค ร่ือง ผูกใจ ๔.๒ การใหข้ องกานลั

๔.๒ การให้ของกานลั ดัง “ครนั้ อยู่มาวนั หนึ่ง โจโฉให้เชิญ “กวนอจู งึ ตอบว่าหนวดของข้าพเจ้า ความ กวนอูมากิน โต๊ะ เ ห็นกว นอูห่ม ประมาณร้อยเส้น คร้ันถึงเทศกาล เส้อื ขาด โจโฉจึงเอาเสื้ออย่างดี หนาวก็หลน่ ไปบา้ ง ขา้ พเจ้าจึงทาถุง ว่า ใ ห้ ก ว น อู ก ว น อู รั บ เ อ า เ ส้ื อ ใส่ไว้ โ จโ ฉได้ฟังดังนั้นจึงเ อาแพร แ ล้ ว จึ ง เ อ า เ ส้ื อ ใ ห ม่ นั้ น ใ ส่ ขาวอยา่ งดี ทาถุงใหก้ วนอสู าหรับใส่ ชั้นใน เอาเสือ้ เก่าน้นั ใสช่ ัน้ นอก ” หนวด”

ส า ม ก๊ ก ต อ น ก วน อู ไป รั บร า ชก าร กั บโ จ โ ฉ เป็ น ตอ น ที่เ น้ น ด้านคุณธรรม จริยธรรมของตัวละคร เช่น ความจงรัก ภักดี ความซื่อสัตย์ ความกตัญญู การยึดถือสัจจะ ซ่ึงถือเป็นค่านิยมท่ีทุกสังคมยกย่องเพียงแต่ ในแต่ละสังคมให้ความสาคญั มากน้อยตา่ งกัน

บรรณา นกุ รม ณัฐชยา เพ็ชรรตั น์. สามก๊ก บ้านจอมยุทธ . ประวัติผแู้ ตง่ สาม ตอนกวนอูไปรับราชการโจโฉ . ก๊ก . สบื คน้ 13/มถิ นุ ายน/2564, สบื คน้ 13/มถิ นุ ายน/2564, จาก จาก https://www.baanjomyut.com https://sites.google.com/a/ /library_3/the_three_kingdo watpa.ac.th/krunatchaya ms/02.html peerapon potkajon . (2558) . jasminebow.(2555).คณุ ค่าท่ไี ด้จาก ตวั ละครหลักในสามก๊ก สามกก๊ . สบื ค้น 13/มิถนุ ายน/2564, สืบคน้ 13/มิถนุ ายน/2564, จาก จาก https://literaturethai.wordpress. https://sites.google.com/site com /earthtuysite/prawati-swn ตัวละครสามก๊ก. สบื คน้ 13มถิ ุนายน/2564, จาก http://www.digitalscho ol.club/digitalschool/t hai2_4_1/thai9_3/pap er/all.pdf