ม.๖ ห้อง๑๐ สามก๊ก

สามก๊ก ตอน...กวนอูไปรบั ราชการกับโจโฉ 三國演義

วารสาร เ อง...สาม ก ตอนกวน ไป บราชการ บโจโฉ... ด โดย นางสาว ญญา ฐ เ ยวไพ ร เลข ๑ เลข ๘ นางสาว ต น สโต เลข ๙ เลข ๑๒ นางสาว ชา ย ศ ห ท เลข ๑๕ เลข ๒๓ นางสาว ชา ทร ศ ธรรม ช เลข ๒๔ เลข ๒๕ นางสาว พร ท ญญาเ ศ เลข ๒๖ นาย ย จ วรรณ ต เลข ๒๗ นาย ฐชา างผา ข นาย ปฐ ณวโรต นาย อ ญ เทพทอง นางสาว ช นทร น ธยม กษา ๖/๑๐ เสนอ ณค ช ยพร แ วปาน น วารสารฉ บ เ น วนห งของราย ชาภาษาไทย ๖ (ท๓๓๑๐๑) ภาคเ ยน ๑ การ กษา ๒๕๖๔ โรงเ ยนสงวนห ง กงานเขต น การ กษา ธยม กษาเขต ๙ พรรณ ีรุบุสึศัมึศ่ีท้ืพันำสิญีรึศีป่ีทีริว่ึน่ส็ป้ีนับัก้กัมูรุค่ีทีปึศัม้ัช่ีทัจีนิส์ญิพ่ีท์ญัปิธ่ีท์มุคีว่ีทุส่ชัณ่ีท์นัรุสิกัชิตุช่ีทิลัป์ิธุศิพ่ีท์ตัรีรัภิน่ีท์ธุสีรัลิณ่ีทุน์ตัวิฐ่ีท์ณูบ้ีลัณักำทัจักัรูอ๊ก่ืร

























๑๑ เตียวเลยี้ วจงึ า าพเ ากบั กวนอไู จกั กนั มา ครั้งน้ี าพเ าจะขออาสาไปเกล้ยี ก อมกวนอใู ไ เทยี หยกจงึ า ซึง่ เตยี วเลี้ยวจะรับอาสาไปเกลย้ี ก อมกวนอูนั้นเหน็ กวนอจู ะ ไ มา าพเ าจะขออาสา อลวงใ กวนออู อกจากเมืองแ อแ ว าเห็นกวนอสู ้นิ ความคิด ลงเมือ่ ใด จงึ ใ เตียวเล้ียวไปเกล้ยี ก อมเห็นจะไ โดย าย โจโฉจึงถามเทย่ี หยก า านจะคดิ อลวงประการใด เทยี หยกจงึ า านจบั ทหาร เ า ไ ไ เ นอนั มาก จงใ บ เหนจ็ รางวลั ใ ถงึ ขนาด แ วสั่งใ ท ตามค เรา จงึ ป อยเ าไป ในเมืองใ บอก าหนีกลบั มาไ าเราจะท การก็ใ เ นไ ศึกอ ในเมือง แ วใ แ งทหารไปรบ อ ากวนอูไ ออกมานอกเมอื งแ ว จงึ ใ ทหารซึง่ มอ ทง้ั สอง าง อมไ จึงแ งใ มีสติ ญญาไปเกลี้ยก อมกวนอูเหน็ จะไ โดย าย โจโฉเห็นชอบ วยจึงใ เอาทหารเ า ซง่ึ จับไ ไ ประมาณสส่ี บิ คน แ วใ บ เหนจ็ รางวัลเ นอันมาก จงึ ส่ังเนอื้ ความตามค เทียหยก าทกุ ประการ ทหารทั้งปวงกเ็ าไปหากวนอใู นเมืองแ อ แ วบอก า าพเ าหนโี จโฉมาไ กวนอู ไ งดังนน้ั ก็มไิ มีความสงสยั จงึ เอาไ ใ สอยอ ครนั้ เวลาสามยาม โจโฉจึงใ แฮหัว นคมุ ทหาร าพันเ นกอง ม แ วส่งั ซหิ ลงกบั เคาทู า ากวนอูไ แฮหวั นออกมาก็ใ ยกทหารตั้งสกัดไ คอยรบ องกนั อ าใ กวนอูเ น อนั ตราย นายทหารท้ังสามคนกย็ กไปเมืองแ อ โจโฉกค็ มุ ทหารยกตามไปตงั้ อ แ ไกล แฮหัว นคมุ ทหารมาตั้งอ ใก เชิงก แพงเมอื งแ อ ายกวนอูเห็นกองทัพมาตง้ั ประชิดอ ดงั นั้นกม็ ิไ ยกออกรบ ง ใ ทหารข้ึนรักษา ห าท่ีไ มน่ั คง แฮหวั นมิไ เห็นกวนอูยกออกมารบ จึงใ ทหารเลว อง อ อ ากวนอูเ น อหยาบ า กวนอูไ ยนิ ดังนั้นกโ็ กรธ จงึ คมุ ทหารสามพนั เ ดประตูเมืองออกมารบแฮหัว น ไ สิบเพลง แฮหวั นแก งชัก าหนี กวนอมู ิไ กลอุบายกข็ ับมาไ ไปทางไกลเมืองประมาณ สอง อยเ น กวนอไู คิดขน้ึ มากลวั าทหารโจโฉจะยกเ าท ายเมืองแ อ จึงพาทหาร กลบั มา พอไ ยนิ เสียงประทดั แ วแลเหน็ เคาทกู บั ซิหลงคมุ ทหารออกรบสกดั ไ ท้ัง ายขวา กวนอูกข็ ับ าเ ารบ งเ นสามารถ ซิหลง เคาทูกร็ บั รอง องกันอ กวนอูจะกลบั เ าไปใน เมอื ง พอพบแฮหวั นคมุ ทหารมารบ อมสกัดทางไ ซิหลงกับเคาทกู รบตีกระหนาบเ ามา กวนอนู ้นั องกันลกู เกาทณั ไ เ นสามารถ จะกลับเ าเมอื งกไ็ ไ จะหลีกไป างทาง าย ขวาทหารก็หนุนหนาเ ามา แ รบ องกนั อ น้ันจนใก พลบ กวนออู ิดโรยก ลังลง ำำ่ค้ลู่ย้ป่ต้ข้ซ้ข้ด่ม้ข็ป้ว์ฑ้ป้ข้ว้อุ้ต้ขู่ย้ป็ปุ่พ้ข้ม้ซ้ว้ล้ด ืฝ้ห้รำ้ข่ว้ด้ส้ร่ลู้ร้ด้ม้ลุ้ต้ดุ้ติป้ด้ช้ข็ป่ด้ล่ต้ร้ห้ดุ้ต้ว้น้หุ่พ้ดู่ย่ฝ ืฝ้หำ้ลู่ยุ้ต่ตู่ยืฝ้ห็ป้ห่ย้ป้ว้หุ้ต่ล้ถ่ว้ลุ่ซ็ป้หุ้ต้ห ู่ย้ช้ว้ดัฟ้ด้ด้จ้ข่ว้ลืฝ้ห้ข่วำ็ปำ้ห้ล้ด้ว่ีป่ล้ห้ด่ง้ด่ลัปู้ผ้ห่ต้ว้ล้ขู่ยุ่ซ้ห้ล่ล้ถ่ล่ต้ห้ลู่ย้ส็ป้หำ้ถ้ด่ว้ห้ข่ลำำ้ห้ล้หำ้ห็ป้ด้ว่ีป่ล่ท่ว่ล่ท่ว ่ง้ด่ล้ห้ถ้ลืฝ้ห้ห่ล้จ้ข่ม่ล่ว้ด้ห่ล้จ้ขู้ร้ด้จ้ข่ว

๑๒ จงึ คมุ ทหารหนไี ปถงึ เนินเขาแ งหน่งึ ก็ขึน้ หยุดพักอ บนเขาน้นั แฮหวั น ซิหลง เคาทู เหน็ ดังน้นั ก็คุมทหารเ า อมเชิงเขาไ ายทหารเ า ซึ่งเ าไปหากวนอนู นั้ คร้นั เวลาพลบ มิไ เห็นกวนอูกลับเ าเมอื ง ก็ ชวนกนั เ ดประตูออกมาหวงั จะรบั โจโฉ าใ เหน็ ดังนนั้ กเ็ อาเนอ้ื ความมาบอกแ โจโฉ โจโฉมี ความยนิ ดกี ค็ ุมทหารเ าเมอื งแ อ แ วใ เอาเพลิงเผาเมอื งขึน้ หวงั จะใ กวนอเู สยี ใจ จงึ ส่ังใ ทหารรกั ษาครอบครวั เ า ไ จงดี แ วโจโฉก็กลบั มาเกณ ทหารหนุนเ า อมกวนอู ไ กวนอูเห็นแสงเพลิงในเมืองส างขนึ้ กต็ กใจ คิดถงึ ครอบครวั เ า จงึ คุมทหารลงมาถึง เชงิ เขา ทหารโจโฉรบสกดั ไ ลงมามิไ แ วรอื้ กลบั ขน้ึ เขาเ นหลายครงั้ จน งขึ้นกวนอูจึงขี่ าพาทหารลงไปใก จะถึงเชงิ เขา พอเห็นเตยี วเล้ยี วขี่ าถือ าวขึน้ มา กวนอูจึงถาม า าน จะมารบกบั เราหรอื เตียวเลย้ี วจงึ ตอบ า าพเ าจะมารบกบั านหามิไ ซงึ่ าพเ าขึน้ มาน้ี หวงั จะแทนคุณ าน แ วเตียวเลยี้ วกล็ งจาก าเอา าวน้นั วางไ เ าไปค นบั กวนอู กวนอูเหน็ ดงั น้นั กล็ งจาก ารบั ค นบั เตยี วเลี้ยว แ วถามเดยี วเลยี้ ว า โจโฉใ มาเกลี้ยก อมเราหรือ เตยี วเล้ียวจงึ ตอบ า านไ มีคุณ วยชวี ิต าพเ าไ บัดนี้ านมคี วามทุก ให หลวง าพเ าจึงอุต า ขึน้ มาหวังจะแทนคณุ าน กวนอูจึงถาม า านคิดถึงคุณเรานั้นจะขึน้ มา วยเ นก ลังเราหรือ เตยี วเลย้ี วก็ า หามิไ กวนอูจงึ า านจะมาเกลย้ี ก อมแล วยเรากห็ ามิไ ซึง่ านขนึ้ มาน้ี วยเหตสุ ง่ิ ใดเ า เตยี วเล้ยี วจึงตอบ า านกบั เ า เตียวหยุ มคี วามรกั กนั เ นอนั มาก บดั นเี้ า กับเตยี วหยุ แตกไป านก็ยงั ไ เหตุ าเ นแลตาย เวลาคนื นม้ี หาอปุ ราชยกกองทัพเ าตเี มืองแ อไ แ วสัง่ แ ทหารท้งั ปวงมิใ ท อนั ตรายแ อาณาประชาราษฎ อนั ครอบครัวของเ า น้ัน ก็ แ งใ ทหารไปพิทัก รักษามิใ ใดท อันตรายไ าพเ าเห็น ามหาอปุ ราชมีใจเมตตาผกู ความรัก านถึงเพียงน้ี จงึ เอาเนอื้ ความมาแ งแ าน กวนอูไ งดงั นั้นกโ็ กรธ จึง าแ เตียวเล้ียว า เดิมเราถามตวั าจะเกล้ียก อมหรือ ตัว าหามิไ แลตวั มาก าวดังน้ี จะ าไ เกลีย้ ก อมนั้นตวั จะประสง สิ่งใดเ า แ ว าเราอ ในทนี่ กี้ เ็ นที่คบั ขันอ ซง่ึ เราจะเ า วย ใดนอกจากเ า น้นั อ าสงสัยเลยตัวเราก็มิไ รกั ชีวิต อันความตายอุปมาเหมือนนอนหลับ านเ งกลบั ไปบอกแ โจโฉใ ตระเตรยี มทหารไ ใ พ อม เราจะยกลงไปรบ ้ร้ห้ว้ห่ก่ร่ท้ด่ย่ีป่ลู้ผ้ด้ขู่ย็ปู่ย่ว้ล่ล์ค่ล่ม่ว่ล้ด่ว่ล่ว่ว่ก่วัฟ้ด ่ท่ก้จ่ท่ว้จ้ข้ดำู้ผ้ห์ษ้ห่ตีป่ล์ร่กำ้ห่ก้ล้ดืฟ้ห้ข็ป่วู้ร่ม่ท่ีป่ล็ป่ีป่ล่ท่ว่ล้ด่ท้ด่ช่ล่ท่ว้ด่วำ็ป่ช่ท่ว ่ท์ห่ส้จ้ข่ญ์ข่ท้ว้จ้ข่ช้ด่ท่ว่ล้ช่ว้ลำ้มำ้ข้ว่ง้ม้ล่ท้จ้ข้ด่ท้จ้ข่ว่ท่ว้ง้ม้ล้มุ่ร็ป้ล้ด้ว่ีป่ล่ว้ว้ล้ข์ฑ้ล้วีป่ล้หำ้น้ห้ห้ลืฝ้ห้ข่ก้ช้มิป้ข้ดำ่ค้ข่ีป่ล่ฝ ้ว้ล้ขุ้ตู่ย่ห

๑๓ เตยี วเล้ียวไ งดงั นน้ั ก็หวั เราะแ วตอบ า ซง่ึ าน าทัง้ นีโ้ ทษมอี กับตัว านถงึ สาม ประการ คนทั้งปวงจะ วงครหานินทา านไ กวนอจู งึ าตัวเราถือความสัต มัน่ คงอ า ถงึ ตัวจะตายกม็ ิไ เ ากับ ใด ซ่ึง าน ามโี ทษสามประการน้นั วยเหตสุ ง่ิ ใด าง เตยี วเล้ยี วจงึ ตอบ า เดิม านกบั เ า เตยี วหยุ ไ สาบานไ อกัน า เ นพ่ี อง วมสุขแลทุก เ นชวี ติ อัน เดียวกนั า ใดตายก็จะตาย วย ครั้งนี้เ า กับเตียวหุยแตกไป านก็ไ าเ นหรือตาย แลบดั น้ที หารก็ อยนัก ซึ่งจะยกลงไปรบนน้ั า านเ นอนั ตรายถึงส้นิ ชวี ิต ายเ า เตียว หยุ ยังมชี ีวิตอ จะเทย่ี วตามหา าน หวังจะ วยกนั คิดการ อไปเมอ่ื านตายเสยี แ ว เ า เตยี วหยุ กจ็ ะตาย วย ซงึ่ านสาบานไ อห ากันก็จะมเิ สยี ความสตั ไปหรือ คนทั้งปวงกจ็ ะ วงนินทา าความคิด าน อย ประการหน่งึ เ า ก็มอบครอบครวั ไ ใ านรักษา า านตายเสียภรรยาเ า ทัง้ สอง นนั้ จะพึง่ ใดเ า อนั ตรายก็จะมี างๆ การซง่ึ เ าปลงใจไ แ านน้นั กจ็ ะไ เสยี ไปหรือ าพเ า เหน็ ไ ชอบเ นสองประการ อกี ประการหนึง่ น้นั านกม็ ี มอื ก าหาญ แ วแ งใจในขนบธรรมเนียมโบราณมาเ น อันมาก เหตุใด านจงึ ไ รกั ษาชวี ิตไ คอย าเ า จะไ วยกันคดิ การท นบุ รุงแ นดนิ ใ อ เยน็ เ นสขุ ถงึ มาตร า านจะไ ความล บากก็อปุ มาเหมอื นหนึง่ ลุยเพลงิ อันลุก แล าม พระมหาสมุทรอันก างให ก็จะลือชาปรากฏชอ่ื เสยี ง านไปภายห า าเ นชาตทิ หารมใี จ สัต ซ่ือกตญั อแ นดิน ซึง่ านจะมานะลงไปรบ งกับโจโฉ าชวี ติ านตายเสยี ครั้งนี้กจ็ ะ ไ มีชื่อปรากฏไป าพเ าเห็นโทษสามประการฉะนี้ าพเ าจงึ า (กวนอขู อค ม่นั สญั ญาแ วยอมไปอ กับโจโฉ) กวนอูไ งดังนน้ั ก็น่ิงตรึกตรองอ เ น านาน ครน้ั เหน็ ชอบ วยจึง า าน าดงั น้ี กค็ วรแ ว แลโทษซงึ่ มีสามประการนั้นจะใ เราท ประการใด เตยี วเลี้ยวจงึ า มหาอปุ ราชใ ทหาร อม านไ เ นอันมาก า านมิสมัครเ า วยเหน็ ชีวติ านจะถึงแ ความตายหา ประโยช มิไ ขอใ านอ กบั มหาอุปราช อนเถดิ จะไ มีประโยช สามประการ ประการหน่งึ ซงึ่ านสาบานไ กบั เ า เตียวหยุ าจะ วยกนั ท นบุ รงุ แ นดินความ สัต อนจ้ี ะไ คงอ ู่ย้ลำู่ย้ด้ข์ย่ผำำ่ช่ว่ีป่ล้ว่ท ์น้ด่กู่ย่ท้ห้ด์น่ก่ท้ด้ข่ท้ถ็ป้ว่ท้ล้ห่วำ้ห้ล่ว่ท่ว้ด้ช็ปู่ยัฟ้ด ่ว้จ้ข้จ้ข่ม่ท้ถุ่พ่ท่ผ่ตูญ์ย็ป่ว้น่ท่ญ้ว้ขำ้ด่ท่ว็ปู่ย้ห่ผำำ่ช้ด่ีป่ล่ท้ว่ม่ท็ป้จ้ล้ลีฝ่ท ็ป่ม้จ้ข่ม่ท่ก้ว่ล่ต่ลู้ผ่ีป่ล่ท้ถ่ท้ห้ว่ีป่ล ้น่ท่ว่ล์ย้น่ต้ว่ท้ด่ีป่ล้ล่ท่ต่ช่ทู่ย่ีป่ล่ฝ็ป่ท้ถ้น็ป่วู้ร่ม่ท่ีป่ล้ดู้ผ้ถ็ป์ข่ร้น็ป่ว่ต้ว้ด่ีป่ล่ท่ว้บ้ด่ว่ทู้ผ้ข้ด่วู่ย์ย่ว้ด่ท่ล่ทู่ย่ว่ท่ว้ลัฟ้ด

๑๔ ประการหน่งึ านจะไ อ ปฏิบัตริ ักษาพ่สี ะไ ทั้งสองมิใ เ นอนั ตรายสิ่งใดไ เ น สองประการ อีกประการหนง่ึ นนั้ ตวั านก็มี มือก าหาญมีสติ ญญา จะไ คิดการท นบุ รุง พระเ าเหีย้ นเ ใ ครองราชสมบัติสืบไป าพเ าเหน็ มีประโยช สามประการฉะน้ี จึงเตือนสติ านใ ด ริดจู งควร กวนอจู งึ ตอบ า ซึ่ง าน ามปี ระโยช แ เราสามประการนั้นก็จริงอ แ เราจะขอ สัญญาไ สามประการ าง ามหาอุปราชยอม เราจึงจะถอดเกราะออกเสีย แ วจะลงไปหา มหาอุปราช แ ความประการใดขาดแ อหน่ึง เรากจ็ ะ ตายเสยี ถงึ มาตร าคนท้ังปวงจะ ครหานนิ ทาเราก็ตามเถิด เตียวเล้ยี วจงึ า มหาอุปราชนน้ั ใจก างขวางอารนี ักมักสมาคม วย มีสติ ญญา า านจะ าประการใดมหาอปุ ราชก็คงจะยอม ซึง่ านจะขอสญั ญาสาม ประการ นั้นคือ อใด าง กวนอูจึง า เดิมเราไ สาบานกันไ กบั เ า เตยี วหยุ าจะ วยกันท นุบ รงุ พระเ า เห้ยี นเ แลอาณาประชาราษฎ ใ อ เย็นเ นสขุ ซง่ึ เราจะสมคั รเ า วยนน้ั เราจะขอเ น า พระเ าเหี้ยนเ ประการหนึง่ เราจะขอปฏบิ ัติพี่สะใ เราทง้ั สอง แลอ าใ ใดเ าออกก กราย เ าถงึ ประตทู ีอ่ ไ จะขอเอาเบยี้ หวดั ของเ า ซ่งึ เคยไ รับพระราชทานนัน้ มาใ แ พสี่ ะใ เรา ทัง้ สองประการหนง่ึ อกี ประการหนึง่ าเรา าเ า อ แ งใดต บลใดถึงมาตร าเรามิไ ลามหาอุปราช เราก็จะไปหาเ า แ มหาอุปราชจะ ามเรากไ็ ง แลเนื้อความสามประการนี้ านจงเอาไปบอกแ มหาอุปราชเถดิ ายอมตามค เราเราจะลงไปหา เตียวเลีย้ วก็ลากวนอู แ วขน้ึ ากลบั มาแ งเน้ือความแ โจโฉทุกประการ โจโฉไ งดังน้นั ก็หัวเราะ แ ว าแ เตียวเลี้ยว า ซึ่งกวนอไู ยอม วยเราน้นั เราเ นถงึ มหาอปุ ราช กวนอูจะยอมเ น าพระเ าเหีย้ นเ กเ็ หมอื นเ น าวเรา าเราบงั คบั บญั ชา ราชการประการใดกวนอกู ็จะไ ขดั ไ กับซ่ึงกวนอู าจะปฏบิ ัติรกั ษาพสี่ ะใ ทั้งสองมใิ ใด แปลกปลอมเ าไปถงึ ประตทู ีอ่ น้ันเรากจ็ ะยอม ทกุ วันนอ้ี า าแ ภรรยาเ า เลย ถงึ ภรรยา อยลงไปเรากม็ ไิ ใ ท หยาบ า ซง่ึ กวนอจู ะขอเอาเบ้ยี หวัดเ า ใ แ พ่สี ะไ นั้น เราจะใ ทวี ขนึ้ อกี แ อซง่ึ กวนอู าเ า อ แ งใด มิไ ลาเรา อนจะไปหากนั นั้น โจโฉส่ันศีรษะไ ยอม แ ว าเม่ือกวนอเู อาสัญญาฉะน้ี เราจะเอามาเล้ยี งไ ใ มีก ลงั จะไ ประโยช ส่งิ ใดเ า ่ล์น้ดำ้ห้ว่ว้ล่ม่ก้ด่หู่ย่ีป่ล่วู้ร้ข่ต้ห้ภ่ก้ห่ีป่ล้ชำ้ห้ด้นู้ผ่ีป่ล่ต่ว่ยู่ย้ขู้ผ้ห้ภ่ว้ด่ม้ถ่บ็ป้ต้จ้ข็ป็ป้ด่ม่ว่ก่ว้ลัฟ้ด ่ก้จ้ม้ลำ้ถ่ก่ทัฟ่ม้ห้ม่ีป่ล้ด่วำ่หู่ย่ีป่ล่วู้ร้ถ้ภ่ก้ห้ด่ีป่ล้ดู่ย้ขำ้ล้ขู้ผ้ห่ย้ภ้ต้จ้ข็ป้ด้ข็ปู่ย้ห์ร้ต้จำำ่ช่ว่ีป่ล้ว้ด่ว ้บ้ข่ท่ว่ท้ถัปู้ผ้ด้วำ้น่ว่วู้ส้ข่ต้ม้ล้ถ้บ้ว่ตู่ย่ก์น่ว่ท่ว ำ้ห่ท์น้จ้ข้ห้ต้จำำ้ดัป้ลีฝ่ท ็ป้ด็ป้ห้ภู่ย้ด่ท

๑๕ เตียวเลยี้ วจึง า มหาอุปราชไ แ งหรือ ในนทิ านอิเยยี งซ่งึ มมี าแ อน าเดิมอเิ ย่ยี ง อ กับต้ังหางซงึ่ เ นเ าเมอื ง งหางเลย้ี งอิเยยี งเ นทนายใ สอย ครน้ั อ มายงั มคี ิเ กเ า เมอื งหน่ึงนน้ั ยกกองทัพมารบ า งหางตาย คิเ กไ อเิ ยยี งไปไ จึงตง้ั อิเยียงเ นขนุ นางที่ ปรกึ ษา อิเยียงมคี วามสขุ มาเ น านาน แ วเซียงจเู าเมอื งน้ัน กยกทัพมารบ าคิเ กตาย อเิ ยยี งนนั้ มีใจเจ็บแ นเ นอันมาก จึงไปยังเมอื งนนั้ ก็กแ ว เ า อนตวั อ ในที่ลับ จะลอบท ายเซยี งจูใ ถึงแ ความตาย เซยี งจจู ับไ ถงึ สองคร้งั มิไ เอาโทษ ใ ป อยอเิ ยียงเสีย คร้ัน อ มาอิเยยี งลอบเ าไป อนอ ถึงที่ างในหมายจะ าเซียงจเู สีย เซียงจูก็จบั ไ อีกจงึ ถาม อเิ ยยี ง า ตวั จะท อนั ตรายเรา เราจบั ไ ถงึ สองคร้งั แ วก็มิไ เอาโทษ เราใ ป อยตัวเสียตวั ก็ มไิ หลาบจ รอ้ื จะมาท ายเราอกี เรากจ็ ับตวั ไ แลตัวผกู ใจแ นเรา วยเหตสุ งิ่ ใด อเิ ยียงจงึ บอก า เดมิ าพเ าอ กบั งหาง งหางเล้ียง าพเ าเ นทนายใ สอย ครนั้ คิเ กยกไป า งหางเสยี เอาตวั าพเ าไปตัง้ ใ เ นขุนนางทีป่ รึกษาไ ความสุขเ นอนั มาก คร้ังนี้ านยก ไป าคเิ ก ซ่ึงเ นนายมีคุณแ าพเ าเสยี าพเ ามใี จเจ็บแ นอ คิด านมาหวงั จะท อันตราย าน หวงั จะแทนคุณคิเ ก ซ่งึ านจบั าพเ าไ ถงึ สองครัง้ แ วป อยเสียน้นั าพเ ายงั ไ หายแ น จึงลอบเ ามาจะท าย านอกี านกจ็ ับไ แลโทษ าพเ านก้ี ็ถึงตาย ตาม านจะโปรดเถิด เซยี งจูจึง า เราจะป อยเสียตัวจะคิดท ายเราอกี หรอื ไ อเิ ยียงจงึ า านป อย าพเ าเสีย าพเ ากย็ ังคดิ ายแ านก าจะท ส เร็จ าพเ าจึงจะหายแ น า านเอน็ ดู าพเ า าพเ าจะขอเสอื้ ซง่ึ านใ แ านโปรดใ าพเ าจะไ สินความพยาบาท าน เซยี งจูไ งดงั นน้ั กค็ ิด าอเิ ยี่ยงน้มี ี ใจกตัญ จะใค ไ อิเยี่ยงไ จงึ ถอดเส้ือใ อเิ ยยี ง อิเย่ียงก็ค นับรบั เอาเสือ้ มา จึงถอดกระบี่ออก นเสือ้ เสียสามที แ ว าแ เซียงจู า าพเ าไ แทนคณุ คเิ กแ ว อเิ ยยี งก็เอากระบเ่ี ชือดคอตาย อัน ใจกวนอูน้ัน า ใดมีคณุ แ วเหน็ จะเ นเหมอื นอเิ ยยี ง อันเ า กบั กวนอูนน้ั มไิ เ นพี่ องกนั ซง่ึ มคี วามรกั กนั นัน้ เพราะไ สาบาน อกัน เ า เ นแ อย เลย้ี งกวนอไู ถงึ ขนาด กวนอยู งั มี ใจกตญั อเ า จงึ คดิ จะติดตามมไิ ทงิ้ เสยี อันมหาอปุ ราชมีวาสนา ก าเ า เ นอันมาก า านไ กวนอมู าไ ท นุบ รุงใ ถึงขนาด เหน็ กวนอจู ะมีกตญั อ านยง่ิ นกั ่ท่ตูญ้หำำ้ว้ด่ท้ถ็ป่ีป่ล่ว้ด่ีป่ล่ตูญำ้น่ม้นู้ผ่ต็ป่ีป่ล่ต้ด้น็ป้ด่ีป่ล็ป้ลู้ผ้ถำ้น ้ล๊ป้ด้จ้ข่ว่ก่ว้ลัฟำ้ห้ว้ด่รูญำ้น่วัฟ้ด่ท้ด้จ้ข้ห่ท้ม่ส่ท้จ้ข้จ้ข่ท้ถ้ค้จ้ขำำ่ว่ท่ก้ร้จ้ข้จ้ข่ล่ท่ว่ม้รำ่ล่ว่ท้จ้ข้ด่ท่ท้รำ้ข้ค่ม้จ้ข่ล้ล้ด้จ้ข่ท๊ป่ทำ่อู่ย้ค้จ้ข้จ้ข่ก็ป๊ป่ฆ่ท็ป้ด็ป้ห้จ้ข๋ต่ฆ๊ป้ช็ป้จ้ข๋ต๋ตู่ย้จ้ข่ว้ด้ค้ด้รำำ้ด่ล้ห้ด้ล้ดำ่ว้ด่ฆ้ขู่ย่ซ้ขู่ย่ล้ห้ด้ด่ก้ห้รำู่ย่ซ้ข้ล็ป้ค๊ป่ฆ๊ก้จ้ล้ช็ป็ป้ว้ด๊ป๋ต่ฆ้จ๊ปู่ย้ช็ป๋ต้จ็ปู่ย่ว่ก่ต้จ่ม่ว

๑๖ โจโฉจึง าแ เตียวเลย้ี ว า าน าก าวท้งั นกี้ ็ชอบนกั จงเ งข้ึนไปบอกแ กวนอู า ซึง่ สญั ญาสามประการนน้ั เรายอมแ ว านจงเ งพากวนอลู งมาเถดิ เตยี วเล้ยี วจึงลาโจโฉขน้ึ ไปบอกแ กวนอู กวนอูจึง า ามหาอปุ ราชยอมดงั นน้ั แ ว านจงลงไปบอกใ กองทัพซ่ึง อมเราไ นั้นเลิกไปเสยี เราจะเ าไปแ งเนอื้ ความแ พ่ีสะไ ท้ังสองคน อน าไ เ นอนั ตราย แ ว จึงจะไปหามหาอุปราช เตียวเลี้ยวก็ลงไปบอกแ โจโฉตามค กวนอู า โจโฉไ งดังนัน้ ก็ ใ าใ ไปส่งั ทหารซึ่ง อมกวนอูไ น้ันใ เลิกทพั ถอยมา ซุนฮกจึง าแ โจโฉ า ซึง่ กวนอูยอม แ านครัง้ น้ีเกลือกจะเ นกลอบุ าย โจโฉจงึ ตอบ า กวนอูเ นคนมคี วามสตั เหน็ จะไ คิด าน อลวงเรา ายกวนอูครั้นเหน็ ทหารโจโฉถอยไป กพ็ าทหารเ าไปในเมืองแ อ เห็นราษฎรท้งั ปวงปกตอิ จึงเ าไปค นับพี่สะใ ท้ังสองแ ว า าพเ าเสยี ท่ที ใ พต่ี กใจไ ความเดอื ด อนนน้ั โทษ าพเ าผิดนกั พีส่ ะใ ทั้งสองจึงถาม า เ ายังแ ง าเ า นนั้ พลดั ไปอ แ งใด กวนอจู งึ บอก ายังไ แ ง พ่ีสะใ จึง าโจโฉกไ็ เมืองแห อแ ว เ าจะคิด านประการใด กวนอจู ึงบอกเนอ้ื ความใ งทุกประการ แ ว าบัดนี้ าพเ าเ ามาปรึกษา วย พที่ ง้ั สองจะ เหน็ ประการใด นางก ฮหู ยนิ จงึ าเวลาคืนนโี้ จโฉเ าในเมอื งไ พ่ีนเี้ กรงอ าจะเ นอันตราย างๆ เ นเดชะบญุ ของเรา โจโฉก ชบั ทหารมใิ แปลกปลอมเ ามาถงึ ประตูไ ครั้งนีเ้ ากับพ่ี กอ็ ในเงอ้ื มมอื โจโฉแลเ าจะยอมเ าอ วยเขานัน้ วยความจ เ นก็ตามเถดิ แ พ่เี กรงอ อหน่งึ า า าเ า อ แ งใดเราก็จะพากนั ไปหาเกลอื กโจโฉจะมใิ ไป กวนอจู งึ ตอบ า อนพี้ ท่ี ัง้ สองอ าวิตกเลย แ าเ า อ แ งใดเราจะพากันไปหา ถึงมาตร าโจโฉจะขัดขวางไ าพเ าจะคดิ านแ ไขไปใ จงไ แ วกวนอูก็ลาพส่ี ะใ ทั้งสอง พาทหารประมาณสามสบิ คนออกไปถงึ ห า ายโจโฉ โจโฉเหน็ กวนอมู ากม็ คี วามยินดี จึงออก ไปรับกวนอเู ามา กวนอจู งึ ค นบั โจโฉแ ว า ตวั าพเ าเ นเซลย านมิไ าเสยี แ วออกไป รับ าพเ าถงึ นอก ายนนั้ คณุ หาท่ีสดุ มิไ โจโฉไ งดังน้ันจงึ าแ กวนอู า เราก็แ งอ า านมีความสตั แลกตัญ บัดนี้เรา กับ านไ พบกนั เราก็มคี วามยินดี กวนอจู ึงตอบ าเตียวเล้ียวไปบอก าพเ า า มหาอปุ ราช รับปฏิญาณท้ังสามประการแ ว าพเ ากม็ ีความยนิ ดี เหน็ าถงึ นานไปเมื่อห ามหาอปุ ราชก็ จะไ คืนค โจโฉจงึ า ซึง่ ปฏิญาณของ านนั้น เราไ ออกปากรับแ ว ถงึ จะเ นประการใด ็ป้ล้ด่ท่วำ่ม้น่ว้จ้ข้ล่ว้จ้ข่ว้ด่ทูญ์ย่ท่วู่ย้จ่ว่ก่วัฟ้ด ้ด่ค้จ้ข้ล่ฆ้ด่ท็ป้จ้ข่ว้ลำ้ข่ค้น้ภ้ล้ด้ห้ก่อ้จ้ข้ว่ว่หู่ย่ีป่ล่วู้ร้ม่ย้ข่ว ้ห่หู่ย่ีป่ล่วู้ร้ถ่ว้ขู่ย่ต็ปำ้ด้ดู่ย้ข้จู่ย้จ้ด้ข้หำ็ป่ต็ป่วู่ย้ด้ข่วำ้ด้ข้จ้ข่ว้ลัฟ้ห ่อ้จ้ลืฝ้ด่ว้ภ้จ่ม่ว่หู่ย่ีป่ล่ว้จ้จ่ว้ภ้จ้ข้ร้ด้หำ้จ้ข่ว้ล้ภำ้ขู่ยืฝ้ห้ข่ฝ ่ล่อ่ม์ย็ป่ว็ป่ท่ก่ว่ก่ว้ห้ว้ล้ช้ม้หัฟ้ด่วำ่ก้ล็ป่ม้ถ่ก้ภ่ก้จ้ข้ว้ล้ห่ท้ล้ถ่ว่ก่ร่ท้ล่ว่ก่ร่ล่ว่ท่ว่ก่ว

๑๗ เรากม็ ิใ เสียวาจา กวนอไู งดังนัน้ ก็มีความยินดจี ึง า แ าพเ า าเ า อ ที่ใดถึงมาตร าเ นทางกนั ดารจะ อง ามพระมหาสมุทรแลลุยเพลงิ ก็ดี าพเ าจะไปหาเ า jใ จงไ แ าพเ ายงั มิทันลามหาอุปราชก็ดี ขอ านใ อภยั แ าพเ า อ าเคอื ง วยเน้ือความ อนเ้ี ลย โจโฉจงึ า ซ่ึง าน าวเ า แ วจะไปหาก็ตามเถดิ แ ใ านตรกึ ตรองดูใ เหน็ ควร อน แ ว โจโฉกใ็ กวนอกู ินโ ะ แ ว าพ งนเี้ าเราจะยกกลบั ไปเมอื งฮูโ กวนอเู าไปบอกพสี่ ะใ แ ว ก็จดั แจงส่งิ ของทงั้ ปวงแ วออกมา ครนั้ เวลาเ าโจโฉก็ ยกทหารไป กวนอูจึงใ พ่สี ะไ ท้งั สองขึ้นข่รี ถตามกองทัพโจโฉไป เวลา ถึงที่ประทบั ต บลใด โจโฉจงึ ใ กวนอูกบั ภรรยาเ า ทั้งสองคนนน้ั อ เรือนเดียวกนั หวังจะใ กวนอคู ิดท ายพี่ สะใ ใจจะไ แตกออกจากเ า จะไ เ นสทิ ธ์ิแ ตวั ายกวนอใู พี่สะใ ทั้งสองนอน อง างใน ตวั นน้ั กน็ งั่ จุดเทียนดหู นงั สอื รักษาพี่สะใ อ นอกประตยู ัน ง มิไ ประมาทสักเวลา หนงึ่ จนถึงเมอื งฮูโ โจโฉ ดงั น้นั กเ็ กรงใจกวนอู ามคี วามสตั แลกตัญ อเ า โจโฉจึงใ กวนอกู ับภรรยาเ า ไปอ ณ ตึกสองหลังมีชานกลาง กวนอจู งึ ใ พ่สี ะใ ทงั้ สองคนนัน้ อ ตกึ หนึง่ แ วใ ทหารที่แ ชราอ รกั ษาประมาณสิบคน ตัวนนั้ อ ตึกหนง่ึ ระวังรักษาพี่สะใ ท้ังสอง (โจโฉพยายามผูกใจกวนอู แ ไ ส เร็จ) ครนั้ อ มาวันหนงึ่ โจโฉจงึ พากวนอูเ าไปเ าพระเ าเหย้ี นเ แ วทูล า กวนอคู นนี้มี มอื พอจะเ นทหารไ พระเ าเห้ียนเ กม็ คี วามยินดีจึงต้งั กวนอเู นนายทหาร โจโฉกบั กวนอู กล็ ากลบั มา าน โจโฉจึงใ เชญิ กวนอูกนิ โ ะ จดั แจงใ กวนอูน่ังท่ีสูงก าขุนนางท้ังปวง แ ว ใ เครอ่ื งเงนิ เคร่อื งทองแลแพรอ างดีแ กวนอูเ นอันมาก กวนอูรับเอาสิ่งของนั้นแ วก็ลา โจโฉกลับมาท่อี จึงบอกเนอ้ื ความทง้ั ปวงแ พส่ี ะใ แ วเอาสิ่งของนัน้ ใ ายโจโฉท นบุ รงุ กวนอูมิใ อนาทร สามวันแ งโ ะไปใ ครงั้ หน่งึ าวันคร้ังหนึ่งแ ว จัดหญิงสาวท่รี ปู งามสิบคนใ ไปอ ปฏบิ ัตกิ วนอู หวังจะผกู ใจไ ใ กวนอูหลง กวนอูใ หญงิ สบิ คนไปอ ทพี่ ส่ี ะไ ใ สอย ครนั้ ถงึ สามวนั กวนอจู ึงไปเยือนพส่ี ะใ ครง้ั หนงึ่ นั่งอ แ นอกประตแู วถาม า พีอ่ ปกติอ หรอื หรือ วยไ ประการใด าง พ่สี ะใ จึงตอบ าปกตอิ มิไ วยไขประการใด เ า าวเ า างหรอื ไ กวนอู าไ แ ง แ วค นบั พส่ี ะใ ลากลับมา โจโฉ กิตตศิ ัพ ากวนอูปฏิบัติพ่สี ะใ โดยสุจริตดงั นัน้ ก็สรรเสริญกวนอู ามีความสตั หา เสมอมไิ ำ่ม่ต้ดู้ผ์ย่ว้ภ่ว์ทู้ร้ภำ้ล้จ่ม่ว่ม้บีป่ล่ขู้ร้จ่ป้ดู่ย่ว้ภ้บ้ข่ปู่ยู่ย่ว้ล่ตู่ย้ภ้ช้ภู่ย้ห้ห้วำ้นู่ย้ห้ล้ห้ห๊ต่ต้หำำ่ฝ ้ห้ล้ภ่กู่ย้ล็ป่ก่ย้ห้ล่ว้ห๊ต้ห้บ็ป้ต้จ้ด็ปีฝ่ว้ล้ต้จ้ฝ้ขู่ย ้ภู่ยู่ย่ก้ห้ลู่ย้ภ้หู่ย่ีป่ล้ห่ีป่ล่ตูญ์ย่วู้ร๋ต้ดุ่รู่ย้ภ้ข้ห้ภ้ห่ฝ่ก็ป้ด่ีป่ล้ดำ้น้ภ้รำ้หู่ย่ีป่ล้หำำ่ค้ภ้ห้ช้ล้ล้ภ้ข ๋ต้ชุ่ร่ว้ล๊ต้ห้ล่ก้ห่ท้ห่ต้ล่ีป่ล่ขู้ร่ท่ว้ข้ด่ย้จ้ข่ก้ห่ท้จ้ข้ม้ด้หีป่ล้จ้ข้ข้ต็ป่วู่ย่ีป่ล่วู้ร้จ้ข้ม่วัฟ้ด้ห

๑๘ คร้ันอ มาวันหนงึ่ โจโฉใ เชญิ กวนอมู ากนิ โ ะ เห็นกวนอู มเสอ้ื ขาด โจโฉจึงเอาเสือ้ อ างดใี กวนอู กวนอรู บั เอาเสอื้ แ ว จงึ เอาเส้ือให นนั้ ใ ช้ันใน เอาเสอ้ื เ านน้ั ใ ชั้นนอก โจโฉเห็นดังนนั้ กห็ ัวเราะแ วถาม า เอาเส้ือให ใ ชั้นในน้ันกลวั จะเ าไปหรอื กวนอจู งึ าเส้อื เ านข้ี องเ า ใ บัดนีเ้ า จะไปอ ทใี่ ดมไิ แ ง าพเ าจงึ เอาเส้อื ผนื นใ้ี ช้ันนอก หวงั จะดู างห าเ า ครน้ั จะเอาเสอื้ ให น้นั ใ ช้นั นอก คนทง้ั ปวงจะครหานนิ ทา าไ ให แ วลืมเ า โจโฉไ ยินดังนนั้ ก็สรรเสริญกวนอู ามกี ตัญ นัก แ คิดเสยี ใจอ กวนอูก็ลาโจโฉกลบั มาท่อี ครั้นอ มาวันหนง่ึ หญงิ คนใ มาบอกแ กวนอู า บัดนพี้ ส่ี ะใ ทง้ั สอง องไ รักกันอ วยเหตสุ ิ่งใดมไิ แ ง กวนอูไ งดังนนั้ กต็ กใจจึงเ าไปถงึ ริมประตแู วถาม า พ่ีทั้งสอง องไ วยเหตสุ ง่ิ ใด นางก ฮูหยินจึงตอบ า คนื นี้พี่ นเหน็ เ า ตกหลมุ ลง ครน้ั ตืน่ ข้ึนมาก็ ตกใจจึงแ นนางบิฮูหยนิ เหน็ พ อมกัน าเ า ตายแ วพี่จึง องไ รกั กวนอไู งดังนนั้ พิเคราะ ดเู หน็ นผดิ ประหลาด ส คญั าเ า เ นอนั ตรายก็ องไ วย แ วกวนอจู ึงคดิ กล อบุ าย าแ พ่สี ะใ ทั้งสองหวงั จะใ คลายความทกุ จงึ า นนนั้ จะส คัญเอาเ นแ มิไ วยพีท่ ัง้ สองมี ใจคิดถึงเ า อ จงึ เผอญิ ใ น ทง้ั นี้ ใ เ า จะเ นอันตรายอ างนนั้ หามไิ พีท่ ้งั สองอ าเศ าโศกเลย พอคนใ โจโฉมาบอกกวนอู ามหาอุปราชใ เชญิ ไป กวนอู ก็ลาพ่ีสะไ ไปหาโจโฉ โจโฉเหน็ ห ากวนอเู ศ าหมองจึงถาม า วันนี้เราเหน็ านไ สบาย มี ทกุ สิ่งใดหรอื กวนอบู อก า พสี่ ะใ าพเ าท้ังสองคดิ ถงึ เ า วยมิ าเ นหรือตายแ ว ชวนกัน องไ าพเ ากก็ ล้ัน ตามไิ โจโฉไ งดังน้ันก็ปลอบโยนกวนอู แ วกช็ วนกินโ ะ หวังจะใ คลายความทกุ กวนอูเสพสุราเมามไิ เกรงใจโจโฉ เอามอื จบั หนวดของตัวเ าแ ว จึง า เกิดมาเ นชายไ ไ ท นบุ รุงแ นดนิ ท้ังเ า พน่ี นั้ ก็มคี ณุ มา าเราจะเอาใจออก หากบัดน้ี ก็หา ใดจะนบั ถือ าเ นชายไ โจโฉไ งดังน้นั ก็คดิ า กวนอูยังมีใจสัต ซ่อื อ เ า อ โจโฉท เ นไ ไ ยนิ จงึ แก งถามกวนอู า หนวดของ านประมาณสักกเ่ี น กวนอูจึง ตอบ าหนวดของ าพเ าประมาณหลาย อยเ น ครั้นถงึ เทศกาลหนาวกห็ นไป าง าพเ าจงึ ท ถงุ ใ ไ โจโฉไ งดังน้ันจงึ เอาแพรขาวอ างดี ท ถงุ ใ กวนอูส หรับใ หนวด กวนอูรบั เอาถุงนั้นแ วก็ลากลบั มาท่ีอ ู่ย้ล่สำ้หำ่ยัฟ้ด้ว่สำ้จ้ข้บ่ล้ส้ร้จ้ข่ว้ส่ท่ว้ล้ด่ม็ปำู่ย่ีป่ล่ต์ย่วัฟ้ด่ม็ป่วู้ผ้ถู้ผ่ีป่ล่ผำำ้ด่ม็ป่ว้ล้ข้ด์ข้ห๊ต้ลัฟ้ด้ดำ้น้จ้ข้ห้ร้ล็ป่วู้ร้ด่ีป่ล้จ้ข้ภ่ว์ข่ม่ท่ว้ร้น้ภ้ห่ว้ช้ร่ย้ด่ย็ป่ีป่ล่ชัฝ้หู่ย่ีป่ลำ้น้ด้ด่น็ปำัฝ่ว์ข้ห้ภ่ก่ว้ล้ด้ห้ร็ป่ีป่ล่วำัฝ์หัฟ้ด้ห้ร้ล่ีป่ล่ว้รัฝ้ก่ีป่ลัฝ่วำ้ด้ห้ร่ว้ล้ขัฟ้ด้จ้ด้ดู่ย้ห้ร้ภ่ว่ก้ชู่ย ู่ยู่ย่ตูญ่ว้ด่ก้ล่ม้ด่ว่ส่ม่ีป่ล้น่ต่ส้จ้ข้จ้ดู่ย่ีป่ล้ห่ีป่ล่ก่ว่ก่ส่ม่ว้ล่ส่ก่ส่ม้ล้ห่ย่ห๊ต้หู่ย

๑๙ ครน้ั เวลาเ ากวนอเู าไปเ า พระเ าเหยี้ นเ ทอดพระเนตรเห็นกวนอูใ ถงุ หนวด ดงั น้ันจึงตรัสถาม า ถงุ ใ สิ่งใดแขวนอ ท่คี อนนั้ กวนอูจงึ ทูล า ถุงนม่ิ หาอุปราชใ าพเ า ส หรับใ หนวดไ แ วกวนอกู ถ็ อดถวายใ ทอดพระเนตร พระเ าเหีย้ นเ เหน็ หนวดกวนอู ยาวถงึ อกเ นละเอียดงามเสมอกนั แ วตรัสสรรเสริญ ากวนอนู ้หี นวดงามจึงพระราชทาน ช่ือ า บีเย่ยี ง ง แปลภาษาไทย าเ าหนวดงาม แ วกเ็ สด็จข้ึน โจโฉกบั ขนุ นางทงั้ ปวงแล กวนอูก็ออกจากทเ่ี า มาถงึ ประตวู ังกวนอูก็ขนึ้ มาตามโจโฉไป คร้นั ถึงห า านกวนอูก็ลาโจ โฉจะมาท่ีอ โจโฉเหน็ ากวนอูผอม จึงถาม าเหตใุ ด าจึงผอมไ สมตัว าน กวนอูจึงตอบ า า ตัวนมี้ ีก ลัง อย ทานก ลงั าพเ ามไิ จึงผอม โจโฉไ งดงั นนั้ จงึ ใ ทหารไปเอา าเซ็กเธา มา แ วถามกวนอู า าตวั น้เี นของ ใด าน จกั หรอื ไ กวนอูจงึ า าตัวของลโิ าพเ า จกั อ โจโฉกใ็ จัดแจงเครือ่ ง าพ อมแ วก็ใ กวนอู กวนอูมคี วามยนิ ดลี งจาก าคุกเ าลง ค นบั แ ว า ซึง่ มหาอปุ ราชใ าตัวน้ีแ าพเ าน้ันคุณหาที่สุดมไิ โจโฉไ งดงั นั้นกค็ ดิ กร่งิ ใจจึงถาม า เราใ เงินทองสิง่ ของแ านมาเ นอนั มากก็ ไ ยนิ ดี านไ าชอบใจแลมคี วามยินดเี หมือนเราใ าตัวน้ี เหตุไฉน านจึงรกั าอนั เ นสตั เดียรัจฉานมากก าทรัพ สิ่งสนิ อกี เ า กวนอูจงึ ตอบ า าพเ าแ ง า าเซก็ เธา ตวั นม้ี ี ก ลงั มาก เดินทางไ วนั ละหม่ืนเ น แ าพเ า าว าเ า อ ที่ใด ถึงมาตร าไกลกจ็ ะไปหา ไ โดยเร็ว เหตฉุ ะนี้ าพเ าจึงมีความยนิ ดี ขอบคณุ มหาอุปราชมากก าใ สิ่งของทงั้ ปวง โจโฉไ งดังน้ันยง่ิ มคี วาม อยใจ แ วคดิ าเราเสยี ท่ที ่ีท นุบ รงุ กวนอู วยยศศักด์ิ ศฤงคารบริวาร กวนอูก็คดิ รกั เ า อ มิไ ขาด กวนอูก็ลาโจโฉไปทอี่ โจโฉจึงถามเดยี วเล้ยี ว า เราเล้ยี งกวนอกู ถ็ งึ ขนาดฉะนีแ้ ว กวนอยู งั มี ใจผูกพนั รักเ า อ เราจะคดิ านประการ ใดกวนอูจงึ จะเอาใจออกหากเ า เตียวเลยี้ วจึง า ขอใ งดอ สกั เวลาหนง่ึ อน าพเ าจะไป าก าวลองความคิดกวนอูดู าจะมใี จสตั ซ่อื อเ า เท่ยี งแ หรือ หรือจะคดิ านยัก าย ประการใด าง คร้นั เวลา งเ าเดยี วเลยี้ วจงึ ไปหากวนอู อยที อยค นบั กนั เดียวเลี้ยวจงึ าแ กวนอู า ต้ังแ มหาอุปราชไ านมาไ ท่ีมคี วามยนิ ดที นุบ รุง านเ นอนั มากเพราะมคี วาม เมตตา าน กวนอูจึง า ทุกวันนมี้ หาอปุ ราชชุบเลยี้ งเราจงึ ไ มคี วามสุข คุณน้นั ้ด่ว่ท็ป่ทำำ้ว่ท้ด่ต่ว่ก่วำ้ถ้ถ้ชุ่ร ้บ้ย่อ้ทีป่ล่ต์ย่ว่ล่ว้จ้ข่กู่ย้ห่ว่ีป่ล่อู่ย่ีป่ลำ้น้ล่วู่ย้ดู่ยีป่ล้ดำำ่ว้ล้นัฟ้ด ้ห่ว้จ้ข้ด่วู่ย่ีป่ล่ว่ขู้ร้จ้ข้ม้ส้ดำ์ว้ม่ว้จ้จ้ข่ว่ล์ย่ว์ว็ป้ม่ท้ม้ห่ว่ม่ท่ม็ป่ท่ก้ห่วัฟ้ด ้ด้จ้ข่ก้ม้ห่ว้ลำ่ข้ม้ห้ล้ร้ม้หู่ยู้ร้จ้ข้ป้ม่ว่มู้ร่ทู้ผ็ป้ม่ว้ล์ว้ม้หัฟ้ด้ด้จ้ขำ้นำ้ม่ว่ท่ม้ม่ว้ม ู่ย้บ้น้ฝ้ล้จ่ว๋ก่ว่ว้ล้ส้ต้จ้ห้ล้ว่สำ้จ้ข้ห่วู่ย่ส่ว่ส้ต้จ้ฝ้ข้ช

๒๐ ก็มเี นอนั มาก แ จะไ วายคดิ ถงึ เ า นน้ั หามิไ เตยี วเลย้ี วจงึ ตอบ า ธรรมดาเกดิ มาเ น ชายใ จักทหี่ นกั ที่เบา า ใดมไิ จักท่หี นกั ท่ีเบา คนท้ังปวงกจ็ ะ วงตเิ ตียน า น้ันหาสติ ญญาไ อันมหาอปุ ราชน้มี ี ใจเมตตา าน ท นบุ รงุ านย่ิงก าเ า อกี เหตุใด านจึงมี ใจคิดถงึ เ า อ กวนอจู ึง า ซง่ึ มหาอุปราชมคี ณุ แ เรากจ็ ริงอ แ จะเปรียบเ า นัน้ ยงั มไิ วยเ า น้นั มีคณุ แ เรา อน ประการหนงึ่ ก็ไ สาบานไ อกนั าเ นพี่ อง เราจึงไ ตง้ั ใจ รักษาสตั อ ทุกวนั น้เี ราก็คดิ ถึงคณุ มหาอปุ ราชอ มไิ ขาด ถงึ มาตร าเราจะไปจากก็จะขอ แทนคุณเสีย อนใ มีชื่อปรากฏไ เราจงึ จะไป เตยี วเลีย้ วไ งดงั น้นั จึงถามกวนอู า าเ า ถึงแ ความตายแ ว านจะอ กับมหาอุปราชหรือ หรอื จะคิดประการใด กวนอูจึงตอบ า ตวั เราเกดิ มาเ นชายรักษาสัต มิใ เสยี วาจา ถึงมาตร าเ า จะถงึ แ ความตาย เราก็จะ ตายไปตามความทีไ่ สาบานไ เตียวเลีย้ วเหน็ กวนอูนนั้ มใี จสัต ซ่ือ อเ า อ เ นม่ันคง กล็ ากลับมา จงึ เอาเนอื้ ความทั้งปวงบอกแ โจโฉทกุ ประการโจโฉไ งดังน้นั กท็ อดใจให มีความวติ ก ซงึ่ จะเอา กวนอไู ใ ขาดจากเ า กไ็ สมคดิ แ วสรรเสรญิ กวนอู ามคี วามสตั ซอ่ื มั่นคงนกั ซุนฮกจงึ าแ โจโฉ า อนั ความคดิ กวนอูนนั้ จะแทนคุณมหาอุปราชเสีย อน แ วจึงจะไปจาก ามศี ึก มาก็อ าใ กวนออู อกอาสา แ กวนอยู ังไ มคี วามชอบก็จะอ วยมหาอปุ ราช โจโฉไ งดัง นัน้ ก็เห็นชอบ วย ้ดัฟ้ด้ดู่ย่ม้ม้ห่ย้ถ้ล่ก่ว่ก่ว์ย่ว้ล่มีป่ล้ห้ว่ญัฟ้ด่ก็ปู่ย่ีป่ล่ต์ย ้ว้ด่ก่ีป่ล่ว้ห์ย็ป่วู่ย่ท้ล่ก่ีป่ล้ถ่วัฟ้ด้ว้ห่ก่ว้ดู่ยู่ย์ย้ด้น็ป่ว่ต้ว้ด่ก่ก่ีป่ล้ด้ด่ีป่ล่ตู่ย่ก่ว ู่ยีป่ล่ท่ีป่ล่ว่ทำำ่ทำ้น่มัปู้ผ่ว่ลู้ร้ดู้ผ้ถู้ร้ห็ป่ว้ดีป่ล้ด่ต็ป

๒๑ วิเคราะหค์ ุณค่า คคุณณุ คค่า่าดด้า้านนเเ ออหหา า ๑) รูปแบบ สาม กเ นยอดวรรณคดีความเรียงนทิ าน เ นวรรณคดี อยแ วแปลจาก ภาษาจนี มาเ นภาษาไทย แ วเรยี บเรยี งให วย อยค ทีส่ ละสลวย กะทดั รดั เ าใจ าย มี ส นวนโวหารเปรยี บเทยี บลกึ ซึ้งคมคายและมคี ติธรรม ๒) อง ประกอบของเร่ือง จ แนกหวั อ างๆไ ดังนี้ ๒.๑ สาระ เรือ่ งสาม กตอนกวนอูไปรับราชการโจโฉ ก าวถึงโจโฉตั้งตัวเ นมหาอุปราชใน สมัยพระเ าเห้ียนเ องการก จัดเ า ซง่ึ ครองเมอื งซีจิ๋ว และเ ายึดเมอื งไ ส เรจ็ เ า หนี ไปเมืองกิจว๋ิ จากนั้นโจโฉกย็ กกองทพั ไปตเี มืองแ อของกวนอู เม่ือโจโฉจับกวนอูไ และใ เตียวเลี้ยวเกล้ยี ก อมกวนอูใ มาอ วย กวนอูยอมจ นวนขอสัญญาสาม อ โจโฉยอมรับ เง่ือนไขของกวนอู โจโฉท ตามสัญญาของกวนอทู งั้ ๓ อ เอาใจกวนอแู ละพส่ี ะใ ของกวนอู อ างดี แ กวนอกู ็ไ ไ มี ใจตอบโจโฉยังคงซ่อื สัต และจงรกั ภักดี อเ า อ างแนบแ น  โจโฉคดิ อยใจแ กเ็ ช่อื ในความกตัญ ของกวนอู าคงจะไ หนีไปจนก าจะไ ตอบแทนบญุ คุณ ความซ่อื สตั กตัญ และการใ กลอุบายเจรจาโ ม าวใจเ นสิง่ ส คัญของเร่ืองในตอน นี้ ๒.๒ โครงเร่ือง การล ดบั เหตกุ าร างๆ แ ละขั้นตอนในเร่อื งสอดค องสมั พนั กนั จน แสดงใ เหน็ ถงึ แนวคดิ ทกี่ วี องการสื่อออกมาอ างชัดเจน ในเรื่องความซ่อื สตั ของกวนอู สาม กตอนทเ่ี รยี นเ นการท สงครามของโจโฉกบั เ า และกวนอู โจโฉมีทหารเอกคอยใ ค ปรึกษาและวางกลอบุ ายในการศึก จนสามารถเอาชนะเ า และเกลีย้ ก อมใ กวนอเู ามาอ ายตน แ ในทส่ี ดุ โจโฉก็ไ สามารถชนะใจกวนอู มคี วามซอื่ สัต จงรกั ภกั ดี อเ า ไ ้ืน้ืน ้ด่ีป่ล่ต์ยู้ผ่ม่ต่ฝู่ย้ข้ห่ล่ีป่ลำ้ห่ีป่ลำ็ป๊ก์ย่ย้ต้ห์ธ้ล่ต่ต์ณำ ำ็ป้น้น้ชูญ์ย้ด่ว่ม่วูญ่ต้น่น่ย่ีป่ล่ต์ยำ้น้ด่ม่ต่ย้ภ้ขำ้ขำ้ดู่ย้ห่ล้ห้ดืฝ้ห่ีป่ลำ้ด้ข่ีป่ลำ้ต้ต้จ็ป่ล๊ก ้ด่ต้ขำ์ค ำ่ง้ขำ้ถ้ด่ม้ล็ป้ก้ร็ป็ป๊ก

๒๒ วิเคราะห์คุณค่า คคุณณุ คค่า่าดด้า้านนเเ ออหหา า ๒.๓ ฉากและบรรยากาศ เร่ืองสาม ก สมัยพระเ าเหย้ี นเ เกดิ ความแตกแยกแ งชิงอ นาจ กัน ตอน กวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ เ น วงทีโ่ จโฉมอี นาจตัง้ ตวั เ นมหาอปุ ราชและเ น ส เร็จราชการแทนพระเ าแ นดิน ๒.๔ ตัวละครในเรือ่ งสาม ก ตอนกวนอไู ปรับราชการกบั โจโฉตัวละครที่มบี ทบาทส คญั ดงั น้ี ๑) กวนอู เ นชาวเมืองฮอตง้ั ไ เหลยี ง เ นพ่ี อง วมสาบานกับเ า และเตยี วหยุ มี าว ยาวสบิ เอด็ ศอก หนกั แปดสบิ สองชงั่ เ นอาวธุ ประจ กาย เ นบุรุษ มีหนวดงามและรปู งาม ลักษณะนิสัยและพฤตกิ รรมที่เ นชดั ของกวนอูท่ีปรากฏในเนอ้ื เรอื่ งตอนน้ี ดงั นี้ ๑. เ น มคี วามซ่อื สัต และกตญั อ มบี ุญคุณทุกคนดงั ปรากฏตอนทเี่ ตยี วเลยี้ วลอง ถามความคิดของกวนอูทม่ี ี อโจโฉ กวนอตู อบ า   “...ซ่งึ มหาอปุ ราชมคี ุณแ เราก็จรงิ อ   แ เปรยี บเ า นั้นยงั มิไ   วยเ า นั้นมคี ุณแ เรา อน  ประการหนงึ่ ก็ไ สาบานไ อกนั าเ นพ่ี อง  เราจงึ ไ ตงั้ ใจรักษาสตั อ   ทุกวันนี้ เราก็คิดถึงมหาอปุ ราชอ มิไ ขาด  ถงึ มาตร าเราจะไปจากก็จะขอแทนคณุ เสีย อนใ มีช่อื ปรากฏไ เราจึงจะไป  ...” ทง้ั นีต้ ลอดระยะเวลาท่ีเ า ไ อ กวนอกู ป็ ฏิบตั ิตน อภรรยาทงั้ สองของเ า อ าง สุจริตใจและใ เกยี รตอิ างส เสมอมใิ เ นที่ครหา จนโจโฉสรรเสรญิ ในความซ่อื สตั ของ กวนอู ดงั ความ า “..ครน้ั ถงึ สามวันกวนอูจงึ ไปเยอื นพีส่ ะใ ครัง้ หน่ึง  นัง่ อ แ นอกประตูแ วถาม า พ่ีอ ปกติอ หรือ  หรอื วยไ ประการใด าง  พ่ีสะใ จงึ ตอบ า  ปกตอิ มิไ วยไ ประการใด  เ า าวเ า างหรือไ   กวนอู าไ แ ง แ วค นับพส่ี ะใ ลากลบั มา  โจโฉ กิตติศพั ากวนอู ปฏิบัติพส่ี ะใ สุจริตดงั นั้น  กส็ รรเสรญิ กวนอู ามคี วามสัต หา เสมอมไิ ....”  ้ืน้ืน ้ดู้ผ์ย่ว้ภ่ว์ทู้ร้ภำ้ล้จ่ม่ว่ม้ข่ีป่ล่ขู้ร้จ้ข่ป้ดู่ย่ว้ภ้บ้ข่ปู่ยู่ย่ว้ล่ตู่ย้ภ ่ว์ย็ป้หำ่ม่ย้ห่ย่ีป่ล่ตู่ย่ม่ีป่ล ้ว้ห่ก่ว้ดู่ยู่ย์ย้ด้น็ป่ว่ต้ว้ด่ก่ก่ีป่ล้ด้ด่ีป่ล่ตู่ย่ก ่ว่ตู้ผ่ตูญ์ยู้ผ็ป ่ดู้ผ็ปำ็ป้ง่ีป่ล่ร้น็ป่ก็ป ำ๊ก ่ผ้จำู้ผ็ป็ปำ่ช็ปำ่ย้ต้จ๊ก

๒๓ วิเคราะหค์ ณุ ค่า คคณุ ณุ คค่าดด้า้านนเเ ออหหาา ๒. เ น มคี วามช นาญในการรบ กวนอเู น ทม่ี ีความก าหาญ เดด็ เด่ียว มคี วามช นาญ ในการ รบ และมีความเช่ือมน่ั ใน มือการรบของตนเอง ดงั จะเหน็ ไ จากตอนทโ่ี จโฉก าว ชน่ื ชม มือการรบของกวนอใู เห าทหาร ง และ องการกวนอูมา วมกองทัพ วย “.. ซนุ ฮกจึง า  าพเ า กิตติศพั า  เ า ใ กวนอูรกั ษาครอบครัวอ เมืองแ อ  ซ่ึง านจะยกทพั ไปตีนน้ั ควรนัก  าละไ วนเสีย้ วก็จะยกมาพาเอาครอบครัวเ า ไป  โจโฉจึงตอบ า  อันกวนอนู น้ั มี มือก าหาญช นาญในการสงคราม   เราจะใค ไ ตวั มาเลย้ี งเ นทหาร  เรา จะแ งคนใ ไปเกลยี้ ก อมจงึ จะไ ......” เตยี วเล้ยี วเกล้ยี ก อมกวนอใู มารบั ราชการกบั โจโฉ โดยก าวถึงความสามารถของกวนอูใน การ รบ า   “...อีกประการหนึ่งนนั้   านกม็ ี มือก าหาญ  แ วแ วใจในขนบธรรมเนียมโบราณมาเ น อันมาก  เหตุใด านจึงไ รักษาชวี ิตไ คอย าเ า   จะไ วยกันคิด  การท นบุ รุงแ นดนิ ใ อ เยน็ เ นสขุ .....” ๒) โจโฉ เ นชาวเมืองตนั สวิ และอ ในตระกูลขุนนางมา อน โจโฉเ น มีสติ ญญา เฉลียวฉลาดและมคี วามเ น น แ ในขณะเดยี วกนั ก็เ น ทมี่ เี เหลยี่ มกลอบุ ายโดย ตอน กวนอไู ปรบั ราชการกับโจโฉ ไ แสดงลกั ษณะนิสัยและพฤติกรรมของโจโฉทเ่ี นชัดดังน้ี ๑. เ น ที่ช นาญในการวางกลอบุ ายศกึ โจโฉสามารถวเิ คราะ การศกึ และวางกลอุบายการ ศึกท่ีซับ อนจน าย าศกึ คิดไ ถึง ก า าศึกจะ ตัวกต็ กหลุมพราง เสยี เปรียบโจโฉเสียแ ว ดงั จะเห็นไ จากตอนท่โี จโฉจะยกทัพไปโจมตีเมอื งซจี วิ๋ ของเ า ความ า “...โจโฉจงึ ใ แ งทหารเ นสบิ เอ็ดกอง  กองหน่งึ ใ อ รกั ษา าย แปดกองน้นั ใ นาย ทหารเอกคุมทหารเลวยกแยกออกไป มอ นอก ายทัง้ แปดทศิ   าเห็นกองทัพ ใดยกมา ป น าย  กใ็ ทหารทงั้ แปดกองตีกระหนาบ อมเ ามา  สองกองน้ันใ แยกกันไปตง้ั สกัดอ ปากทางเมอื งชจี ิว๋ กองหน่งึ   เมอื งแ อกองหนง่ึ .....” ้ืน้ืนืฝ้หู่ย้ห้ข้ล้ห่ค้ลู้ผ้ถ่คู่ยุ่ซ้ห่คู่ย้ห็ป่บ้ห ่ว่ีป่ล้ด้ลู้ร้ข่ว่ม้ข่ฝ้ซ์หำู้ผ็ป ่ด้ด์ห่ลู้ผ็ป่ตำู้ผ็ปัปู้ผ็ป่กู่ย็ป ็ปู่ย้ห่ผำำ่ช้ด่ีป่ล่ท้ว่ม่ท็ป้จ้ล้ลีฝ่ท ่วู้ส่ล้ห่ล ้ด่ล้ห่ต็ป้ด่รำ้ลีฝ่ว่ีป่ล้อ้ว้ถ่ทืฝ้หู่ย้ห่ีป่ล่ว์ทู้ร้จ้ข่ว ้ด่ร้ตัฟ่ล้หีฝ่ล้ดีฝู้สำ้ลู้ผ็ปำู้ผ็ป

๒๔ วิเคราะห์คุณค่า คุณค่าด้านเ อหา ๒. เ น ทีม่ ีวาจาสัต เม่อื โจโฉรับปากเร่ืองใดแ วกม็ ไิ คนื ค ดงั ที่โจโฉรบั สญั ญา ๓ อ เพอ่ื ใ กวนอยู นิ ยอมรบั ราชการอ กับโจโฉ โจโฉ ไ กระท ตามสัญญาทร่ี บั ปากไ เม่ือกวนอูขอ ค ม่นั ในสญั ญาจากโจโฉ  โจโฉจงึ ก าว า “... โจโฉจงึ าซง่ึ ปฏิญาณของ านน้นั เราไ สญั ญาเขาไ แ ว ครน้ั จะใ ไปติดตามเอา ตวั มาบดั นก้ี จ็ ะเสยี วาจาไป....” ๓. เ น ทชี่ ื่นชอบ ทม่ี คี วามซ่ือสตั นบั เ นลกั ษณะนิสยั ที่เ นมากในตอนนี้ โจโฉมีความ ปรารถนาทจ่ี ะไ กวนอูมารบั ราชการเพ่ือเ นก ลงั แ ตนเองสืบไป จึงพยายามท ทกุ อ าง เพ่อื ผกู ใจกวนอู และแ าโจโฉจะไ สามารถเหน่ยี วรง้ั กวนอไู ไ โจโฉก็ยังสรรเสริญในความ ซอื่ สตั และกตญั ท่กี วนอมู ี อเ า เสมอ เ น ตอนท่โี จโฉชวนกวนอูมากนิ โ ะ โจโฉเหน็ เสื้อ กวนอูขาด จึงใ เส้ือตวั ให แ กวนอู แ กวนอูกลบั สวมเสอ้ื ตัวเ าทบั เสื้อตัวให ไ โดยใ เหตุผลท่ีสะเทือนใจแ โจโฉ แ โจโฉก็ยังไ วายสรรเสรญิ ในความซอื่ สัต และกตัญ ทีก่ วนอูมี อเ า ดังความ า   “...กวนอูจึง าเสือ้ เ าน้ขี องเ า ใ   บัดนีจ้ ะไปอ ท่ีใดมิไ แ ง  าพเ าจงึ เอาเส้ือผืนนีใ้ ชนั้ นอก  หวังจะดู างห าเ า   ครั้นจะเอาเสือ้ ให ใ ชนั้ นอก  คนท้งั ปวงจะครหานินทา าไ ให แ วลืมเ า  โจโฉไ ยินดงั นน้ั ก็สรรเสริญกวนอู ามีกตัญ นกั   แ คดิ เสยี ใจอ   กวนอูก็ลา โจโฉกลบั มาที่อ ...”  ๒.๕ กลวธิ กี ารแ ง  กวใี กลวธิ ีบรรยายเ าเร่ืองอ างละเอียด บางตอนใ ตัวละครเ น เ า วยการใ บทสนทนาน ซ่ึงจากบทสนทนาน้ีท ใ านไ ทราบเรอ่ื งราวความเ นมาของ เรื่อง ตลอดจนทราบลักษณะนสิ ัยใจคอและอารม ของตวั ละครไ ้ืน้ด์ณ็ป้ด่อู้ผ้หำำ้ช้ด่ลู้ผ็ป้ห่ย่ล้ช่ต ู่ยู่ย่ตูญ่ว้ด่ก้ล่ม้ด่ว่ส่ม่ีป่ล้น่ต่ส้จ้ข้จ้ดู่ย้ห่ีป่ล่ก่ว ่ว่ีป่ล่ตูญ์ย่ม่ต่ก้ห้ว่ม่ก่ต่ก่ม้ห๊ต่ช่ีป่ล่ตูญ์ย้ด้ว่ม่ว้ม่ยำ่กำ็ป้ด่ด็ป์ยู้ผู้ผ็ป ้ห้ล้ว้ด่ท่ว ่วำ้ย่ลำ้วำ้ด้กู่ย้ห้ขำ้ด้ล์ยู้ผ็ป

๒๕ วิเคราะห์คณุ ค่า คคณุ ุณคค่า่าดด้า้านวรรรรณณศศลิ ิล ๑) การสรรค สาม กเ นวรรณคดีทีไ่ รบั การยก อง าเ นยอดของความเรียง ประเภทนทิ าน เพราะแ งดีทัง้ เน้อื เรอื่ งและส นวนที่แปลเ นไทย วยการเลือกใ อยค ไ อ างไพเราะดงั นี้ ๑.๑ การเลือกใ ค ไ ถูก องตรงตามความหมายที่ องการ กวใี ค ไ ตรงความ หมายและ อยค ที่ใ กไ็ ใ ศัพ ยาก  านแ วจะเ าใจสถานการ ไ ทนั ที มีความไพเราะ สละ สลวยเรียบ าย เ น “..กวนอูไ งดังนนั้ ก็โกรธ  จงึ าแ เตยี วเลี้ยว า  เดิมเราถามตัว าจะเกล้ียก อมหรอื   ตัว าหามิไ   แลตวั มาก าวดังนี้   จะ าไ เกลย้ี ก อมน้นั ตัวจะประสง สิง่ ใดเ า  แ ว าเราอ ในทน่ี ก้ี ็เ นที่คบั ขันอ   ซ่งึ เราจะเ า วย ใดนอกจากเ า น้นั อ าสงสัยเลย...”  ๑.๒ การเลือกใ ค ทีเ่ หมาะแ เนอ้ื เรือ่ งและฐานะของบุคคลในเร่ือง เ น ตอนที่กวนอูไปเ า เ าพระเ าเหยี้ นเ ซ่งึ เ นกษัตริ กวีเลอื กใ ค ราชาศัพ ไ ถูก องเหมาะสมแ เน้อื เรอ่ื งและ ฐานะของบุคคลในเรื่องเ น “...ครน้ั เวลาเ ากวนอเู าไปเ า  พระเ าเหย้ี นเ ทอดพระเนตรเห็นกวนอใู ถงุ หนวดดงั นนั้ จึงตรัสถาม า  ถุงใ สิ่งใดแขวนอ ท่ีคอน้นั   กวนอูจงึ ทลู า  ถุงนมี้ หาอุปราชใ าพเ า ส หรับใ หนวดไ   แ วกวนอกู ็ถอดถวายใ ทอดพระเนตร  พระเ าเหย้ี นเ เห็นหนวดกวนอู ยาวถึงอกเ นละเอียดงามเสมอกนั   แ วตรสั สรรเสริญ ากวนอูนห้ี นวดงาม  จึงพระราชทาน ชอื่ าบเี ยยี ง ง  แปลภาษาไทย าเ าหนวดงาม  แ วกเ็ สด็จขึน้ ...” ๑.๓ การเลอื กใ ค ไ เหมาะแ ลักษระค ประพนั เรอ่ื งสาม ก ตอน กวนอูไปรบั ราชการ กับโจโฉ กวีใ ภาษาความเรียงนทิ านประเภท อยแ ว การใ อยค และเรียงความเรยี บ อย ส เสมอ านเ าใจ าย ไ มศี ัพ ยากภาษาไ ซบั อน ดังความ า “... ายทหารเ า ซงึ่ เ าไปหากวนอนู นั้   คร้ันเวลาพลบ มไิ เหน็ กวนอูกลับเ าเมืองก็ ชวนกนั เ ดประตูออกมาหวังจะรับโจโฉ  าใ เห็นดังน้นั ก็เอาเนื้อความมาบอกโจโฉ  โจโฉมี ความยินดีก็คุมทหารเ าเมอื งแ อ  แ วใ เอาเพลิงเผาเมืองขน้ึ   หวงั จะใ กวนอูเสยี ใจ ...”   ์ป์ป ำ้น้ห้ห้ลืฝ้ห้ข้ช้มิป้ข้ดำ่ค้ข่ีป่ล่ฝ ่ว้ซ่ม์ท่ม่ง้ข่อำ่ม้รำ้ถ้ช้ก้ร้ช๊ก์ธำ่ก้ดำ้ช ้ล้จ่ว๋ก่ว่ว้ล้ส้ต้จ้ห้ล้ว่สำ้จ้ข้ห่วู่ย่ส่ว่ส้ต้จ้ฝ้ข้ช ่ช่ก้ต้ด์ทำ้ช์ย็ป้ต้จ้ฝ้ข่ช่กำ้ช ่ย่ีป่ลู้ผ้ด้ขู่ย็ปู่ย่ว้ล่ล์ค่ล่ม่ว่ล้ด่ว่ล่ว่ว่ก่วัฟ้ด ่ช่ง้ด์ณ้ข้ล่อ์ท่ช่ม้ชำ้ถ้ดำ้ช้ต้ต้ดำ้ช ่ย้ดำ้ถ้ช้ด็ปำ่ต็ป่ว่ย้ด็ป๊กำ

๒๖ วิเคราะหค์ ุณค่า คคุณณุ คค่า่าดด้า้านวรรรรณณศศลิ ิล ๒) การใ โวหาร กวเี ลือกใ อยค ในการบรรยายไ อ างเหมาะสมกับเน้อื เรื่อง ท ใ านมองเหน็ ภาพชดั เจน ดังน้ี ๒.๑ อุปมาโวหาร เ นโวหารทปี่ รากฏในเรอ่ื งสาม กตอนกวนอไู ปรบั ราชการโจโฉ เ น ความเปรียบท่เี าใจ ายท ใ เกดิ ภาพทีช่ ัดเจนขึน้ เ น ตอนโจโฉคดิ หาหนทางก จดั เ า และ ก าวเปรยี บเ า าเหมือนลกู นก ดงั ความ า “...เ า นน้ั เ นคนมสี ติ ญญา  าละไ าก็จะมกี ลงั มากขนึ้   อุปมาเหมือนลกู นกอนั ขน ก  ยงั ไ ขึน้ พ อม  แ เราจะนง่ิ ไ ใ อ ในรงั ฉะน้ี  าขนข้ึนพ อมแ วกจ็ ะบินไปทางไกลไ   ซึ่งจะ จบั ตวั นน้ั จะไ ความขดั สน ...” เมื่อกวนอปู ฏิเสธทีจ่ ะไปรับราชการกับโจโฉ เตยี วเลีย้ วพยายามหาเหตผุ ลโ ม าวใจกวนอู โดยก าวเปรียบความล บากทีก่ วนอู องเผชญิ าเหมอื นการลุยไฟและการ ามมหาสมุทรที่ ก างให หากท ไ กจ็ ะเ นท่ี จักสรรเสรญิ ในภายภาคห า ดังความ า “...เหตใุ ด านจึงไ รักษาชีวติ ไ คอย าเ า   จะไ วยกันคดิ   การท นุบ รุงแ นดนิ ใ อ เย็นเ นสุข  ถึงมาตร า านจะไ รบั ความล บากก็อุปมาเหมอื นหน่งึ ลยุ เพลิงอันลุกแล าม พระมหาสมุทรอันก างให   กจ็ ะลอื ชาปรากฏชอื่ เสยี ง านไปภายห า ...” เม่อื ทหารโจโฉ อมจับกวนอไู แ วเตยี วเลย้ี วข่ี าเ ามาหาเพือ่ เกลีย้ ก อมใ กวนอูเ ากบั ายโจโฉ กวนอูไ งเตยี วเล้ียวกโ็ กรธก าวตอบโ ไป าหากตายกไ็ เสียดายชีวติ โดย เปรยี บ าความตายเหมือนการนอนหลบั ไ ากลัว ดังความ า “...ซง่ึ เราจะเ า วย ใดนอกจากเ า นน้ั อ าสงสยั ตัวเรากม็ ิไ รกั ชีวิต  อันความตาย อปุ มาเหมือนนอนหลับ  านเ งกลับไปบอกแ โจโฉใ ตระเตรยี มทหารไ ใ พ อม  เราจะยกลง ไปรบ....” จากตัวอ างความเปรียบท่ียกมานนั้ จะเห็นไ า เ นความเปรยี บแบบอุปมา คอื ส่ิงหรอื อความทย่ี กมาเปรยี บเทยี บกับสิ่งทเ่ี ราก าวถึง เพื่อท ใ านเ าใจสิง่ ทก่ี ลงั ก าวถึงไ อ างชดั เจนและลกึ ซ้งึ ยิง่ ข้ึน ์ป์ป่ย้ด่ลำ้ข่อู้ผ้หำ่ล้ข็ป่ว้ด่ย ้ร้ห้ว้ห่ก่ร่ท้ด่ย่ีป่ลู้ผ้ด้ข ่ว่น่ม่ว่ม่ว้ต่ลัฟ้ด่ฝ้ข้ห่ล้ข้ม้ล้ว้ล ้น่ท่ญ้ว้ขำ้ด่ท่ว็ปู่ย้ห่ผำำ่ช้ด่ีป่ล่ท้ว่ม่ท ่ว้นู้ร็ป้ดำ่ญ้ว้ข่ว้ตำ่ล้น้น ้ด้ด้ล้ร้ถู่ย้ห้ว้ม้ร่มีปำ้ช้ว้ถัป็ป่ีป่ล ่ว่ว่ีป่ล่ล่ีป่ลำ่ช้หำ่ง้ข็ป๊ก็ป ่อู้ผ้หำ่ย้ดำ้ถ้ช้ช

๒๗ วิเคราะห์คณุ ค่า คุณค่าด้านวรรณศิล ๒.๒ การใ ส นวนโวหาร การที่คนไทย เ นคนเ าบทเ ากลอนชอบพูดจาใ เ นส นวน างๆ จงึ ปรากฏในเรอื่ งสาม กตอนน้ี ไ แ ไ ให แ วลืมเ า  ดังตอนทก่ี วนอูก าวกบั โจโฉ าเหตทุ ี่เอาเส้อื ให ทโ่ี จโฉใ ใ ไ ชนั้ ใน แ วเอาเสอ้ื เ าใ ชัน้ นอก า “กวนอูจึง าเสอื้ เ านขี้ องเ า ใ   บัดนี้จะไปอ ทีใ่ ดมไิ แ ง  าพเ าจงึ เอาเสอื้ ผนื นใ้ี ชน้ั นอก  หวังจะดู างห าเ า   คร้นั จะเอาเส้อื ให ใ ช้นั นอก  คนทัง้ ปวงจะครหานนิ ทา าไ ให แ วลมื เ า ” ส นวนทป่ี รากฏอีก ๑ ส นวน ไ แ ตีตวั ตาย อนไ ซึ่ง จจุบันไ ใ แ ใ ส นวน า ตีตนไป อนไ ดังปรากฏตอนที่ วนเสย้ี วแก งท เ นทกุ เตยี น องจึงก าวกับ วนเสย้ี ว า “คนทง้ั ปวงก็ลอื ชาปรากฏ า  านเ นให อ ในหัวเมอื ง ายเหนอื   เหตใุ ด านมาคดิ อ อจะมาตีตัวตาย อนไ นนั้ ไ ควร” คณุ ค่าด้านสังคม ๑) สะ อนแนวคดิ เก่ยี วกับการท สงครามของคนจีน ดงั นี้ ๑.๑ การท สงครามนัน้ มิใ ใ ก ลงั ทหารเพยี งอ างเดียว การท สงคราม นอกจากการ ใ ก ลังทหารยัง องอาศยั สติ ญญาและเ เหลย่ี มกลอบุ ายเ นส คญั จงึ จะสามารถ เอาชนะ าศกึ ศัตรูไ ดังเ น ตอนที่เทียหยกวางกลอุบาย อลวงใ กวนออู อกจากเมืองแ อ เพ่ือใ ทหารโจโฉเ ายดึ เมืองแ อ และก็ท ไ ส เร็จ “ าเ งไปอ เมืองเสเหลียงนัน้ มีทหารเ นอนั มาก  า านจะยกทพั ไปตเี อา  บดั นเี้ มอื งเรา กเ็ นกงั วลอ   ขอใ านเ งแ ง มีสติ ญญาไปเกลยี้ ก อมหาตัว าเ งกลบั เ ามา  อ าใ ทนั าเ ง า านจับตงั สนิ กบั พวกเพอื่ น าเสยี   าพเ าเหน็ าเ งไ แ งเนอ้ื ความทั้งนี้ก็จะ เ ามา  จึงจบั าเสยี ก็จะไ โดย าย ” ์ป ่ง้ด่ฆ้ข้จ่ม้ท่ว้จ้ข่ฆ่ท่วู้ร้ท้ม้ห่ย้ข้ท้ม่ลัปู้ผ่ต่ร่ท้หู่ย็ป่ท้ถ็ปู่ย้ท้ม ำ้ดำืฝ้ห้ข้หืฝ้ห้ห่ล่ช้ด้ขำ็ป์ห่ลัป้ตำ้ชำ่ยำ้ช่ชำ ำ้ท ่ม้ข่ก้ท่ย่ท่ฝู่ย่ญ็ป่ท่ว ่ว้อ่ล้ห์ข็ปำ้ล้อ้ข่ก่วำ้ช่ต้ช่มัป้ข่ก่ก้ดำำ ่ก้ล่ม้ด่ว่ส่ม่ีป่ล้น่ต่ส้จ้ข้จ้ดู่ย้ห่ีป่ล่ก่ว ่ว่ส่ก้ล้ว่ส้ห่ม่ว่ล่ก้ล่ม้ด่ก้ด๊ก่ตำ็ป้ห้จ้จ็ปำ้ช

๒๘ วิเคราะห์คณุ ค่า คคณุ ณุ คค่า่าดด้านนสสังงั คคมม ๑.๒ บุคลิกภาพ น น ทจ่ี ะย่ิงให และประสบความส เรจ็ นอกจากจะ องมสี ติ ญญาเฉลยี วฉลาด เชีย่ วชาญในการรบแ ว ควรมคี วามพยายามและความอดทนในการ ท การท่ี งหวัง ดังเ น ตอนท่โี จโฉใ ความเพียรพยายามอดทนและใ จติ วทิ ยาเ นอ างมาก ในการผกู มัดใจกวนอูใ เกิดความจงรักภักดี อตนเอง ซึง่ โจโฉกท็ ไ ส เรจ็ ขั้นหน่งึ แ กวนอู จะยังคงความซอ่ื สตั อเ า ไ คลาย แ ก็ สกึ ส นึกในบญุ คณุ ของโจโฉและพ อมท่จี ะ ตอบแทนบุญคณุ ในภายห า “ โจโฉจึงถามเทยี หยก า  านจะคดิ อลวงประการใด  เทียหยกจึง า  านจบั ทหารเ า ไ ไ เ นอนั มาก  จงใ บ เหนจ็ รางวัลใ ถงึ ขนาด  แ วส่งั ใ ท ตามค เราจึงป อยเ าไปในเมอื ง ใ บอก าหนกี ลบั มาไ   าเราจะท การกใ็ เ นไ ศึกอ ในเมอื ง  แ วใ แ ง ทหารไปรบ อ  า กวนอูไ ออกมานอกเมืองแ ว  จงึ ใ ทหารซง่ึ มอ ทั้งสอง าง อมไ   จงึ แ งใ มีสตไิ ป เกล้ียก อมกวนอูเหน็ จะไ โดย าย” ๑.๓ ความส คัญของนกั การทูต นกั การทูตมีความส คญั ในการ วยราชการ านเมอื ง แ กระทงั่ ในยามศกึ สงคราม ที่ท ห าทที่ างการทตู องเ น ทมี่ สี ติ ญญาเฉลยี วฉลาด มี โวหารทางการพูดเ นเลิศ ดงั เ น   เตียวเลยี้ วท่ีสามารถโ ม าวใจใ กวนอยู อมรับราชการกับ โจโฉเ นผลส เรจ็ “เตยี วเลยี้ วจึงตอบ า  เดมิ านเ า   เตียวหุยไ สาบานไ อกนั า  เ นพี่ อง วมสุขแล ทกุ เ นชวี ติ อนั เดยี วกัน....  เม่ือ านตายแ ว  เ า   เตียวหุยก็จะตาย วย  ซงึ่ านสาบานไ อ ห ากนั กจ็ ะมเิ สยี ความสัต ไปหรอื   คนทั้งปวงก็จะ วงนนิ ทา าความคิด าน อย...เตียว เล้ียวจึง า  มหาอุปราชใ ทหาร อมไ เ นอันมาก  า านมสิ มคั รเ า วยเหน็ ชวี ิต านจะ ถงึ แ ความตายหาประโยช มิไ   ขอใ านอ กบั มหาอปุ ราช อนเถิด  จะไ มปี ระโยช สาม ประการ” ๑.๔ พลงั ของความสามัคคี วยใ านเมอื งอ รอดปลอดภัยจาก าศกึ ศตั รู ในการท สงคราม ามีความเ น หนง่ึ ใจเดียวกนั อมเกิดพลงั ในการ อ าศกึ แ หากขาดซง่ึ ความ สามคั คีแ ว อมเสียทีแ าศึกโดย าย เ น การท่ี วนเส้ียวไ งทหารไป วยเ า เ นเหตุ หนึง่ ท่ีท ใ เ า ปราชัย หรอื การท่ีบิ ก บฮิ อง กนั หยง ทิ้งเมอื งเพราะคิด าจะ โจโฉมไิ และ ตันเ งกลบั เ ดประตูรบั โจโฉเ นเหตใุ โจโฉยดึ เมืองชจี ิว๋ ไ าย ่ง้ด้ห็ปิป๋ต้ดู้ส่ว๊ต่ีป่ล้หำ็ป่ีป่ล่ช่ส่ม้อ่ช่ง้ข่ก่ย้ล่ต้ขู้ส่ต่ยำ้น็ป้ถำ้ขู่ย้บ้ห่ช ์น้ด่กู่ย่ท้ห้ด์น่ก่ท้ด้ข่ท้ถ็ป้ว้ล้ห่ว้น่ท่ว่ล์ย้น่ต้ว่ท้ด่ีป่ล้ล่ท็ป์ข่ร้น็ป่ว่ต้ว้ด่ีป่ล่ท่ว ำ็ป้ห้น้น่ช็ปัปู้ผ็ป้ต้นำู้ผ้ม้บ่ชำำ ่ง้ด่ลู้ผ้ห่ต้ว้ล้ขู่ยุ่ซ้ห้ล่ล้ถ่ล่ต้ห้ลู่ย้ส็ป้หำ้ถ้ด่ว้ห้ข่ลำำ้ห้ล้หำ้ห็ป้ด้ว่ีป่ล่ท่ว่ล่ท่ว ้น้รำู้ร่ต่ม่ีป่ล่ต์ย้มำ้ดำ่ต้ห่ย็ป้ช้ช่ชุ่มำ้ลัป้ตำ่ญำู้ผำู้ผ

๒๙ วิเคราะหค์ ุณค่า คณุ ค่าด้านสงั คม ๒) สะ อน านยิ มในการประพฤติปฏิบตั ขิ องคนในสงั คม ดังนี้ ๒.๑ านยิ มเรื่องความซือ่ สตั จากเรอื่ งสาม กตอนกวนอูไปรบั ราชการกบั โจโฉ  สะ อน ใ เหน็ านยิ ม านความซ่ือสตั ไ เนชดั ท่สี ุด ดังความ า  “ โจโฉ ดงั นัน้ กเ็ กรงใจกวนอู ามีความสัต แลกตญั อเ า   โจโฉจึงใ กวนอกู บั ภรรยา เ า ไปอ   ณ  ตกึ สองหลงั มชี านกลาง  กวนอูจึงใ พี่สะใ ทง้ั สองคนน้ันอ ตกึ หน่งึ แ วใ ทหารท่ีแ ราชการอ รักษาประมาณสิบคน  ตัวนนั้ อ ตกึ หนึ่งระวงั รกั ษาพสี่ ะใ ท้ังสอง ” กวนอูถือเ นตวั ละครส คญั ทีส่ ะ อน านยิ มเรือ่ งความซอื่ สตั บทบาทและพฤตกิ รรม ของกวนอู ไ าจะแสดงออก อภรรยาของเ า หรือโจโฉก็ วนสนับสนนุ านยิ มเร่ืองความ ซอื่ สัต ทง้ั สิน้ ๒.๒ านิยมความจงรกั ภักดี อพระมหากษตั ริ เ น การทโี่ จโฉ งทหารไป อใ กวนอู ตามออกมานอกเมอื งและ อมจบั ตัวกวนอูไ เตียวเลย้ี วทหาร ายโจโฉซึง่ กวนอเู คย วยชีวติ ไ เ น เ าไปเกลี้ยก อมกวนอใู ไปอ กับโจโฉ กวนอูยอมจ นนแ ขอเงอ่ื นไขเ นสญั ญาคอื ขอใ ไ เ น าของพระเ าเหย้ี นเ “ กวนอูจึง า  เดิมเราไ สาบานกันไ กับเ า   เตยี วหุย าจะ วยท นุบ รงุ พระเ าเห้ียนเ แลอาณาประชาราษฎรใ อ เยน็ เ นสุข  ซง่ึ เราจะสมัครเ า วยนนั้   เราจะขอเ น าพระเ า เห้ยี นเ ประการหนึ่ง ” ๒.๓ านยิ มความกตญั คุณ เ น ตอนทเ่ี ตียวเลยี้ วก าวถึงลกั ษณะนสิ ัยของกวนอู ดงั ความ า “อนั ใจกวนอนู ้นั   า ใดมแี วเห็นจะเ นเหมือนอเิ ยียง  อนั เ า กับกวนอนู ้ันมิไ เหน็ พี่ องกนั   ซง่ึ มีความรกั กนั น้นั   เพราะไ สาบาน อกัน  เ า เ นแ อย  เลี้ยงกวนอูไ ถึง ขนาด  กวนอูยงั มี ใจกตญั อเ า   จึงคดิ จะติดตามมิไ ทง้ิ เสีย ” ้ด่ีป่ล่ตูญำ้น่ม้นู้ผ่ต็ป่ีป่ล่ต้ด้น้ด่ีป่ล็ป้ลู้ผ้ถำ้น ่ว่ล่ชู้รูญ่ค ้ต้จ้ข็ป้ด้ข็ปู่ย้ห้ต้จำำ่ช่ว่ีป่ล้ว้ด่ว ้ต้จ้ข็ป้ด้ห็ป่ตำู่ย้ห่ล้ขู้ผ็ป้ว่ช่ฝ้ว้ล้ห่ล่ส่ช์ย่ต่ค ์ย่ค้ล่ีป่ล่ต่ว่ม์ย่ค้ทำ็ป ้ภู่ยู่ย่ก้ห้ลู่ย้ภ้หู่ย่ีป่ล้ห่ีป่ล่ตูญ์ย่วู้ร ่ว้ด์ย้ด่ค้ห้ท๊ก์ย่ค ่ค้ท

๓๐ วิเคราะห์คุณค่า คคุณณุ คค่า่าดด้านนสสงั งั คคมม ๓) สะ อนเรื่องความเชือ่ ของคนในสงั คม ดังน้ี ๓.๑ ความเชื่อในโชคลาง เ น แ โจโฉจะเ นแ ทัพทมี่ ีความสามารถในการรบเมอื่ ยกทัพ มาเกดิ ลมพายพุ ัดธงชัยหัก ก็ องพ่ึงค ท นายทายทัก จะเห็นไ าเ นเร่ืองส คญั ของการ รบโบราณท่ี องถือฤก ยามและ   โชคลาง ดังความ า “ ายโจโฉยกกองทพั มาใก จะถึงเมอื งเสยี ว าย  พอเกดิ ลมพายุให พัดหนกั ธงชยั ซึง่ กมาบนเกวยี นน้ันหกั ทับลง  โจโฉเหน็ วิปริตดังนน้ั ก็ใ ทหารหยดุ ต้งั ายมัน่ ไ แ วถามท่ี ปรกึ ษา า  ซง่ึ ลมพายพุ ัดมาถูกธงชยั เราหกั ลงทงั้ น ี้ จะเหน็ ดีแล ายประการใด  ซนุ ฮกจงึ าซง่ึ เกดิ พายุให พดั ธงชัยหักทับลงมานน้ั เ นลมตะวันออก  เวลา วนั นี้ดี ายเ า จะยกทพั ออก มาป น ายเราเ นมน่ั คง  พอมอกายเ ามา าแ โจโฉ า  ลมตะวนั ออกพดั มาถูกธงหักน้นั   าพเ าเห็น ากลางคืนวนั นี้จะมี มาป น าย ” ๓.๒ ความเช่อื ในเรือ่ งความ น เ น เมอื่ นางบิฮูหยนิ และก ฮหู ยินเ าความ นของนางที่ เกีย่ วกับเ า ใ กวนอู ง กวนอูกเ็ กดิ วติ ก ดงั ความ า “...นางก ฮหู ยินจึงตอบ า  คืนนีพ้ ่ี นเหน็ เ า ตกหลมุ ลงครั้นต่ืนขน้ึ มากต็ กใจจงึ แ น นางบิฮหู ยิน  เห็นพ อมกัน าเ า ตายแ วพ่จี งึ องไ รัก  กวนอไู งดังนนั้   พเิ คราะ ดเู ห็น นผิดประหลาด  ส คัญ าเ า เ นตายก็ องไ วย ” ๓.๓ ความเชื่อเรือ่ งบุญกรรมที่ตนไ กระท ไ สาม ก  ตอนกวนอไู ปรับราชการกบั โจโฉ  แสดงใ เห็นความเช่ือเร่อื งบุญกรรมทไี่ ท มาเ น “ แ ว าบัดนี้ าพเ าเ ามาปรกึ ษา วย  พี่ทงั้ สองจะเหน็ ประการใด  นางก ฮูหยนิ จึง า เวลาคืนน้โี จโฉเ าในเมอื งไ พนี่ ี้เกรงอ าจะเ นอันตราย างๆเ นเดชะบญุ ของเรา ” ็ป่ต็ป่วู่ย้ด้ข่วำ้ด้ข้จ้ข่ว้ล ่ชำ้ด้ห๊ก้วำ้ด ้ด้ห้ร็ป่ีป่ล่วำัฝ์หัฟ้ด้ห้ร้ล่ีป่ล่ว้รัฝ้ก่ีป่ลัฝ่วำ ่วัฟ้ห่ีป่ลัฝ่ลำ่ชัฝ ่ค้ลู้ผ่ว้จ้ข่ว่ก่ว้ข็ป่ค้ล่ีป่ล้รำ่ค็ป่ญ่ว้ร่ว้ล้ว่ค้หัป่ญ่พ้ล่ฝ ่ว์ษ้ตำ็ป่ว้ดำำ้ต่ม็ป้ม่ช ้ท

๓๑ วิเคราะหค์ ณุ ค่า คคณุ ุณคค่า่าดด้านนสสงั ังคคมม ๔) สะ อนเก่ยี วกบั ขนบธรรมเนียมประเพณี างๆของสงั คมจีน ดงั น้ี ๔.๑ การจดั เลี้ยง การจดั เลยี้ งเ นเอกลักษ ของคนจนี ในสังคมจีนไ าจะในโอกาส แสดงความยนิ ดี อนรับ หรอื ขอบคณุ มักจะจัดอาหารเลีย้ งกันเ นประจ จนกลายเ น ประเพณีไปโดยปรยิ าย ดงั ความ า “... วนถ ไ งดังนน้ั ก็มีความสงสารเ นอนั มาก กใ็ แ งโ ะเลีย้ งแ วจัดแจงทอ่ี ใ เ า อาศยั จงึ แ งหนังสือบอกไปถึงบดิ าตามค เ า ใ าใ ถือไป อน...” ๔.๒ การใ ของก นลั การใ ของก นัลเ นสง่ิ ท่ีชาวจนี นยิ มท กนั ในเกอื บทกุ โอกาส จาก เร่อื งจะเหน็ ไ า โจโฉใ เครื่องเงนิ เคร่ืองทองเสือ้ าดๆี และใ าแพรขาวอ างดีแ กวนอู เพอ่ื ท ถุงใ หนวด การใ ของก นลั เ นนเี้ นกลวธิ ีหน่งึ ท่ีชาวจีนนยิ มกระท เพ่อื เ นเคร่อื ง ผูกใจดงั ความ า “ ครั้นอ มาวนั หน่ึง  โจโฉใ เชญิ กวนอมู ากนิ โ ะ  เหน็ กวนอู มเส้อื ขาด  โจโฉจึงเอาเสือ้ อ างดใี กวนอู  กวนอรู ับเอาเส้อื แ ว  จงึ เอาเส้ือให นนั้ ใ ช้นั ใน  เอาเสือ้ เ านนั้ ใ ชัน้ นอก ” “ กวนอูจึงตอบ าหนวดของ าพเ าประมาณ อยเ น  คร้ันถึงเทศกาลหนาวกห็ นไป าง  าพเ าจงึ ท ถงุ ใ ไ   โจโฉไ งดงั นน้ั จึงเอาแพรขาวอ างด ี ท ถงุ ใ กวนอูส หรบั ใ หนวด ” สาม กตอนท่ีเรยี นเ นตอนทีเ่ น านคณุ ธรรม จริยธรรมของตวั ละคร เ น ความจงรัก ภักดี ความซอ่ื สัต ความกตญั การยดึ ถือสัจจะ ซ่ึงถือเ น านิยมทีท่ ุกสังคมยก อง เพยี งแ ในแ ละสงั คมใ ความส คญั มาก อย างกนั ่ต้นำ้ห่ต่ต่ย่ค็ปูญ์ย่ช้ด้น็ป๊ก ่สำ้หำ่ยัฟ้ด้ว่สำ้จ้ข้บ่ล้ส้ร้จ้ข่ว ่ส่ก่ส่ม้ล้ห่ย่ห๊ต้หู่ย ่ว็ปำ็ป่ชำ้ห่สำ่ก่ย้ผ้ห้ผ้ห่ว้ดำ็ปำ้หำ้ห ่ก้ช้ม้ห่ีป่ลำ่ต่ีป่ล้หู่ย้ล๊ต่ต้ห็ปัฟ้ดำ้อ ่ว็ปำ็ป้ต่ว่ม์ณ็ป ่ต้ท

๓๒ อธิบายค ศัพท์ ค ศพั ท์ อธิบาย กรง่ิ ใจ คลางแคลงใจ กันหยง ทหารของเ า ก ฮูหยนิ กนิ โ ะ ภรรยาของเ า มี องสาวชือ่ บฮิ หู ยินซ่งึ เ น ภรรยาของเ า เ นกนั กิน สบถ กินเลย้ี ง วยอาหารอ างดโี ดยนงั่ อมวงกนั ท่ีโ ะ ( อมาลักษณะการรุม อมนี้ท ใ ด า กินโ ะ มี กยุ แก ความหมายโดยปรยิ าย า รมุ ท าย) เกลือก ด่มื สาบานซ่ึงอาจเ น พทุ ธมน เทพ เคาทู มนต หรือสุราผสมเลือดท่ี วมสาบานกรีดใ ซิหลง หยดลงแ วด่ืมประกอบกบั ค ปฏญิ าณ ซุนเขียน ที่ปรกึ ษาคนส คัญของโจโฉ เ นคนฉลาด กลศึก ซุนฮก และมคี วามคดิ รอบคอบ กุยแกมักใ ค แนะน เพ่อื มิใ โจโฉ วนตัดสนิ ใจ เซ็กเธา หาก า ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลีย้ ว) ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลีย้ ว) ที่ปรึกษาคนส คัญของเ า เ น น ความไป บอกกวนอู าโจโฉยกทพั มาตีเมือง ที่ปรึกษาคนส คัญของโจโฉ เดิมอ กบั วนเสย้ี ว แ เมื่อเห็น า วนเสย้ี วเ นคนหยาบ าจึงสมคั รใจ ไปอ กบั โจโฉ เ นช่ือ า เ าดีและมกี ลงั มาก เดิมเ น าที่ลิโ ไ รบั จากตง้ั โ ะ เมื่อโจโฉคิดก จดั ลโิ ไ งคนไป ลอบลกั าเซ็กเธา ของลิโ มา าเซ็กเธา จึงตก เ นของโจโฉ ศึกครง้ั นน้ั โจโฉ วยเ า รบกับลโิ กวนอูซง่ึ อ ในการศกึ วยจงึ จ าเซก็ เธา ไ เมอ่ื โจโฉใ าเซก็ เธา แ กวนอู ่ก์ว้ม้ห้ด์ว้มำ้ดู่ย้ป่ีป่ล่ช็ป์ว้ม้ป์ว้ม่ส้ด้ปำ๊ต้ด้ป้ม็ปำ้ทีฝ้ม็ป์ว ู่ย้ช็ป้อ่ว่ต้อู่ยำ ่วำู้ผ็ป่ีป่ลำ ่ว่ด้หำำ้หู้ร็ปำำ้ล้ห่รู้ผ์รำ้น์ตำ้น็ปำ้นำ้น้รำ่ว๊ต่วำ้หำ้ล่ต๊ต้ล่ย้ด๊ต่ช่ีป่ล็ป้น่ีป่ลำ่ีป่ลำำ

๓๓ อธิบายค ศพั ท์ ค ศัพท์ อธิบาย ตงั สนิ ขุนนาง ให ของพระเ าเหย้ี นเ เ น พาพระเ า ตันเ ง เหี้ยนเ หนภี ยั จาก คดิ าย เตียน อง ทหารเมอื งชีจ๋ิว ทอดใจให ปรึกษาคนส คัญของ วนเสีย้ ว เทียหยก ถอนใจ วยความสิ้นหวัง บิ ก ที่ปรกึ ษาของโจโฉ เ น ท่สี ามารถ าน บิฮอง สถานการ และ านใจคนไ ดี บิฮูหยิน ทปี่ รกึ ษาของเ า เ นพซ่ี ายของบิฮูหยนิ ภรรยา ปลงใจ คนท่ี ๒ เ นใจประนอมกนั เ า มอกาย องชายของบิ ก (ดู บิ ก) าใ ภรรยาของเ า (ดู ก ฮูหยนิ ) าเ งเ า ไ วางใจ กทหารของโจโฉ เ า าย คดิ เห็นตรงกนั ทป่ี รึกษาของโจโฉ เ น ลเิ ตียน คนท่ีมีห าที่ งสารโดยข่ี าไปอ างรวดเรว็ เ าเมอื งเสเลยี ง เคย วมมือกับตังสินคดิ ก จัดโจ โฉ ตงั สินถูกโจโฉสังหารเสีย อน วน าเ งรอด ตายในครัง้ น้ัน แ ภายหลงั าเ งกถ็ ูกโจโฉลวงไป สงั หาร แ ทพั ของโจโฉ คร้ังหนึง่ ไปรบกับเ า แ วแ ถกู จบั ไ เ า ใ ป อยตวั กลบั ไป โจโฉโกรธจะประหาร เ า าย แ ทีป่ รกึ ษาทัดทานไ โจโฉจึงปลดเ า ายลงเ นไพ ทหารของโจโฉ (ดู เตียวเลย้ี ว) ่ร็ป้ต่ล้ว่ต้ต่ล่ล้ห่ีป่ล้ด้พ้ล่ีป่ล่ม้ต่ล้ท้ม่ต้ท้ม่ส่กำ่ร้จ้จ้ท้ม ่ย้ม่ส้น้ช้มึฝู้ผ็ป ้ข็ป ้ว ำ่ีป่ล๊ต๊ต้น็ป่ีป่ล๊ต้ด่อ์ณ่อู้ผ็ป้ด่ญ้อำ้ห๋ต้รู้ผ้ต้จู้ผ็ป้ต้จ่ญู้ผำำ

๓๔ อธิบายค ศัพท์ ค ศพั ท์ อธิบาย เน มาตราวดั ความยาวแบบโบราณ ๑ เ น = ๒๐ วา เหย้ี นเ พระเ าเหี้ยนเ เ นโอรสพระเ าเลนเ ครองราช วนถ อจากพระบดิ า แ อ นาจตกอ แ ตงั๋ โ ะ ขุนนาง วนเสี้ยว อธรรม หลังจากตง๋ั -โ ะถกู ลโิ สงั หารแ วซึง่ กุม อกิ ๋มิ อ นาจอ ก็ยงั บบี ค้นั พระเ าเห้ยี นเ อ เสมอ พระ- เอาใจออกหาก เ าเห้ยี นเ จึงใ เรียกโจโฉมาปราบ แ เมือ่ โจโฉไ แฮหัว น ครองอ นาจก็กลบั ม พระ-เ าเหีย้ นเ อีก อมา แฮหวั เอ๋ียน โจผี บตุ รโจโฉไ อ นาจสบื อจากบดิ ากช็ ิงราช สมบัติแ วปลดพระเ าเห้ยี นเ ใ มีห าทเ่ี พยี งเก็บ วยยังชีพไปตลอดชวี ิต เ าเมืองเซยี งจ๋วิ เ นบตุ รของ วนเส้ียว เม่ือเ า หนศี กึ โจโฉจะไปขอพึ่ง วนเสี้ยว ไ พบ วนถ อน วนถ อนรบั เ า อ างดี เคยเ นนายทหาร ให เมอื่ ตง๋ั โ ะเ ากมุ อ นาจ ในเมอื งหลวง วนเสี้ยวก็หนีไปอ เมืองกิจว๋ิ ครัน้ ไ าว าโจโฉรวมพลเพอื่ ก จดั ต้ังโ ะ วนเส้ียว ยกทพั ไป วม วย เมอื่ โจโฉยกทัพไปรบกบั เ า ท่ี เมืองชีจว๋ิ เ า งสารไปขอใ วนเสีย้ วยกทพั ไป วย แ วนเสีย้ วเกรงจะรบไ ชนะจึงปฏิเสธไป แ บอกไป า าเ า อบั จนก็ใ ไปหาตนจะ วยเหลอื เมื่อเ า ายศกึ โจโฉ ไ หนไี ปพึ่ง วนเสย้ี ว ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลี้ยว) างเหินไป ไ วมมอื วมใจเหมอื นเดมิ ออกหาก คอื ออกมา างหาก ส นวนน้ี จจุบันมกั ใ กนั า เอาใจออก างคนท่ี ๒ ทหารของโจโฉ (ดู เตยี วเลี้ยว) ทหารของโจโฉ (ดู เตียวเล้ียว) ุ้ต่ห่ว้ชัปำ่ต่ร่ร่ม่ห ้อ้ด่พ่ีป่ล่ช้ห่ีป่ล้ถ่ว่ต่ม้อ่ต่ช้อ้ห่ส่ีป่ล่ีป่ล้ด่ร้อ๊ตำ่ว่ข้ดู่ย้อำ้ข๊ต่ญู้ผ็ป้อ่ย่ีป่ล้ตำ้อ่กำ้อ้ด้อ่ีป่ล้อ็ป้จำ้อ ่ส้น้ห้ต้จ้ล่ตำ้ด่ต้ต้จู่ข่ขำ้ด่ต้ห้ต้จู่ย้ต้จู่ยำ้ล้ป๊ต๊ต่กู่ยำ่ต่ต์ย้ต้จ็ป้ต้จ้ต้ส้สำำ

๓๕ บรรณานกุ รม • เนือ้ เรื่องสาม ก ตอน กวนอูไปรับราชการกับโจโฉ สืบ นไ จาก หนังสือวรรณคดีวจิ กั ม.๖ ห า ๕๕ - ๗๒ • ความเ นมาของสาม ก สบื นไ จาก https://blog.startdee.com/สาม ก-ตอนกวนอไู ปรับราชการกับโจโฉ-ม-6-ภาษาไทย • ลักษณะตัวละคร สบื นไ จาก https://www.baanjomyut.com/library_3/the_three_kingdoms/03.html • เน้อื เร่ือง อ สบื นไ จาก https://slideplayer.in.th/slide/16173265/ • อมูล างๆ สืบ นไ จาก https://www.goodreads.com/book/show/ 1349054.The_Oath_of_Fraternity_in_the_Peach_Garden? from_search=true&from_srp=true&qid=Zcl66ZXLYy&rank=19 ้ด้ค่ต้ข ้ด้ค่ย ้ด้ค ๊ก้ด้ค๊ก็ป ้น์ษ้ด้ค๊ก