ห่านกับไข่ทองคำ

นิทานอสี ป หา่ นกับไขท่ องคํา

กาลครังหนงึ นานมาแลว้ มสี องตายายผแู้ สนยากจน อาศัยอยู่ทีกระท่อมเก่าๆ ในปา กวา้ งอยา่ งสงบ แต่จๆู่ วันหนึงก็เกดิ เรอื งประหลาดขนึ

เมอื ตาเฒ่าพบวา่ หา่ นทเี ลียงไว้นนั ออกไขม่ าเปนสีทองอร่าม ทนั ใดนนั ตากเ็ รียก \"ยายเฒ่า ๆ ดูนีสิตาเจอ อะไร ! หา่ นของเราออกไข่เปนทองคาํ ดว้ ยล่ะ\" ตาเฒ่าร้องเสียงดัง

\"จรงิ ๆหรอื ตาเฒ่า ? จู่ ๆ หา่ นมันจะออกไข่มาเปนทองคําได้ยงั ไงกนั \" ยายเฒา่ ถามกลับแบบไม่เชอื หูเชือตาตัวเอง \"ถา้ ยายเฒ่าไม่เชอื เดยี วตาเฒา่ เอาไขใ่ บนไี ปให้ในเมืองดูก่อน แลว้ กัน จะได้รกู้ ันไปเลยว่านคี ือทองคาํ จริงหรอื ปลอม\" พูดจบ ตาเฒา่ ก็รีบเดินทางไปยง้ รา้ นทองในเมอื งทนั ที

เมือตาเฒา่ มาถงึ รา้ นทอง จึงยืนไขห่ ่านปริศนาใหช้ า่ งทองตรวจดูอยา่ งละเอยี ด เมอื ช่างทองยนื ยนั ว่านแี หละคือทองคําของแท้ ตาเฒ่ากเ็ สนอขายไข่ทองคาํ ใบนันอย่าง ไมร่ อช้า

แลว้ ม่งุ หนา้ กลบั บ้านไปบอกขา่ วดีกบั ยายดว้ ยความตนื เตน้ \"ยาย ๆ ไขใ่ บนันคือทองคาํ จริง ๆ ตาได้เงนิ กลบั มาตังเยอะแหน่ะ ตอ่ ไปนเี ราจะรวย กนั แลว้ นะ! '' พูดจบทังสองก็กอดกนั อย่างมีความสุข

จากวันนนั เปนตน้ มา สองตายายก็หมนั เก็บไข่ไปขายทกุ วนั จนกลายเปนเศรษฐีและ มีเงินทองใช้ไม่ขาดมอื แต่ วนั หนงึ ตากเ็ ริมร้สู ึกไมพ่ อใจวา่ ทาํ ไมห่านของเขาถงึ ออกไข่ ได้เพียงวนั ละฟองเทา่ นันจงึ เกิดความคิดขนึ มาว่า

\"ยาย..วันนเี ราไปผ่าท้องหา่ นกันดกี วา่ จะไดเ้ อาทองคาํ ทังหมดในนันไปขาย ทเี ดยี ว มัวแตเ่ กบ็ วนั ละฟองแบบนี มนั จะไปทนั กนิ อะไร\" ตาเอ่ยชวน ยาย \"กด็ ีเหมอื นกันนะตา เราจะไดไ้ ม่ตอ้ งเหนือยเดนิ ทาง เขา้ เมืองทุกวัน\" ยายเห็นดีเห็นงามไปดว้ ย

วา่ แลว้ กไ็ มร่ อชา้ สองตายายรบี จบั หา่ นมาผ่าทอ้ งทนั ที แตป่ รากฏวา่ ในทอ้ งของหา่ นนนั ไมม่ ไี ขท่ องคําอยู่เลยแมแ้ ตฟ่ องเดียว แถมทังสองยงั ตอ้ งสูญเสียห่านของพวกเขาไป โดยไม่มีโอกาสเก็บไขท่ องคาํ ไปขายอกี เลย...

นิทานเรืองนสี อนใหร้ ูว้ ่า เวลาทเี ด็กๆ อยากไดอ้ ะไร ตอ้ งรูจ้ กั พยายาม รจู้ กั ขวนขวาย เพราะในโลกของ ความจริงนนั ไม่มหี า่ นทีออกไขท่ องคาํ ให้เราเหมือนในนทิ าน ถ้าอยากมฐี านะราํ รวยก็ ตอ้ งเรียนรทู้ ีจะประหยัดอดออม ไมใ่ ช้ชวี ิตฟุมเฟอย หรือถา้ อยากได้ของเลน่ ก็ต้องรจู้ ัก เกบ็ หอมรอมริบ หมันหยอดกระปกุ ทกุ วนั และสิงทสี ําคญั ทสี ุด เมือคุณหนู ๆ ไดส้ ิงของ ทตี อ้ งการแล้ว กค็ วรพอใจในสิงทีตัวเองมีกนั ดว้ ยนะคะ ไมอ่ ยา่ งนนั ชวี ติ จะไม่เหลือ อะไรเลยเหมือนกบั สองตายาย หรือเปนดังสุภาษิตไทยทวี า่ \"โลภมาก มักลาภหาย\" นนั เอง

จดั ทาํ โดย นางสาวนรนิ ทร์ จ่าพันดุง รหสั นกั ศึกษา 63121860027 สาขาการศึกษาปฐมวยั ชนั ปที 2 แหล่งทมี า : https://baby.kapook.com/view203280.html